Σχόλιο Κ-Τ: Ειλικρινά, δεν θα αναδημοσίευα αυτό το βαρύ κειμενάκι, αν δεν ήμουν αναγκασμένος να συναναστρέφομαι καθημερινά -στον εργασιακό, κοινωνικό, φιλικό και συγγενικό κύκλο- με μπάζα.
γράφει ο Θραξ Αναρμόδιος (8 Ιαν. 2024)
Το συμπέρασμα, με τα τωρινά δεδομένα, είναι πως αν πρόκειται να έχουμε κάποια βελτίωση ως χώρα, αυτό θα γίνει, αν γίνει, μετά την καταστροφή.
Που δεν ξέρουμε ακόμα τι είδους καταστροφή θα είναι.
Δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια δύναμη, πολιτική ή άλλη, που να μπορεί να ανακόψει την καταστροφική πορεία.
Οι θεσμοί δεν λειτουργούν, αν λειτούργησαν ποτέ.
Η διαφθορά και η σήψη της διαπλοκής δημόσιου με ιδιωτικό τομέα δεν αφήνει πολλές ελπίδες.
Το πολίτευμά μας, ο Κοινοβουλευτισμός, δεν έχει δικλείδες ασφαλείας ή μηχανισμό ανάσχεσης της παρακμής.
Οσα λιγοστά θετικά θεσμικά στοιχεία υπήρχαν έχουν υπονομευτεί και ακυρωθεί.
Οσοι έχετε διαβάσει το «Η Διαφθορά της Εξουσίας» του Κ. Σιμόπουλου και απορήσατε με το μέγεθος της διαφθοράς στην Ελλάδα των τελευταίων δεκαετιών του 19ου αιώνα νομίζω θα συμφωνήσετε αν πει κάποιος πως η δική μας περίοδος είναι χειρότερη και από εκείνη.
Κοινοβουλευτικά δεν υπάρχει διέξοδος.
Οποια κυβέρνηση και αν προκύψει από τα τρία κόμματα εξουσίας, και όχι μόνο από αυτά, ακόμα κι αν θελήσει να κάνει κάτι, που ΔΕΝ θα θελήσει, δεν θα μπορέσει.
Εχουν αλωθεί όλοι οι θεσμοί και τα κέντρα αποφάσεων.
Η Ελληνική κοινωνία, βαρια κακοποιημένη και παραζαλισμένη, δεν φαίνεται να έχει δυνάμεις να τα βάλει με το φαινόμενο.
Η νέα γενιά, που είναι ο πρόμαχος μιας κοινωνίας για καλύτερο μέλλον, έχει ξενιτευτεί ή παραδοθεί στις σειρήνες.
Τα παιδιά ξενιτεύονται για μια καλύτερη ζωή, και ας σταματήσουν οι κατηγορίες εναντίον τους για φυγομαχία.
Δεν υπάρχει καν μάχη.
Οσοι κάνουμε κάτι, ή νομίζουμε οτι κάνουμε κάτι, οτιδήποτε κι αν είναι αυτό, θα συνεχίσουμε να το κάνουμε.
Οι περισσότεροι δεν μπορούμε να κάνουμε κι αλλιώς.
Αλλά οι ελπίδες μας λιγοστεύουν μέρα με τη μέρα.
Η φυγή των νέων είναι μεγάλη.
Οι σειρήνες πολύ δυνατές και όσοι νέοι έμειναν υπέκυψαν.
Οι μεγαλύτεροι δεν μπορούν ακόμη να βγουν από τον κύκλο της παραμυθίας των κομμάτων και του τηλεοπτικού βόθρου.
Κάποιοι θα πουν οτι τα παραπάνω είναι λόγια δειλίας και απελπισίας.
Δεν είναι.
Είναι η εκτίμηση οτι ως κοινωνία δεν έχουμε ακόμη και τώρα συνειδητοποιήσει όχι μόνο ποιο είναι το πρόβλημα αλλά οτι έχουμε πρόβλημα.
Τι "βαρύ κειμενάκι" λες;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι το κειμενάκι βαρύ, αλλά η
πραγματικότητα είναι βαρειά κι ασήκωτη.
Όλα είναι όπως τα λέει.
Μόνον ο αστάθμητος παράγων μπορεί να μας σώσει πια.
μνκ
Ο Θράξ είναι από τούς πιο παλιούς και ανήσυχους ακτιβιστές τού διαδικτύου. Ο καταγγελτικός του λόγος είναι ρεαλιστικός και επίκαιρος. Πλην όμως, στην φάση που είναι όλα, καθώς και οι συνέπειες όλων υπόκεινται σε σκληρό σχεδιασμό και ασφυκτικό έλεγχο, μια καταστροφή δεν μπορεί να αποτελέσει πανάκεια για ανακοπή τής εντεινόμενης σήψης, ως απαραίτητη και ικανή προϋπόθεση. Οφείλουμε να αναλογιστούμε, ότι κατά κανόνα οι καταστροφές προσχεδιάζονται καθώς και η συνακόλουθη ανάλωση των συνεπειών τους από το σύστημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ καθεστηκυία κατάστρωση βρίσκεται υπό κατάρρευση και οι προσπάθειες για την διάσωσή της, είτε υπό την υπάρχουσα, είτε υπό νέα μορφή, θα αποδειχθούν ανεπαρκείς. Σημαντικό μέρος τής ανθρωπότητος αφυπνίζεται, έστω κι αν επικρατούν ακόμη εν πολλοίς παρωχημένες νοοτροπίες. Αυτό που απαιτείται, είναι να να μην εντασσόμαστε στις λογικές τού συστήματος, να διατηρούμε την αυτονομία μας και να απεργαζόμαστε την δική μας προοπτική, στην φάση που η καταστροφή πλησιάζει. Καθότι αυτή δεν θα είναι καταστροφή των λαών, αλλά καταστροφή τού συστήματος δυτικής κυριαρχίας, μέσα σε αδιέξοδα που δεν είναι δυνατόν να ξεπεραστούν με τεχνάσματα.
Χωρίς να υφίσταται συγκεκριμένα επεξεργασμένη προοπτική, δεν είναι δυνατόν να αλλάξει το πεπρωμένο των κοινωνιών. Και αυτό το ζητούμενο βαραίνει επάνω στούς ώμους τους. Η προσδοκία, ότι το νέο κτίζεται με τα μπάζα τού παρελθόντος, δεν ευσταθεί. Απαιτούνται νέα υλικά και μελετημένο κατασκευαστικό σχέδιο. Και ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας: Αυτά δεν απαιτούν την συμμετοχή των χιλιάδων τού συστημικού συρφετού, αλλά προϋποθέτουν την ενεργό εγρήγορση φιλότιμων και αποφασισμένων ομάδων. Εκεί που αποτυγχάνουμε, είναι η αδράνεια, οι αυταπάτες και οι εγωιστικοί χειρισμοί των ολίγων, που όφειλαν να είναι οι εκλεκτοί .
Μην κοιτάς την επιφάνεια … Ρίξε το βλέμμα σου στο βάθος και εκεί …θα δεις έχει πολύ μα πολύ φως. Το σήμερα είναι η προετοιμασία του πολύ κοντινού παρόν. Έτσι απαισιόδοξη έπρεπε να είναι η τωρινή επιφάνεια. Μια στιγμή αστραπής είναι που όπου και να είσαι κάτι σε σπρώχνει να γυρίσεις πίσω, γιατί έτσι πρέπει να γίνει. Αυτοί του σήμερα που νομίζουν ότι δημιουργούν την απελπισία, τον φόβο, την καταδίκη στην μιζέρια, αύριο θα αφανιστούν σαν την ριπή του ανέμου. Τα μάτια μας πρέπει να γελούν να γελούν……… Γυρνώ πίσω, μετά από χρόνια και η ψυχή μου είναι πλημμυρισμένη με άγρια χαρά. Καλή νύχτα σε όλους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεΜαρ
Και λιγα λεει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΛΟΚΙ
καλο κειμενο .
ΑπάντησηΔιαγραφήδυστυχως οσοι βγαινουν εξω δεν βρισκουν τοοσο καλη ζωη πλεον , οπως ηταν πριν απο μια 15 ετια -20ετια .Η καταστροφη ειναι κοντα αλλα δεν ξερω εαν ειναι η οικονομικη πρωτη πληγη η' η κοινωνικη .
Οπως κια να εχει ολοι προειδοποιουν για υπομονη και προσευχη το 2025 .
https://katohika.gr/ellada/min-ksechnas-ti-theatro-epaiksan-kai-posous-esteilan-se-anapiria-se-nosokomeia-nekrotafeia/