Απέτυχε η απόπειρα "έγχρωμης" επανάστασης στην Κίνα, που έστησαν οι νεοταξίτες της Δύσης για να ρίξουν τον Σι Τζινπίγκ.

γράφει ο Laurent Michelon (Le Saker Francophone)

 

Τις τελευταίες εβδομάδες, η Κίνα βιώνει διαδηλώσεις λαϊκής δυσαρέσκειας που έχουν κάνει τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στη Δύση ευτυχισμένα.

Στις μητροπόλεις Τσενγκντού, Σαγκάη και Γουχάν σημειώθηκαν επεισόδια κοινωνικής διαμαρτυρίας κατά της αυστηροποίησης των μέτρων περιορισμού σε ορισμένες γειτονιές για να περιοριστεί αυτό που οι κινεζικές αρχές (επίσημα) θεωρούν ως έξαρση των θετικών κρουσμάτων Covid-19.

Τα δυτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης σπεύδουν να συντομεύσουν και να εξηγήσουν σε όποιον θέλει να ακούσει ότι πρόκειται για τις απαρχές μιας λαϊκής επανάστασης με στόχο την αλλαγή της κυβέρνησης στην Κίνα.

Υπάρχει πράγματι η βούληση να αλλάξει η κυβέρνηση της Κίνας: δεν είναι έργο του κινεζικού πληθυσμού, αλλά των αιώνιων πρακτόρων του χάους που στρατολόγησε ο θείος Σαμ από τη δεκαετία του 1950 για να αποσταθεροποιήσουν την Κίνα με κάθε πρόσχημα. Όπως και στο Πεκίνο το 1989, τις τελευταίες εβδομάδες έγιναν προσπάθειες να ανασυρθούν πραγματικά επεισόδια λαϊκής δυσαρέσκειας στην Κίνα και να μετατραπούν σε έγχρωμη επανάσταση.

Επιβεβαιώνοντας τη συνεχιζόμενη κατάρρευση της διπλωματίας του και των οργανισμών εξωτερικής αποσταθεροποίησης με τα τρία γράμματα, ο αγγλοαμερικανικός ηγεμόνας, πλαισιωμένος από τους προπαγανδιστικούς αναμεταδότες του, εκτέλεσε τις τελευταίες εβδομάδες κάποιους μάλλον πρόχειρους χειρισμούς για να υποκινήσει τον κινεζικό πληθυσμό να επαναστατήσει εναντίον της κυβέρνησής του και να προσπαθήσει να συσπειρώσει τη δυτική κοινή γνώμη πίσω από μερικούς ταραξίες που στρατολογήθηκαν στην κινεζική διασπορά.

Αν σχεδόν τα κατάφερε το 1989 στο Πεκίνο, ο Ηγεμόνας απέτυχε παταγωδώς αυτή τη φορά, καθώς τα νήματα της χειραγώγησης ήταν πολύ μεγάλα για να ξεγελάσουν τον κινεζικό πληθυσμό. Τα βίντεο που κυκλοφορούν με μια χούφτα ταραχοποιούς, με διαφορετική προφορά από την επαρχία από την οποία υποτίθεται ότι προέρχονται, να χλευάζονται από τον τοπικό πληθυσμό μόλις προσπαθούν να εκτρέψουν τη διαμαρτυρία από τα εγκλήματα σε κριτική της κεντρικής κυβέρνησης, είναι ανησυχητικά.

Υπήρχαν πολλά παραδείγματα αλλόκοτης χειραγώγησης: από τους διαδηλωτές που κυμάτιζαν συνθήματα που περιείχαν κατά λάθος παραδοσιακούς κινεζικούς χαρακτήρες (που χρησιμοποιούνται μόνο στο Χονγκ Κονγκ και την Ταϊβάν), μέχρι τη θαυμαστή παρουσία ξένων δημοσιογράφων σε νυχτερινές συγκεντρώσεις πριν καν φτάσει η αστυνομία, μέχρι τα αιτήματα για την απομάκρυνση του προέδρου Σι Τζινπίνγκ από το αξίωμα, ένα τυπικά δυτικό αίτημα. Δεν είναι νοητό οι Κινέζοι πολίτες να ζητήσουν την απομάκρυνση της κεντρικής κυβέρνησης για ένα τοπικό παράπονο.

Παραδοσιακά στην Κίνα ισχύει το αντίθετο: οι πολίτες που αισθάνονται ότι εξαπατήθηκαν από την τοπική τους κυβέρνηση απευθύνονται στην κεντρική κυβέρνηση για να διορθώσει τις καταχρήσεις.

Αυτές οι ελάχιστα τελεσιγραφικές πρωτοβουλίες ήταν ο τυπικός ερασιτεχνισμός των καλόκαρδων ηγετών των δυτικών ΜΚΟ, οι οποίοι φράζουν τα γραφεία θεωρήσεων της ακόμα υπερβολικά γενναιόδωρης κινεζικής υπηρεσίας μετανάστευσης, όπως αποδεικνύεται από τις πολυάριθμες συλλήψεις δυτικών ταραχοποιών κατά τη διάρκεια αυτών των διαδηλώσεων.

Πέρα από τους συνήθεις χειρισμούς των δυτικών μέσων ενημέρωσης, θα πρέπει να αναρωτηθούμε σοβαρά για την αντίδραση του κινεζικού πληθυσμού στους περιορισμούς στους οποίους έχει υποβληθεί εδώ και σχεδόν ένα χρόνο, ενώ τα δύο πρώτα χρόνια του Κόβιντ, που κατέστρεψαν τη Δύση οικονομικά και από την άποψη των ατομικών ελευθεριών, ήταν σχετικά γαλήνια στην Κίνα.

Μελέτη του China Data Lab του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Σαν Ντιέγκο, το οποίο δεν θα υποπτευθούμε ότι είναι κινεζικός προπαγανδιστικός φορέας, αποκαλύπτει, με δημοσκοπήσεις που χρονολογούνται από τα τέλη Νοεμβρίου 2022, ότι το 59% των Κινέζων δεν αμφισβητεί την πολιτική μηδενικού κόβιντ (zéro-Covid), αλλά πιστεύει ότι χρειάζεται συγκεκριμένες προσαρμογές, το 24,5% πιστεύει ότι δεν χρειάζονται προσαρμογές και ότι πρέπει να συνεχίσει να εφαρμόζεται και ότι μόνο το 12% των ερωτηθέντων πιστεύει ότι η πολιτική αυτή χρειάζεται σημαντικές αλλαγές.

Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης, που πάντα χρησιμοποιούν διπλά μέτρα και σταθμά, παρουσιάζουν την κοινωνική διαμαρτυρία στην Κίνα κατά των περιορισμών ως έκφραση μιας νόμιμης επιθυμίας για δημοκρατία που πρέπει να ενθαρρυνθεί, ενώ εδώ και δύο χρόνια αντιμετωπίζουν τους δυτικούς πολίτες που αμφισβητούν τους ίδιους περιορισμούς ως ανεύθυνους, συνωμοτικούς και αντιεμβολιαστές, στους οποίους πρέπει να στερηθεί το δικαίωμα να μιλούν και το δικαίωμα να εργάζονται.

Μπροστά στην αυξανόμενη δυσαρέσκεια των κατοίκων των μεγάλων πόλεων της Κίνας για την πολιτική μηδενικού ελέγχου του κόβιντ, η κινεζική κυβέρνηση έχει χαλαρώσει σημαντικά τα μέτρα για τον έλεγχο της επιδημίας, σε βαθμό που πολλά κέντρα ελέγχου γειτονιάς αποσύρθηκαν το βράδυ του Σαββάτου στο Πεκίνο, ενώ τα εναπομείναντα κέντρα ελέγχου δέχονται μόνο άτομα που είναι υποχρεωμένα να εξεταστούν: όσους πηγαίνουν σε νοσοκομείο, αεροδρόμιο κ.λπ., καθώς και η χρήση του κωδικού QR περιορίζεται πλέον σε συγκεκριμένες τοποθεσίες (γραφεία, σχολεία, νοσοκομεία κ.λπ.). Η πολιτική zéro-Covid δεν ακυρώνεται, συνεχίζει να εξελίσσεται, αλλά η κατάσταση του πληθυσμού έχει βελτιωθεί σημαντικά.

Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης και οι παρατηρητές επικρίνουν ήδη τη χαλάρωση της πολιτικής zéro-Covid, η οποία ήταν το επίκεντρο των επιθέσεών τους μέχρι το βράδυ της Παρασκευής. Ούτε αυτοί είναι ικανοποιημένοι από την άμβλυνση της πολιτικής: κάποιοι προβλέπουν μελλοντικό αιματοκύλισμα που σχετίζεται με το Covid στον ηλικιωμένο κινεζικό πληθυσμό, άλλοι καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η πολιτική υγείας της κυβέρνησης απέτυχε και κατ' επέκταση δεν διστάζουν να την χαρακτηρίσουν "αποκήρυξη" από τον πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ.

Κορώνα χάνεις, γράμματα κερδίζω. Όλα αυτά αντί να παραδεχτούν ότι η κινεζική κυβέρνηση, σε αντίθεση με τις αντίστοιχες δυτικές, δεν φοβάται να αλλάξει την πορεία των δημόσιων πολιτικών της όταν αυτές αποτελούν πηγή έντονης λαϊκής δυσαρέσκειας, κάτι που πλησιάζει επικίνδυνα στον ορισμό της δημοκρατίας.

Γίνεται η Κίνα πιο δημοκρατική, ενώ η ΕΕ, που πρόσφατα περιγράφηκε από τον Ντμίτρι Μεντβέντεφ ως το 51ο κράτος της Αμερικής, επιταχύνει τη μετατόπισή της προς τη δικτατορική διακυβέρνηση των ευρωπαϊκών αποικιών του αγγλοαμερικανικού ηγεμόνα.

 

lesakerfrancophone.fr 

μετάφραση: Διόδοτος