Τρέχουν να προλάβουν made in USA «διευθέτηση» σε Αιγαίο – Α. Μεσόγειο – περιοχή της Μεσογείου κάτω από την Κρήτη

 

Το Neostrategy.gr, επανειλημμένως, είχε εκφράσει την ανησυχία του για την απουσία επαφής της κυβέρνησης Μητσοτάκη με τον Λευκό Οίκο, την διπλωματική δυσπραγία εκ μέρους της ηγεσίας του υπουργείου Εξωτερικών, και εν τέλει τη μη πραγματοποίηση επίσημης συνάντησης Μητσοτάκη – Τραμπ. Αντίθετα, ο Τραμπ, κατά παράβαση της πάγιας διπλωματικής τακτικής των ΗΠΑ, να συναντάται και με τον Ελληνα πρωθυπουργό και με τον Τούρκο πρόεδρο, επιλέγει, έως τώρα, να συναντάται μόνο με τον Ερντογάν.

Τώρα, φαίνεται πως για μια ακόμα φορά η Αθήνα σύρεται πίσω από τις εξελίξεις ως παρατηρητής και όχι ως «παίκτης» που επηρεάζει. Η απουσία της Ελλάδας από την εγγύς γειτονιά της, είναι οφθαλμοφανές ότι έχει αφήσει ελεύθερο τον δρόμο για να κινείται η Τουρκία.

Αμερικανικό άδειασμα;

Ακόμα χειρότερα. Παρ’ ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι «δεδομένη» για την Ουάσιγκτον, αφού της έχει δώσει πολύ περισσότερα από ότι έχει ζητήσει (η περίπτωση των αμερικανικών βάσεων είναι ενδεικτική), τώρα μένει στο περιθώριο των σχεδιασμών των ΗΠΑ ως προς το Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο και την περιοχή της Μεσογείου κάτω από την Κρήτη.

Σύμφωνα με την εφημερίδα «Καθημερινή», η Ουάσιγκτον προωθεί σχέδιο «συνεννόησης» ανάμεσα στις Ελλάδα, Τουρκία, Λιβύη και Αίγυπτο. Αφήνει εκτός νυμφώνος την Κύπρο. Υποτίθεται ότι στο σχέδιό της περιλαμβάνονται οι χώρες που έχουν υπογράψει συμφωνίες οριοθέτησης ΑΟΖ. Με έμμεσο τρόπο, δηλαδή, βάζει στο κάδρο την ψευδεπίγραφη συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ της Τουρκίας με τη Λιβύη. Εξαιρεί την Κύπρο, ωστόσο, αν και αυτή έχει συμφωνίες οριοθέτησης τόσο με την Αίγυπτο, όσο και το Ισραήλ.

Κατά την εφημερίδα, η Αγκυρα είναι πλήρως συντεταγμένη με την παραπάνω πρόταση του συμβούλου του Τραμπ για την Αφρική, Λιβανεζο-αμερικάνου ζάμπλουτου μπίζνεσμαν, Μασάντ Μπούλος, για τη συμμετοχή των τεσσάρων κρατών. Και, βέβαια, ως συνήθως τονίζει πως εάν λάβει μέρος σε ένα τέτοιο σχήμα η Κύπρος, τότε πρέπει να ενταχθούν και τα κατεχόμενα (!).

Καθυστερημένα διπλωματικά αντανακλαστικά

Τώρα, με άκρως καθυστερημένα αντανακλαστικά, η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ασθμαίνοντας, σπεύδει να … «εξαγγείλει» δική της πρωτοβουλία. Κι’ αυτό, με την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να προλάβει τους Αμερικανούς. Αρχικά, την ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός στη Βουλή, και κατόπιν την … έκανε λιανά το υπουργείο Εξωτερικών.

«Ο πρωθυπουργός, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στη Βουλή στην προ ημερησίας διάταξης συζήτηση για την εξωτερική πολιτική, αναφέρθηκε στην πρωτοβουλία που πρόκειται να αναλάβει η Ελλάδα για Συνάντηση παράκτιων χωρών της περιοχής μας», σημειώνει το ΥΠΕΞ. Και συνεχίζει: «Η Ελλάδα ανέκαθεν στηρίζει τριμερή και πολυμερή περιφερειακά σχήματα συνεργασίας με χώρες με τις οποίες αντιμετωπίζει κοινές προκλήσεις. Αυτό καθίσταται πιο αναγκαίο από ποτέ λόγω των μεγάλων γεωπολιτικών ανακατατάξεων της συγκυρίας.

»Η πρόταση ενός Πολυμερούς Σχήματος 5Χ5 περιλαμβάνει 5 χώρες και 5 θεματικές. Συμπεριλαμβάνει την Ελλάδα, την Κύπρο, την Αίγυπτο, την Τουρκία και τη Λιβύη. Και ως θεματικές το μεταναστευτικό, την προστασία του θαλασσίου περιβάλλοντος, τη συνδεσιμότητα, τις οριοθετήσεις θαλασσίων ζωνών και την πολιτική προστασία. Το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών θα αναλάβει να διερευνήσει τη δυνατότητα και τις προοπτικές ενός τέτοιου σχήματος και σε ποιο βαθμό θα μπορούσε να αποκτήσει μόνιμα χαρακτηριστικά.

O Λιβανέζο-Αμερικανός μεγιστάνας και σύμβουλος του Τραμπ, Μασάντ Μπούλος

Η Ελλάδα αποτελεί πυλώνα σταθερότητας και ασφάλειας στην νοτιοανατολική Ευρώπη και στην Ανατολική Μεσόγειο. Σε πνεύμα συνεννόησης και με γνώμονα το διεθνές δίκαιο επιδιώκουμε την ειρήνη και την ευημερία στην περιοχή μας. Η Ελλάδα έχει αυτοπεποίθηση, έχει ισχυρό διεθνές και περιφερειακό διπλωματικό αποτύπωμα, ισχυρή οικονομία και ισχυρές ένοπλες δυνάμεις. Όχι μόνο δεν φοβάται, αλλά επιδιώκει τη συνεννόηση με όλα τα γειτονικά κράτη».

Μεγάλη κινητικότητα

Τα παραπάνω έρχονται σε μια περίοδο, κατά την οποία:

–Οι ΗΠΑ, η Ιταλία και η Τουρκία συντονίζουν την «κοινή» (!) δράση τους στη Λιβύη, όπως αναφέρει το Atlantic Council. Χώρα της Β. Αφρικής όπου επίσης η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας της ολέθριας «διπλωματίας» της ελληνικής κυβέρνησης, είναι ανύπαρκτη.

–Αμερικανικοί πετρελαϊκοί κολοσσοί, όπως η Chevron έχει ανακοινώσει τη δραστηριοποίησή της σε ελληνικά ύδατα, ενώ η Exxon Mobil ερευνά σε περιοχή λιβυκής δικαιοδοσίας. Αμερικανικές εταιρείες, επίσης, είναι παρούσες στη Κύπρο, την Αίγυπτο και το Ισραήλ.

Προφανώς, όπως σημείωνε το Neostrategy.gr, παρά τους πανηγυρισμούς της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ότι οι Αμερικανοί πετρελαιάδες θα προτάξουν τα στήθη τους για την Ελλάδα, αυτοί ενδιαφέρονται μόνο για τα κέρδη τους και έχουν γραμμένα στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα.

-Η Τουρκία εμφανίζεται με αναβαθμισμένο ρόλο, κρίνοντας και από το γεγονός την παρουσίας του Ερντογάν στη Σύνοδο για το σχέδιο Τραμπ για τη Γάζα, στο Σαρμ Ελ Σεΐχ, στην Αίγυπτο. Κάτι, πάντως, που επουδενί σημαίνει ότι ο Τραμπ θα του δώσει ό,τι ζητάει. Παρά ταύτα, όπως συχνά λέγει ο Αμερικανός πρόεδρος, ο Τούρκος πρόεδρος είναι … «φίλος» του. Ως εκ τούτου, δεν αποκλείεται να επιφυλάσσονται δυσάρεστες εκπλήξεις … «συγκυριαρχίας» στα ελληνοτουρκικά.

-Η Αγκυρα εσχάτως, δια του υπουργού Εξωτερικών της, Χακάν Φιντάν, κάνει λόγο για την ανάγκη να υπάρχει «ένα περιφερειακό σύμφωνο σταθερότητας, μια πλατφόρμα, συμφωνία, σύμβαση, μια λογική πλατφόρμα συνεργασίας, που να υπερβαίνει τις επιθυμίες καλής θέλησης, για ένα «κοινό όραμα ασφάλειας». Βέβαια, στην παρούσα, στόχος της Αγκυρας είναι να στριμώξει, εάν μπορέσει, το Ισραήλ, αλλά και να αποκομίσει οφέλη σε όποια άλλα μέτωπα μπορέσει.

-Υπάρχει μεγάλη κινητικότητα στενών συνεργατών του κ. Τραμπ, οι οποίοι έχουν αναλάβει θέσεις- κλειδιά. Μεταξύ άλλων:

α)του ανώτερου συμβούλου του για την Αφρική, Μασάντ Μπούλος. Σύμφωνα με πληροφορίες, φέρεται να έχει συνομιλήσει σε διαφορετικές φάσεις με εκπροσώπους της Ελλάδας, της Τουρκίας, της Λιβύης και της Αιγύπτου, ενώ συνάντησε και τον Κυριάκο Μητσοτάκη στις 26 Σεπτεμβρίου, στο περιθώριο της 80ής Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη.

β)του Αμερικανού πρέσβη στην Αγκυρα, γνωστού για τις φιλοτουρκικές σχέσεις του, Τομ Μπάρακ, και του απεσταλμένου για τη Μέση Ανατολή, Στιβ Γουίτκοφ.

Η πρέσβης που τοποθέτησε ο Τραμπ στην Ελλάδα, γνωστή, εκτός των άλλων,για τη σχέση της παλαιότερα με τον υϊό Τραμπ

Σύντομα επίσης αναμένεται στην Αθήνα και η νέα πρέσβειρα των ΗΠΑ, Κίμπερλι Γκίλφοϊλ, άτομο του στενού κύκλου Τραμπ, που ενδεχομένως θα σηματοδοτήσει εξελίξεις και στα ελληνο-τουρκικά.

Πάγιοι τουρκικοί σχεδιασμοί

Οι βλέψεις της Τουρκίας για να ενταχθεί σε σχήματα, τα οποία θα περιλαμβάνουν παράκτιες χώρες της Ανατολικής Μεσογείου και της Βόρειας Αφρικής, δεν είναι καινούργιες. Επανειλημμένως, το είχε «προτείνει» ο Ερντογάν. Κι’ αυτό, διότι η Τουρκία είχε μείνει εκτός των σχημάτων (Ελλάδας, Κύπρου, Αιγύπτου, Ισραήλ), στην Ανατολική Μεσόγειο, και ειδικά στον τομέα της ενεργειακής συνεργασίας (κοιτάσματα φυσικού αερίου). Εξάλλου, γι’ αυτό ασκούσε πιέσεις στην Κύπρο και την Ελλάδα, ακόμα με στρατιωτικά μέσα και τις προκλήσεις πολεμικών και ερευνητικών πλοίων της.

Μάλιστα, οι Βρυξέλλες, στο πλαίσιο της ερωτοτροπίας τους με την Αγκυρα, είχαν σπεύσει να υϊοθετήσουν την «πρόταση» Ερντογάν, αν και μέχρι στιγμής δεν υλοποιήθηκε. Τώρα, οι «προτάσεις Μπούλος» μπορεί να της φανούν βολικές. Σε αυτό το σκηνικό, δεν πρέπει να περάσουν απαρατήρητες οι κινήσεις επαναπροσέγγισης της Αιγύπτου με την Τουρκία, σε επίπεδα τόσο ενεργειακής όσο και στρατιωτικής συνεργασίας.

Ενδεχόμενη επιτάχυνση των εξελίξεων στην περιοχή μας, στη βάσει «σχεδίων Τραμπ» («προτάσεις Μπούλος») θα μπορούσε να οδηγήσει την Ουάσιγκτον σε θέσεις που θα προέκριναν μια «λύση – εξπρές» στο Κυπριακό. Ως γνωστόν, η Αγκυρα προωθεί τη λύση των δύο κρατών, σε αντίθεση με την Αθήνα και τη Λευκωσία, οι οποίες στηριζόμενες στα ψηφίσματα του ΟΗΕ, μιλούν για διζωνική, δικοινοτική Ομοσπονδία.

Περιφερειακή ηγεμονία η … «λογική» πλατφόρμα της Αγκυρας

Πρόσφατα, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, σε συνέντευξή του στον τηλεοπτικό σταθμό, TRT, αναφερόμενος όπως είπε χαρακτηριστικά «στην περιοχή, την οποία ορίζουμε ως Μέση Ανατολή, αλλά ας αφήσουμε αυτόν τον ορισμό τον ας πούμε δυτικοκεντρικό, ας πούμε στη δική μας περιοχή, ας πούμε στη δική μας Ανατολή, ας πούμε στον δικό μας Νότο», μεταξύ άλλων είπε:

«Πρέπει να υπογράψουμε μια συμφωνία που θα δεσμεύει σε σεβασμό της εδαφικής ακεραιότητας, της κυριαρχίας και της ασφάλειας του ενός από τον άλλο, χωρίς “ναι μεν αλλά”. Δηλαδή, χρειαζόμαστε ένα περιφερειακό σύμφωνο σταθερότητας, μια πλατφόρμα, συμφωνία ή σύμβαση. Μια λογική πλατφόρμα συνεργασίας, που να υπερβαίνει τις επιθυμίες καλής θέλησης. Ο επόμενος στόχος του Συμφώνου, το οποίο θα θεσπίσει ένα «κοινό όραμα ασφάλειας», θα είναι η αποτροπή έναντι αρνητικών φιλοδοξιών μη περιφερειακών παραγόντων, βασισμένη στην αμοιβαία εμπιστοσύνη.

»Η Τουρκία αναμένεται να αναλάβει ηγετικό ρόλο σε αυτό «Περιφερειακό Σύμφωνο» με την αποτελεσματική διπλωματία της η οποία έχει αποδειχθεί σε θέματα όπως ο διαμεσολαβητικός ρόλος στον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας, τα πρόσφατα αμοιβαία βήματα εξομάλυνσης με την Αρμενία, η υποστήριξη για την ανοικοδόμηση της Συρίας μετά την ανατροπή του Άσαντ και η προστασία δικαιωμάτων και συμφερόντων στην Ανατολική Μεσόγειο».

Η Αγκυρα ευθαρσώς ομολογεί τις βλέψεις της για περιφερειακή ηγεμονία. Και, βέβαια, στοχοποιεί συμμαχίες στην Ανατολική Μεσόγειο, όπως της Κύπρου και της Ελλάδας με το Ισραήλ. «Υπάρχουν είπε χαρακτηριστικά – συμμαχίες που επιχειρούνται στη Μεσόγειο και την Ανατολική Μεσόγειο, τις βλέπουμε και αναπτύσσουμε διπλωματικά μέτρα εναντίον τους. Γιατί εάν δεν αναπτύξεις διπλωματικά μέτρα για ορισμένα ζητήματα, το θέμα περνάει στον στρατό, στις υπηρεσίες ασφαλείας, και συμβαίνουν περισσότερα».

 

neostrategy.gr 

 

diodotos-k-t.blogspot.com