Το πολιτικό και στρατηγικό
τοπίο στη Μέση Ανατολή προσφέρει για το Ισραήλ την πλέον ευνοϊκή
συγκυρία για τη μεγάλη επίθεση
Ένα απλό αλλά
τολμηρό σχέδιο για την καταπολέμηση του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν
έχει ετοιμάσει ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Benjamin Netanyahu, όπως
αποκάλυψαν οι New York Times.
Η στρατηγική του Ισραήλ περιλαμβάνει αεροπορικούς βομβαρδισμούς στις ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις, ακολουθούμενους από χερσαίες επιχειρήσεις από τις ισραηλινές ειδικές δυνάμεις για την εκκαθάριση των περιοχών και την εξουδετέρωση πιθανών απειλών.
Η συγκεκριμένη στρατηγική είχε προταθεί να τεθεί σε εφαρμογή ήδη από τον Μάιο του 2025, με τη βοήθεια της αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας, γεγονός που καθιστούσε τη στρατιωτική επιχείρηση πιο εφικτή και λιγότερο επικίνδυνη για το Ισραήλ.
Ωστόσο, οι ΗΠΑ, παρά την αρχική συμφωνία και τις πιέσεις από την ισραηλινή ηγεσία, αποφάσισαν να αναβάλουν τη στρατιωτική δράση και να επικεντρωθούν σε άλλες διπλωματικές και στρατηγικές επιλογές, γεγονός που προκάλεσε απογοήτευση στην κυβέρνηση του Τελ Αβίβ.
Η είδηση της αναβολής αυτής της στρατηγικής προσέγγισης αντιμετωπίστηκε με έντονη απογοήτευση στο Ισραήλ, το οποίο είχε εναποθέσει πολλές ελπίδες στη στήριξη των ΗΠΑ για την υλοποίηση των στρατιωτικών του σχεδίων.
Από τη μία πλευρά, η στρατιωτική στήριξη της αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας θα έκανε τις επιχειρήσεις πιο ασφαλείς για το Ισραήλ, ενώ από την άλλη πλευρά, η εξωτερική στήριξη θα αποτελούσε πολιτική και στρατηγική νίκη για την κυβέρνηση Netanyahu.
Παρά τις αρχικές απογοητεύσεις, η αμερικανική κυβέρνηση, υπό τον Donald Trump, φρόντισε να καθησυχάσει τους Ισραηλινούς συμμάχους της, διευκρινίζοντας ότι η επιλογή της στρατιωτικής δράσης δεν έχει εγκαταλειφθεί, αλλά απλώς έχει τεθεί σε αναμονή.
«Η στρατηγική της δύναμης παραμένει στο τραπέζι», δήλωσε ο Trump, επισημαίνοντας ότι η επιλογή ενός περιορισμένου χτυπήματος παραμένει ανοιχτή, ενώ η διαπραγμάτευση συνεχίζεται ως η προτιμώμενη επιλογή από την αμερικανική κυβέρνηση.
Ευνοϊκή (;) συγκυρία
Το πολιτικό και στρατηγικό τοπίο στη Μέση Ανατολή προσφέρει για το Ισραήλ την πλέον ευνοϊκή συγκυρία για την υλοποίηση της στρατηγικής του.
Τα τελευταία χρόνια, οι παραδοσιακοί εχθροί του Ισραήλ, όπως η Hezbollah και η Hamas, έχουν υποστεί σοβαρές στρατιωτικές ήττες, ενώ η Συρία, με την πτώση του καθεστώτος του Bashar al-Assad, δεν αποτελεί πια απειλή.
Επιπλέον, η ικανότητα του Ιράν να χρησιμοποιεί τους πληρεξούσιους του στη Συρία ή στον Λίβανο εναντίον του Ισραήλ είναι πολύ περιορισμένη.
Η στρατηγική του Ισραήλ, ωστόσο, επικεντρώνεται επίσης στην «καθαρτική» εξόντωση των Παλαιστινίων στη Γάζα από τον Netanyahu, γεγονός το οποίο παρακολουθείται από τη διεθνή κοινότητα με σιωπή ή και αποδοχή.
Η πρόσφατη κλιμάκωση της βίας στη Γάζα και οι συνεχιζόμενες επιθέσεις εναντίον των Παλαιστινίων ενίσχυσαν τη θέση του Ισραήλ, καθιστώντας σαφές ότι η αραβική ενότητα και η αλληλεγγύη απέναντι στο Ισραήλ είναι πια ανύπαρκτες.
Η αμερικανική υποστήριξη υπό την ηγεσία του Trump ήταν καθοριστική για το Ισραήλ.
Ο Αμερικανός πρόεδρος, γνωστός για τις φιλοϊσραηλινές του θέσεις, προσέφερε στο Ισραήλ μια σπάνια ευκαιρία να προχωρήσει με τα πιο φιλόδοξα στρατηγικά του σχέδια, αποδεικνύοντας ότι η σύμμαχος χώρα είναι έτοιμη να αποδεχθεί τις πιο επιθετικές στρατηγικές ενέργειες.
Ο Netanyahu και η στρατηγική της «Επίθεσης»
Ο Netanyahu είναι ένας από τους πιο μακροχρόνιους ηγέτες του Ισραήλ, και το 2025 φαινόταν ότι είχε την κατάλληλη στιγμή για να διασφαλίσει την κληρονομιά του στην ιστορία.
Εδώ και χρόνια, ο Netanyahu προωθεί στρατηγικές που περιλαμβάνουν την εξάλειψη των πιο σημαντικών απειλών για το Ισραήλ.
Οι ιρανικοί πυρηνικοί σταθμοί, οι αραβικοί πληθυσμοί και οι ισλαμικές οργανώσεις στη Μέση Ανατολή αποτελούν μέρος των αντιπάλων που ο Netanyahu επιδιώκει να εξαλείψει, επιδιώκοντας μια «καθαρή» στρατηγική που θα οδηγήσει το Ισραήλ σε μια ηγεμονική θέση στην περιοχή.
Επιπλέον, η αποδυνάμωση των ιστορικών εχθρών του Ισραήλ (όπως η Hezbollah, η Hamas, και το καθεστώς Assad στη Συρία) ενίσχυσε τη θέση του Ισραήλ.
Αυτή η αλλαγή δημιούργησε μια ευνοϊκή συγκυρία για τη στρατηγική της μεγάλης σύγκρουσης και της επιθετικότητας στο Ιράν.
Η αμερικανική στρατηγική και οι αντιφάσεις στην Ουάσιγκτον
Από την άλλη πλευρά, η αμερικανική κυβέρνηση υπό την ηγεσία του Trump βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι.
Παρά την αρχική στήριξή του προς το Ισραήλ, το πολιτικό τοπίο στις ΗΠΑ είναι αβέβαιο.
Μερικοί από τους συμβούλους του, όπως ο υπουργός Άμυνας Mark Esper, διαφωνούν με την ιδέα ενός στρατιωτικού πλήγματος κατά του Ιράν, επιμένοντας ότι οι διαπραγματεύσεις είναι ο καλύτερος δρόμος για να αποφευχθεί η κλιμάκωση.
Αυτοί οι αξιωματούχοι τονίζουν επίσης τους περιορισμούς που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ στις στρατιωτικές τους δυνατότητες, ειδικά μετά την αποτυχία των στρατιωτικών επεμβάσεων στο Ιράκ και το Αφγανιστάν.
Η σύγκρουση με το Ιράν φαίνεται όλο και πιο επικίνδυνη, και η προοπτική ενός μεγάλου πολέμου στη Μέση Ανατολή φαντάζει όλο και πιο πιθανή, εάν οι διπλωματικές προσπάθειες αποτύχουν.
Οι ΗΠΑ δεν διαθέτουν τις στρατηγικές δυνάμεις και τον χρόνο για να αντιμετωπίσουν μια πλήρη κλίμακα στρατιωτικής επιχείρησης, και το Πεντάγωνο αντιμετωπίζει σοβαρές δυσκολίες στην αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων στη περιοχή.
Η επόμενη ημέρα
Αν οι ΗΠΑ τελικά αποφασίσουν να προχωρήσουν σε περιορισμένο πλήγμα, αυτό δεν θα είναι ικανό να σταματήσει το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, κάτι που ήδη αποδείχθηκε από τις ισραηλινές επιθέσεις στο παρελθόν.
Η πιθανότητα ενός μεγάλου πολέμου, όμως, παραμένει και αυτό εξαρτάται από τις επιλογές που θα κάνουν τόσο οι ΗΠΑ όσο και το Ισραήλ.
Αν οι ΗΠΑ και το Ισραήλ δεν καταφέρουν να συμφωνήσουν σε μια κοινή στρατηγική, το ενδεχόμενο μιας κλιμάκωσης σε έναν παγκόσμιο πόλεμο στη Μέση Ανατολή μοιάζει ολοένα και πιο πιθανό.
Η στρατηγική του Ισραήλ περιλαμβάνει αεροπορικούς βομβαρδισμούς στις ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις, ακολουθούμενους από χερσαίες επιχειρήσεις από τις ισραηλινές ειδικές δυνάμεις για την εκκαθάριση των περιοχών και την εξουδετέρωση πιθανών απειλών.
Η συγκεκριμένη στρατηγική είχε προταθεί να τεθεί σε εφαρμογή ήδη από τον Μάιο του 2025, με τη βοήθεια της αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας, γεγονός που καθιστούσε τη στρατιωτική επιχείρηση πιο εφικτή και λιγότερο επικίνδυνη για το Ισραήλ.
Ωστόσο, οι ΗΠΑ, παρά την αρχική συμφωνία και τις πιέσεις από την ισραηλινή ηγεσία, αποφάσισαν να αναβάλουν τη στρατιωτική δράση και να επικεντρωθούν σε άλλες διπλωματικές και στρατηγικές επιλογές, γεγονός που προκάλεσε απογοήτευση στην κυβέρνηση του Τελ Αβίβ.
Η είδηση της αναβολής αυτής της στρατηγικής προσέγγισης αντιμετωπίστηκε με έντονη απογοήτευση στο Ισραήλ, το οποίο είχε εναποθέσει πολλές ελπίδες στη στήριξη των ΗΠΑ για την υλοποίηση των στρατιωτικών του σχεδίων.
Από τη μία πλευρά, η στρατιωτική στήριξη της αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας θα έκανε τις επιχειρήσεις πιο ασφαλείς για το Ισραήλ, ενώ από την άλλη πλευρά, η εξωτερική στήριξη θα αποτελούσε πολιτική και στρατηγική νίκη για την κυβέρνηση Netanyahu.
Παρά τις αρχικές απογοητεύσεις, η αμερικανική κυβέρνηση, υπό τον Donald Trump, φρόντισε να καθησυχάσει τους Ισραηλινούς συμμάχους της, διευκρινίζοντας ότι η επιλογή της στρατιωτικής δράσης δεν έχει εγκαταλειφθεί, αλλά απλώς έχει τεθεί σε αναμονή.
«Η στρατηγική της δύναμης παραμένει στο τραπέζι», δήλωσε ο Trump, επισημαίνοντας ότι η επιλογή ενός περιορισμένου χτυπήματος παραμένει ανοιχτή, ενώ η διαπραγμάτευση συνεχίζεται ως η προτιμώμενη επιλογή από την αμερικανική κυβέρνηση.
Ευνοϊκή (;) συγκυρία
Το πολιτικό και στρατηγικό τοπίο στη Μέση Ανατολή προσφέρει για το Ισραήλ την πλέον ευνοϊκή συγκυρία για την υλοποίηση της στρατηγικής του.
Τα τελευταία χρόνια, οι παραδοσιακοί εχθροί του Ισραήλ, όπως η Hezbollah και η Hamas, έχουν υποστεί σοβαρές στρατιωτικές ήττες, ενώ η Συρία, με την πτώση του καθεστώτος του Bashar al-Assad, δεν αποτελεί πια απειλή.
Επιπλέον, η ικανότητα του Ιράν να χρησιμοποιεί τους πληρεξούσιους του στη Συρία ή στον Λίβανο εναντίον του Ισραήλ είναι πολύ περιορισμένη.
Η στρατηγική του Ισραήλ, ωστόσο, επικεντρώνεται επίσης στην «καθαρτική» εξόντωση των Παλαιστινίων στη Γάζα από τον Netanyahu, γεγονός το οποίο παρακολουθείται από τη διεθνή κοινότητα με σιωπή ή και αποδοχή.
Η πρόσφατη κλιμάκωση της βίας στη Γάζα και οι συνεχιζόμενες επιθέσεις εναντίον των Παλαιστινίων ενίσχυσαν τη θέση του Ισραήλ, καθιστώντας σαφές ότι η αραβική ενότητα και η αλληλεγγύη απέναντι στο Ισραήλ είναι πια ανύπαρκτες.
Η αμερικανική υποστήριξη υπό την ηγεσία του Trump ήταν καθοριστική για το Ισραήλ.
Ο Αμερικανός πρόεδρος, γνωστός για τις φιλοϊσραηλινές του θέσεις, προσέφερε στο Ισραήλ μια σπάνια ευκαιρία να προχωρήσει με τα πιο φιλόδοξα στρατηγικά του σχέδια, αποδεικνύοντας ότι η σύμμαχος χώρα είναι έτοιμη να αποδεχθεί τις πιο επιθετικές στρατηγικές ενέργειες.
Ο Netanyahu και η στρατηγική της «Επίθεσης»
Ο Netanyahu είναι ένας από τους πιο μακροχρόνιους ηγέτες του Ισραήλ, και το 2025 φαινόταν ότι είχε την κατάλληλη στιγμή για να διασφαλίσει την κληρονομιά του στην ιστορία.
Εδώ και χρόνια, ο Netanyahu προωθεί στρατηγικές που περιλαμβάνουν την εξάλειψη των πιο σημαντικών απειλών για το Ισραήλ.
Οι ιρανικοί πυρηνικοί σταθμοί, οι αραβικοί πληθυσμοί και οι ισλαμικές οργανώσεις στη Μέση Ανατολή αποτελούν μέρος των αντιπάλων που ο Netanyahu επιδιώκει να εξαλείψει, επιδιώκοντας μια «καθαρή» στρατηγική που θα οδηγήσει το Ισραήλ σε μια ηγεμονική θέση στην περιοχή.
Επιπλέον, η αποδυνάμωση των ιστορικών εχθρών του Ισραήλ (όπως η Hezbollah, η Hamas, και το καθεστώς Assad στη Συρία) ενίσχυσε τη θέση του Ισραήλ.
Αυτή η αλλαγή δημιούργησε μια ευνοϊκή συγκυρία για τη στρατηγική της μεγάλης σύγκρουσης και της επιθετικότητας στο Ιράν.
Η αμερικανική στρατηγική και οι αντιφάσεις στην Ουάσιγκτον
Από την άλλη πλευρά, η αμερικανική κυβέρνηση υπό την ηγεσία του Trump βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι.
Παρά την αρχική στήριξή του προς το Ισραήλ, το πολιτικό τοπίο στις ΗΠΑ είναι αβέβαιο.
Μερικοί από τους συμβούλους του, όπως ο υπουργός Άμυνας Mark Esper, διαφωνούν με την ιδέα ενός στρατιωτικού πλήγματος κατά του Ιράν, επιμένοντας ότι οι διαπραγματεύσεις είναι ο καλύτερος δρόμος για να αποφευχθεί η κλιμάκωση.
Αυτοί οι αξιωματούχοι τονίζουν επίσης τους περιορισμούς που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ στις στρατιωτικές τους δυνατότητες, ειδικά μετά την αποτυχία των στρατιωτικών επεμβάσεων στο Ιράκ και το Αφγανιστάν.
Η σύγκρουση με το Ιράν φαίνεται όλο και πιο επικίνδυνη, και η προοπτική ενός μεγάλου πολέμου στη Μέση Ανατολή φαντάζει όλο και πιο πιθανή, εάν οι διπλωματικές προσπάθειες αποτύχουν.
Οι ΗΠΑ δεν διαθέτουν τις στρατηγικές δυνάμεις και τον χρόνο για να αντιμετωπίσουν μια πλήρη κλίμακα στρατιωτικής επιχείρησης, και το Πεντάγωνο αντιμετωπίζει σοβαρές δυσκολίες στην αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων στη περιοχή.
Η επόμενη ημέρα
Αν οι ΗΠΑ τελικά αποφασίσουν να προχωρήσουν σε περιορισμένο πλήγμα, αυτό δεν θα είναι ικανό να σταματήσει το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, κάτι που ήδη αποδείχθηκε από τις ισραηλινές επιθέσεις στο παρελθόν.
Η πιθανότητα ενός μεγάλου πολέμου, όμως, παραμένει και αυτό εξαρτάται από τις επιλογές που θα κάνουν τόσο οι ΗΠΑ όσο και το Ισραήλ.
Αν οι ΗΠΑ και το Ισραήλ δεν καταφέρουν να συμφωνήσουν σε μια κοινή στρατηγική, το ενδεχόμενο μιας κλιμάκωσης σε έναν παγκόσμιο πόλεμο στη Μέση Ανατολή μοιάζει ολοένα και πιο πιθανό.
Σχόλιο Διόδοτου:
Μακάρι να εξελιχθούν ειρηνικά τα πράγματα, γιατί εδώ.. διαβάζουμε άλλα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου