Η Γάζα ματώνει, «Δύση» και «Ανατολή» κοιτάζουν, και η γεωπολιτική συνεχίζεται - γράφει ο Πετροβούβαλος

[μτφρ φωτο: "Η μια γενοκτονία δεν δικαιώνει την άλλη"]

Το αναμφισβήτητο γεγονός είναι πως η γενοκτονία στη Γάζα – καταγεγραμμένη από φορείς του ΟΗΕ, ανεξάρτητους ερευνητές και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων – συνεχίζεται χωρίς ουδείς να ενοχλεί πραγματικά το Ισραήλ. Πάνω από 93.000 νεκροί Παλαιστίνιοι, περισσότεροι από 150.000 τραυματίες, περισσότερα από 21.000 ανάπηρα παιδιά εξ’ αιτίας της Ισραηλινής επίθεσης – οι στατιστικές είναι τερατώδεις, ωστόσο δεν παρατηρείται κανενός είδους διεθνής αντίδραση. Ούτε οικονομικές κυρώσεις, ούτε εμπάργκο όπλων, ούτε διπλωματική απομόνωση έχει εφαρμοστεί κατά του Ισραήλ προκειμένου να σταματήσει αυτό το μαζικό έγκλημα. Αυτό δεν ισχύει μόνο για την «Δύση»: Κίνα, Ρωσσία, Ινδία, Αραβικά κράτη και καινοφανείς διεθνείς διακρατικοί οργανισμοί – αυτοί που «αμφισβητούν» την Αμερικανική «τάξη πραγμάτων» ουσιαστικά παρατηρούν, σιωπούν και ανέχονται. Οι βασικές αιτίες αυτής της γεωστρατηγικής υποκρισίας είναι πολύ πιό ωμές από τους συναισθηματισμούς των δυτικών ενοχικών αρθρογράφων που απλώς δίνουν ηθικό άλλοθι στις κυβερνήσεις τους, αγνοώντας τις ευθύνες των υπολοίπων κρατών. 

Η Αμερικανική ασπίδα 

Ο κύριος λόγος αυτής της αδράνειας είναι η ακλόνητη προστασία του Ισραήλ εκ μέρους των ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ ασκούν βέτο στα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, μπλοκάρουν πολιτικά τις ενέργειες του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου και συνεχίζουν να προμηθεύουν το Ισραήλ με όπλα αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων. Έμπρακτη αμφισβήτηση του Ισραήλ από μία χώρα σημαίνει ευθεία αντιπαράθεσή της με την Ουάσινγκτον. Κράτη όπως ο Καναδάς, η Αυστραλία και κράτη – μέλη της ΕΕ θεωρούν περισσότερο ζωτικό το να μην στενοχωρήσουν τις ΗΠΑ, παρά το να επιβάλουν το Διεθνές Δίκαιο στο Ισραήλ. Η πρόσφατη αναγνώριση της Παλαιστίνης (από, Ηνωμένο Βασίλειο, Καναδά, Γαλλία κ.λπ.) είναι συμβολική διπλωματία, μία παράσταση για εσωτερική κατανάλωση και μία παραπλάνηση από τις πραγματικές δυνατότητες άσκησης πίεσης στο Ισραήλ. 

Γεωστρατηγικό συμφέρον των περιφερειακών δυνάμεων (Ρωσσία, Κίνα, Ινδία) 

Βαθιά μπλεγμένη στην Ουκρανία, η Ρωσσία αξιοποιεί το έγκλημα στην Γάζα για να επικρίνει τη δυτική υποκρισία, αλλά αποφεύγει κάθε αποτελεσματική δράση ώστε να το σταματήσει η ίδια. Επιδιώκει να διατηρήσει τις σχέσεις της τόσο με το Ισραήλ (όπου, εκτός των άλλων, ζουν πολλοί ρωσσόφωνοι) όσο και με τα αραβικά κράτη, αποφεύγοντας την πραγματική εμπλοκή. Εστιάζει στην Ουκρανία και στην αντιμετώπιση του ΝΑΤΟ, προσδοκώντας παράλληλα να εκμεταλλευτεί την καινοφανή αμερικανική διάθεση για απεμπλοκή από το Ουκρανικό μέτωπο. Σε αυτό το πλαίσιο, αντιμετωπίζει την γενοκτονία στην Γάζα αποκλειστικά «ρητορικά» και μάλλον σπάνια. 

Η Κίνα, ο «σωστός μεγάλος αδερφός» όπως την αποκάλεσε κάποιο κινέζικο ΜΜΕ κατά την πρόσφατη σύρραξη Ινδίας – Πακιστάν, δίνει προτεραιότητα αποκλειστικά στα γεωπολιτικά και οικονομικά της συμφέροντα. Ενώ καταδικάζει ρητορικά το Ισραήλ, αποφεύγει πραγματικές κυρώσεις που θα μπορούσαν να διαταράξουν το εμπόριο, να περιπλέξουν τις φιλοδοξίες της για το Belt and Road Initiative ή να προκαλέσουν περαιτέρω εμπλοκή στις σχέσεις της με τις ΗΠΑ. Παρά την περίφημη πρόσφατη στρατιωτική παρέλαση, και παρά την προβεβλημένη της «μαλακή ισχύ», η Κίνα βλέπει τη γενοκτονία στην Γάζα υπό το πρίσμα της ηγεμονίας των ΗΠΑ, όχι των αρχών του ανθρωπισμού και του ιστορικού δικαίου που θα υπαγόρευαν μία άμεση και πραγματική αντίδραση κατά του Ισραήλ. 

Η Ινδία, καθοδηγούμενη από την συνεχή εμβάθυνση των στρατηγικών της δεσμών με το Ισραήλ (όπλα, τεχνολογία, αντιτρομοκρατία) και την εσωτερική της πολιτισμική προδιάθεση (δλδ. το ινδουιστικό εθνικιστικό συναίσθημα που είναι εχθρικό προς τους Μουσουλμάνους/Παλαιστίνιους) δεν έχει καν καταδικάσει φραστικά την γενοκτονία στην Γάζα. Γεωστρατηγική της προτεραιότητά είναι η αντιμετώπιση του Πακιστάν και της Κίνας, όχι η καταδίκη ενός «εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας». 

Παράλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης 

Η ΕΕ είναι θεμελιωδώς διχασμένη. Ενώ ορισμένα της μέλη (Ισπανία, Ιρλανδία) πιέζουν για κυρώσεις κατά του Ισραήλ, άλλα (Γερμανία, Ιταλία, Αυστρία, Τσεχία, Ουγγαρία) το υπερασπίζονται σθεναρά, επικαλούμενα μάλιστα την ενοχή για το Ολοκαύτωμα και την «ασφάλεια». Ως γνωστόν, τυχόν ευρωπαϊκές κυρώσεις απαιτούν ομοφωνία, τις οποίες οι υπερασπιστές του Ισραήλ μπλοκάρουν συστηματικά. Το αποτέλεσμα είναι γεωπολιτικά ασήμαντες δηλώσεις και η διατήρηση των πραγματικών σχέσεων, εμπορικών, διπλωματικών και στρατιωτικών, που απλώς ενισχύουν το Ισραήλ και την απόφασή του για συνέχιση της γενοκτονίας στην Γάζα. 

Αδυναμία των BRICS 

Παρά τη επίδειξη θάρρους από πλευράς Νοτίου Αφρικής – που παρέπεμψε τον Νετανιάχου στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο – οι BRICS (Κίνα, Ρωσσία, Ινδία, Βραζιλία, Νότιος Αφρική, Αίγυπτος, Αιθιοπία, ΗΑΕ και Σαουδική Αραβία) είναι κατά απόλυτη πλειοψηφία χώρες που ουδόλως ενδιαφέρονται για την επιβολή κυρώσεων κατά του Ισραήλ. Χωρίς συναίνεση, οι BRICS, που στην πραγματικότητα είναι περισσότερο ένα φόρουμ παρά ένας πραγματικός διακρατικός συνασπισμός, δεν μπορούν να λειτουργήσουν ως αντίβαρο.

Οι φραστικές καταδίκες του αραβικού κόσμου 

Τα αραβικά κράτη εκδίδουν καταδίκες, αλλά πραγματική αντίδραση; Ξεχάστε το. Γιατί; 

Λόγω εξάρτησης: Οι μοναρχίες του Κόλπου (Σαουδική Αραβία, ΗΑΕ) βασίζονται στις εγγυήσεις ασφαλείας των ΗΠΑ. Η αντίδραση κατά του Ισραήλ σημαίνει αντίδραση κατά των ΗΠΑ, γεγονός αδιανόητο για εθελόδουλες κρατικές οντότητες. 

Λόγω γεωστρατηγικών προτεραιοτήτων: Οι Συμφωνίες του Αβραάμ (Ισραήλ, ΗΑΕ, Μπαχρέιν, Μαρόκο, Σουδάν) έδωσαν προτεραιότητα στις σχέσεις με το Ισραήλ, εις βάρος των σχέσεων με την παλαιστινιακή κρατική υπόσταση. Η αντιστροφή της πορείας είναι δαπανηρή. 

Λόγω ανάγκης των καθεστώτων για επιβίωση: Οι αυταρχικοί Άραβες ηγέτες ανησυχούν περισσότερο για τις εσωτερικές αναταραχές παρά για τα ισραηλινά εγκλήματα. Οι ανώδυνες διαμαρτυρίες εκτονώνουν τις εντάσεις, όμως ουσιαστικές αντιδράσεις (όπως η μείωση των εξαγωγών πετρελαίου ή η διακοπή διπλωματικών δεσμών) διακινδυνεύει την οργή των ΗΠΑ. Οργή των ΗΠΑ σημαίνει μάλλον εσωτερική αστάθεια, δλδ. «Πορτοκαλί Επαναστάσεις» στην υποκίνηση των οποίων οι ΗΠΑ «αριστεύουν» διαχρονικά. Πολύ απλά, οι ζωές των Παλαιστινίων είναι αναλώσιμες εγγυήσεις στα παιχνίδια επιβίωσής των αυταρχικών αραβικών καθεστώτων. 

Ο Περσικός παράγοντας: Για χώρες με ηγεμονικές περιφερειακές τάσεις, όπως η Σαουδική Αραβία, η αντιμετώπιση της ιρανικής επιρροής, υπό την εγγύηση της συλλογικης «Δύσης» υπερισχύει της αλληλεγγύης με τους Παλαιστινίους. 

Η δυσοσμία της παγκόσμιας υποκρισίας 

Οι ίδιες δυνάμεις σε «Δύση» και «Ανατολή» που επικαλούνται διάφορα διεθνή «δίκαια» αδιαφορούν επιδεικτικά για το μαζικό έγκλημα στην Γάζα: Οι δυτικές χώρες επιβάλλουν συνεχώς κυρώσεις στην Ρωσσία για την εισβολή της στην Ουκρανία, ωστόσο το Ισραήλ, που έχει καταγραφεί ότι διέπραξε γενοκτονία από εμπειρογνώμονες του ΟΗΕ, αποκτά συνεχώς περισσότερα δυτικά όπλα και ανοχή. Χώρες όπως η Κίνα, η Ρωσσία και η Ινδία καταγγέλλουν σταθερά την Δύση για αποικιακές πρακτικές, και την ίδια στιγμή αδιαφορούν επιδεικτικά μπροστά στο θέαμα της Δυτικής Όχθης που αποικίζεται σταθερά και των Παλαιστινίων που εξοντώνονται συστηματικά. Οι αποφάσεις του Διεθνούς Ποινικού δικαστηρίου αντιμετωπίζονται ως προαιρετικές προτάσεις. Το ένταλμα σύλληψης για τον Νετανιάχου (2024) έχει εκφυλιστεί σε ένα κουρελόχαρτο, καθώς, το 2025 έχει ταξιδέψει χωρίς προβλήματα, τρεις φορές στις ΗΠΑ και μία στην Ουγγαρία. 

Συμπέρασμα: Η Γάζα είναι ένα βάναυσο μάθημα της σύγχρονης γεωστρατηγικής. 

Το διατυπωμένο διεθνές δίκαιο και η πραγματική έννοια της δικαιοσύνης είναι άσχετα με τους γεωστρατηγικούς υπολογισμούς: Η γενοκτονία στην Γάζα θεωρείται ένα αποδεκτό κόστος, προκειμένης της διατήρησης διεθνών στρατηγικών σχέσεων, της αποφυγής της δυσαρέσκειας των ΗΠΑ και της διατήρησης των υφισταμένων δομών διακρατικών συμφερόντων. Η γενοκτονία συνεχίζεται επειδή τα πιο ισχυρά έθνη του κόσμου, και εκείνα που θα μπορούσαν θεωρητικά να τα αμφισβητήσουν, έχουν συλλογικά αποφασίσει ότι η πραγματική αντίδραση σε αυτήν δεν αξίζει το γεωπολιτικό τίμημα. Όσον αφορά στους δυτικούς σχολιαστές πάντως, που επιδίδονται εσχάτως στην δαιμονοποίηση της «Δύσης» με κάθε αφορμή, θα πρέπει να γίνει σαφές πως ούτε το Ισραήλ, ούτε η συλλογική «Δύση» είναι οι μοναδικοί υπεύθυνοι για την συνεχιζόμενη γενοκτονία στην Γάζα. 

Πετροβούβαλος/Αβέρωφ 

H φωτογραφία είναι από το Facebook

ΑΒΕΡΩΦ

 

koukfamily.blogspot.com 

 

 diodotos-k-t.blogspot.com