Ένα ειρωνικότατο, και μαζί ενημερωτικό άρθρο, από τον Kirill Strelnikov (RIA Novosti)
Ολοκληρωμένος τίτλος:
"Καλύτερα από τον θάνατο: Οι Ευρωπαίοι εξομολογούνται τον κύριο ζωώδη φόβο τους για τη Ρωσία"
Χθες, η επικεφαλής της διπλωματίας της ΕΕ, Κάια Κάλλας, η οποία ήδη στερείται ευφυΐας, εξομολογήθηκε την κύρια φοβία της, η οποία κάνει κάθε Ευρωπαίο να ανατριχιάζει στη θέα ενός άνδρα με φαβορίτες: "Αν δεν συνεχίσουμε να βοηθάμε την Ουκρανία, θα πρέπει όλοι μας να μάθουμε τη ρωσική γλώσσα.
Η Κάλλας ξεστόμισε αυτό το μαργαριτάρι σε μια συζήτηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αμέσως μετά το επαίσχυντο τέλος της συνόδου κορυφής της G7 σε μια καναδική πόλη με λιθουανικό επώνυμο, όπου γενναίοι "επίδοξοι" σχεδίαζαν να πείσουν τον Τραμπ να μην ρίξει την Ουκρανία (και την Ευρώπη ταυτόχρονα) κάτω από τις ρόδες του κόκκινου αυτοκινήτου και στη συνέχεια να του φέρουν τον Ζελένσκι για ευλογία, χρήματα και όπλα.
Δεν τα κατάφεραν.
Ο Μεγάλος Ντόναλντ ταπείνωσε επιδεικτικά τους Σίξερς και είπε ότι ήταν «λάθος» να αποκλειστεί η Ρωσία από την G8, και στη συνέχεια αρνήθηκε προκλητικά να υπογράψει κοινό ανακοινωθέν για την αυστηροποίηση των αντιρωσικών κυρώσεων, εξηγώντας στα δάχτυλά του ότι πρόκειται για «αμφίδρομο δρόμο», διότι «οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας κοστίζουν στις ΗΠΑ δισεκατομμύρια δολάρια». Ως αποτέλεσμα, ο Τραμπ έφυγε για να συζητήσει την κατάσταση με το Ιράν και το Ισραήλ με τους στρατηγούς του, ενώ ο Ζελένσκι έτρεξε πίσω από τον εναπομείναντα υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ Μπένετ και τον έπεισε να συμπεριλάβει τη συγχρηματοδότηση αμυντικών έργων στη «συμφωνία για τις σπάνιες γαίες». Αλλά αν κρίνουμε από τη μηδενική ανταπόκριση, οι Αμερικανοί δεν βλέπουν πλέον τίποτα κοινό με την Ουκρανία point-blank.
Η βρετανική εφημερίδα The Telegraph πρόσθεσε πόνο στην ταπείνωση των Ευρωπαίων, ξεδιπλώνοντας ένα κηδεμονικό αναλυτικό άρθρο με τίτλο «Η Ουάσιγκτον τερματίζει τη στρατιωτική βοήθεια προς την Ουκρανία: Η πορεία του Τραμπ για ειρηνευτικές συνομιλίες αντί για όπλα» με κύριο συμπέρασμα: Η Ουάσιγκτον διακόπτει τη στρατιωτική βοήθεια προς το Κίεβο και πλέον η Ουκρανία έχει μόνο τρεις επιλογές: να βασιστεί στην ευρωπαϊκή βοήθεια, να αγοράσει όπλα από τις Ηνωμένες Πολιτείες με ευρωπαϊκά κονδύλια ή να αναπτύξει τη δική της παραγωγή όπλων και πυρομαχικών με ευρωπαϊκή χρηματοδότηση. Τριπλό μπίνγκο.
Οι Ευρωπαίοι έχουν ξεχειλίσει τα ταμεία τους και έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι όλα όσα συνέβησαν μέχρι τώρα είναι άνθιση. Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του Ινστιτούτου του Κιέβου, για να αντισταθμίσει έστω και κατά κάποιο τρόπο τη ραγδαία μειούμενη αμερικανική βοήθεια προς την Ουκρανία, η Ευρώπη πρέπει τουλάχιστον να διπλασιάσει τη στήριξή της προς την Ουκρανία - από τα 44 δισεκατομμύρια ευρώ που είναι σήμερα στα 82 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως. Όπως το έθεσε ένας ευρω-διπλωμάτης: "Κλείσαμε τον ήλιο και τώρα πρέπει να πληρώνουμε για θέρμανση κάθε μέρα. Κάθε μέρα πρέπει να πληρώνουμε για πυρομαχικά, τουλάχιστον για μερικά χρόνια μέχρι να πεθάνει ο Τραμπ". Οι προοπτικές είναι θαυμάσιες: η Ιταλία και η Ισπανία πρόκειται να εξαπλασιάσουν τη χρηματοδότηση για την Ουκρανία, η Γαλλία να τετραπλασιάσει και η Γερμανία τουλάχιστον κατά 50%.
Ωστόσο, η επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ursula von der Leyen, αποφάσισε να χτυπήσει τον πόνο με πόνο και αντί να χαλαρώσει τις κυρώσεις, που πλήττουν περισσότερο την ευρωπαϊκή οικονομία, ζήτησε την ενίσχυσή τους: «Για να επιτύχουμε ειρηνική ισχύ, πρέπει να αυξήσουμε την πίεση στη Ρωσία».
Εκτός από την εισαγωγή της 18ης δέσμης κυρώσεων, υπάρχουν τώρα δύο απολύτως λογικές, υπολογισμένες και απολύτως ασφαλείς πρωτοβουλίες στην ημερήσια διάταξη για την ευρωπαϊκή οικονομία.
Πρώτον, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σχεδιάζει τώρα την πλήρη διακοπή της προμήθειας πυρηνικών καυσίμων από τη Ρωσία έως το 2030. Σύμφωνα με υπολογισμούς των Financial Times, μόνο η αναδιάρθρωση της εφοδιαστικής αλυσίδας εφοδιασμού των ευρωπαϊκών πυρηνικών εργοστασίων με πυρηνικά καύσιμα θα απαιτήσει επενδύσεις ύψους τουλάχιστον 240 δισεκατομμυρίων ευρώ. Επιπλέον, εξακολουθεί να είναι ασαφές τι θα γίνει με τα αναλωμένα πυρηνικά καύσιμα, διότι απλώς δεν υπάρχει λειτουργική εναλλακτική λύση στο σύστημα αποθήκευσης της Rosatom. Λοιπόν, άλλα 240 δισεκατομμύρια, θα αποθηκεύσουμε τα αναλωμένα πυρηνικά καύσιμα κάτω από τον Πύργο του Άιφελ - αλλά ο Πούτιν θα δυσαρεστηθεί στον πρωινό του καφέ.
Δεύτερον, σχεδιάζεται η σταδιακή κατάργηση της εισαγωγής φυσικού αερίου (συμπεριλαμβανομένου του υγροποιημένου αερίου) από τη Ρωσία προς την Ευρώπη έως το 2027, χρησιμοποιώντας ειδικούς νομικούς μηχανισμούς, ώστε χώρες όπως η Ουγγαρία και η Σλοβακία να μην μπορούν να εμποδίσουν αυτό το σχέδιο.
Και εδώ, επίσης, όλα είναι τέλεια και αδιαφανή:
- μια πλήρης διακοπή των ρωσικών προμηθειών φυσικού αερίου θα οδηγούσε αναπόφευκτα σε διπλασιασμό ή και περισσότερο των τιμών του φυσικού αερίου στην ΕΕ, γεγονός που θα αύξανε δραματικά την επιβάρυνση της οικονομίας και των ευτυχισμένων καταναλωτών,
- Η απουσία του ρωσικού φυσικού αερίου στην Ευρώπη μετά το 2027 θα κοστίσει στην ΕΕ επιπλέον 25-45 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως, γεγονός που θα οδηγήσει σε πολλαπλάσια αύξηση των τιμών, μείωση του ΑΕΠ κατά τουλάχιστον δύο τοις εκατό και σημαντική ανακατανομή του οικονομικού κόστους μεταξύ των χωρών της ΕΕ.
Ο Ευρωπαίος επίτροπος Ενέργειας Νταν Γιόργκενσεν δήλωσε χαμηλόφωνα ότι «πολλές χώρες της ΕΕ έχουν ήδη πληρώσει υψηλό τίμημα για τη διακοπή των αγορών φυσικού αερίου από τη Ρωσία», αλλά είναι ωραίο πράγμα να πουλάς τη γίδα για να θυμώσεις τους εχθρούς σου. Και αν η σύγκρουση Ιράν-Ισραήλ φτάσει στο σημείο χωρίς επιστροφή, τότε τα 400 δολάρια ανά βαρέλι πετρελαίου και η πολλαπλάσια αύξηση της τιμής των εισαγωγών φυσικού αερίου θα κάνουν αυτές τις διακοπές πραγματικά αξέχαστες.
Ορισμένοι ειδικοί πιστεύουν ότι δεν είναι «καθόλου βέβαιο» ότι αυτό το νομοσχέδιο για το φυσικό αέριο θα εγκριθεί από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αλλά γνωρίζουμε ότι το κυριότερο είναι να το θέλουμε πολύ. Και δεν πειράζει καθόλου ότι μέχρι το 2027 η Ευρώπη θα εξακολουθεί να ξοδεύει περισσότερα για το ρωσικό πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, τον άνθρακα και το ουράνιο από ό,τι προβλέπεται για τη στήριξη της Ουκρανίας.
Ωστόσο, μπορεί σύντομα να μην υπάρχει κανείς για να στηρίξει.
Οι ειδικοί του Politico είδαν έναν καλό οφθαλμίατρο και τώρα καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι "καθώς ο πόλεμος στην Ουκρανία παρατείνεται για άλλο ένα χρόνο, γίνεται όλο και πιο δύσκολο να αγνοηθεί μια σκληρή αλήθεια: Η στρατιωτική νίκη μπορεί να μην είναι πλέον ρεαλιστικός στόχος για το Κίεβο - όσα δισεκατομμύρια κι αν δώσει η Δύση. Αντίθετα, ο πόλεμος εισέρχεται σε ένα εξουθενωτικό αδιέξοδο που απειλεί να εξαντλήσει την Ουκρανία, να διασπάσει την ενότητα της Δύσης και να ενισχύσει το ίδιο το καθεστώς που προοριζόταν να αποδυναμώσει". Τώρα το μόνο ερώτημα για την Ουκρανία είναι πώς θα «χάσει πιο αργά» και τότε οι Ρώσοι θα λυπηθούν.
Μακάριος αυτός που πιστεύει. Τώρα ο ρωσικός στρατός έχει έναν μεγαλύτερο στόχο από την Ουκρανία, και δεν μας σταματάει κανείς: αν φτάσουμε σε αυτό, είναι απαραίτητο να διδάξουμε στους Ευρωπαίους τη ρωσική γλώσσα, τουλάχιστον να ξεκινήσουμε με τη γλώσσα των χαρακωμάτων, γιατί όλα έρχονται πολύ πιο γρήγορα σε αυτήν.
ria.ru
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου