Κονσέρν’ντ αμπάουτ Σέρν! – 3

 γράφει ο ΕργΔημΕργ

 

(προηγούμενο)

. . . . . . . . . . .

Μικρή παρένθεση, διότι μέσα στη βιασύνη μου μετέφρασα τον κισσό (άϊβυ) ως ιξό. Συγνώμη, λάθος μου, αλλά διορθώνω.

Λοιπόν, εάν κοιτάξετε το σχετικό λήμμα της Γουΐκι, θα διαπιστώσετε ότι ο κισσός απαντάται σχεδόν σε όλη την Ευρώπη ως αυτοφυιές φυτό. Προσπεράστε, όμως, τα περί Διονύσου, καί μείνετε στην αναφορά στην ποικιλία υπό το όνομα hedera hibernica. Πρόκειται γιά τον κισσό της Ιέρνης (Ιρλανδίας), ο οποίος απαντάται σε όλο το μήκος των ακτών του Ατλαντικού! Μάλιστα, έχει διαδοθεί καί στην απέναντι πλευρά του ωκεανού, δηλαδή στις ηπαπάρα, καί είναι σχετικώς δηλητηριώδες φυτό.

Ακριβώς εδώ θα καταλάβετε τί υπονοούσα με τον αριθμό «οκτώ», των κορυφαίων πανεπιστημίων των ηπαπάρα: πρόκειται γιά αναφορά στον αστερισμό των Πλειάδων, δηλαδή των κορών του Άτλαντα!

Το πιάσατε τώρα το υπονοούμενο;

Με τη διαφορά ότι μυθολογικώς οι Πλειάδες είναι επτά (εδώ κι εδώ)· συν μία κρυμμένη, όμως, η οποία «κατευθύνει» τις υπόλοιπες επτά, καταπώς λένε κάποιες φήμες…

Ειλικρινά, δεν κάθησα ποτέ να ψάξω εάν η «κρυμμένη» αναφέρεται από κάποιον αρχαίο ημών συγγραφέα, ή αποτελεί σύγχρονο αστικό μύθο. (Απλώς, έχω ακουστά την πιθανή ύπαρξή της. Στην πραγματικότητα, τα άστρα του αστερισμού είναι αρκετές εκατοντάδες – άσχετο που όσα φαίνονται μόνο με το μάτι είναι ελάχιστα.) Αλλά, εν πάσει περιπτώσει, από την αρχαία εποχή σίγουρα η (άνευ ονόματος; ) «κρυμμένη» μετακινήθηκε (καί οι «απλανείς» αστέρες μετακινούνται μετά την πάροδο πολλών ετών), καί στην εποχή των τηλεσκοπίων έγινε ορατή. Άλλως τε, τα ηπαπαραίϊκα πανεπιστήμια δεν έχουν τόσο βαθύ παρελθόν, όσο τα αντίστοιχα Ευρωπαϊκά τέως μοναστήρια· είναι υπόθεση περίπου του 1850 καί εντεύθεν. (Εντάξει, εντάξει, μή βαράτε, ξέρω πως το Γιέηλ είναι του 1701!) Βέβαια, ακόμη τότε υπήρχαν το Φάρ Ουέστ, τα πιστολίδια των καουμπόϋδων, καί οι αυτόχθονες Ινδιάνοι· αλλά Ευρωπαϊκός Μεσαίωνας σαφώς δέν ήταν εκείνη η εποχή – ούτε κάν από γνωρίσματα.

Πιστεύω, αρκετά ενδιαφέρων σύνδεσμος (γιά αρχή) γιά το Άϊβυ Λήγκ είναι ο της Γουΐκι, καί σας προτρέπω να ψάξετε (μέσωι αυτού) ένα-ένα τα ιδρύματα αυτά. Κυρίως τους θυρεούς τους, αν μπορείτε να καταλάβετε πού το πάει ο συμβολισμός τους. (Συνδυάστε με τίποτε μασωνικούς θυρεούς, ξέρω ‘γώ. Έρευνα, όμως, που ο γράφων δεν θα κάνει· σχεδόν ανύπαρκτος ελεύθερος χρόνος, γάρ.)

Τέλος, να προσθέσω ότι στα πανεπιστήμια αυτά της «αφρόκρεμας» (όλα της ανατολικής ακτής των ηπαπάρα) προστίθενται μερικά ακόμη του ιδίου κορυφαίου επιπέδου από άλλες περιοχές των ηπαπάρα, όπως τα Στάνφορντ, Κάλτεκ, Μπέρκλ(ε)υ (στην Καλιφόρνια), ή το Μίσιγκαν. Τα οκτώ, πάντως, είναι αυτά που δίνουν τον «τόνο», σύμφωνα με τον οποίο βαδίζουν καί τα υπόλοιπα.

. . . . . . . . . . .

γ. Το συνολικό πακέτο

Εδώ, συνοψίζουμε όσα ξέρουμε μέχρι στιγμής γιά τους κορυφαίους επιστήμονες (της Δύσης), καί λίγο πιό κάτω θα ξεκαθαρίσουμε την εικόνα τους ακόμη περισσότερο.

. . . . . . . . . . .

i. Πρώτη -κάπως θολή- εικόνα

Έχουμε, λοιπόν, να κάνουμε με άτομα κατόχους δείκτη νοημοσύνης σαφώς από ένα επίπεδο καί πάνω· πες 130 και πάνω. Αυτά θεωρούν τους εαυτούς τους κάτι το εκλεκτό (είναι, εν πολλοίς…), καί υπεράνω της λοιπής κοινωνίας των μεροκαματιάρηδων (επίσης είναι, εν πολλοίς). Βάλε καί το ότι τηρούν (ακόμη καί ασυνειδήτως) έναν -ας πούμε- μοναστηριακό τρόπο ζωής (αφοσίωση σ’ ένα έργο, αυστηρή τήρηση κανόνων ιεραρχίας μεταξύ των ομοίων τους, κτλ), καί καταλαβαίνεις αμέσως ότι τείνουν αυτομάτως να δημιουργούν ένα περίκλειστο κοινωνικό πλαίσιο, στο οποίο ο ξένος δεν εισέρχεται. (Έστω, δεν εισέρχεται εύκολα.)

. . . . . . . . . . .

[Εδώ ακριβώς οφείλει την προέλευσή της η κατά καιρούς καραβλακώδης ερώτηση, που μου απευθύνουν σε συζητήσεις μας άλλως απροβλημάτιστα νοητικώς άτομα, επίσης φυσικοί, που όμως -σε αντίθεση με την αφεντιά μου- τυγχάνουν επιστήμονες καριέρας:

«- Πού τα ξέρεις εσύ αυτά;!»

Όντως, εγώ, μετά το πτυχίο, κι αφού (επί κάποια χρόνια) βρήκα -γιά x, y λόγους- κλειστές πόρτες γιά παραπέρα, έριξα μαύρη πέτρα πίσω μου καί δεν ξανασχολήθηκα με προσπάθειες γιά διδακτορικά κτλ. Συνεπώς, είμαι «εκτός κύκλου» – πράγμα που οδηγεί τους ερωτώντες αντανακλαστικώς να υποθέτουν ότι δεν είμαι καί στο ίδιο επίπεδο μ’ αυτούς!!! (Παναπεί: θρασύς παρακατιανός, που τολμάει να μπαίνει στα χωράφια τους!)

Κάποιος να τους πεί, βέβαια, ότι ούτε το διάβασμα απαγορεύεται, ούτε ο υψηλός δείκτης νοημοσύνης είναι αποκλειστική ιδιοκτησία του «κύκλου» τους – αν καί θά ‘πρεπε να το σκεφτούν από μόνοι τους, καί να μην εκστομίζουν προσβλητικές μαλακίες.

Κι επειδή βαρυέμαι να επαναλαμβάνω στον κάθε χαζοβιόλη τ’ αυτονόητα, απαξιώ ν’ απαντώ σε τέτοιες ερωτήσεις. Περιορίζομαι μονάχα να τους κοιτάζω ειρωνικώς, καί να λέω ότι ήμουν φυσικός καί …πολύ πρίν το πτυχίο, κι εξακολουθώ να είμαι καί …μετά απ’ αυτό! Αν το πιάνουν το υπονοούμενο, καλώς. Αλλά, περαιτέρω εξηγήσεις δέν δίδονται. 🙂 ]

. . . . . . . . . . .

Μ’ άλλα λόγια, έχουμε να κάνουμε με μία φύσει καί θέσει περιχαρακωμένη νοητική ελίτ, η οποία το γνωρίζει πως είναι τέτοια (κάθε έξυπνος το ξέρει εξ αρχής πως είναι έξυπνος, δεν χρειάζεται να του το πούν), κι έχει σηκώσει ψηλά τον αμανέ έναντι των υπολοίπων συνανθρώπων της. Αυτή, λοιπόν, είναι που κατ’ αποκλειστικότητα χειρίζεται εγκαταστάσεις, όπως το Σέρν.

Όμως, η ζωγραφική μας συνεχίζεται.

. . . . . . . . . . .

ii.-1 Ελλείπουσες ψηφίδες χαρακτήρα

Στην απεικόνιση των ατόμων αυτής της ελίτ, προσθέστε κι άλλα χαρακτηριστικά, όπως ο αμοραλισμός καί η φιλοχρηματία. Ταυτόχρονα, εφ’ όσον μιλάμε κυρίως γιά Αγγλοσάξωνες με προτεσταντική νοοτροπία, προσθέστε μιά υποκριτική «αυτο-άφεση αμαρτιών»· δηλαδή, όσα κάνουν αυτοί, είναι καλώς καμωμένα – αλλά όσα κάνουν οι υπόλοιποι (καί ξεφεύγουν των κανόνων της «ορθότητας»), είναι γιά φτύσιμο. Ελληνιστί: όλα τα καλά στο σπίτι μας, κι όλα τα στραβά στην αυλή του γείτονα. Γι’ αυτό ακριβώς δεν θα δείξουν τον παραμικρό οίκτο σε όσους τους «χαλάνε τον τραχανά», κυρίως αλλοδαπούς φοιτητές. (Γιά να καταλάβεις τη στάση τους, δες πχ το κλασικό σχετικό σύγγραμμα του Μάξ Βέμπερ.)

[Ναί, καί δικούς μας, που μας βλέπουν σαν κατσαρίδες. Τί είπατε; Εκτιμούν τον αρχαίο πολιτισμό μας, καί χαίρονται όταν συναναστρέφονται με Γκρήκζ; Κούνια που σας κούναγε!…

Τον αρχαίο πολιτισμό μας μπορεί να τον εκτιμούν, αλλά δεν μας θεωρούν κληρονόμους του. Τουλάχιστον οι Γερμαναράδες επί Κατοχής, πιό ειλικρινείς, μας το έλεγαν -καί μας το έδειχναν- κατάμουτρα.

Δεν πείθεστε; καλά, τόσες κλεψιές αρχαίων καλλιτεχνημάτων μας από Δυτικούς, δεν σας λένε τίποτε; ]

Να μην παραλείψουμε, βέβαια, τον εγωϊσμό καί την άμετρη φιλοδοξία. Καθώς καί την ορμή γιά κυριαρχία… τη λατρεία της δύναμης. (Θυμηθήτε το αυτό παρακάτω – κι όχι μονάχα επειδή η γνώση είναι δύναμη.)

Τέλος, θα ήταν σφάλμα αν παραλείπαμε την παράδοση του φιλοσοφικού υποβάθρου των Δυτικών επιστημόνων: από τα υπολείμματα του παγανισμού των Δρυΐδων, στη Σχολαστική Θεολογία του Ακινάτη, στον προτεσταντισμό -ξέρω ‘γώ- του Καλβίνου, στα νεώτερα πολιτικά καί εθνογενετικά ρεύματα του 1789 καί εντεύθεν, κτλ κτλ. Δεν θ’ αναπτύξουμε ιστορική πραγματεία εδώ, αλλά απάνω-κάτω καταλαβαίνετε τί θέλω να πω: όπως εμείς έχουμε πχ ό,τι απέμεινε από αρχαίους ναούς μας, συν ξωκκλήσια, συν τσάμικο, συν γλέντια καί κοκορέτσια, καί μας διαμορφώνει συλλογικό χαρακτήρα, έτσι κι αυτοί έχουν τα δικά τους.

. . . . . . . . . . .

Ειδική μνεία, όμως, πρέπει να κάνουμε στους Έλληνες των ιδρυμάτων αυτών (τόσο φοιτητές, όσο καί καθηγητάδες), που πάνε καί γλείφουν τις προτεστάντικες κοπριές, μπας καί δούν άσπρη μέρα: δεν είναι (τόσο) ότι χρηματίζονται, γιά να ξεπουλάνε την χώρα καταγωγής τους (γιά να φανούν σωστοί στα μάτια των Δυτικών), όσο το ότι αρκετοί έχουν σύμπλεγμα κατωτερότητας έναντι των «προηγμένων» λαών, καί πάνε να εξομοιωθούν με τους «προηγμένους», γιά να μή νοιώθουν κατώτεροι. Επίσης, μερικοί εμφορούνται (δικαίως…) από θυμό, διότι στην Ελλάδα οι πρόγονοί τους (ίσως και οι ίδιοι) περνούσαν με στερήσεις, κανείς δέ δεν αναγνώρισε την αξία τους. Αλλά εδώ στο εξωτερικό, αυτοί οι «καλοί άνθρωποι» τους αναγνωρίζουν ως άξιους τιμών.

‘Ντάξ’, ρέ πατριώτες, κάντε όπως νομίζετε· μόνο μην τους ανοίγετε τα μάτια, των βαρβάρων. Διότι οι εφευρέσεις τους, κατά 99.9% θα στραφούν εναντίον της Ελλάδας – καί με στοίχημα!

Κι εσέις θα είσαστε συνένοχοι στο έγκλημα.

. . . . . . . . . . .

ii.-2 Ελλείπουσες ψηφίδες αλλοειδείς

Χμ, εδώ θ’ αφήσουμε γιά λίγο τα γήϊνα καί τα τετριμμένα – κι όχι επειδή μας έπιασε η ποιητική διάθεση!

Αυτή η λατρεία της δύναμης, πόση ζημιά έχει κάνει σε πόσον κοσμάκη ανά τους αιώνες!… Όμως, σκεφθήτε, τώρα, το εξής: εγωπαθή άτομα, που το μέγιστο μέρος του 24ώρου τους το περνάνε σε κτίρια μεσαιωνικών μοναστηριών, ή απομιμήσεων μοναστηριών και κάστρων, μέσα σε μιά ας πούμε θρησκευτική ατμόσφαιρα, αλλά που λατρεύουν τη δύναμη. (Το προαιώνιο όνειρο των ανθρώπων, μ’ άλλα λόγια: να μπορούν να κάνουν πράγματα.) Πώς θα σκεφτούν, καί τί θα πράξουν;

Είναι πολύ απλό: θα ζητήσουν τη δύναμη απ’ όπου μπορούν. Κι επειδή οι προσευχές προς τον Θεό δέεεεν αποδίδουν τέτοια δωρήματα (όπως όλοι ξέρουμε πολύ καλά), τότε τί; Ποιόοοος θα τους δώσει τη δύναμη που ζητάνε; Έεεεε;

Α-κρι-βώς!!!

Λέγεται ότι στα πρώϊμα αναγεννησιακά χρόνια υπήρξε ένας καρδινάλιος μέσα στο Βατικανό, ονόματι Μαρσίλιο Φιτσίνο, ο οποίος ήταν στα ίσα σατανιστής καί το έδειχνε, αλλά δεν τον πείραξε κανείς! (Σκέψου, δηλαδή, τί ήταν κι οι υπόλοιποι! lol!!!)

Δεν γνωρίζω κατά πόσον οι φήμες αυτές ανταποκρίνονται στην αλήθεια. (Στα σίγουρα πλατωνιστής ήταν το ανθρωπάκι, δεν ξέρω αν θαύμαζε κι άλλες …προσωπικότητες παραπέρα, πλήν Πλάτωνος.) Όμως…

Τώρα, δεν θα σου πω ότι οι επιστήμονες που περιγράφουμε είναι οπωσδήποτε ξεφωνημένοι υπηρέτες του Ακατονόμαστου· αλλά, στη συντριπτική τους πλειονότητα είναι αποκρυφιστές, καί μάλιστα δεινοί. (Αμφιβάλλετε; σάμπως δεν είναι τέκτονες, οι περισσότεροι; – γιά να ξεκινήσουμε από ‘κεί.) Αστρολογίες, Ταρώ, ρούνοι, Σολομωνικές… ό,τι φανταστείς από τέτοια, το γνωρίζουν αρκετά καλά. Συν αντίστοιχα συστήματα των ανατολικών λαών, όπως πχ το Φένγκ Σούϊ.

Συν θρησκείες πέραν της χριστιανικής, άντε καί της (γνωστής στη Δύση) ιουδαϊκής.

Εάν εξακολουθείτε ν’ αμφιβάλετε, θα σας αναφέρω μονάχα τρείς ιστορίες:

• Το πώς ο Κεκυλέ ( = κύκλος – γιά την ακρίβεια, η λέξη είναι Ελληνο-Γαλλικό λογοπαίγνιο, κι ερμηνεύεται ως «κυκλοποιηθείς») ανακάλυψε το κυκλικό μόριο του βενζολίου μετά από όνειρο. (Τί όνειρο, καί κολοκύθια! Είδε τον ουροβόρο όφι – αλλά, μεταξύ μας αυτά· δεν τα λέμε καί παραπέρα, ώστε να θίξουμε υπολήψεις! 🙂 )
• Το πώς έτρεχε όλη η Θεοσοφία να οραματιστεί τη μορφή του ατόμου (πυρήνας, ηλεκτρόνια, κτλ – το λεγόμενο «πλανητικό μοντέλο») – την οποία αργότερα επιβεβαίωσαν πειραματικώς επιστήμονες «φιλικοί» προς τη συγκεκριμένη σέχτα. (Λογικό, αφού οι ίδιοι έδωσαν «παραγγελιά» στα μέντιουμ!)
• Καί το ότι ο Οππενχάϊμερ, όταν είδε την έκρηξη της δοκιμαστικής ατομικής βόμβας, απήγγειλε στίχους από τη Μαχαμπαράτα. (Τους οποίους, βεβαίως, δεν είχε μάθει εκείνη τη στιγμή. Είναι φανερό πως το είχε μελετήσει το βιβλίο αυτό από πιό πρίν.)

Αν θέλετε βαθειά κατανόηση μιάς επιστήμης, καλό είναι να διαβάζετε καί τους βίους των διασήμων επιστημόνωνε – καί να μη βαρυέστε να το πράξετε. Δεν πρόκειται να χάσετε χρόνο γιά να μάθετε απλώς τα προσωπικά τους· θα μάθετε πολύ χρήσιμα πραγματάκια. Σας το εγγυώμαι αυτό.

. . . . . . . . . . .

Κι έτσι, η επιστημονική γνώση σ’ αυτούς τους κύκλους αυξάνεται καί από εξωεπιστημονικές πηγές. Όνειρα, οράματα, σενάρια, μυθιστορήματα φαντασίας, προσπάθειες χειραγωγήσεως του Μάτριξ, επικλήσεις στον Οξαποδώ… καθώς καί απόκρυφη βιβλιογραφία. (Αφήνω εκτός συζητήσεως το θέμα της ορθότητας των μ’ αυτούς τους τρόπους αποκτημένων γνώσεων.)

Ειδικά στην τελευταία περίπτωση, σας εφιστώ την προσοχή: μην κάνετε το λάθος να θεωρήσετε πχ ένα «χαμένο» (αλλά μιά χαρά ευρισκόμενο σε τίποτε υπόγεια) έργο του Ευκλείδη ως επιστημονική πηγή, διότι δεν είναι. Είπαμε, οι πηγές της επιστήμης είναι προσβάσιμες τοις πάσι. Αν δεν είναι, δεν έχουμε να κάνουμε με επιστήμη. Εξ ορισμού. Τελεία.

Όπως, όμως, καταλαβαίνετε, αυτού του είδους η νοητική εργασία επενεργεί ως ναρκωτικό καί φέρεται ως αποτέλεσμα επήρρειας ναρκωτικών ουσιών. Μιλάμε, δηλαδή, γιά πολύ βαρειά αύρα – να το πω λαϊκά. Κι όπως καταλαβαίνετε (δίς), τέτοιες δουλειές γιά καλό δεν είναι. Τί περιμένατε, δηλαδή; ότι κάποιος θα κάνει επικλήσεις σε σκοτεινές οντότητες, προκειμένου να του δοθούν εφευρέσεις γιά το …καλό της ανθρωπότητας; Έ, όχι δά!

Μόνο γιά κακό γίνονται αυτά τα πράγματα!

Η δέ λατρεία της δύναμης δεν σταματάει ποτέ. Άπαξ καί κόλλησε κάποιος, δεν ξεκολλάει. Χρειάζεται ισχυρώτατες ηθικές αντιστάσεις γιά να μην πέσεις σ’ αυτή την άβυσσο· αλλά, ποιός τις έχασε, ώστε να τις βρούν οι «επιστήμονες»;

Η πλάκα είναι… μ’ αρέσει, που στους πρωτοετείς φοιτητές τους το ξεκόβουν: ότι δεν ανακατεύουμε την έννοια του Θεού (καί εν γένει του υπερβατικού) στη Φυσική!

Ναί, πώς;!

Καί το (τελείως αβάσιμο) «Μπίγκ Μπάνγκ» τί είναι; δεν είναι ντεϊσμός του χειρίστου είδους;

. . . . . . . . . . .

iii. Η Λερναία Ύδρα

Ένας τύπος, ονόματι Τζών Ντήη, σύμβουλος της Ελισσαύρετ της Α’ της αγγλίτσας, υπήρξε ένα αξιοθαύμαστο πολυσύνθετο ταλέντο: μαθηματικός, αστρονόμος, αστρολόγος, κατάσκοπος, διπλωμάτης, μάγος, αλχημιστής, βιβλιοθηκάριος, συγγραφέας, αρχαιολόγος, συνομιλητής του Οξαποδώ… ένα τρομερό πακέτο, δύσκολα επιτυγχανόμενο από άνθρωπο. Αυτός, λοιπόν, παρεκτός του ότι έδωσε την έμπνευση ως πρότυπο γιά τον κινηματογραφικό Τζέημς Μπόντ, υπήρξε πρότυπο καί γιά τα μετέπειτα μέλη της αριστοκρατίας της χώρας του: δηλαδή, ποτέ δεν ξέρεις ποιόν ρόλο απ’ όλους θα κληθεί να παίξει ένας Άγγλος ευγενής! Κατάσκοπος; διπλωμάτης; ιερέας; επιστήμων; φιλόσοφος; στρατιωτικός; Απ’ όλα! Βλέπε ως παράδειγμα τον διαβόητο «παπα-Δημήτρη» Μπαλφούρ. (Δες πχ εδώ κι εδώ.)

[Παρένθεση εδώ.

Επειδή τώρα τελευταία κυκλοφορεί καί πολλή «κομποσχοινιακή» θρησκευτικότητα, κάντε μου τη χάρη μερικοί-μερικοί καί μή χάσκετε μπροστά σε «προσωπικότητες» τύπου Σωφρονίου του Έσσεξ· μπορεί ο συγκεκριμένος να έγινε άγιος, όμως είναι αυτός που μας φόρτωσε τον διαβόητο «παπα-Δημήτρη» Μπαλφούρ. Ειλικρινά, δεν ξέρω γιατί δεν είδε ποιόν παλιάνθρωπο πήγε να μπάσει στην Εκκλησία… καί γιατί το έπραξε. Σαν τον έτερο φωστήρα, τον Καντιώτη, που μας φόρτωσε τους γύφτους· ωραίο πράγμα να κοροϊδεύουν τα μυστήρια, πχ βαφτίζοντας τα παιδιά τους πεντέξη φορές, έ;

Τώρα, βέβαια, Κάποιος είχε πεί να μή ρίχνουμε τα άγια τοις κυσί· αλλά, λεπτομέρειες, έ;…]

Εάν, τώρα, αυτό το τουρλουμπούκι ειδικοτήτων το μεταφέρουμε σε κοινωνικό επίπεδο, παρατηρούμε πως από την κρυφή ιεραρχία του πλανήτη μας δεν ξεφεύγει τίποτε. Καμμία δομή! Κράτη, οικονομίες, Δικαιοσύνη, στρατοί, αστυνομίες, πολιτικοί… φυσικά καί το επιστημονικό οικοδόμημα ολάκαιρο δεν ξεφεύγει.

Δεν είναι μονάχα ο τεκτονισμός, ως κοινό υπόβαθρο όλων αυτών, καί δή των ανθρώπων με εξουσία. (Οι τέκτονες παγκοσμίως είναι πολύ μικρό κλάσμα του πληθυσμού.) Ούτε οι Χάζαροι ιουδαίοι, που πιάσανε όλα τα ηγετικά πόστα. (Κι αυτοί μικρό μέρος του παγκοσμίου πληθυσμού τυγχάνουν.) Είναι ότι το όλο κοινωνικό οικοδόμημα παγκοσμίως έχει πιά τόσο αλληλομπλεγμένες δραστηριότητες, που μοιάζει με μιά Λερναία Ύδρα με αμέτρητα κεφάλια. Συνεπώς, οι σκέψεις ότι κάποιοι θα μπορούσαν:

• είτε να δημιουργήσουν ξεχωριστό επιστημονικό οικοδόμημα, πέρα από το φαύλο υπάρχον,
• είτε να δημιουργήσουν μιά εντελώς νέα επιστήμη, πέρα από τις σημερινές αγκυλώσεις (πχ «δεν υπάρχει αιθέρας»),

είναι έως καί γελοίες.

Ναί, εντάξει, ξεχωριστά επιστημονικά οικοδομήματα (παράλληλα με το υπάρχον Δυτικό – που δεν είναι καί τελείως της πλάκας, εδώ που τα λέμε, καί το χρησιμοποιούν κι αυτοί) έχουν στήσει τόσο οι Ρώσσοι, όσο καί οι Κινέζοι. (Ειδικά γιά τους πρώτους, κάτι πήρε τ’ αυτί μου γιά το τί σκαλίζουν.) Όμως αυτά δεν είναι προσβάσιμα, ακόμη καί από ουδέτερους Δυτικούς (πχ εμάς τους Έλληνες). Ούτε αλληλεπιδρούν με τα Δυτικά. Όθεν, δεν μπορούμε να εκφέρουμε (ακριβή) γνώμη γιά το τί κατάφεραν.

Ας ελπίσουμε, βέβαια, να συμβάλουν στο καλό της ανθρωπότητας σ’ έναν μελλοντικό κόσμο. Όμως, μέχρι τότε, τα πλοκάμια της (Δυτικής / Ατλάντειας) Λερναίας Ύδρας θα μας πνίγουν.

Καί εάν τυγχάνουμε επιστήμονες με αγαθές προθέσεις, θα μας πνίγουν περισσότερο.

. . . . . . . . . . .

iv. Ιεραρχία

Εάν θέλουμε να μάθουμε πχ Μαθηματικά πανεπιστημιακού επιπέδου, είναι γνωστό (καί ευνόητο) πως ούτε θα τα μάθουμε σε μιά μέρα, ούτε θα μάθουμε στην Α’ Δημοτικού ό,τι κυκλοφορεί από Μαθηματικά. Θέλει να φάμε αρκετά χρόνια της ζωής μας, μέχρι να πούμε πως κάτι κάναμε με δαύτα!

Έ, λοιπόν, με παρόμοιο σκεπτικό, ένας επιστήμων όντως (πολύ) έξυπνος, όντως (πολύ) αμοραλιστής, που φιλοδοξεί να γίνει υψηλό μέλος της ηγεσίας του κλάδου του, δεν μας φαίνεται λογικό πως θα γίνει αμέσως! Καί όντως, δεν θα γίνει. Πρέπει πρώτα να περάσει κάτι …άθλους, αν καί όχι σαν του Ηρακλή. Βλέπετε, έξυπνοι / αμοραλιστές / φιλόδοξοι είναι πάρα πολλοί. Οι περισσότεροι μέσα σ’ αυτές τις κλίκες!

Άρα, τίθεται εκ των πραγμάτων ένα ακόμη κριτήριο, που πρέπει να εκπληρωθεί, γιά να τον αποδεχθούν οι «παλιοσειρές».

Ένα μόνον; Ναί, ένα που έχω υπ’ όψιν μου οπωσδήποτε, αλλά ίσως καί καναδυό ακόμη.

. . . . . . . . . . .

(συνεχίζεται)

 

ergdhmerg.wordpress.com 

 

diodotos-k-t.blogspot.com