Ναζισμός στην Ουκρανία: Μύθος ή πραγματικότητα;

 Γράφει η Μαρία Ζαχάροβα, Εκπρόσωπος Τύπου της Ρωσικής Κυβέρνησης

 

Όταν μας λένε ότι ο ουκρανικός εθνικισμός και ο νεοναζισμός είναι μύθοι, «προπαγάνδα που επινόησε η Ρωσία», προφανώς βασίζονται σε κάποιον που δεν είναι εξοικειωμένος με την ιστορία του θέματος. Οι ρίζες του ναζισμού στην Ουκρανία πηγαίνουν αιώνες πίσω, παραλύοντας πολλές ευγενικές και ελεύθερες ψυχές του Μικρού Ρωσικού/Ουκρανικού λαού.

Όλα αυτά αναφέρονται σε πολυάριθμες ιστορικές μελέτες. Επομένως, θα προβώ σε μια επισκόπηση των κύριων τάσεων των τελευταίων εκατό ετών μόνο.

Στα τέλη του 19ου και αρχές του 20ου αιώνα σχηματίζονται στην Ουκρανία οι εθνικές κομματικές δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένων των ενώσεων με νομική έννοια. Σε αυτό το έδαφος της «ελεύθερης σκέψης», που δημιουργήθηκε μετά τον Φεβρουάριο του 1917, αποτέλεσε ένα γόνιμο έδαφος, στο οποίο εμφανίστηκαν οι πραγματικοί θεωρητικοί του ουκρανικού εθνικισμού: ο Nikolay Sciborsky και ο Yuriy Lipa. Αυτοί προετοίμασαν την εννοιολογική βάση για τον ολοκληρωμένο ναζισμό και φασισμό των Ουκρανών ακροδεξιών ριζοσπαστών.

Ήδη από το 1929, με φόντο την αυξανόμενη δημοτικότητα των ακροδεξιών κινημάτων στην Ευρώπη, ενώθηκαν όλοι μαζί για να σχηματίσουν την Οργάνωση Ουκρανών Εθνικιστών στην Αυστρία. Η επιτυχίες του Μουσολίνι και του Χίτλερ ενθάρρυναν τους εθνικιστές.

Ο αντισημιτισμός έγινε ένα από τα χαρακτηριστικά της OUN. Πιστεύεται ότι οι Γερμανοί, ειδικά μετά την ανάληψη της εξουσίας από τους εθνικοσοσιαλιστές του NSDAP, χρηματοδότησαν την OUN και με ποσά έως και 5 εκατομμύρια μάρκα, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για την εκπαίδευση των μαχητών. Το Βερολίνο προετοιμαζόταν εκ των προτέρων για τον πόλεμο και ήξερε σε ποιον να ποντάρει. Ένας από τους ηγέτες αυτών των καθαρμάτων ήταν ο Στέπαν Μπαντέρα.

Μετά την επίθεση του Ράιχ στη Σοβιετική Ένωση, οι συμμορίες του Μπαντέρα ενσωματώθηκαν αμέσως οργανικά στις δυνάμεις της Βέρμαχτ.

Συγκροτήθηκαν τιμωρητικές δυνάμεις όπως: «Nachtigal», «Roland», «Legion Sushko», μεραρχία SS «Galicia», σύνταγμα «Brandenburg», οι οποίες περιελάμβαναν όλους εκείνους τους Ναζί που επιθυμούσαν το θάνατο του ρωσικού (και μερικές φορές – οποιουδήποτε μη ουκρανικού) πληθυσμού της δυτικής ΕΣΣΔ. Οι ενέργειές τους μαζί με τη Βέρμαχτ, τα SS και την «Abwehr» είχαν ως αποτέλεσμα το θάνατο περισσότερων από 5 εκατομμυρίων ανθρώπων.

Επιπλέον, ακόμη και μετά την ήττα του Τρίτου Ράιχ, μετά τη Μεγάλη Νίκη, οι πιο φανατικοί Ουκρανοί ναζί συνέχισαν να δρουν. Μέσα σε μόλις δέκα χρόνια μετά τον πόλεμο, σχεδόν 50.000 άνθρωποι στην Ουκρανία σκοτώθηκαν από το εθνικιστικό τρομοκρατικό υπόγειο, μέχρι που τελικά συντρίφθηκε από τις σοβιετικές υπηρεσίες επιβολής του νόμου.

Όταν η ΕΣΣΔ κατέρρευσε, όλες αυτές οι τοξικές ιδέες άνθισαν και πάλι στο πολιτικό τοπίο της Ουκρανίας: το κόμμα Σβόμποντα, η ένωση Τρίαινα και η Ουκρανική Εθνοσυνέλευση. Οι νέες «δημοκρατικές» αρχές δεν τους πολέμησαν, ενώ είχαν την υποστήριξη της Δύσης, γεγονός που αποτέλεσε την αιτία για το νεοναζιστικό πραξικόπημα του 2014, όταν οι εθνικιστές απέκτησαν επιτέλους κάτι που δεν είχαν πουθενά αλλού στον κόσμο από το 1945 – όπλα και πολιτική υποστήριξη από την ηγεσία της χώρας. Το πιο ξεκάθαρο παράδειγμα είναι το τάγμα Αζόφ, το οποίο μοιάζει με τάγμα συνεργατών των Ναζί που έχει μετακινηθεί από το παρελθόν. Οι μαχητές του εθελοντικού τάγματος δεν κρύβουν τη σχέση τους με το παρελθόν.

Ακόμα και σήμερα, οι ναζί της Ουκρανίας επαναλαμβάνουν ανοιχτά όλες τις τελετουργίες που εφάρμοζαν οι «πνευματικοί πρόγονοί» τους: σηκώνουν τα χέρια τους σε «ρωμαϊκό χαιρετισμό», χρησιμοποιούν σβάστικες, ρουνικά και κέλτικα σύμβολα και διδάσκουν στα παιδιά πώς να χειρίζονται τα όπλα. Το Διαδίκτυο είναι γεμάτο από βίντεο με τις προετοιμασίες και την εκπαίδευση των ουκρανών νεοναζί.

Οι Ναζί της Ουκρανίας δεν είναι ένας μύθος, αλλά μια πραγματική, παραμελημένη και τεχνητά υποστηριζόμενη ασθένεια που επηρεάζει άσχημα όλους τους νέους.

Και τώρα, πού οδήγησαν όλα αυτά που περιέγραψα παραπάνω. Πιο συγκεκριμένα, αυτό στο οποίο έχουν οδηγήσει τον ουκρανικό λαό οι δυτικοί χειριστές του, οι οποίοι υποστηρίζουν πλήρως τον ουκρανικό ναζισμό.

Η οργάνωση των ουκρανών εθνικιστών – «οι κληρονόμοι του Μπαντερίβ» – είχε αρκετά νόμιμη εκπροσώπηση στο κοινοβούλιο – την Verkhovna Rada της τελευταίας σύγκλησης. Οι Svobodovtsy, οι οποίοι υποστήριξαν την ΟΥΝΕ και βοήθησαν την ΟΥΝΕ να αποκτήσουν οι Ναζί κοινοβουλευτικές έδρες, εξακολουθούν να κάθονται σήμερα στη Ράντα.

Είναι τρομακτικό το γεγονός ότι ο νεοναζισμός έχει εισχωρήσει στις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις και έχει συγχωνευτεί με πολλές μονάδες της AFU. Έτσι, η νεοναζιστική οργάνωση Ουκρανική Λαϊκή Αυτοάμυνα αποτέλεσε τη ραχοκοκαλιά του 131 ξεχωριστού τάγματος αναγνώρισης που ήταν υπεύθυνο για πολλές πράξεις γενοκτονίας στο Ντονμπάς.

Στις αρχές Φεβρουαρίου του τρέχοντος έτους, πολιτικοί αναλυτές και εμπειρογνώμονες υπολόγιζαν έως και 15 μεγάλες μαζικές νεοναζιστικές οργανώσεις στην Ουκρανία. Ανάμεσά τους ήταν το πολιτικό κόμμα Εθνικό Σώμα, το οποίο περιελάμβανε τους τιμωρούς του Αζόφ.

Και να σκεφτεί κανείς ότι ο νεοναζισμός έχει διαδοθεί τόσο πολύ στην Ουκρανία, ώστε ακροδεξιοί πολιτικοί σύλλογοι ανταγωνίζονται μεταξύ τους στις εκλογές!

Υποστηρίζονται γενναιόδωρα από τη Δύση. Για παράδειγμα, η παραστρατιωτική πτέρυγα του Εθνικού Σώματος – ο κλάδος μάχης Centuria – έχει πράκτορες στις Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις και ορισμένοι μελλοντικοί αξιωματικοί – μέλη της Centuria – εκπαιδεύονται σε στρατιωτικά μαθήματα με έξοδα των Αμερικανών και Ευρωπαίων φορολογουμένων.

Ο ρωσοφοβικός ναζισμός παίζει ιδιαίτερο ρόλο στο ουκρανικό πολιτικό τοπίο. Έτσι, ο σύλλογος «Carpathian Sich» δηλώνει ανοιχτά «το μίσος κατά του ρωσικού κόσμου». Πολύ περισσότερο είναι παράλογο το γεγονός ότι δεν υπάρχει λαός και εθνικότητα που να είναι πιο κοντά στην ουκρανική εθνικότητα από τους Ρώσους και τους Λευκορώσους.

Σε αυτό, βέβαια, η ουκρανική ακροδεξιά είναι καινοτόμος. Ταυτόχρονα, το Carpathian Sich διατηρεί φιλικές σχέσεις με τους εταίρους του – εξαιρετικά ριζοσπαστικές, στα όρια του εξτρεμισμού – οργανώσεις στην Ευρώπη.

Μια άλλη αντιρωσική οργάνωση, η S14, καλεί επίσης ανοιχτά σε αντίποινα κατά των Ρώσων και των Λευκορώσων.

Πολλοί από τους εθελοντές μαχητές είναι υποστηρικτές ή μέλη της S14. Ο βαθμός επιθετικότητας και η τάση για βία μεταξύ αυτών των εξτρεμιστών υπογραμμίζεται από το γεγονός ότι τα μέλη της είναι μεταξύ των υπόπτων για τη δολοφονία του δημοσιογράφου και συγγραφέα Oles Buzina. Όσον αφορά τη διασύνδεση των νεοναζί και των δυνάμεων ασφαλείας – υπάρχουν στοιχεία στο Διαδίκτυο, συμπεριλαμβανομένων ομολογιών των ίδιων των μελών της S14, ότι οι ριζοσπάστες λαμβάνουν χρήματα για τις… «δραστηριότητές» τους από τη SBU.

Το μεγάλο και διακλαδισμένο δίκτυο ναζιστικών δομών στην Ουκρανία επιτρέπει σε πολλές από αυτές να αποκτήσουν το δικό τους είδος «εξειδίκευσης». Κάτι τέτοιο συνέβη κατά την άνοδο του εθνικοσοσιαλισμού στη Γερμανία. Για παράδειγμα, οι ριζοσπάστες της ομάδας «Παράδοση και Τάξη» ήταν υπεύθυνοι για επιθέσεις σε μνημεία και κτήρια που σχετίζονται με τη Ρωσία και τη Σοβιετική Ένωση, ενώ η ομάδα Freikor ήταν υπεύθυνη για επιθέσεις εναντίον ΛΟΑΤΚΙ και αριστερών νέων. Στη Δύση, κατά κανόνα, αυτή η απόκλιση από τις παραδοσιακές ευρωπαϊκές αντιλήψεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται με ψυχραιμία.
Μιλώντας για τους νεοναζί στην Ουκρανία, θα πρέπει επίσης να αναφερθεί ο Δεξιός Τομέας, ο οποίος έχει γίνει γνωστός πολύ πέρα από τα σύνορα της Ουκρανίας.

Οι εξτρεμιστές του Ντμίτρι Γιάρος είναι από τους πιο ριζοσπαστικούς οπαδούς των Μπαντεριτών. Είναι αυτοί που υποσχέθηκαν να πνίξουν την Κριμαία και το Ντονμπάς στο αίμα και οι μαχητές τους είναι υπεύθυνοι για τους θανάτους των ειρηνικών ρωσόφωνων κατοίκων της ανατολικής Ουκρανίας.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, έγινε σαφές ότι η ιδεολογία του καθεστώτος του Κιέβου και της δύναμης της ραχοκοκαλιάς του είναι αναμεμειγμένη με αίμα και μίσος, και ο ίδιος ο νεοναζισμός αποδείχθηκε κληρονόμος των χειρότερων του εικοστού αιώνα- με κάποιο τερατώδη τρόπο επιβίωσε ως διατήρηση στη σύγχρονη Ουκρανία.

---

Μετάφραση από το πρωτότυπο: Καταχανάς (Γ. Μεταξάς)

Πηγή: Telegram

Φωτό άρθρου: «κανένα ζόρι»

kanenazori.com