ΑΨΗΦΩΝΤΑΣ

από τον BLOGGER GR

 «..μέσα σε αυτόν τον όμορφο κόσμο, υπάρχουν και κάποιες στρεβλές παραφωνίες. Εμείς. Γιατί μην έχετε καμία αμφιβολία ότι είμαστε παραφωνία. Όταν όλοι τραγουδάνε το τραγούδι του νέου προτύπου ανθρώπου, εκείνου του κρεμανταλά με τα μούσια που ντύνεται γυναίκα και κυκλοφορεί με το όνομα Καρδούλα Λουκάνικο (Conchita Wurst) κι εμείς τραγουδάμε παιάνες ή τον Ερωτόκριτο ή τσάμικα και καλαματιανά… έ παραδεχτείτε το: είμαστε παραφωνία»

 

Υπάρχουν πρίσματα, κοιτώντας μέσα από τα οποία, μπορούμε να έχουμε μιαν εναλλακτική οπτική γωνία. Υπάρχουν διαστάσεις μέσω των οποίων μπορούμε να έχουμε πληρέστερη απεικόνιση και να εξάγουμε έτσι ορθότερα συμπεράσματα.

Υπάρχουν όμως και παραμορφωτικοί φακοί που αλλοιώνουν την αλήθεια. Που εισάγουν στην ανάλυσή μας, περισσότερη σκίαση, ή βαθύτερο χρωματισμό, ή προσθέτουν είδωλα.

      Δυστυχώς οι κοινωνίες μας, εξάγουν συμπεράσματα μόνο με ότι βλέπουν και αυτό περνάει μέσα από υποχρεωτικούς παραμορφωτικούς φακούς και φίλτρα.

Ζούμε στην εποχή της εικόνας. Πόσες φορές το έχουμε ακούσει αυτό και είναι αλήθεια. Η εικόνα μιας φωτογραφίας, ενός τηλεοπτικού ρεπορτάζ, ενός video youtube ή facebook. Αυτά καθορίζουν σήμερα την αλήθεια.

      

Τα καταπίνουμε ως αλήθειες, τα χωνεύουμε ως πραγματικότητες, τα αποβάλλουμε τελικά, ως κόπρανα μιας πλασματικής δημοκρατικής κοινωνίας...

      

Τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης, δεν είναι απλώς μπίζνες με πολλά λεφτά, είναι οι αλυσίδες που δένονται οι δούλοι στην εποχή μας. Έχουν καταφέρει και έχουν αντικαταστήσει την γνώση με την πληροφορία.

      

Η πληροφορία όμως, είναι μια στιγμή. Ένα «ενσταντανέ» ένα «καρέ» όπως λέγονται τεχνικά οι φωτογραφίες. Και τα videos δεν είναι τίποτε άλλο παρά πολλά καρέ μαζεμένα, σε συνέχεια. Είναι απλό λοιπόν να καταλάβουμε ότι δεν έχουμε μπροστά μας την αλήθεια, αλλά ένα μικρό κομμάτι της. Ένα κομμάτι κατά παραγγελία, αναλόγως ποιο λόμπι πλήρωσε. Ολόκληρος ο μηχανισμός της δημοσιογραφίας, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια μηχανή προς ενοικίαση. Αναλόγως τα φράγκα, παίρνετε και σωτήρα.

      

Το διεθνές τραπεζικό σύστημα από την άλλη, χρησιμοποιεί από την εποχή του πρώτου κραχ στις ΗΠΑ (στην πρόσφατη ιστορία), τον ίδιο κοινωνικό-οικονομικό μηχανισμό δέσμευσης του δυναμικού των λαών:

•     Πρώτον δανείζει τις κυβερνήσεις και τις κρατάει δέσμιες μέσω του νομίσματος που κόβουν οι τράπεζες κι όχι τα κράτη.
•       Δεύτερον ανοίγει τις κάνουλες του δανεισμού, χρησιμοποιεί τις κυβερνήσεις – γιουσουφάκια του για να παραπλανήσουν την κοινωνία να δανειστεί ασύστολα (θυμηθείτε π.χ. τις προτροπές για να παίξουν στο χρηματιστήριο και τα ειδικά δάνεια που έβγαζαν οι τράπεζες και επέτρεπαν οι κυβερνήσεις γι αυτό το σκοπό).
•       Τρίτον «σκληραίνουν» το νόμισμα, κλείνουν τις κάνουλες και δημιουργούν τεχνητή κρίση.
•       Τέταρτον, ενώ έχουν δανείσει αέρα (αφού οι τράπεζες για κάθε ένα δικό τους εβρώ, μπορούν να δανείζουν έως και εννέα !!) κατάσχουν πραγματικές περιουσίες και εισπράττουν πραγματικό χρήμα σαν ποσά για την στήριξη του τραπεζικού συστήματος.

      Η κοινωνική καταστροφή κι απελπισία του κόσμου, καταστεί τις κοινωνίες έρμαια των συμφερόντων και τα κράτη συνένοχους στην απάτη.

      

Όλα τα παραπάνω αποτελούν τον βασικό κορμό της κοινωνίας μας. Από εκεί ξεκινούν όλα. Η περιγραφόμενη απάτη χρειάζεται λαούς ξεδοντιασμένους από αντίσταση και άποψη. Γι αυτό προωθούνται τα ναρκωτικά, η αμάθεια και το ξεχείλωμα των ηθών. Επειδή άποψη έχει, όποιος έχει γνώση.

     

 Πετάξτε για λίγο τους παραμορφωτικούς φακούς που μας φοράνε οι δυνάστες μας. Το ξέρω, το φως θα πονέσει λίγο τα μάτια σας, αλλά τολμήστε το. Πάρτε μια βαθειά ανάσα –θα σας χρειαστεί- και κοιτάξτε την κοινωνία γύρω μας.

      Πόλεις απάνθρωπες. Αποθήκες μιζέριας και κακογουστιάς. Στην μισή Αθήνα ειδικότερα, ζούμε καγκελωμένοι στα σπίτια μας, περικυκλωμένοι από τα σκουπίδια μας. Υπάρχουν και κάποιες καλύτερες συνοικίες οι οποίες όμως πνίγονται μόλις βρέξει ή αποκλείονται μόλις χιονίσει.

      Οι άνθρωποι κυκλοφορούν στους δρόμους σχεδόν σε ημι-παραληρηματική κατάσταση. Αν δεν μιλάνε στον εαυτό τους, μιλάνε σαν ηλίθιοι σε αόρατους συνομιλητές φορώντας συσκευές Bluetooth παρουσιάζοντας μια κωμικοτραγική εικόνα.

      

Εντελώς τραγική εικόνα παρουσιάζει η νεολαία, και κυρίως τα κορίτσια –δεν ξέρω γιατί αλλά έτσι είναι, προσέξτε το -  που δεν κοιτάνε πλέον το δρόμο όταν περπατάνε αλλά την οθόνη του κινητού.

Βγαίνουν από το σπίτι, μετά από ώρες στον υπολογιστή, για να πάνε στον υπολογιστή στην δουλειά και στον ενδιάμεσο χρόνο κοιτάνε την οθόνη του κινητού…

      

Οι συνοικίες των πόλεων γκετοποιούνται. Ναρκομανείς τρυπάνε την φλέβα τους πρωί βράδυ, δίπλα μας, αδιαφορώντας για εμάς και εμείς αδιαφορούμε για αυτούς.

      Οι επαρχίες αφήνονται στο έλεος του Θεού, με τις δημόσιες υπηρεσίες να αποψιλώνονται ή να καταργούνται. Μια σκωλικοειδίτης πρέπει να διακομισθεί στην Αθήνα, διότι λείπουν ή οι αναισθησιολόγοι ή τα φάρμακα ή η αποστείρωση των χειρουργείων ή οι νοσοκόμες. Το διοικητικό προσωπικό όμως της υψηλής βαθμίδας των νοσοκομείων (πρόεδροι διοικητές συμβούλια κλπ) δεν λείπουν ποτέ!!

      Η διαφθορά είναι το καθεστώς. Αν είσαι τίμιος και δεν λαδώνεσαι ή δεν λαδώνεις, είσαι απλά ηλίθιος. Ναι, αυτό μας διδάσκει καθημερινά η «προοδευμένη δημοκρατική κοινωνία» μας. Πόσες φορές βρεθήκατε σε συζήτηση και είπατε «αυτός είναι λαμόγιο» για να εισπράξετε την απάντηση: «ναι αλλά είναι μάγκας!! Φτιάχτηκε, κονόμησε, δεν είναι κορόιδο, εμείς είμαστε κορόιδα».

      

Η διαφθορά λοιπόν, η Τιμή, η υπόληψη, είναι βλακεία και η αρπαχτή, η μίζα, το πούλημα της ψυχής μας για τα φράγκα είναι μαγκιά. Η Τιμή μας έχει αντικατασταθεί με την τιμή.

      

Αυτή η διαφθορά είναι κάθετη. Ξεκινά από τον υψηλότερα ιστάμενο του κράτους και φθάνει στον τελευταίο τροχό της αμάξης.

Τα κράτη προσπαθούν να ολοκληρώσουν αυτόν τον εικονικό κόσμο που ζούμε, με την διαγραφή κάθε φυσιολογικής διεργασίας και αντικατάστασή της με επίπλαστες. Έτσι είναι ντροπή να είσαι άντρας και να σου αρέσουν οι γυναίκες. Είναι passé… Γι αυτό και ο μεγάλος ηγέτης Μακρόν, που εκλέχθηκε για να σώσει την Γαλλία και κατ επέκταση την Ε.Ε. ξεκινά τις ριζικές τομές του, απαγορεύοντας να σφυρίζεις σε γυναίκες στο δρόμο και να ζητάς το τηλέφωνό τους…

      Η διαστροφή παρουσιάζεται σαν ελευθερία. Η αμάθεια σαν μαγκιά. Η τεμπελιά σαν εξυπνάδα. Ο ατομικισμός σαν επιτυχία. Η διαγραφή της εθνικής ταυτότητας σαν πρόοδος. Τα ρηχά νερά της αθεΐας σαν βαθιές θάλασσες στοχασμού. Τα ναρκωτικά σαν επανάσταση και δικαίωμα. Η απομάκρυνση από την πολιτική σαν εκδίκηση. Η εργασία σαν απασχόληση. Η τέχνη και ο πολιτισμός από διαδικασία ψυχικής ανάτασης και αγώνας απόσταξης φαιής ουσίας, μεταλλάχτηκαν σε αποτύπωση της ψύχωσης του οποιουδήποτε απαίδευτου μυαλού.

      

Η ηθική και οι παραδόσεις, εμφανίζονται σαν βαρίδια στην πρόοδο, λες και η όποια πρόοδος έχουμε, δεν βασίσθηκε σε αυτές τις αξίες…

      

Οι δημοκρατίες μεταλλάχτηκαν σε επιθετικές αρπαχτικές δικτατορίες που βομβαρδίζουν κράτη στην άλλη πλευρά του πλανήτη… για το πετρέλαιο!!! Λες και ο κόσμος δεν έζησε χιλιάδες χιλιάδων χρόνια χωρίς πετρέλαιο. Λες και οι πολιτισμοί δεν μεγαλούργησαν χωρίς bmw. Αλήθεια σαν να μου φαίνεται ότι όλα τα δεινά του κόσμου εμφανίσθηκαν στην μετά πετρελαίου εποχή…  Οι πολιτικοί από ηγέτες, έγιναν όργανα. Οι στρατιωτικοί από προστάτες έγιναν τσίγκινα στρατιωτάκια.

      

Τα πανεπιστήμια και τα σχολεία, δεν διδάσκουν Παιδεία, αλλά εκπαίδευση. Όπως εκπαιδεύονται οι σκύλοι και οι πίθηκοι. Η μόρφωση εξοστρακίστηκε. Αυτό που πήρε τη θέση της είναι η δεξιότητα της γραφής, ανάγνωσης και χειρισμού υπολογιστών. Φτάνουν αυτά, για να ψωνίζεις, να καταναλώνεις, να απασχολείσαι και να βλέπεις τηλεόραση.

      

Τα αποτυχημένα κράτη, που δεν κατάφεραν να διαχειρισθούν τις οικονομίες, δεν κατάφεραν να παράγουν ευτυχισμένους πολίτες, που φοβούνται την κριτική, που εξαφανίζουν την αντίθετη πρόταση και εκμηδενίζουν τον ανατρεπτικό νου, αυτά τα κράτη προωθούν με μανία, με καταπίεση, με μόχλευση και με ψεύδη, την ένωση σε ένα μεγάλο κράτος – την Παγκοσμιοποίηση- λες και αυτό θα εξαφανίζει μαγικά την ανικανότητά τους, θα εμπνεύσει μεταφυσικά τους απογοητευμένους ανθρώπους και θα μαλακώσει την καρδιά των κακομαθημένων και διεστραμμένων ταγών του διεθνούς κεφαλαίου.

     

 Όχι εξηγήστε μου, αν μπορείτε, πως από δύο αποτυχημένα μαγαζιά θα προκύψει ένα επιτυχημένο πολυκατάστημα, που θα λειτουργεί στην ίδια τοποθεσία, με τα ίδια προϊόντα, τους ίδιους διευθυντές, τους ίδιους υπαλλήλους και τους ίδιους πελάτες…

      

Και μέσα σε αυτόν τον όμορφο κόσμο, υπάρχουν και κάποιες στρεβλές παραφωνίες. Εμείς.

      Γιατί μην έχετε καμία αμφιβολία ότι είμαστε παραφωνία. Όταν όλοι τραγουδάνε το τραγούδι του νέου προτύπου ανθρώπου, εκείνου του κρεμανταλά με τα μούσια που ντύνεται γυναίκα και κυκλοφορεί με το όνομα Καρδούλα Λουκάνικο (Conchita Wurst) κι εμείς τραγουδάμε παιάνες ή τον Ερωτόκριτο ή τσάμικα και καλαματιανά… έ παραδεχτείτε το: είμαστε παραφωνία.

      Εμείς που σας βλέπουμε να εκπορνεύετε τις κόρες και τις γυναίκες σας και να εκπουστεύετε τους γιούς σας, και γελάμε.

      Εμείς που σας βλέπουμε να βυθίζεστε όλο και περισσότερο στον βάλτο της αμάθειας και του φόβου, και γελάμε.

      Εμείς που πιστεύουμε στην Ανωτερότητα του Ανθρώπου, κόντρα σε εσάς που πιστεύετε στην Υποβάθμισή του.

      Εμείς που κοιτάμε την Ζωή με γυμνά μάτια κι όχι με παραμορφωτικούς φακούς, σας βλέπουμε όπως είστε: καμπούρηδες από το σκύψιμο, κακάσχημοι σαν την ψυχή σας, παραδόπιστοι σαν τον Αφέντη σας, ειδωλολάτρες του ξόανου της βλακείας και υπερασπιστές της σοδιάς του τόκου.

      

Αρνούμαστε να φύγουμε σιωπηλά μες την ομίχλη, όπως αποδέχεται να κάνει η πλειοψηφία. Αρνούμαστε να διαγράψουμε προγόνους και ιστορία, όπως απαιτεί από εμάς ο επικυρίαρχος. Αρνούμαστε να ξεγράψουμε την φυλή μας και να αγκαλιαστούμε σε συνουσία μίξης με κάθε πικραμένο από το χρώμα και την φυλή του, που θέλει τη δική μας. Αρνούμαστε το δόγμα σας ότι η δημοκρατία (σας) είναι το υπέρτατο αγαθό, κι ότι με κάποιο μεταφυσικό τρόπο, η γνώση του ενός όταν υποκαθίσταται την άγνοια των πολλών φέρνει ευημερία και πρόοδο.

     

 Αψηφούμε την σιδηρά καταπίεσή σας και κρατάμε ψηλά τα λάβαρα και την Τιμή μας. Αψηφούμε την προσπάθειά σας να μας αποσυνδέσετε από τις παραδόσεις μας και θα διαβάζουμε Ελληνικά γράμματα, Ποίηση, Ιστορία, και θα ανάβουμε κερί στα ξωκλήσια μας, μέχρι να σας έλθει κόλπος από την αγανάκτηση μαζί μας και να τουμπανιάσετε.

      Αψηφούμε τις λέσχες και τις στοές και τα λόμπι σας και την πλύση εγκεφάλου σας και σας φωνάζουμε σαν άλλοι Καραισκάκηδες: «στον μπούτσον μας σας έχουμε γραμμένους»

  

πηγή