Ο ΑΣΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΕΤΡΙΟΣ – ΓΕΩΡΓΙΟΣ Κ. ΓΕΩΡΓΑΛΑΣ

1. Κάθε Μέτριος δεν είναι και Αστός. Όμως κάθε Αστός είναι και Μέτριος. Αυτό, βεβαίως, ισχύει, όχι μόνο για τους απλώς διεπόμενους από τη νοοτροπία του Αστού (υπεράνω όλων το κέρδος, συμφεροντολογία, ιδιοτέλεια, υπακοή στο κίνητρο των αναγκών, πάθος πλουτισμού, στενός ατομικισμός) αλλά και για όσους «πέτυχαν» σαν Αστοί, δηλαδή πρόκοψαν στο οικονομικό-επιχειρηματικό πεδίο.

 

2. Γιατί ο Αστός είναι Μέτριος, το ανέπτυξα στα προηγούμενα κεφάλαια. Εξήγησα ότι για να «επιτύχεις», με την αστική έννοια του όρου, πρέπει να διαθέτεις ορισμένες ικανότητες και επιτηδειότητες, πρακτικής κυρίως φύσεως, αλλά και να στερείσαι ανώτερων ιδιοτήτων (ευφυία, ήθος, ταλέντο, μόρφωση) και ενδιαφερόντων (πνευματικών, καλλιτεχνικών, επιστημονικών). Άρα δεν μπορεί να είσαι ούτε βλάκας ούτε τεμπέλης ούτε ανίκανος, αλλά δεν ανήκεις και στους ανώτερους ανθρώπους. Δεν είσαι μηδέν. Δεν είσαι όμως και Άριστος. Είσαι Μέτριος.

 

3. Ο Αστός θέλει παντού τους Μέτριους. Αυτούς προωθείκαι επιβάλλει σε όλους τους τομείς.

- Στην πολιτική διακρίνονται και «επιτυγχάνουν» όχι οι Άριστοι, αλλά οι Μέτριοι – διότι σ’αυτούς ο Αστός παρέχει την οικονομική και άλλη στήριξή του.

- Στις Ακαδημίες δεν μπαίνουν τα ανώτατα μυαλά και ταλέντα, αλλά τα μέτρια.

- Στον καλλιτεχνικό τομέα οι μεγάλοι αγνοούνται ή λοιδορούνται. Οι μέτριοι διαπρέπουν.

- Τα βραβεία κάθε είδους απονέμονται στους μέτριους. Το ίδιο και τα αξιώματα, οι τίτλοι, οι τιμές.

- Στο Στρατό οι ιδιοφυείς αποστρατεύονται προώρως.

Τελικώς σε όλες τις δημόσιες θέσεις, σε όλα τα αξιώματα, σε όλα τα λειτουργήματα, στις καλές τέχνες, όπως και στα γράμματα, στα μέσα μαζικής επικοινωνίας, όπως και στα πνευματικά ιδρύματα, κυριαρχούν οι Μέτριοι.

 

4. Ο Αστός επιβάλλει τους Μέτριους για τρεις κυρίως λόγους:

α. Του ταιριάζουν. Διότι και ο ίδιος είναι Μέτριος. Μπορεί να συνεννοείται μαζί τους, διότι μιλούν κοινή γλώσσα, έχουν κοινές αντιλήψεις, κοινές «αξίες».

β. Τον υπακούουν. Διότι δεν είναι αυτόφωτοι. Ξέρουν ή διαισθάνονται ότι δεν αξίζουν τα όσα απολαμβάνουν, ότι υπάρχουν οι καλύτεροί τους, που κρατούνται «εκτός». Γνωρίζουν ότι οι ίδιοι τους υποσκέλισαν, χάρη στην υποστήριξη που κάποιοι τους παρέσχαν. Και ότι, για να διατηρηθούν εκεί όπου παρ’ αξίαν έφθασαν, έχουν συνεχή ανάγκη αυτής της υποστηρίξεως. Άρα υποτάσσονται.

γ. Φοβάται τον Άριστο. Διότι αυτός είναι το «διαφορετικό» που ο Αστός δεν μπορεί να κατανοήσει και συνεπώς σαν άγνωστο τον τρομάζει. Είναι η «άλλη ποιότητα», που δεν υποκύπτει, δεν υποτάσσεται, δεν αναζητεί υποστήριξη, δεν υπηρετεί. Ο Άριστος έχει δικές του αρχές και αξίες. Επιδιώκει στόχους διαφορετικούς. Οι ενέργειές του είναι ανέλεγκτες έξωθεν. Άρα τρομερά επικίνδυνος.

 

5. Ο Μέτριος συνεπιφέρει τη μετριότητα. Τέτοιος είναι ο σύγχρονος («ελεύθερος» ή «κομμουνιστικός») αστικοποιημένος κόσμος – ο κόσμος μας. Ζούμε σ’ έναν κόσμο μετριότητας, κάτω από τη δεσποτεία των Μετρίων. Αξίζει, λοιπόν, τον κόπο να γνωρίσουμε καλύτερα τη δεσπόζουσα μορφή των καιρών μας: το Μέτριο.

 

[Σχόλιο Διόδοτου: "Να την γνωρίσουμε καλύτερα" για να ξέρουμε τί να απομονώνουμε εξ αρχής, όταν κάποια εποχή (λέμε τώρα..) γίνουμε σοφότεροι..] 

 

Γεώργιος Κ. Γεωργαλάς

Άνοδος και Πτώση των Αστών

Εκδόσεις Σμυρνιωτάκης 1988

 

 

  

πηγή