του ΕργΔημΕργ
ύσκολο θέμα σήμερα, αλλά μεγάλη η συνεισφορά μου. (Ελπίζω.)
Όταν λέμε «Μάτριξ», κι όπως το βλέπω εγώ: κατά βάση εννοούμε ένα σύνολο κανόνων επιβαλλομένων στον χώρο καί στον χρόνο. Δηλαδή, το Σύμπαν (η Φύση, όπως θες πές το) είναι αυτό που είναι (πχ οι πλανήτες κάθε πλανητικού συστήματος περιστρέφονται γύρω από έναν ήλιο, κτλ κτλ), αλλά υπάρχουν καί κάποιοι κανόνες παραπανήσιοι, οι οποίοι συν-διαμορφώνουν την πραγματικότητα.
Κατά τη γνώμη μου, αυτοί οι κανόνες (α) είναι τεχνητοί (δηλαδή, έχουν τεθεί από έλλογα όντα πλήν του Θεού), καί (β) διαμορφώνουν τοπική πραγματικότητα. Αλλά όλ’ αυτά θα τα εξετάσουμε παρακάτω, με την ησυχία μας.
Φυσικά, η παρούσα μικρή μελέτη κάθε άλλο παρά πλήρης είναι. Εκτός αυτού, ακόμη καί τα -σχετικώς λίγα- παρατιθέμενα στοιχεία οδηγούν σε τεράστιο πεδίο έρευνας. Πιστεύω, όμως, πως η όλη ερευνητική προσπάθεια αξίζει.
i-α. Προοίμιο – Το γνωσιακό έλλειμμα των Φυσικών.
Στην ανάρτηση του ποιητή μας, υπό τον τίτλο «Morbus gravis», θα βρήτε παρατιθέμενα μιά σειρά βίντεο, που -υποθετικώς- αναφέρονται στο Μάτριξ. Αυτά όλα μιλάνε γιά τον μικρόκοσμο (άτομα καί υποατομικά σωματίδια), όπου κάποιοι Φυσικοί υποτίθεται πως ανακάλυψαν δομές, προσομοιάζουσες με σειρά εντολών προγράμματος ηλεκτρονικού υπολογιστή. Όθεν, συμπεραίνουν πως όλος ο κόσμος μας είναι κάτι σαν τεράστιο πρόγραμμα ενός τεράστιου υπολογιστή.
Άρα, όλοι ζούμε σε μιά προσομοίωση… σ’ ένα όνειρο, πιό απλά.
Από ‘κεί καί μετά, συνδέουν αυτό το συμπέρασμα με τον πλατωνικό μύθο του σπηλαίου, με βουδδισμούς / νιρβάνες, καί δε συμμαζεύεται.
Έχω, όμως, να πω τα εξής… κι έχω να τα πω ως ειδικός της Φυσικής, κι όχι ως φιλομαθής αναγνώστης περιοδικών «εκλαϊκευμένης» επιστήμης:
Επειδή γνωρίζω άριστα τη διαδικασία παραγωγής κορυφαίων Φυσικών της καριέρας (προφεσσόρων τε καί ερευνητών), σας δηλώνω πως η διαδικασία αυτή δεν περιλαμβάνει την βαθειά κατανόηση της συγκεκριμένης επιστήμης.
Γιατί;
Διότι, εμποτισμένοι -σχεδόν- άπαντες από το «δυτικό» πνεύμα της βιασύνης (γιά την ακρίβεια, της χρησιμοθηρίας-απληστίας τύπου «εδώ καί τώρα»), δεν κάθονται να ξοδέψουν χρόνο σε κατανόηση της επιστήμης τους· καί δή, βαθύτατη. Η όλη τους προσπάθεια συνίσταται στο να «καθαρίσουν» τις εξετάσεις με καλό βαθμό, καί μετέπειτα ν’ αναρριχηθούν στην πανεπιστημιακή ιεραρχία. Γρήγορα. Βιαστικά. Μή χάνοντας δευτερόλεπτο.
Αν τους ρωτήσεις πότε σκοπεύουν ν’ ασχοληθούν σοβαρά με το υλικό τους (καί όχι εξετασιοκεντρικώς), σου απαντούν: «- Αργότερα!». Ένθα «αργότερα» σημαίνει όταν θα έχουν στρογγυλοκάτσει σε καρέκλα, καί δεν θα τους κουνάει κανείς. Πλήν όμως, αυτό το «αργότερα» δεν έρχεται ποτέ. Βλέπετε, κάθε εποχή, κάθε χρόνος, κάθε μέρα, κάθε περίοδος της ζωής μας, έχουν τις δικές τους απαιτήσεις – η δέ ζωή μας δεν είναι άπειρη. Κι ό,τι δεν γίνεται εγκαίρως, έχει ελάχιστες πιθανότητες να γίνει αργότερα.
Επειδή είχα δεί αρκετούς τέτοιους κατά τα φοιτητικά μου χρόνια, ξέρω πως αντιμετωπίζουν τα μαθήματα ως «πακέτο» ύλης σεμιναρίου πχ 200 ωρών (ας πούμε, ετήσιο μάθημα 6 ωρών εβδομαδιαίως, 4 θεωρία / 2 εργαστήριο, επί 35 εβδομάδες του απρόσκοπτου διδακτικού έτους), συν τα συνοδευτικά αυτής της ύλης «πονηρά»· δηλαδή βιβλιογραφία αναφοράς (υποτίθεται γι’ αργότερα), βιβλία με λυμένα δύσκολα προβλήματα, σημειώσεις… κτλ παρόμοια, προοριζόμενα γιά τα γατόνια που την ψάχνουν κρυφά γιά καλό βαθμό. (Εντάξει, έχουν κι ένα δίκιο: η μέρα έχει μόνον 24 ώρες· κι αν είναι να τηρήσουν την «κατανοητική» αναλογία 1 προς 10 -δες αμέσως παρακάτω-, τότε πρέπει να σπουδάζουν γιά …σαράντα χρόνια! Απ’ την άλλη, όμως, δεν γίνεται να φας ομελέττα, χωρίς να σπάσεις αυγά.)
Όμως, όταν δεν σκοτώνεις το τέρας μικρό, θα σε σκοτώσει αυτό όταν μεγαλώσει. Έτσι, προσωπικώς δεν απορώ καθόλου με ανοησίες του τύπου: «Ο Θεός δεν παίζει ζάρια με τον κόσμο!»… σαφέστατο δείγμα ότι αυτοί που τις εκστομίζουν, ανάθεμα κι αν κατανόησαν τί διάβαζαν! (Αδιάφορο αν έχουν πάρει δέκα Νομπέλ.)
Συνεπώς, γιά όποιον -στον καιρό της μαθητείας του- δεν τήρησε τον χρυσούν κανόνα: «10 ώρες κατανόηση γιά 1 διάβασμα», τίθενται αμείλικτα τα ερωτήματα:
Τί να κάνουμε; σ’ αυτόν τον ντουνιά ο καθένας «την ακούει» με την παραμύθα του. Άλλος με χασίς, άλλος με ποδόσφαιρο… Κι οι δυτικές νοημοσύνες του iq 145 την ακούν με τις συστατικές επιστολές (καί τις κλειστές λέσχες εξουσίας), με τις οποίες (νομίζουν πως) ανεβαίνουν λίγο παρακάτω απ’ τον Θεό. Τά ‘παμε…
Είπαμε τί γίνεται, όταν οι εκκολαπτόμενοι επιστήμονες παραλείπουν σημαντικά πράγματα. Αλλά υπάρχουν μερικοί ακόμη «χρυσοί κανόνες» καί γιά τους ήδη καριερίστες Φυσικούς. (Δεν γλυτώνουν εύκολα! Lol!!!)
«Φυσική» σημαίνει έρευνα στη Μαμά Φύση. (Κι όχι στο μυαλό του Αϊνστάϊν, ή της επιστημονικής ομάδας πίσω απ’ αυτόν – που τον έβγαζε ασπροπρόσωπο τον κόπανο, κύριοι «συνάδελφοι».) Όταν, λοιπόν, ερευνούμε το τί συμβαίνει στη Μαμά Φύση, πρέπει σαφώς να κατανοούμε πως υπάρχουν τρία επίπεδα στην έρευνά μας – θέλουμε-δέ θέλουμε, μας αρέσει-δέ μας αρέσει:
Υπάρχει κι ένα τέταρτο επίπεδο. Τελείως αχρείαστο μέν· αλλά, εφ’ όσον υφίστανται καί κόπανοι, …υπαρκτό. Το εξής:
Αλλά, όσο υπάρχουν ημιμαθείς καί χαζοβιόληδες, εισχωρούν καί παρεξηγήσεις – με «ερμηνείες» τραβηγμένες απ’ τα μαλλιά! (Πχ «η πιθανότητα να βρίσκεται το ηλεκτρόνιο κάπου», μπλά-μπλά-μπλά. Ποιά «πιθανότητα», ρέ βλάκα Μάξ Μπόρν; Γιά «πιθανότητες» μίλησε ο Σραίντιγκερ; Αυτό κατάλαβες εσύ; )
[Παρένθεση – περί μαθηματικής ερμηνείας της Φύσεως.
«- Γιατί επιμένεις στα επεξηγηματικά περί των Μαθηματικών, ρέ Εργοδότη; Υπάρχουν κι άλλες ερμηνείες των φυσικών φαινομένων;»
Ναί, αμέ! Έτσι, πρόχειρα – κι ίσως η σημαντικώτερη μή-μαθηματική: ο Θεός! Άμα αρχίσεις να λες: «- Στον Θεό οφείλεται αυτό, το άλλο, το παράλλο!», έχεις μιά πλήρη εξήγηση των φυσικών φαινομένων. Καί μήν κοροϊδεύετε, διότι η επιλογή της επεξηγηματικής γλώσσας των φυσικών φαινομένων είναι α-ξι-ω-μα-τι-κή! Δηλαδή, δεν επιδέχεται απόδειξη· ανατρέπεται, δέ, μόνο με άλλο αξίωμα «αλλήλοις αποκλειόμενον» με αυτό που διάλεξες.
Εάν αμφιβάλετε, να πάτε ξανά πίσω στη Β’ Γυμνασίου, να μάθετε τις ιδιότητες του αξιώματος! Τις οποίες, ειρήσθω, ούτε ο Αϊνστάϊν -που πολλοί τον τιμούν ως άκρως πανέξυπνον- τις ήξερε! Αν τις ήξερε, δεν θα έλεγε / δεχόταν χοντρομαλακίες· ότι δηλαδή τα αδρανειακά συστήματα αναφοράς καί υπάρχουν, καί …δεν υπάρχουν! Τόση βλακεία, ούτε μαθητής Γυμνασίου -με τις ορμόνες φουντωμένες- δεν επιδεικνύει!
Τα παραπάνω -περί Μαθηματικών καί Θεού- έχουν κάποιες …συνέπειες· κατεβατά ολόκληρα μπορούμε να γράψουμε γιά τη «λογική» των λίγο μετά την Αναγέννηση επιστημολογούντων, πχ των Ιησουϊτών. Όμως, δεν είναι της παρούσης η ανάπτυξη τέτοιου θέματος.]
Γιά να γίνω πιό κατανοητός περί των ερευνητικών επιπέδων, ας πάρουμε ένα ηλεκτρόνιο.
Ουσιαστικά, ηλεκτρόνιο ίσον ένα μικροσκοπικό μπαλλάκι με αρνητικό ηλεκτρικό φορτίο, το οποίο γυρνάει γύρω-γύρω απ’ τον πυρήνα ενός ατόμου. Σε ελλειπτική τροχιά, γιά οικονομία ενέργειας. Αυτές οι λίγες λέξεις είναι το «όντως όν» του ηλεκτρονίου (το πρώτο ερευνητικό επίπεδο, που λέγαμε), καί συγνώμη αν παρέλειψα κάτι.
Όμως, άμα ρωτήσετε έναν Φυσικό τί είναι το ηλεκτρόνιο, το 99.99% του πληθυσμού αυτής της περίεργης φυλής θα πάει κατ’ ευθείαν στο τρίτο ερευνητικό επίπεδο· θα σας πετάξει κατακέφαλα την κυματική εξίσωση του Σραίντιγκερ, καί θα σας πεί ότι αυτή περιγράφει το ηλεκτρόνιο… κι άμα κατάλαβες, κατάλαβες. (Δίκην βαρύμαγκα μανάβη της λαϊκής, που έχει παρατεταγμένα τα κασάκια με τα φρούτα, κι έτοιμες τις ταμπέλες – «α’ ποιότητα 4 ευρώ, β’ ποιότητα 2.5 ευρώ». Καί σου προτείνει: «- Βάλε στη σακκούλα, κύριος!», αρνούμενος να κουνήσει απ’ την καρέκλα του.) Ναί, αλλά εσείς ρωτήσατε τί είναι το ηλεκτρόνιο, όχι ποιά Μαθηματικά περιγράφουν τη συμπεριφορά του!
Εάν θέλετε να κάνετε άγρια πλάκα σε Φυσικούς, αν θέλετε να τους δήτε σε κατάσταση λίγο πρίν τις ενέσεις των τρελλογιατρών, να επιμείνετε στην αρχική σας ερώτηση! Lol!!! (Ο γράφων, βεβαίως, εξαιρείται. Όχι, τώρα, η αλ’πού ‘κατό χρονώ, τ’ αλεπουδάκια ‘κατονδέκα! Δεν γίνονται αυτά! 🙂 ) Δεν μπορούν ν’ αντιμετωπίσουν ερωτήματα ουσίας, οι «συνάδελφοι», κι αναφέραμε παραπάνω τις (σοβαρώτατες) αιτίες προς τούτο.
Καί πάει στην ευχή! Ο Σραίντιγκερ ήταν ένας πραγματικά πανέξυπνος άνθρωπος, ο οποίος υπηρετούσε την επιστήμη του. Άρα, είχε κάθε δικαίωμα να γράφει «κουφές» εξισώσεις, διότι δεν απευθυνόταν σε άσχετους. Έλα, όμως, που σήμερα ο κάθε ημιμαθής επικαλείται έναν άλλον ημιμαθή, τον Μπόρν, ο οποίος νόμισε ότι κατάλαβε όσα έλεγε ο Σραίντιγκερ, καί πήρε την κυματοεξίσωση του τελευταίου καί της άλλαξε τα φώτα! Ως συνέπεια, (σχεδόν) όλοι σήμερα μιλάνε γιά «πιθανότητα» να βρίσκεται κάπου ένα ηλεκτρόνιο… διότι δεν μπορούμε, λέει, να υπολογίσουμε το πού πραγματικά θα βρίσκεται αυτό!
Σοβαρά, έ;
Κοίτα να δείς, τί μαθαίνει κανείς!… 🙂
Δυστυχώς, το κακό δεν περιορίστηκε στην άγρια φυλή των Φυσικούα. Τις «πιθανότητες» καί τα ρέστα τις βρήκαν του γούστου τους μέχρι κι οι μοντέρνοι φιλόσοφοι! (Σαν τον μακαρίτη τον Πόππερ, αν δεν κάνω λάθος.) Καί δώσ’ του γραπτά σεντόνια ολόκληρα (έμπλεα ανοησιών), γιά το αν ανατρέπεται η αιτιοκρατία!… (Εύκολο είναι, ρέ;) Το καλό είναι πως δεν νομίζω ότι επηρέασαν πολύ κόσμο, αυτές οι χαζές αντιλήψεις. Ποιός διαβάζει φιλοσοφία σήμερα;
i-β. Το (υποτιθέμενο) μικροκοσμικό Μάτριξ.
Επανέρχομαι στα βίντεο του Μάρκο. (Καί ναί, είχα την υπομονή να τα δώ όλα! Προσεκτικά.) Όλα μα όλα δείχνουν πολύ πρόχειρη κατανόηση της Κβαντομηχανικής, κι άσε καί την πιό δύσκολη Κβαντική Ηλεκτροδυναμική! Καί όντως, ο μικρόκοσμος έχει τελείως διαφορετικούς κανόνες απ’ την καθημερινότητά μας. Ωστόσο, παρελθέτωσαν απ’ εμού τα εκλαϊκευμένα βιντεάκια με τις όμορφες μουσικούλες καί τα όμορφα γραφικά του υπολογιστή. Δεν προτίθεμαι να ξεμάθω την (ακριβοπληρωμένη με τα νιάτα μου) Φυσική που ξέρω, γιά χάρη τους! Οπότε, μή μασάτε από τον «κώδικα προγράμματος υπολογιστή», που υποτίθεται ότι ανακάλυψαν οι «συνάδελφοι». Σας λέω εγώ πως δεν ισχύει, κι αυτό να σας αρκεί. (Αν δεν σας αρκεί, …επανάληψη τα παραπάνω. 🙂 )
Έγινα σαφής, νομίζω.
Είναι αλήθεια πως η Φύση μας έχει ήδη κλείσει το ματάκι σε συγκλονιστικά πράγματα, όπως πχ ότι άλλο το πάνω, κι άλλο το κάτω. (Δεν τά ‘χει ίσωμα αυτά τα δυό!) Ή, ας πούμε, μας έχει δείξει πως όντως υπάρχει αρνητικός χρόνος! Πως είναι δυνατόν το ταξίδι προς το παρελθόν, παναπεί. Αλλ’ αυτά τα θέματα δεν προσφέρονται γιά κουβέντες να περνάει η ώρα μας, καί δή κουβεντολόϊ ασχέτων με ημιμαθείς. Συμπερασματικώς, όμως – να μή μακρηγορούμε: δεν θα βρούμε ίχνη του Μάτριξ (δηλαδή επιβαλλομένων κανόνων κτλ κτλ) στα πειράματα με τα φωτόνια καί τις σχισμές καί τις αβεβαιότητες.
Επίσης… θα μου επιτρέψετε να παίξω κι εγώ ένα φιλοσοφικό παιχνιδάκι!
Αν ο παρατηρητής επηρεάζει το πείραμα (όπως τονίζεται κατ’ επανάληψη στα βίντεο του Μάρκο), θα δυσκολέψω την όλη φάση έτι περισσότερον: Ο τρόπος που κατανοούμε τα πράγματα, εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από το λεγόμενο «πνεύμα της εποχής»! (Αν δεν κάνω λάθος, πρόκειται γιά το λεγόμενο zeitgeist, γιά το οποίο μίλησαν κάτι Γερμανοί φιλόσοφοι των αρχών του 20ου αιώνα – νομίζω ο Κάντορ, καί δεν ξέρω ποιός άλλος. Βλέπετε, δεν είμαι καλός στα φιλοσοφικά αυτού του είδους. Μιά γνώμη, κύριε «Μποτίλια» μας; )
Όπως καταλαβαίνετε, αυτός ο ισχυρισμός κρύβει πολύ πράμα: συλλογικό ασυνείδητο, γένη των ανθρώπων, εγκεφαλικά κέντρα, ανέλιξη της ανθρωπότητας… Όθεν, χρειάστηκε ν’ αρχίσει ο 20ος αιώνας μΧ, ώστε τα πιό προχωρημένα μυαλά της ανθρωπότητας ν’ αρχίσουν να σκέπτονται με όρους ασυνέχειας, κι όχι συνέχειας. (Παναπεί, να οραματίζονται κεφτεδάκια να μπαίνουν στο στόμα τους, κι όχι να εξέρχεται από δαύτο μιά τσίχλα, που την τραβάς όσο γουστάρεις.) Χρειάστηκε να ξεκινήσει ο 21ος, ώστε όλοι να μιλάνε γιά «πιθανότητες» καί πολλαπλά Σύμπαντα. (Αδόκιμος όρος – το Σύμπαν είναι ένα, εξ ορισμού. Καί γιά να είμαστε πιό ακριβείς, προσωπικώς δεν θα τις αποκαλούσα «πιθανότητες», αλλά «πολλαπλά ενδεχόμενα».) Κι έχει ο καλός Θεός!
Το «πνεύμα της εποχής», λοιπόν… Γιάααα να δούμε τώρα, πώς θα το επιλύσετε κι αυτό το θέμα, κύριοι «συνάδελφοι», που (νομίζετε πως) τα μάθατε όλα! 🙂
Τέλος, να επισημάνω πως η διάδοση τέτοιων ιδεών δεν γίνεται από καθαρά επιστημονικό ενδιαφέρον· υποκρύπτει πολύ άσχημες σκοπιμότητες. Όπως πχ η προπαγάνδα γιά δήθεν επιστημονική απόδειξη περί υπάρξεως του επακριβώς κατά «Παλαιάν Διαθήκην» περιγραφομένου Θεού. (Φαίνεται κανείς δεν συνετίστηκε από τους Ιησουΐτες, που έφαγαν τα μούτρα τους κυνηγώντας ακριβώς τον ίδιο στόχο.) Ή, εφ’ όσον πλέουμε σ’ έναν ωκεανό πιθανοτήτων, κι αυτός με τη σειρά του συνδέεται με νιρβάνες καί τα ρέστα, γιατί ν’ αγωνιζόμαστε γιά το ο,τιδήποτε; Γιατί να μην παραδώσουμε μιά κι έξω σώμα καί πνεύμα σε μερικούς …καλούς κυρίους;
Αν ρωτάτε εμένα, ευχαριστώ, αλλά δεν θα πάρω!
Εφ’ όσον, όμως, δεν ανιχνεύουμε ύπαρξη Μάτριξ στο μικροκοσμικό επίπεδο, πού πρέπει να ψάξουμε;
Μά, φυσικά στο μακροκοσμικό!
Mήπως, όμως, στο μακροκοσμικό επίπεδο τα πράγματα είναι καλύτερα; (Από πλευράς κατανοήσεως, εννοώ.) Σαφώς όχι, δεν είναι. Αφ’ ενός, δεν φτάσαμε στο τέρμα της κατανοήσεως της λειτουργίας του Σύμπαντος. Πάντα θα μένει καί κάτι, που θα βρίσκεται πέρα απ’ την εμβέλεια της νοητικής λαβής μας! Καί, λογικό· εφ’ όσον είμαστε όντα πεπερασμένα – ενώι το Σύμπαν άπειρο. Στο κάτω-κάτω, αν τερματίζαμε τις …πίστες στο παιχνίδι της γνώσεως, θα γινόμασταν αυτομάτως θεοί!!! (Προσέξτε: δεν εξετάζω το κατά πόσο αυτό είναι αδύνατον, ή εφικτό. Αλλά είναι φανερό πως …δεν είμαστε! 🙂 Καί -κατά τα φαινόμενα- ούτε θα γίνουμε σύντομα.)
Αφ’ ετέρου, σκοπιμότητες / αδυναμίες χαρακτήρα / νοητικές αγκυλώσεις εμποδίζουν την ανοιχτή καί ειλικρινή έρευνα, ώστε να φτάσουμε ταχύτερα στην όποια αλήθεια μπορούμε τέλος πάντων. Ανακαλύψεις, που θα μπορούσαν να γίνουν αιώνες πρίν, ή άργησαν, ή δεν έγιναν ακόμη. (Αν θέλετε, κι επαν-ανακαλύψεις…)
Στα πλαίσια αυτά, στη σημερινή Φυσική δεν υφίσταται χώρος πχ γιά το στοιχείο του αιθέρα· αλλά, ενδεχομένως, καί γιά άλλου τύπου ενέργειες, μή γνωστές ακόμη στη σημερινή επιστήμη.
Εν πάσει περιπτώσει, πάμε να δούμε τί υλικό έχουμε – καί τί μπορούμε να κάνουμε με δαύτο.
ii-α. Κλασική Αστρολογία.
Επειδή γνωρίζω πολύ καλά το θέμα, η κλασική Αστρολογία -αν καί δεν είναι το απόλυτο «προβλεπτικό» εργαλείο- κρύβει αρκετό «ψωμί»· παρά το ότι έχει κατηγορηθεί πως δεν έχει καμμία επιστημονική βάση. Όπως την ξέρουμε, συνίσταται σε δυό-τρία στάνταρ βασικά θέματα: στην μελέτη των θέσεων των πλανητών του Ηλιακού μας Συστήματος (συν Ήλιου καί Σελήνης, καθ’ ό γεωκεντρική), καί των γωνιών μεταξύ τους. Οι θέσεις των αστρικών αυτών σωμάτων, πάλι, μελετώνται από δύο σκοπιές: από την καθαρή ουράνια (όπου θεωρούνται «μαθηματικά σημεία»), καί από την προβολή τους επάνω στη Γή. (Αυτό το τελευταίο είναι οι λεγόμενοι «οίκοι».)
Η κλασική Αστρολογία δεν είναι στατική γνώση, αλλά περιλαμβάνει μεγάλο πεδίο πειραματισμών. Πχ, ένα συγκεκριμένο προβολικό σύστημα («οίκων») απέκλειε το να γεννηθεί ένα παιδί στον Βόρειο Πόλο (διότι τσινούσαν τα Μαθηματικά των υπολογισμών – κάπου έβγαινε ένα μηδενικό στον παρονομαστή), οπότε έπρεπε να το διορθώσουν. (Μην ανησυχείτε! Το διορθώσανε ήδη, από τις αρχές του 20ου αιώνα! 🙂 ) Ή, αν η ανθρωπότητα πάει κάποτε στον Άρη γιά κατοικία, είναι φανερό πως -προκειμένου γιά υπολογισμό γενεθλίων ωροσκοπίων- η Αστρολογία πρέπει ν’ αλλάξει ως προς το κεφάλαιο αυτό, αν θέλει να προσαρμοστεί στις γεννήσεις επάνω στον Άρη. (Θα πρέπει να μπεί η παρατήρηση της Γής στο ωροσκόπιο, καί να βγεί η παρατήρηση του Άρη.) Κτλ, κτλ.
Μπερδεγουέη: Τί γίνεται, αν κάποιος άνθρωπος γεννήθηκε στη Γή, αλλά κατοικεί στον Άρη; Με ποιό ωροσκόπιο υπολογίζουμε τα μελλούμενά του; το γήϊνο, ή το αρειανό; Ιδού στάδιον δόξης λαμπρόν, γιά τους μελετητές! 🙂 Όμως, σας είπα: οι πειραματισμοί στην Αστρολογία συνεχίζονται – καί προφανώς θα συνεχιστούν γιά πολύ ακόμη.
Πάντως, κανείς (είτε συμβατικός επιστήμων, είτε «ανορθόδοξος» ερευνητής) δεν μιλάει γιά το τί πράγματι κρύβεται πίσω απ’ τους ισχυρισμούς της Αστρολογίας. (Το αιθερικό πεδίο είναι· μή σας μένει καμμία αμφιβολία. Αλλά, εφ’ όσον αυτό έχει φάει εξορία απ’ τη σημερινή Φυσική, μένουν οι αστρολογικοί ισχυρισμοί έωλοι. Κι όχι μόνον αυτοί.) Επίσης, η Αστρολογία τείνει ν’ αυτοπεριορίζεται σε γεννήσεις καί ζωές ατόμων. Σπάνια μελετάει κράτη ολόκληρα (δηλαδή, λαούς), ή γεγονότα.
Έ, λοιπόν, ακριβώς τα γεγονότα είναι που μας ενδιαφέρουν εδώ! Γι’ αυτά κάθησα κι έγραψα το παρόν κατεβατό!
ii-β. «Απόκρυφη» επεκτεταμένη Αστρολογία 1
Η κλασική Αστρολογία μελετάει μέν τις θέσεις των πλανητών του Ηλιακού μας Συστήματος, αλλά τις μελετάει χονδροειδώς. Πχ χρησιμοποιεί εκφράσεις όπως «ο Ουρανός στον Τοξότη». Εντάξει, αλλά ο Τοξότης καλύπτει ένα μεγάλο ουρανογραφικό πλάτος· θεωρητικά, τουλάχιστον, το ένα δωδέκατο του όλου ζωδιακού κύκλου. Ήτοι, 360/12 = 30 μοίρες.
[Στην πραγματικότητα, τα ζώδια είναι ή πλατύτερα από 30 μοίρες, ή στενώτερα. Δεν θυμάμαι να υπάρχει κανένα τους με πλάτος ακριβώς τριάντα μοίρες. Ωστόσο, οι αστρολογικοί υπολογισμοί δεν λαμβάνουν υπόψη τους αυτό το γεγονός, αλλά την θεωρητική διαίρεση του ίσου ουρανογραφικού πλάτους.
Αυτό, όμως, είναι μία πρώτη σοβαρή ένδειξη γιά ύπαρξη Μάτριξ στο μακροκοσμικό επίπεδο.]
Οι κάπως πιό σοβαροί αστρολόγοι, τώρα, μιλάνε γιά πχ «Διδύμους του πρώτου δεκαημέρου του ζωδίου τους», του δεύτερου, του τρίτου. Αλλά, ακόμη κι αυτή η υποδιαίρεση είναι αρκετά χονδροειδής.
Οπότε, τί δεί πράξαι;
Αν προχωρήσουμε τη σκέψη μας κατά μόνον ένα λογικό βήμα, συνειδητοποιούμε ότι οι αστερισμοί (καί οι ζωδιακοί) αποτελούνται από άστρα! Άρα, θα έπρεπε να μελετάμε τις θέσεις / σχέσεις των πλανητών σε σχέση με τουλάχιστον τα πιό ζωηρά απ’ αυτά! Να ψάχνουμε πχ τί γίνεται, όταν ο Ερμής βρίσκεται σε συζυγία με το Άλφα Παρθένου.
Τα συγκεκριμένα άστρα θεωρούνται «απλανείς αστέρες». Παναπεί, δεν αλλάζουν θέση γιά εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Όθεν, κάθε χρόνο (καί γι’ αρκετές γενιές) θα τα έχουμε στη διάθεσή μας σταθερώς, να μας βοηθάνε να φτιάχνουμε εκτεταμένο ωροσκόπιο.
Επειδή, τώρα, δεν θα βρούμε πουθενά τέτοια βιβλιογραφία έτοιμη, κάνουμε το δεύτερο λογικό βήμα: μελετάμε περιπτώσεις ανθρώπων που ξέρουμε το γενέθλιο ωροσκόπιό τους – ώστε να (εγκαθιδρύσουμε καί να) εμπλουτίσουμε τη δική μας βιβλιογραφία, βρίσκοντας αντιστοιχίες με όσα είπαμε (πλανήτες σύν απλανείς). Καί, σε ιδανική περίπτωση, φτιάχνουμε μιά βάση δεδομένων με γεγονότα (αυτά μας καίνε, είπαμε!), καί μελετάμε ανάποδα: σε ποιές τέτοιες ουράνιες θέσεις αντιστοιχούν. Τιτάνιο έργο, διότι ποιός κάθεται να πληκτρολογεί!… Ολόκληρη πολυπληθής ομάδα χρειάζεται, ν’ αποδελτιώσει εφημερίδες κτλ. Παρά ταύτα, φαίνεται πως «κάποιοι» ήδη κινήθηκαν προς αυτή την κατεύθυνση εδώ καί καιρό· το Έφ-Μπή-Άη εδώ καί χρόνια έχει καταχωρήσει στους υπολογιστές του ιστορικές ημερομηνίες επετείων, ώστε (όπως απάνω-κάτω έλεγε η ανακοίνωσή του) «να προλάβει φανατικούς, που θα βιαιοπραγούσαν -με βόμβες, κτλ- σε κάποια επέτειο, εκδικούμενοι ποιός ξέρει ποιόν».
Μόνον ημερομηνίες έχει καταχωρήσει;… Τέλος πάντων. Όπως σε κάθε παρόμοια περίπτωση, το θέμα δεν είναι τί κάνουν «αυτοί», αλλά τί κάνουμε (ή δεν κάνουμε) εμείς.
Τρίτο λογικό βήμα, είναι η συνειδητοποίηση πως η κλασική σημερινή Αστρολογία προφανέστατα είναι υποσύνολο μιάς ευρύτερης Αστρολογίας (που συνδυάζει καί τους απλανείς αστέρες). Καί πως το υπερσύνολο αυτό μάλλον το ξέρανε κάποτε οι αρχαίοι ημών – αν καί δεν το λέγανε. Όπως καταλαβαίνω, τό ‘χανε σεντουκιάσει ως καθαρά ιερατική γνώση.
Ακόμη ένα λογικό βήμα… Μήπως -πλήν απλανών- υπάρχουν κι άλλα ουράνια σώματα, που πρέπει να λάβουμε υπόψη μας γιά εκτεταμένο ωροσκόπιο;
Ναί, υπάρχουν.
ii-γ. «Απόκρυφη» επεκτεταμένη Αστρολογία 2
Εκείνα που τραβούν αμέσως την προσοχή μας, είναι τα κομμάτια του πάλαι ποτέ Φαέθωνα. Οι αστεροειδείς της ζώνης αστεροειδών! (Καί λογικά· αν υπήρχε στην εποχή μας ο Φαέθων, θα τον λαμβάναμε υπ’ όψη μας στα ωροσκόπια. Εφ’ όσον, όμως, δεν υπάρχει, θ’ ανοίξουμε δοσοληψίες με τους «κληρονόμους» του!)
Εδώ κι αν έχουμε παρουσία του (μακροκοσμικού) Μάτριξ!… Βλέπετε, ενώ στα άλλα άστρα τα ονόματά τους καί οι ιδιότητές τους (πχ το ότι ο Δίας αντιπροσωπεύει το μεταφυσικό στοιχείο του πυρός καί κουμαντάρει τον Τοξότη) μελετήθηκαν / αποδόθηκαν σε διάστημα ίσως καί δεκάδων χιλιάδων ετών,…
…μ’ άλλα λόγια, προέκυψαν ως συμπεράσματα μακροχρονίων συμπεριφορικών παρατηρήσεων των ουρανίων φαινομένων,…
…τα ονόματα των αστεροειδών δεν ακολούθησαν τέτοια διαδικασία! Αντιθέτως, ο κάθε αστρονόμος από το 1801 καί μετά (έτος ανακάλυψης του πρώτου τους, της Δήμητρας), θεώρησε καλό να δίνει στους ανακαλυπτόμενους αστεροειδείς όποιο όνομα του κατέβαινε στη γκλάβα!
Τυχαία διαδικασία; Έμπνευση; Απόκρυφες γνώσεις σε απόκρυφα βιβλία σε απόκρυφα υπόγεια; (Ωραίο θά ‘ταν γιά μυθιστόρημα, αλλά δεν νομίζω. Μπορεί, βέβαια, να υπάρχουν καί μερικά τέτοια βιβλία -σάμπως επισκέφθηκα ποτέ τέτοιες βιβλιοθήκες, γιά να ξέρω; -, αλλά, ακόμη κι αν υπάρχουν, έχω λόγους να μήν δέχομαι πως καλύπτουν πλήρως αυτό το γνωστικό πεδίο.)
Μπάααα, αδελφοί μου, τίποτε απ’ όλ’ αυτά! Καθαρό Μάτριξ, καί μόνον! Τα ονόματα των αστεροειδών προκύπτουν από τον -μή συνειδητώς συλλαμβανόμενο- μυστικό ψίθυρο του Μάτριξ στα ημίσοφα κεφάλια των αστρονόμων!
Πάντως, ο συφιλιδικός πόρδος Έλγιν δεν έχασε καιρό. Μόλις έμαθε την ύπαρξη των αστεροειδών (απ’ το φιλαράκι του τον Πιάτζι), τράβηξε γιά Ακρόπολη… καί κατέστρεψε την καρυάτιδα του Φαέθωνα με τα πριόνια καί τα σφυριά. (Δείγμα πως «κάτι» είχε διαβάσει απ’ τα απόκρυφα βιβλία, που είπαμε – αλλά δεν τον κάλυπτε πλήρως. Γι’ αυτό περίμενε την επιβεβαίωση του αστρονόμου φίλου του.)
iii-α. Ο συνδυασμός.
Πες ότι τα μελετάμε καλά όλα τα παραπάνω. Πες ότι τα καταλαβαίνουμε. Πες ότι πλακωνόμαστε στον προγραμματισμό, καί κατασκευάζουμε ένα υποδειγματικό αστρονομικό πρόγραμμα με απίθανες παραμέτρους αναζητήσεως, που δουλεύει με μιά τρομερή βιβλιοθήκη αποδελτιωμένων γεγονότων.
Ποιό το όφελος; Τί κερδίζουμε;
Στη δεύτερη περίπτωση, αφ’ ενός ρίχνουμε φώς στις σκοτεινές περιόδους της Ιστορίας, αφ’ ετέρου κάνουμε το ίδιο γιά τα ασαφή, ή σκοτεινά κίνητρα των ιστορικών προσώπων. Πχ βλέπουμε κάποιον βασιλιά να εκστρατεύει εναντίον κάποιου άλλου λαού τελείως ξαφνικά, καί χωρίς να υπάρχει αίτιο. Ή, μήπως, υπάρχει;
Αλλά το κίνητρό μας δεν είναι μονάχα η σοβαρή έρευνα της Ιστορίας καί η αποκατάσταση των χαμένων ψηφίδων της!
iii-β. Τα «καυτά» συμπεράσματα.
Η περιγραφή του προαναφερθέντος μηχανισμού, όπως τη διατυπώσαμε, δεν φανερώνει τη μεγάλη του δύναμη. Ποιά είν’ αυτή, τότε; Πού ελλοχεύει;
Κοιτάξτε! Αν ζητάμε να βρούμε πχ πότε συμβαίνει έκλειψη Ηλίου (οποιουδήποτε είδους), δηλαδή πότε περνάει η Σελήνη μπροστά από τον Ήλιο, θα διαπιστώσουμε πως αυτό το φαινόμενο συμβαίνει κάθε λίγα χρόνια. Δύο, ίσως τρία… Πάντως, αρκετά συχνά. Αν, όμως, ζητάμε να βρούμε συγκεκριμένα κάθε πότε συμβαίνει έκλειψη Ηλίου πχ δίπλα στον Βασιλίσκο (καί δή, με απόκλιση πχ το πολύ δύο μοιρών – όπως όταν ξεκίνησε ο πόλεμος των Ατλάντων εναντίον μας), τότε θα διαπιστώσουμε πως ίσως αυτό συμβαίνει κάθε σαράντα, ίσως πενήντα χιλιάδες χρόνια! Κι αν το εξειδικεύσουμε, καί ζητήσουμε πχ να δούμε πότε αυτό το φαινόμενο συμβαίνει συγκεκριμένα πάνω από τον Ατλαντικό Ωκεανό, τότε ίσως οι υπολογισμοί μας να δώσουν περίοδο πχ μισού εκατομμυρίου ετών.
Δηλαδή, όσο περισσότερο εξειδικεύουμε την αναζήτησή μας, τόσο περισσότερο μεγαλώνει η χρονική περίοδος να επαναληφθεί το φαινόμενο που ζητάμε.
Καί λοιπόν;
Λοιπόν… Νομίζω ως απόλυτα λογική την υπόθεση, ότι πολύ αραιά επαναλαμβάνονται μονάχα τα μεγάλης σημασίας γεγονότα!
Ποιά μπορεί να είναι αυτά;
Τελείως πρόχειρα: γέννηση ιδρυτών θρησκειών, ίδρυση θρησκειών, γέννηση φυλών καί υποφυλών, θάνατος φυλών καί υποφυλών… κι ό,τι άλλο σχετικό βγάλει η λογική μας καί η φαντασία μας. Ώστε, αν ανακαλύψουμε τους αστρικούς συνδυασμούς που φέρνουν τέτοια γεγονότα, πιθανόν να τα προκαλέσουμε κιόλας! Ή να τ’ αποφύγουμε, αν δεν μας αρέσουν. (Η ελεύθερη βούληση, που λέγαμε.) Όπως καταλαβαίνετε, οι αστρικοί συσχετισμοί σε γεγονότα μεγάλης σημασίας είναι καί οι ίδιοι ισχυροί. Δηλαδή, «πύλες»!
Όπως καταλαβαίνετε, δίς, οι λάθος επιλογές σε τέτοια θέματα Α-ΠΑ-ΓΟ-ΡΕΥ-Ο-ΝΤΑΙ διά ροπάλου!!!
Ή, μήπως, νομίζετε πως πχ ο Προμηθέας έφτιαξε τα βρωμοανθρωποειδή του, χωρίς να λάβει υπ’ όψη του δεδομένα του τύπου που προεκθέσαμε;
iv. Καί τα Μαθηματικά.
Δεν είναι μόνο οι αστρικές θέσεις, που προσδιορίζουν το μακροκοσμικό Μάτριξ. Στο μοντέλο μας μπαίνουν καί κάποια Μαθηματικά. (Μας αρέσει-δέ μας αρέσει.) Δυστυχώς, όμως, η έρευνα επάνω σ’ αυτά είναι δυσχερέστερη από την αντίστοιχη των άστρων, διότι δεν έχουμε σταθερά σημεία ν’ αρχίσουμε. Να μετράμε χρονικές αποστάσεις καί τους λόγους (δηλ. τις αναλογίες) αυτών, ναί… αλλά ξεκινώντας από πού; καί γιατί απ’ το σημείο Α, κι όχι απ’ το σημείο Β; Καί γιατί να έχει κάποια σημασία (γιά την Ελλάδα, εννοείται) ξέρω ‘γώ ένας σεισμός στους ανθρωποφάγους της Βόρνεο, ο οποίος προκύπτει πολλαπλασιάζοντας επί 1.618 το διάστημα μεταξύ δύο Τουρκικών προκλήσεων στο Αιγαίο;
Πολλά τα ερωτήματα.
Εν πάσει περιπτώσει, καί παρά το γεγονός ότι πρέπει να «θεσμοθετήσουμε» τα πάντα, ξεκινώντας από τα ίδια τα θεμέλια της έρευνάς μας, θεωρώ αυτό το πεδίο τρομερά ενδιαφέρον· καί πιστεύω πως, όταν δημιουργηθεί μιά κάποια σταθερή βάση δεδομένων, η πρόοδος από ‘κεί καί μετά θα είναι ταχύτατη.
Ως χαρακτηριστικότερο παράδειγμα εφαρμογής των «μυστηριωδών» αυτών Μαθηματικών, αναφέρω την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης – γιά την οποία είμαι σίγουρος: οι αρχαιολόγοι (γεωλόγοι, κτλ) την έχουν προσδιορίσει τώρα τελευταία ανάμεσα στο 1620 πΧ καί το 1630 πΧ, με πιθανώτερο έτος το 1627 πΧ. (Παλιότερα δίνανε απόκλιση πάνω από 50 χρόνια.) Όλοι αυτοί ψιλοπαραπονιούνται ότι ναί μέν, οι μέθοδοί τους (πχ δακτύλιοι δέντρων, γεωλογικά στρώματα, κτλ) έχουν ακρίβεια δεκαετίας, αλλά δεν μπορούν να προσδιορίσουν την ακριβή χρονιά. Αντιθέτως, γιά μένα ο υπολογισμός είναι απλός: πρόκειται γιά το 1625 πΧ. Γιατί; Διότι στο πραγματικό «έτος μηδέν» της χρονολογίας μας, που είναι το 7 πΧ (μή ρωτάτε τώρα το γιατί), προσθέτουμε… καλύτερα, αφαιρούμε (μιά που πάμε προς το παρελθόν) 1000*φ έτη, δηλαδή 1618, καί φτάνουμε στο 1625 πΧ.
Γιά να κλείσουμε: στο πεδίο της μαθηματικής έρευνας των «τομών» του Μάτριξ στον χώρο καί τον χρόνο, δεν θεωρώ τίποτε ως οριστικό· η έρευνα θα συνεχιστεί γιά πολύ ακόμη. Κι ελπίζω όχι μονάχα από μένα!
Eντάξει, στα προηγούμενα θεμελιώσαμε πολύ καλά τη μεθοδολογία της έρευνάς μας! Μήπως, όμως, κυνηγάμε χίμαιρες;
Αυτό, υπολογίζω πως υπάρχουν τρείς τρόποι να το απαντήσουμε στην πράξη (καί δεν νομίζω πως ξεχνάω κάποιον άλλον) :
Επομένως, εξειδικεύουμε την ερώτηση: μήπως ειδικά οι αρχαίοι ημών… έστω, τα ιερατεία τους, σκεφτόντουσαν έτσι / έπαιρναν αποφάσεις έτσι;
Γιάααα να δούμε!…
v. Μερικά αρχαιο-Ελληνικά ευρήματα.
Εδώ, πρέπει ν’ ακονίσουμε λίγο τη φαντασία μας. Όχι, βέβαια, προς την κατεύθυνση να φανταζόμαστε πράσινα ανθρωπάκια καί λοιπές απιθανότητες, αλλά ως προς το τί θα μπορούσαν ν’ απεικονίζουν κάποια ευρήματα των αρχαίων ημών. Τί θα μπορούσαν ν’ απεικονίζουν, πλήν του προφανούς.
Ξεκινάμε με το πρώτο, την αναθηματική ασπίδα (που βρίσκεται στο μουσείο) των Δελφών:
Τί παρατηρούμε; Κάτι που μοιάζει αρκετά με το τοπογραφικό της Ποσείδιας! αλλά δεν είναι· είναι απεικόνιση του Ηλιακού μας Συστήματος. (Όπως είναι καί το τοπογραφικό της Ποσείδιας, άλλως τε.) Ο Ήλιος στη μέση, τέσσερεις τροχιές κολλητά, κι άλλες τρείς παραέξω. Κάθετα, «από τον βορρά των χαρτών» θα λέγαμε, έχουμε δύο βέλη προς τον Ήλιο. Κι ένα εξόγκωμα επάνω απ’ τις αιχμές των βελών, που θεωρώ πως είναι η Σελήνη. Υπόψη, οι τροχιές κάτω απ’ τις δύο με τα βέλη, διακόπτονται. (Από μέσα προς τα έξω: μία διακοπτόμενη, μία με βέλος. Μία διακοπτόμενη, μία με βέλος.)
Γιά καλύτερη παρατήρηση (επειδή η σκουριά του μπρούντζου δείχνει τα «τροχιακά» εξογκώματα λίγο κολλημένα μεταξύ τους), ιδού ξανά η ασπίδα· περασμένη τώρα από φίλτρα του προγράμματος επεξεργασίας εικόνας που χρησιμοποιώ (του Gimp) :
Σε σύνολο:
Καί στη λεπτομέρεια που μας ενδιαφέρει:
Τί μας δείχνει τελικά το σχέδιο; Προφανώς ελάσσονα ευθυγράμμιση (inferior conjunction) Ήλιου, Ερμή, Γής, καί Σελήνης – σε Πανσέληνο. (Αν θεωρήσουμε ως εσώτατη τροχιά την του Ηφαίστου. Καί γιατί να μην τη θεωρήσουμε, άλλως τε; επειδή θεωρούν τον Ήφαιστο ανύπαρκτο οι οπαδοί της Γενικής Σχετικότητας; ) Ειλικρινά, δεν ξέρω σε ποιά ημερομηνία συνέβη αυτή, όπως δεν ξέρω με ποιό γεγονός συνδέεται. Πάντως, είμαι απόλυτα σίγουρος γιά το τί βλέπω στο σχέδιο.
Σημειώστε ότι, εφ’ όσον η ασπίδα αυτή έχει χρονολογηθεί κάπου τον 7ο αιώνα πΧ, ο βορράς της Γής κατά το θερινό ηλιοστάσιο έδειχνε τότε περίπου τις 10 μοίρες του Καρκίνου. Κάπου εκεί βρίσκεται το άστρο χ-Καρκίνου, που σηματοδοτεί το πίσω δεξιά πόδι του κάβουρα. Δυστυχώς, δεν γνωρίζω αν έχει κάποια σημασία αυτό.
Ως επιβεβαίωση των ισχυρισμών μου, έρχεται το περίφημο ημερολόγιο των Αζτέκων με τη Μέδουσα στο κέντρο:
Γιάαα προσέξτε τα βελάκια!!! 🙂
Πρέπει να σημειώσουμε πως: (α) το Αζτέκικο ημερολόγιο έχει να κάνει με τις μαθηματικές χρονικές περιόδους, που λέγαμε· παρά με θέσεις άστρων. (Αυτή είναι η κύρια διαφορά του με τα δικά μας ευρήματα.) Καί (β) πως η μορφή στο κέντρο (η Μέδουσα), δεν είναι ούτε ο Ήλιος, ούτε η Σελήνη (που λένε μέχρι σήμερα οι ερευνητές). Είναι το γαλαξιακό κέντρο του Γαλαξία μας, το φοβερό καί τρομερό Τσιμπάλμπα Μπέ των Κιτσέ Μάγιας. Το οποίο όλοι οι λαοί της περιοχής εκείνης το θεωρούσαν ως κάτι το φρικαλέο. Πράγματι, πρόκειται γιά μία τεραστίας ισχύος μαύρη τρύπα, γύρω από την οποία περιστρέφεται το Ηλιακό μας Σύστημα κάθε 275,000 χρόνια περίπου. Έτσι (δηλ. εφ’ όσον δεχθούμε πως η Μέδουσα συμβολίζει το Τσιμπάλμπα Μπέ) αιτιολογούνται καί οι τρομερά μεγάλες χρονικές περίοδοι του μαγιάνικου ημερολογίου, όλα εκείνα τα -τούν (Μπακτούν, Πικτούν, Κιντσιλτούν, κτλ κτλ).
Πάμε, όμως, παρακάτω.
Άλλα ευρήματα, που πιθανόν βοηθάνε στην έρευνά μας, είναι αρκετά χρυσά σκουλαρίκια της Ελληνιστικής εποχής. Όπως πχ τούτο εδώ, που προέρχεται από αρχαιοκαπηλεία:
(Κλίκ επάνω στην εικόνα, γιά να βρήτε το πλήρες άρθρο με την πλήρη εικόνα.)
Ή μερικά ακόμη, που ετυχώς φυλάσσονται στο μουσείο Θεσσαλονίκης (αν δεν κάνω λάθος). Πχ τούτο εδώ:
(Κλίκ επάνω στην εικόνα, γιά να βρήτε το πλήρες άρθρο με την πλήρη εικόνα.)
Ίσως αυτο το δεύτερο ζευγάρι σκουλαρίκια να έχει σαφέστερο αστρονομικό συμβολισμό. (Τετραπλή συζυγία άστρων; ) Ίσως, πάλι, αυτά τα μοτίβα απλώς να ήταν της μόδας τα χρόνια από το 323 πΧ μέχρι (ας πούμε) το 100 μΧ – καί να μην απεικονίζουν τίποτε, πέραν όσων βλέπουμε. Όπως καί νά ‘χουν τα πράγματα, ήδη σας έδωσα τον τρόπο να βλέπετε κάποια ευρήματα των αρχαίων ημών με μιά διαφορετική ματιά.
Σημειώστε πως υπάρχουν κι άλλα ευρήματα των αρχαίων ημών, πολύ σαφέστερα ως προς τον αστρονομικό συμβολισμό, γιά τα οποία δεν θέλω να μιλήσω δημοσίως. (Διότι δίνουν …στεγνά σημαντικές ημερομηνίες!) Δεν είναι μόνο ότι δεν θέλω ν’ ανοίξω τα μάτια κατεστημένων αρχαιολόγων του κιλού· ο σοβαρώτερος λόγος είναι πως μαίνεται νοητικός πόλεμος εναντίον μας, ημών των Ελλήνων! Αυτός είναι ακόμη μία πλευρά του συνολικού πολέμου που δεχόμαστε, καί κατά την εκτίμησή μου η πιό σημαντική. (Διότι, έτσι καί κερδίσεις τον νοητικό πόλεμο, η νίκη σ’ όλους τους υπόλοιπους έπεται αυτομάτως.)
Όθεν, κεκλείδωται.
«- Μά, ρέ Εργοδότη, μ’ όσα έγραψες, δεν τους άνοιξες ήδη τα μάτια;»
Όχι! Όσα έγραψα εδώ, είναι μονάχα γιά δικό σας όφελος – καί πολλαπλώς ελεγμένα ως ανώδυνα. Άλλως τε, «αυτοί» ήδη έχουν κάνει μεγάλα καί σημαντικά βήματα προς την κατεύθυνση που ψάχνω, άρα τούτα εδώ τα γραφόμενα τα ξέρουν. Τα έχουν ήδη σκεφτεί πρό πολλού. (Θα σας το αποδείξω παρακάτω αυτό που λέω. Δυστυχώς, ισχύει.)
Μόνο, να ξέρουν καί να ξέρετε τα εξής:
…Αλλά καί ήρωες!
Συναρμολογούμε ακόμη μερικές απαντήσεις σε σημαντικά ερωτήματα γιά το Μάτριξ.
vi. Πότε ξεκίνησε;
Το Μάτριξ, όπως το εξετάσαμε μέχρι τώρα, (φαίνεται πως) είναι ένα σύνολο μαθηματικών καί φυσικών κανόνων στο μακροκοσμικό επίπεδο. Λογικά, το επόμενο ερώτημα είναι αν μας επηρεάζει αμέσως, ή εμμέσως.
Κατά τη γνώμη μου, εφ’ όσον οι κανόνες του Μάτριξ είναι τεχνητοί (τιθέντες από έλλογα όντα), αυτό μας επηρεάζει αμέσως – αν καί σε μικρό βαθμό. Άλλως τε, πιστεύω πως δημιουργήθηκε ακριβώς γιά να έχουμε στη διάθεσή μας “διαμορφωμένη” την αιθερική ενέργεια (ίσως κι άλλης μορφής ενέργειες) προς όφελός μας. Όπως είναι πχ το πλέγμα των καλωδίων καί των συσκευών του ηλεκτρικού, που έχουμε στα σπίτια μας. Έτσι κι αλλοιώς, μας επηρεάζει άμεσα· με την ίδια έννοια, όπως πχ -από την αρνητική πλευρά- η ακτινοβολία των κινητών τηλεφώνων. Μπορεί να τη δεχόμαστε σε μικρό βαθμό, αλλά η μακροχρόνια έκθεση σ’ αυτήν θα έχει ορατά (άσχημα) αποτελέσματα.
Δεν γνωρίζω γιά …αυτόματα ευεργετικά αποτελέσματα του Μάτριξ, αλλά πρέπει οπωσδήποτε ν’ αναρωτηθούμε πόθεν οι απαρχές του. Ή, διαφορετικά: πόσες γενιές ανθρώπων γεννήθηκαν «κολυμπώντας» μέσα σ’ αυτό.
Προσωπικές έρευνες δείχνουν πως το Μάτριξ ίσως να ήταν γνώση πολύ παλιότερη του Φαέθωνα, αλλά στα σίγουρα εφαρμόστηκε σ’ όλο το Ηλιακό μας Σύστημα από τους κατοίκους του μακαρίτη πλανήτη. Διότι τόσο πίσω, το έχω ανιχνεύσει· αλλά γιά πιό πίσω ακόμη στο παρελθόν, δεν έχω στοιχεία. Στα σίγουρα, λοιπόν, μιλάμε γιά πάνω από 3,200,000 χρόνια πρίν την εποχή μας – δηλ. σαφώς πρίν ανατιναχτεί ο Φαέθων. (Τότε που κατοικούνταν, καί τα πράγματα πήγαιναν καλά.)
Γιατί, όμως, τοποθετώ τόσο πίσω στον χρόνο την εφαρμογή του; Διότι υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις.
Η πλέον τρανταχτή απ’ αυτές, είναι η Σελήνη. Αυτή,
…τα οποία όντα είχαν την τεχνολογία να μετακινήσουν τη μία απ’ τις δύο Σελήνες του πλανήτη τους, καί να τη θέσουν σε τροχιά γύρω απ’ τη Γή.
Κι όμως, συνέβη ακριβώς αυτό!
Όλα αυτά δείχνουν πως ναί, κάποτε κάποια έλλογα όντα (καί πολύ ικανά στην τεχνολογία) είχαν βάλει το χεράκι τους στο Ηλιακό μας Σύστημα, καί το ανακάτεψαν γιά τα καλά – με άγνωστο σε μένα σκοπό, κατά το μεγαλύτερο μέρος του. (Διότι, ‘ντάξ’… Η Σελήνη επηρεάζει τους βιολογικούς οργανισμούς στη Γή. Τα “κλειδώματα” μικρών ακεραίων στους δορυφόρους του Δία, σε τί ακριβώς βοηθάνε; ) Όθεν, Μάτριξ!
Τώρα, αν με όλ’ αυτά βοηθιέται η ανάπτυξη (καί η ανέλιξη) των βιολογικών οργανισμών, τότε πράγματι το Μάτριξ είναι η διαμόρφωση συμπαντικών ενεργειών (καί σαφώς της αιθερικής των ουρανίων σωμάτων) προς όφελός μας.
Οι (συμπληρωματικές) πληροφορίες που ακολουθούν, είναι αναπόδεικτες. Σας τις δίνω, όμως, απλά γιά να υπάρχουν κάπου καταγραμμένες:
Όταν ανατινάχτηκε ο Φαέθων, οι κανόνες του Μάτριξ του Ηλιακού μας Συστήματος επηρεάστηκαν σε μεγάλο βαθμό. Φυσικά, γιά να ξαναπάνε καλά τα πράγματα μετά την έκρηξη (κι όταν θα είχαν ηρεμήσει οι διαταραχές), έπρεπε να επέλθει μιά νέα ισορροπία. Έπρεπε το Μάτριξ να ξαναφτιαχτεί.
Δεν γνωρίζω ποιά έλλογα όντα ανέλαβαν ξανά την αποστολή αυτή. Πιθανώτατα ήταν Φαεθωνιανοί που διέφυγαν εγκαίρως καί σώθηκαν. Πιθανώτατα κάποιοι άλλοι σοφοί, επάνω στη Γή πιά, ξαναδιόρθωσαν τα στραβά. Ωστόσο, γνωρίζω από “ενθύμηση” ότι το τελευταίο χρονικά άτομο που διόρθωσε το Μάτριξ, ήτανε ο Παλαμήδης – στην ενσάρκωσή του ως μέλος της Γαλάζιας Αδελφότητας, λίγο καιρό πρίν βυθιστεί η Ατλαντίδα.
Έκτοτε, δεν βρέθηκε κανείς άλλος να κάνει διορθώσεις. Η δέ καταβύθιση του νησιού σχεδόν διέλυσε τις ματριξιανές ισορροπίες, οι οποίες από τότε μισοδουλεύουν (καί πάντως, πόρρωι απέχουν απ’ το 100% σωστό)· κάπως σαν ξεχαρβαλωμένα ελατήρια, θα λέγαμε. Γι’ αυτό κι έχει επικρατήσει η αντίληψη πως το Μάτριξ είναι κάτι κακό κι αποφευκταίο. Είναι σα να προσπαθεί κάποιος να κοιμηθεί σε διαλυμένο καί στραβό κρεββάτι. Με τα ελατήρια να χάσκουν έξω απ’ το φθαρμένο, βρώμικο στρώμα.
Σύμφωνα με την αντίληψή μου, λοιπόν, κανείς δεν διόρθωσε το Μάτριξ μετά το 9600 πΧ. Αλλά, διόλου δεν αποκλείω “αυτοί” τώρα τελευταία να κάνουν δοκιμές προς δημιουργία ενός Μάτριξ καθαρά προς όφελός τους· ή, τέλος πάντων, προς τη μετατροπή του ήδη υπάρχοντος Μάτριξ προς τον ίδιο τελικό στόχο. Πιθανώτατα όλοι αυτοί οι αεροψεκασμοί καί οι βομβαρδισμοί του πληθυσμού με ραδιοσυχνότητες να μην έχουν μονάχα έναν τόσο επιφανειακό σκοπό… Οπότε, κάποιος να βρεθεί, να τους σταματήσει!
Εγκαίρως.
vii. Πώς μπορούμε να εκμεταλλευτούμε το Μάτριξ στον μέγιστο βαθμό.
Το Μάτριξ, λοιπόν, σήμερα υπάρχει αφ’ εαυτού. Πλέουμε μέσα σ’ αυτό! Όμως, θεωρώ πως καλύτερη εκμετάλλευση της ενέργειάς του θα πετύχουμε, μονάχα αν κατασκευάσουμε βοηθητικές υλικές διατάξεις. Όπως πχ γίνεται με τα ραδιοκύματα: υπάρχουν μέν, αλλά αν δεν έχουμε ραδιοφωνική συσκευή, δεν μπορούμε ν’ ακούσουμε ραδιοφωνικούς σταθμούς.
Οι υλικές διατάξεις γιά σύλληψη κι εκμετάλλευση της ενέργειας του Μάτριξ δεν είναι άλλες, παρά:
…καί πληροφορία.
Πού βρίσκεται, λοιπόν, η πληροφορία – εκτός απ’ το ανθρώπινο μυαλό;
Βρίσκεται σε κάτι πράγματα, που λέγονται κρύσταλλοι.
Ίσως η χαρακτηριστικότερη περίπτωση τέτοιου κρυστάλλου στην εποχή μας, είναι το κρανίο Μίτσελλ-Χέτζες. (Σύνδεσμος – κείμενο με επιφυλακτική στάση ως προς τα θρυλούμενα.) Αυτό βρέθηκε μέσα σε μία πυραμίδα, καί λέγεται πως επιδεικνύει μιά πολύ περίεργη καί καθόλου σταθερή συμπεριφορά: πότε παγώνει ή ζεματάει τα χέρια που το πιάνουν, καί πότε δείχνει στον έκπληκτο επισκέπτη εικόνες, σα να πρόκειται κάπως γιά ολογραφική τηλεόραση. Αυτά λένε οι (πραγματικές, ή καί ψεύτικες) αναφορές περί αυτού. Ενδιαφέρον ακόμη είναι πως θρυλείται η ύπαρξη δεκατριών συνολικά τέτοιων κρανίων-κρυστάλλων. Καί πολύ σωστά! Διότι οι κρύσταλλοι δουλεύουν καλύτερα ως σύνολα. (Βλέπε πχ «12+1» της Ιωλκού, ξεκινώντας από εδώ.)
Θυμίζω πως κι εμείς είχαμε πεί δυό λογάκια γιά το συγκεκριμένο κρανίο. Επιτροχάδην: ότι απεικονίζει μιά νεαρή κοπέλλα, αλλά όχι ανθρώπινη ύπαρξη. (Διότι τα αυλάκια στους τραπεζίτες της δεν είναι σταυροί, όπως στους ανθρώπους, αλλά Χ.) Κι ότι κάπως έτσι πρέπει νά ‘τανε καί η «κεφαλή της Μεδούσης».
Εκείνο που δεν απαντάει κανείς, όμως, είναι αν το κρυστάλλινο αυτό κρανίο (ή κι άλλα σαν αυτό) είναι κρυσταλλωμένο σε σύστημα έξω απ’ τα γνωστά. Ο λόγος είναι ότι οι ιδιοκτήτες του κρανίου αυτού δεν το έδωσαν γιά εργαστηριακή εξέταση. Τα δέ παρόμοια που κυκλοφορούν, οι επιστήμονες τα βγάλανε πρόσφατα. (150 ετών το πολύ.) Εγώ, όμως, κάνω τη συγκεκριμένη ερώτηση, επειδή τα γνωστά στη φύση (τουλάχιστον του πλανήτη μας) κρυσταλλικά συστήματα είναι μονάχα επτά… αλλά η αφεντιά μου θα περίμενε κάτι τέτοιοι “ειδικοί” κρύσταλλοι να μην είναι κρυσταλλωμένοι σ’ αυτά.
Ένα τέτοιο πόρισμα από μικροσκοπική εξέταση σε εργαστήριο, θα ήταν επιστημονικός σεισμός καμιάς δεκαριάς Ρίχτερ. Γιατί; Διότι θα έδειχνε τεχνητή κρυστάλλωση, (α) με τεχνικές άγνωστες σήμερα, ή (β) ενδεχομένως με τεχνικές αδύνατον (γιά κάποιους λόγους) να επιτευχθούν στον πλανήτη μας! Άντε, να το πώ τελείως έξω απ’ τα δόντια: σε τέτοιους κρυστάλλους, θα περίμενα κρυστάλλωση κατά πλατωνικό στερεό. (Αν καί δεν θα πώ το γιατί.)
Εννοώ, πλατωνικό στερεό πλήν κύβου – ο οποίος υπάρχει στη φύση ως γνωστό κρυσταλλικό σύστημα.
Φυσικά, αν ανακαλυφθεί τέτοιο χαρακτηριστικό σε κρύσταλλο, δεν περιμένω να μιλήσει κανείς δημοσίως… Θα φάνε κατακέφαλα την κεραμίδα οι επιστήμονες, αλλά δεν θα βγάλουν άχνα. Όπως δεν περιμένω να μιλήσει κανείς δημοσίως γιά το τί είδους κρυστάλλους κλέψανε απ’ τη Γορίτσα κατά τη διάνοιξη του οδικού τούννελ, όταν πέσανε απάνω στην κρύπτη τους. Πάντως, αυτοί οι κρύσταλλοι ήταν 12 συνολικά. Διαφορετικών ειδών. Καί κρυσταλλωμένοι σε κρυσταλλικά συστήματα άγνωστα. Καλά τα λέω, λεβέντες μου;
Δεν το ξέρετε -διότι δεν σας το είπαν οι εντολοδότες σας- ότι πρόκειται γιά τους κρυστάλλους των πυραμιδίων του “12+1” της Ιωλκού! Αλλά, όταν ξαναβγεί στο φώς του Ηλίου ο δέκατος τρίτος, να τρέμετε. Η προδοσία, ακόμη κι η απλή συνέργεια σ’ αυτήν, ΔΕΝ συγχωρείται.
Σύνολα από ειδικά κτίσματα καί ειδικούς κρυστάλλους, λοιπόν, είναι αυτά που εκμεταλλεύονται τις ματριξιανές ενέργειες. Καί …ειδικοί άνθρωποι! Δεκτικοί.
Πιθανώτατα η απροσδιοριστία ν’ απαιτεί ένα αρκετά σύνθετο σύστημα γιά να εκδηλωθεί, σύστημα όπως είναι ο άνθρωπος με την ελεύθερη βούλησή του· πιθανώτατα δεν της αρκεί ένα ηλεκτρόνιο, ή οποιοδήποτε άλλο σωματίδιο. Κυρίως γι’ αυτό θεωρώ απίθανο (έως αδύνατον) το να εκδηλώνεται στο μικροκοσμικό επίπεδο: απροσδιοριστία σχεδόν σημαίνει “πολλοί βαθμοί ελευθερίας”. Σημαίνει πολυπλοκότητα. Όθεν, είναι αρκετά πιθανό να εκδηλώνεται αυτή (μόνο) σε μακροκοσμικό επίπεδο.
Πριν κλείσουμε την παράγραφο, να σημειώσουμε πως η Λαογραφία είναι ένα άριστο βοήθημα στην έρευνά μας. Τί σχέση έχει, τώρα, αυτή; Έχει, διότι σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, βλέπουμε με άλλη ματιά τα σενάρια ορισμένων παιδικών παραμυθιών. Ότι, γιά παράδειγμα, ο μάγος βλέπει τα πάντα στον μαγικό καθρέφτη του. Ή ότι είναι ικανός να κατεβάσει το φεγγάρι στον πάτο του πηγαδιού. Υπερβολές, αν το δείς ως ενήλικας που διαβάζει παραμύθια στα παιδάκια του γιά να κοιμηθούν. Καθόλου υπερβολές (καί καθόλου φαντασία), αν το δείς …ως αναγνώστης του παρόντος! 🙂
Αυτές οι κουβέντες έχουν πολύ παλιά καταγωγή… από κάποιους άλλους κόσμους, γιά τους οποίους ο χειρισμός του Μάτριξ ήταν τετριμμένη καθημερινή πραγματικότητα. Από τότε μέχρι σήμερα, επέζησαν μέσα απ’ τα παραμύθια καί τα έθιμα – με πολλών να έχει ξεχαστεί η αρχική σημασία.
Καί στ’ αλήθεια ο μάγος (ή ο σαμάνος – αποκάλεσέ τον όπως θέλεις), ασκώντας την ελεύθερη βούλησή του, είναι ικανός να χώσει το φεγγάρι στον κουβά του πηγαδιού! Βλέπετε, δεν είναι μονάχα το ότι μ’ αυτές τις διατάξεις (πέτρινα οικοδομήματα, κρυστάλλους, κτλ) δεχόμαστε ενέργειες (καί ύλες, καί πληροφορίες). Μπορούμε κάλλιστα καί να εκπέμψουμε…
…Οπότε, έχουμε στα χέρια μας μιά τρο-μα-κτι-κή δύναμη, άπειρης συμπαντικής εμβέλειας!
Έ, λοιπόν, έχω απόλυτο δίκιο, όταν σκέφτομαι πως τέτοιες γνώσεις δεν είναι γιά τον καθέναν! (Καί η αξία, που κοιτάζουμε πρώτη στον «καθέναν», δεν είναι η ικανότητα να κάνει πράγματα μαγικά, αλλά το ήθος.) Αν ο “καθένας” τολμήσει να βάλει χέρι σε τέτοιες γνώσεις αυτόκλητος, τότε πρέπει να σταλεί πάραυτα στον Άγιο Πέτρο, γιά να γλυτώσει η υπόλοιπη ανθρωπότητα.
Γιατί, όμως, άρχισα να σκέφτομαι με τον ερπετικό εγκέφαλο;
viii. Εμείς κι “αυτοί”
Κρύσταλλοι, σαν αυτούς που λέμε, στην απώτερη αρχαιότητα υπήρχαν αρκετοί. Οι απώτεροι αρχαίοι ημών είτε τους είχαν βρεί έτοιμους (φτιαγμένους απ’ τους απώτατους προγόνους μας στον Φαέθωνα), ή τους έφτιαξαν οι ίδιοι – μιμούμενοι (ή καί ανακαλύπτοντας πάλι εξ αρχής) φαεθωνιανές τεχνικές τεχνητής κρυσταλλώσεως.
Ωστόσο, παρόμοιους κρυστάλλους είχαν κι οι Άτλαντες – άγνωστο σε μένα πώς αποκτημένους. Έτσι, κάποια εποχή που (ψευτο-)ηρέμησαν τα πράγματα (υπολογίζω γύρω στο 2250 πΧ), ο Περσέας πήγε να συμμαζέψει έναν μεγάλον τέτοιον ξεχασμένον, την “κεφαλή της Μεδούσης” – ώστε να μή μείνει τέτοιο υλικό διαθέσιμο γιά τίποτε μελλοντικούς θαυμαστές των Ατλάντων.
Αυτός ο κρύσταλλος (από δικές μου έρευνες, πάλι) ήταν εκτεθειμένος (καί σε λειτουργία) στην Αθήνα της εποχής εκείνης (πιθανώτατα στον ναό της Θεάς Αθηνάς) γιά 3-4 αιώνες. Όπως κι ο αντίστοιχος κρύσταλλος, ο “Ήλιος της Ήρας” στην Ιωλκό, καί δή γιά την ίδια χρονική περίοδο. Τρομεροί σε ικανότητες καί οι δυό τους, απέτρεπαν έστω καί τη σκέψη κακουργίας εναντίον της Ελλάδας καί των Ελλήνων. Ωστόσο, καί γιά κάποιους συμπαντικής φύσεως λόγους, αλλά καί επειδή ήταν αρκετά επικίνδυνοι (ο καθένας τους μπορούσε να καταστρέψει όλο το Ηλιακό μας Σύστημα, όχι απλά έναν πλανήτη!), κάποια στιγμή περί το 1800 πΧ απεκρύβησαν σε υπόγειες κρύπτες… αναμένοντας τη στιγμή που θα ξαναβγούν στην επιφάνεια, ως απαραίτητοι. Καί που θα τους ξαναχρησιμοποιήσουμε!
Παρά ταύτα, οι σημερινοί θαυμαστές των πάλαι Ατλάντων φαίνεται -δυστυχώς- πως βρήκαν σχετικά πρόσφατα κάποιον αδέσποτον κρύσταλλο του είδους (δεν τους συμμάζεψαν όλους οι πρόγονοι, τί να κάνουμε;!), καί προτίθενται να δοκιμάσουν -με τη βοήθειά του- ν’ ανοίξουν μιά πύλη· άγνωστο πόσο ισχυρή, καί προς ποιόν σκοπό. (Βέβαια, αν υποθέσω ότι θέλουν να ξεκάνουν την Ελλάδα, δεν νομίζω πως θα έχω πέσει πολύ έξω!) Ως φαίνεται, τον κρύσταλλο τον βρήκαν στην Αίγυπτο, ο δέ Ιαπωνο-Αμερικανός ερευνητής Γκόρο Αντάτσι (αρκετά γνωστός καί στο εγχώριο κοινό) έχει ένα πολύ καλό σχετικό άρθρο. (Καί δή, δημόσιας ανάγνωσης. Τα υπόλοιπα τά ‘χει κρυφά καί τα δίνει μόνο με συνδρομή, διότι κάποτε κάτι ραδιοφωνατζήδες γέμιζαν τα προγράμματα των σταθμών τους αντιγράφοντάς τον εν ψυχρώι.)
Αυτό ακριβώς το άρθρο διάβασα, καί μ’ έζωσαν τα φίδια. Εξ ού κι όλο το κατεβατό τούτο εδώ.
Ο Γκόρο ανακατεύει στην ιστορία τον Σούπερμαν (γεννημένον μέσα σε κρυστάλλους καί φέροντα σύμβολο αδαμαντοειδές), του οποίου Σούπερμαν ο πλανήτης καταστράφηκε (τί μου θυμίζει!… 🙂 ), το δέ οικογενειακό του επίθετο είναι …Έλ! Επίσης, ανακατεύονται η σειρά ταινιών (καί τηλεοπτικών σειρών) “Στάργκεητ” ( = αστρική πύλη), οι πυραμίδες της Γκίζας (ένθα βρέθηκε η στάργκεητ, σύμφωνα με το σενάριο της ταινίας), καί η Κατίνα η Πέρρη, η οποία πάλι σ’ ένα πρόσφατο βιντεοκλίπ με πυραμίδες καί σφίγγες κουνάει τον πισινό της (τί πρωτότυπο!), κοιτάζοντας …ένα διαμάντι.
Από τις δικές μου έρευνες, κρίνω πως γενικά σε καλό δρόμο βρίσκονται “αυτοί”, αν καί τους λείπουν μερικά πραγματάκια απ’ τον μηχανισμό που πάνε να στήσουνε. (Δεν θα τα καρφώσω δημοσίως, φυσικά!) Όμως, αν συμβεί -ένεκα καθαρής τύχης- να πάνε να φέρουν ουσιαστικό αποτέλεσμα, τότε να ξέρουν ότι τα ξαδέρφια του Κέρβερου, τα ντόμπερμαν του Άδη θα τους περιμένουν αμολητά! Μ’ άλλα λόγια, συμπαντικώς θα “λυθούν τα χέρια” όσων Ελλήνων μπορούν να επιφέρουν ανταποδοτικά χτυπήματα!
Δεν αστειεύομαι καθόλου. Ούτε μεγαλορρημονώ. Το χάσμα του Αγίου Ανδρέα, μαζί με το Γιέλλοουστόουν, θα στείλουν τη «Νέα Ατλαντίδα» εκεί που της πρέπει!
Το τί θα κάνουν «αυτοί» με τους κρυστάλλους καί τις αστροπύλες, πιστεύω πως θα φανεί σε λίγες μέρες. (Εξ ού καί η βιασύνη μου γιά την παρούσα ανάρτηση.) Γιατί; Διότι νομίζω πως κατάφερα ν’ ανακαλύψω έναν αστρικό συνδυασμό, που ενδεχομένως θα χρησιμοποιήσουν “αυτοί”. Τις πρώτες πρωϊνές ώρες της 1ης Απριλίου 2018, ο Άρης καί ο Κρόνος βρίσκονται σε συζυγία κοντά ( ; ) στο γαλαξιακό κέντρο (το Τσιμπάλμπα Μπέ). Καί με τη Σελήνη σε 90 μοίρες κάθετα σ’ αυτούς.
(Το γαλαξιακό κέντρο βρίσκεται στον συμπαγή κόκκινο κύκλο.)
Πρόκειται γι’ αρκετά κοντινή ημερομηνία, ώστε μάλλον αιτιολογείται η τόσο μεγάλη χαρά της Κατίνας στο βιντεοκλίπ! (Αν κι αυτή είναι διαρκώς χαρούμενη. Είπαν τ’ς παλαβής…)
Τέλος πάντων, ελπίζω να κάνουν λάθος στους υπολογισμούς τους – ώστε ν’ αποκλειστεί έστω κι η ελάχιστη πιθανότητα να φτάσουν σε αποτέλεσμα λόγωι κωλοφαρδίας.
ix. Επίλογος – Εμείς.
Μπροστά σε τέτοιους αντιπάλους καί με τέτοια μέσα, τί μπορούμε να κάνουμε εμείς οι Έλληνες – καί μάλιστα, παρά τα πρωτοφανή χάλια μας των τελευταίων δεκαετιών; Πιστεύω, πάρα πολλά.
Βλέπετε, πάλι είναι θέμα λογικής!
Δεν είναι καθόλου λογικό τ’ αρχαία μας μαντεία να προβλέπανε τα πάντα, αλλά να μήν έχουν προβλέψει:
Άρα, έχουν προβλέψει καί το δεύτερο.
Βέβαια, αυτό συνεπάγεται εντονώτατες συζητήσεις επί συζητήσεων… Διότι αναρωτιέται ο καθένας μας ότι: εφ’ όσον τα αρχαία μας μαντεία όντως πρόβλεψαν την κατάντια μας, γιατί δεν έλαβαν αποτρεπτικά μέτρα, κι έχουμε σήμερα τον κάθε Χάζαρο ν’ αλωνίζει στην καμπούρα μας;
Ειλικρινά, δεν γνωρίζω. Η αλήθεια είναι πως κάπου πάει το μυαλό μου (σε κάτι σαν «Συμπαντική νομοτέλεια» – διότι σε κάθε «μεγάλο μήνα» αλλάζει ο μέγιστος θεός, καί στους Ιχθύες μάλλον έπρεπε συμπαντικώς να λουστούμε τον Κρόνο)· αλλά: καί δεν θα ξεκινήσω τη σχετική κουβέντα εδώ, καί θα την αποφύγω. Δεν θέλω να σκαλίζω πληγές, ή να ρίχνω καύσιμο στη φωτιά της σκέψης ότι η πάλαι ποτέ αρχαία πνευματική μας ηγεσία μας παράτησε εν ψυχρώι στους πέντε δρόμους.
Εγώ επιμένω να σκέφτομαι πως οι αρχαίοι ημών έχουν λάβει μέτρα προστασίας καί γιά μας – αν καί όταν τα χρειαστούμε. Αφού, εννοείται, πρώτα συνειδητοποιήσουμε την ανάγκη τους. Βλέπετε, κανείς δεν θέλει να θεραπευτεί, αν πρώτα δεν κατανοήσει πως είναι άρρωστος! (Τον ξεκολλάς τον χοντρό απ’ το γυράδικο, να τον βάλεις γιά τρέξιμο; Σιγά! 🙂 ) Κι εμείς, ως λαός, ενώι διάφοροι άλλοι μας πίνουν το αίμα, ακόμη λέμε: «- Δέ βαρυέσαι!» (Σωστά! Νηστικά θα μείνουν τα βαμπίρ; Κρίμα είναι! Lol!!!)
Επειδή, τώρα, ο γράφων συνειδητοποίησε παιδιόθεν πως η κατάσταση στην Ελλάδα περιγράφεται ως ένα καφέ πράγμα δύσοσμο, έχει καιρό που αναζήτησε τα κρυμμένα «δωράκια» των αρχαίων ημών. Δηλαδή, τα πιθανά αντίμετρα που μας άφησαν, να τα επαν-ανακαλύψουμε· σαν το σπαθί του Αιγέα, που βρήκε ο Θησέας! Καί …κάτι βρήκα! Ναί, σωστά καταλάβατε: μέσα σ’ όλο το εννοιολογικό πλέγμα που αναλύσαμε – μέσα στη σαλάτα κρυστάλλων, αρχαίων ναών (εκεί να δείς, πώς αλλάζουν οι κανόνες του πλέγματός τους κάθε εποχή!), κτλ κτλ κτλ. Δεν φιλοδοξώ, όμως, να κατεβάσω το Φεγγάρι μέσα σ’ ένα πηγάδι· φιλοδοξώ να κατεβάσω τον ουρανό στα κεφάλια των «Νέων Ατλάντων»! 🙂 (Κάτι ήξεραν οι Γαλάτες του Αστερίξ, που το φοβόντουσαν αυτό!)
Γι’ αυτό καί είμαι -συγκρατημένα- αισιόδοξος γιά το μέλλον του λαού μας καί της χώρας μας.
Καλή μας τύχη, λοιπόν, με τις μάχες που θα δώσουμε προσεχώς!
Έτσι κι αλλοιώς, καί εμείς οι Έλληνες, αλλά καί “αυτοί”, φτάσαμε στην τελική ευθεία.
«Δεν πρέπει να μείνει, παρά μόνον ένας!»
"..οι αρχαίοι ημών έχουν λάβει μέτρα προστασίας καί για μας"
* Αφιερώνεται στον Παλαιό *
Η αστροπύλη άνοιξε σε δράκους άλλης Γής!
Φυλάξτε τις κ_λάρες σας, γιατ’ ο τσολιάς εγγύς!
[Αντιγράφω από μνήμης το ποιητούργημα του Μάρκο ντε Σάντ,
που απευθύνεται σε ηπαπαραίους καί λοιπά ανθρωποειδή.
Από την ποιητική συλλογή:
«Κάποιος (δεν θυμάμαι ποιός) ήρθε, καί την έχει μεγάλη!» (Την υπόληψη. 🙂 )]
Όταν λέμε «Μάτριξ», κι όπως το βλέπω εγώ: κατά βάση εννοούμε ένα σύνολο κανόνων επιβαλλομένων στον χώρο καί στον χρόνο. Δηλαδή, το Σύμπαν (η Φύση, όπως θες πές το) είναι αυτό που είναι (πχ οι πλανήτες κάθε πλανητικού συστήματος περιστρέφονται γύρω από έναν ήλιο, κτλ κτλ), αλλά υπάρχουν καί κάποιοι κανόνες παραπανήσιοι, οι οποίοι συν-διαμορφώνουν την πραγματικότητα.
Κατά τη γνώμη μου, αυτοί οι κανόνες (α) είναι τεχνητοί (δηλαδή, έχουν τεθεί από έλλογα όντα πλήν του Θεού), καί (β) διαμορφώνουν τοπική πραγματικότητα. Αλλά όλ’ αυτά θα τα εξετάσουμε παρακάτω, με την ησυχία μας.
Φυσικά, η παρούσα μικρή μελέτη κάθε άλλο παρά πλήρης είναι. Εκτός αυτού, ακόμη καί τα -σχετικώς λίγα- παρατιθέμενα στοιχεία οδηγούν σε τεράστιο πεδίο έρευνας. Πιστεύω, όμως, πως η όλη ερευνητική προσπάθεια αξίζει.
i-α. Προοίμιο – Το γνωσιακό έλλειμμα των Φυσικών.
Στην ανάρτηση του ποιητή μας, υπό τον τίτλο «Morbus gravis», θα βρήτε παρατιθέμενα μιά σειρά βίντεο, που -υποθετικώς- αναφέρονται στο Μάτριξ. Αυτά όλα μιλάνε γιά τον μικρόκοσμο (άτομα καί υποατομικά σωματίδια), όπου κάποιοι Φυσικοί υποτίθεται πως ανακάλυψαν δομές, προσομοιάζουσες με σειρά εντολών προγράμματος ηλεκτρονικού υπολογιστή. Όθεν, συμπεραίνουν πως όλος ο κόσμος μας είναι κάτι σαν τεράστιο πρόγραμμα ενός τεράστιου υπολογιστή.
Άρα, όλοι ζούμε σε μιά προσομοίωση… σ’ ένα όνειρο, πιό απλά.
Από ‘κεί καί μετά, συνδέουν αυτό το συμπέρασμα με τον πλατωνικό μύθο του σπηλαίου, με βουδδισμούς / νιρβάνες, καί δε συμμαζεύεται.
Έχω, όμως, να πω τα εξής… κι έχω να τα πω ως ειδικός της Φυσικής, κι όχι ως φιλομαθής αναγνώστης περιοδικών «εκλαϊκευμένης» επιστήμης:
Επειδή γνωρίζω άριστα τη διαδικασία παραγωγής κορυφαίων Φυσικών της καριέρας (προφεσσόρων τε καί ερευνητών), σας δηλώνω πως η διαδικασία αυτή δεν περιλαμβάνει την βαθειά κατανόηση της συγκεκριμένης επιστήμης.
Γιατί;
Διότι, εμποτισμένοι -σχεδόν- άπαντες από το «δυτικό» πνεύμα της βιασύνης (γιά την ακρίβεια, της χρησιμοθηρίας-απληστίας τύπου «εδώ καί τώρα»), δεν κάθονται να ξοδέψουν χρόνο σε κατανόηση της επιστήμης τους· καί δή, βαθύτατη. Η όλη τους προσπάθεια συνίσταται στο να «καθαρίσουν» τις εξετάσεις με καλό βαθμό, καί μετέπειτα ν’ αναρριχηθούν στην πανεπιστημιακή ιεραρχία. Γρήγορα. Βιαστικά. Μή χάνοντας δευτερόλεπτο.
Αν τους ρωτήσεις πότε σκοπεύουν ν’ ασχοληθούν σοβαρά με το υλικό τους (καί όχι εξετασιοκεντρικώς), σου απαντούν: «- Αργότερα!». Ένθα «αργότερα» σημαίνει όταν θα έχουν στρογγυλοκάτσει σε καρέκλα, καί δεν θα τους κουνάει κανείς. Πλήν όμως, αυτό το «αργότερα» δεν έρχεται ποτέ. Βλέπετε, κάθε εποχή, κάθε χρόνος, κάθε μέρα, κάθε περίοδος της ζωής μας, έχουν τις δικές τους απαιτήσεις – η δέ ζωή μας δεν είναι άπειρη. Κι ό,τι δεν γίνεται εγκαίρως, έχει ελάχιστες πιθανότητες να γίνει αργότερα.
Επειδή είχα δεί αρκετούς τέτοιους κατά τα φοιτητικά μου χρόνια, ξέρω πως αντιμετωπίζουν τα μαθήματα ως «πακέτο» ύλης σεμιναρίου πχ 200 ωρών (ας πούμε, ετήσιο μάθημα 6 ωρών εβδομαδιαίως, 4 θεωρία / 2 εργαστήριο, επί 35 εβδομάδες του απρόσκοπτου διδακτικού έτους), συν τα συνοδευτικά αυτής της ύλης «πονηρά»· δηλαδή βιβλιογραφία αναφοράς (υποτίθεται γι’ αργότερα), βιβλία με λυμένα δύσκολα προβλήματα, σημειώσεις… κτλ παρόμοια, προοριζόμενα γιά τα γατόνια που την ψάχνουν κρυφά γιά καλό βαθμό. (Εντάξει, έχουν κι ένα δίκιο: η μέρα έχει μόνον 24 ώρες· κι αν είναι να τηρήσουν την «κατανοητική» αναλογία 1 προς 10 -δες αμέσως παρακάτω-, τότε πρέπει να σπουδάζουν γιά …σαράντα χρόνια! Απ’ την άλλη, όμως, δεν γίνεται να φας ομελέττα, χωρίς να σπάσεις αυγά.)
Όμως, όταν δεν σκοτώνεις το τέρας μικρό, θα σε σκοτώσει αυτό όταν μεγαλώσει. Έτσι, προσωπικώς δεν απορώ καθόλου με ανοησίες του τύπου: «Ο Θεός δεν παίζει ζάρια με τον κόσμο!»… σαφέστατο δείγμα ότι αυτοί που τις εκστομίζουν, ανάθεμα κι αν κατανόησαν τί διάβαζαν! (Αδιάφορο αν έχουν πάρει δέκα Νομπέλ.)
Συνεπώς, γιά όποιον -στον καιρό της μαθητείας του- δεν τήρησε τον χρυσούν κανόνα: «10 ώρες κατανόηση γιά 1 διάβασμα», τίθενται αμείλικτα τα ερωτήματα:
- Αν κατάλαβε.
- Τί κατάλαβε.
- Πώς το κατάλαβε.
Τί να κάνουμε; σ’ αυτόν τον ντουνιά ο καθένας «την ακούει» με την παραμύθα του. Άλλος με χασίς, άλλος με ποδόσφαιρο… Κι οι δυτικές νοημοσύνες του iq 145 την ακούν με τις συστατικές επιστολές (καί τις κλειστές λέσχες εξουσίας), με τις οποίες (νομίζουν πως) ανεβαίνουν λίγο παρακάτω απ’ τον Θεό. Τά ‘παμε…
Είπαμε τί γίνεται, όταν οι εκκολαπτόμενοι επιστήμονες παραλείπουν σημαντικά πράγματα. Αλλά υπάρχουν μερικοί ακόμη «χρυσοί κανόνες» καί γιά τους ήδη καριερίστες Φυσικούς. (Δεν γλυτώνουν εύκολα! Lol!!!)
«Φυσική» σημαίνει έρευνα στη Μαμά Φύση. (Κι όχι στο μυαλό του Αϊνστάϊν, ή της επιστημονικής ομάδας πίσω απ’ αυτόν – που τον έβγαζε ασπροπρόσωπο τον κόπανο, κύριοι «συνάδελφοι».) Όταν, λοιπόν, ερευνούμε το τί συμβαίνει στη Μαμά Φύση, πρέπει σαφώς να κατανοούμε πως υπάρχουν τρία επίπεδα στην έρευνά μας – θέλουμε-δέ θέλουμε, μας αρέσει-δέ μας αρέσει:
- Το (να το πώ έτσι) «όντως όν» στο παρατηρούμενο.
- Το συμπεριφορικό μοντέλο του παρατηρουμένου.
- Τα Μαθηματικά, που μας βοηθάνε να καλουπώσουμε το συμπεριφορικό μοντέλο.
Υπάρχει κι ένα τέταρτο επίπεδο. Τελείως αχρείαστο μέν· αλλά, εφ’ όσον υφίστανται καί κόπανοι, …υπαρκτό. Το εξής:
- Η ερμηνεία των Μαθηματικών, που μας βοηθάνε κτλ.
Αλλά, όσο υπάρχουν ημιμαθείς καί χαζοβιόληδες, εισχωρούν καί παρεξηγήσεις – με «ερμηνείες» τραβηγμένες απ’ τα μαλλιά! (Πχ «η πιθανότητα να βρίσκεται το ηλεκτρόνιο κάπου», μπλά-μπλά-μπλά. Ποιά «πιθανότητα», ρέ βλάκα Μάξ Μπόρν; Γιά «πιθανότητες» μίλησε ο Σραίντιγκερ; Αυτό κατάλαβες εσύ; )
[Παρένθεση – περί μαθηματικής ερμηνείας της Φύσεως.
«- Γιατί επιμένεις στα επεξηγηματικά περί των Μαθηματικών, ρέ Εργοδότη; Υπάρχουν κι άλλες ερμηνείες των φυσικών φαινομένων;»
Ναί, αμέ! Έτσι, πρόχειρα – κι ίσως η σημαντικώτερη μή-μαθηματική: ο Θεός! Άμα αρχίσεις να λες: «- Στον Θεό οφείλεται αυτό, το άλλο, το παράλλο!», έχεις μιά πλήρη εξήγηση των φυσικών φαινομένων. Καί μήν κοροϊδεύετε, διότι η επιλογή της επεξηγηματικής γλώσσας των φυσικών φαινομένων είναι α-ξι-ω-μα-τι-κή! Δηλαδή, δεν επιδέχεται απόδειξη· ανατρέπεται, δέ, μόνο με άλλο αξίωμα «αλλήλοις αποκλειόμενον» με αυτό που διάλεξες.
Εάν αμφιβάλετε, να πάτε ξανά πίσω στη Β’ Γυμνασίου, να μάθετε τις ιδιότητες του αξιώματος! Τις οποίες, ειρήσθω, ούτε ο Αϊνστάϊν -που πολλοί τον τιμούν ως άκρως πανέξυπνον- τις ήξερε! Αν τις ήξερε, δεν θα έλεγε / δεχόταν χοντρομαλακίες· ότι δηλαδή τα αδρανειακά συστήματα αναφοράς καί υπάρχουν, καί …δεν υπάρχουν! Τόση βλακεία, ούτε μαθητής Γυμνασίου -με τις ορμόνες φουντωμένες- δεν επιδεικνύει!
Τα παραπάνω -περί Μαθηματικών καί Θεού- έχουν κάποιες …συνέπειες· κατεβατά ολόκληρα μπορούμε να γράψουμε γιά τη «λογική» των λίγο μετά την Αναγέννηση επιστημολογούντων, πχ των Ιησουϊτών. Όμως, δεν είναι της παρούσης η ανάπτυξη τέτοιου θέματος.]
Γιά να γίνω πιό κατανοητός περί των ερευνητικών επιπέδων, ας πάρουμε ένα ηλεκτρόνιο.
Ουσιαστικά, ηλεκτρόνιο ίσον ένα μικροσκοπικό μπαλλάκι με αρνητικό ηλεκτρικό φορτίο, το οποίο γυρνάει γύρω-γύρω απ’ τον πυρήνα ενός ατόμου. Σε ελλειπτική τροχιά, γιά οικονομία ενέργειας. Αυτές οι λίγες λέξεις είναι το «όντως όν» του ηλεκτρονίου (το πρώτο ερευνητικό επίπεδο, που λέγαμε), καί συγνώμη αν παρέλειψα κάτι.
Όμως, άμα ρωτήσετε έναν Φυσικό τί είναι το ηλεκτρόνιο, το 99.99% του πληθυσμού αυτής της περίεργης φυλής θα πάει κατ’ ευθείαν στο τρίτο ερευνητικό επίπεδο· θα σας πετάξει κατακέφαλα την κυματική εξίσωση του Σραίντιγκερ, καί θα σας πεί ότι αυτή περιγράφει το ηλεκτρόνιο… κι άμα κατάλαβες, κατάλαβες. (Δίκην βαρύμαγκα μανάβη της λαϊκής, που έχει παρατεταγμένα τα κασάκια με τα φρούτα, κι έτοιμες τις ταμπέλες – «α’ ποιότητα 4 ευρώ, β’ ποιότητα 2.5 ευρώ». Καί σου προτείνει: «- Βάλε στη σακκούλα, κύριος!», αρνούμενος να κουνήσει απ’ την καρέκλα του.) Ναί, αλλά εσείς ρωτήσατε τί είναι το ηλεκτρόνιο, όχι ποιά Μαθηματικά περιγράφουν τη συμπεριφορά του!
Εάν θέλετε να κάνετε άγρια πλάκα σε Φυσικούς, αν θέλετε να τους δήτε σε κατάσταση λίγο πρίν τις ενέσεις των τρελλογιατρών, να επιμείνετε στην αρχική σας ερώτηση! Lol!!! (Ο γράφων, βεβαίως, εξαιρείται. Όχι, τώρα, η αλ’πού ‘κατό χρονώ, τ’ αλεπουδάκια ‘κατονδέκα! Δεν γίνονται αυτά! 🙂 ) Δεν μπορούν ν’ αντιμετωπίσουν ερωτήματα ουσίας, οι «συνάδελφοι», κι αναφέραμε παραπάνω τις (σοβαρώτατες) αιτίες προς τούτο.
Καί πάει στην ευχή! Ο Σραίντιγκερ ήταν ένας πραγματικά πανέξυπνος άνθρωπος, ο οποίος υπηρετούσε την επιστήμη του. Άρα, είχε κάθε δικαίωμα να γράφει «κουφές» εξισώσεις, διότι δεν απευθυνόταν σε άσχετους. Έλα, όμως, που σήμερα ο κάθε ημιμαθής επικαλείται έναν άλλον ημιμαθή, τον Μπόρν, ο οποίος νόμισε ότι κατάλαβε όσα έλεγε ο Σραίντιγκερ, καί πήρε την κυματοεξίσωση του τελευταίου καί της άλλαξε τα φώτα! Ως συνέπεια, (σχεδόν) όλοι σήμερα μιλάνε γιά «πιθανότητα» να βρίσκεται κάπου ένα ηλεκτρόνιο… διότι δεν μπορούμε, λέει, να υπολογίσουμε το πού πραγματικά θα βρίσκεται αυτό!
Σοβαρά, έ;
Κοίτα να δείς, τί μαθαίνει κανείς!… 🙂
Δυστυχώς, το κακό δεν περιορίστηκε στην άγρια φυλή των Φυσικούα. Τις «πιθανότητες» καί τα ρέστα τις βρήκαν του γούστου τους μέχρι κι οι μοντέρνοι φιλόσοφοι! (Σαν τον μακαρίτη τον Πόππερ, αν δεν κάνω λάθος.) Καί δώσ’ του γραπτά σεντόνια ολόκληρα (έμπλεα ανοησιών), γιά το αν ανατρέπεται η αιτιοκρατία!… (Εύκολο είναι, ρέ;) Το καλό είναι πως δεν νομίζω ότι επηρέασαν πολύ κόσμο, αυτές οι χαζές αντιλήψεις. Ποιός διαβάζει φιλοσοφία σήμερα;
i-β. Το (υποτιθέμενο) μικροκοσμικό Μάτριξ.
Επανέρχομαι στα βίντεο του Μάρκο. (Καί ναί, είχα την υπομονή να τα δώ όλα! Προσεκτικά.) Όλα μα όλα δείχνουν πολύ πρόχειρη κατανόηση της Κβαντομηχανικής, κι άσε καί την πιό δύσκολη Κβαντική Ηλεκτροδυναμική! Καί όντως, ο μικρόκοσμος έχει τελείως διαφορετικούς κανόνες απ’ την καθημερινότητά μας. Ωστόσο, παρελθέτωσαν απ’ εμού τα εκλαϊκευμένα βιντεάκια με τις όμορφες μουσικούλες καί τα όμορφα γραφικά του υπολογιστή. Δεν προτίθεμαι να ξεμάθω την (ακριβοπληρωμένη με τα νιάτα μου) Φυσική που ξέρω, γιά χάρη τους! Οπότε, μή μασάτε από τον «κώδικα προγράμματος υπολογιστή», που υποτίθεται ότι ανακάλυψαν οι «συνάδελφοι». Σας λέω εγώ πως δεν ισχύει, κι αυτό να σας αρκεί. (Αν δεν σας αρκεί, …επανάληψη τα παραπάνω. 🙂 )
Έγινα σαφής, νομίζω.
Είναι αλήθεια πως η Φύση μας έχει ήδη κλείσει το ματάκι σε συγκλονιστικά πράγματα, όπως πχ ότι άλλο το πάνω, κι άλλο το κάτω. (Δεν τά ‘χει ίσωμα αυτά τα δυό!) Ή, ας πούμε, μας έχει δείξει πως όντως υπάρχει αρνητικός χρόνος! Πως είναι δυνατόν το ταξίδι προς το παρελθόν, παναπεί. Αλλ’ αυτά τα θέματα δεν προσφέρονται γιά κουβέντες να περνάει η ώρα μας, καί δή κουβεντολόϊ ασχέτων με ημιμαθείς. Συμπερασματικώς, όμως – να μή μακρηγορούμε: δεν θα βρούμε ίχνη του Μάτριξ (δηλαδή επιβαλλομένων κανόνων κτλ κτλ) στα πειράματα με τα φωτόνια καί τις σχισμές καί τις αβεβαιότητες.
Επίσης… θα μου επιτρέψετε να παίξω κι εγώ ένα φιλοσοφικό παιχνιδάκι!
Αν ο παρατηρητής επηρεάζει το πείραμα (όπως τονίζεται κατ’ επανάληψη στα βίντεο του Μάρκο), θα δυσκολέψω την όλη φάση έτι περισσότερον: Ο τρόπος που κατανοούμε τα πράγματα, εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από το λεγόμενο «πνεύμα της εποχής»! (Αν δεν κάνω λάθος, πρόκειται γιά το λεγόμενο zeitgeist, γιά το οποίο μίλησαν κάτι Γερμανοί φιλόσοφοι των αρχών του 20ου αιώνα – νομίζω ο Κάντορ, καί δεν ξέρω ποιός άλλος. Βλέπετε, δεν είμαι καλός στα φιλοσοφικά αυτού του είδους. Μιά γνώμη, κύριε «Μποτίλια» μας; )
Όπως καταλαβαίνετε, αυτός ο ισχυρισμός κρύβει πολύ πράμα: συλλογικό ασυνείδητο, γένη των ανθρώπων, εγκεφαλικά κέντρα, ανέλιξη της ανθρωπότητας… Όθεν, χρειάστηκε ν’ αρχίσει ο 20ος αιώνας μΧ, ώστε τα πιό προχωρημένα μυαλά της ανθρωπότητας ν’ αρχίσουν να σκέπτονται με όρους ασυνέχειας, κι όχι συνέχειας. (Παναπεί, να οραματίζονται κεφτεδάκια να μπαίνουν στο στόμα τους, κι όχι να εξέρχεται από δαύτο μιά τσίχλα, που την τραβάς όσο γουστάρεις.) Χρειάστηκε να ξεκινήσει ο 21ος, ώστε όλοι να μιλάνε γιά «πιθανότητες» καί πολλαπλά Σύμπαντα. (Αδόκιμος όρος – το Σύμπαν είναι ένα, εξ ορισμού. Καί γιά να είμαστε πιό ακριβείς, προσωπικώς δεν θα τις αποκαλούσα «πιθανότητες», αλλά «πολλαπλά ενδεχόμενα».) Κι έχει ο καλός Θεός!
Το «πνεύμα της εποχής», λοιπόν… Γιάααα να δούμε τώρα, πώς θα το επιλύσετε κι αυτό το θέμα, κύριοι «συνάδελφοι», που (νομίζετε πως) τα μάθατε όλα! 🙂
Τέλος, να επισημάνω πως η διάδοση τέτοιων ιδεών δεν γίνεται από καθαρά επιστημονικό ενδιαφέρον· υποκρύπτει πολύ άσχημες σκοπιμότητες. Όπως πχ η προπαγάνδα γιά δήθεν επιστημονική απόδειξη περί υπάρξεως του επακριβώς κατά «Παλαιάν Διαθήκην» περιγραφομένου Θεού. (Φαίνεται κανείς δεν συνετίστηκε από τους Ιησουΐτες, που έφαγαν τα μούτρα τους κυνηγώντας ακριβώς τον ίδιο στόχο.) Ή, εφ’ όσον πλέουμε σ’ έναν ωκεανό πιθανοτήτων, κι αυτός με τη σειρά του συνδέεται με νιρβάνες καί τα ρέστα, γιατί ν’ αγωνιζόμαστε γιά το ο,τιδήποτε; Γιατί να μην παραδώσουμε μιά κι έξω σώμα καί πνεύμα σε μερικούς …καλούς κυρίους;
Αν ρωτάτε εμένα, ευχαριστώ, αλλά δεν θα πάρω!
Εφ’ όσον, όμως, δεν ανιχνεύουμε ύπαρξη Μάτριξ στο μικροκοσμικό επίπεδο, πού πρέπει να ψάξουμε;
Μά, φυσικά στο μακροκοσμικό!
Mήπως, όμως, στο μακροκοσμικό επίπεδο τα πράγματα είναι καλύτερα; (Από πλευράς κατανοήσεως, εννοώ.) Σαφώς όχι, δεν είναι. Αφ’ ενός, δεν φτάσαμε στο τέρμα της κατανοήσεως της λειτουργίας του Σύμπαντος. Πάντα θα μένει καί κάτι, που θα βρίσκεται πέρα απ’ την εμβέλεια της νοητικής λαβής μας! Καί, λογικό· εφ’ όσον είμαστε όντα πεπερασμένα – ενώι το Σύμπαν άπειρο. Στο κάτω-κάτω, αν τερματίζαμε τις …πίστες στο παιχνίδι της γνώσεως, θα γινόμασταν αυτομάτως θεοί!!! (Προσέξτε: δεν εξετάζω το κατά πόσο αυτό είναι αδύνατον, ή εφικτό. Αλλά είναι φανερό πως …δεν είμαστε! 🙂 Καί -κατά τα φαινόμενα- ούτε θα γίνουμε σύντομα.)
Αφ’ ετέρου, σκοπιμότητες / αδυναμίες χαρακτήρα / νοητικές αγκυλώσεις εμποδίζουν την ανοιχτή καί ειλικρινή έρευνα, ώστε να φτάσουμε ταχύτερα στην όποια αλήθεια μπορούμε τέλος πάντων. Ανακαλύψεις, που θα μπορούσαν να γίνουν αιώνες πρίν, ή άργησαν, ή δεν έγιναν ακόμη. (Αν θέλετε, κι επαν-ανακαλύψεις…)
Στα πλαίσια αυτά, στη σημερινή Φυσική δεν υφίσταται χώρος πχ γιά το στοιχείο του αιθέρα· αλλά, ενδεχομένως, καί γιά άλλου τύπου ενέργειες, μή γνωστές ακόμη στη σημερινή επιστήμη.
Εν πάσει περιπτώσει, πάμε να δούμε τί υλικό έχουμε – καί τί μπορούμε να κάνουμε με δαύτο.
ii-α. Κλασική Αστρολογία.
Επειδή γνωρίζω πολύ καλά το θέμα, η κλασική Αστρολογία -αν καί δεν είναι το απόλυτο «προβλεπτικό» εργαλείο- κρύβει αρκετό «ψωμί»· παρά το ότι έχει κατηγορηθεί πως δεν έχει καμμία επιστημονική βάση. Όπως την ξέρουμε, συνίσταται σε δυό-τρία στάνταρ βασικά θέματα: στην μελέτη των θέσεων των πλανητών του Ηλιακού μας Συστήματος (συν Ήλιου καί Σελήνης, καθ’ ό γεωκεντρική), καί των γωνιών μεταξύ τους. Οι θέσεις των αστρικών αυτών σωμάτων, πάλι, μελετώνται από δύο σκοπιές: από την καθαρή ουράνια (όπου θεωρούνται «μαθηματικά σημεία»), καί από την προβολή τους επάνω στη Γή. (Αυτό το τελευταίο είναι οι λεγόμενοι «οίκοι».)
Η κλασική Αστρολογία δεν είναι στατική γνώση, αλλά περιλαμβάνει μεγάλο πεδίο πειραματισμών. Πχ, ένα συγκεκριμένο προβολικό σύστημα («οίκων») απέκλειε το να γεννηθεί ένα παιδί στον Βόρειο Πόλο (διότι τσινούσαν τα Μαθηματικά των υπολογισμών – κάπου έβγαινε ένα μηδενικό στον παρονομαστή), οπότε έπρεπε να το διορθώσουν. (Μην ανησυχείτε! Το διορθώσανε ήδη, από τις αρχές του 20ου αιώνα! 🙂 ) Ή, αν η ανθρωπότητα πάει κάποτε στον Άρη γιά κατοικία, είναι φανερό πως -προκειμένου γιά υπολογισμό γενεθλίων ωροσκοπίων- η Αστρολογία πρέπει ν’ αλλάξει ως προς το κεφάλαιο αυτό, αν θέλει να προσαρμοστεί στις γεννήσεις επάνω στον Άρη. (Θα πρέπει να μπεί η παρατήρηση της Γής στο ωροσκόπιο, καί να βγεί η παρατήρηση του Άρη.) Κτλ, κτλ.
Μπερδεγουέη: Τί γίνεται, αν κάποιος άνθρωπος γεννήθηκε στη Γή, αλλά κατοικεί στον Άρη; Με ποιό ωροσκόπιο υπολογίζουμε τα μελλούμενά του; το γήϊνο, ή το αρειανό; Ιδού στάδιον δόξης λαμπρόν, γιά τους μελετητές! 🙂 Όμως, σας είπα: οι πειραματισμοί στην Αστρολογία συνεχίζονται – καί προφανώς θα συνεχιστούν γιά πολύ ακόμη.
Πάντως, κανείς (είτε συμβατικός επιστήμων, είτε «ανορθόδοξος» ερευνητής) δεν μιλάει γιά το τί πράγματι κρύβεται πίσω απ’ τους ισχυρισμούς της Αστρολογίας. (Το αιθερικό πεδίο είναι· μή σας μένει καμμία αμφιβολία. Αλλά, εφ’ όσον αυτό έχει φάει εξορία απ’ τη σημερινή Φυσική, μένουν οι αστρολογικοί ισχυρισμοί έωλοι. Κι όχι μόνον αυτοί.) Επίσης, η Αστρολογία τείνει ν’ αυτοπεριορίζεται σε γεννήσεις καί ζωές ατόμων. Σπάνια μελετάει κράτη ολόκληρα (δηλαδή, λαούς), ή γεγονότα.
Έ, λοιπόν, ακριβώς τα γεγονότα είναι που μας ενδιαφέρουν εδώ! Γι’ αυτά κάθησα κι έγραψα το παρόν κατεβατό!
ii-β. «Απόκρυφη» επεκτεταμένη Αστρολογία 1
Η κλασική Αστρολογία μελετάει μέν τις θέσεις των πλανητών του Ηλιακού μας Συστήματος, αλλά τις μελετάει χονδροειδώς. Πχ χρησιμοποιεί εκφράσεις όπως «ο Ουρανός στον Τοξότη». Εντάξει, αλλά ο Τοξότης καλύπτει ένα μεγάλο ουρανογραφικό πλάτος· θεωρητικά, τουλάχιστον, το ένα δωδέκατο του όλου ζωδιακού κύκλου. Ήτοι, 360/12 = 30 μοίρες.
[Στην πραγματικότητα, τα ζώδια είναι ή πλατύτερα από 30 μοίρες, ή στενώτερα. Δεν θυμάμαι να υπάρχει κανένα τους με πλάτος ακριβώς τριάντα μοίρες. Ωστόσο, οι αστρολογικοί υπολογισμοί δεν λαμβάνουν υπόψη τους αυτό το γεγονός, αλλά την θεωρητική διαίρεση του ίσου ουρανογραφικού πλάτους.
Αυτό, όμως, είναι μία πρώτη σοβαρή ένδειξη γιά ύπαρξη Μάτριξ στο μακροκοσμικό επίπεδο.]
Οι κάπως πιό σοβαροί αστρολόγοι, τώρα, μιλάνε γιά πχ «Διδύμους του πρώτου δεκαημέρου του ζωδίου τους», του δεύτερου, του τρίτου. Αλλά, ακόμη κι αυτή η υποδιαίρεση είναι αρκετά χονδροειδής.
Οπότε, τί δεί πράξαι;
Αν προχωρήσουμε τη σκέψη μας κατά μόνον ένα λογικό βήμα, συνειδητοποιούμε ότι οι αστερισμοί (καί οι ζωδιακοί) αποτελούνται από άστρα! Άρα, θα έπρεπε να μελετάμε τις θέσεις / σχέσεις των πλανητών σε σχέση με τουλάχιστον τα πιό ζωηρά απ’ αυτά! Να ψάχνουμε πχ τί γίνεται, όταν ο Ερμής βρίσκεται σε συζυγία με το Άλφα Παρθένου.
Τα συγκεκριμένα άστρα θεωρούνται «απλανείς αστέρες». Παναπεί, δεν αλλάζουν θέση γιά εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Όθεν, κάθε χρόνο (καί γι’ αρκετές γενιές) θα τα έχουμε στη διάθεσή μας σταθερώς, να μας βοηθάνε να φτιάχνουμε εκτεταμένο ωροσκόπιο.
Επειδή, τώρα, δεν θα βρούμε πουθενά τέτοια βιβλιογραφία έτοιμη, κάνουμε το δεύτερο λογικό βήμα: μελετάμε περιπτώσεις ανθρώπων που ξέρουμε το γενέθλιο ωροσκόπιό τους – ώστε να (εγκαθιδρύσουμε καί να) εμπλουτίσουμε τη δική μας βιβλιογραφία, βρίσκοντας αντιστοιχίες με όσα είπαμε (πλανήτες σύν απλανείς). Καί, σε ιδανική περίπτωση, φτιάχνουμε μιά βάση δεδομένων με γεγονότα (αυτά μας καίνε, είπαμε!), καί μελετάμε ανάποδα: σε ποιές τέτοιες ουράνιες θέσεις αντιστοιχούν. Τιτάνιο έργο, διότι ποιός κάθεται να πληκτρολογεί!… Ολόκληρη πολυπληθής ομάδα χρειάζεται, ν’ αποδελτιώσει εφημερίδες κτλ. Παρά ταύτα, φαίνεται πως «κάποιοι» ήδη κινήθηκαν προς αυτή την κατεύθυνση εδώ καί καιρό· το Έφ-Μπή-Άη εδώ καί χρόνια έχει καταχωρήσει στους υπολογιστές του ιστορικές ημερομηνίες επετείων, ώστε (όπως απάνω-κάτω έλεγε η ανακοίνωσή του) «να προλάβει φανατικούς, που θα βιαιοπραγούσαν -με βόμβες, κτλ- σε κάποια επέτειο, εκδικούμενοι ποιός ξέρει ποιόν».
Μόνον ημερομηνίες έχει καταχωρήσει;… Τέλος πάντων. Όπως σε κάθε παρόμοια περίπτωση, το θέμα δεν είναι τί κάνουν «αυτοί», αλλά τί κάνουμε (ή δεν κάνουμε) εμείς.
Τρίτο λογικό βήμα, είναι η συνειδητοποίηση πως η κλασική σημερινή Αστρολογία προφανέστατα είναι υποσύνολο μιάς ευρύτερης Αστρολογίας (που συνδυάζει καί τους απλανείς αστέρες). Καί πως το υπερσύνολο αυτό μάλλον το ξέρανε κάποτε οι αρχαίοι ημών – αν καί δεν το λέγανε. Όπως καταλαβαίνω, τό ‘χανε σεντουκιάσει ως καθαρά ιερατική γνώση.
Ακόμη ένα λογικό βήμα… Μήπως -πλήν απλανών- υπάρχουν κι άλλα ουράνια σώματα, που πρέπει να λάβουμε υπόψη μας γιά εκτεταμένο ωροσκόπιο;
Ναί, υπάρχουν.
ii-γ. «Απόκρυφη» επεκτεταμένη Αστρολογία 2
Εκείνα που τραβούν αμέσως την προσοχή μας, είναι τα κομμάτια του πάλαι ποτέ Φαέθωνα. Οι αστεροειδείς της ζώνης αστεροειδών! (Καί λογικά· αν υπήρχε στην εποχή μας ο Φαέθων, θα τον λαμβάναμε υπ’ όψη μας στα ωροσκόπια. Εφ’ όσον, όμως, δεν υπάρχει, θ’ ανοίξουμε δοσοληψίες με τους «κληρονόμους» του!)
Εδώ κι αν έχουμε παρουσία του (μακροκοσμικού) Μάτριξ!… Βλέπετε, ενώ στα άλλα άστρα τα ονόματά τους καί οι ιδιότητές τους (πχ το ότι ο Δίας αντιπροσωπεύει το μεταφυσικό στοιχείο του πυρός καί κουμαντάρει τον Τοξότη) μελετήθηκαν / αποδόθηκαν σε διάστημα ίσως καί δεκάδων χιλιάδων ετών,…
…μ’ άλλα λόγια, προέκυψαν ως συμπεράσματα μακροχρονίων συμπεριφορικών παρατηρήσεων των ουρανίων φαινομένων,…
…τα ονόματα των αστεροειδών δεν ακολούθησαν τέτοια διαδικασία! Αντιθέτως, ο κάθε αστρονόμος από το 1801 καί μετά (έτος ανακάλυψης του πρώτου τους, της Δήμητρας), θεώρησε καλό να δίνει στους ανακαλυπτόμενους αστεροειδείς όποιο όνομα του κατέβαινε στη γκλάβα!
Τυχαία διαδικασία; Έμπνευση; Απόκρυφες γνώσεις σε απόκρυφα βιβλία σε απόκρυφα υπόγεια; (Ωραίο θά ‘ταν γιά μυθιστόρημα, αλλά δεν νομίζω. Μπορεί, βέβαια, να υπάρχουν καί μερικά τέτοια βιβλία -σάμπως επισκέφθηκα ποτέ τέτοιες βιβλιοθήκες, γιά να ξέρω; -, αλλά, ακόμη κι αν υπάρχουν, έχω λόγους να μήν δέχομαι πως καλύπτουν πλήρως αυτό το γνωστικό πεδίο.)
Μπάααα, αδελφοί μου, τίποτε απ’ όλ’ αυτά! Καθαρό Μάτριξ, καί μόνον! Τα ονόματα των αστεροειδών προκύπτουν από τον -μή συνειδητώς συλλαμβανόμενο- μυστικό ψίθυρο του Μάτριξ στα ημίσοφα κεφάλια των αστρονόμων!
Πάντως, ο συφιλιδικός πόρδος Έλγιν δεν έχασε καιρό. Μόλις έμαθε την ύπαρξη των αστεροειδών (απ’ το φιλαράκι του τον Πιάτζι), τράβηξε γιά Ακρόπολη… καί κατέστρεψε την καρυάτιδα του Φαέθωνα με τα πριόνια καί τα σφυριά. (Δείγμα πως «κάτι» είχε διαβάσει απ’ τα απόκρυφα βιβλία, που είπαμε – αλλά δεν τον κάλυπτε πλήρως. Γι’ αυτό περίμενε την επιβεβαίωση του αστρονόμου φίλου του.)
iii-α. Ο συνδυασμός.
Πες ότι τα μελετάμε καλά όλα τα παραπάνω. Πες ότι τα καταλαβαίνουμε. Πες ότι πλακωνόμαστε στον προγραμματισμό, καί κατασκευάζουμε ένα υποδειγματικό αστρονομικό πρόγραμμα με απίθανες παραμέτρους αναζητήσεως, που δουλεύει με μιά τρομερή βιβλιοθήκη αποδελτιωμένων γεγονότων.
Ποιό το όφελος; Τί κερδίζουμε;
- Πρώτον, το μέλλον δεν είναι καί τόσο …μέλλον.
- Δεύτερον, το σκοτεινό παρελθόν φωτίζεται.
Στη δεύτερη περίπτωση, αφ’ ενός ρίχνουμε φώς στις σκοτεινές περιόδους της Ιστορίας, αφ’ ετέρου κάνουμε το ίδιο γιά τα ασαφή, ή σκοτεινά κίνητρα των ιστορικών προσώπων. Πχ βλέπουμε κάποιον βασιλιά να εκστρατεύει εναντίον κάποιου άλλου λαού τελείως ξαφνικά, καί χωρίς να υπάρχει αίτιο. Ή, μήπως, υπάρχει;
Αλλά το κίνητρό μας δεν είναι μονάχα η σοβαρή έρευνα της Ιστορίας καί η αποκατάσταση των χαμένων ψηφίδων της!
iii-β. Τα «καυτά» συμπεράσματα.
Η περιγραφή του προαναφερθέντος μηχανισμού, όπως τη διατυπώσαμε, δεν φανερώνει τη μεγάλη του δύναμη. Ποιά είν’ αυτή, τότε; Πού ελλοχεύει;
Κοιτάξτε! Αν ζητάμε να βρούμε πχ πότε συμβαίνει έκλειψη Ηλίου (οποιουδήποτε είδους), δηλαδή πότε περνάει η Σελήνη μπροστά από τον Ήλιο, θα διαπιστώσουμε πως αυτό το φαινόμενο συμβαίνει κάθε λίγα χρόνια. Δύο, ίσως τρία… Πάντως, αρκετά συχνά. Αν, όμως, ζητάμε να βρούμε συγκεκριμένα κάθε πότε συμβαίνει έκλειψη Ηλίου πχ δίπλα στον Βασιλίσκο (καί δή, με απόκλιση πχ το πολύ δύο μοιρών – όπως όταν ξεκίνησε ο πόλεμος των Ατλάντων εναντίον μας), τότε θα διαπιστώσουμε πως ίσως αυτό συμβαίνει κάθε σαράντα, ίσως πενήντα χιλιάδες χρόνια! Κι αν το εξειδικεύσουμε, καί ζητήσουμε πχ να δούμε πότε αυτό το φαινόμενο συμβαίνει συγκεκριμένα πάνω από τον Ατλαντικό Ωκεανό, τότε ίσως οι υπολογισμοί μας να δώσουν περίοδο πχ μισού εκατομμυρίου ετών.
Δηλαδή, όσο περισσότερο εξειδικεύουμε την αναζήτησή μας, τόσο περισσότερο μεγαλώνει η χρονική περίοδος να επαναληφθεί το φαινόμενο που ζητάμε.
Καί λοιπόν;
Λοιπόν… Νομίζω ως απόλυτα λογική την υπόθεση, ότι πολύ αραιά επαναλαμβάνονται μονάχα τα μεγάλης σημασίας γεγονότα!
Ποιά μπορεί να είναι αυτά;
Τελείως πρόχειρα: γέννηση ιδρυτών θρησκειών, ίδρυση θρησκειών, γέννηση φυλών καί υποφυλών, θάνατος φυλών καί υποφυλών… κι ό,τι άλλο σχετικό βγάλει η λογική μας καί η φαντασία μας. Ώστε, αν ανακαλύψουμε τους αστρικούς συνδυασμούς που φέρνουν τέτοια γεγονότα, πιθανόν να τα προκαλέσουμε κιόλας! Ή να τ’ αποφύγουμε, αν δεν μας αρέσουν. (Η ελεύθερη βούληση, που λέγαμε.) Όπως καταλαβαίνετε, οι αστρικοί συσχετισμοί σε γεγονότα μεγάλης σημασίας είναι καί οι ίδιοι ισχυροί. Δηλαδή, «πύλες»!
Όπως καταλαβαίνετε, δίς, οι λάθος επιλογές σε τέτοια θέματα Α-ΠΑ-ΓΟ-ΡΕΥ-Ο-ΝΤΑΙ διά ροπάλου!!!
Ή, μήπως, νομίζετε πως πχ ο Προμηθέας έφτιαξε τα βρωμοανθρωποειδή του, χωρίς να λάβει υπ’ όψη του δεδομένα του τύπου που προεκθέσαμε;
iv. Καί τα Μαθηματικά.
Δεν είναι μόνο οι αστρικές θέσεις, που προσδιορίζουν το μακροκοσμικό Μάτριξ. Στο μοντέλο μας μπαίνουν καί κάποια Μαθηματικά. (Μας αρέσει-δέ μας αρέσει.) Δυστυχώς, όμως, η έρευνα επάνω σ’ αυτά είναι δυσχερέστερη από την αντίστοιχη των άστρων, διότι δεν έχουμε σταθερά σημεία ν’ αρχίσουμε. Να μετράμε χρονικές αποστάσεις καί τους λόγους (δηλ. τις αναλογίες) αυτών, ναί… αλλά ξεκινώντας από πού; καί γιατί απ’ το σημείο Α, κι όχι απ’ το σημείο Β; Καί γιατί να έχει κάποια σημασία (γιά την Ελλάδα, εννοείται) ξέρω ‘γώ ένας σεισμός στους ανθρωποφάγους της Βόρνεο, ο οποίος προκύπτει πολλαπλασιάζοντας επί 1.618 το διάστημα μεταξύ δύο Τουρκικών προκλήσεων στο Αιγαίο;
Πολλά τα ερωτήματα.
Εν πάσει περιπτώσει, καί παρά το γεγονός ότι πρέπει να «θεσμοθετήσουμε» τα πάντα, ξεκινώντας από τα ίδια τα θεμέλια της έρευνάς μας, θεωρώ αυτό το πεδίο τρομερά ενδιαφέρον· καί πιστεύω πως, όταν δημιουργηθεί μιά κάποια σταθερή βάση δεδομένων, η πρόοδος από ‘κεί καί μετά θα είναι ταχύτατη.
Ως χαρακτηριστικότερο παράδειγμα εφαρμογής των «μυστηριωδών» αυτών Μαθηματικών, αναφέρω την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης – γιά την οποία είμαι σίγουρος: οι αρχαιολόγοι (γεωλόγοι, κτλ) την έχουν προσδιορίσει τώρα τελευταία ανάμεσα στο 1620 πΧ καί το 1630 πΧ, με πιθανώτερο έτος το 1627 πΧ. (Παλιότερα δίνανε απόκλιση πάνω από 50 χρόνια.) Όλοι αυτοί ψιλοπαραπονιούνται ότι ναί μέν, οι μέθοδοί τους (πχ δακτύλιοι δέντρων, γεωλογικά στρώματα, κτλ) έχουν ακρίβεια δεκαετίας, αλλά δεν μπορούν να προσδιορίσουν την ακριβή χρονιά. Αντιθέτως, γιά μένα ο υπολογισμός είναι απλός: πρόκειται γιά το 1625 πΧ. Γιατί; Διότι στο πραγματικό «έτος μηδέν» της χρονολογίας μας, που είναι το 7 πΧ (μή ρωτάτε τώρα το γιατί), προσθέτουμε… καλύτερα, αφαιρούμε (μιά που πάμε προς το παρελθόν) 1000*φ έτη, δηλαδή 1618, καί φτάνουμε στο 1625 πΧ.
Γιά να κλείσουμε: στο πεδίο της μαθηματικής έρευνας των «τομών» του Μάτριξ στον χώρο καί τον χρόνο, δεν θεωρώ τίποτε ως οριστικό· η έρευνα θα συνεχιστεί γιά πολύ ακόμη. Κι ελπίζω όχι μονάχα από μένα!
Eντάξει, στα προηγούμενα θεμελιώσαμε πολύ καλά τη μεθοδολογία της έρευνάς μας! Μήπως, όμως, κυνηγάμε χίμαιρες;
Αυτό, υπολογίζω πως υπάρχουν τρείς τρόποι να το απαντήσουμε στην πράξη (καί δεν νομίζω πως ξεχνάω κάποιον άλλον) :
- Είτε πέφτουμε με τα μούτρα στον προγραμματισμό υπολογιστών καί τον πειραματισμό. (Καί τις ιστορικές μελέτες.)
- Είτε φροντίζουμε να …γίνουμε αθάνατοι! (Ώστε, ζώντας μερικές χιλιάδες χρόνια, να δούμε ιδίοις όμμασιν τί παίζει.)
- Είτε αναρωτιόμαστε, αν όσα ζητάμε τα ξαναζήτησαν καί τα ξέρουν / ήξεραν κι άλλοι.
Επομένως, εξειδικεύουμε την ερώτηση: μήπως ειδικά οι αρχαίοι ημών… έστω, τα ιερατεία τους, σκεφτόντουσαν έτσι / έπαιρναν αποφάσεις έτσι;
Γιάααα να δούμε!…
v. Μερικά αρχαιο-Ελληνικά ευρήματα.
Εδώ, πρέπει ν’ ακονίσουμε λίγο τη φαντασία μας. Όχι, βέβαια, προς την κατεύθυνση να φανταζόμαστε πράσινα ανθρωπάκια καί λοιπές απιθανότητες, αλλά ως προς το τί θα μπορούσαν ν’ απεικονίζουν κάποια ευρήματα των αρχαίων ημών. Τί θα μπορούσαν ν’ απεικονίζουν, πλήν του προφανούς.
Ξεκινάμε με το πρώτο, την αναθηματική ασπίδα (που βρίσκεται στο μουσείο) των Δελφών:
Τί παρατηρούμε; Κάτι που μοιάζει αρκετά με το τοπογραφικό της Ποσείδιας! αλλά δεν είναι· είναι απεικόνιση του Ηλιακού μας Συστήματος. (Όπως είναι καί το τοπογραφικό της Ποσείδιας, άλλως τε.) Ο Ήλιος στη μέση, τέσσερεις τροχιές κολλητά, κι άλλες τρείς παραέξω. Κάθετα, «από τον βορρά των χαρτών» θα λέγαμε, έχουμε δύο βέλη προς τον Ήλιο. Κι ένα εξόγκωμα επάνω απ’ τις αιχμές των βελών, που θεωρώ πως είναι η Σελήνη. Υπόψη, οι τροχιές κάτω απ’ τις δύο με τα βέλη, διακόπτονται. (Από μέσα προς τα έξω: μία διακοπτόμενη, μία με βέλος. Μία διακοπτόμενη, μία με βέλος.)
Γιά καλύτερη παρατήρηση (επειδή η σκουριά του μπρούντζου δείχνει τα «τροχιακά» εξογκώματα λίγο κολλημένα μεταξύ τους), ιδού ξανά η ασπίδα· περασμένη τώρα από φίλτρα του προγράμματος επεξεργασίας εικόνας που χρησιμοποιώ (του Gimp) :
Σε σύνολο:
Καί στη λεπτομέρεια που μας ενδιαφέρει:
Τί μας δείχνει τελικά το σχέδιο; Προφανώς ελάσσονα ευθυγράμμιση (inferior conjunction) Ήλιου, Ερμή, Γής, καί Σελήνης – σε Πανσέληνο. (Αν θεωρήσουμε ως εσώτατη τροχιά την του Ηφαίστου. Καί γιατί να μην τη θεωρήσουμε, άλλως τε; επειδή θεωρούν τον Ήφαιστο ανύπαρκτο οι οπαδοί της Γενικής Σχετικότητας; ) Ειλικρινά, δεν ξέρω σε ποιά ημερομηνία συνέβη αυτή, όπως δεν ξέρω με ποιό γεγονός συνδέεται. Πάντως, είμαι απόλυτα σίγουρος γιά το τί βλέπω στο σχέδιο.
Σημειώστε ότι, εφ’ όσον η ασπίδα αυτή έχει χρονολογηθεί κάπου τον 7ο αιώνα πΧ, ο βορράς της Γής κατά το θερινό ηλιοστάσιο έδειχνε τότε περίπου τις 10 μοίρες του Καρκίνου. Κάπου εκεί βρίσκεται το άστρο χ-Καρκίνου, που σηματοδοτεί το πίσω δεξιά πόδι του κάβουρα. Δυστυχώς, δεν γνωρίζω αν έχει κάποια σημασία αυτό.
Ως επιβεβαίωση των ισχυρισμών μου, έρχεται το περίφημο ημερολόγιο των Αζτέκων με τη Μέδουσα στο κέντρο:
Γιάαα προσέξτε τα βελάκια!!! 🙂
Πρέπει να σημειώσουμε πως: (α) το Αζτέκικο ημερολόγιο έχει να κάνει με τις μαθηματικές χρονικές περιόδους, που λέγαμε· παρά με θέσεις άστρων. (Αυτή είναι η κύρια διαφορά του με τα δικά μας ευρήματα.) Καί (β) πως η μορφή στο κέντρο (η Μέδουσα), δεν είναι ούτε ο Ήλιος, ούτε η Σελήνη (που λένε μέχρι σήμερα οι ερευνητές). Είναι το γαλαξιακό κέντρο του Γαλαξία μας, το φοβερό καί τρομερό Τσιμπάλμπα Μπέ των Κιτσέ Μάγιας. Το οποίο όλοι οι λαοί της περιοχής εκείνης το θεωρούσαν ως κάτι το φρικαλέο. Πράγματι, πρόκειται γιά μία τεραστίας ισχύος μαύρη τρύπα, γύρω από την οποία περιστρέφεται το Ηλιακό μας Σύστημα κάθε 275,000 χρόνια περίπου. Έτσι (δηλ. εφ’ όσον δεχθούμε πως η Μέδουσα συμβολίζει το Τσιμπάλμπα Μπέ) αιτιολογούνται καί οι τρομερά μεγάλες χρονικές περίοδοι του μαγιάνικου ημερολογίου, όλα εκείνα τα -τούν (Μπακτούν, Πικτούν, Κιντσιλτούν, κτλ κτλ).
Πάμε, όμως, παρακάτω.
Άλλα ευρήματα, που πιθανόν βοηθάνε στην έρευνά μας, είναι αρκετά χρυσά σκουλαρίκια της Ελληνιστικής εποχής. Όπως πχ τούτο εδώ, που προέρχεται από αρχαιοκαπηλεία:
(Κλίκ επάνω στην εικόνα, γιά να βρήτε το πλήρες άρθρο με την πλήρη εικόνα.)
Ή μερικά ακόμη, που ετυχώς φυλάσσονται στο μουσείο Θεσσαλονίκης (αν δεν κάνω λάθος). Πχ τούτο εδώ:
(Κλίκ επάνω στην εικόνα, γιά να βρήτε το πλήρες άρθρο με την πλήρη εικόνα.)
Ίσως αυτο το δεύτερο ζευγάρι σκουλαρίκια να έχει σαφέστερο αστρονομικό συμβολισμό. (Τετραπλή συζυγία άστρων; ) Ίσως, πάλι, αυτά τα μοτίβα απλώς να ήταν της μόδας τα χρόνια από το 323 πΧ μέχρι (ας πούμε) το 100 μΧ – καί να μην απεικονίζουν τίποτε, πέραν όσων βλέπουμε. Όπως καί νά ‘χουν τα πράγματα, ήδη σας έδωσα τον τρόπο να βλέπετε κάποια ευρήματα των αρχαίων ημών με μιά διαφορετική ματιά.
Σημειώστε πως υπάρχουν κι άλλα ευρήματα των αρχαίων ημών, πολύ σαφέστερα ως προς τον αστρονομικό συμβολισμό, γιά τα οποία δεν θέλω να μιλήσω δημοσίως. (Διότι δίνουν …στεγνά σημαντικές ημερομηνίες!) Δεν είναι μόνο ότι δεν θέλω ν’ ανοίξω τα μάτια κατεστημένων αρχαιολόγων του κιλού· ο σοβαρώτερος λόγος είναι πως μαίνεται νοητικός πόλεμος εναντίον μας, ημών των Ελλήνων! Αυτός είναι ακόμη μία πλευρά του συνολικού πολέμου που δεχόμαστε, καί κατά την εκτίμησή μου η πιό σημαντική. (Διότι, έτσι καί κερδίσεις τον νοητικό πόλεμο, η νίκη σ’ όλους τους υπόλοιπους έπεται αυτομάτως.)
Όθεν, κεκλείδωται.
«- Μά, ρέ Εργοδότη, μ’ όσα έγραψες, δεν τους άνοιξες ήδη τα μάτια;»
Όχι! Όσα έγραψα εδώ, είναι μονάχα γιά δικό σας όφελος – καί πολλαπλώς ελεγμένα ως ανώδυνα. Άλλως τε, «αυτοί» ήδη έχουν κάνει μεγάλα καί σημαντικά βήματα προς την κατεύθυνση που ψάχνω, άρα τούτα εδώ τα γραφόμενα τα ξέρουν. Τα έχουν ήδη σκεφτεί πρό πολλού. (Θα σας το αποδείξω παρακάτω αυτό που λέω. Δυστυχώς, ισχύει.)
Μόνο, να ξέρουν καί να ξέρετε τα εξής:
- Όσο καί να την ψάχνουν τη δουλειά «αυτοί», πάντα θα φτάνουν στην πηγή, αλλά ΔΕΝ θα πίνουν νερό. Είναι η μοίρα τους, καί καλά θα κάνουν να την αποδεχθούν!
- Όσον φόρο αίματος καί να πληρώνουμε εμείς, πάντα ΕΜΕΙΣ θα κερδίζουμε στο τέλος.
…Αλλά καί ήρωες!
Συναρμολογούμε ακόμη μερικές απαντήσεις σε σημαντικά ερωτήματα γιά το Μάτριξ.
vi. Πότε ξεκίνησε;
Το Μάτριξ, όπως το εξετάσαμε μέχρι τώρα, (φαίνεται πως) είναι ένα σύνολο μαθηματικών καί φυσικών κανόνων στο μακροκοσμικό επίπεδο. Λογικά, το επόμενο ερώτημα είναι αν μας επηρεάζει αμέσως, ή εμμέσως.
Κατά τη γνώμη μου, εφ’ όσον οι κανόνες του Μάτριξ είναι τεχνητοί (τιθέντες από έλλογα όντα), αυτό μας επηρεάζει αμέσως – αν καί σε μικρό βαθμό. Άλλως τε, πιστεύω πως δημιουργήθηκε ακριβώς γιά να έχουμε στη διάθεσή μας “διαμορφωμένη” την αιθερική ενέργεια (ίσως κι άλλης μορφής ενέργειες) προς όφελός μας. Όπως είναι πχ το πλέγμα των καλωδίων καί των συσκευών του ηλεκτρικού, που έχουμε στα σπίτια μας. Έτσι κι αλλοιώς, μας επηρεάζει άμεσα· με την ίδια έννοια, όπως πχ -από την αρνητική πλευρά- η ακτινοβολία των κινητών τηλεφώνων. Μπορεί να τη δεχόμαστε σε μικρό βαθμό, αλλά η μακροχρόνια έκθεση σ’ αυτήν θα έχει ορατά (άσχημα) αποτελέσματα.
Δεν γνωρίζω γιά …αυτόματα ευεργετικά αποτελέσματα του Μάτριξ, αλλά πρέπει οπωσδήποτε ν’ αναρωτηθούμε πόθεν οι απαρχές του. Ή, διαφορετικά: πόσες γενιές ανθρώπων γεννήθηκαν «κολυμπώντας» μέσα σ’ αυτό.
Προσωπικές έρευνες δείχνουν πως το Μάτριξ ίσως να ήταν γνώση πολύ παλιότερη του Φαέθωνα, αλλά στα σίγουρα εφαρμόστηκε σ’ όλο το Ηλιακό μας Σύστημα από τους κατοίκους του μακαρίτη πλανήτη. Διότι τόσο πίσω, το έχω ανιχνεύσει· αλλά γιά πιό πίσω ακόμη στο παρελθόν, δεν έχω στοιχεία. Στα σίγουρα, λοιπόν, μιλάμε γιά πάνω από 3,200,000 χρόνια πρίν την εποχή μας – δηλ. σαφώς πρίν ανατιναχτεί ο Φαέθων. (Τότε που κατοικούνταν, καί τα πράγματα πήγαιναν καλά.)
Γιατί, όμως, τοποθετώ τόσο πίσω στον χρόνο την εφαρμογή του; Διότι υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις.
Η πλέον τρανταχτή απ’ αυτές, είναι η Σελήνη. Αυτή,
- σαφώς καί δεν είναι φυσικός δορυφόρος της Γής,
- σαφώς καί δεν αποσπάστηκε από τη Γή (καί δή, από τον Ειρηνικό Ωκεανό),
- σαφώς καί δεν προήλθε από τη σύγκρουση της Γής στο απώτατο παρελθόν μ’ ένα άλλο μεγάλο ουράνιο σώμα.
…τα οποία όντα είχαν την τεχνολογία να μετακινήσουν τη μία απ’ τις δύο Σελήνες του πλανήτη τους, καί να τη θέσουν σε τροχιά γύρω απ’ τη Γή.
Κι όμως, συνέβη ακριβώς αυτό!
- Δεν είναι μόνον ότι η Σελήνη επηρεάζει ένα σωρό φυσικά (πχ παλίρροιες / ταχύτητα ιδιοπεριστροφής της Γής) καί βιολογικά φαινόμενα, καθώς καί μεγάλο μέρος της χλωρίδας καί της πανίδας· ή, ακόμη, σχεδόν μεταφυσικά φαινόμενα, όπως τον χρονισμό της πρώτης καί της τελευταίας ανάσας των ανθρώπων.
- Δεν είναι μόνον ότι λογικά (αν ξέρουμε στοιχειώδη Φυσική του Νεύτωνα) πρέπει να φύγει προς τον Ήλιο, αλλά …μουλάρωσε καί ρίχνει βόλτες γύρω απ’ τον πλανήτη μας.
- Δεν είναι μόνον πως έχει αυτόν τον λόγο περιστροφής προς ιδιοπεριστροφή 1:1, που “βγάζει μάτια”.
Όλα αυτά δείχνουν πως ναί, κάποτε κάποια έλλογα όντα (καί πολύ ικανά στην τεχνολογία) είχαν βάλει το χεράκι τους στο Ηλιακό μας Σύστημα, καί το ανακάτεψαν γιά τα καλά – με άγνωστο σε μένα σκοπό, κατά το μεγαλύτερο μέρος του. (Διότι, ‘ντάξ’… Η Σελήνη επηρεάζει τους βιολογικούς οργανισμούς στη Γή. Τα “κλειδώματα” μικρών ακεραίων στους δορυφόρους του Δία, σε τί ακριβώς βοηθάνε; ) Όθεν, Μάτριξ!
Τώρα, αν με όλ’ αυτά βοηθιέται η ανάπτυξη (καί η ανέλιξη) των βιολογικών οργανισμών, τότε πράγματι το Μάτριξ είναι η διαμόρφωση συμπαντικών ενεργειών (καί σαφώς της αιθερικής των ουρανίων σωμάτων) προς όφελός μας.
Οι (συμπληρωματικές) πληροφορίες που ακολουθούν, είναι αναπόδεικτες. Σας τις δίνω, όμως, απλά γιά να υπάρχουν κάπου καταγραμμένες:
Όταν ανατινάχτηκε ο Φαέθων, οι κανόνες του Μάτριξ του Ηλιακού μας Συστήματος επηρεάστηκαν σε μεγάλο βαθμό. Φυσικά, γιά να ξαναπάνε καλά τα πράγματα μετά την έκρηξη (κι όταν θα είχαν ηρεμήσει οι διαταραχές), έπρεπε να επέλθει μιά νέα ισορροπία. Έπρεπε το Μάτριξ να ξαναφτιαχτεί.
Δεν γνωρίζω ποιά έλλογα όντα ανέλαβαν ξανά την αποστολή αυτή. Πιθανώτατα ήταν Φαεθωνιανοί που διέφυγαν εγκαίρως καί σώθηκαν. Πιθανώτατα κάποιοι άλλοι σοφοί, επάνω στη Γή πιά, ξαναδιόρθωσαν τα στραβά. Ωστόσο, γνωρίζω από “ενθύμηση” ότι το τελευταίο χρονικά άτομο που διόρθωσε το Μάτριξ, ήτανε ο Παλαμήδης – στην ενσάρκωσή του ως μέλος της Γαλάζιας Αδελφότητας, λίγο καιρό πρίν βυθιστεί η Ατλαντίδα.
Έκτοτε, δεν βρέθηκε κανείς άλλος να κάνει διορθώσεις. Η δέ καταβύθιση του νησιού σχεδόν διέλυσε τις ματριξιανές ισορροπίες, οι οποίες από τότε μισοδουλεύουν (καί πάντως, πόρρωι απέχουν απ’ το 100% σωστό)· κάπως σαν ξεχαρβαλωμένα ελατήρια, θα λέγαμε. Γι’ αυτό κι έχει επικρατήσει η αντίληψη πως το Μάτριξ είναι κάτι κακό κι αποφευκταίο. Είναι σα να προσπαθεί κάποιος να κοιμηθεί σε διαλυμένο καί στραβό κρεββάτι. Με τα ελατήρια να χάσκουν έξω απ’ το φθαρμένο, βρώμικο στρώμα.
Σύμφωνα με την αντίληψή μου, λοιπόν, κανείς δεν διόρθωσε το Μάτριξ μετά το 9600 πΧ. Αλλά, διόλου δεν αποκλείω “αυτοί” τώρα τελευταία να κάνουν δοκιμές προς δημιουργία ενός Μάτριξ καθαρά προς όφελός τους· ή, τέλος πάντων, προς τη μετατροπή του ήδη υπάρχοντος Μάτριξ προς τον ίδιο τελικό στόχο. Πιθανώτατα όλοι αυτοί οι αεροψεκασμοί καί οι βομβαρδισμοί του πληθυσμού με ραδιοσυχνότητες να μην έχουν μονάχα έναν τόσο επιφανειακό σκοπό… Οπότε, κάποιος να βρεθεί, να τους σταματήσει!
Εγκαίρως.
vii. Πώς μπορούμε να εκμεταλλευτούμε το Μάτριξ στον μέγιστο βαθμό.
Το Μάτριξ, λοιπόν, σήμερα υπάρχει αφ’ εαυτού. Πλέουμε μέσα σ’ αυτό! Όμως, θεωρώ πως καλύτερη εκμετάλλευση της ενέργειάς του θα πετύχουμε, μονάχα αν κατασκευάσουμε βοηθητικές υλικές διατάξεις. Όπως πχ γίνεται με τα ραδιοκύματα: υπάρχουν μέν, αλλά αν δεν έχουμε ραδιοφωνική συσκευή, δεν μπορούμε ν’ ακούσουμε ραδιοφωνικούς σταθμούς.
Οι υλικές διατάξεις γιά σύλληψη κι εκμετάλλευση της ενέργειας του Μάτριξ δεν είναι άλλες, παρά:
- Οι πανάρχαιες και παρούσες σ’ όλον τον πλανήτη πυραμιδικές κατασκευές.
- Οι μεγαλιθικές κατασκευές – δηλαδή, τα διάφορα σύνολα των μενίρ / ντόλμεν / ακόμη καί αγαλμάτων.
- Οι ναοί.
- Κι ένα μέσον, που μάλλον δεν ( ; ) θα το περιμέναμε να υπεισέλθει στην κουβέντα μας: το ανθρώπινο μυαλό – καί με το λογικό του μέρος, καί με το ασυνείδητο / ονειρικό.
…καί πληροφορία.
Πού βρίσκεται, λοιπόν, η πληροφορία – εκτός απ’ το ανθρώπινο μυαλό;
Βρίσκεται σε κάτι πράγματα, που λέγονται κρύσταλλοι.
Ίσως η χαρακτηριστικότερη περίπτωση τέτοιου κρυστάλλου στην εποχή μας, είναι το κρανίο Μίτσελλ-Χέτζες. (Σύνδεσμος – κείμενο με επιφυλακτική στάση ως προς τα θρυλούμενα.) Αυτό βρέθηκε μέσα σε μία πυραμίδα, καί λέγεται πως επιδεικνύει μιά πολύ περίεργη καί καθόλου σταθερή συμπεριφορά: πότε παγώνει ή ζεματάει τα χέρια που το πιάνουν, καί πότε δείχνει στον έκπληκτο επισκέπτη εικόνες, σα να πρόκειται κάπως γιά ολογραφική τηλεόραση. Αυτά λένε οι (πραγματικές, ή καί ψεύτικες) αναφορές περί αυτού. Ενδιαφέρον ακόμη είναι πως θρυλείται η ύπαρξη δεκατριών συνολικά τέτοιων κρανίων-κρυστάλλων. Καί πολύ σωστά! Διότι οι κρύσταλλοι δουλεύουν καλύτερα ως σύνολα. (Βλέπε πχ «12+1» της Ιωλκού, ξεκινώντας από εδώ.)
Θυμίζω πως κι εμείς είχαμε πεί δυό λογάκια γιά το συγκεκριμένο κρανίο. Επιτροχάδην: ότι απεικονίζει μιά νεαρή κοπέλλα, αλλά όχι ανθρώπινη ύπαρξη. (Διότι τα αυλάκια στους τραπεζίτες της δεν είναι σταυροί, όπως στους ανθρώπους, αλλά Χ.) Κι ότι κάπως έτσι πρέπει νά ‘τανε καί η «κεφαλή της Μεδούσης».
Εκείνο που δεν απαντάει κανείς, όμως, είναι αν το κρυστάλλινο αυτό κρανίο (ή κι άλλα σαν αυτό) είναι κρυσταλλωμένο σε σύστημα έξω απ’ τα γνωστά. Ο λόγος είναι ότι οι ιδιοκτήτες του κρανίου αυτού δεν το έδωσαν γιά εργαστηριακή εξέταση. Τα δέ παρόμοια που κυκλοφορούν, οι επιστήμονες τα βγάλανε πρόσφατα. (150 ετών το πολύ.) Εγώ, όμως, κάνω τη συγκεκριμένη ερώτηση, επειδή τα γνωστά στη φύση (τουλάχιστον του πλανήτη μας) κρυσταλλικά συστήματα είναι μονάχα επτά… αλλά η αφεντιά μου θα περίμενε κάτι τέτοιοι “ειδικοί” κρύσταλλοι να μην είναι κρυσταλλωμένοι σ’ αυτά.
Ένα τέτοιο πόρισμα από μικροσκοπική εξέταση σε εργαστήριο, θα ήταν επιστημονικός σεισμός καμιάς δεκαριάς Ρίχτερ. Γιατί; Διότι θα έδειχνε τεχνητή κρυστάλλωση, (α) με τεχνικές άγνωστες σήμερα, ή (β) ενδεχομένως με τεχνικές αδύνατον (γιά κάποιους λόγους) να επιτευχθούν στον πλανήτη μας! Άντε, να το πώ τελείως έξω απ’ τα δόντια: σε τέτοιους κρυστάλλους, θα περίμενα κρυστάλλωση κατά πλατωνικό στερεό. (Αν καί δεν θα πώ το γιατί.)
Εννοώ, πλατωνικό στερεό πλήν κύβου – ο οποίος υπάρχει στη φύση ως γνωστό κρυσταλλικό σύστημα.
Φυσικά, αν ανακαλυφθεί τέτοιο χαρακτηριστικό σε κρύσταλλο, δεν περιμένω να μιλήσει κανείς δημοσίως… Θα φάνε κατακέφαλα την κεραμίδα οι επιστήμονες, αλλά δεν θα βγάλουν άχνα. Όπως δεν περιμένω να μιλήσει κανείς δημοσίως γιά το τί είδους κρυστάλλους κλέψανε απ’ τη Γορίτσα κατά τη διάνοιξη του οδικού τούννελ, όταν πέσανε απάνω στην κρύπτη τους. Πάντως, αυτοί οι κρύσταλλοι ήταν 12 συνολικά. Διαφορετικών ειδών. Καί κρυσταλλωμένοι σε κρυσταλλικά συστήματα άγνωστα. Καλά τα λέω, λεβέντες μου;
Δεν το ξέρετε -διότι δεν σας το είπαν οι εντολοδότες σας- ότι πρόκειται γιά τους κρυστάλλους των πυραμιδίων του “12+1” της Ιωλκού! Αλλά, όταν ξαναβγεί στο φώς του Ηλίου ο δέκατος τρίτος, να τρέμετε. Η προδοσία, ακόμη κι η απλή συνέργεια σ’ αυτήν, ΔΕΝ συγχωρείται.
Σύνολα από ειδικά κτίσματα καί ειδικούς κρυστάλλους, λοιπόν, είναι αυτά που εκμεταλλεύονται τις ματριξιανές ενέργειες. Καί …ειδικοί άνθρωποι! Δεκτικοί.
Πιθανώτατα η απροσδιοριστία ν’ απαιτεί ένα αρκετά σύνθετο σύστημα γιά να εκδηλωθεί, σύστημα όπως είναι ο άνθρωπος με την ελεύθερη βούλησή του· πιθανώτατα δεν της αρκεί ένα ηλεκτρόνιο, ή οποιοδήποτε άλλο σωματίδιο. Κυρίως γι’ αυτό θεωρώ απίθανο (έως αδύνατον) το να εκδηλώνεται στο μικροκοσμικό επίπεδο: απροσδιοριστία σχεδόν σημαίνει “πολλοί βαθμοί ελευθερίας”. Σημαίνει πολυπλοκότητα. Όθεν, είναι αρκετά πιθανό να εκδηλώνεται αυτή (μόνο) σε μακροκοσμικό επίπεδο.
Πριν κλείσουμε την παράγραφο, να σημειώσουμε πως η Λαογραφία είναι ένα άριστο βοήθημα στην έρευνά μας. Τί σχέση έχει, τώρα, αυτή; Έχει, διότι σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, βλέπουμε με άλλη ματιά τα σενάρια ορισμένων παιδικών παραμυθιών. Ότι, γιά παράδειγμα, ο μάγος βλέπει τα πάντα στον μαγικό καθρέφτη του. Ή ότι είναι ικανός να κατεβάσει το φεγγάρι στον πάτο του πηγαδιού. Υπερβολές, αν το δείς ως ενήλικας που διαβάζει παραμύθια στα παιδάκια του γιά να κοιμηθούν. Καθόλου υπερβολές (καί καθόλου φαντασία), αν το δείς …ως αναγνώστης του παρόντος! 🙂
Αυτές οι κουβέντες έχουν πολύ παλιά καταγωγή… από κάποιους άλλους κόσμους, γιά τους οποίους ο χειρισμός του Μάτριξ ήταν τετριμμένη καθημερινή πραγματικότητα. Από τότε μέχρι σήμερα, επέζησαν μέσα απ’ τα παραμύθια καί τα έθιμα – με πολλών να έχει ξεχαστεί η αρχική σημασία.
Καί στ’ αλήθεια ο μάγος (ή ο σαμάνος – αποκάλεσέ τον όπως θέλεις), ασκώντας την ελεύθερη βούλησή του, είναι ικανός να χώσει το φεγγάρι στον κουβά του πηγαδιού! Βλέπετε, δεν είναι μονάχα το ότι μ’ αυτές τις διατάξεις (πέτρινα οικοδομήματα, κρυστάλλους, κτλ) δεχόμαστε ενέργειες (καί ύλες, καί πληροφορίες). Μπορούμε κάλλιστα καί να εκπέμψουμε…
…Οπότε, έχουμε στα χέρια μας μιά τρο-μα-κτι-κή δύναμη, άπειρης συμπαντικής εμβέλειας!
Έ, λοιπόν, έχω απόλυτο δίκιο, όταν σκέφτομαι πως τέτοιες γνώσεις δεν είναι γιά τον καθέναν! (Καί η αξία, που κοιτάζουμε πρώτη στον «καθέναν», δεν είναι η ικανότητα να κάνει πράγματα μαγικά, αλλά το ήθος.) Αν ο “καθένας” τολμήσει να βάλει χέρι σε τέτοιες γνώσεις αυτόκλητος, τότε πρέπει να σταλεί πάραυτα στον Άγιο Πέτρο, γιά να γλυτώσει η υπόλοιπη ανθρωπότητα.
Γιατί, όμως, άρχισα να σκέφτομαι με τον ερπετικό εγκέφαλο;
viii. Εμείς κι “αυτοί”
Κρύσταλλοι, σαν αυτούς που λέμε, στην απώτερη αρχαιότητα υπήρχαν αρκετοί. Οι απώτεροι αρχαίοι ημών είτε τους είχαν βρεί έτοιμους (φτιαγμένους απ’ τους απώτατους προγόνους μας στον Φαέθωνα), ή τους έφτιαξαν οι ίδιοι – μιμούμενοι (ή καί ανακαλύπτοντας πάλι εξ αρχής) φαεθωνιανές τεχνικές τεχνητής κρυσταλλώσεως.
Ωστόσο, παρόμοιους κρυστάλλους είχαν κι οι Άτλαντες – άγνωστο σε μένα πώς αποκτημένους. Έτσι, κάποια εποχή που (ψευτο-)ηρέμησαν τα πράγματα (υπολογίζω γύρω στο 2250 πΧ), ο Περσέας πήγε να συμμαζέψει έναν μεγάλον τέτοιον ξεχασμένον, την “κεφαλή της Μεδούσης” – ώστε να μή μείνει τέτοιο υλικό διαθέσιμο γιά τίποτε μελλοντικούς θαυμαστές των Ατλάντων.
Αυτός ο κρύσταλλος (από δικές μου έρευνες, πάλι) ήταν εκτεθειμένος (καί σε λειτουργία) στην Αθήνα της εποχής εκείνης (πιθανώτατα στον ναό της Θεάς Αθηνάς) γιά 3-4 αιώνες. Όπως κι ο αντίστοιχος κρύσταλλος, ο “Ήλιος της Ήρας” στην Ιωλκό, καί δή γιά την ίδια χρονική περίοδο. Τρομεροί σε ικανότητες καί οι δυό τους, απέτρεπαν έστω καί τη σκέψη κακουργίας εναντίον της Ελλάδας καί των Ελλήνων. Ωστόσο, καί γιά κάποιους συμπαντικής φύσεως λόγους, αλλά καί επειδή ήταν αρκετά επικίνδυνοι (ο καθένας τους μπορούσε να καταστρέψει όλο το Ηλιακό μας Σύστημα, όχι απλά έναν πλανήτη!), κάποια στιγμή περί το 1800 πΧ απεκρύβησαν σε υπόγειες κρύπτες… αναμένοντας τη στιγμή που θα ξαναβγούν στην επιφάνεια, ως απαραίτητοι. Καί που θα τους ξαναχρησιμοποιήσουμε!
Παρά ταύτα, οι σημερινοί θαυμαστές των πάλαι Ατλάντων φαίνεται -δυστυχώς- πως βρήκαν σχετικά πρόσφατα κάποιον αδέσποτον κρύσταλλο του είδους (δεν τους συμμάζεψαν όλους οι πρόγονοι, τί να κάνουμε;!), καί προτίθενται να δοκιμάσουν -με τη βοήθειά του- ν’ ανοίξουν μιά πύλη· άγνωστο πόσο ισχυρή, καί προς ποιόν σκοπό. (Βέβαια, αν υποθέσω ότι θέλουν να ξεκάνουν την Ελλάδα, δεν νομίζω πως θα έχω πέσει πολύ έξω!) Ως φαίνεται, τον κρύσταλλο τον βρήκαν στην Αίγυπτο, ο δέ Ιαπωνο-Αμερικανός ερευνητής Γκόρο Αντάτσι (αρκετά γνωστός καί στο εγχώριο κοινό) έχει ένα πολύ καλό σχετικό άρθρο. (Καί δή, δημόσιας ανάγνωσης. Τα υπόλοιπα τά ‘χει κρυφά καί τα δίνει μόνο με συνδρομή, διότι κάποτε κάτι ραδιοφωνατζήδες γέμιζαν τα προγράμματα των σταθμών τους αντιγράφοντάς τον εν ψυχρώι.)
Αυτό ακριβώς το άρθρο διάβασα, καί μ’ έζωσαν τα φίδια. Εξ ού κι όλο το κατεβατό τούτο εδώ.
Ο Γκόρο ανακατεύει στην ιστορία τον Σούπερμαν (γεννημένον μέσα σε κρυστάλλους καί φέροντα σύμβολο αδαμαντοειδές), του οποίου Σούπερμαν ο πλανήτης καταστράφηκε (τί μου θυμίζει!… 🙂 ), το δέ οικογενειακό του επίθετο είναι …Έλ! Επίσης, ανακατεύονται η σειρά ταινιών (καί τηλεοπτικών σειρών) “Στάργκεητ” ( = αστρική πύλη), οι πυραμίδες της Γκίζας (ένθα βρέθηκε η στάργκεητ, σύμφωνα με το σενάριο της ταινίας), καί η Κατίνα η Πέρρη, η οποία πάλι σ’ ένα πρόσφατο βιντεοκλίπ με πυραμίδες καί σφίγγες κουνάει τον πισινό της (τί πρωτότυπο!), κοιτάζοντας …ένα διαμάντι.
Από τις δικές μου έρευνες, κρίνω πως γενικά σε καλό δρόμο βρίσκονται “αυτοί”, αν καί τους λείπουν μερικά πραγματάκια απ’ τον μηχανισμό που πάνε να στήσουνε. (Δεν θα τα καρφώσω δημοσίως, φυσικά!) Όμως, αν συμβεί -ένεκα καθαρής τύχης- να πάνε να φέρουν ουσιαστικό αποτέλεσμα, τότε να ξέρουν ότι τα ξαδέρφια του Κέρβερου, τα ντόμπερμαν του Άδη θα τους περιμένουν αμολητά! Μ’ άλλα λόγια, συμπαντικώς θα “λυθούν τα χέρια” όσων Ελλήνων μπορούν να επιφέρουν ανταποδοτικά χτυπήματα!
Δεν αστειεύομαι καθόλου. Ούτε μεγαλορρημονώ. Το χάσμα του Αγίου Ανδρέα, μαζί με το Γιέλλοουστόουν, θα στείλουν τη «Νέα Ατλαντίδα» εκεί που της πρέπει!
Το τί θα κάνουν «αυτοί» με τους κρυστάλλους καί τις αστροπύλες, πιστεύω πως θα φανεί σε λίγες μέρες. (Εξ ού καί η βιασύνη μου γιά την παρούσα ανάρτηση.) Γιατί; Διότι νομίζω πως κατάφερα ν’ ανακαλύψω έναν αστρικό συνδυασμό, που ενδεχομένως θα χρησιμοποιήσουν “αυτοί”. Τις πρώτες πρωϊνές ώρες της 1ης Απριλίου 2018, ο Άρης καί ο Κρόνος βρίσκονται σε συζυγία κοντά ( ; ) στο γαλαξιακό κέντρο (το Τσιμπάλμπα Μπέ). Καί με τη Σελήνη σε 90 μοίρες κάθετα σ’ αυτούς.
(Το γαλαξιακό κέντρο βρίσκεται στον συμπαγή κόκκινο κύκλο.)
Πρόκειται γι’ αρκετά κοντινή ημερομηνία, ώστε μάλλον αιτιολογείται η τόσο μεγάλη χαρά της Κατίνας στο βιντεοκλίπ! (Αν κι αυτή είναι διαρκώς χαρούμενη. Είπαν τ’ς παλαβής…)
Τέλος πάντων, ελπίζω να κάνουν λάθος στους υπολογισμούς τους – ώστε ν’ αποκλειστεί έστω κι η ελάχιστη πιθανότητα να φτάσουν σε αποτέλεσμα λόγωι κωλοφαρδίας.
ix. Επίλογος – Εμείς.
Μπροστά σε τέτοιους αντιπάλους καί με τέτοια μέσα, τί μπορούμε να κάνουμε εμείς οι Έλληνες – καί μάλιστα, παρά τα πρωτοφανή χάλια μας των τελευταίων δεκαετιών; Πιστεύω, πάρα πολλά.
Βλέπετε, πάλι είναι θέμα λογικής!
Δεν είναι καθόλου λογικό τ’ αρχαία μας μαντεία να προβλέπανε τα πάντα, αλλά να μήν έχουν προβλέψει:
- πρώτον, το κλείσιμό τους,
- καί δεύτερον, το τί θ’ απογίνουν οι Έλληνες κατά τους χριστιανικούς αιώνες.
Άρα, έχουν προβλέψει καί το δεύτερο.
Βέβαια, αυτό συνεπάγεται εντονώτατες συζητήσεις επί συζητήσεων… Διότι αναρωτιέται ο καθένας μας ότι: εφ’ όσον τα αρχαία μας μαντεία όντως πρόβλεψαν την κατάντια μας, γιατί δεν έλαβαν αποτρεπτικά μέτρα, κι έχουμε σήμερα τον κάθε Χάζαρο ν’ αλωνίζει στην καμπούρα μας;
Ειλικρινά, δεν γνωρίζω. Η αλήθεια είναι πως κάπου πάει το μυαλό μου (σε κάτι σαν «Συμπαντική νομοτέλεια» – διότι σε κάθε «μεγάλο μήνα» αλλάζει ο μέγιστος θεός, καί στους Ιχθύες μάλλον έπρεπε συμπαντικώς να λουστούμε τον Κρόνο)· αλλά: καί δεν θα ξεκινήσω τη σχετική κουβέντα εδώ, καί θα την αποφύγω. Δεν θέλω να σκαλίζω πληγές, ή να ρίχνω καύσιμο στη φωτιά της σκέψης ότι η πάλαι ποτέ αρχαία πνευματική μας ηγεσία μας παράτησε εν ψυχρώι στους πέντε δρόμους.
Εγώ επιμένω να σκέφτομαι πως οι αρχαίοι ημών έχουν λάβει μέτρα προστασίας καί γιά μας – αν καί όταν τα χρειαστούμε. Αφού, εννοείται, πρώτα συνειδητοποιήσουμε την ανάγκη τους. Βλέπετε, κανείς δεν θέλει να θεραπευτεί, αν πρώτα δεν κατανοήσει πως είναι άρρωστος! (Τον ξεκολλάς τον χοντρό απ’ το γυράδικο, να τον βάλεις γιά τρέξιμο; Σιγά! 🙂 ) Κι εμείς, ως λαός, ενώι διάφοροι άλλοι μας πίνουν το αίμα, ακόμη λέμε: «- Δέ βαρυέσαι!» (Σωστά! Νηστικά θα μείνουν τα βαμπίρ; Κρίμα είναι! Lol!!!)
Επειδή, τώρα, ο γράφων συνειδητοποίησε παιδιόθεν πως η κατάσταση στην Ελλάδα περιγράφεται ως ένα καφέ πράγμα δύσοσμο, έχει καιρό που αναζήτησε τα κρυμμένα «δωράκια» των αρχαίων ημών. Δηλαδή, τα πιθανά αντίμετρα που μας άφησαν, να τα επαν-ανακαλύψουμε· σαν το σπαθί του Αιγέα, που βρήκε ο Θησέας! Καί …κάτι βρήκα! Ναί, σωστά καταλάβατε: μέσα σ’ όλο το εννοιολογικό πλέγμα που αναλύσαμε – μέσα στη σαλάτα κρυστάλλων, αρχαίων ναών (εκεί να δείς, πώς αλλάζουν οι κανόνες του πλέγματός τους κάθε εποχή!), κτλ κτλ κτλ. Δεν φιλοδοξώ, όμως, να κατεβάσω το Φεγγάρι μέσα σ’ ένα πηγάδι· φιλοδοξώ να κατεβάσω τον ουρανό στα κεφάλια των «Νέων Ατλάντων»! 🙂 (Κάτι ήξεραν οι Γαλάτες του Αστερίξ, που το φοβόντουσαν αυτό!)
Γι’ αυτό καί είμαι -συγκρατημένα- αισιόδοξος γιά το μέλλον του λαού μας καί της χώρας μας.
Καλή μας τύχη, λοιπόν, με τις μάχες που θα δώσουμε προσεχώς!
Έτσι κι αλλοιώς, καί εμείς οι Έλληνες, αλλά καί “αυτοί”, φτάσαμε στην τελική ευθεία.
«Δεν πρέπει να μείνει, παρά μόνον ένας!»
ΤΕΛΟΣ
«Δεν πρέπει να μείνει, παρά μόνον ένας!»
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΗΛΑΔΗ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ