Οι Πατέρες της Εκκλησίας και η Αγία Γραφή για τον Μ. Αλέξανδρο

 

ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ (356-323 π.Χ.) «ΤΥΠΟΣ» ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΣΤΡΑΤΗΛΑΤΗΣ

• Που πέθανε 33 ετών. Όσο και ο Ιησούς Χριστός. Είναι απλώς τυχαίο;
• Ο κυρίαρχος ηγέτης της τότε γνωστής οικουμένης, που αποτελεί προτύπωση των Γραφών, καθώς και των τότε επερχομένων Αγίων γεγονότων.
• Η Αγία Γραφή περιλαμβάνει πολλές φορές και ρητά το όνομα του Μεγαλέξανδρου!
• Ο μέγας Βασιλεύς των Ελλήνων, που δίδαξε τη θεόσδοτη γλώσσα μας στα μετέπειτα Θεοβάδιστα εδάφη ή δηλαδή τη γλώσσα που εγράφη στη συνέχεια η Καινή Διαθήκη!
• Πάρα πολλοί Άγιοι της Εκκλησίας μας μίλησαν και έγραψαν για αυτόν!
• Οι Αρχαίοι πρόγονοί μας γνώριζαν ότι ο Χριστός θα έρθει στη Γη…
• Πάμπολλα είναι τα αρχαία κείμενα που το αποδεικνύουν… Πχ. Στην Πολιτεία του Πλάτωνα (B, V , 362), κλπ…
• Ο πρώτος άτυπος και προδρομικός «Ελληνορθόδοξος» ηγέτης του τότε γνωστού κόσμου. Θα λέγαμε, δηλαδή, ότι είναι ο …προάγγελος Βασιλέας και  Ελληνορωμηός!!!

 

1. Τι έλεγαν οι Πατέρες της Εκκλησίας για το Μέγα Αλέξανδρο

«Ἡ ἁγνότητά του

Ἡ ἀπὸ κάθε πλευρὰ ἠθική του καθαρότητα ἦταν πανθομολογούμενη καὶ

ὅσο κι ἄν προσπαθήσουν οἱ κατήγοροί του δὲν θὰ βροῦν στὶς πηγὲς ἐρείσμα-

τα, γιὰ νὰ στηρίξουν τὶς συκοφαντίες τους. Ἡ αρετὴ αὐτὴ τοῦ νεαροῦ ἄνδρα

μᾶς ἐκπλήσσει, ὅταν ἀναλογιζόμαστε ὅτι στοὺς προχριστιανικοὺς χρόνους

ὄχι μόνο δὲ ἐθεωρεῖτο ἡ ἀνηθικότητα ὡς ἁμαρτία, ἀλλὰ διέθετε καὶ τὴ δική

της θεά. Ὁ Μ. Βασίλειος μνημονεύει ἕνα περιστατικό ποὺ τὸ ἀναφέρει τόσο

ὁ Ἀρριανός («Ἀλεξάνδρου Ἀνάβασις», 4, 19, 6) ὅσο καὶ ὁ Πλούταρχος (Βίος

Ἀλεξάνδρου 21κἑ. καὶ Περί Ἀλεξάνδρου τέχν. 6, 338de)».

«Οἱ στρατιῶτες του παρουσίασαν ἐνώπιόν του στὰ Σοῦσα τὴν αἰχμάλω-

τη οἰκογένεια τοῦ νικημένου Δαρείου. Ἀνάμεσα στὰ μέλη της ξεχώριζαν γιὰ

τὴν ἐξαιρετικὴ ὀμορφιά τους ἡ σύζυγος καὶ οἱ θυγατέρες τοῦ Πέρση βασι-

λιᾶ. Ὁ Ἀλέξανδρος τὶς σεβάστηκε (‘‘κατῃδέσθη’’) καὶ αὐτὸς ὁ τόσο νεαρὸς

ἄνδρας -οὔτε τριάντα ἐτῶν τότε, ἀλλὰ καὶ κυρίαρχος τοῦ κόσμου- δὲν ἐπέ-

τρεψε στὸν ἑαυτό του οὔτε κἄν τὸ κεφάλι του καὶ τὰ μάτια του νὰ σηκώσει,

γιὰ νὰ δεῖ τὸ πρόσωπό τους, γιατί θεώρησε πὼς εἶναι ντροπὴ γι’ αὐτὸν ποὺ

κατανίκησε τόσους ἄνδρες νὰ νικηθεῖ ἀπὸ γυναῖκες [«αἰσχρόν εἶναι κρίνων

τὸν ἄνδρα ἑλόντα γυναικῶν ἡττηθῆναι» (P.G. 31, 577)].

 

Ἡ φιλανθρωπία του

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος ἀναφέρει τὴν ὡραία ἐκείνη στιγμή,

κατὰ τὴν ὁποία ὁ Ἀλέξανδρος μὲ μεγαλοψυχία χάρισε τὴ ζωὴ στὸν ἡττη-

μένο βασιλιὰ τῶν Ἰνδῶν Πῶρο· καὶ προβαίνει στὴν ἐκπληκτική παρατή-

ρηση: «Καὶ ἦν αὐτῷ ἡ περιουσία τοῦ θαρρεῖν τὸ φιλάνθρωπον» [=ἡ φι-

λανθρωπία ἦταν ἐκείνη ποὺ χάριζε στὸν Ἀλέξανδρο τὸ ἀπαράμιλλο καὶ

ἀνεξάντλητο θάρρος του (P.G. 35, 565)].

Κι ὅταν μετὰ τὴν κατάληψη κάποιας πόλης ὁ Παρμενίων βλέποντάς τον

σκεπτικὸ τοῦ συνέστησε νὰ μὴν τὴ λυπηθεῖ, μᾶς θυμίζει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος

ὁ Θεολόγος πὼς ὁ Ἀλέξανδρος τοῦ ἀπάντησε: «Γνώρισμά σου, Παρμενίων,

εἶναι ἡ ὠμότητα. Δικό μου ὅμως γνώρισμα εἶναι ἡ πραότητα καὶ ἡ ἐπιθυμία

μου νὰ μὴ διατρέξει κίνδυνο ἡ νικημένη πολιτεία» [«σοὶ μὲν γάρ ἐστιν ὠμό-

της, τὸ δὲ πρᾶον ἐμόν, φυγεῖν τε τὴν πόλιν τοὺς κινδύνους» (P.G. 37, 813)].

Μὲ τὴν ἴδια φιλάνθρωπη διάθεση ἐλευθέρωσε, ὅπωςγράφει ὁ Ἰσίδω-

ρος ὁ Πηλουσιώτης, τοὺς αἰχμαλώτους τῶν Σάρδεων, ἱκανοποιώντας τὸ

αἴτημα τοῦ χρηστοῦ καὶ περιφρονητοῦ τῶν χρημάτων Ἀθηναίου πολιτι-

κοῦ Φωκίωνα (P.G. 78, 589). Κι ὅπως διασώζει ὁ ἱερὸς Φώτιος, σπάνια

βρισκόταν ἡμέρα κατὰ τὴν ὁποία δὲν εἶχε εὐεργετήσει κάποιον ἄνθρωπο.

Ἂν ὅμως κάποτε τύχαινε νὰ τοῦ συμβεῖ αὐτό, ἔλεγε περίλυπος: «Σήμερον

οὐκ ἐβασίλευσα» (P.G. 102, 933).

 

Τιμὴ στούς φίλους

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Νύσσης γράφει πώς οἱ σοφοὶ θαυμάζουν τὸν

βασιλιὰ τῶν Μακεδόνων πρωτίστως γιὰ τὸ ἀπόφθεγμά του: «Ὁ θησαυ-

ρός μου εἶναι οἱ φίλοι μου» [«τὸν θησαυρὸν ἐν τοῖς φίλοις ἔχειν» (P.G. 46,

1037)]. Τὸν ἴδιο σοφὸ λόγο ἀποδίδει στὸν Ἀλέξανδρο καὶ ὁ Ἅγιος Μάξι-

μος ὁ Ὁμολογητής: «Κάποιος ρώτησε τὸν Ἀλέξανδρο: Ποῦ τοὺς ἔχεις τοὺς

θησαυρούς σου; Κι ἐκεῖνος ἔδειξε τοὺς φίλους του καὶ ἀπάντησε: Σ’ αὐτοὺς

ἐδῶ (ἐν τούτοις)» (P.G. 91, 764).

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ἀπευθυνόμενος σὲ δύο φιλοσόφους διηγεῖται

πώς, ὅταν κάποτε ἕνας αἰχμάλωτος ἔδωσε μιὰ πολύ χρήσιμη συμβουλή στὸν

Ἀλέξανδρο, ὁ Μακεδόνας βασιλιὰς ὑπάκουσε εὐχαρίστως («ὑπήκουσε τῷ αἰχμα-

λώτῳ»). Κι ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλὰ καὶ συγκαταρίθμησε τὸν ἄνθρωπο αὐτόν μετα-

ξύ τῶν φίλων του («τὸν εἰσηγησάμενον μετὰ τῶν φιλούντων ἠρίθμησε») παρὰ τὸ

γεγονὸς ὅτι ἦταν καὶ αἰχμάλωτός του καὶ ἀμόρφωτος (Ε.Π.Ε. 8, 468-9).

 

Προσοχὴ στοὺς συκοφάντες

Ὁ Μ. Βασίλειος συνιστᾶ: «Ὅταν ἀκοῦμε συκοφαντίες σὲ βάρος κάποιου, νὰ

κάνουμε αὐτὸ ποὺ ἔκανε ὁ Ἀλέξανδρος: νὰ τὶς ἀκοῦμε μὲ τὸ ἕνα αὐτί μονάχα

καὶ τὸ ἄλλο νὰ τὸ κρατοῦμε ἐλεύθερο, ὥστε ν’ ἀκούσουμε μ’ ἐκεῖνο ὅσα θὰ μᾶς

πεῖ αὐτὸς ποὺ συκοφαντεῖται» [«τὴν ἑτέραν τῶν ἀκοῶν ἀκεραίαν ταμιευσό-

μεθα τῷ διαβαλλομένῳ» (P.G. 32, 296)]. Τὴν ἴδια συμβουλὴ δίνει καὶ ὁ ἱερὸς

Φώτιος σὲ ἐπιστολή του πρὸς τὸν κόμητα Ἀλέξανδρο (P.G. 102, 957).

 

Ἐχεμύθεια

Ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητὴς παραθέτει τὴν ἀκόλουθη ρήση τοῦ Ἀλέ-

ξανδρου: «Ὅποιος ὑποσχέθηκε πὼς θὰ φυλάξει κάποιο μυστικὸ καὶ δὲν τὸ φύ-

λαξε, ἀλλὰ τὸ φανέρωσε, εἶναι ἢ ἄδικος ἢ πολύ ἀκρατής («ἄδικός ἐστιν ἢ ἀκρα-

τής ἄγαν»). Αὐτός ποὺ τὸ φανέρωσε, γιὰ νὰ εἰσπράξει κάποιο κέρδος, εἶναι

ἄδικος. Αὐτὸς πάλι ποὺ τὸ φανέρωσε χωρὶς κάποιο ὄφελος εἶναι ἀκρατής. Καὶ

οἱ δύο εἶναι ἐξ ἴσου κακοί [«ἴσως δέ γ’ εἰσὶν ἀμφότεροι κακοί» (P.G. 91, 848)].

 

Φορολογία

Ἐπίκαιρος ἀλλὰ καὶ διαχρονικὸς εἶναι καὶ ὁ παρακάτω λόγος τοῦ Μ.

Ἀλέξανδρου. Τὸν διασώζει καὶ πάλι ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής:

«Ὅταν κάποιος ποὺ ἔδειχνε πὼς τὸν ἀγαπᾶ τοῦ εἶπε· οἱ πόλεις σου μποροῦν

νὰ πληρώνουν περισσότερους φόρους, ὁ Ἀλέξανδρος παρατήρησε· μισῶ

τὸν κηπουρὸ ποὺ βγάζει τὰ λαχανικά ἀπὸ τὴ ρίζα [«κηπουρόν μισῶ τὸν ἐκ

ριζῶν ἐκτέμνοντα τὰ λάχανα» (P.G. 91, 805)].

 

Αντί ἐπιλόγου

Ὁ Ἀλέξανδρος ἔφτασε τόσο μακριὰ μὲ τὴ νοημοσύνη του, τὴν προσωπικό-

τητά του, τὴν πειθώ, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴ δύναμη τῶν ὅπλων. Πρόβαλε τὸν ἑλληνικὸ

πολιτισμό, τὴν ὑπάρξη τοῦ θείου, καὶ μὲ τὴ σκέψη του, τὴν ἰδιοφυΐα του, τὸ

ὅραμά του, τὴν ἀγάπη στὴ γνώση καὶ τὴ συνεχῆ καλλιέργειά της κατέκτησε

ὅλο τὸν κόσμο. Μὲ σεβασμὸ στοὺς διαφορετικοὺς πολιτισμοὺς καὶ λαοὺς ἕνω-

σε ἀνθρώπους μὲ πρότυπο τὸν ἑλληνικὸ πολιτισμὸ καὶ τὴ γλώσσα.

Σεβάστηκε ὅλους τοὺς ἀνθρώπους καὶ ὁ σεβασμὸς αὐτὸς σὲ συν-

δυασμὸ μὲ τὴν πειθώ του κέρδισε τόσα, ὅσα δύσκολα θὰ μποροῦσε νὰ

ἐπιτύχει μὲ ἀτέλειωτες μάχες. Κατόρθωσε ὅσα κανεὶς ἄλλος θνητὸς σὲ

τόσο σύντομο χρονικὸ διάστημα, ὅπως μάλιστα ὁ ἴδιος ἔλεγε στοὺς δι-

οικητές του «δεν πιστεύω ὅτι ὑπάρχει ὅριο σὲ ἕναν ἄνδρα μὲ διάθεση γιὰ

ἄθλους».«Γι᾿ αὐτὸ δίκαια ἡ Ἱστορία καὶ οἱ λαοὶ ὀνόμασαν τὸν Ἀλέξανδρο

Μέγα» (Από το βιβλίο της Ενωμένης Ρωμηοσύνης: «Μ. Αλέξανδρος – Ο

Βασιλεύς των Ελλήνων», Έκδοση 2013).

(Πηγή: http://www.pentapostagma.gr/2013/06)

 

2. Η Αγία Γραφή για το Μέγα Αλέξανδρο:

«Α ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ 1Α Μακ. 1,1 Καὶ ἐγένετο μετὰ τὸ πατάξαι Ἀλέ-

ξανδρον τὸν Φιλίππου τὸν Μακεδόνα, ὃς ἐξῆλθεν ἐκ τῆς γῆς Χεττειείμ,

καὶ ἐπάταξε τὸν Δαρεῖον βασιλέα Περσῶν καὶ Μήδων καὶ ἐβασίλευσεν

ἀντ᾿ αὐτοῦ πρότερος ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα.

Α Μακ. 1,1 Ο Αλέξανδρος, ο υιὸς του Φιλίππου, ο Μακεδών, έπειτα

από την νίκην του εναντίον των Περσών, κατά την οποίαν ενίκησε τον

βασιλέα των Περσών και των Μήδων Δαρείον, εξώρμησεν από την χώραν

των Χετταίων και έγινε βασιλεύς αντί εκείνου εις τας χώρας αυτάς, αφού

προηγουμένως είχε γίνει βασιλεύς ολοκλήρου της Ελλάδος.

Α Μακ. 1,2 καὶ συνεστήσατο πολέμους πολλοὺς καὶ ἐκράτησεν ὀχυ-

ρωμάτων πολλῶν καὶ ἔσφαξε βασιλεῖς τῆς γῆς·

Α Μακ. 1,2 Διεξήγαγε πολλούς επιτυχείς πολέμους, έγινε κύριος πολ-

λών φρουρίων και εθανάτωσε βασιλείς πολλών χωρών.

Α Μακ. 1,3 καὶ διῆλθεν ἕωςἄκρων τῆς γῆς καὶ ἔλαβε σκῦλα πλήθους

ἐθνῶν. καὶ ἡσύχασεν ἡ γῆ ἐνώπιον αὐτοῦ, καὶ ὑψώθη, καὶ ἐπήρθη ἡ καρ-

δία αὐτοῦ.

Α Μακ. 1,3 Εφθασεν έως τα άκρα της οικουμένης και επήρε λάφυρα

από πολλούς λαούς. Ολος δε ο τότε γνωστός κόσμος υπετάχθη εις αυτόν

και ησύχασεν από τους πολέμους. Αυτός δε εδοξάσθη, αλλά η καρδία του

εκυριεύθη από υπερηφάνειαν.

Α Μακ. 1,4 καὶ συνήγαγε δύναμιν ἰσχυρὰν σφόδρα καὶ ἦρξε χωρῶν καὶ

ἐθνῶν καὶ τυράννων, καὶ ἐγένοντο αὐτῷ εἰς φόρον.

Α Μακ. 1,4 Συνεκέντρωσε στρατόν πολύ ισχυρόν, έγινεν άρχων χω-

ρών, εθνών και βασιλέων, που έγιναν φόρου υποτελείς εις αυτόν.

Α Μακ. 1,5 καὶ μετὰ ταῦτα ἔπεσεν ἐπὶ τὴν κοίτην καὶ ἔγνω ὅτι ἀποθνήσκει.

Α Μακ. 1,5 Μετά ταύτα όμως ησθένησεν, έπεσεν εις την κλίνην της

ασθενείας του και ήσθάνθη, ότι επρόκειτο να αποθάνη.

Α Μακ. 1,6 καὶ ἐκάλεσε τοὺς παῖδας αὐτοῦ τοὺς ἐνδόξους τοὺς συ-

ντρόφους αὐτοῦ ἀπὸ νεότητος καὶ διεῖλεν αὐτοῖς τὴν βασιλείαν αὐτοῦ

ἔτι ζῶντος αὐτοῦ.

Α Μακ. 1,6 Εκάλεσε πλησίον του τους πλέον ενδόξους από τους αυλι-

κούς του και τους συντρόφους του από την νεότητά του, και διεμοίρασεν

εις αυτούς την βασιλείαν του, καθ’ ον χρόνον ακόμη εζούσεν.

Α Μακ. 1,7 καὶ ἐβασίλευσεν Ἀλέξανδρος ἔτη δώδεκα καὶ ἀπέθανε.

Α Μακ. 1,7 Ο Μέγας Αλέξανδρος εβασίλευσεν επί δώδεκα έτη και

κατόπιν απέθανεν.

Α Μακ. 1,8 καὶ ἐπεκράτησαν οἱ παῖδες αὐτοῦ ἕκαστος ἐν τῷ τόπῳ αὐτοῦ.

Α Μακ. 1,8 Αξιωματούχοι του ἐγκατεστάθησαν ως άρχοντες πλέον, ο

καθένας εις την επαρχίαν του.

Α Μακ. 1,9 καὶ ἐπέθεντο πάντες διαδήματα μετὰ τὸ ἀποθανεῖν αὐτὸν

καὶ οἱ υἱοὶ αὐτῶν ὀπίσω αὐτῶν ἔτη πολλὰ καὶ ἐπλήθυναν κακὰ ἐν τῇ γῇ.

Α Μακ. 1,9 Ολοι αυτοί μετά τον θάνατον του Μεγάλου Αλεξάνδρου

έθεσαν εις την κεφαλήν των βασιλικά διαδήματα, δείγματα της εξουσίας

των, και έπειτα από αυτούς τα παιδιά των επί έτη πολλά. Ολοι όμως αυτοί

κατά το διάστημα της βασιλείας των επροξένησαν πολλάς συμφοράς εις

την οικουμένην».

(Πηγή: http://apotixisi.blogspot.gr/2014/10/blog-post_67.html)

 

3. Ο Άγιος Σισώης στον τάφο του Μ. Αλεξάνδρου

«Από τη βιογραφία του αγίου ένα περιστατικό έγινε ιδιαίτερα γνωστό

και απεικονίστηκε πολλές φορές στις ορθόδοξες εικόνες: η επίσκεψή του

στον τάφο του Μεγαλέξανδρου. Εκεί ο άγιος συνειδητοποίησε βαθύτατα

τη ματαιότητα της γήινης δόξας και της βασιλικής εξουσίας και θρήνησε

για την κοινή μοίρα των ανθρώπων, το θάνατο. Τότε φιλοσόφησε για το

θάνατο και τη ζωή, τα προσωρινά και τα αιώνια. Η φιλοσοφία αυτή του

Αγίου Σισώη, και όλων των Πατέρων της ορθόδοξης πνευματικής κλη-

ρονομιάς, δεν είναι λιγότερο σημαντική από τη φιλοσοφική στάση του

Διογένη π.χ. (τον οποίο, ως γνωστόν, είχε θαυμάσει ο Μ. Αλέξανδρος) ή

από τη φιλοσοφία ως “μελέτη θανάτου” κατά τον Πλάτωνα».

«Στην απεικόνιση του επεισοδίου βλέπουμε δύο δόξες: τη γήινη δόξα

του ανθρώπου που έγινε ταυτόχρονα Μεγάλος Βασιλιάς (της Περσίας),

Φαραώ της Αιγύπτου και Βασιλιάς των Ινδιών – αλλά μαράθηκε καταλή-

γοντας σ’ ένα τάφο – και την ουράνια δόξα του αγίου, που είναι γεμάτη

φως και μένει στους αιώνες. Υπόψιν ότι η θέωση (η ένωση με το Θεό εν

Χριστώ και η πλήρης μεταμόρφωση του ανθρώπου σε θείο ον) ονομά-

ζεται στην Αγία Γραφή «δοξασμός», δηλ. φωτισμός (στην Αγία Γραφή η

δόξα έχει και την κοινή έννοια, αλλά σημαίνει και φως). Ένδοξος λοιπόν

είναι ο άγιος, κάθε άγιος, και η εικόνα του προτείνει ένα δρόμο και ένα

παράδειγμα προς μίμηση για κάθε άνθρωπο που ενδιαφέρεται για την

αληθινή ελευθερία και τη ζωή».

«Οι μαθητές του αββά Σισώη ζωγράφισαν την εικόνα του πνευματικού

τους πατέρα κοντά στον τάφο και έγραψαν και το εξής επίγραμμα: Ὁρῶν

σε τάφε, δειλιῶ σου τὴν θέαν καὶ καρδιοστάλακτον δάκρυ χέω, χρέος τὸ

κοινόφλητον εἰς νοῦν λαμβάνων, πῶς οὖν μέλλω διελθεῖν πέρας τοιοῦτον;

Αἴ, αἴ, θάνατε, τίς δύναται φυγεῖν σε; – Βλέποντάς σε, τάφε, δειλιάζω στη

θεωρία σου, και χύνω δάκρυα από την καρδιά μου, φέροντας στον νου μου

το χρέος που του οφείλουμε όλοι (δηλαδὴ τον θάνατον). Πώς και εγώ μέλ-

λω να διαβώ τέτοιο τέλος; Αι, αι θάνατε, ποιος μπορεί να σου ξεφύγη;».

(Πηγή: http://www.vimaorthodoxias.gr/diafora/vioiagiwn/item/36983)

 

4. Ο Αγιος Ανδρέας ο διά Χριστόν Σαλός για το Μέγα Αλέξανδρο

(αναφορικά με τα όσα θα λάβουν χώρα κατά τα έσχατα χρόνια, σε απλή

Δημοτική)

«Κατά το έτος εκείνο θ’ ανοίξη ο Κύριος τις πύλες των Ινδιών που

έκλεισε ο βασιλιάς των Μακεδόνων Αλέξανδρος. Θα βγουν τότε απ’ εκεί

οι εβδομήκοντα δύο βασιλείς με τον λαό τους, τα λεγόμενα βδελυρά

έθνη, που είναι πιο σιχαμερά από κάθε αηδία και δυσωδία. Αυτά θα δι-

ασκορπισθούν σ’ όλο τον κόσμο. Θα τρώνε ζωντανούς τους ανθρώπους

και θα πίνουν το αίμα τους. Θα καταβροχθίζουν επίσης με μεγάλη ηδoνή

μύγες, βατράχους, σκυλιά και κάθε ακαθαρσία. Αλλοίμονο στις περιοχές,

απ’ όπου θα περάσουν! Αν είναι δυνατόν, Κύριε, ας μην υπάρχουν τότε

Χριστιανοί! Γνωρίζω όμως ότι θα υπάρχουν.

Εκείνες οι ημέρες θα σκοτεινιάσουν, σαν να θρηνούν στον αέρα για

όσα αποτροπιαστικά θα διαπράξουν εκείνα τα σιχαμερά έθνη. Ο ήλιος θα

γίνει σαν αίμα, ενώ n σελήνη κι όλα τα άστρα θα σκοτισθούν, καθώς θα

τα βλέπουν επάνω στη γη να συναγωνίζωνται στην ακαθαρσία. Αυτοί οι

λαοί θα κατασκάψουν τη γη, θα κάνουν αποχωρητήρια τα θυσιαστήριο,

και θα βάλουν τα άγια σκεύη σε ατιμωτική χρήση. Τότε όσοι θα κατοι-

κούν στην Ασία, ας φύγουν στα νησιά των Κυκλάδων («κοιλάδας των

νήσων»). – Γιατί τα ρυπαρά έθνη δεν θα πάνε».

(Πηγή: http://www.imdleo.gr/diaf/files/proph/gen/agAndreas_salos.pdf)

 

5. Οι τρεις τελευταίες επιθυμίες του Μεγάλου Αλεξάνδρου

(Oι εν λόγω τρεις τελευταίες επιθυμίες αποδίδονται στο Μέγα Αλέξανδρο)

«Ευρισκόμενος στα πρόθυρα του θανάτου, ο Αλέξανδρος συγκάλεσε τους

στρατηγούς του και τους κοινοποίησε τις τρεις τελευταίες επιθυμίες του.

1] Να μεταφέρουν το φέρετρό του στους ώμους και να το περάσουν

από τους καλύτερους γιατρούς της εποχής.

2] Τους θησαυρούς που είχε αποκτήσει (ασήμι, χρυσάφι, πολύτιμους

λίθους) να τους σκορπίσουν στη διαδρομή μέχρι τον τάφο του.

3] Τα χέρια του να μείνουν να λικνίζονται στον αέρα, έξω από το φέρε-

τρο, στη θέα όλων. Ένας από τους στρατηγούς, έκπληκτος από τις ασυνή-

θιστες επιθυμίες, ρώτησε τον Αλέξανδρο ποιοι ήταν οι λόγοι.

Ο Μέγας Αλέξανδρος του εξήγησε:

1] Θέλω οι πιο διαπρεπείς γιατροί να σηκώσουν το φέρετρό μου, για

να μπορούν να δείξουν με αυτό τον τρόπο ότι εκείνοι δεν έχουν, μπροστά

στο θάνατο, τη δύναμη να θεραπεύουν!

2] Θέλω το έδαφος να καλυφθεί από τους θησαυρούς μου, για να μπο-

ρούν όλοι να βλέπουν ότι τα αγαθά που αποκτούμε εδώ, εδώ παραμένουν!

3] Θέλω τα χέρια μου να αιωρούνται στον αέρα, για να μπορούν οι

άνθρωποι να βλέπουν ότι ερχόμαστε με τα χέρια άδεια και με τα χέρια

άδεια φεύγουμε, όταν τελειώσει για εμάς ο πιο πολύτιμος θησαυρός που

είναι ο χρόνος!».

(Πηγή: http://agioritikovima.blogspot.com/2010/06/blog-post_15.html)

 

 

 πηγή ανάρτησης: simeiakairwn.wordpress.com