Ηλιολατρική ομολογία...

Την χρυσαφιά σου ομορφιά ασπάζομαι
Στη θέρμη σου τυλίγομαι από τυφλή εμπιστοσύνη
Γύρω τα σιωπηλά σου δημιουργήματα αποκτούν λαλιά εκκωφαντική σαν τα κοιτάζω
Είσαι ο άρχος των σκιών
Μύστης των γρανιτένιων κόσμων
Είσαι η αιτία του κινείν, των απολύτως τηρουμένων υποσχέσεων
Κάθε απουσία σου παιδευτική
Κάθε επιστροφή σου με απαιτήσεις
Ακούραστα οδηγείς τα σώματα στο ιδανικό τους πεπρωμένο, τον πολυπόθητο διασκορπισμό
Γονέας είσαι και διδάσκεις την χαρά του αγώνα δρόμου
Βασιλέας είσαι, σοφίας, σε έθνη που ζήσαν τα ανέλπιστα δώρα της νιότης σου
Κοινωνοί εμείς, της αλχημείας σου με πρώιμα υλικά
Ευεργετηθέντες από φιλίες σου με γίγαντες αστέρες
Πηγή εσύ χρυσίσματος όντων και σφαιρών
Βαπτιζόμαστε στα όρια της επικράτειάς σου
Ακόλουθοί σου μέχρι την μεταμόρφωσή σου
Και κάθε ημέρα είναι διαφορετική
Αποτύπωση στην αιωνιότητα η σημερινή μου διαδρομή
Άστραψα σαν κομήτης που γλυστρούσε στο δρόμο χαρούμενα
Πλημμύρισαν οι πνεύμονές μου από αγάπη για σένα
Ντυμένος στο χρώμα σου, αστραφτερός σαν μαχητής σε γη ασφαλτοστρωμένη
Κωπηλάτης με υπεράνθρωπη ταχύτητα
Καβαλάρης απελευθερωτής, τιμωρός του σκότους, υπερήφανος οπλίτης
Εγώ, ο υιός σου, ουσία απ' την ουσία σου, ένας "ωριμασμένος" εραστής. 

 

Κ-Τ