Ο Πατριωτισμός της Τελευταίας Πράξης!

Δυνατό άρθρο του Πύρινου Λόγιου περί της νέας κίνησης και περί Σαμαρά. 

Η παρακάτω φωτο, καθώς και παρουσίαση άλλων καυτών εθνικών θεμάτων, είναι από εδώ 

 

 

Ο Ιωάννης Μάζης, ο Μελέτης Μελετόπουλος και άλλοι ακαδημαϊκοί, πολίτες και πολιτευτές, συγκεντρώθηκαν χτές για να δηλώσουν πως "Την Ελλάδα δεν θα την αφήσουμε να χαθεί επειδή το θέλουν οι τιποτένοι κυβερνώντες"

Το πιο βαθύ σκοτάδι, είναι λίγο πριν την Αυγή...

Η Ελλάδα βυθίζεται καθημερινά σε ένα ολοένα και πιο σκοτεινό τέλμα παρακμής.

Το απόλυτο πολιτικό Κτήνος, ο γόνος της πλέον βδελυρής και διεφθαρμένης πολιτικής οικογένειας που γέννησε αυτός ο τόπος, βαρύτατα εκτεθειμένος από μια αλυσίδα σκανδάλων, διεθνών ταπεινώσεων και θεσμικής αλαζονείας, βρίσκεται πια με την πλάτη στον τοίχο.

 

Άλλο ήταν το θέμα του άρθρου που ετοίμαζα εδώ και μία εβδομάδα. Όμως, οι ραγδαίες εξελίξεις, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς, είναι τέτοιες που μας προλαβαίνουν πριν καλά-καλά κατανοήσουμε πού βρισκόμαστε και σε τι καλούμαστε να σταθούμε.

Τη μια μέρα σκάει άλλο ένα νέο σκάνδαλο. Την επομένη, άλλη μια νέα εθνική ταπείνωση.

Ο νους ζαλίζεται από τα απανωτά χαστούκια, ασχέτως στρατοπέδου ή ιδεολογικής θέσης.

Όπου και να στρέψεις το βλέμμα σου, μαυρίλα, ζόφος και αποπνικτική ατμόσφαιρα, σαν να μην υπάρχει πια οξυγόνο σε τούτο τον τόπο. Θέλεις να χτυπήσεις το κεφάλι σου στον τοίχο, όχι από απόγνωση, αλλά μήπως ο σωματικός πόνος νικήσει την πνιγηρή ασφυξία της ψυχής…

ΟΠΕΚΕΠΕ, Λιβύη, τουρκολυβικό μνημόνιο, απειλές Χαφτάρ, προκλήσεις Ερντογάν, προδοσία στη Μονή Σινά, συνομιλίες από απολειφάδια στα κατεχόμενα, εκατομμύρια φαγωμένα από υπουργούς, κομματάρχες και ξεπουλημένους ψηφοφόρους. Αγιορείτες μοναχοί που προσκυνούν το Κτήνος για μια χούφτα αργύρια.

Και μέσα σε όλα αυτά: οι θάλασσες μας αλλάζουν χέρια, οι πολιτικοί μας θυμίζουν καρικατούρες του ΑρΚα, η γη των προγόνων μας ξεπουλιέται από “φιλέλληνες” ντοπιους και εισαγωγής, και το αίμα των ηρώων μας που πότισε αυτή τη γη, ακόμη ζεστό και βοά!

Πόσο πόνο μπορεί να αντέξει ένας Έλληνας που έχει ακόμη μέσα του Πατρίδα και Χριστό;

"Δεν ξέρεις ότι το πιο βαθύ σκοτάδι της νύχτας είναι λίγο πριν την αυγή;" είπε κάποτε στον Αντώνη Σαμαράκη ένας φίλος συναγωνιστής του , την εποχή της Αντίστασης κατά του γερμανικού φασισμού. Κι εκείνος έκανε αυτή τη φράση σημαία ζωής.

Γιατί πράγματι: το σήμερα που ζούμε είναι το πιο βαθύ σκοτάδι.

Και κάποιοι — ελάχιστοι, αλλά υπαρκτοί — αντέχουν να κοιτούν αυτό το έρεβος στα μάτια και να ελπίζουν. Άλλοι παραδίδονται στο τεχνητό φως των αυταπατών. Μα εμείς, της "από εδώ πλευράς", δεν ανήκουμε σ’ αυτούς. Δεν λυγίζουμε. Δεν υποχωρούμε. Δεν απελπιζόμαστε.

Γιατί έχουμε μέσα μας την ελπίδα που δεν είναι ψευδαίσθηση, αλλά πίστη στο Φως. Πίστη σε εκείνη τη μία, ξαφνική αχτίδα που μια μέρα, σαν προβολέας Θείας Πρόνοιας θα διαλύσει το έρεβος μονομιάς.

Λένε πως η φύση απεχθάνεται το κενό. Και έχουν δίκιο: το κενό είναι πίσσα μαύρη, αποπνικτικό, χωρίς οξυγόνο, όπως και το σκοτάδι.

Κι όμως χθες, αχνοφάνηκε στον ορίζοντα η πρώτη ακτίνα.

Δύο μεγάλες μορφές της ελληνικής διανόησης, συνάδελφοι μου που το επίπεδο τους είναι πολύ πιο πάνω από το πενιχρό δικό μου, δύο αληθινοί λειτουργοί της Πατρίδας, ο καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας Ιωάννης Μάζης και ο καθηγητής Ιστορίας και Πολιτικών Επιστημών Μελέτης Μελετόπουλος βγήκαν από το ημίφως της σιωπής και είπαν το μεγάλο “ως εδώ!”

Ο καθηγητής Ιωάννης Μάζης μάλιστα, με λόγο που συγκλόνισε κάθε Έλληνα που κρατά ακόμη μέσα του Πίστη και Πατρίδα, στην χτεσινή εκπομπή του Παναγιωτόπουλου στο Kontra, φώναξε:

«Καλούμε όσους καταλαβαίνουν ότι βρισκόμαστε μισό βήμα πριν τον γκρεμό — να έρθουν. Κι όποιος θέλει και μπορεί να μπει μπροστά, να το δηλώσει ΤΩΡΑ!»

Ξέρετε τι σημαίνει αυτό;

Ακριβώς ό,τι εσήμαινε και η κραυγή του Παπαφλέσσα στους κοτζαμπάσηδες της Πελοποννήσου: «Ήρθε η ώρα! Ή τώρα ή ποτέ!»

Αυτή η αχτίδα φωτός, μπορεί άραγε να γίνει προβολέας;

Ο Μητσοτάκης, αυτό το σιχαμερό και ελεεινό πολιτικό Κτήνος, βαρύτατα εκτεθειμένος από μια αλυσίδα σκανδάλων, διεθνών ταπεινώσεων και θεσμικής αλαζονείας, βρίσκεται πλέον - επιτέλους - με την πλάτη στον τοίχο. Το αηδιαστικό και βρώμικο πολιτικό του οικοδόμημα καταρρέει μέρα με τη μέρα, έχοντας προ πολλού μεταβάλλει την κυβέρνηση του σε μια στενή αυλή οικογενειοκρατίας, διεφθαρμένων κομματόσκυλων και απάτριδων κακούργων, διαπλοκής και απύθμενης κοινωνικής αποξένωσης.

Ακόμη και ο ίδιος ο Θεός σιχάθηκε αυτόν τον τόπο εξ αιτίας του και εξ αιτίας της βρώμας που αναδύει στις μέρες του η κοινωνία της ...Ελλάδας 2.0, που δημιουργήσε αυτός και τα κοπρόσκυλα του κυναιδισμού που τον ακολουθούν.

Το έργο του Μητσοτάκη είναι μια πατρίδα όπου το μεγάλο μέρος του λαού της έχει μεταβληθεί σε μια μάζα αρσενικών αρπακτικών και θηλυκών πορνών που πουλάνε τα πάντα προκειμένου να ξεφύγουν από τον εφιάλτη της ανέχειας και της φτώχειας.

Οι γυναίκες μας πλέον έπαψαν να είναι γυναίκες και υποψήφιες μάνες. Κατάντησαν σιχαμερά θηλυκά υποκείμενα, που είναι έτοιμα να πουλήσουν τη ίδια τους τη σάρκα, νέες και μεσοκοπεσ, ακόμη και ηλικιωμένες(!), μέσω εμετικών ιστοσελίδων κεκαλυμμένου πορνό, ικανοποιώντας τα βίτσια ανώμαλων και διαστροφικών αρσενικών προκειμένου να αποκτήσουν μέσα σε μια μέρα, όσα θα έβγαζαν, αν εργάζονταν όπως όλοι, σε πέντε μήνες. Αυτές οι ίδιες άλλως τε τα δηλώνουν αυτά σε …κανάλια περιωπής χωρις καμμιά ντροπή, χωρίς αιδώ, αλλά με περηφάνια λες και επιτελούν φιλανθρωπικό έργο! Κι αν δεν κάνουν αυτό καθ’ αυτό, φοράνε ό,τι πιο προκλητικό και ξέκωλο φορούσαν κάποτε οι ιερόδουλες του δρόμου για να ψαρέψουν πελάτες για να βγάλουν τα έξοδα της μίας νύχτας και ξεχύνονται στα μπάρ και στα σκυλάδικα, προκειμένου να καρφώσουν ένα πλούσιο θύμα ή αν αυτό δεν παίξει, να ζήσουν άλλη μια νύχτα "ξεπέτας", ικανοποιώντας τη σαρκική τους βουλιμία.

Αυτή είναι η κοινωνία της Ελλάδας 2.0, η οποία είναι καθαρά έργο του Κτήνους. Κι αυτή τη κοινωνία παραδίδει φεύγοντας.

Δεν υπάρχει πλέον άλλο σκαλοπάτι για να κατέβει ο λαός αυτός του κακού τη σκάλα. Έφτασε πλέον στον πάτο. Μόνο ένα πενιχρό 20 με 30% του ελληνικού κόσμου έμεινε με τη πατρίδα μέσα του και τον Χριστό σημαία του. Κι αυτό, συζητήσιμο.

Μ' άλλα λόγια, μια Ελλάδα ερείπιο, ένας λαός προδομένος, μεταλλαγμένος και αφελληνισμένος, έτοιμος να καταρρεύσει παραδίδοντας τα όσια και τα ιερά του χωρίς μάχη, χωρίς αντίσταση.

Αλλά ο Θεός όμως, δεν φαίνεται να μας έχει...σιχαθεί τόσο πολύ, όσο πιστεύω εγώ. Και το λέω αυτό, διότι...παρά τη μαυρίλα αυτή που μας περιβάλλει, κατά - εντελώς παράδοξο - τρόπο, όλες οι διαμορφωθείσες διεθνείς συνθήκες μας...ευνοούν σκανδαλωδώς! Ναί, όπως το διαβάζετε. Και θα τα αναλύσουμε αυτά σε άλλο κείμενο.

Και ίσως, ίσως λέω και επαναλαμβάνω, αυτή η αχτίδα φωτός, να μην είναι απλά...ένα ακόμη φωτάκι που θα τρεμοσβήσει στο παραμικρό αεράκι που θα φυσήξει. Ίσως να έχει και την...ευλογία του Θεού. Γιατί, να ξέρετε, πως εκεί ψηλά στον Ουρανό, γίνεται...ολόκληρη μάχη από τους εκατομμύρια Αγίους που έχει βγάλει ετούτος ο τόπος κι αυτοί οι Άγιοι είναι που κρατούν τη πατρίδα μας. Ίσως λοιπόν, αυτή η αχτίδα να γίνει πράγματι...προβολέας ισχυρού φωτός. Άλλως τε, είπαμε, η ελπίδα πάντα υπάρχει στις καρδιές μας.

Ας δούμε λοιπόν πώς είναι τα πράγματα και πώς μπορεί να διαμορφωθεί ένα σκηνικό, που θα μπορέσει να εξελιχθεί σε τσουνάμι και να καταπιεί το αβελτηριακό και άηθες Ψευτορωμαίϊκο, που ...όλο καταρρέει κι ακόμα στέκεται, έστω και με πόδια τρεμάμενα.

Xτές το μεσημέρι λοιπόν, οι δύο αυτοί Έλληνες διανοούμενοι έδωσαν συνέντευξη τύπου στην ΕΣΗΕΑ, έχοντας μαζί τους και άλλες 100 προσωπικότητες των επιχειρήσεων, της διανόησης, ακαδημαϊκούς και μη, απλούς πολίτες και στελέχη Δήμων και Κοινοτήτων, κοινωνικούς φορείς, πατριωτικά σωματεία κλπ. Μ' άλλα λόγια, άτομα από όλες τις βαθμίδες και τις τάξεις των Ελλήνων - όσων έχουν απομείνει ακόμη αλώβητοι από το δηλητήριο του μητσοτακισμού.

Αυτή την ομάδα Ελλήνων, ο Μάζης την ονομάζει "ΟΜΑΔΑ ΠΟΛΙΤΩΝ".

Η συγκεκριμένη συνέντευξη, κατά την ταπεινή μου άποψη, σηματοδοτεί μια οργανωμένη πολιτική κίνηση, με έντονη δόση προμελετημένου σχεδιασμού. Δεν νομίζω ότι πρόκειται για ένα ad hoc πολιτικό κάλεσμα, αλλά για ένα προσεκτικά σχεδιασμένο βήμα με επικοινωνιακή ισχύ και στόχευση, μιας και άνθρωποι όπως ο Μάζης, ποτέ δεν κάνουν μια κίνηση χωρίς την απαιτούμενη προμελέτη.

Τα βασικά χαρακτηριστικά αυτής της κίνησης, αν θέλουμε να τη δούμε με καθαρό πρίσμα, έχουν ουσιαστική χροιά, αλλά συνάμα και συμβολική. Ο τόπος, δεν είναι κάποιο σαλόνι πολυτελούς ξενοδοχείου, αλλά η ΕΣΗΕΑ. Εκεί δηλαδή όπου έδωσε τη μάχη της και η Μαρία Καρυστιανού μαζί με τους ειδικούς επιστήμονες και τους λοιπούς συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών.

Λαμβάνει χώρα, σε μια περίοδο όπου η κυβέρνηση καταρρέει ηθικά και κοινωνικά λόγω των σκανδάλων και των διεθνών εξευτελισμών.

Δεν έγινε αναφορά σε "προσπάθεια διαμαρτυρίας", αλλά σε πρόγραμμα διακυβέρνησης με δυνατότητα εξουσίας κι αυτό είναι το σημαντικότερο. Και πάνω απ΄όλα, φέρει την υπογραφή αυτών των δύο προσωπικοτήτων, οι οποίοι έχουν δώσει πολύ γερά και έγκυρα διαπιστευτήρια πατριωτισμού και άδολου ελληνικού εθνισμού.

Μ' άλλα λόγια, μια ιδεολογική ταυτότητα πατριωτική, εθνοκεντρική, αντισυστημική αλλά πάντα εντός θεσμών.

Δεν το είπαν ρητά χτές, αλλά το άφησαν πλήρως υπονοούμενο: το κόμμα υπάρχει ήδη, απλώς δεν έχει ανακοινωθεί επισήμως. Πρόκειται για ένα πολιτικό σχήμα υπό ζύμωση, με πιθανούς πολιτικούς ως βάση τον Αντώνη Σαμαρά και τον Κώστα Καραμανλή και ήδη συγκροτημένο think tank.

Εν κατακλέιδι, η εν λόγω εκδήλωση δεν ήταν σε καμμιά περίπτωση «μία από τα ίδια». Πρόκειται για μεθοδική πράξη επικοινωνιακής και πολιτικής προετοιμασίας. Το γεγονός ότι προβάλλεται δημόσια και με σαφήνεια ως "λύση διακυβέρνησης" και όχι ως "κίνημα διαμαρτυρίας", από μόνο του προμηνύει εξελίξεις. Κι αυτό διότι οι δύο αυτές προσωπικότητες που το παρουσίασαν, αφού πρώτα κατέθεσαν στο ακροατήριο όλα εκείνα τα στοιχεία που τους ώθησαν στο να προβούν με άλλους 100 (κάποιοι λένε για 90 αλλά μικρή σημασία έχει) μαζί τους, έχουν όλα τα προσόντα, όχι για να ηγηθούν υποχρεωτικά, αλλά για να στηρίξουν επεμβατικά την όλη προσπάθεια.

Ο Μελετόπουλος αφ' ενός είναι ένας ενεργός καθηγητής, συγγραφέας, αρθρογράφος, διανοούμενος με ακραιφνώς δεξιό ιδεολογικό υπόβαθρο και με συχνή παρουσία στον πατριωτικό λόγο. Ο δε Μάζης...δε χρειάζεται και ιδιαίτερες συστάσεις. Είναι απλά ο κορυφαίος ελληνικός γεωπολιτικός νους, με λόγο αμείλικτο και απερίφραστα καταγγελτικό για τον μητσοτακισμό, τον διεθνισμό και την άνευρη εξωτερική πολιτική. Επομένως, ό,τι και να γίνει ή όποιος κι αν μπεί μπροστά ως ηγετική προσωπικότητα, οι δύο αυτοί διανοούμενοι θα κρατάνε τα ηνία για να...μην αφηνιάσουν τα άλογα. Και καταλαβαίνετε τι θέλω να πω.

Το αποσαθρωμένο καθεστώς Μητσοτάκη, δεν μπορεί να αντισταθεί. Η σημερινή κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν κυβερνά, απλώς αποσυντίθεται. Μια ολόκληρη κοινωνία, καθημαγμένη από ακρίβεια, εθνικά ξεπουλήματα και ηθική κατάρρευση, παρακολουθεί έναν πρωθυπουργό σε ελεύθερη πτώση.

Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ ξεγύμνωσε την κυνική εξαγορά ψήφων με κρατικό χρήμα. Η παρωδία της επίσκεψης στο Άγιον Όρος με τα γελοία και πλήρως ανορθόγραφα σημειώματα και τις θρησκευτικές ακροβασίες, τον μετέτρεψε σε αποσυνάγωγο, ακόμη και στους παραδοσιακούς, ενώ η διπλωματική ρετσινιά με τον Χαφτάρ, ο οποίος απέλασε τον Πλεύρη, αποτέλεσε τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της γεωπολιτικής απαξίωσης.

Το καθεστώς πλέον δεν έχει πια ούτε πολιτική, αλλά ούτε και ηθική νομιμοποίηση. Κι αν προστεθεί στην εξίσωση και το γεγονός πως και ο διεθνής παράγοντας και κυρίως οι δύο υπερδυνάμεις (ΗΠΑ, Ρωσία) δεν τον υπολογίζουν πλέον αλλά ούτε και τον υπολήπτονται, μένει απλώς να του αφαιρεθεί η πολιτική οξυγόνωση από τον λαό. Και αυτό ίσως το επιχειρήσει ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος ακούγεται ότι είναι έτοιμος να αναλάβει πρωτοβουλίες. Δυστυχώς όμως, ο Σαμαράς ήταν ο αρχιτέκτονας μιας προηγούμενης χρεοκοπίας, αυτής των δεύτερων μνημονίων και ο αρχηγός μιας κυβέρνησης που φτωχοποίησε εν μία νυκτί όλη την ελληνική μεσαία τάξη, υπό το πρόσχημα της σωτηρίας της… πατρίδας!

Και για να μεγενθύνουμε λίγο περισσότερο την εικόνα ότι περί Σαμαρά πρόκειται η πρωτοβουλία αυτή, χωρίς, επιμένω, να είναι απόλυτα κακό αυτό, θα λάβω υπ' όψη μου τις κουβέντες του Νίκου Νικολόπουλου, ο οποίος εμφανίστηκε στο podcast του Militaire του εγκρύτου Πάρι Καρβουνόπουλου λίγο μετά τη λήξη της συγκέντρωσης της Ομάδας Πολιτών.

Ο Νικολόπουλος, αναλύοντας τις προσωπικότητες των δύο ακαδημαϊκών Μάζη και Μελετόπουλου, στάθηκε στα εξής γεγονότα:

1) Επικεντρώνεται στη φράση που υπογράμμισε ο Μάζης εξ' αρχής, δηλαδή ότι "η κοινωνία πλέον ζητάει πρόσωπα, είτε μέσα από το γενικότερο πολιτικό σύστημα είτε έξω από αυτό, εγνωσμένης αξίας και με τις ανάλογες διασυνδέσεις, για να οδηγήσει τη χώρα σε μια ασφαλή οδό".

2) Επικαλείται το γεγονός μιας σύναξης μετά γεύματος, λίγες μέρες μετά το Πασχα στην Καλαμάτα και στο σπίτι κάποιας σπουδαίας τοπικής προσωπικότητας, στην οποία μετείχαν οι μισοί υπογράφοντες την διακήρυξη της Ομάδας Πολιτών και ανάμεσα σε αυτούς, ήταν παρευρισκάμενος και ο Αντώνης Σαμαράς!

3) Επειδή ο Νικολόπουλος, γνωρίζει πολύ καλά τον Μελέτη Μελετόπουλο και την πορεία του, τόσο την ακαδημαϊκή, όσο και την πολιτική (υπήρξε σύμβουλος Τύπου του τότε στελέχους του ΠΑΣΟΚ Στέλιου Παπαθεμελή) και τονίζει πως σήμερα, ο Μελετόπουλος είναι άτυπος σύμβουλος σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και Ιστορίας του Αντώνη Σαμαρά, καθώς ο ίδιος τον εκθειάζει σε διάφορες εκπομπές όχι άμεσα, αλλά έμμεσα. Και μάλιστα σε άρθρα του (δεν αναφέρει πού) προτείνει ως "εθνική λύση" για την κεντροδεξιά παράταξη τον Σαμαρά, ως τον πλέον κατάλληλο για να βγεί από το αδιέξοδο η χώρα. Επίσης, ο Μελετόπουλος μαζί με τον Γιάννη Μάζη, εμφανίστηκαν σε event μαζί (εννοεί μάλλον το τελευταίο που εμφανίστηκαν Σαμαράς και Καραμανλής για την παρουσίαση του βιβλίου του Σταύρου Λυγερού) όπου ο Μελετόπουλος βρισκόταν στο πλευρό Σαμαρά.

Μετά λοιπόν όλων αυτών, οι αμφιβολίες ότι πρόκειται περί Σαμαρά το όλο ζήτημα συρρυκνώνονται σε μεγάλο βαθμό.

Για να θυμηθούμε λοιπόν στη τελική (για όσους έχουν βραχεία μνήμη) ποιός ήταν ο Αντώνης Σαμαράς, κάνοντας μια μικρή αναδρομή στο παρελθόν.

Ο Σαμαράς σίγουρα δεν είναι χθεσινός. Αλλά είναι όμως βαθιά ενοχοποιημένος στο συλλογικό υποσυνείδητο. Το 1993, ενώ πολύ ορθά πράττοντας, έστειλε στα...τσακίδια τον Κ. Μητσοτάκη σταματώντας προσώρας τον κατήφορο με το μακεδονικό ζήτημα, ίδρυσε τη Πολιτική Άνοιξη, ένα κόμμα καθαρά προσωποπαγές, με αμφίβολες ιδεολογικές αρχές και τόνο διαμαρτυρίας. Οι τρείς γραμμές με τα χρώματα όλων των τότε ιδεολογιών (μπλέ, πράσινη, κόκκινη), απλά τότε...δεν εξέφραζαν κανέναν, παρά το γεγονός ότι αυτός και οι συνεργάτες του διαλαλούσαν πως πρόκειται για σύμβολο που...ενώνει, ενώ κατάφορα ο προσανατολισμός του ήταν προς την φιλελεύθερη κεντροαριστερά. Με αποτέλεσμα, την πλήρη αποτυχία και τη γρήγορη διάλυση του κόμματος του.

Μεχρι και το 2004, ο Σαμαράς ζούσε στην αφάνεια. Κυριολεκτικά. Είχε μεν πολιτικό γραφείο στη Βουλή, αλλά...ζήτημα αν τον έβλεπε κανείς εκεί. Μέχρι που βρέθηκε ο Κώστας Καραμανλής, που στη προσπάθεια του να ρίξει τον Σημιτισμό, τον έβγαλε από την αφάνεια και τον ενέταξε και πάλι στα κορυφαία στελέχη της ΝΔ, δίνοντάς του το Υπουργείο Πολιτισμού, δηλαδή ένα υπουργείο...ακίνδυνο και χωρίς...θαλασσοταραχές.

Το 2009, μετά την συντριπτική ήττα της ΝΔ και του Κ. Καραμανλή, ο Αντώνης Σαμαράς εκλέγεται νέος πρόεδρος του κόμματος, πετώντας έξω τη Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία είχε τη στήριξη τόσο του ευρωπαϊκού παράγοντα, όσο και της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ. Για την ακρίβεια, ο Σαμαράς είχε τη στήριξη δημοσιογράφων όπως ο Γιώργος Τράγκας, που τον προώθησαν στην προεδρία με τα κείμενα και τα ραδιοφωνικά τους κηρύγματα. Ηταν η ώρα όπου ο Σαμαράς είχε τη μεγάλη ευκαιρία για να δείξει το τι αξίζει με τα ...πολυδιαφημισμένα προσόντα του. Μέχρι και το 2011, καλλιεργεί αντιμνημονιακή ρητορική, αλλά στην πιο κρίσιμη στιγμή όμως την εγκαταλείπει εν ριπή οφθαλμού μετά και την επέμβαση της Μέρκελ και οδηγεί την Ελλάδα στην τρικομματική κυβέρνηση με ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ. Υπογράφει νέα μέτρα και εφαρμόζει το πιο σκληρό μνημονιακό πρόγραμμα, με αποτέλεσμα την σχεδόν ολοκληρωτική καταστροφή της μεσαίας και κατώτερης τάξης και τον εξαναγκασμό των Ελλήνων στο να ξαναγίνουν μετανάστες, γεμίζοντας τις ελληνικές παροικίες της Γερμανίας και της Αυστραλίας με...νέο αίμα πάροικων.

Η πρωθυπουργία του ήταν τραγική. Και όχι, δεν μπορεί να επικαλεστεί το συγχωροχάρτι της εξαιρετικά δύσκολης θέσης στην οποία είχε βρεθεί η χώρα. Επέβαλε τα πάντα, έχοντας και αυτός συνεπίκουρη τη διεφθαρμένη Δικαιοσύνη η οποία βάφτιζε συνταγματικώς ορθά όλα τα αντισυνταγματικά νομοσχέδια που επέβαλε η τρόϊκα των δανειστών. Επίσης, δεν μπόρεσε ποτέ να ισορροπήσει ανάμεσα στους εκπροσώπους των δανειστών και στις ανάγκες της χώρας, με αποτέλεσμα να χάσει την εμπιστοσύνη του κόσμου και τις εκλογές ασφαλώς, να φέρει τον Τσίπρα στην εξουσία και να συρρυκνώσει εκ νέου τα ποσοστά της ΝΔ.

Και το χειρότερο; Αντί να κάνει την αυτοκριτική του με τρόπο αυστηρό και με πατριωτικά αισθήματα, εκείνος επικεντρώθηκε στο να εκδικηθεί τον Τσίπρα και να τον πετάξει από την εξουσία, φέρνοντας τον ...Κυριάκο Μητσοτάκη στην προεδρία της ΝΔ, ενώ γνώριζε πολύ καλά τόσο τις μηδαμηνές ικανότητες του, όσο και τον βρώμικο ρόλο που έπαιζε αυτή η οικογένεια. Παρ' όλα αυτά, όχι μόνο εξακολουθούσε να τον στηρίζει ο ίδιος παρά τις κυβερνητικές παλινωδίες του Μητσοτάκη, αλλά έκανε και...συμφωνίες μαζί του κάτω από το τραπέζι, με σκοπό τον πλήρη έλεγχο της νότιας Πελοποννήσου και τους καρπούς που συνεπαγόταν. Μέχρι που ήρθε η εποχή της σύγκρουσης μετά το 2023, όταν πλέον η Ελλάδα έβγαινε ...πτώμα από την καθεστωτική πολιτική του Κτήνους, με σωρεία σκανδάλων και ένα τρομακτικό έγκλημα με το ατύχημα στα Τεμπη.

Τρίτη μεγάλη αποτυχία του καλαματιανού πρώην πρωθυπουργού, ο οποίος πόνταρε σε κάλπικο νόμισμα. Μ' άλλα λόγια, υποστήριξε μεθοδικά και ανοιχτά τον Μητσοτάκη, γίνοντας συνένοχος με το σημερινό καθεστώς, που τώρα ο ίδιος καταγγέλλει.

Πώς λοιπόν αυτός ο τύπος, θα πείσει πως μπορεί να βγάλει τη χώρα από το τέλμα, όταν το βιογραφικό του είναι τέτοιο; Πώς θα πείσει τον μέσο Έλληνα να τον εμπιστευτεί, τη στιγμή που μόλις πριν 12-13 χρόνια, τον έριξε στα σαγόνια των καρχαριών της Μερκελ, του Σόϊμπλε και του ΔΝΤ και που σήμερα μάλιστα, όλοι οι υπόλοιποι πλήν Σόϊμπλε που πέθανε, αποδέχτηκαν ότι έκαναν λάθος στα προγράμματα που επέβαλαν σε έναν λαό με σκοπό να την πλήρη εξόντωση του, οικονομικά και κοινωνικά;

Μάλιστα πρόσφατα, πριν λίγες μόνο μέρες, η ίδια η Μέρκελ κατά τη διάρκεια της επισκέψεως της στην Αθήνα, παραδέχτηκε τα σφάλματα της κατά τη περίοδο αυτή, χωρίς όμως να ζητήσει ούτε μια συγγνώμη;

Πώς μπορεί να εμπνεύσει εμπιστοσύνη, ακόμη κι αν έχει πλέον ως συνοδοιπόρους δύο πολύ σημαντικούς ανθρώπους της διανόησης και του στρατηγικού σχεδιασμού;

Εδώ λοιπόν βρίσκεται η καρδιά του ερωτήματος: Μπορεί να τον εμπιστευθεί ο λαός ξανά;

Ο Αντώνης Σαμαράς έχει βεβαρημένο παρελθόν, δεν προέβη ποτέ σε ξεκάθαρη πολιτική συγγνώμη και είναι καθολικά συνδεδεμένος με την παρακμή που ο ίδιος θέλει να "διορθώσει".

Τότε, πώς;

Τρεις όροι για να αποκτήσει πολιτικό νόημα το εγχείρημα

Μετά τα όσα αναφέραμε πιο πάνω, για να αποκτήσει ουσιαστικά πολιτικό και πατριωτικό νόημα η όλη προσπάθεια, θα πρέπει να ισχύσουν - πάντα κατά την ταπεινή μου άποψη - οι εξής προϋποθέσεις:

1) Δεν πρέπει επ' ουδενί να είναι η νέα αυτή προσπάθεια, άλλο ένα...κόμμα Σαμαρά. Ο ίδιος δεν πρέπει να πλασαριστεί ως Μεσσίας, αλλά ως μεταβατικός ενοποιητής. Αν βάλει μπροστά άλλους, δηλαδή Μάζη, Μελετόπουλο, νέες πατριωτικές δυνάμεις, ακόμη και τον ίδιο τον Καραμανλή ή ακόμη καλύτερα, μια προσωπικότητα που έχει ρεύμα όπως η Μαρία Καρυστιανού πχ, μπορεί να εκπροσωπήσει μια εθνική μετάβαση. Αλλιώς...μάλλον θα πρέπει να σταθούμε με σκεπτικισμό απέναντι στην προσπάθεια αυτή. Όχι γιατί δεν αξίζει υποστήριξης, αλλά απλά θα κρατήσουμε...μικρό καλάθι.

2) Ομολογία λαθών και ρήξη με το παρελθόν. Χρειάζεται δημόσια αποκήρυξη του μητσοτακισμού, ρητή ανάληψη ευθύνης για τα μνημόνια και αναγνώριση της ιστορικής του αστοχίας. Χωρίς κάθαρση, δεν υπάρχει αναγέννηση.

Η μάνα μου παλιά, όταν ζούσε, μου έλεγε πάντα μετά από κάποια "κατσπουδιά" που έκανα πως "ό,τι λάθη κάνουμε, μια ειλικρινή συγγνώμη μας ανεβάζει περισσότερο απ' ό,τι ήμασταν πριν και δείχνει λεβεντιά. Είσαι λεβέντης; Απόδειξε το!"

Το ίδιο λοιπόν θα συνιστούσα στον Αντώνη Σαμαρά. Έτσι, θα κερδίσει πολύ περισσότερα απ' ότι μπορεί να χάσει όσον αφορά το ίματζ του, αφήνοντας τη συγγνώμη κατά μέρος και τον πολιτικό εγωϊσμό στην άκρη. Χωρίς πολιτική και ηθική μεταμέλεια, δεν υπάρχει εξαγνισμός.

3) Αυτή η ΟΜΑΔΑ ΠΟΛΙΤΩΝ, πρέπει να καταστεί η βάση για την οικοδόμηση ενός νέου φορέα ιδεών και ασφαλώς, όχι προσωπολατρείας. Μόνο ένα Κίνημα Εθνικής Ανασύνταξης (όπως το έχει χαρακτηρίσει στο παρελθόν ο ίδιος ο Γιάννης Μάζης) με ιδεολογική καθαρότητα, ιεραρχία προσώπων και σαφές πρόγραμμα εξόδου από την κρίση, μπορεί να προκαλέσει σεισμό και να φέρει τον...προβολέα που λέγαμε παραπάνω...

Αντί επιλόγου

Όπως γνωρίζετε όσοι με διαβάζετε τόσα χρόνια, ποτέ δεν υπήρξα ...κομματικός υποστηρικτής κανενός. Κι όταν είχα πεί κάποια λόγια για την Λατινοπούλου και το κόμμα της πέρσι, μετά από λίγο καιρό, όταν κατάλαβα τις πραγματικές της προθέσεις αμέσως την αποκήρυξα.

Δεν πιστεύω σε κανέναν "σωτήρα". Ούτε περιμένω από διάφορα κατάλοιπα του ήδη εκπεσόντος ηθικά και πολιτικά Ψευτορωμαίΐκου, να ...κάνουν τη διαφορά.

Σε καμμία των περιπτώσεων.

Το ερώτημα λοιπόν σε τούτη την όλη ιστορία, δεν είναι αν ο Σαμαράς αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία. Το ερώτημα είναι αν η Πατρίδα μπορεί να αντέξει άλλον έναν λάθος σωτήρα.

Αυτό που γεννιέται σήμερα, μετά και την όλη παρέμβαση της ΟΜΑΔΑΣ ΠΟΛΙΤΩΝ των Μάζη-Μελετόπουλου, αν αποδειχθεί - δεν θα περιμένουμε και πολύ γι αυτό - ότι είναι ένα ακόμη κόμμα-καρικατούρα, που στηρίζεται σε πεθαμένα ονόματα και επαναλαμβανόμενες υποσχέσεις, τότε προτού γεννηθεί, έχει ήδη πεθάνει.

Αν όμως είναι αληθινή πράξη αυτογνωσίας, εθνικής επιστροφής, πνευματικής αναμέτρησης με την Ιστορία, τότε η ελπίδα παραμένει ζωντανή. Ολοζώντανη θα έλεγα.

Η Ελλάδα χρειάζεται Ανάσταση, όχι Ανάσυρση. Χρειάζεται Θυσία, όχι Καριέρα. Χρειάζεται Λόγο Θείας Οργής και Πατριωτικής Καθαρότητας. Όχι άλλες μάσκες του συστήματος, με πατριωτική φρασεολογία.

Η νέα εποχή δεν θα γεννηθεί από το παρελθόν.

Θα γεννηθεί από τους άγνωστους που δεν πρόδωσαν ποτέ.

Πύρινος Λόγιος

ΥΓ. Αυτό που είναι απολύτως βέβαιο, μετά και την χτεσινή εκδήλωση-μανιφέστο, είναι ένα και μόνο: Το Κτήνος, από χτές το βράδυ μετράει μέρες. Κι από δω και στο εξής, τα βράδια και οι μέρες του θα είναι ...πορεία προς τη Κόλαση. Μια Κόλαση που δεν θα περιμένει για πολύ να τον υποδεχτεί. Και όχι μόνο με ανοιχτές αγκάλες. Αλλά και με ανοιχτά τα σαγόνια της.

 

pirinoslogios.com 

 

 diodotos-k-t.blogspot.com