Γυναίκα - Το πρώτο ον του Σύμπαντος και η πρώτη Δεσμώτις

γράφει ο Θεόδωρος Δάλμαρης *

 

*ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΑΔΥΚΤΙΑΚΗ ΔΙΑΛΕΞΗ ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΔΑΛΜΑΡΗ

Αξιότιμε Κύριε Πρόεδρε,

Αξιότιμες Κυρίες και Κύριοι, 

Νοιώθω την ανάγκη, να σας ευχαριστήσω για το έργο που επιτελείτε και για την τιμή να απευθυνθώ διαδικτυακά στο εκλεκτό ακροατήριό σας, παρουσιάζοντας το βιβλίο μου – Ποιητική Συλλογή με τίτλο: ΓΥΝΑΙΚΑ, ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΟΝ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΚΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΔΕΣΜΩΤΙΣ.

Στο βιβλίο αυτό προσπαθώ να αναδείξω την οντολογική ουσία της Γυναίκας και του Έρωτα.

Την Θεότητα του Έρωτα, ως την πρώτη μεταξύ όλων των Θεών, που γονιμοποιεί την Ανθρώπινη φύση, την ταγμένη να αναζητά τη Γνώση, τη Σοφία, την Πραότητα και την Δημιουργία.

Είναι βέβαια ένα εγχείρημα ανέφικτο, όμως αναγκαίο, και σαγηνευτικό. 

Ταξίδι στο άναρχο, ατελεύτητο, και μυστηριώδη κόσμο της Γυναίκας. 

Και αυτό το επιχειρώ τόσο με όχημα την ποίηση όσο και με τον πεζό Λόγο. 

Είναι ίσως το πρώτο που γράφεται, πριν από την εξελισσόμενη καταστροφή της Πατρίδας μας. 

Ο πρώτος ύμνος στο πρώτο Ον του Σύμπαντος, στην εν δυνάμει Μάνα, Σοφών, Ηρώων, Θεανθρώπων και Θεών.  

Είναι η πρώτη επίκληση που απευθύνεται στην Γυναίκα, να εγερθεί ως η τελευταία γραμμή άμυνας του Ανθρώπου, ενάντια στον αυτοκαταστροφικό Μινώταυρο της Παγκοσμιοποίησης και των δυνάμεων του σκότους, που ήδη κατέστησαν τους πάντες δέσμιους και άβουλους αποδέκτες, της σκλαβοποίησής τους, μέχρι και του αφανισμού τους. 

Έτσι προλογίζω το βιβλίο μου στη πρώτη σελίδα του.   

Ο Έρωτας, ο δεινότερος Θεός μεταξύ όλων των Θεών, κοσμεί κάθε σελίδα αυτού του πονήματος.

Δεσπόζει και καταυγάζει την Ουσία της Γυναικείας φύσης.

Αρδεύει και ανατάσσει τον πόθο για Γνώση και αναδεικνύεται, ως η Θεουργός δύναμη ανάταξης του Αχρείου Άνδρα, σε Ανδρείο και Δημιουργό.

Συντήκει το Άρρεν και Θήλυ διά του Έρωτα, σε ένα δίπολο άτμητο και αδιαίρετο. Επαναφέρει την εξορισθείσα Πραότητα και εναρμονίζει τα δύο φύλα με την Φυσική Τάξη.

Ελαχιστοποιεί την παραγόμενη εντροπία, ώστε να μην διαταράσσεται η Φυσική Τάξη.

Μεγιστοποιεί το άσβεστο, ευγενές πάθος μας για όλο και μεγαλύτερη διεύρυνση των ορίων μας, προς την ομοίωσή μας, με την Δημιουργία.

Στα πλαίσια αυτής της ανάταξής μας, η αυτοπεποίθησή μας απελευθερώνεται από την αγνωσία και την τυραννία των αγενών παθών μας και μαζί της, όλες οι εντός μας υπνώττουσες αστείρευτες δημιουργικές δυνάμεις μας. 

Ο σκλάβος που διαιωνίζεται εντός μας, σπάζει τα δεσμά του και ο εσωτερικός μας Σπάρτακος ανατάσσεται σε Σοφόν,  ικανό να ξεχωρίζει το αληθές από τα είδωλά του, και να αναδεικνύεται σε όντως επαναστάτη,  διά της Γνώσης, σε Νικητή και σε Θεό Ελευθερωτή μας.

Είναι δηλαδή η ΓΥΝΑΙΚΑ, η ενδιάμεση κοσμική δύναμη, που γονιμοποιούμενη από τον ΕΡΩΤΑ, διά του Ανδρός, συντήκει τα δύο φύλα σε ένα άλλο Ον, ανώτερο και ικανό να ανέρχεται την σκάλα της τελείωσης, μέσα από την αέναη και αδήριτη Πάλη των αντιθέσεων.

Αυτή η υπόσταση της Γυναίκας, προϋποθέτει και την άλλη, την κακή και διεστραμμένη φύση της.

Παράγει επομένως και μεγαλύτερη καταστροφική ροπή, αντίστοιχη με την φωτεινή και την  Δημιουργική της ροπή. Μπορούμε να πούμε ότι η περιήγηση του κόσμου της Γυναικείας φύσης, είναι ανάλογη με την περιήγηση του Σύμπαντος. Και αυτό, γιατί η περιήγηση της Ανθρώπινης φύσης, λαμβάνει χώρα σε ανώτερα επίπεδα, εκείνα της Ελεύθερης Βούλησης.

Σε όλα τα συστήματα, υλικά, φυτικά και έμβια, τα όντα υπακούουν στους ίδιους απαράβατους φυσικούς και Συμπαντικούς Νόμους. Υπάρχουν και ζουν κατά τη φύση τους. Ο Άνθρωπος όμως, λόγω της ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΒΟΥΛΗΣΗΣ του, καθιστά την εξέλιξή του, μη προβλέψιμη. 

Είναι απρόβλεπτη, καθ’ ότι, οι συμπεριφορές μας εξαρτώνται, κάθε στιγμή από νοητικές, ψυχολογικές, κοινωνικές, πολιτικές και ορμέμφυτες ιδιαιτερότητες, ως επίσης και από τις ευγενείς και αγενείς ροπές μας.

Όλοι οι παραπάνω παράγοντες διαμορφώνουν εντός μας, ένα διαφοροποιούμενο κόκτεϊλ συμπεριφορών, που και αυτό επηρεάζεται από το σύστημα Αρχών, που διέπει τον καθένα από εμάς.  

Και όμως, παρ’ ότι οι κατ’ ιδίαν συμπεριφορές του Ανθρώπου επηρεάζονται από τους παράγοντες που διαμορφώνονται στα πλαίσια της Ελεύθερη Βούλησης και του συστήματος Αρχών μας, αστάθμητα και έξω από κάθε καθοδηγητική βούληση, η Ανθρώπινη Κοινότητα στο σύνολό της, εξελίσσεται σαν να ακολουθεί κανόνες και νομοτέλειες γνωστές ή άγνωστες σε μας.

Η σημερινή όμως πραγματικότητα, υπό το φως της στοιχειώδους λογικής, οδηγεί σε ζοφερές σκέψεις.

Ήδη ο παγκόσμιος πλούτος έχει περάσει στα χέρια των 8 οικογενειών, οι οποίες το 1914, αυτοαναγορεύτηκαν ως οι κύριοι της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ.

Έκτοτε, δημιούργησαν και άλλες τράπεζες, χρηματοπιστωτικούς Οργανισμούς και Οργανισμούς χειραγώγησης των Λαών και των Εθνών.

Το μόρφωμα αυτό δημιούργησε ένα σύστημα μη ελεγχόμενο, που καθοδηγεί την πληροφορία, την επιστήμη, την επιλεκτική χρήση της γνώσης για την παραγωγή πλούτου υπέρ των ολίγων και όχι υπέρ του κοινού συμφέροντος.   

Δημιουργεί επίσης κακουργηματικές παρεμβάσεις στο γήινο και υπέρ την γη περιβάλλον, που αλλοιώνουν τις θαυμαστές και ασύλληπτης εντελέχειας ισορροπίες που είναι αδύνατον να κατανοήσει η πεπερασμένη ανθρώπινη νόηση. 

Αυτή η πραγματικότητα, εξ’ αντανακλάσεως δημιουργεί ανάλογες αντίρροπες ανταγωνιστικές δυνάμεις, που όλες μαζί, παράγουν εκφυλιστικά πρότυπα, που επιτείνουν την ανισορροπία του Ανθρώπου, αλλά και της Φύσης.

Διαμορφώνεται έτσι, ένας νέος τύπος Ανθρώπου άπατρις, υποτακτικός, αναλώσιμος και όλο και περισσότερο σκλαβοποιούμενος και αυτοκαταστρεφόμενος.   

Αυτή η ελίτ, δημιούργησε διά του Β’ παγκοσμίου πολέμου, την αυτοκρατορία του Χρήματος και τις προϋποθέσεις για την δημιουργία της παγκόσμιας αυτοκρατορίας των σκλάβων, του υποπληθυσμού της ανθρωπότητας και την μετάλλαξη του Ανθρώπου, σε μετάνθρωπο, σε ζόμπι και μηχανή.

Αυτή η αυτοκαταστροφική μετάλλαξή μας, είναι το νομοτελειακό αποτέλεσμα του εκτροχιασμού μας από την κατά φύση τροχιά μας, δηλαδή της παράδοσής μας στα αγενή πάθη μας και η αποστασιωποίησή μας, από ότι μας καθόρισε ανά τους αιώνες.

Είναι η ανοχή μας να μας κυβερνούν οι χείριστοι, έναντι κάποιας αντιπαροχής. Η αμαχητί παράδοσή μας στην εξουσία τους, ως άμοιροι και σκλάβοι τους.   

Γι’ αυτό, η αξία του Ανθρώπου έχει ήδη υποβαθμιστεί, και αναγορεύεται στο υπέρτατο βάθρο, η αξία του κέρδους και η Βασιλεία της ισχύος, σε βάρος της Ανθρώπινης αξίας.

Η εξέλιξη αυτή έχει καταστεί βιωματικά κατανοητή, για τους έχοντες κοινό νου.

Η Βασιλεία του Παγκόσμιου πλούτου έχει ήδη απόλυτα κυριαρχήση, ώστε να διαμορφώνει τις συνθήκες μέσα από τις οποίες πλέκει τον Ιστό για τον έλεγχο της ατομικής, της κοινωνικής και Εθνικής ζωής των Ανθρώπων.

Τη παραγωγή, τη παιδεία, την ασφάλεια και το λόγο ύπαρξής μας.

Η παρέμβαση αυτή, ισοδυναμεί με την πλήρη ανατροπή της Φυσικής Τάξης και την ανεξέλεγκτη παραγωγή εντροπίας, την οποία οι πρόνοιες της Φύσης, είναι αδύνατον να απορροφήσουν.

Νομοτελειακό αποτέλεσμα αυτής της εξέλιξης, είναι η αρμαγεδδωνική εκτόνωση, που δυστυχώς επέρχεται. 

Η εκτόνωση αυτή είναι φυσικό φαινόμενο, νομοτελειακά επερχόμενο. 

Η καταστροφική της ισχύς, θα είναι ανάλογη με την ήδη συσσωρευθείσα εντροπία στο Ανθρώπινο και Φυσικό σύστημα.

Και τούτο γιατί ο Παγκόσμιος πλούτος, άρα και η καταχρηστική ισχύς του, είναι συσσωρευμένη στα χέρια ολίγων οικογενειών που ήδη έχουν καταδείξει τους σκοπούς τους. Την απόλυτη υποταγή του Ανθρώπου με κάθε μέσον, τον εκφυλισμό του, διά της αλλοίωσης των φύλων και της εκτροπής του, από την κατά φύση τροχιά του. 

Αυτή η ελίτ έχει καταφέρει να υποτάξει τον Άνθρωπο σε πλανητικό επίπεδο. 

Μεταλλάσσει τον Άνθρωπο σε κατώτερο είδους πλάσμα, αδύνατο να παράγει και να δημιουργεί. 

Τον καθιστά επίσης ερμαφρόδιτο και ουδέτερο, άρα και ανίκανο να διαιωνίζει το ανθρώπινο είδος. 

Τον καθιστά αυτοκαταστροφικό, ανέστιο και άπατρι, μη ανήκοντα πουθενά. 

Άρα και μη υποχρεούμενο να υπερασπίσει οικογένεια, πατρίδα, και ιστορία.

Αποδέκτη του ελέους του Κυρίου του. Άρα και απόλυτο σκλάβο.

Αυτή όμως η επίθεση κατά του Ανθρώπου είναι και επίθεση κατά της Φύσης και των Αγέννητων νόμων της. Μεταλλάσσει τα φυτά, τα ζώα και τον Άνθρωπο σε ασύμβατα με τη φύση τους όντα και προκαλεί τη Συμπαντική Τάξη.  

Επεμβαίνει στα σωθικά της Γης, πληγώνει και ανατρέπει την ευστάθειά της, αφαιρώντας το έρμα της, που της επιτρέπει την απρόσκοπτη περιφορά και κίνηση στην αιώνια τροχιά της.

Επεμβαίνει στην ατμόσφαιρα της Γης και διασπά τον προστατευτικό χιτώνα της από τη βροχή της κοσμικής ακτινοβολίας και τους μετεωρίτες, καθιστώντας τη ζωή πάνω της αβίωτη. 

Διασπά τη δομή του κυττάρου της ύλης και του DNA των όντων, προκαλώντας τη δημιουργία.

Πράγματι, η επερχόμενη εκτόνωση, είναι νομοτελειακή και μαζί με τον μεταλλασσόμενο Άνθρωπο σε μετάνθρωπο και ζόμπι, πρώτα η Φύση, θα αφηνιάσει και θα απαλλαγεί από την αχρειότητά του. 

Θα επαναληφθεί μια νέα καταστροφή, αντίστοιχη με εκείνη του κατακλυσμού του Νώε και της Μάχης μεταξύ Θεών και Τιτάνων; 

Μόνο που τώρα ο πυρηνικός όλεθρος, θα καταστήσει και τις κορυφές των βουνών αφιλόξενες για κάθε μορφή ζωής. 

Οι κατακλυσμοί και τα επακόλουθα από τη Μάχη μεταξύ Θεών και Τιτάνων, θα οδηγήσουν το πλανήτη σε νύχτα Αιώνων;

Η συνειδητοποίηση αυτής της πραγματικότητας, με οδήγησε εδώ και 9 χρόνια μετά την μνημονιακή λαίλαπα, στη συγγραφή των ήδη εκδοθέντων 5 βιβλίων μου και του βιβλίου με τίτλο: ΓΥΝΑΙΚΑ, ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΟΝ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΚΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΔΕΣΜΩΤΙΣ, που έχω τη τιμή απόψε, να παρασιάζω ενώπιόν σας. 

Η ΓΥΝΑΙΚΑ από όλες σχεδόν τις θρησκείες, εκτός από την διδασκαλία τον Ιησού Χριστού, αντιμετωπίστηκε, όχι όπως όλα τα άλλα όντα, αλλά ως βδέλυγμα και κατάρα.

Αλλά ούτε και από την επιστήμη μέχρι σήμερα, μελετήθηκε η πνευματικότητά της και η κυρίαρχη συμμετοχή της στη γέννηση και την εκπαίδευση των παιδιών της. Ούτε βεβαίως η αυταπάρνησή της, απέναντι σε αυτά.

Μόνο η Αρχαία Ελληνική διανόηση και η Αρχαία Ελληνική μυθολογία ασχολήθηκαν με την γυναικεία φύση και την ενθρόνισαν στον υψηλότερο θρόνο. 

Στις πηγές αυτές εμβάθυνα και εκεί εφεύρα τους θαμμένους θησαυρούς.

Εκεί βρήκα τα πρότυπα της Γυναίκας, της Μερόπης Θεάς και Μούσας της Γνώσης, της Σοφίας, του Έρωτα, της Δημιουργίας και της Πραότητας. 

Τα πρότυπα της Γοργώ, της Γυναίκας του Βασιλιά της Σπάρτης, της Αθηνάς, της Αφροδίτης, της Δήμητρας, της Ρέας, της Ορσηίδας, της Προμήτορος των Ελλήνων και συζύγου του Έλληνος, Γιού του Δευκαλίωνα και της Πύρας, Δημιουργού του Χρυσού Γένους των Ανθρώπων, της Παναγίας, της Κυράς της Ρω, κλπ. που παρελαύνουν στα ποιήματά μου, ως Ουράνιες λάμπουσες οντότητες. 

Εκεί ακριβώς βρήκα το μεγαλείο που ζούσαν οι μαθητές του Πυθαγόρα, όταν ο μεγάλος Δάσκαλος για να επιστέψει την διδασκαλία του, δίδασκε πως κατανοείται η Αλήθεια, μέσα από την Ερωτική σύντηξη, δύο ετερόφυλων Ανθρώπων του Άνδρα και της Γυναίκας.

Τους δίδασκε την ομορφιά και την ιερότητα των αριθμών, που συναντούσαν την άλλη ομορφιά και την ιερότητα, που αναβρύζει μέσα από το μυστήριο της Ερωτικής σύντηξης δύο ετερόφυλων Ανθρώπων, του Άνδρα και της Γυναίκας. 

Έτσι, ο πάντα αειθαλής στη ψυχή Πυθαγόρας, πυρπολούμενος από την Αθάνατη φλόγα της πνευματικής του ζωής, υπότασσε τα εγκόσμια στη μαγεία του Έρωτα.

Ο Έλληνας μάγος της Γνώσης και των μυστηρίων, μετέτρεψε την παρακμή της νιότης του, σε απόγειο της ακμής του, μόνον όταν μέθυσε με το κρασί του Έρωτα της Θεανώ, την υπερκόσμια σαγήνη της και την Θεϊκή της έλξη. 

Και έπλασαν η νεαρή μαθήτριά του και ο ηλικιωμένος Δάσκαλος, τον πιο τρυφερό Έρωτα των αιώνων. Τον Έρωτα της πρώτης άνοιξης της Θεανώ και της Σοφίας του Δάσκαλου. 

Και έζησε ο μεγάλος Σοφός, το απόγειο της ακμής του, πετώντας με τα φτερά της Θεανώ, σε Θεϊκούς κόσμους. Εκεί ψηλά, ωρίμασαν οι πνευματικοί του καρποί, που και οι δυο τους, τους κληροδότησαν στον Άνθρωπο.

Αυτή τη διδαχή επιχειρώ να σταλάξω στη ψυχή και στον Νου των αναγνωστών αυτού του ποιήματος, και να καταδείξω ότι:

Η μυημένη Γυναίκα με το Θεϊκό ρόλο της, κοινωνεί με κοσμική δύναμη και δημιουργικότητα τον Άνδρα. Στην απουσία της οφείλεται η απαξίωσή τους και η όλο και μεγαλύτερη καθίζησή τους. 

Όταν η Γυναίκα μυηθεί σ’ αυτό το ρόλο της, τότε, ανατάσσεται σε Θεανώ, σε Άνθος εύοσμο που στο πέρασμά της, κλείνει ευλαβικά το γόνυ κάθε Άνδρας, προσκυνητής σαν το καρπερό στάχυ στη Μάνα Γη.

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΣΙΣΥΦΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΕΡΟΠΗΣ

Η βαθιά, πολυεπίπεδη και πολυκεντρική μελέτη της Γυναικείας φύσης, οδηγεί στο ξεχασμένο μύθο του Σίσυφου και της Μερόπης.

Ο κορυφαίος αυτός μύθος έχει ακρωτηριασθεί κατά το ήμισύ του, από την παγκόσμια διανόηση. Είναι γνωστός μόνο, ο Σίσυφος.

Απουσιάζει εκκωφαντικά ο άλλος Πόλος του, η Μερόπη. Ο Πόλος που σηματοδοτεί τις πηγές από τις οποίες αρδεύεται το θαύμα της ζωής, το υπέρ φως της Γνώσης, της Σοφίας, του Έρωτα, της Δημιουργικότητας κα της Πραότητας. 

Όλα τα παραπάνω τα εγκολπώνεται η ΓΥΝΑΙΚΑ – ΜΕΡΟΠΗ.

Οι Θεοί του Ελληνικού Πανθέου, βλέποντας τον Σίσυφο, φορτωμένο στους ώμους του το Βράχο, να προσπαθεί να τον ανεβάσει στη κορυφή του Βουνού, και εκείνος πριν την εναπόθεσή του στην κορυφή, να κατρακυλά ξανά και ξανά, μέχρι τα ριζώματά του βουνού, και τον Σίσυφο, να προσπαθεί στο διηνεκές και ουδέποτε να επιτυγχάνει το Σκοπό του, ζήτησαν από την Μερόπη:

Να κατέβει στη Γη, να βρει τον πρώτο Άνδρα, που ενδιαφέρεται για το κοινό καλό. 

Να τον γητέψει με τον Έρωτά της, να τον ανεβάσει στα φτερά της και να τον κάνει όμοιο με εκείνη, δηλαδή κυνηγό της Γνώσης της Σοφίας, του Έρωτα, της Δημιουργίας και της Πραότητας. 

• Της Γνώσης, η οποία τον καθιστά, όλο και περισσότερο Ελεύθερο.
• Της Σοφίας, η οποία τον καθιστά ικανό να διεισδύει στα άβατα του κόσμου. 
• Να θεάται το Άπειρον και να το περιηγείται.

Ο Έρωτας, είναι κοσμική δύναμη, η οποία συντήκει τις δύο υπάρξεις, το άρρεν και το θήλυ, σε ένα δίπολο, άτμητο και αδιαίρετο. 

Σε μία νέα ύπαρξη η οποία θα ανατάσσεται διά της Γνώσης και της προσφοράς, εκθετικά, σε όλο και πιο ανώτερα επίπεδα υπέρ του κοινού καλού, σε παράγοντα ισορρόπησης, των αενάως αντιμαχόμενων κοσμικών δυνάμεων, ώστε τα πάντα να εξελίσσονται, σύμφωνα με την Φυσική Τάξη, με Ομαλότητα, Υγεία και Ήθος.  

Η Γνώση, η Σοφία και ο Έρωτας, είναι επομένως κυρίαρχες δυνάμεις, που πηγάζουν από την Φύση και το Σύμπαν.

Αυτές τις δυνάμεις κρύβει ο Μύθος του Σίσυφου και τις Μερόπης, αλλά και κάθε πτυχή, του Ελληνικού Λόγου. 

Μια μικρή έρευνα, από τον καθένα μας, θα μας οδηγήσει στην εφιαλτική αποκάλυψη της κρυμμένης Αλήθειας:

Ότι αυτό το Ευαγγέλιο του Ελληνικού Λόγου και της Μυθολογίας μας, συνειδητά ενταφιάστηκε από την Εσπερία, κάτω από βαριά ταφόπλακα, επί χιλιάδες χρόνια.  

Μαζί τους ενταφιάστηκε και η Θεϊκή φύση της Γυναίκας και του Άνδρα.

Η Ελλάδα, πρώτη ανέδειξε στο διάβα των Αιώνων και πριν ο υπόλοιπος κόσμος καταφέρει να βγει από τους παγετώνες και τις σπηλιές, μεγάλους Σοφούς, Ήρωες, Μύστες, Θεανθρώπους και Θεούς, που έφτασαν στο απόγειό τους, και μας κληροδότησαν το ανεπανάληπτο θαύμα του Ελληνικού Λόγου, και τη Βασίλισσα Γλώσσα. Μήτρα όλων των Γλωσσών.

Γράφει μεταξύ άλλων στην επίκλησή του ο Ορφέας.

«Επικαλούμαι τον Ουράνιο και παντοδύναμο Έρωτα. 

Ας είναι μέσα στις αγάπες σας, στα δάκρυά σας, στις χαρές σας.

Αγαπάτε, γιατί τα πάντα αγαπάνε. Οι δαίμονες της αβύσσου και οι Θεοί του Αιθέρα. 

Αγαπάτε γιατί τα πάντα αγαπάνε. 

Να αγαπάτε όμως, το φως και όχι τα σκοτάδια. Σε όλο το ταξίδι να θυμόμαστε το τέρμα. Όταν οι ψυχές ξαναγυρίζουν μέσα στο φως, φέρνουν επάνω στο αστρικό τους σώμα σαν απαίσια σημάδια, όλα τα σφάλματα της ζωής τους τα οποία για να τα σβήσουν πρέπει να εξιλεωθούν.

Αν αψήφησα το θάνατο, αν κατέβηκα, όπως λένε, στον Άδη, όλα αυτά τα έκανα για να δαμάσω τους δαίμονες της αβύσσου, για να επικαλεστώ τους Θεούς, που είναι ψηλά, για την αγαπημένη μου την Ελλάδα.

Για να σμίξει ο βαθύς Ουρανός με τη Γη. Για ν’ ακούσει γοητευμένη η Γη τις Θείες φωνές.

Η Ουράνια ομορφιά, να ενσαρκωθεί μέσα στη σάρκα των γυναικών. Η φωτιά του ΔΙΑ να κυκλοφορήσει μέσα στο αίμα των Ηρώων. Και πολύ πριν ανεβούν στα Άστρα οι Γιοι των Θεών, ν’ ακτινοβολήσουν σαν τους Αθάνατους.»

Αυτό το απόσπασμα του Ορφέα γράφτηκε την εποχή, που μόλις άρχιζε το πρώτο χάραγμα της ιστορίας, όταν η άλλη Ανθρωπότητα των σπηλαίων και των δένδρων, προστάτευε το γυμνό της κορμί με δέρματα ζώων. 

Η Ελλάδα μέσα από τον Λογισμό, τη φιλοσοφία, τις επιστήμες και τους Μύθους, ανέδειξε τον Έρωτα, το Θεό των Θεών και τους Αγέννητους Νόμους της Φύσης και του Σύμπαντος, ως την πρώτη Άχρονη, Άχωρη και Αθάνατη οντότητα.    

Δεν θα είχε αξία το ΣΥΜΠΑΝ, εάν δεν ήταν το σπίτι και το Γήπεδο άσκησης του Ανθρώπου.

Ούτε ο ΑΝΔΡΕΙΟΣ Άνδρας, εάν η ΓΥΝΑΙΚΑ δεν τον ανέβαζε στα φτερά του Έρωτά της, για να τον κάνει Δημιουργό, στρατηλάτη και κυνηγό της Γνώσης και της Σοφίας.

Είναι πλέον γεγονός, ότι ο Έρως και η Γυναίκα, αυτό το υπέρλαμπρο φως του Ορφέα και των άλλων μέγιστων του Ελληνικού θαύματος, έχει καταχωνιαστεί στα κατώγια της Εσπερίας. 

Ο ΕΡΩΣ και η Γυναίκα, ευρίσκονται σε διωγμό και την θέση τους την πήρε ο Αντί-Έρως, το SEX.

Το αποτέλεσμα δηλαδή της χρήσης χημικών ουσιών, και ψυχοπνευματικών καταναγκασμών, που μεταλλάσσουν τον Άνθρωπο, σε ζόμπι και σκλάβο.

Η λεξιπενία όλων των κυρίαρχων Γλωσσών της Εσπερίας, αναφορικά με την έννοια του ΕΡΩΤΑ, είναι δηλωτική της ιστορικής συμπεριφοράς αυτών των Λαών και της ενοχής τους για το απόλυτο αδιέξοδο που βιώνει σήμερα ο Άνθρωπος.

Η λέξη SEX, στο λεξιλόγιο των Δυτικών Γλωσσών, δεν αποδίδει όλες τις λεπτές έννοιες που περικλύουν οι λέξεις: Έρωτας, Ερωή, Ερέω, Λέγω, πάθος σαρκικό, Έρωτας των σωμάτων, Έρωτας της Αφροδίτης, Πλατωνικός Έρωτας, Ουράνιος Έρωτας προς Δημιουργία, Έρωτας προς την ομοίωσή μας με το Θεό, κλπ. 

Η αντιπαράθεση του Ελληνικού Πολιτισμού, με όλους τους πολιτισμούς των Εθνών και πρώτα της Εσπερίας, πρέπει επί τέλους να γίνει πράξη. 

Τότε θα διαφανεί το χάος που χωρίζει αυτούς τους Λαούς από την Ελληνική σκέψη και θα καταδειχθούν και τα αίτια της Ελληνικής παρακμής, σαν αποτέλεσμα της παραδοχής, του Ανήκουμε στη Δύση.

Αυτό το εισαγωγικό πόνημα είναι και το αποκαλυπτήριο του εγκλήματος, που συντελείται επί χιλιετίες κατά της ΓΥΝΑΙΚΑΣ, του ΑΝΔΡΑ και του Ελληνικού ΛΟΓΟΥ, πρώτα από την ΕΣΠΕΡΙΑ και μετά από όλες τις αντιδραστικές δυνάμεις της Ιστορίας.

 

professors-phds.com