Αν πρέπει να μιλήσουμε για ψευδή πληροφόρηση και ακραία χειραγώγηση της άποψης του Ελληνικού λαού, σήμερα, τότε το πιο εύκολο είναι να πιάσουμε το θέμα “κάνναβη” και πως εξελίσσεται
Τα πρώτα βήματα στο δρόμο που χάραξε ο λαοπλάνος ΓΑΠ τώρα ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, σταθερά αλλά και ύπουλα. Πόσα ψέματα έκρυβε ο Δούρειος Ίππος της φαρμακευτικής κάνναβης για να φτάσουμε τελικά και στην ευφορική;
“Η κυβέρνηση σύμφωνα με όσα υποστήριξε, θα ακολουθήσει ένα μοντέλο που γνώρισε μεγάλη επιτυχία στην Ισπανία“, γράφει το Πρώτο Θέμα, περιέργως, σ’ αυτό το άρθρο ξέχασε να ασκήσει κριτική και να κάνει αντιπολίτευση. Και το μοντέλο προβλέπει κλαμπ για χασικλήδες.
“Αλλά πριν φτάσουμε “στην μεγάλη επιτυχία της Ισπανίας”, ας πάμε μια βόλτα στο παρελθόν. Στους τεκέδες της Ελλάδας, κοινώς χασισοποτεία, γιατί το έχουμε ξαναπεί, η Ιστορία επαναλαμβάνεται, μέχρι να την μάθουμε!
Στις αρχές της δεκαετίας του 1930 η παγκόσμια οικονομική κρίση είχε ανεβάσει στα ύψη την ανεργία και τον πληθωρισμό στην Ελλάδα. Οι συνθήκες διαβίωσης για το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού πληθυσμού ήταν δύσκολες και τα κατώτερα αστικά στρώματα των πόλεων, μαζί με τους εργάτες και τους πρόσφυγες, συχνά επιβίωναν χάρη στα δημοτικά συσσίτια. Είναι μια περίοδος που ο τιμάριθμος καλπάζει και τα ευρέα λαϊκά στρώματα ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης. Η αισχροκέρδεια και η νοθεία στα τρόφιμα συμπληρώνουν και επιβαρύνουν το αρνητικό κλίμα. Στον αντίποδα, η κοσμική ζωή των ανώτερων τάξεων συνεχιζόταν απρόσκοπτα με χαρτοπαιξία, παιχνίδια στον ιππόδρομο και κοσμικές εκδηλώσεις. Ο νέος τρόπος ζωής θεμελιώνεται πάνω στο μοντέλο του καταναλωτισμού και εισάγονται καινούργια υλικά σύμβολα όπως το ραδιόφωνο και το αυτοκίνητο τα οποία, στο εξής, θα καθορίσουν την κοινωνική ιεραρχία.
Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες ανθεί η χασισοποσία στη μεσοπολεμική Ελλάδα. Καφενεία που πωλούν «καραμέλες, σοκολάτες, ζαχαρωτά και λοιπά», ή άλλα που –όπως αναφέρει κάποια εφημερίδα– αναγράφουν σε ξεχωριστή πινακίδα δίπλα στο τζάμι ότι «προσφέρεται και καφές» αν και στην πρόσοψη υπάρχει τεράστια ταμπέλα που γράφει ΚΑΦΕΝΕΙΟΝ, ενημερώνουν συνωμοτικά για το διαθέσιμο μαυράκι και βρίσκονται σε κάθε γειτονιά. Στο Βοτανικό, στον Υμηττό, στο Μεταξουργείο, στην Καισαριανή, στις παράγκες του Πειραιά δίπλα στους πρόσφυγες, αμέτρητα χαμόσπιτα, μαγαζάκια και καφενεδάκια γεμίζουν το ναργιλέ με χασίσι και τον «πατάνε» για να «πιούν» οι ενδιαφερόμενοι. Άλλα τόσα μαγαζιά υπάρχουν στο Βόλο, στη Λάρισα, την Πάτρα και την Καλαμάτα. Σε διάφορες συνοικίες της Αθήνας λειτουργούν 18 τουλάχιστον χασισοποτεία, στο συνοικισμό Νεάπολη της Θεσσαλονίκης γύρω στα 15 και τρία ακόμη βρίσκονται στη συνοικία Χαριλάου.
Οι χασικλήδες συλλαμβάνονται, δικάζονται, εξορίζονται ή κρατούνται για λίγο καιρό στη φυλακή προς σωφρονισμό και στη συνέχεια αφήνονται ελεύθεροι. Τεκέδες κλείνουν και ξανανοίγουν, μέχρι να τους επισκεφτούν ξανά τα λαγωνικά της Αστυνομίας Πόλεων.
Στα χρόνια της φτώχειας και της ανεργίας, ο ναργιλές, το χασίσι κι ο μπαγλαμάς που τραγουδάει την επιθυμία για το βοτάνι της Προύσας –αυτό που «ακόμη και τον πόνο των αμαρτωλών στον Άδη μπορεί να γιάνει»– αποτελούν την καθημερινότητα μιας αρκετά μεγάλης ομάδας ατόμων. Είναι ακατανόητο για όσους ευημερούν, για τους πολιτικούς, τους ανθρώπους του τύπου και των γραμμάτων ή τους λιμοκοντόρους, τους βαρυσήμαντους εν ολίγοις της εποχής, πώς γίνεται μια ολόκληρη κατηγορία ανθρώπων να υπερβαίνει την καθημερινή μιζέρια και την αβεβαιότητα της επιβίωσής της, ρουφώντας τα ντουμάνια μιας αμφιλεγόμενης δρόγης, ακολουθώντας μια ιεροτελεστία που ενισχύει την αδερφικότητα, την ταύτιση και τον κοινό αναστεναγμό για όσα πληγώνουν. Είναι δύσκολο να καταλάβουν πώς αυτοί οι ταλαίπωροι, οι άνεργοι, οι μεροκαματιάρηδες, οι εργάτες, μαζί με τους αργόσχολους, τους παράνομους και τους νταήδες, βρήκαν μια κοινή ηδονή που τους ενώνει. Δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι όλοι αυτοί έχουν τη δική τους ιερή «μήτρα», που μέσα της ο χρόνος κυλάει αργά και οι αισθήσεις αυτονομούνται. Κι αφού τραβήξουν μια επιπλέον βαρβάτη ορθοπεταλιά, πιάνουν τα όργανα και αφηγούνται ιστορίες για το χασίσι, που σβήνει τους νταλκάδες και φέρνει τη λησμονιά από ένα σεβντά που κεντάει σαν το φίδι”. [πηγή]
Θέλω να ελπίζω ότι ο αναγνώστης μου δεν χρειάζεται να του λύσω τη μαγική εικόνα “βρες τις ομοιότητες του τότε και του σήμερα”! Οι αριστερούληδες που τους ενοχλεί η Πίστη ονομάζοντας την “το όπιο του λαού”, θέλουν να ρίξουν στη μαστούρα τον εξαθλιωμένο λαό, προφανώς γιατί έρχονται τα ακόμα χειρότερα!
Το χρύσωμα της “ανάπτυξης”
Μάθαμε τώρα, κάθε τεχνολογικό κι επιστημονικό επίτευγμα που έχει ως σκοπό τον έλεγχο ή ακόμα και τη μείωση των πληθυσμών, να παρουσιάζεται “για το καλό μας”. Στην οικονομική κρίση, το χρύσωμα αποκτά “νέες θέσεις εργασίας” και “βιώσιμη ανάπτυξη”. Κι έτσι η υπουργός Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου, προσπαθεί να “αποδαιμονοποιήσει” την κάνναβη, δηλαδή, το ίδιο τον δαίμονα, αφού πρώτα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δαιμονοποιήσει τη Πίστη:
Ε εντάξει, αφού θα σέβεται την “περιβαλλοντική αειφορία”, πάμε πάσο! Όσο και η ΑΓΕΤ σέβεται την περιβαλλοντική αειφορία καίγοντας ως “εναλλακτικό καύσιμο” σκουπίδια παράγοντας καρκινογόνες ουσίες!
Με αυτές τις αριστερομπούρδες, προσπαθούν να πείσουν ότι όλα καλά, θα ανοίξουν θέσεις εργασίας στους… νέου τύπου τεκέδες; Δημόσια διαβούλευση για τους τεκέδες έγινε;
Τον Μάρτιο του 2017, σε δημόσια διαβούλευση έθεσε το Υπουργείο Υγείας τους περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών (Φαρμακευτική Κάνναβη) Κανονισμούς του 2017. Κι αφού έγινε δημόσια διαβούλευση για την φαρμακευτική, τώρα χωρίς καμία διαβούλευση (που κανονικά θα ήθελε μέχρι και δημοψήφισμα, αλλά έχουμε κακή πείρα κι από αυτά) συζητούν χωρίς να ρωτήσουν απολύτως κανένα, να δώσουν άδειες να λειτουργούν νόμιμα χασισοποτεία!
Γιατί, λέει το παπαγαλάκι, “το μοντέλο πέτυχε στην Ισπανία”. Αμ δε! ΔΕΝ πέτυχε, αλλά γιατί να κάνεις τον κόπο να το ψάξεις;
Όπως γράψαμε πριν λίγες μέρες, τα ψέματα που λέγονται είναι πολλά και τεράστια κι αν δεν το έχετε διαβάσει καλό είναι να το κάνετε τώρα: Αλήθειες και (πολλά) ψέματα για την χρήση της κάνναβης.
Από τα επίσημα δικά μας στοιχεία, δεν προκύπτει καμία επιτυχία στην Ισπανία. Αντιθέτως τα κλαμπάκια – τεκέδες πάνε για κλείσιμο:
Άρθρο ισπανικού ΜΜΕ του 2014, κάνει λόγο ότι, Ο αριθμός των λεγόμενων «συλλόγων κάνναβης» στη Βαρκελώνη εξερράγη τα τελευταία χρόνια, αλλά ορισμένοι ανησυχούν ότι η έλλειψη σαφών κανόνων σχετικά με τον τρόπο λειτουργίας τους θα μπορούσε να έχει αρνητικές επιπτώσεις στην πόλη. […]
Σε ορισμένες περιπτώσεις, κάποιοι ανοίγουν μεγάλα κλαμπ για οικονομικούς λόγους και στη συνέχεια αγοράζουν τη μαριχουάνα τους από τη μαύρη αγορά.
“Υποθέτουμε ότι πρέπει να παράγουμε τη δική μας μαριχουάνα και μόλις οι άνθρωποι αρχίσουν να αγοράζουν για να προμηθεύσουν τα μέλη τους, παίρνετε εμπλεκόμενους εγκληματίες”, εξήγησε ο Xaus – και ο μύθος της πάταξης του λαθρεμπορίου πάει ήδη περίπατο!
Το άρθρο κάνει λόγο για 200 – 300 τέτοια κλαμπ μόνο στη Βαρκελώνη που συναγωνίζεται το Άμστερνταμ και μόλις μας ψόφησε και ο δεύτερος μύθος ότι η νομιμοποίηση ελαττώνει τον αριθμό χρηστών!
Μόλις 3 χρόνια μετά, φιλοκανναβικό σάιτ γράφει:
Το μέλλον των ισπανικών συλλόγων κάνναβης είναι θολό. Χωρίς ρύθμιση σε ομοσπονδιακό επίπεδο, η περιφερειακή εφαρμογή των πολιτικών για την κάνναβη ήταν ασυνεπής και προκαλεί σύγχυση. Όμως, με περισσότερους από 800 κοινωνικούς συλλόγους κάνναβης που διαδίδονται σε ολόκληρη τη χώρα, η Ισπανία δεν μπορεί πλέον να αντέξει οικονομικά την αυταρέσκεια. Για να δημιουργηθεί ένα βιώσιμο μέλλον για το μοντέλο CSC, οι πολιτικοί, οι επαγγελματίες της βιομηχανίας κάνναβης και οι ιδιώτες πολίτες πρέπει να συναντηθούν για να αναπτύξουν μια υγιή πολιτική. Μια συνεργασία που μπορεί ή δεν μπορεί να είναι το μέλλον των ισπανικών συλλόγων κάνναβης.
Η “βιώσιμη” μαστουρική ανάπτυξη, τους έφτασε στον αριθμό 800, τους Ισπανικούς τεκέδες!
Μετά από δεκαετίες σχετικής ανοχής έναντι της κάνναβης στην Ισπανία, το Συνταγματικό Δικαστήριο αποφασίζει ότι τα κλαμπ κάνναβης είναι εγκληματικά. Χρόνια κυβερνητικής ποινικοποίησης στρατηγική αποδίδει. Η εθνική κοινοβουλευτική συζήτηση δεν μπορεί πλέον να αναβληθεί. Στην Ισπανία, το Συνταγματικό Δικαστήριο αποφάσισε ότι οι κοινωνικοί σύλλογοι της κάνναβης παραβιάζουν το νόμο και ότι οι δραστηριότητές τους δεν μπορούν να ρυθμιστούν από τα περιφερειακά κοινοβούλια εάν δεν τροποποιηθεί ο Ποινικός Κώδικας. Πενήντα έτη σχετικής ανοχής καταλήγουν σε ένα κλείσιμο και ένα νέο στάδιο, όπου η νομική αβεβαιότητα και καταστολή θα επικρατεί, είναι πλέον το ενδεχόμενο. Ένας νέος εθνικός κανονισμός είναι ο μόνος τρόπος για να ξεπεραστεί η κατάσταση.
Αυτό είναι το “επιτυχημένο μοντέλο”; Το αποτυχημένο με τι ακριβώς θα έμοιαζε;
Ψέματα – ψέματα – ψέματα και παραπληροφόρηση. Έχουν βάλει στόχο να γεμίσει τεκέδες η Ελλάδα κι ακόμα περισσότερη ανομία και χρήση. Η μαστούρα να σβήνει τον πόνο της φτώχειας, όσο θα καταληστεύεται κι άλλο ο Ελληνικός λαός. Οι γκλομπαλιστές με πρωτοστάτη τον προδότη ΓΑΠ δεν σταματούν πουθενά!
Πρέπει οι σύλλογοι γονέων να ξεσηκωθούν όχι, ΤΩΡΑ – ΧΤΕΣ! Μαζί και οι εκπαιδευτικοί. Εκτός κι αν θέλουν να βλέπουν τα παιδάκια τους να πηγαίνουν στα κλαμπάκια – τεκέδες όμορφα κι ωραία και με το νόμο!
Όσο για τους αναγνώστες νεοΈλληνες που θα θιγούν από αυτό το δημοσίευμα και θα την ξαναπέσουν στη σελίδα μου στο facebook, άτομα που δεν είχαν ξαναπατήσει ποτέ άλλοτε το ποδάρι τους, να ξέρουν ότι θα φάνε σουτ με τη μια. Το θέμα έτσι όπως τίθεται είναι πλέον ΜΗ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΙΜΟ εκ μέρους μας. Αν θέλουν συζήτηση και διαβούλευση και δημοψήφισμα, ας πάνε να το ζητήσουν από την ίδια την κυβέρνηση. Εμείς εδώ λέμε ΟΧΙ και δεν το συζητάμε, με την ίδια απολυτότητα που αύριο δεν θα συζητήσουμε τις διαθέσεις παιδεραστών ή κτηνοβατών. Ω! αυτοί να δείτε πόσα “λογικά” και “βιώσιμα” επιχειρήματα έχουν και τα έχουν ήδη δημοσιοποιήσει!
Βάζουμε κόκκινες γραμμές ΕΜΕΙΣ, εκεί που ο τομαρισμός έχει ξεχάσει ακόμα και τι σημαίνει ο όρος!
Και ξεκίνησαν να τις σβήνουν τάχα μου για τον πόνο…
πηγή: allnewz.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου