Γιατί οι Αμερικανοί μισούν τον Πούτιν;

 του Mike Whitney - Unz Review

 

Γιατί οι Αμερικανοί μισούν τον Πούτιν;

Ο ΤUCKER CARLSON θεωρεί πως ξέρει. Ακούστε τι είπε:

"... Οι Δημοκρατικοί στην Ουάσιγκτον σας είπαν ότι είναι πατριωτικό σας καθήκον να μισείτε τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Δεν είναι μια πρόταση. Είναι εντολή. Οτιδήποτε λιγότερο από το μίσος για τον Πούτιν είναι προδοσία.

 

Πολλοί Αμερικανοί έχουν υπακούσει σε αυτή την οδηγία. Τώρα μισούν τον Βλαντιμίρ Πούτιν με ευλάβεια. Ίσως είστε ένας από αυτούς. Το μίσος για τον Πούτιν έχει γίνει ο κεντρικός σκοπός της εξωτερικής πολιτικής της Αμερικής. Είναι το κύριο πράγμα για το οποίο μιλάμε. Ολόκληρα καλωδιακά κανάλια είναι πλέον αφιερωμένα σε αυτό. Πολύ σύντομα, αυτό το μίσος για τον Βλαντιμίρ Πούτιν θα μπορούσε να φέρει τις Ηνωμένες Πολιτείες σε μια σύγκρουση στην Ανατολική Ευρώπη.

 

Πριν συμβεί αυτό, ίσως αξίζει να αναρωτηθείτε: Τι πραγματικά συμβαίνει; Γιατί μισώ τόσο πολύ τον Πούτιν; Με έχει αποκαλέσει ποτέ ρατσιστή ο Πούτιν; Με έχει απειλήσει ότι θα με απολύσει επειδή διαφωνώ μαζί του; Έχει στείλει όλες τις θέσεις εργασίας της μεσαίας τάξης στην πόλη μου στη Ρωσία; Κατασκεύασε μια παγκόσμια πανδημία που κατέστρεψε την επιχείρησή μου και με κράτησε στο σπίτι για δύο χρόνια; Διδάσκει στα παιδιά μου να υιοθετούν τις φυλετικές διακρίσεις; Φτιάχνει φεντανύλη;" (Tucker Carlson, "Οι Αμερικανοί έχουν εκπαιδευτεί να μισούν τον Πούτιν και θα υποφέρουν εξαιτίας αυτού", Fox News)

 

Έχει δίκιο ο Κάρλσον, "οι Αμερικανοί μισούν τον Πούτιν επειδή τα ΜΜΕ και η πολιτική τάξη στην Ουάσιγκτον τους έχουν πει να το κάνουν;"

 

Ναι και όχι. Ναι, τα μέσα ενημέρωσης και οι πολιτικοί έχουν παίξει μεγάλο ρόλο στη δαιμονοποίηση του Πούτιν. Αλλά, όχι, δεν είναι οι κύριοι οδηγοί αυτής της εκστρατείας δυσφήμισης. Αυτός ο χαρακτηρισμός ανήκει στους πλουτοκράτες πίσω από τις σκηνές που χρησιμοποιούν τα μέσα ενημέρωσης για να επιτεθούν στον Πούτιν προκειμένου να προωθήσουν τη δική τους παγκοσμιοποιημένη ατζέντα. Αυτό είναι που πραγματικά συμβαίνει: οι ειδήσεις διαμορφώνονται για να προωθήσουν τα συμφέροντα των ελίτ.

 

Εξάλλου, τι γνωρίζει πραγματικά ο αμερικανικός λαός για τον Πούτιν; Έχουν ακούσει ποτέ τις ομιλίες του ή έχουν διαβάσει τις δηλώσεις του μετά από συναντήσεις με άλλους παγκόσμιους ηγέτες; Έχουν παρακολουθήσει ποτέ τις μαραθώνιες 4ωρες συνεδρίες ερωτήσεων και απαντήσεων "ρωτήστε τα πάντα"; Έχουν διαβάσει ποτέ απομαγνητοφωνημένες συνεντεύξεις του όπου μιλάει με ειλικρίνεια για κρίσιμα ζητήματα πολιτικής, πολιτισμού ή θρησκείας;

 

Όχι, φυσικά όχι. Όλα όσα γνωρίζουν οι Αμερικανοί για τον Πούτιν τα διάβασαν στα μέσα ενημέρωσης. Και αυτό είναι το πρόβλημα, διότι τα μέσα ενημέρωσης απεχθάνονται τον Πούτιν. Και τον απεχθάνονται για τον ίδιο λόγο που απεχθάνονται τον Τραμπ, επειδή οι πλούσιοι ιδιοκτήτες των μέσων ενημέρωσης τον βλέπουν ως απειλή για την πολιτική τους ατζέντα. Αυτό είναι το όλο θέμα με λίγα λόγια. Τον Πούτιν δεν τον μισούν επειδή είναι ένας "κακοποιός της KGB" ή ένας "νέος Χίτλερ"- αυτά είναι απλώς ασυναρτησίες δημοσίων σχέσεων. Τον μισούν επειδή αποτελεί εμπόδιο στην επίτευξη των γεωπολιτικών στόχων των παγκοσμιοποιητών. Αυτό είναι το κίνητρο που οδηγεί αυτή την εκστρατεία συκοφάντησης. Ο Πούτιν τους εμπόδισε στην Τσετσενία, τη Νότια Οσετία, τη Συρία και τώρα στην Ουκρανία. Έχει εκτροχιάσει το μεγάλο σχέδιό τους για "στροφή προς την Ασία" και την περικύκλωση της Κίνας με στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ. Ήταν ένα αγκάθι στα πλευρά τους για το μεγαλύτερο μέρος των δύο δεκαετιών και έχει βάλει ταφόπλακα στο τρελό σχέδιό τους να συντρίψουν τα αναδυόμενα κέντρα εξουσίας και να κυβερνήσουν τον κόσμο για τον επόμενο αιώνα. Γι' αυτό τον μισούν, και γι' αυτό χρησιμοποιούν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης για να σας κάνουν να τον μισήσετε κι εσείς. Δείτε αυτό το διάγραμμα από μια πρόσφατη έκθεση της Pew Research:

 

 

 Ένα γραμμικό γράφημα που δείχνει ότι ένα υψηλό ποσοστό ρεκόρ των Αμερικανών δηλώνουν ότι δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη στον Πούτιν

 

Pew Research: "Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν λαμβάνει θλιβερές αξιολογήσεις, με μόνο το 6% των Αμερικανών ενηλίκων να εκφράζουν εμπιστοσύνη σε αυτόν μετά την απόφασή του να εισβάλει στην Ουκρανία - χαμηλό όλων των εποχών σε έρευνες που χρονολογούνται εδώ και σχεδόν δύο δεκαετίες. Η συντριπτική πλειοψηφία των Αμερικανών (92%) έχει λίγη ή καθόλου εμπιστοσύνη στους χειρισμούς του Πούτιν στις παγκόσμιες υποθέσεις, συμπεριλαμβανομένου του 77% που δεν έχει καθόλου". ("Ο Ζελένσκι εμπνέει ευρεία εμπιστοσύνη από το αμερικανικό κοινό, καθώς οι απόψεις για τον Πούτιν χτύπησαν νέο χαμηλό", Pew Research Center)

 

Είστε έκπληκτοι;

 

Μάλλον όχι, άλλωστε, η έρευνα του Pew απλώς επιβεβαιώνει αυτό που ήδη γνωρίζουμε, ότι ο Πούτιν είναι ευρέως καταφρονημένος στις ΗΠΑ και σε ολόκληρη τη Δύση. Αυτό όμως που παραλείπει να αναφέρει η έκθεση είναι ο βαθμός στον οποίο ο Πούτιν θαυμάζεται στη Ρωσία και στον υπόλοιπο κόσμο. Ελέγξτε το:

 

"Σύμφωνα με την Statista ο Πούτιν έχει πολύ ευνοϊκή εκτίμηση αποδοχής μεταξύ των Ρώσων που κυμαίνεται κατά μέσο όρο μεταξύ 84% τον Αύγουστο του 2022 και 79% αποδοχή από τους Ρώσους πολίτες και τους διπλούς υπηκόους που κατέχουν τόσο ρωσικά όσο και αμερικανικά διαβατήρια, παρά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία". (Wikipedia)

 

Κανένας άλλος ηγέτης στον κόσμο σήμερα δεν μπορεί να διεκδικήσει 84% δημόσια αποδοχή. Και το πιο απίστευτο είναι ότι -μετά από 20 χρόνια στην εξουσία- η συντριπτική πλειοψηφία των Ρώσων εξακολουθεί να τον υποστηρίζει. Πώς συμβαίνει αυτό; Πώς ένας σεμνός, μετριοπαθής γραφειοκράτης γίνεται ο πιο ευρέως αξιοθαύμαστος και δημοφιλής Ρώσος ηγέτης όλων των εποχών;

 

Ακολουθούν περισσότερα από το ίδιο άρθρο:

Οι παρατηρητές βλέπουν τα υψηλά ποσοστά αποδοχής του Πούτιν ως συνέπεια της σημαντικής βελτίωσης του βιοτικού επιπέδου και της επιβεβαίωσης της θέσης της Ρωσίας στην παγκόσμια σκηνή που σημειώθηκε κατά τη διάρκεια της θητείας του....

Μια κοινή δημοσκόπηση της World Public Opinion στις ΗΠΑ και του Levada Center στη Ρωσία, τον Ιούνιο-Ιούλιο του 2006, ανέφερε ότι "ούτε το ρωσικό ούτε το αμερικανικό κοινό είναι πεπεισμένο ότι η Ρωσία οδεύει προς μια αντιδημοκρατική κατεύθυνση" και ότι "οι Ρώσοι γενικά υποστηρίζουν τη συγκέντρωση της πολιτικής εξουσίας από τον Πούτιν και υποστηρίζουν σθεναρά την επανεθνικοποίηση της ρωσικής βιομηχανίας πετρελαίου και φυσικού αερίου". Οι Ρώσοι γενικά υποστηρίζουν την πολιτική πορεία του Πούτιν και της ομάδας του. Μια έρευνα του 2005 έδειξε ότι τρεις φορές περισσότεροι Ρώσοι θεωρούσαν ότι η χώρα ήταν "πιο δημοκρατική" υπό τον Πούτιν απ' ό,τι ήταν στα χρόνια του Γέλτσιν ή του Γκορμπατσόφ και το ίδιο ποσοστό πίστευε ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα ήταν καλύτερα υπό τον Πούτιν απ' ό,τι υπό τον Γέλτσιν". (Wikipedia)

 

Έτσι, σύμφωνα με τον ρωσικό λαό, ο Πούτιν είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνος για την οικονομική ευημερία της Ρωσίας, το υψηλότερο βιοτικό επίπεδο, το μοίρασμα των εσόδων από το πετρέλαιο, το καλύτερο ιστορικό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την ισχυρότερη δημοκρατία. Επίσης, στη συντριπτική τους πλειοψηφία υποστηρίζουν τη στρατιωτική επιχείρηση του Πούτιν στην Ουκρανία. (87%) Πώς εξηγείται, λοιπόν, η τεράστια διαφορά μεταξύ της γνώμης των Ρώσων για τον Πούτιν (πάνω από 80% αποδοχή) και της γνώμης των Αμερικανών (92% δεν τον εμπιστεύονται καθόλου ή ελάχιστα) Είτε οι Ρώσοι είναι εξαιρετικά ανόητοι και αφελείς είτε οι Αμερικανοί είναι τα πιο αδύναμα μυαλά, τα πιο πλυμένα με πλύση εγκεφάλου πρόβατα στη γη; Ποιο από τα δύο ισχύει;

 

Εδώ και περίπου 17 χρόνια, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης εκτοξεύουν τις ίδιες συκοφαντικές αηδίες (με στόχο τον Πούτιν) στις οποίες κατέληξαν το 2005 και το 2006. Το ξέρατε αυτό; Γνωρίζατε ότι - κάποτε - οι δυτικές ελίτ και τα ΜΜΕ που τις παρακολουθούν συμπαθούσαν πραγματικά τον Πούτιν και πίστευαν ότι ήταν ένας ηγέτης "με τον οποίο μπορούσαν να συνεργαστούν"; Με άλλα λόγια, πίστευαν ότι ο Πούτιν θα ήταν ένα ακόμη πειθήνιο ανδρείκελο όπως ο μονίμως μεθυσμένος Γέλτσιν που έσπρωξε τη χώρα σε "θεραπεία σοκ" και επέτρεψε στους δυτικούς οικονομολόγους να κληρώσουν τα πιο πολύτιμα περιουσιακά στοιχεία, βιομηχανίες και πόρους του έθνους σε αιμοβόρους ολιγάρχες που τα αγόρασαν για πενταροδεκάρες. Σε αυτό ήλπιζαν, σε άλλον έναν ασπόνδυλο λαμόγιο που ήταν πρόθυμος να ξεπουλήσει τη χώρα του για να καλοπιάσει τον θείο Σαμ. Αντ' αυτού, πήραν τον Πούτιν, έναν ευσεβή χριστιανό, έναν ακλόνητο συντηρητικό και έναν άγριο Ρώσο πατριώτη.

 

Καταλαβαίνετε γιατί τον μισούσαν;

 

Και επειδή τον μισούσαν, διέταξαν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης να σας κάνουν να τον μισήσετε κι εσείς- όπως ακριβώς έκαναν με τον Σαντάμ, τον Καντάφι, τον Κιμ Γιονγκ Ουν και οποιονδήποτε μπαίνει στο δρόμο τους. Όλοι ξέρουμε πια τη διαδικασία, και ξεκινάει πάντα με τη δολοφονία χαρακτήρων- την απαραίτητη εκστρατεία συκοφάντησης που έχει σχεδιαστεί για να πείσει το κοινό να μισεί τους εχθρούς των ελίτ.

 

Αλλά εδώ είναι κάτι που πιθανόν να μην γνωρίζατε. Πιθανότατα δεν γνωρίζατε ότι η δαιμονοποίηση του Πούτιν μπορεί να αναχθεί σε έναν ακριβή χρόνο και τόπο.

 

Είναι αλήθεια. Πριν από χρόνια, το έψαξα και να τι βρήκα.

 

Ο πρώην γερουσιαστής Τζον Έντουαρντς και ο βουλευτής Τζακ Κεμπ διορίστηκαν επικεφαλής μιας ομάδας εργασίας του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων (CFR) για να καθορίσουν κατά πόσον μια "στρατηγική εταιρική σχέση" με τη Ρωσία ήταν ακόμη δυνατή υπό το πρίσμα των πολιτικών που είχε θεσπίσει ο Πούτιν και οι οποίες συγκρούονταν με τους ευρύτερους γεωπολιτικούς στόχους της Ουάσινγκτον. Όταν οι Kemp και Edwards επέστρεψαν από τη Μόσχα δημοσίευσαν ένα άρθρο με τίτλο "Η λανθασμένη κατεύθυνση της Ρωσίας" (Μάρτιος 2006)

 

Οι συγγραφείς αποφάσισαν ότι μια "στρατηγική εταιρική σχέση" με τη Ρωσία δεν ήταν πλέον δυνατή, επειδή η κυβέρνηση υπό τον Πούτιν είχε γίνει όλο και πιο "αυταρχική" και η ρωσική κοινωνία γινόταν όλο και λιγότερο "ανοιχτή και πλουραλιστική". Η ειρωνεία αυτών των παρατηρήσεων δεν πέρασε απαρατήρητη από τους αναλυτές οι οποίοι συνειδητοποίησαν ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν κανένα πρόβλημα να πηδήξουν στο κρεβάτι με τις πιο αυταρχικές χώρες στον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της Σαουδικής Αραβίας που πραγματοποίησε τη μαζική εκτέλεση 81 ανδρών μόνο μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο (το 2022) Αυτό είναι ένα εντυπωσιακό επίτευγμα ακόμη και για τα σαουδαραβικά δεδομένα. Και θα πρέπει επίσης να σημειώσουμε ότι και οι 81 άνδρες αποκεφαλίστηκαν, γεγονός που υπογραμμίζει ακόμη περισσότερο τη βαρβαρότητα των ηγετών που η Ουάσιγκτον θεωρεί ως τους καλύτερους φίλους της.

 

Το σημείο που θέλουμε να πούμε είναι ότι το "μίσος για τον Πούτιν" και η δολοφονία χαρακτήρων μπορούν να εντοπιστούν σε μια συγκεκριμένη στιγμή και σε ένα συγκεκριμένο μέρος, όταν οι ελίτ της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ αποφάσισαν ότι ο Πούτιν δεν επρόκειτο να είναι ο "υπεύθυνος ενδιαφερόμενος" που ήλπιζαν. Δεν επρόκειτο να χτυπήσει τις φτέρνες του και να συμμορφωθεί όπως πολλοί από τους άλλους συμμάχους. Στην πραγματικότητα, ο Πούτιν είχε δείξει την προθυμία του να διαπράξει -αυτό που οι παγκοσμιοποιητές θεωρούν ως το μοναδικό ασυγχώρητο έγκλημα- δηλαδή, να θέσει τα εθνικά συμφέροντα της χώρας του πάνω από εκείνα της διεθνούς τραπεζικής συμμορίας. Αυτό, φυσικά, είναι το μεγαλύτερο "Όχι-Όχι" από όλα. Ακολουθεί ένα σύντομο απόσπασμα από την ταινία "Η λάθος κατεύθυνση της Ρωσίας":

 

Δεκαπέντε χρόνια μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, "οι σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας κατευθύνονται σαφώς προς τη λάθος κατεύθυνση", διαπιστώνει μια ανεξάρτητη ομάδα εργασίας για την πολιτική των ΗΠΑ έναντι της Ρωσίας, η οποία χρηματοδοτείται από το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων. "Η διαμάχη εκτοπίζει τη συναίνεση. Η ίδια η ιδέα μιας "στρατηγικής εταιρικής σχέσης" δεν φαίνεται πλέον ρεαλιστική", καταλήγει...

...όταν ο Πρόεδρος Μπους έχει καταστήσει τη δημοκρατία στόχο της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, το πολιτικό σύστημα της Ρωσίας γίνεται σταθερά πιο αυταρχικό, κατηγορεί η Ομάδα Δράσης. "Ο πολιτικός απολογισμός της τελευταίας πενταετίας είναι εξαιρετικά αρνητικός......

 

"Η συνεργασία ΗΠΑ-Ρωσίας μπορεί να βοηθήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες να χειριστούν ορισμένα από τα πιο δύσκολα ζητήματα που αντιμετωπίζουμε", δήλωσε ο Έντουαρντς. "Ωστόσο, δυστυχώς, η συνεργασία γίνεται η εξαίρεση και όχι ο κανόνας. Αυτή η έκθεση είναι ένα κάλεσμα αφύπνισης ότι πρέπει να επαναφέρουμε τις σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας στο σωστό δρόμο για να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν και οι δύο χώρες μας".

 

Συνεπής με αυτό, η έκθεση υποστηρίζει: "Παρόλο που ο πρόεδρος Πούτιν προεδρεύει της ανατροπής της ρωσικής δημοκρατίας, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να συνεργαστούν μαζί του για να εμποδίσουν το Ιράν να αποκτήσει πυρηνικά όπλα και να εμποδίσουν τους τρομοκράτες να επιτεθούν είτε στη χώρα του είτε στη δική μας"....

 

"Από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, οι διαδοχικές αμερικανικές διοικήσεις προσπάθησαν να δημιουργήσουν μια σχέση με τη Ρωσία την οποία ονόμασαν "εταιρική σχέση". Αυτός είναι ο σωστός μακροπρόθεσμος στόχος, αλλά δυστυχώς δεν αποτελεί ρεαλιστική προοπτική για τις σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας τα επόμενα χρόνια", αναφέρει η έκθεση.

 

Βραχυπρόθεσμα, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να δουν τη Ρωσία γι' αυτό που είναι τώρα. "Το πραγματικό ερώτημα που αντιμετωπίζουν οι Ηνωμένες Πολιτείες αυτή την περίοδο δεν είναι πώς να κάνουν μια εταιρική σχέση με τη Ρωσία να λειτουργήσει, αλλά πώς να κάνουν την επιλεκτική συνεργασία -και σε ορισμένες περιπτώσεις την επιλεκτική αντίθεση- να εξυπηρετεί σημαντικούς διεθνείς στόχους", καταλήγει η έκθεση"." ("Η λανθασμένη κατεύθυνση της Ρωσίας", Council on Foreign Relations)

 

Η έκθεση δείχνει την ακριβή στιγμή που οι δυτικές ελίτ εγκατέλειψαν τον Πούτιν και, (ουσιαστικά) τον πέταξαν κάτω από το λεωφορείο. Και ο λόγος που τον εγκατέλειψαν, είναι επειδή μπορούσαν να δουν ότι ήταν ένας πραγματικός Ρώσος πατριώτης. Ο πατριωτισμός είναι ο θανάσιμος εχθρός της παγκοσμιοποίησης, επειδή οι πατριώτες δεν μπορούν να "γυρίσουν" και οι ελίτ το γνωρίζουν. Γνωρίζουν ότι δεν μπορείς να αλλάξεις ριζικά έναν άνθρωπο που αγαπάει την πατρίδα του. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι "προς πώληση" και είναι αδιάφθοροι. Όποιος βάζει τη χώρα πάνω από την ατζέντα των παγκοσμιοποιητών -συμπεριλαμβανομένων των Αμερικανών με MAGA- είναι ο θανάσιμος εχθρός των παγκοσμιοποιητών. Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι ελίτ στρατολογούν πάντα φιγουρατζήδες-κοριτσόπουλα όπως ο Τζάστιν Τρουντό και ο Εμανουέλ Μακρόν για να εκτελέσουν τις εντολές τους, επειδή η δουλειά απαιτεί αδύναμους, χωρίς αρχές άνδρες που είναι πρόθυμοι να εξευτελιστούν προκειμένου να υπηρετήσουν τα αφεντικά τους.

 

 

Αλλά τι ήταν αυτό συγκεκριμένα που έπεισε τις ελίτ ότι ο Πούτιν ήταν μια χαμένη υπόθεση που θα αποτελούσε πάντα απειλή για την ατζέντα τους;

 

Ευτυχώς, γνωρίζουμε την απάντηση σε αυτό το ερώτημα, επειδή οι συγγραφείς κατέγραψαν τις αντιρρήσεις τους σε τέσσερις κύριους τίτλους. Αυτές είναι οι εξής:

 

Αποδημοκρατισμός: Η έκθεση διαπιστώνει ότι οι ρωσικοί πολιτικοί θεσμοί γίνονται "διεφθαρμένοι και εύθραυστοι". Ως αποτέλεσμα, "μειώνεται η ικανότητα της Ρωσίας να αντιμετωπίζει ζητήματα ασφάλειας θεμελιώδους σημασίας για τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους της. Και πολλά είδη συνεργασίας -από τη διασφάλιση των πυρηνικών υλικών έως την ανταλλαγή πληροφοριών- υπονομεύονται". (Το σχόλιό μου- Με άλλα λόγια, ο Πούτιν ήταν απρόθυμος να επιβάλει πρόσθετες κυρώσεις στο Ιράν, δεν θα υποστήριζε την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου (η οποία δεν έλαβε ποτέ την έγκριση του ΟΗΕ) και αρνήθηκε να υποστηρίξει τον πόλεμο στο Ιράκ. Η κατώτατη γραμμή: Αρνήθηκε να συμφωνήσει με τους γενοκτονικούς πολέμους της Ουάσιγκτον και τον αυθαίρετο επαναχωρισμό της Μέσης Ανατολής. Γι' αυτό τον ονόμασαν "αναξιόπιστο σύμμαχο").

Προμήθειες ενέργειας: "Η Ρωσία έχει χρησιμοποιήσει τις εξαγωγές ενέργειας ως όπλο εξωτερικής πολιτικής: παρεμβαίνοντας στην πολιτική της Ουκρανίας, ασκώντας πίεση στις επιλογές της εξωτερικής της πολιτικής και περιορίζοντας τις προμήθειες προς την υπόλοιπη Ευρώπη. Η επαναφορά του κυβερνητικού ελέγχου στον ρωσικό ενεργειακό τομέα αυξάνει τον κίνδυνο αυτό το όπλο να χρησιμοποιηθεί ξανά". (Το σχόλιό μου- Αυτό είναι αλήθεια, ο Πούτιν κατέλαβε τον έλεγχο του μεγαλύτερου δημόσιου περιουσιακού στοιχείου της Ρωσίας -το πετρέλαιο- και το χρησιμοποίησε για να αυξήσει το βιοτικό επίπεδο σε όλους τους τομείς. Η ιδιωτικοποίηση είναι το Άγιο Δισκοπότηρο του δυτικού καπιταλισμού, οπότε, φυσικά, ο Πούτιν καταδικάστηκε για την παραστρατημένη συμπεριφορά του. Τον κατακεραύνωσαν επίσης επειδή "περιόρισε τις προμήθειες στην υπόλοιπη Ευρώπη", κάτι που είναι επίσης αλήθεια. Έκοψε τις προμήθειες φυσικού αερίου της Ουκρανίας αφού η Ουκρανία απομυζούσε επανειλημμένα φυσικό αέριο από τους αγωγούς και αρνήθηκε να πληρώσει για το φυσικό αέριο που είχε ήδη καταναλώσει. Οι συγγραφείς φαίνεται να πιστεύουν ότι η Ρωσία θα έπρεπε να δίνει δωρεάν το φυσικό αέριο της, αλλά δεν λειτουργούν έτσι οι καπιταλιστικές οικονομίες).

Ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας: Η Task Force διαπιστώνει "μια φαινομενική ρωσική προσπάθεια να περιορίσει τη στρατιωτική πρόσβαση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ σε βάσεις στην Κεντρική Ασία", ένα σημάδι ότι η Ρωσία υποχωρεί από την ιδέα ότι "η επιτυχία στο Αφγανιστάν εξυπηρετεί ένα κοινό συμφέρον". (Το σχόλιό μου- ο Πούτιν ήταν εξαιρετικά διαλλακτικός επιτρέποντας στα αμερικανικά στρατεύματα και τον οπλισμό να περάσουν από τη Ρωσία στο δρόμο τους προς το Αφγανιστάν. Αυτό στο οποίο εναντιώθηκε ήταν οι υποστηριζόμενες από τη CIA έγχρωμες επαναστάσεις που υποστήριξε η Ουάσιγκτον σε όλη την Κεντρική Ασία προκειμένου να εγκαταστήσει τις δικές της κυβερνήσεις-μαριονέτες που ήταν ανοιχτά εχθρικές προς τη Ρωσία. Αντιτάχθηκε επίσης στην κρυφή υποστήριξη της Ουάσινγκτον προς τους Τσετσένους τρομοκράτες. Ήταν αυτό παράλογο;

 

Η Ρωσία που φιλοξενεί την G8: "Μια χώρα που μέσα σε ένα χρόνο υποστήριξε μαζική νοθεία στις εκλογές του μεγαλύτερου Ευρωπαίου γείτονά της και στη συνέχεια την τιμώρησε για τη λανθασμένη ψήφο της, διακόπτοντας την παροχή φυσικού αερίου, πρέπει να βρίσκεται τουλάχιστον υπό άτυπη επιτήρηση σε μια συνάντηση των βιομηχανικών δημοκρατιών του κόσμου". (Το σχόλιό μου- η Ρωσία ακολουθεί αυστηρή πολιτική μη παρέμβασης στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων χωρών. Κανένας από τους ισχυρισμούς περί εκλογικής παρέμβασης δεν έχει ποτέ αποδειχθεί. Αντιθέτως, κατά τη διάρκεια της 3ετούς έρευνας για τη ρωσική ανάμιξη στις προεδρικές εκλογές του 2016, ο Ρόμπερτ Μιούλερ δεν μπόρεσε να βρει ούτε ένα ψήγμα αποδεικτικών στοιχείων που να στηρίζουν τους ψευδείς ισχυρισμούς. Αντίθετα, οι μυστικές επεμβάσεις της Ουάσινγκτον, τα πραξικοπήματα, οι στοχευμένες δολοφονίες και οι στρατιωτικές εισβολές πλήρους κλίμακας έχουν τεκμηριωθεί και τεκμηριωθεί ευρέως. Καμία χώρα στον κόσμο δεν έχει παρέμβει ποτέ στις υποθέσεις άλλων κυρίαρχων κυβερνήσεων περισσότερο από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

 

Αυτά είναι σε μεγάλο βαθμό τα ζητήματα με βάση τα οποία οι συγγραφείς αποφάσισαν ότι ο Πούτιν κατευθύνεται προς τη "λάθος κατεύθυνση". Δεν θα υποστήριζε τις απερίσκεπτες στρατιωτικές επεμβάσεις τους, δεν θα παρέδιδε το πετρέλαιο της Ρωσίας σε άπληστους ολιγάρχες, δεν θα έκανε τα στραβά μάτια όταν οι κυβερνήσεις στη γειτονιά του ανατρέπονταν μία προς μία από την Ουάσινγκτον, και δεν θα χτυπούσε τον χαιρετισμό του και δεν θα χτυπούσε τις φτέρνες του όταν έπαιρνε τις διαταγές του από την Ουάσινγκτον. Αυτοί είναι οι λόγοι για τους οποίους δέχεται σφοδρή επίθεση από τα μέσα ενημέρωσης και θεωρείται αιμοσταγής εχθρός της Ουάσινγκτον. Απλώς αρνήθηκε να γίνει λακές τους, γι' αυτό και ξόδεψαν τα τελευταία 17 χρόνια προσπαθώντας να τον καταστρέψουν.

 

unz.com 

μετάφραση: Con