« Με νέα εργαλεία θα αναστήσεις τα παλιά »

Τα κύματα που ήρθαν έσπασαν

στα βράχια της υπομονής.

Με έψεξες.

Ο λόγος μου ένας γρίφος.

Έπρεπε να σε επιστρατεύσω,

έπρεπε να σου δείξω

αυτό που ήταν το ‘’πριν’’,

αυτό που θα αποκτήσεις,

το χρυσάφι που το αίμα σου έφτιαξε

σε ματωμένα τείχη,

σε προσευχές των συνοικιών,

σε γκρεμισμένες εκκλησίες,

σε θέατρα που γέννησαν ήρωες,

στην αγωνία της νίκης,

τη λαχτάρα του θριάμβου.

Μού ’πες

‘’τι να τα κάνω τα σκουριασμένα όπλα,

είμαι η λάθος επιλογή,

είμαι μια λάθος αντανάκλαση’’.

Μα είχα κατακερματίσει το χρόνο,

Τo ’βλεπα από μακριά

το απαστράπτον σου σπαθί,

την ζεύξη,

να ατενίζεις τα βόρεια σύνορα,

να διψάς για τη μοιραία ταύτιση,

τον λυτρωτικό πόνο,

το δάκρυ της τιμής.

Η συνάντηση με το πεπρωμένο έφτασε.

Μιλά το αύριο με το χθες.

Ζυγίζεις το βλέμμα σε ανατολή και δύση,

περιμένεις κάποιον να σου πει

πού είναι τα πρόσωπα,

φροντίζει ακόμα ο Θεός;

Τόσο βαρύ φορτίο..

Θα βγούμε νικητές;

Και τα κύματα δυναμώνουν,

τα βράχια νιώθουν να λιώνουν.

Πρέπει να αρπάξεις την ευκαιρία,

εκεί στα μαρμαρένια αλώνια

να χορέψεις ή να σκοτωθείς.

Ο γρίφος λόγος αίματος.

Παρατηρούν από ψηλά.

Έχουν διαλέξει εσένα.

Σε φόρτωσαν λάθη για να τα ανακαλύψεις,

σε φόρτωσαν πάθη για να τα νικήσεις.

Μην αναρωτιέσαι πια!

Με νέα εργαλεία θα αναστήσεις τα παλιά.