Η ΤΕΛΕΥΤΑIΑ ΟΜΙΛIΑ ΤΟΥ GEORGE SOROS: ΟΙ ΠOΛΕΜΟΙ ΤΗΣ "OPEN SOCIETY" ΚΟΙΝΩΝIΑΣ" ΚΑΙ ΤΟ ΚΛIΜΑ ΩΣ ΜΑΧΗΤHΣ ΣΤΗ ΣYΓΚΡΟΥΣΗ - του Alexander Dugin (Katehon)

 

Η διαθήκη του Σόρος

Στις 16 Φεβρουαρίου 2023, ο Τζορτζ Σόρος, ένας από τους κύριους ιδεολόγους και εφαρμοστές της παγκοσμιοποίησης, της μονοπολικότητας και της διατήρησης της δυτικής ηγεμονίας με κάθε κόστος, εκφώνησε στη Γερμανία, στη Διάσκεψη του Μονάχου για την Ασφάλεια, μια ομιλία που μπορεί να χαρακτηριστεί ορόσημο. Ο 93χρονος Σόρος συνοψίζει την κατάσταση στην οποία βρέθηκε στο τέλος της ζωής του, απόλυτα αφοσιωμένος στον αγώνα της "ανοιχτής κοινωνίας" εναντίον των εχθρών της, των "κλειστών κοινωνιών", σύμφωνα με τις επιταγές του δασκάλου του Καρλ Πόπερ. Αν ο Χάγιεκ και ο Πόπερ είναι ο Μαρξ και ο Ένγκελς της φιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, ο Πόπερ είναι ο Λένιν της. Ο Σόρος μπορεί να φαίνεται υπερβολικός κατά καιρούς, αλλά στο σύνολό του διατυπώνει ανοιχτά αυτά που θα αποτελέσουν στη συνέχεια τις κύριες τάσεις της παγκόσμιας πολιτικής. Η γνώμη του είναι πολύ πιο σημαντική από την άναρθρη φλυαρία του Μπάιντεν ή τη δημαγωγία του Ομπάμα. Όλοι οι φιλελεύθεροι και οι παγκοσμιοποιητές καταλήγουν να κάνουν ακριβώς αυτό που λέει ο Σόρος. Είναι ο εγκέφαλος της ΕΕ, της MI6, της CIA, της CFR, της Τριμερούς Επιτροπής, του Μακρόν, του Σολτς, του Μπέρμποκ, του Σαακασβίλι, του Ζελένσκι, του Σάντου, του Πασινιάν και σχεδόν όλων όσοι υποστηρίζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τη Δύση, τις φιλελεύθερες αξίες, το μεταμοντέρνο και τον λεγόμενο "προοδευτισμό". Ο Σόρος είναι σημαντικός. Και αυτή η ομιλία είναι το μήνυμά του προς την "Αόρατη Συνέλευση" του κόσμου, δηλαδή μια προειδοποίηση προς όλους τους ατελείωτους παράγοντες της παγκοσμιοποίησης, τόσο τους κοιμώμενους όσο και τους αφυπνισμένους.

 

Ο Σόρος ξεκινά λέγοντας ότι η κατάσταση στον κόσμο είναι κρίσιμη. Σε αυτό εντοπίζει αμέσως δύο βασικούς παράγοντες:

 

- τη σύγκρουση δύο τύπων διακυβέρνησης ("ανοικτή κοινωνία" εναντίον "κλειστής κοινωνίας") και

 

- την κλιματική αλλαγή.

 

Το κλίμα (θα μιλήσουμε γι' αυτό αργότερα) ο Σόρος το επικαλείται στο πρώτο μέρος και στο τέλος της ομιλίας του, αλλά η σύγκρουση δύο τύπων κυβερνήσεων, στην πραγματικότητα τα δύο "στρατόπεδα", οι υποστηρικτές ενός μονοπολικού κόσμου (όπως ο Σβαμπ, ο Μπάιντεν, η ευρωγραφειοκρατία και οι περιφερειακοί δορυφόροι τους, όπως το τρομοκρατικό καθεστώς Ζελένσκι) και οι υποστηρικτές ενός πολυπολικού κόσμου καταλαμβάνουν το κύριο μέρος της. Ας εξετάσουμε κατά σειρά τις θέσεις του Σόρος.

 

 Ανοικτές και κλειστές κοινωνίες: θεμελιώδεις ορισμοί

Πρώτα απ' όλα ο Soros παρέχει ορισμούς για τις "ανοικτές" και τις "κλειστές" κοινωνίες. Στις ανοικτές κοινωνίες το κράτος προστατεύει την ελευθερία του ατόμου. Στις κλειστές, το άτομο εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κράτους. Θεωρητικά, αυτό αντιστοιχεί στην αντίθεση της δυτικής φιλελεύθερης δημοκρατίας και της παραδοσιακής κοινωνίας (όποια κι αν είναι αυτή). Επιπλέον, στο πεδίο των Διεθνών Σχέσεων (ΔΣ) αυτό αντιστοιχεί ακριβώς στην πολεμική μεταξύ των φιλελεύθερων στις ΔΣ και των ρεαλιστών στις ΔΣ.

Στο επίπεδο της γεωπολιτικής, έχουμε να κάνουμε με την αντίθεση μεταξύ του "πολιτισμού της θάλασσας" και του "πολιτισμού της γης". Ο πολιτισμός της Θάλασσας είναι η εμπορική κοινωνία, η ολιγαρχία, ο καπιταλισμός, ο υλισμός, η τεχνική ανάπτυξη και το ιδεώδες της εγωιστικής σαρκικής απόλαυσης. Είναι η φιλελεύθερη δημοκρατία, η οικοδόμηση της πολιτικής από τα κάτω και η καταστροφή όλων των παραδοσιακών αξιών - θρησκεία, κράτος, κτήματα, οικογένεια, ηθική.  Σύμβολο ενός τέτοιου πολιτισμού είναι η αρχαία φοινικική Καρχηδόνα, ο πόλος μιας τεράστιας αποικιοκρατικής αυτοκρατορίας ληστρικών δούλων, με τη λατρεία του Χρυσού Μοσχαριού, τις αιματηρές λατρείες του Μολώχ, τη θυσία βρεφών.  Η Καρχηδόνα είναι μια "ανοιχτή κοινωνία".

Της αντιτάχθηκε η Ρώμη, ο πολιτισμός της Γης, μια κοινωνία που βασίζεται στην τιμή, την πίστη, τις ιερές παραδόσεις, τον ηρωισμό της υπηρεσίας και της ιεραρχίας, την ανδρεία και τη συνέχεια στις αρχαίες γενιές. Οι Ρωμαίοι λάτρευαν τους φωτεινούς πατρικούς θεούς του Ουρανού και απέρριπταν με σνομπισμό τις αιματηρές, χθόνιες λατρείες των πειρατών της θάλασσας και των εμπόρων. Αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί ως πρωτότυπο των "κλειστών κοινωνιών", πιστών στις ρίζες και τις καταβολές.

Ο Σόρος είναι η ζωντανή (μέχρι στιγμής) ενσάρκωση του φιλελευθερισμού, του ατλαντισμού, της παγκοσμιοποίησης και της θαλασσοκρατίας ("εξουσία μέσω της θάλασσας"). Στη μάχη της Καρχηδόνας εναντίον της Ρώμης βρίσκεται απερίφραστα στο πλευρό της Καρχηδόνας. Η φόρμουλά του, συμμετρική της ρήσης του Ρωμαίου συγκλητικού Κάτωνος του πρεσβύτερου, "Η Καρχηδόνα πρέπει να καταστραφεί", είναι η εξής:  "Όχι, η Ρώμη είναι αυτή που πρέπει να καταστραφεί". Στις δικές μας ιστορικές συνθήκες, μιλάμε για την "Τρίτη Ρώμη". Αυτό αφορά τη Μόσχα.

Λέγεται και γίνεται. Και ο Σόρος δημιουργεί μια τεχνητή φιλελεύθερη αντιπολίτευση στην ίδια τη Ρωσία, οργανώνει και υποστηρίζει διάφορα ρωσοφοβικά καθεστώτα, κόμματα, κινήματα, μη κυβερνητικές οργανώσεις εχθρικά προς τη Ρωσία, τις παραδόσεις της και τις αρχές της σε όλες τις χώρες της ΚΑΚ. "Η Ρώμη πρέπει να καταστραφεί". Εξάλλου, η "Ρώμη" είναι μια "κλειστή κοινωνία" και η "κλειστή κοινωνία" είναι ο εχθρός της "ανοιχτής κοινωνίας". Και οι εχθροί πρέπει να καταστρέφονται. Διαφορετικά, θα καταστρέψουν κι εσάς. Μια απλή αλλά ξεκάθαρη λογική, από την οποία καθοδηγούνται οι φιλελεύθερες παγκοσμιοποιητικές ελίτ της Δύσης και οι "εντολοδόχοι"-παραρτήματα τους σε όλη την ανθρωπότητα. Και όσοι στην ίδια τη Δύση δεν συμφωνούν με τον Σόρος, όπως π.χ. ο Ντόναλντ Τραμπ και οι ψηφοφόροι του, χαρακτηρίζονται αμέσως "ναζί", υφίστανται διακρίσεις, "ακυρώνονται". Επιπλέον, "ναζί" κατά τον Σόρος είναι όλοι όσοι του αντιτίθενται. Αν ένας Ουκρανός τρομοκράτης με σβάστικα και χέρια μέχρι τους αγκώνες γεμάτα αίμα εναντιώνεται στη Ρώμη, δεν είναι πλέον "ναζί", αλλά απλώς "είναι απλά παιδιά". Και όποιος είναι υπέρ της Ρώμης είναι σίγουρα "ναζί". Ο Τραμπ, ο Πούτιν, ο Σιν Τζιανγκ Πινγκ, ο Ερντογάν, οι Ιρανοί Αγιατολάχ, οι Ευρωπαίοι λαϊκιστές. Διπλή μανιχαϊστική λογική, αλλά αυτή είναι που καθοδηγεί τις σημερινές παγκόσμιες ελίτ.

 

Διστακτικές δυνάμεις

Έχοντας χωρίσει τους κύριους παίκτες σε δύο στρατόπεδα, ο Σόρος επιθεωρεί εκείνα τα καθεστώτα που βρίσκονται στη μέση - μεταξύ της Καρχηδόνας (ΗΠΑ και δορυφόροι), που είναι κοντά στην καρδιά του, και της μισητής Ρώμης (Μόσχα και δορυφόροι). Τέτοια είναι η Ινδία του Μόντι, η οποία, αφενός, προσχώρησε στην ατλαντική συμμαχία QUAD (Καρχηδόνα) και, αφετέρου, αγοράζει ενεργά ρωσικό πετρέλαιο (άρα, σύμφωνα με τον Σόρος, παραμένει σε συνεργασία με τη Ρώμη).

 

Τέτοια είναι η περίπτωση της Τουρκίας του Ερντογάν. Η Τουρκία είναι ταυτόχρονα μέλος του ΝΑΤΟ και, ταυτόχρονα, σκληροπυρηνική ενάντια στους Κούρδους τρομοκράτες που ο Σόρος υποστηρίζει ενεργά. Ο Ερντογάν θα έπρεπε, στο μυαλό του, να καταστρέφει το ίδιο του το κράτος με τα ίδια του τα χέρια - τότε θα ήταν ένας εντελώς "καλός άνθρωπος", δηλαδή, στο πλευρό της "ανοιχτής κοινωνίας". Εν τω μεταξύ, αυτός και ο Μόντι είναι "μισοί ναζί". Ανεπαίσθητα, ο Σόρος προτείνει την ανατροπή του Μόντι και του Ερντογάν και την πρόκληση αιματηρού χάους στην Ινδία και την Τουρκία. Έτσι οι "μισοκλειστές/μισοανοιχτές" κοινωνίες θα γίνουν πλήρως "ανοιχτές". Δεν είναι να απορεί κανείς γιατί ο Ερντογάν δεν ακούει τέτοιες συμβουλές, και αν τις ακούσει, κάνει ακριβώς το αντίθετο.

 

Ο Μόντι έχει αρχίσει να το καταλαβαίνει κι αυτό. Αλλά όχι τόσο έντονα.

 

Την ίδια επιλογή ανάμεσα στη δουλοπρεπή υπακοή στην παγκόσμια φιλελεύθερη ολιγαρχία, δηλαδή την "ανοιχτή κοινωνία" και τη διατήρηση της κυριαρχίας ή τη συμμετοχή σε πολυπολικά μπλοκ (όπως τα BRICS) προτείνει ο Σόρος στον πρόσφατα επανεκλεγέντα αριστερό πρόεδρο της Βραζιλίας, Ινάσιο Λούλα. Ο Σόρος απειλεί, ότι σε περίπτωση ανυπακοής στους παγκοσμιοποιητές, αν ο Λούλα αποδεχθεί το στρατόπεδο των "κλειστών κοινωνιών", θα βρεθεί αντιμέτωπος με αιματηρό χάος. Ο Σόρος παραλληλίζει την εξέγερση των Τραμπ στις 6 Ιανουαρίου 2021 στην Ουάσιγκτον με τις ταραχές στις 8 Ιανουαρίου 2023 από τους υποστηρικτές του Ζαΐρ Μπολσονάρου στη Βραζιλία. Ο Σόρος προειδοποιεί τον Λούλα: "Κάνε όπως ο Μπάιντεν και η Καρχηδόνα θα σε υποστηρίξει. Διαφορετικά..." Δεδομένου ότι ο Σόρος είναι γνωστός για την ενεργό υποστήριξή του στις "έγχρωμες επαναστάσεις" (υπέρ της "ανοιχτής κοινωνίας") και την άμεση βοήθειά του σε τρομοκράτες όλων των ειδών, μόνο και μόνο για να επιτεθούν στη Ρώμη, δηλαδή στις "κλειστές κοινωνίες", οι απειλές του δεν είναι κενά λόγια. Είναι ικανός να ανατρέψει κυβερνήσεις και προέδρους, να καταρρεύσει τα εθνικά νομίσματα, να ξεκινήσει πολέμους και να πραγματοποιήσει πραξικοπήματα.

 

Ουκρανία: το κύριο προκεχωρημένο φυλάκιο της φιλελεύθερης ηγεμονίας στον αγώνα κατά της πολυπολικότητας

Στη συνέχεια ο Σόρος περνάει στον πόλεμο στην Ουκρανία. Εδώ ισχυρίζεται ότι μέχρι το φθινόπωρο του 2022 η Ουκρανία είχε σχεδόν κερδίσει τον πόλεμο εναντίον της Ρωσίας, τον οποίο, σε πρώτη φάση, οι βαθιά κρυμμένοι πράκτορες του Σόρος στην ίδια τη Ρωσία προφανώς συγκρατούσαν από την εδώ και καιρό καθυστερημένη αποφασιστική δράση του Κρεμλίνου. Αλλά μετά τον Οκτώβριο κάτι πήγε στραβά για την Καρχηδόνα. Η Ρώμη πραγματοποίησε μια μερική κινητοποίηση, προχώρησε στην καταστροφή της βιομηχανικής και ενεργειακής υποδομής της Ουκρανίας, δηλαδή άρχισε να πολεμάει πραγματικά.

 

Ο Σόρος σταματάει ιδιαίτερα στη φιγούρα του Γιεβγκένι Πριγκόζιν και της ομάδας Βάγκνερ. Σύμφωνα με τον Σόρος, ήταν ο αποφασιστικός παράγοντας που ανέτρεψε την κατάσταση. Αξίζει να αναρωτηθούμε: αν μια σχετικά μικρή Ιδιωτική Στρατιωτική Εταιρεία, η οποία ανέλαβε να πολεμήσει "σωστά", μπορούσε να αλλάξει τις ισορροπίες στον μεγάλο πόλεμο των "κλειστών κοινωνιών" εναντίον των "ανοιχτών" (και αυτό προϋποθέτει μια παγκόσμια κλίμακα πολεμικών επιχειρήσεων στη διπλωματία, την πολιτική, την οικονομία κ.λπ.), τότε η πλήρους κλίμακας παγκόσμια κυριαρχία των παγκοσμιοποιητών θα πρέπει να είναι ένα είδος πολύ εύθραυστη.

 

Όσον αφορά την υπερεκτίμηση του κινδύνου του Yevgeny Prigozhin ήμουν αρχικά διατεθειμένος να πιστέψω ότι εδώ ο Σόρος κάνει λάθος στην επιδίωξη του για φανταχτερά σύμβολα. Αλλά πολύ συχνά έχει δίκιο. Επιπλέον, γνωρίζει τι είναι ικανή να κάνει μια μικρή αλλά συνεκτική ομάδα παθιασμένων. Υποστηριζόμενος από τέτοιες ομάδες, ο Σόρος έχει επανειλημμένα πραγματοποιήσει πραξικοπήματα, έχει κερδίσει πολέμους και έχει ανατρέψει ανεπιθύμητους πολιτικούς ηγέτες. Και όταν τέτοιοι παθιασμένοι είναι στο πλευρό της Ρώμης, είναι καιρός να ανησυχήσει η ίδια η Καρχηδόνα.

Ο Σόρος αναλύει στη συνέχεια το ύψος της στρατιωτικής υποστήριξης του Κιέβου από τη Δύση και ζητά να αυξηθεί όσο χρειάζεται για να νικηθεί οριστικά η Ρωσία. Αυτό θα ήταν η αποφασιστική νίκη της "ανοιχτής κοινωνίας" - το επιστέγασμα του έργου ζωής του Σόρος και ο κύριος στόχος των παγκοσμιοποιητών. Ο Σόρος λέει ευθέως: ότι ο στόχος του πολέμου στην Ουκρανία είναι "η διάλυση της ρωσικής αυτοκρατορίας". Για το σκοπό αυτό είναι απαραίτητο να συγκεντρωθούν όλες οι δυνάμεις και να εξαναγκαστούν όλες οι χώρες της ΚΑΚ, ιδιαίτερα η εξαρτώμενη από τον Σόρος Μάγια Σάντου, να συμμετάσχουν στον πόλεμο με τη Ρωσία. Ο Πριγκόζιν και άλλοι παθιασμένοι πρέπει να εξαλειφθούν και οι αντίπαλοί τους, εσωτερικοί και εξωτερικοί, πρέπει να υποστηριχθούν.

 

Η Κίνα και το μπαλόνι που κατέστρεψε τα πάντα

Ο Σόρος προχωράει στον δεύτερο χειρότερο εχθρό του, την Κίνα, μια άλλη "κλειστή κοινωνία". Ο Σόρος πιστεύει ότι ο Σι Τζινπίνγκ έχει κάνει στρατηγικά λάθη στη μάχη κατά του Κόβιντ-19 (που σίγουρα κατασκευάστηκε και εισήχθη στην ανθρωπότητα με άμεση εντολή του ίδιου του Σόρος και των ομοϊδεατών του της "ανοιχτής κοινωνίας" για να την κάνει ακόμα πιο ανοιχτή στη Μεγάλη Φαρμακοβιομηχανία και στον παγκόσμιο έλεγχο και την απόλυτη επιτήρηση).

 

Ο Σόρος εκτιμά ότι η θέση του Σι Τζινπίνγκ είναι αποδυναμωμένη και πιστεύει ότι, παρά την κάποια βελτίωση των σχέσεων με την Ουάσιγκτον, η ιστορία με το καταρριφθέν κινεζικό αερόστατο θα οδηγήσει σε νέα ψυχρότητα των σχέσεων. Η κρίση στην Ταϊβάν έχει παγώσει, αλλά δεν έχει επιλυθεί. Αλλά τώρα όλα εξαρτώνται από τη Ρωσία. Μόλις η Ρωσία τελειώσει, τότε η Κίνα θα πάψει να αποτελεί αδιαπέραστο εμπόδιο για μια "ανοιχτή κοινωνία ". Και οι έγχρωμες επαναστάσεις μπορούν να ξεκινήσουν εκεί: εθνικές εξεγέρσεις, πραξικοπήματα και τρομοκρατικές επιθέσεις - ο Σόρος ξέρει πώς να το κάνει αυτό, και πιθανώς το δίδαξε σε αυτούς που θα παραμείνουν όταν ο ίδιος θα έχει φύγει.

 

Ο Τραμπ ως εκπρόσωπος μιας "κλειστής κοινωνίας" στις ΗΠΑ

Στις ίδιες τις ΗΠΑ, ο Σόρος βρίζει τον Τραμπ, τον οποίο θεωρεί εκπρόσωπο μιας "κλειστής κοινωνίας" που έχει υιοθετήσει το πρότυπο του Βλαντιμίρ Πούτιν.

 

Ο Σόρος ονειρεύεται ότι ούτε ο Τραμπ ούτε ο ΝτεΣάντις θα είναι υποψήφιοι για την προεδρία το 2024, αλλά θα υποστηρίξει, όπως πάντα, τα όνειρά του με πράξεις. Αυτό είναι άλλο ένα μαύρο σημάδι από την Παγκόσμια Κυβέρνηση που στάλθηκε στους Ρεπουμπλικάνους.

 

Ο Σόρος ως παγκόσμιος επαγγελματίας

Αυτός είναι ο χάρτης του κόσμου, σύμφωνα με τον απερχόμενο Τζορτζ Σόρος. Έχει περάσει σχεδόν 100 χρόνια από τη ζωή του δουλεύοντας σκληρά για να τον κάνει ακριβώς έτσι. Έπαιξε ρόλο στην καταστροφή του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, στην αντισοβιετική επανάσταση του 1991, στην καταστροφή της Σοβιετικής Ένωσης και στον κατακλυσμό των κυβερνήσεων των νέων μετασοβιετικών χωρών με τους πράκτορές του. Και στη δεκαετία του 1990, ήλεγχε πλήρως τους Ρώσους μεταρρυθμιστές και την κυβέρνηση του Γέλτσιν, ο οποίος ορκίστηκε δυνατά τότε σε μια "ανοιχτή κοινωνία". Ναι, η άφιξη του Πούτιν του άρπαξε την τελική νίκη. Και όταν αυτό έγινε φανερό, ο Σόρος βοήθησε να μετατραπεί η Ουκρανία σε έναν επιθετικό ρωσοφοβικό ναζιστικό αιματοβαμμένο ζωολογικό κήπο. Είναι λίγο αντίθετο με το φιλελεύθερο δόγμα της "ανοιχτής κοινωνίας", αλλά αρκεί στον αγώνα ενάντια σε μια τόσο επικίνδυνη "κλειστή κοινωνία" όπως η Ρωσική Αυτοκρατορία.

 

Όλα κρίνονται στην Ουκρανία, λέει ο Σόρος. Αν η Ρωσία κερδίσει, θα σπρώξει την "ανοιχτή κοινωνία" και την παγκόσμια φιλελεύθερη ηγεμονία πολύ πίσω. Αν πέσει, αλίμονο στους χαμένους. Τότε ο σκοπός του Σόρος θα κερδίσει οριστικά. Αυτή είναι η γεωπολιτική περίληψη.

 

Γενική "θέρμανση"

Στην αρχή και στο τέλος της ομιλίας του, ο Σόρος στρέφεται σε έναν άλλο παράγοντα που αποτελεί απειλή για την "ανοιχτή κοινωνία". Πρόκειται για την κλιματική αλλαγή.

 

Το πώς έφτασαν να μπουν στον ίδιο πίνακα με τις μεγάλες γεωπολιτικές και πολιτισμικές μεταμορφώσεις, συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις εξηγείται με ευφυή τρόπο σε ένα ρωσικό τηλεγράφημα-κανάλι, το "Eksplikatsiya". Ακολουθεί ολόκληρο το απόσπασμα δανεισμένο από εκεί.

 

 

"Στις 16 Φεβρουαρίου 2023, ένας παγκόσμιος κερδοσκόπος, φανατικός οπαδός της εξτρεμιστικής ιδεολογίας της "ανοιχτής κοινωνίας", ο Τζορτζ Σόρος, έδωσε κεντρική ομιλία στη Γερμανία στη Διάσκεψη του Μονάχου για την Ασφάλεια.  Μεγάλο μέρος της ήταν αφιερωμένο στη γεωπολιτική και στη σκληρή αντιπαράθεση της μονοπολικής παγκοσμιοποιητικής φιλελεύθερης παγκόσμιας τάξης με αυτό που ο Σόρος και οι ελίτ του κόσμου αποκαλούν "κλειστές κοινωνίες". [...]

 

Με ενδιέφερε, ωστόσο, πώς αυτές οι γεωπολιτικές κατασκευές σχετίζονται με το πρόβλημα της υπερθέρμανσης του πλανήτη, με το οποίο ο Σόρος ξεκίνησε και έκλεισε την ομιλία του. Συνθέτοντας όλα αυτά μαζί, κατέληξα στο εξής συμπέρασμα.

 

Ο Σόρος επιβεβαιώνει σαφώς ότι το λιώσιμο των πάγων της Ανταρκτικής και της Αρκτικής, μαζί με τον Πούτιν, τον Σιν Τζιανγκ Πινγκ, τον Ερντογάν και τον Μόντι, αποτελούν πραγματικές απειλές για μια "ανοιχτή κοινωνία", και η ατζέντα για το κλίμα ενσωματώνεται άμεσα στον γεωπολιτικό λόγο και γίνεται πλήρης συμμέτοχος στη μεγάλη αντιπαράθεση.

 

Με την πρώτη ματιά, αυτό φαίνεται λίγο παράλογο. Πώς μια υποθετική υπερθέρμανση του πλανήτη (ακόμη και αν την δεχτούμε ως πραγματική) μπορεί να συγκαταλέγεται στους εχθρούς των παγκοσμιοποιητών, και μάλιστα να αποκτά την ιδιότητα της "απειλής νούμερο 1", αφού ο Σόρος δηλώνει πρώτα τον κίνδυνο του λιωσίματος των πάγων και μόλις σε δεύτερη μοίρα -- του Πούτιν στο Κρεμλίνο και των ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία.

Υπενθυμίζουμε ότι η γεωπολιτική διδάσκει για την αντιπαράθεση των "πολιτισμών της θάλασσας" και των "πολιτισμών της ξηράς". Κατά συνέπεια, όλα τα κύρια κέντρα του Ατλαντισμού βρίσκονται στις πόλεις-λιμάνια, στις ακτές. Αυτό συνέβη με την Καρχηδόνα, την Αθήνα, τη Βενετία, το Άμστερνταμ, το Λονδίνο και σήμερα με τη Νέα Υόρκη. Αυτός ο νόμος επεκτείνεται ακόμη και στην εκλογική γεωπολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών, όπου οι γαλάζιες Πολιτείες που παραδοσιακά υποστηρίζουν τους Δημοκρατικούς, συμπεριλαμβανομένης της υπερφιλελεύθερης Νέας Υόρκης, βρίσκονται κατά μήκος και των δύο ακτών - δυτικών και ανατολικών, και οι πιο παραδοσιακές κόκκινες Ρεπουμπλικανικές Πολιτείες, η υποστήριξη των οποίων έφερε στην εξουσία τον Τραμπ, τον κύριο εχθρό του Τζορτζ Σόρος, αποτελούν την αμερικανική ενδοχώρα.

 

Το ίδιο περίπου ισχύει και στις άλλες ηπείρους. Ήταν ο "πολιτισμός της Θάλασσας" που έχτισε αυτή την "ανοιχτή κοινωνία" την οποία υπερασπίζεται με θέρμη ο Τζορτζ Σόρος, ενώ οι "κλειστές κοινωνίες" που αντιτίθενται σε αυτήν είναι οι πολιτισμοί της Γης, συμπεριλαμβανομένων των Ρωσοευρασιατικών, των Κινεζικών, των Ινδικών, των Λατινοαμερικανικών, ακόμη και του βορειοαμερικανικού πυρήνα (κόκκινες Πολιτείες). Έτσι, αν λιώσουν οι πάγοι, η στάθμη των ωκεανών του πλανήτη ανεβαίνει ραγδαία. Και αυτό σημαίνει ότι οι πρώτοι που θα βυθιστούν θα είναι ακριβώς οι πόλοι της παγκόσμιας θαλασσοκρατίας - η ζώνη Rimland, οι παράκτιοι χώροι που αποτελούν τα προπύργια της παγκόσμιας φιλελεύθερης ολιγαρχίας. Σε μια τέτοια περίπτωση, η ανοιχτή φιλελεύθερη κοινωνία, που ονομάζεται επίσης "υγρή κοινωνία" (Sigmund Bauman), απλώς θα παρασυρθεί: θα παραμείνουν μόνο οι "κλειστές κοινωνίες", που βρίσκονται στην ενδοχώρα - στο εσωτερικό των ηπείρων.

 

Η αύξηση της θερμοκρασίας της γης θα καταστήσει πολλές ψυχρές περιοχές, ιδίως στη βορειοανατολική Ευρασία, εύφορες. Στην Αμερική, θα παραμείνουν μόνο οι πολιτείες που υποστηρίζουν τους Ρεπουμπλικάνους.  Τα προπύργια των Δημοκρατικών θα πνιγούν. Και πριν συμβεί αυτό, ο ετοιμοθάνατος Σόρος ανακοινώνει τη διαθήκη του στους παγκοσμιοποιητές: "ή τώρα ή ποτέ: είτε η "ανοιχτή κοινωνία" κερδίζει σήμερα στη Ρωσία, την Κίνα, την Ινδία, την Τουρκία κ.λπ. και αυτό θα επιτρέψει στην παγκοσμιοποιημένη ελίτ να σωθεί στις ηπείρους μετακινούμενη στις εσωτερικές περιοχές, είτε η "ανοιχτή κοινωνία" θα τελειώσει".

 

Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί η εμμονή με την κλιματική αλλαγή στο μυαλό των παγκοσμιοποιητών. Όχι, δεν είναι τρελοί! Ούτε ο Soros, ούτε ο Schwab, ούτε ο Biden! Η υπερθέρμανση του πλανήτη, όπως έκανε κάποτε ο "Στρατηγός Χειμώνας" στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό των Ρώσων στη μάχη κατά του Χίτλερ, γίνεται παράγοντας της παγκόσμιας πολιτικής, και είναι τώρα με το μέρος ενός πολυπολικού κόσμου.

Αυτή είναι μια πολύ έξυπνη εξήγηση. Δεν μου είχε περάσει από το μυαλό.

 

Ο Σόρος ως νευρωνικό δίκτυο και λειτουργικό σύστημα της Ρώμης...

Εν κατακλείδι, θα πρέπει να δώσουμε προσοχή στα εξής. Τα λόγια του Τζορτζ Σόρος, όταν θυμόμαστε ποιος είναι, τι είναι ικανός να κάνει και τι έχει ήδη κάνει, δεν πρέπει να τα παίρνουμε ελαφρά τη καρδία. Ορισμένοι επικριτές παρατηρούν ότι "ο παλιός οικονομικός κερδοσκόπος έχει χάσει τα λογικά του". Ο Σόρος δεν είναι απλώς ένα άτομο αλλά ένα είδος "Τεχνητής Νοημοσύνης" του δυτικού φιλελεύθερου πολιτισμού. Είναι ο κώδικάς του, ο αλγόριθμός του, πάνω στον οποίο οικοδομείται όλη η δομή της παγκόσμιας δυτικής κυριαρχίας στον ΧΧΙ αιώνα. Σε αυτή την πολυεπίπεδη προσέγγιση της πλήρους κυριαρχίας η ιδεολογία διαπλέκεται με την οικονομία, η γεωπολιτική με την εκπαίδευση, η διπλωματία με τον πολιτισμό, οι μυστικές υπηρεσίες με τη δημοσιογραφία, η ιατρική με την τρομοκρατία, τα βιολογικά όπλα με την οικολογική ατζέντα, η πολιτική των φύλων με τη βαριά βιομηχανία και το παγκόσμιο εμπόριο. Στον Σόρος, έχουμε να κάνουμε με ένα λειτουργικό σύστημα "ανοικτής κοινωνίας", όπου όλες οι απαντήσεις, οι κινήσεις, τα βήματα και οι στρατηγικές σχεδιάζονται σκόπιμα. Οι νέες εισροές τροφοδοτούνται σε ένα καλοκουρδισμένο σύστημα που λειτουργεί σαν ρολόι, ή μάλλον σαν υπερυπολογιστής, ένα παγκοσμιοποιημένο νευρωνικό δίκτυο.

 

"Μια κλειστή κοινωνία", δηλαδή "εμείς", πρέπει να φτιάξουμε το δικό μας λειτουργικό σύστημα, να δημιουργήσουμε τους δικούς μας κώδικες και αλγόριθμους. Δεν αρκεί να πούμε "όχι" στον Σόρος και τους παγκοσμιοποιητές. Είναι απαραίτητο να διακηρύξουμε κάτι θετικό σε αντάλλαγμα. Και εξίσου συνεκτικό, συστημικό, γειωμένο, υποστηριζόμενο από πόρους και δυνατότητες. Στην ουσία, ένα τέτοιο σύστημα κατά του Σόρος είναι ο Ευρασιατισμός και η Τέταρτη Πολιτική Θεωρία, μια φιλοσοφία ενός πολυπολικού κόσμου και μια ολοκληρωμένη υπεράσπιση της ιερής παράδοσης και των παραδοσιακών αξιών. Απέναντι στον Σόρος δεν είναι απαραίτητο να δικαιολογούμε, αλλά να επιτιθέμεθα. Και μάλιστα σε όλα τα επίπεδα και σε όλους τους τομείς. Μέχρι και στο περιβάλλον. Αν ο Σόρος πιστεύει ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη είναι απειλή, τότε η υπερθέρμανση του πλανήτη είναι σύμμαχός μας, όπως ήταν κάποτε ο "στρατηγός Χειμώνας".  Θα πρέπει να εντάξουμε την υπερθέρμανση του πλανήτη -αυτό το άγνωστο υπερ-αντικείμενο- στην ομάδα "Wagner" και να το παρουσιάσουμε για βραβείο.

 

Σόρος, δώσε μας τα λεφτά! Η ντροπή του ρωσικού φιλελευθερισμού

Ακολουθεί ένα παράδειγμα της μοναδικής μου συνάντησης με τον Σόρος. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 προσκλήθηκα σε μια συνάντηση με τον Σόρος σε κάποια αίθουσα συνεδριάσεων στη Μόσχα. Ο Σόρος εκπροσωπήθηκε από τον Μαξίμ Σοκόλοφ, έναν φιλελεύθερο της εφημερίδας Kommersant, και κάποιους άλλους μη αναγνωρίσιμους Ρώσους λειτουργούς του Ιδρύματος Σόρος. Η συνάντηση ήταν αφιερωμένη στην παρουσίαση του βιβλίου "Η ανοικτή κοινωνία και οι εχθροί της" του Καρλ Πόπερ, ένα είδος "ιερού κειμένου" του Σόρος, του Μπάιντεν και όλων των σύγχρονων φιλελεύθερων. Στην αρχή μίλησαν κυρίως οι υποστηρικτές του Πόπερ. Αλλά σχεδόν όλοι έλεγαν το ίδιο πράγμα, το οποίο δεν είχε καμία σχέση με τον Πόπερ, όπως "Αγαπητέ Τζορτζ Σόρος, δώσε μου χρήματα και όσα περισσότερα μπορείς!" Η μόνη παραλλαγή ήταν: "Μην τα δίνεις σε αυτόν/αυτήν, αυτός/αυτήν είναι ένα τίποτα, δώσε τα σε μένα!" Ο Σόρος παραλίγο να αποκοιμηθεί.

 

Στο τέλος, μου έδωσαν και το μικρόφωνο. Αποδείχθηκε ότι ήμουν μάλλον ο μόνος στο ακροατήριο που είχε διαβάσει το υπό συζήτηση βιβλίο του Popper. Δεν αποκλείω το ενδεχόμενο να το είχε διαβάσει και ο Maksim Sokolov. Τα υπόλοιπα επαναλαμβάνονταν σαν ρολόι: "Δώσε μου λεφτά, δώσε μου λεφτά". Τέτοιοι είναι οι φιλελεύθεροι μας. Δεν είναι να απορεί κανείς που άλλαξαν τις ιδεολογικές τους θέσεις τόσες φορές που μπορεί να σου γυρίσει το κεφάλι. Πού βρίσκονται σήμερα στο πλαίσιο της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης; Παντού. Τόσο από εκείνη την πλευρά όσο και από τη δική μας.  Το "Σόρος, δώσε μου λεφτά!" αντικαταστάθηκε εύκολα από το "Πούτιν, δώσε μου λεφτά!". Αλλά αυτό δεν είναι τόσο σημαντικό.

 

Όταν είπα όλα όσα σκεφτόμουν για το ασυμβίβαστο των ρωσικών παραδοσιακών αξιών με τον ατομικισμό της "ανοιχτής κοινωνίας", ο Σόρος ξύπνησε και ζωηρεύτηκε. Τα ρυτιδιασμένα μάγουλά του -ακόμη και τότε δεν ήταν τόσο νέος- κοκκίνισαν. Αφού άκουσε τη μίνι-διάλεξή μου για το πώς ο φιλελευθερισμός δεν θα νικήσει ποτέ στη Ρωσία, ότι θα απορριφθεί και θα καταπατηθεί και ότι θα επιστρέψουμε στον αρχικό ρωσικό μας δρόμο και θα αντιμετωπίσουμε ξανά την παγκοσμιοποίηση και τη δυτική ηγεμονία με όλη τη ρωσική δύναμη (τελείωσα με ένα θλιβερό "Πηγαίνετε σπίτι σας, κ. Σόρος! Όσο πιο νωρίς τόσο το καλύτερο!" ), ο Σόρος είχε τον τελευταίο λόγο. Είπε προς το κοινό: "Ο κ. Σόρος είχε την τελευταία λέξη της ομιλίας του: "Απ' όσο γνωρίζω τη ρωσική ιστορία σας, οι επαναστάσεις ξεκινούν από ανθρώπους σαν εσάς (έδειξε την πλειοψηφία των ανθρώπων που κάθονταν στην αίθουσα) και τελειώνουν από ανθρώπους σαν αυτόν (έδειξε εμένα). Δεν είπατε λέξη για τον Πόπερ, και φαίνεται ότι ο μόνος που διάβασε το "Η ανοιχτή κοινωνία και οι εχθροί της" ήταν "εχθρός της ανοιχτής κοινωνίας" και απλώς μου είπε να πάω να γαμηθώ. Αυτή είναι η τραγωδία του φιλελευθερισμού στη Ρωσία. Εσύ εννοείς τα χρήματα και αυτός εννοεί τις ιδέες. Ελπίζω όμως να κάνω λάθος και να πάρετε κάτι". Έτσι τελείωσε την ομιλία του και πήγε στην Ουγγαρία.

 

Τώρα αυτός και το Ίδρυμά του δεν είναι και δεν μπορεί να είναι όχι μόνο στη Ρωσία, αλλά και στην Ουγγαρία, το Ίδρυμα Ανοιχτή Κοινωνία αναγνωρίζεται στη Ρωσία ως επικίνδυνη "τρομοκρατική οργάνωση". Τι ακριβώς είναι αυτό;

 

Αλλά ο Σόρος έχει γενικά αναλύσει τα πάντα σωστά. Οι φιλελεύθεροι είχαν την εξουσία στα χέρια τους τη δεκαετία του 1990 και σταδιακά, σχεδόν ανεπαίσθητα, την έχασαν.

 

Και σήμερα προφανώς ακολουθούμε τον ρωσικό δρόμο και αγωνιζόμαστε για έναν πολυπολικό κόσμο ενάντια στην παγκόσμια ηγεμονία της "ανοιχτής κοινωνίας".

 

Εξάλλου, εμείς είμαστε η Ρώμη και αυτοί η Καρχηδόνα.

 

katehon.com

μετάφραση: Con