Μια εβδομάδα σημαντικών εκλογών πραγματοποιείται στην Ευρώπη. Ο πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών αναμένεται στη Γαλλία, που παραδοσιακά θεωρείται ο σημαντικότερος στην ΕΕ μαζί με τις γερμανικές βουλευτικές εκλογές. Και την περασμένη Κυριακή, οι πολίτες της Ουγγαρίας και της Σερβίας προσήλθαν στα εκλογικά κέντρα για να εκφράσουν την επιλογή τους. Κανονικά, οι δύο αυτές χώρες δεν έχουν ιδιαίτερη επιρροή στην ευρωπαϊκή πολιτική. Αλλά σήμερα οι συνθήκες δεν είναι φυσιολογικές. Η βαθιά διεθνής κρίση δημιουργεί μια διαφορετική εικόνα.
Την Ουγγαρία και τη Σερβία δεν ενώνει μόνο το γεγονός ότι και τα δύο κράτη βρίσκονται κοντά στο επίκεντρο της κρίσης. Επιπλέον, οι κυβερνήσεις και των δύο χωρών προσπαθούν να ελαχιστοποιήσουν τη ζημιά ή ακόμη και να αποφύγουν εντελώς τη σύγκρουση, χωρίς να πάρουν θέση υπέρ κανενός. Μόνο που στην τρέχουσα ευρωπαϊκή ατμόσφαιρα, η άρνηση να πάρει κανείς θέση ερμηνεύεται αυτόματα ως υποστήριξη προς τη Ρωσία. Ως αποτέλεσμα, το Βελιγράδι και η Βουδαπέστη δέχονται ισχυρές πιέσεις από τις Βρυξέλλες και άλλες μεγάλες πρωτεύουσες.
Ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Βίκτορ Όρμπαν και ο πρόεδρος της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς βρίσκονται τυπικά σε διαφορετική κατάσταση. Η Ουγγαρία είναι μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, πρέπει να υπακούει στη συμμαχική πειθαρχία. Η Σερβία είναι υποψήφια προς ένταξη στην ΕΕ με ασαφείς προοπτικές και δεν φαίνεται να φιλοδοξεί να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, το οποίο τη βομβάρδιζε πριν από λίγο καιρό. Συνεπώς, το Βελιγράδι έχει περισσότερα περιθώρια ελιγμών. De facto, η διαφορά δεν είναι πολύ μεγάλη. Ο Βίκτορ Όρμπαν, αν και υπόκειται σε δεσμεύσεις, συμπεριφέρεται με μάλλον αυθάδη τρόπο. Ενώ ο Αλεξάνταρ Βούτσιτς, χωρίς δεσμεύσεις, πρέπει να προσανατολιστεί στη θέση της ΕΕ, διότι η Σερβία εξαρτάται σημαντικά από την Ευρώπη.
Σε κάθε περίπτωση, και οι δύο ηγέτες έκαναν προεκλογική εκστρατεία με την άρνηση να ακολουθήσουν τη γενική ευρωπαϊκή διάταξη. Το επιχείρημα ήταν ότι είμαστε κυρίαρχες χώρες που προσανατολίζονται στα εθνικά συμφέροντα και ανταποκρίνονται μόνο στους πολίτες τους. Αλλά οι πολίτες χρειάζονται ειρήνη, σταθερότητα και ευημερία, όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα γι' αυτούς.
Και αυτή η τακτική απέδωσε καρπούς. Τόσο ο Βίκτορ Όρμπαν όσο και ο Αλεξάνταρ Βούτσιτς οδήγησαν τις πολιτικές τους δυνάμεις σε μια πειστική νίκη. Η ΕΕ είχε ήδη χαρακτηρίσει αυτές τις εκλογές (ιδίως στην Ουγγαρία) ως δημοψήφισμα για το μέλλον της Γηραιάς Ηπείρου (κάτι που δεν ισχύει φυσικά). Όμως, αν το δούμε μέσα από αυτό το πρίσμα, το αποτέλεσμα για την Ευρώπη αφήνει πολλά περιθώρια.
Η περίπτωση της Ουγγαρίας είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστική. Πρώτον, ο Βίκτορ Όρμπαν βρίσκεται στην εξουσία για μεγάλο χρονικό διάστημα, υπάρχει αναπόφευκτη κόπωση και στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές το κόμμα του υπέστη σημαντικές απώλειες. Ιδιαίτερα αφού αυτή τη φορά σχεδόν όλοι ενώθηκαν εναντίον του Fidesz - από την άκρα δεξιά έως την αριστερά, προτάσσοντας έναν και μόνο πολλά υποσχόμενο υποψήφιο. Όμως ο Βίκτορ Όρμπαν, γνωστός για τις ικανότητές του στις δημόσιες ομιλίες, μετέτρεψε τη συζήτηση σε "Εγώ είμαι η ειρήνη, η αντιπολίτευση είναι ο πόλεμος". Και οι περισσότεροι ψηφοφόροι πίστεψαν τις δηλώσεις του πρωθυπουργού ότι ήταν ο μόνος ικανός να προστατεύσει τους Ούγγρους από ένα κύμα παγκόσμιας κρίσης και πολέμου στην Ανατολική Ευρώπη. Την ίδια γραμμή ακολούθησε και ο Αλεξάνταρ Βούτσιτς, αλλά με έμφαση στη Ρωσία ως τέτοια. Γνωρίζει καλά ότι οι περισσότεροι Σέρβοι είναι φιλορώσοι, γεγονός που αποτελεί παράγοντα στις εκλογές.
Δεδομένου ότι η ίδια η ΕΕ προώθησε την ιδέα ότι το αποτέλεσμα της ουγγρικής ψηφοφορίας ήταν μοιραίο και καθοριστικό για την Ευρώπη, προφανώς έτσι θα γίνει αντιληπτό. Φυσικά, η Ουγγαρία και η Σερβία αποτελούν ειδικές περιπτώσεις και δεν θα ήταν σωστό να μεταφέρουμε τα συναισθήματα που επικρατούν σε αυτές τις χώρες σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη. Αλλά δεν μπορούν επίσης να αγνοηθούν. Η αντιπαράθεση στην Ευρώπη έχει φτάσει σε ένα επίπεδο όπου επηρεάζει όλο και περισσότερο τη ζωή κάθε ανθρώπου.
ΜΩΡΕ ! ΚΑΛΟΣ ΚΡΥΦΟΣ ...ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Ο ΒΟΥΤΣΙΤΣ .
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΕ ΕΝΑΝ ΕΧΩ ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΜΕΡΗ ,ΣΤΟΝ ΠΟΥΤΙΝ.
ΑΡΙΣΤΟΜΑΧΟΣ .