«Όλοι αντάμα κι ο ψωριάρης χώρια»

ΕΙΔΗΣΗ: Στην επίσημη οικογενειακή φωτογραφία (ΝΑΤΟ), ο Ερντογάν και ο Τραμπ εμφανίστηκαν δίπλα-δίπλα, ανταλλάσσοντας χειραψία και σύντομη συνομιλία μπροστά στις κάμερες. Η σκηνή δεν ήταν απλώς εθιμοτυπική? αποτέλεσε εικονική επιβεβαίωση της θερμής φιλίας τους.

Μέσα από την ατμόσφαιρα της Χάγης, η Άγκυρα επιχειρεί να ανακτήσει ζωτικό διπλωματικό έδαφος και να ενισχύσει τη θέση της στο ΝΑΤΟ, ποντάροντας στη δύναμη των αριθμών, των συμμαχιών και των εικόνων.

ΣΧΟΛΙΟ: ο Τράμπ αναγνωρίζει την αξία της δύναμης και την αποφασιστικότητα να την χρησιμοποιήσεις. Η Τουρκία του Ερντογάν έχει αυτά τα χαρακτηριστικά. Είναι παίκτης στην περιοχή εδώ και αρκετά χρόνια. Είναι πιο σκληρός και αποφασιστικός παίκτης στην προβολή σκληρής ισχύος ακόμη και απο την Ε.Ε. Επόμενο είναι να συγκλίνουν η Τουρκία του Ερντογάν με τις ΗΠΑ του Τράμπ. Τα υπόλοιπα είναι φιλολογίες.

Και επειδή όλα τα βλέπουμε -και δικαίως- υπο το πρίσμα της ισορροπίας Ελλάδας-Τουρκίας- η Ελλάδα στο πλαίσιο αυτό είναι ανύπαρκτος γεωπολιτικός παίκτης.

Είναι διαφορετικό πράγμα το αν έχεις γεωπολιτική βαρύτητα-που η Ελλάδα την έχει- και άλλο αν είσαι γεωπολιτικός παίκτης.

Το να είσαι παίκτης θέλει άλλο κρατικό μενταλιτέ. Και άλλους παράγοντες να το εφαρμόσουν. Δεν μπορεί να μην διαχωρίζεις το Σουέζ απο το Ορμούζ ή να χαίρεσαι όταν εγκαταλείπεις τα δίκαιά σου στην Κύπρο. Σε προσλαμβάνουν ως χρήσιμο ηλίθιο.

Η πολιτική τάξη στην Αθήνα είναι στην κατηγορία των στρουμφακίων. Ολόκληρη η πολιτική τάξη.

Την δε ηγεμονεύουσα οικονομική τάξη την χαρακτήρισε εύστοχα ο Ανδρέας: κομπραδόρικη. Διαμεσολαβήτρια με τον μπαχτσίσι.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της θέσης της Αθήνας στην περιοχή είναι το γεγονός ότι ο Τράμπ δεν βρίσκει διπλωμάτη να στείλει στην ελληνική πρωτεύουσα. Βρήκε έναν προσωρινό στην θέση της Γκιλφόιλ αλλά η κυρία Κίμπερλι λένε οι πληροφορίες αρνήθηκε την προσφορά. Ένδειξη απόλυτης παρακμής της χώρας.

 

Pantelis Savvidis 

 

Μία ομαδική αναμνηστική φωτογραφία δεν λέει πάντοτε ολόκληρη την αλήθεια, αλλά σίγουρα είναι ενδεικτική.

Για παράδειγμα ο καλός φίλος του Τραμπ, ο Όρμπαν, δεν είναι στην πρώτη, ούτε στην δεύτερη σειρά αλλά στην τρίτη. Θα έλεγε κανείς πως σε αυτό παίζει ρόλο η απροθυμία του Όρμπαν να βοηθήσει το ΝΑΤΟ στην Ουκρανία. Όμως με αυτην την λογική δεν θα έπρεπε ακόμα πιο πίσω του να κάθεται ο Μερτς, ο Καγκελάριος της Γερμανίας που έχει βοηθήσει τόσο πολύ την Ουκρανία. Αντιθέτως ο Πέτρ Πάβελ, ο Πρόεδρος της Τσεχίας βρίσκεται στην πρώτη σειρά δίπλα στον Μακρόν και στο δείπνο που ακολούθησε βρέθηκε στο ίδιο τραπέζι με τον Τραμπ, τον Ερντογαν, τη Μελόνι και τον Ρούττε.

Σίγουρα το πόσο μακρυά βρίσκεται λοιπόν ο Μητσοτάκης δεν λέει από μόνο του πολλά. Αυτό όμως που λέει πολλά, είναι η πολύ κοντινή επαφή Ερντογάν-Τραμπ, που βρέθηκαν και στο δείπνο στο ίδιο τραπέζι, και η συνάντηση που έκαναν μεταξύ τους στην οποία απ' ότι διαδίδεται, κλείστηκαν συμφωνίες πολλών δις δολαρίων.

Σε κάθε περίπτωση, η διαρκής ψευδοεπιχειρηματολογία των συστημικών μέσων πως η Τουρκία είναι απομονωμένη κλπ, διαψεύδεται καθημερινά σε κάθε αφορμή. Η οικονομική και στρατιωτική ισχύς ήταν ανέκαθεν το νόμισμα συναλλαγών των ισχυρών και αυτό δεν αλλάζει. Όσο στην Ελλάδα πανηγυρίζουμε για τον στρατό πως απέκτησε καινούρια εποχούμενα μαγειρία, ή νέες ξενοδοχειακές μονάδες για τους στρατιωτικούς (απαραίτητα μεν, δευτερεύουσας στρατιωτικής σημασίας δε), στην γείτονα χώρα μοστράρουν άρματα, ελικοπτερα, και κυρίως, αυτό που θα μας απασχολήσει στο μελλον: πυραύλους. Βέβαια εμείς δεν θέλουμε τέτοια πράγματα, είναι επιθετικά. Όσο στην Ελλάδα πανηγυρίζουμε γιατί μια ιδιωτική εταιρεία δανεισμένη από το δημόσιο χτίζει έναν ιδιωτικό ουρανοξύστη πάνω σε μια άλλοτε δημόσια έκταση και αυτό το λέμε ανάπτυξη, στην Τουρκία χτίζουν διαρκώς εργοστάσια και απολαμβάνουν έναν καλπαζοντα ρυθμό ανάπτυξης και ΑΕΠ που έχει από καιρό ξεπεράσει το ένα τρις δολάρια, σχεδόν 5 φορές μεγαλύτερο από το δικό μας...

 

Ευστάθιος Δαφνομήλης

enaasteri.blogspot.com

 

diodotos-k-t.blogspot.com 

αρχική φωτο από εδώ