Ζητώ συγγνώμη που σήμερα δεν αναρτήθηκαν θέματα που απασχολούν την επικαιρότητα.
Μετά όμως από έναν πρωινό καφέ σε μια όμορφη ηλιόλουστη πλατεία με φίλους Διοδοταίους, είχα ήδη μετά μια άρνηση μέσα μου να ξαναεκθέσω τον ζόφο που ταλανίζει καθημερινά το θυμικό μας. Επιστρέφοντας στο σπίτι από τον καφέ, το πακέτο παραήταν πάλι βαρύ. Με τί να πρωτοασχοληθείς.. Με τα ψεκάσματα που ξεσκίσανε κυριολεκτικά τους ουρανούς όλης της Ελλάδας, έχοντας ξεκινήσει από τις 4 τη νύχτα και συνεχίζουν μέχρι αυτή την στιγμή..; Με την ευρωπαϊκή ανωμαλία και τον παραλογισμό που αρχίζει από το ουκρανικό και καταλήγει στην καταπάτηση των ελευθεριών των ευρωπαϊκών λαών και την πείνα που κερδίζει έδαφος καθημερινά..; Να ασχοληθείς με την Συρία, που νιώθουμε ανήμποροι να βοηθήσουμε με όλα αυτά που βλέπουμε και ακούμε..; Δείτε εδώ. Και όλα αυτά γίνονται από το καθεστώς ενός σφαγέα αλήτη που τον καλούν στα σαλόνια της Ευρώπης οι αλήτες πολιτικοί της ΕΕ και της Αγγλίας. Έναν αλήτη χασάπη χριστιανών που το σκουπίδι ονόματι Γ.Γεραπετρίτης πήγε και τού έσφιξε το χέρι.
Γι αυτό σάς λέω, άστε με σήμερα στην ησυχία μου.. Ήθελα κι εσάς να σάς αφήσω λίγο στην ησυχία σας.
Ας κλείσει η νύχτα με ένα όμορφο τραγούδι της Janis Joplin, που το τραγουδάει η πανέμορφη και Φωνάρα Joss Stone. Ας πάμε για ύπνο με μία όμορφη τελευταία αίσθηση..
Κ-Τ
Εσύ μη ζητάς συγγνώμη. ΕΓΩ πρέπει να ζητήσω συγγνώμη που δεν μπόρεσα να εκθέσω εκτενώς σε κείμενα μου τον κίνδυνο που διατρέχει η Ελλάδα από τα καθάρματα αυτά. Το μέχρι στιγμής αρθρογραφικό μου έργο ήταν ελλιπές και…αραιό. Θα έπρεπε να αρθρογραφώ σχεδόν καθημερινά για να μπορέσω να εκκινήσω τα πατριωτικά αισθήματα του καθενός μας καθ’ ότι βαθύτατα γνώστης της πραγματικής πλέον υφής των νέων Ελλήνων (από τη δεκαετία του 80 ως σήμερα) που λησμόνησαν ή απέταξαν την αληθινή τους ταυτότητα. Εσύ ακριβέ μου φίλε και αδελφέ, ευτυχώς δεν ευθύνεσαι για τίποτε. Εγώ φταίω για όλα, εγώ πρωτίστως δεν μπόρεσα να εκπληρώσω τη δική μου αποστολή επαρκώς. Οι δικαιολογίες πολλές. Αλλά οι δικαιολογίες όμως δεν ανατρέπουν το αποτέλεσμα… Είμαι όμως υποχρεωμένος να συνεχίσω, δεν έχω άλλο δρόμο. Απλά παίρνω μια ανάσα που και πού και ξαναρχίζω ευχόμενος ότι δεν είναι πλέον αργά για να …γυρίσει επιτέλους αυτός ο ήλιος του ποιητή!
ΑπάντησηΔιαγραφή