Παραλειπόμενα στην πτώση του Μιράζ. (ΑΠΟ 16/4/18 - ΑΝΑΝΕΩΜΕΝΟ ΜΕ ΤΟ 2ο ΜΕΡΟΣ 18/4/18)

από τον ΕργΔημΕργ

σχόλιο από το ιστολόγιο ΕργΔημΕργ: Bougas Απρ. 16, 2018 @ 13:06:39

Hθικόν δίδαγμα:

Δεν εμπιστευόμαστε κανένα ηλεκτρονικό σύστημα που δεν κατασκευάζουμε οι ίδιοι
Όσο τα όπλα μας θα έχουν πάνω κωδικούς ΝΑΤΟ δεν θα είναι δικά μας αλλά του ΝΑΤΟ. Οποιαδήποτε στιγμή αν θέλουν τα απενεργοποιούν ή τα ρίχνουν. Δεν είναι εύκολο αλλά είναι εφικτό ειδικά σε κρίσιμες φάσεις.
Επειδή τα ηλεκτρονικά κυριαρχούν στο πεδίο του πολέμου και στο μέλλον θα αντικατασταθούν και από αυτόνομα συστήματα, ουσιαστική εθνική ανεξαρτησία θα έχουν μόνο χώρες με 100% δικιά τους αμυντική βιομηχανία. Η λύση των μετατροπών όπως πχ κάνει το Ισραήλ είναι ημίμετρο.

Άσχετο-σχετικό: κάθε πιλότος που σκοτώνεται στο Αιγαίο θα πρέπει η οικογένεια του να παίρνει 1 εκ ευρώ τιμής ένεκεν, δια νόμου.

Η ζαλάδα καί το βέρτιγκο -όχι του μακαρίτη σμηναγού Μπαλταδώρου, αλλά τα δικά μου- έφαγαν γιά πρωϊνό κάποια σημαντικά στοιχεία στην ανάπτυξη του θέματος (εδώ). Αλλά, κάλλιο αργά παρά ποτέ. Τα παραθέτω, έστω καί κατόπιν εορτής.

α. Πώς ακριβώς κατερρίφθη το Μιράζ
Οι πιό ψαγμένοι είπαμε (αγνοώντας επιδεικτικά τις «εξηγήσεις» -του  κώλου- των διαφόρων «ειδικών» – επίσης του κώλου) ευθύς εξ αρχής ότι το αεροπλάνο κατερρίφθη από ηλεκτρονικά αντίμετρα. Πλήν όμως, έμεναν πολλές παράμετροι αναπάντητες, πχ γιατί δεν κατερρίφθη καί το δεύτερο. Αυτό θα συνέβαινε, εάν πράγματι τα αντίμετρα ήσαν μιά χοντρή παρεμβολή περιοχής, που θα «τύφλωνε» τα όργανα των σκαφών. Ένα ηλεκτρομαγνητικό κύμα …χύμα εκτοξευόμενο, δηλαδή, κι όποιον πάρ’ ο Χάρος.
Μόνον ο «Μποτίλιας» χθές βράδυ έδωσε τη σωστή εξήγηση, ότι κάποια άγνωστη πηγή ανέλαβε τον έλεγχο του σκάφους καί το στούκαρε κάτω.
Είχα ήδη καταλάβει το πώς, όταν διάβασα το άρθρο του – αλλά καλύτερα που πρόλαβα να το διαβάσω πρίν γράψω τα δικά μου, διότι θα γινόμουνα ρεζίλι διεκδικώντας ανύπαρκτες πρωτιές!
Λοιπόν.
i. Κωδικοί
Τα αεροπλάνα κατασκευής χοντρικά από το 1955 καί μετά, διαθέτουν υπολογιστές πτήσεως καί «αυτόματο πιλότο» (τα επιβατικά). Αυτή η δουλειά λέγεται «fly by wire», ήγουν: πετώντας με βοήθεια καλωδίων. Τα πολεμικά κατασκευής από 1970 καί μετά, διαθέτουν τα παραπάνω, σύν κωδικοποιημένα σήματα στα ηλεκτρονικά τους.
Δηλαδή: εάν είναι να εκτοξεύσουν πχ ένα πυραυλάκι από το δεξιό φτερό, το ηλεκτρικό σήμα που πυροδοτεί το βλήμα καί ταυτόχρονα απελευθερώνει τη δαγκάνα που το κρατάει, είναι κωδικοποιημένο. Δηλαδή (δίς) το σήμα είναι μία σειρά από ιδεατούς «άσσους» καί ιδεατά «μηδενικά», παναπεί «περνάει ρεύμα-δεν περνάει ρεύμα» – η βασική αρχή λειτουργίας των ψηφιακών ηλεκτρονικών υπολογιστών. Αυτοί οι άσσοι καί τα μηδενικά μεταφράζονται σε παίξιμο του βολτάζ του σήματος, φερ’ ειπείν από μηδέν βόλτς στα πέντε βόλτς (στα κομπιούτερς του εμπορίου).
Υποθέτω ότι στα πολεμικά αεροπλάνα το ηλεκτρικό σήμα πρέπει να είναι παραπάνω, πχ μηδέν έως σαράντα βόλτς – καί τούτο, διότι όσο υψηλότερο το σήμα, τόσο λιγώτερη η παρενόχληση (καί η αλλοίωση) από τα χύδην ηλεκτρονικά αντίμετρα του εχθρού.
Εν πάσει περιπτώσει, το θέμα είναι πόσα τέτοια 1 / 0 περιέχει ο κωδικός. Πάλι κατά τη γνώμη μου, καί γνωρίζοντας την εξέλιξη της σχετικής τεχνολογίας, αν μιλάμε γιά αεροπλάνα του 1976, αυτά είναι 16. Όπως αλλιώς λέγεται, «ο κωδικός είναι των 16 μπίτς, δεκαεξάμπιτος».
Σήμερα, οι δεκαεξάμπιτοι κωδικοί είναι τελείως της πλάκας, διότι οι ταχύτητες λειτουργίας των υπολογιστών επιτρέπουν την ανακάλυψή τους καί αχρήστευσή τους σ’ ελάχιστο χρόνο. Σήμερα, οι κωδικοί έχουν μήκος τουλάχιστον οκτώ χιλιάδων (καί κάτι ψιλά – 8192 ακριβώς) μπίτς. Όμως, το 1976 με κωδικό 16 bits ήσουνα θεουτζίκος!
Ωστόσο, σημειώστε: οι τουρκαλάδες,  οι οποίοι από χρόνια κατασκευάζουν ανταλλακτικά των F-16, ου μήν κι ολόκληρα αεροπλάνα, πρίν λίγα χρόνια απαίτησαν καί πήραν από τους ηπαπαραίους καί τους κωδικούς του ηλεκτρονικού μηχανισμού του σκάφους, διότι δεν τους ήξεραν – καί, προφανώς, δεν μπορούσαν να τους ξετρυπώσουν. (Μιλάμε γιά σκάφος σχεδιάσεως 1971, έ;!) Αυτό το «δεν μπορούσαν», κρατήστε το γιά παρακάτω.
Τί τους ήθελαν; γιά να προσθέσουν καί δικούς τους, ώστε να το κάνουν να σηκώσει καί βλήματα δικής τους κατασκευής! (Ευνόητο, βέβαια, ότι οι δικοί μας οι πωλητικοί αγρόν ηγόρασαν· ποιούς κωδικούς καί ποιά βλήματα;…) Με λίγα λόγια, οι τουρκαλάδες έχουν μέν κάποια τεχνολογία δική τους, αλλά καί σε κάποιους τομείς υστερούν. Πάμε, όμως, παρακάτω.
ii. Sniffing
Πώς ανακαλύπτεις, τώρα, τους κωδικούς ενός αεροσκάφους; Γενικά, πώς ανακαλύπτεις τους κωδικούς;
Η τεχνική αυτή είναι γνωστή από τους «χάκερς» των ηλεκτρονικών υπολογιστών, καί λέγεται «sniffing» – δηλαδή, να κάνεις όπως κάνουν τα κυνηγόσκυλα, που σηκώνουν τη μούρη τους καί οσμίζονται τον αέρα γιά θήραμα. Επί της ουσίας, είναι να προσπαθείς να μαντέψεις πού περίπου κινείται ο κωδικός που θέλεις, παρατηρώντας την κίνηση των λοιπών ψηφιακών δεδομένων.
Οπότε, τώρα καταλαβαίνουμε πώς ακριβώς κατερρίφθη ο Γιώργος Μπαλταδώρος – καί κυρίως, από ποιούς. Σας είπα ήδη ότι οι τουρκαλάδες είναι αμέτοχοι· όχι επειδή είναι Παναγίες (αν μπορούσαν, θα έκαναν τα ίδια), αλλά από ανικανότητα στον σχετικό τομέα.
Κάποιο υποβρύχιο Νατοϊκής χώρας, η οποία κατέχει τη σχετική τεχνολογία (λέγε με ηπαπάρα ή αγγλίτσα), αναδύθηκε σε βάθος τέτοιο, που απλά να προεξέχει λίγο η κεραία του sniffing. (Καί τρέχα γύρευε μιά μικρή προεξοχή κεραίας μέσα στην απεραντοσύνη του Αιγαίου!) Εφ’ όσον τα δύο δικά μας Μιράζ έπαιζαν κυνηγητό με τους τουρκαλάδες επί μιά ώρα καί πλέον, το κομπιούτερ του υποβρυχίου είχε όλη την ευχέρεια να «σνιφάρει» καί να σπάσει τους κωδικούς του ενός Μιράζ – καί παραλίγο του δεύτερου. Στρίψε αριστερά, στρίψε δεξιά, ανέβα, κατέβα, γκάζι, «κράτει»… δεν ήταν καί πολλοί οι κωδικοί κινήσεως των σκαφών, κι αυτό δεν ήθελε πολύ να τους βρεί. Αμέσως μετά, αφού βεβαιώθηκε, άλλη κεραία ηλεκτρονικών αντιμέτρων του υποβρυχίου έριξε πολύ χοντρό κωδικοποιημένο όπως έπρεπε ηλεκτρομαγνητικο παλμό, υπερκέρασε τα σήματα από το χέρι του σμηναγού, καί έδωσε εντολή στα πηδάλια να ρίξουν το αεροπλάνο στη θάλασσα με φούλ ταχύτητα. Όσο κι αν αντέδρασε ο υπολογιστής πτήσεως στις υποτιθέμενες «ανοησίες» του μακαρίτη πιλότου, η απόσταση από τη θάλασσα ήταν μικρή· δεν γινόταν να διορθωθεί η πορεία.
Ο δεύτερος πιλότος τη γλύτωσε στο τσάκ, επειδή το κωλοϋποβρύχιο δεν ολοκλήρωσε το έργο του καί μ’ αυτόν.
Έτσι ακριβώς έγινε.
Κι έτσι ακριβώς γίνεται καί με τα αυτοκίνητα, που διαθέτουν κομπιούτερ στη μηχανή τους. (Σχεδόν όλα τα σημερινά.) Επομένως, μην απορείτε όταν βλέπετε στις ειδήσεις γιά αμάξια, που «ξαφνικά» καρφώθηκαν σε τσιμέντα ή πήραν φωτιά, κτλ, καί σκοτώθηκε ο οδηγός τους (που πολλοί θα τον ήθελαν νεκρό). Το σπάσιμο των κωδικών των αυτοκινήτων είναι «ευκολάκι» γιά τη Μαφία. Μόνο που με τα πολεμικά αεροπλάνα η Μαφία πρέπει να είναι …κρατική.
Το σύστημα ηλεκτρονικών αντιμέτρων των τουρκαλάδων, το Κοράλ, είναι σύστημα που απλά εκπέμπει έναν δυνατό αδιαμόρφωτο (δηλ. όχι με κωδικούς) ηλεκτρομαγνητικό παλμό κατά στόχου, με την ελπίδα να του κάψει (ή να του πετάξει εκτός ομαλής λειτουργίας) τα ηλεκτρονικά του συστήματα. Φυσικά, γιά όσο διαρκεί η εκπομπή του παλμού. Όμως, ξέρουμε ότι αυτού του είδους οι παλμοί θέλουν οπτική επαφή με τον στόχο, γιά να έχουν αποτέλεσμα. Αλλά, μιά ματιά στον χάρτη δείχνει ότι το πλησιέστερο Κοράλ οπτικής επαφής με βόρεια Σκύρο απέχει τουλάχιστον 230 χιλιόμετρα. (Τα πιθανώς πιό κοντινά καλύπτονται –«σκρηνάρονται», όπως λέγεται- απ’ τα νησιά μας.) Καί σιγά μην έχει τόση εμβέλεια!
iii. Ακόμη μία εκδοχή.
Εδώ, ανακύπτει ένα πολύ σοβαρό ερώτημα:

• Όλα τα Μιράζ που αγοράσαμε (νομίζω καμιά πενηνταριά) έχουν τους ίδιους κωδικούς γιά τα ίδια πράγματα; Πχ πηδάλιο αριστερά, ο ίδιος κωδικός καί γιά τα πενήντα.
• Ή υπάρχουν διαφορετικοί κωδικοί γιά κάθε Μιράζ;

Σημειώστε πως όντως μπορούμε να έχουμε διαφορετικούς κωδικούς γιά όχι μόνο 50 Μιράζ, αλλά γιά πολλά περισσότερα! Πώς; Διότι δεκαεξάμπιτος κωδικός σημαίνει 2^16 πιθανούς συνδυασμούς. Δηλαδή, 65536. Αν κάθε σκάφος χρειάζεται εκατό κωδικούς διαφορετικούς, τότε μιλάμε γιά 655 αεροσκάφη. Μετά, βέβαια, πρέπει να πέσουμε στην επανάληψη. Όπως ακριβώς γίνεται πχ με τις ηλεκτρονικές κλειδαριές των αυτοκινήτων. Όπου, φυσικά, το εργοστάσιο παραγωγής φροντίζει ώστε οι κλειδαριές που πωλούνται στην Ελλάδα έως κορεσμού των συνδυασμών, να πωλούνται μετά πχ στην Ταϋλάνδη. Ώστε να καταστεί εξαιρετικά απίθανο το να κλέψεις το ίδιο αυτοκίνητο με το δικό σου ηλεκτρονικό κλειδί. (Άντε πήγαινε στην Ταϋλάνδη, καί πάτα συνέχεια το κουμπάκι μέχρι να δείς αμάξι ν’ αναβοσβήνει τα φλάς του! Lol!!!)
Έτσι, στη δεύτερη εκδοχή τα Μιράζ που πωλούνται στην Ελλάδα έχουν τους ίδιους κωδικούς με τα Μιράζ πχ της Αγκόλας. Τρέχα γύρευε, δηλαδή!
Τί από τα δύο γίνεται, όμως, στην πραγματικότητα;
Δεν γνωρίζω. Αν καί η πρακτική συνηγορεί υπέρ της πρώτης εκδοχής (δηλ. όλα τα Μιράζ ίδιο κωδικό γιά την ίδια λειτουργία), διότι στα εργοστάσια το κόστος παραγωγής πέφτει με την ομοιομορφία.
Εν πάσει περιπτώσει, υπάρχει ένα ακόμη φρικτό ενδεχόμενο:
Όποια καί νά ‘ταν η διάταξη των κωδικών των Ελληνικών Μιράζ, οι Γάλλοι να έδωσαν εν ψυχρώι τους κωδικούς τους στο «άγνωστο» υποβρύχιο!… καί να τό ‘βγαλαν από τον κόπο να ψάχνει.
Βλέπετε, έχουν παρελθόν στην ιστορία αυτή.
Στον πόλεμο των Φώκλαντς, οι Αργεντίνοι έριξαν ένα Γαλλικής κατασκευής βληματάκι Εξοσέτ, καί βύθισαν το αγγλίτσικο αντιτορπιλλικό Σέφφηλντ. Καί διατί, ώ ‘γαθοί, κοτζάμ αντιτορπιλλικό έκανε μπλού μπλού μπλού στον νότιο Ατλαντικό, καί δεν φρόντισε ν’ αμυνθεί από το βλήμα των Αργεντίνων; Διότι τα Εξοσέτ ήταν βλήματα κατασκευής Νατοϊκής χώρας, καί οι κωδικοί τους δεν είχαν καταχωρηθεί στο κομπιούτερ του σκάφους ως εχθρικοί.
Μετά απ’ αυτό, όμως, κι ενώι κινδύνευε κι όλος ο υπόλοιπος αγγλίτσικος στόλος να μετατραπεί σε υποβρύχιον απ’ τα Εξοσέτ, η (τότε πρωθυπουργός της αγγλίτσας) Θάτσερ ξύπνησε άγρια μεσάνυχτα τον (τότε πρόεδρο της Φραγκιάς οβραίον) Μιττεράν, καί απαίτησε να της δώσει τους κωδικούς των Εξοσέτ – όπερ καί εγένετο. Καί οι αγγλίτσοι ενίκησαν! Επίσης, να ξέρετε καί το εξής: ότι η Γαλλία κάποτε δεν πούλαγε Εξοσέτ στο οξαποδουήλ. Το οποίο, όμως, λάδωσε τους Αργεντίνους καί του πούλησαν έναν!… τον οποίο καί έκανε φύλλο καί φτερό.
Οπότε… Ποιός με βεβαιώνει εμένα ότι ο Μακρόν δεν έδωσε εν ψυχρώι τους κωδικούς των Ελληνικών Μιράζ στους κωλο-Νατοϊκούς;
iv. Γιατί τα Μιράζ;
Έτερο σοβαρό ερώτημα. Το ένα φέρνει τ’ άλλο…
Αν οι Γάλλοι έδωσαν εν ψυχρώι τους κωδικούς των δικών μας Μιράζ, τότε δεν είναι λίγο ηλίθιοι; Δεν ροκανίζουν το κλαδί, πάνω στο οποίο κάθονται; Μ’ άλλα λόγια, ποιός να τους εμπιστευτεί, ώστε να ξαναγοράσει δικά τους αεροπλάνα στο μέλλον; Ήτοι, πόσο μεγάλη θα είναι η οικονομική ζημιά τους σε βάθος χρόνου πχ τριακονταετίας;
Πιστεύω ότι το πρόβλεψαν το ενδεχόμενο… Χαζοί δεν είναι. Κι αν έδωσαν στεγνά τους κωδικούς, το έκαναν με το πολύ χοντρό αζημίωτο. (Αν θεωρείτε τους Σκωτσέζους τσιγκούνηδες, πού να δήτε καί τους Γάλλους!) Ώστε, καί σύμφωνα με τη θέληση των ηπαπάρα, γιά το προβλέψιμο μέλλον ν’ αγοράζουμε μόνον ηπαπαραίϊκα αεροπλάνα. Άλλως τε, βρίσκεται σ’ εξέλιξη η αναβάθμιση των F-16 που έχουμε. (Καί στο κάτω-κάτω, μιά φαληρημένη χώρα δεν μπορεί να ταΐζει πολλούς.)
Αυτή η τακτική είναι πασίγνωστη από τους διαγωνισμούς των εργολάβων: όποιος θέλει να πάρει τον διαγωνισμό, δίνει προκαταβολικά ένα χοντρό νταβατζηλίκι στους υπόλοιπους, ώστε ν’ αποσυρθούν. Όθεν, ουδόλως αναρωτιόμαστε ποιά μπορεί να είναι η συμπεριφορά των διεθνών μεγαλονταβατζήδων.
Αυτά να τα βλέπουν οι διάφοροι «Μενουμευρώπηδες», καί οι διάφοροι «Ελλάς-Γαλλία-συμμαχία». Ας το βάλουν καλά στο μυαλουδάκι τους: το φράγκικο ιερατείο είναι καί ούλτρα ανθελληνικό, καί ούλτρα επικίνδυνο.
Τα ίδια σκατά με το αγγλοσαξωνικό καί το τευτονικό, δηλαδή.

v. Κι εμείς, κύριε, τί κάνουμε;
Εμείς, τίποτε απολύτως.
Έχουμε πολλά σαΐνια, που θα μπορούσαν να μετατρέψουν τα πρωτόγονα ηλεκτρονικά του 1976 σε σύγχρονα – πρακτικώς αδιάβλητα. Πχ να πάρουν τους κωδικούς καί να τους κάνουν του ενός μέγα (ένα εκατομμύριο bits καί πλέον). Κι άντε μετά να βρεθεί ο μάγκας, να τους σπάσει!
Επιπροσθέτως… Κάθε μέρα, ο πιλότος να μπαίνει στο αεροπλάνο του μ’ ένα στικάκι, που θα περιέχει τον κωδικό της ημέρας εκείνης! (Θα του το δίνουν από το αρχηγείο της μονάδας του.) Ξέρετε πόσους συνδυασμούς βγάζει ένα μεγαμπίτ; Μέχρι την υποτιθέμενη συντέλεια του Σύμπαντος θα βγάζει, καί δεν θα τελειώνουν! Lol!!! Οπότε, ο πιλότος πρίν ξεκινήσει θα κοτσάρει το στικάκι, η μηχανή του θα παίρνει κάθε μέρα άλλον κωδικό, καί γειά σας!
Γιατί, όμως, δεν το κάνουμε;
Διότι, όταν αγοράζουμε αεροπλάνα, υπογράφουμε συμβάσεις που δεν επιτρέπουν να βάλουμε εμείς το χεράκι μας. Αν το κάνουμε, τότε σταματάει η υποστήριξη από τον αρχικό πωλητή! Βέβαια, αυτό είναι όντως νταβατζηλίκι καί δεν μπορούμε να κάνουμε αλλοιώς (διότι επιμένουμε ν’ αγοράζουμε, καί να ΜΗΝ κατασκευάζουμε δικά μας οπλικά συστήματα), αλλά επιτέλους, κι η μαλακία έχει όρια! Γιατί υπογράφουμε ρήτρες που κρατάνε γιά πάνω από εικοσιπέντε χρόνια; Τί νόημα έχει κάτι τέτοιο; Τα Μιράζ τά ‘χουμε από το 1988 (απ’ την «αγορά του αιώνα», του Ανδρέα Παπανδρέου). Τριάντα χρόνια πέρασαν από τότε! Νισάφι! Γιατί να μην κάνουμε εμείς πλέον καμιά μετατροπή; Με το στανιό να πορευόμαστε με μέσα του 1976, τη στιγμή που όλοι οι υπόλοιποι έχουν αφήσει οριστικά πίσω τους την εποχή εκείνη;
Είναι το ίδιο, σα να είμαστε στην εποχή που αγοράσαμε τα Μιράζ, καί να έχουμε …Σπιτφάϊρ!!! Καί να μή μας αφήνουν να τα σουλουπώσουμε εμείς οι ίδιοι!
Άει στο διάολο, πιά, με τους προδότες!

β. Περί «πυλών» ολίγα ακόμη
Αυτό το θέμα όντως είναι ξεχωριστό απ’ αυτά που είπαμε, αν καί πιθανώτατα (κατά τη γνώμη μου πάντα) επικαλύπτει κι αυτό την κατάρριψη του πιλότου μας. Πράγματι, η εκτεταμένη έρευνα στις «πύλες» του Αιγαίου απαιτεί ίσως άλλα δέκα χρόνια του ιστολογίου! Όμως, δεν τις ανέφερα κουτουρού· δεν έβγαλα την πληροφορία απ’ το κεφάλι μου.
Βλέπετε, παγκοσμίως οι «πύλες» ταρακουνάνε όχι μόνον αεροπλάνα, αλλά καί διαστημόπλοια! Γνωστές ιστορίες -γιά τους περισσότερους από μας- απ’ το τρίγωνο των Βερμούδων, κτλ. Αλλά πάρτε κι ένα πολύ καλό (καί πολύ εκτεταμένο) σχετικό διδακτικό άρθρο εδώ, καί καλή υπομονή με την ανάγνωσή του! Ο δέ δορυφόρος «Τζήο Πρόουμπ 2», ο οποίος αρκετά χρόνια πρίν δήθεν θα χαρτογραφούσε λεπτομερώς το βαρυτικό πεδίο της Γής, έστελνε κάτω κρυπτογραφημένα αποτελέσματα!!!… αν σας λέει κάτι αυτό. (Τη χαρτογράφηση του βαρυτικού πεδίου του πλανήτη μας τή θέλουν γιά τον προγραμματισμό του κομπιούτερ πτήσεως των διηπειρωτικών πυρηνικών βλημάτων τους, αλλά καί η ανακάλυψη της τυχούσας «πύλης» δεν θα τους έπεφτε πλάκωμα.)
Φυσικά, η έρευνα στο θέμα συνεχίζεται – καί γιά οποιαδήποτε εξέλιξη, θα σας ενημερώσω.

γ. Ήταν ανθρωποθυσία; ΝΑΙ!!!!!!!
Έχω ξαναπεί ότι «αυτοί» έχουν τον τρόπο τους καί τους …κωδικούς τους, όταν κάνουν τελετουργίες. Στις οποίες τελετουργίες συμπεριλαμβάνονται καί οι ανθρωποθυσίες.
Ο πιλότος μας αναφέρθηκε πως χάθηκε κάπου στις 12 καί 15′, την Πέμπτη, 12/04/2018. Τότε αναφέρθηκε η απώλειά του, ναί. Διότι τον σκοτώσανε νωρίτερα. Πάρτε, λοιπόν, την τελετουργία του μαύρου ιερατείου:

Ο Σείριος στις 19.47 μοίρες κάτω απ’ τον ορίζοντα.

Κι ο Βασιλίσκος στις 33 μοίρες κάτω απ’ τον ορίζοντα.
«Κάτω απ’ τον ορίζοντα» στη συμβολική γλώσσα «αυτών» σημαίνει θάνατος!
Να τους χαιρόμαστε, τέτοιους …συμμάχους!… Τους εύχομαι πολύ σύντομα να καταλήξουν στα σκατά της Κόλασης!


-----------------------------------------------------------------------------------------------------

Παραλειπόμενα στην πτώση του Μιράζ – 2

Δεν επιθυμούσα -γιά το θλιβερό αυτό θέμα- να έχω ένα μεγάλο άρθρο σε συνέχειες· αλλά, εφ’ όσον αυτές καθίστανται απαραίτητες, τότε πρέπει να γραφούν. Σήμερα θα καλύψουμε αποδεικτικώς το κενό του σκέτου λέγειν… στον ισχυρισμό μας, ότι δεν ήταν το Τουρκικό σύστημα ηλεκτρονικών παρεμβολών Κοράλ, αυτό που έριξε το μοιραίο Μιράζ.

δ. Όχι το Κοράλ
i. Αρχές λειτουργίας του Κοράλ
Επί της ουσίας, ηλεκτρονική παρεμβολή σημαίνει …ηλεκτρονικώς, ότι εγώ φωνάζω πιό δυνατά, γιά να μην ακούγεσαι εσύ. (Ακριβώς όπως γίνεται με τους καλεσμένους στα τηλεοπτικά παράθυρα, όπου η -σκοπούμενη- οχλαγωγία μερικών «δασκαλεμένων» υπερκαλύπτει την όποια σωστή κουβέντα πάει να ειπωθεί.) Στα ηλεκτρονικά συστήματα αεροπλάνων, πλοίων, κτλ, ηλεκτρονική παρεμβολή σημαίνει ότι τα δικά τους ηλεκτρονικά υπερκαλύπτονται από έξωθεν παρέμβαση, καί παύουν να λειτουργούν μερικώς ή ολικώς.
Τέλος πάντων, να πάμε στο ζουμί. Συτήματα όπως το Κοράλ αναγκαστικά (λόγωι υπαρχούσης τεχνολογίας) δουλεύουν με δύο αρχές:

• Σε υψηλές συχνότητες, καί
• σε λειτουργία «κατά βραχείς παλμούς» (burst mode).

Το πρώτο, γίνεται επειδή οι υψηλές συχνότητες έχουν κατευθυντική εκπομπή (δηλ. το σήμα τους δεν μοιράζεται γύρω-γύρω), άρα μ’ αυτές μπορείς να σημαδέψεις κάτι. (Γιά να καταλάβετε, όπως ακριβώς οι κεραίες της τηλεόρασης, που πρέπει να σημαδέψουν την κεραία εκπομπής του τηλεοπτικού σταθμού, χωρίς να μεσολαβούν ντουβάρια ή άλλα εμπόδια.) Το δεύτερο, επειδή ο συγκεκριμένος τρόπος λειτουργίας επιτρέπει να παράγεται τρομερό ποσό ισχύος, που δεν θα μπορούσε να παραχθεί με άλλον τρόπο.
Συνεπώς, το Κοράλ πρέπει να έχει οπτική επαφή με τον στόχο του (δηλ. ευθεία γραμμή χωρίς εμπόδια μέχρι το αεροπλάνο που σημαδεύει), γιά να μπορέσει να κάνει κάτι.
ii. Η Γή δεν είναι επίπεδη!
Όμως, αυτή η απαίτηση βρίσκει μπροστά της ένα εμπόδιο εξ ορισμού: την καμπυλότητα της Γής! Που σημαίνει ότι μετά από κάποια απόσταση, η αποτελεσματικότητα του Κοράλ πάει περίπατο. (Διότι πλέον σημαδεύει …εξωγήϊνους!)
Πάμε λίγο στον χάρτη:

Ο κόκκινος κύκλος περικλείει περίπου τον αεροδιάδρομο καθόδου στο αεροδρόμιο Σκύρου (όπου καί η κατάρριψη του Μιράζ). Το παχύ κόκκινο «μισοφέγγαρο» στην τουρκίτσα είναι η πιθανή περιοχή, όπου μπορούν να εγκατασταθούν Κοράλ με «οπτική» (δηλ. ανεμπόδιστη ευθεία) επαφή με Σκύρο. (Υποθέτω ότι οι τουρκαλάδες θα λάβουν πρόνοια να τα βάλουν σε ακατοίκητες περιοχές. Αλλοιώς, το Κοράλ θα …τηγανίσει τα μυαλά των υπηκόων τους!)

[Παρένθεση: ο προσεκτικός παρατηρητής θα διαβάσει αγγλίτσικα ονόματα στις «οροσειρές» του βυθού του Αιγαίου. Γιατί; Τί «γιατί», ωρέ αφελείς;… Δεν καταλαβαίνετε ποιοί έκαναν βυθομετρήσεις καί χαρτογράφηση του βυθού του Αιγαίου; Έ! Αφού λοιπόν το πήρατε χαμπάρι αυτό, μαντέψτε καί το τί γύρευαν με τον βυθό του Αιγαίου!
Η διέλευση των υποβρυχίων τους σε βύθιση -άρα, σε καιρό πολέμου- είναι ένα καλό πρόσχημα. Αλλά δεν είναι το μοναδικό αίτιο.]

Βλέπουμε, λοιπόν, ότι το αεροδρόμιο Σκύρου βρίσκεται σε 24 μοίρες 30 πρώτα λεπτά ανατολικό γεωγραφικό μήκος. (Είναι πιό δυτικά απ’ τον περίφημο «εικοστό πέμπτο μεσημβρινό», άρα …μας το χαρίζουν οι τουρκαλάδες, διότι δεν το διεκδικούν! lol!!!) Καί η πιθανή περιοχή των Κοράλ στις 27 μοίρες ντάγκα. Πάμε τώρα να υπολογίσουμε την καμπυλότητα της Γής, γιά διαφορά δυόμιση μοιρών γεωγραφικού πλάτους.
Φτιάχνουμε μιά όψη της Γής απ’ το πλάϊ, χωρίζουμε τη διαφορά γεωγραφικού πλάτους στη μέση, καί ξεκινάμε με γενικό μαθηματικό τύπο.

Ο είναι το κέντρο της Γής. Η γωνία ΣΟΤ (Σκύρος-κέντρο-Τουρκία) είναι δυόμιση μοίρες, άρα το μισό της 1.25 μοίρες (1 μοίρα καί 15′)· όμως, αυτά θα τα δούμε στο τέλος. Η γραμμή ΤΥ είναι εφαπτομένη στην επιφάνεια της Γής, καί είναι ακριβώς η τροχιά της ακτίνας του Κοράλ, αν αυτό σημαδέψει οριζόντια σε επίπεδο θάλασσας. Σημειώστε πως στο σχήμα δεν απεικονίζονται τα μεγέθη υπό κλίμακα, αλλά έτσι ώστε να διευκολυνθεί ο επιλύων.
Θέλουμε να υπολογίσουμε -στη μέση της διαδρομής- το ύψος από την επιφάνεια της θάλασσας Α’Υ, πάνω από το οποίο το Κοράλ μπορεί να βρεί στόχο. (Καί κάτω από το οποίο δεν μπορεί – γι’ αυτό καί τα αεροπλάνα, όταν θέλουν ν’ αποφύγουν τα εχθρικά ραντάρ μέχρι την τελευταία στιγμή, πετάνε πολύ χαμηλά.)
Έχουμε: Α’Υ = ΟΥ – ΟΑ’. Όπου ΟΑ’ (καί ΟΤ) είναι η ακτίνα της Γής, 6,300 km. Όμως: ΟΥ (ως υποτείνουσα ορθογωνίου τριγώνου ΥΤΟ) = ΟΤ / cos(φ/2). Συνδυάζοντας καί υποκαθιστώντας με τα πραγματικά μεγέθη, βρίσκουμε (περίπου) : Α’Υ = 6,301,500 – 6,300,000 = 1,500 μέτρα.
Εάν κάνουμε τον ίδιο υπολογισμό γιά πάνω από το αεροδρόμιο Σκύρου (δεν έχουν σχεδιαστεί στο σχήμα οι συγκεκριμένες βοηθητικές γραμμές), θα μας βγεί ένα ορθογώνιο τρίγωνο με τις δύο μή ορθές γωνίες του φ καί 90-φ αντιστοίχως. Βρίσκουμε τελικά: ύψος σε Σκύρο = [ΟΤ / sin(87.5)] – ΟΣ = περίπου 6,200 μέτρα.
Άρα, σε καμμία περίπτωση δεν είναι το Κοράλ αυτό, που έριξε το Μιράζ. Δεν συνάδει το στοιχείο της απώλειας ελέγχου του αεροσκάφους σε ύψος ενός χιλιομέτρου (πάνω απ’ τη βόρεια Σκύρο) με την «οπτική επαφή» της ακτίνας του Κοράλ. Το Κοράλ δεν «έβλεπε» το Μιράζ με τίποτε!
Αντιθέτως, το Κοράλ έδρασε στην Κίναρο κι έριξε το ελικόπτερό μας. (Στα Ίμια, δεν το είχαν φτιάξει ακόμη το Κοράλ.)

ε. Αν όχι η τουρκίτσα, τότε ποιός;
Κουΐ μπόνο; Τίς ωφελείται;
Τί κάνει …μιόου-μιόου στα κεραμίδια;! (Τ’ είναι το μιόου-μιόου; αυτό που κάνει μία Αγγλόφωνος γαλή, ωρέ! Lol!!!) Επωφελούνται αυτοί, που θέλουν ντέ καί καλά να ριχτούμε στην τουρκίτσα υπό τα παρόντα χάλια μας, γιά να εξαφανιστούμε μία καί καλή ως έθνος.
Θα μου πείς… τώρα, ρέ Εργοδότη, μας φώτισες! Διότι είναι πολλοί οι …υποψήφιοι! Κανονικά, το ερώτημα πρέπει να διατυπωθεί ανάποδα: ποιός ΔΕΝ θέλει να εξαφανιστούμε ως έθνος!
Ξέρω ‘γώ; Τίποτε Εσκιμώοι, ίσως. (Καί μην ακούσω κανέναν αναρχοάπλυτο να λέει πως ο Βόρειος Πόλος ανήκει στις φώκιες του! Θα του σπάσω τα μούτρα! Ζήτω το έθνος των Εσκιμώων, λοιπόν! Καρα-lol!!!)
Ωραία… το ρωτάω πιό σωστά:

• Ποιός θέλει περισσότερο απ’ όλους τους υπόλοιπους να εξαφανιστούμε οριστικώς ως έθνος;

«- Άη ντού!»
«- Ίχ βίλλ!»
«- Μπέν, εφέντημ’!»
Ορίστε, πήρατε καί τις απαντήσεις σας! (‘Ντάξ’, λείπει μία, αλλά γράφεται …ανάποδα, καί βαρυέμαι ν’ αλλάξω τις παραμέτρους του πληκτρολογίου μου!  🙂  )
Επόμενο ερώτημα:

• Άρα, ποιανού ήταν το υποβρύχιο, που διέπραξε τη δολοφονία;

Οι τρείς τελευταίοι εξαιρούνται, διότι ο δεύτερος δεν έχει υποβρύχια διαθέσιμα, ο τρίτος δεν έχει σχετική τεχνολογία, κι ο τέταρτος (ο …ανάποδος) αυτόν τον καιρό έχει απλωμένον τον τραχανά – καί δεν ευκαιρεί να κάνει κόλπα στο Αιγαίο με το πάσο του, διότι θ’ αναγκαστεί να τα κάνει λίαν συντόμως σε πραγματική μάχη (αν χρειαστεί).
Έχουμε, όμως, κι άλλο ερώτημα:

• Ποιός θέλει να δοκιμάσει τα ηλεκτρονικά συστήματά του σε πραγματική κατάρριψη, εν όψει σύγκρουσης με τους Ρώσσους; (…Καί βρήκε το εύκολο θύμα στο προτεκτοράτο του;…)

Έ;
Μιόου-μιόου!… Φάκ δέϊαρ μάδερζ!…

Ως υστερόγραφον, μαθαίνω ότι αυτές τις μέρες τον Χάζαρο τον έπιασε κάτι σαν διάθεση γιά …ψυχοσώσιμο! Μή γελάτε, διότι μετέβη στον Άγιον Όρος! Δεν θα παραξενευόμουνα, αν μάθαινα πως πήγαν εκεί πχ ο Μάρκο ντέΣάντ παρέα με τον Παλαιό καί …ψέλνανε – μπέσα σας λέω!  🙂  Αλλά, άμα πήγε αυτό το παλιοτόμαρο, τα πράγματα όντως είναι ΠΟΛΥ άσχημα! Η διαίσθησή μου (γιά το τί μας μέλλεται) κοντεύει να κάψει αφάλεια.

στ. Πού βρισκόταν το υποβρύχιο;
Όπως είδαμε από την ανάλυση γιά το Κοράλ, το υποβρύχιο πρέπει να βρισκόταν το πολύ μία μοίρα γεωγραφικού μήκους (κάπου 111 χιλιόμετρα) μακριά απ’ τη Σκύρο. Καί σαφώς πιό δυτικά απ’ τη μέση της διαδρομής. Γιατί; Γιά να βλέπει σε ευθεία τα Μιράζ τόσο πάνω απ’ το ανατολικό Αιγαίο (που πετούσαν ψηλά), όσο καί στη φάση προσεγγίσεως στο αεροδρόμιο Σκύρου γιά προσγείωση (που χαμήλωσαν).
Γιά περισσότερη ανάλυση, υπολογίστε ότι ένα μοντέρνο υποβρύχιο σε κατάδυση άντε να πιάνει καί τα 35 km/h. Οπότε, αφού η αναχαίτιση των τουρκαλάδων κράτησε πάνω από μία ώρα, υπολογίστε πόση απόσταση μπόρεσε να διανύσει το υποβρύχιο σε ευθεία γραμμή κατά το χρονικό αυτό διάστημα. (Μιά κατοστάρα χιλιόμετρα, περίπου.)
Δυστυχώς, (βλέπουμε απ’ τον χάρτη πως) εκεί γύρω -ακόμη καί σε ακτίνα 100km- είναι διεθνή ύδατα, καί μπορεί να μπαινοβγαίνει ο καθένας, χωρίς να δίνει λογαριασμό. Δεν γνωρίζω λεπτομέρειες από Δίκαιο της Θάλασσας, αν δηλαδή οφείλει οπωσδήποτε το υποβρύχιο να κάνει «αβλαβή διέλευση» στην περιοχή αυτή του Αιγαίου, ή (αντιθέτως) αν έχει το δικαίωμα να κάνει κατάδυση καί να χρησιμοποιήσει τα όπλα του. Φοβάμαι πως ισχύει το δεύτερο.
Το θέμα, όμως, δεν είναι το πώς αλωνίζει στο Αιγαίο ο κάθε παλιόπουστας. Το θέμα είναι ότι εμείς έπρεπε να έχουμε ανθυποβρυχιακά ντρόουνς, καί μόλις εντοπίσουμε υποβρύχιο χωρίς σήμα αναγνωρίσεως, να το σκίσουμε. Κι άσε μετά τον κάθε «κύριο» πρέσβη να σκούζει. Δεν μας ειδοποιήσατε, κύριε! Ας προσέχατε! Μας σηκώθηκε (το ντρόουν), σκοτάδι ήταν, το(ν) φάγατε εσείς! Τί να κάνουμε;! Συμβαίνουν καί τέτοια!  🙂
Εδώ ακριβώς φαίνεται η αξία του να έχουμε εντεταμένη την προσοχή μας, όταν οι ειδήσεις είναι «φρέσκιες», διότι μετά «μαγειρεύονται»: γιά το υποβρύχιο που ανέφεραν αμέσως -ότι δήθεν βοήθησε στην έρευνα καί διάσωση γιά τον Γιώργο Μπαλταδώρο-, δεν μάθαμε μέχρι σήμερα εθνικότητα κι όνομα. Ακόμη κι η ίδια η είδηση γιά την ύπαρξή του πιθανότατα τους ξέφυγε. Ενδεχομένως, δέ, η επόμενη ειδησεογραφία να κάνει «χειρουργείο» σε κάθε αναφορά γιά υποβρύχιο. Κι όμως, ο δολοφόνος ήταν αυτό!

ζ. Ίδιοι κωδικοί
Συνεχίζοντας τη χθεσινή συζήτηση, κλίνω προς την άποψη ότι οι κωδικοί είναι οι ίδιοι γιά όλα τα αεροσκάφη του ίδιου τύπου. Επειδή, όταν πρόκειται γιά σέρβις, τα αναλαμβάνει το ίδιο ηλεκτρονικό διαγνωστικό. (Το «κομπιούτερ», που λέν κι οι συνεργειατζήδες.) Είπαμε, ομοιομορφία!… ένα από τα θεμέλια του καπιταλισμού, σύμφωνα με τον Άλβιν Τόφλερ.
Αντιθέτως, δυσπιστώ ως προς την ύπαρξη backdoor στα ηλεκτρονικά των πολεμικών αεροσκαφών. Γιατί; Διότι το backdoor ενδείκνυται ως λύση πανικού γιά επόπτες δικτύων ηλεκτρονικών υπολογιστών (administrators), καί δή μεγάλων (όπως πχ το δίκτυο του Γιουτιούμπ, κτλ). Δεν γίνεται να κάνεις (ως admin) ρησέτ όλους τους υπολογιστές του δικτύου σου, ή να βάλεις τους χρήστες να περιμένουν, επειδή θες πχ να κάνεις αναβάθμιση λογισμικού, αλλά γιά κάποιο λόγο ξέχασες το κύριο συνθηματικό! Όθεν, χρειάζεται βοηθητικό συνθηματικό κατώτερης πολυπλοκότητας, ή άλλως backdoor. Όμως, στα πολεμικά αεροπλάνα, αφ’ ενός το backdoor είναι μέγιστος κίνδυνος ασφάλειας, αφ’ ετέρου ο υπολογιστής τους -τουλάχιστον στη φάση του σέρβις- δρά μόνος του. Δεν συμμετέχει σε δίκτυο. (Εντάξει, ξέρω ότι υπάρχει καί δικτυακός έλεγχος όλων των όπλων σε επίθεση ενός μοντέρνου στρατού. Τότε, ναί. Αλλά σε αναχαιτίσεις κτλ «καθημερινά», ο υπολογιστής του σκάφους είναι μόνος του.)

Τελειώνοντας το σημερινό, έχω να πω πως, αν τα γραπτά μου έκαναν ζημιά σε πλήθος …μεροκαματιάρηδων «ειδικών» (συσκοτιστών) των ΜΜΕ, χαίρομαι αφάνταστα! Στο οριστικό ξεκαθάρισμα που έρχεται, δεν θα γλυτώσει κανείς ένοχος, όση προσπάθεια συγκάλυψης καί να γίνει!

ΤΕΛΟΣ (ελπίζω)

πηγή