Πήλινα δοχεία νυκτός

γράφει ο ΕργΔημΕργ

Η κατακλείδα ενός ψαλμού της Μ. Πέμπτης:

«…ἵνα συντρίψω αὐτούς, ὡς σκεύη κεραμέως…»

είναι κάτι που με ανατριχιάζει, κάθε φορά που την ακούω καί τη σκέφτομαι.

Βέβαια, η συντριπτική πλειονότητα το άκουσμα αυτό το προσπερνάει έτσι· ούτε κάν φαντάζεται τη σημασία του.

Βέβαια, η έκφραση «ως σκεύη κεραμέως» υπάρχει καί σ’ έναν (αρκετά παλιότερον του τροπαρίου, εννοείται) ψαλμό του Δαυΐδ, αλλά εκεί είναι απλώς μία λογοτεχνική εικόνα.

Εδώ, όμως, δεν πρόκειται γιά λογοτεχνία καί ποιητική διάθεση. Πρόκειται γιά ένα από τα πιό τρομερά πράγματα, που ακούγονται στις εκκλησίες: «σκεύη κεραμέως» είναι οι τεχνητοί άνθρωποι, οι σπαρτοί !!!

Ανθρωποειδή χωρίς ψυχή, παναπεί. Καί χωρίς αξία. Ευτελή. Σκέτο κινούμενο κρέας, που δεν πρέπει να το υπολογίζεις, ούτε να το λυπάσαι.

Αυτά, συν το πονηρό φίδι του Παραδείσου… ένθα το ξεχωριστό, μεμονωμένο φίδι συμβολίζει το «πειραγμένο» DNA, καί δύο φίδια μαζί (κηρύκειο) σημαίνουν το φυσικό DNA… πρέπει να σας βάλουν σε πολλές πολλές σκέψεις.

Ωστόσο, κάποιοι μέσα στην Εκκλησία από τότε γνώριζαν. Αιώνες ολόκληρους, πρίν (επαν)εμφανιστεί (μετά τον Κατακλυσμό καί τον καταποντισμό του μέχρι τότε τεχνολογικού πολιτισμού) στο ηλεκτρονικό μικροσκόπιο η διπλή έλικα του DNA, το 1952.

Περιμένουμε τη μέρα, που θα ξαναβγούν στη δημοσιότητα ο «Προμηθέας Πυρφόρος» κι ο «Προμηθέας Λυόμενος», να διαβάσουμε χαρτί καί καλαμάρι τα καμώματα του Ατλάντειου αρχιλαμόγιου βιολόγου, καί να δούμε (*) ποιά ανθρωποειδή κατασκεύασε καί μας φόρτωσε μέχρι σήμερα… καί δεν μπορούμε να τα ξεφορτωθούμε.

[ (*) Να δούμε με αδιαμφισβήτητη αναφορά σε πηγή, δηλαδή· διότι ήδη τα υποψιαζόμαστε σχεδόν με βεβαιότητα.]

. . . . . . . . . . .

Καλή Ανάσταση, με υγεία κι ευτυχία σ’ εσάς καί τα δικά σας πρόσωπα!

ergdhmerg.wordpress.com

 

diodotos-k-t.blogspot.com