Απέραντα χωράφια

Σαν μωρό που μπουσουλάει

προσπαθώ με τον καλύτερο δυνατό τρόπο

να υπερασπιστώ αυτό που κάνω

όπως το κάνω.

Αρπάζομαι από μια σανίδα

μέσα στην ομηρική θάλασσα,

την λένε μουσική,

δεν με απογοήτευσε ποτέ,

βρήκα τις ακτές που έψαχνα,

άλλες ασφαλείς,

άλλες απάτη,

άλλες παγίδα,

άλλες πατρίδα.

Ένα σοφό κορίτσι

κάθε φορά στο πλευρό μου,

αλλά κι όταν ήμουν μόνος μου

ψίθυροι αγγέλων μεριμνούσαν.

Τώρα έρωτας σκέπασε τη γη,

καλέσματα αγάπης

κι όπου φτάσουν.

Μια μοναξιά γλυκιά

αχώριστος σύντροφος,

επιτελικοί χάρτες πιο σαφείς

κι έχω οπλιστεί καταλλήλως.

Σε πείσμα των καιρών,

απέραντα χωράφια υπάρχουν ακόμα,

απέραντοι ουρανοί

ποτίζουν το χώμα.

Είμαστε πάλι μαζί.

 

Κ-Τ

Διόδοτος