Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν μια ιδιαίτερη λύση για να καθαρίζουν τα χέρια τους στο τραπέζι. Δεν υπήρχαν χαρτοπετσέτες, ούτε πετσέτες φαγητού όπως σήμερα, αλλά αντί για αυτές χρησιμοποιούσαν κάτι εντελώς διαφορετικό: κομμάτια από παλιό ψωμί! Το όνομα αυτών των βρώσιμων “πετσετών” ήταν απομάγδαλα και θεωρούνταν ένας πρακτικός και ταυτόχρονα εύχρηστος τρόπος να σκουπίζει κανείς τα χέρια του μετά το φαγητό.
Αυτά τα αποξηραμένα κομμάτια ψωμιού, συνήθως φτιαγμένα από χθεσινό ή πολυήμερο ψωμί που δεν μπορούσε πλέον να φαγωθεί, χρησίμευαν ως απορροφητικά υλικά για τα λάδια και τα λίπη από τα χέρια των συνδαιτυμόνων. Όταν κάποιος τελείωνε το γεύμα του, απλώς έτριβε τα χέρια του πάνω στο ξερό ψωμί, το οποίο απορροφούσε την υγρασία και τα λίπη, και στη συνέχεια το πέταγε ή το έδινε στα σκυλιά που περιφέρονταν στους χώρους των συμποσίων.
Το σύστημα αυτό δεν ήταν μόνο πρακτικό, αλλά και οικολογικό για τα δεδομένα της εποχής. Οι Έλληνες δεν σπαταλούσαν τίποτα, και το ίδιο το ψωμί που χρησιμοποιούσαν για να καθαριστούν δεν πήγαινε χαμένο, αφού είτε καταναλωνόταν από τα ζώα είτε χρησιμοποιούνταν σε διάφορες άλλες περιπτώσεις.
Οι αρχαίοι Έλληνες έδιναν τεράστια σημασία στην ευπρέπεια των συμποσίων. Ένα τραπέζι δεν ήταν απλώς μια ευκαιρία για φαγητό, αλλά μια κοινωνική εμπειρία που περιλάμβανε συζητήσεις, φιλοσοφικές αναζητήσεις και διασκέδαση. Το να έχει κανείς καθαρά χέρια ήταν απαραίτητο, ειδικά αφού το φαγητό τρωγόταν με τα χέρια. Δεν υπήρχαν πιρούνια, και το καθάρισμα των χεριών με το απομάγδαλο ήταν μια από τις αποδεκτές πρακτικές της εποχής.
Τα απομάγδαλα ήταν ιδιαίτερα δημοφιλή στα πολυτελή συμπόσια, όπου οι καλεσμένοι απολάμβαναν εκλεκτά εδέσματα και κρασί. Μετά το γεύμα, συχνά ακολουθούσε ένα δεύτερο στάδιο του συμποσίου, το “πότος”, όπου συνεχιζόταν η οινοποσία και οι συζητήσεις. Σε τέτοιες περιστάσεις, το να έχει κάποιος λιπαρά χέρια δεν ήταν αποδεκτό, οπότε η χρήση αυτών των ψωμιών ήταν βασική προϋπόθεση για ένα ευπρεπές και πολιτισμένο τραπέζι.
Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι η πρακτική αυτή δεν εξαφανίστηκε τελείως. Στην Ιταλία του Μεσαίωνα, αλλά και στη Γαλλία, εξακολουθούσαν να χρησιμοποιούν ψωμί για να σκουπίζουν τα χέρια και το στόμα τους. Ακόμα και σήμερα, υπάρχουν εστιατόρια που προσφέρουν μικρά κομμάτια ψωμιού για να συνοδεύσουν ένα γεύμα, και κάποιοι το χρησιμοποιούν με τον ίδιο τρόπο—για να απορροφήσουν τα λίπη από τα δάχτυλά τους πριν τα σκουπίσουν με χαρτοπετσέτα.
Κοπίδα: Aυτό είναι τo φονικό όπλο των αρχαίων Ελλήνων
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://www.pronews.gr/istoria/kopida-ayto-einai-to-foniko-oplo-ton-arxaion-ellinon/
Ό,τι συνήθεια είχαν οι παπούδες μας, έχει περάσει και σε εμάς είτε αυτούσια είτε παραλλαγμένη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πιο τρανό παράδειγμα είναι το οικογενειακό (και όχι μόνο) τραπέζι, το οποίο εξακολουθεί να μην είναι απλώς μια ευκαιρία για φαγητό, αλλά μια κοινωνική εμπειρία που περιλαμβάνει συζητήσεις, φιλοσοφικές αναζητήσεις και διασκέδαση.
Όσο αφορά τη χρήση του ψωμιού, θυμάμαι ακόμα τον συγχωρεμένο τον πατέρα μου, ο οποίος πολύ συχνά σκούπιζε το στόμα του και τα χέρια του με ένα κομμάτι ψωμί κι ας είχε χαρτοπετσέτες στο τραπέζι !!! Παλιά, στα χωριά το συνηθίζανε. Αρκετές φορές, έχω "πιάσει" και τον εαυτό μου να το κάνει.
Έρρωσθε
Διός Κούρος
Πιο μικρός το έκανα κι εγώ αρκετές φορές, να σκουπίζω το στόμα μου με ψίχα. Είχα δει τον παππού μου τον Κεφαλονίτη να το κάνει. Από αυτόν έμαθα και να πασπαλίζω με ζάχαρη τις φέτες λεμόνι και να τις τρώω σαν πορτοκάλι.
ΔιαγραφήΛεμόνι με ζάχαρη ή μέλι είναι το γνωστό οξύμελι ,που είναι τέλειο αντιδηλητηριαστικό και τέλειο αντιγριπικό. Υ πάρχουν και οι γνωστές καραμέλες lemon and honey
ΑπάντησηΔιαγραφήAstillais
Πού είσαι γλυκούλι μου εσύ..;;;!!!
ΔιαγραφήΧρόνια και ζαμάνια..