Η αριστερά είτε δηλώνεται ως μαρξιστική είτε ως νεοταξίτικη αποτελεί το ίδιο ακριβώς εβραϊκό καρκίνωμα της σημερινής κοινωνίας...

γράφει ο Γιώργος A Hellene

 

 

Σχόλιο Πόπης Σουφλή: 
Γιώργο, εξαιρετικό και συμπυκνωμένο το σχόλιό σου, τα λέει όλα. Απομυθοποίησες το δίπολο με τα πολλά κομματικά παρακλάδια που έχει κατσικωθεί στο ΚΥΝΟβούλιο, και διαιρεί τον λαό, προκειμένου να τον έχει σε καταστολή. Η πλειοψηφία του κυνοβουλίου, έχει περάσει από το ΚΚΕ και την ΚΝΕ, πριν ενσωματωθεί στα διάφορα κόμματα. ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ, ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ, ΕΙΝΑΙ ΕΒΡΑΙΟΓΕΝΝΗΜΑΤΑ. 


Ο χρήστης A Hellene άφησε ένα νέο σχόλιο στην ανάρτηση "Φανταστείτενα είχαν κερδίσει το ‘49...": 


Παίδες, ας μην γελιόμαστε: ΔΕΝ υπάρχει «καλή Αριστερά» και «κακή Αριστερά», όπως δεν υπάρχει επίσης «καλή Δεξιά» και «κακή Δεξιά». 

Αυτό που υπάρχει είναι το δίπολο της «Πολιτικής Δεξιάς» και της «Πολιτικής Αριστεράς» και που αυτό μαστίζει τον τόπο μου από τότε που αυτό δημιουργήθηκε (το 1807, βλέπε παρακάτω).

Όσο για την Αριστερά, αυτή αποτελεί το βασικότερο νεοταξίτικο εργαλείο που σκοπό έχει την κατάργηση των πατροπαράδοτων αξιών και την αντικατάστασή τους με «νέες αξίες», τις οποίες ήδη βλέπουμε να νομοθετούνται κι όλας και, μάλιστα, σε επίπεδο παγκόσμιο…

Και, ποίος είναι αυτός που υπαγορεύει αυτές τις «νέες αξίες», εάν μου επιτρέπεται η ερώτησις;
 

Απάντησις: Μα, το τρέχον Ιερατείο που ελέγχει τα πράγματα κατά την τελευταία δισχιλιετία (την λεγόμενη «Εποχή των Ιχθύων»), γνωστό ως το «Μέγα Συνέδριον» (ή 'The Great Sanhedrin') με το ιδιαίτερο παρελθόν του και τα άθλια κατορθώματά του ανά τις εποχές, από τότε που αυτό ανέλαβε ανεπίσημα (κατά την επανάσταση των Μακκαβαίων) μα και επισήμως (κατά τον 16ο αιώνα της εποχής μας, με την «ανατολή» του άστρου της Σιών) τα ιερατικά του καθήκοντα: 

Μιλάμε για το ίδιο ακριβώς ιερατείο που παρέδωσε στον κατακτητή έναν δικόν τους, τον «Ραββί Γεσούα μπεν Γιοσέφ» (δηλαδή τον «Έξοχο Ιησού, υιό του Ιωσήφ», με το «Ραββί» να αποτελεί τίτλον ευγενείας/ιδιοκτησίας έως το +190 [κάτι σαν τον μεταγενέστερο «Δούκα»] και μετά να περιορίζεται στον γνωστό ιερατικό τίτλο). 

Και που αυτό το ιερατείο μεταλλάσσεται προκειμένου να αναλάβει και την επόμενη δισχιλιετία, την λεγόμενη «Εποχή του Υδροχόου». 


Ο εβραϊσμός μετέτρεψε επισήμως τον πανάρχαιο Τεκτονισμό των λιθοξόων στον πολιτικό Ελευθεροτεκτονισμό [Freemasonry: The Order of The Free and Accepted Masons: 

Το Τάγμα των Ελευθέρων και Αποδεκτών Τεκτόνων («Ελευθέρων»: γεννημένων ελεύθερων και όχι δούλων ή απελεύθερων και «Αποδεκτών» [ως] Τεκτόνων: για όσους εκ των παρεισφρησάντων ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ουσιαστικοί Τέκτονες [τεχνίτες] αλλά τραπεζίτες, πολιτικοί, ιερωμένοι, κλπ.)] κατά την ημέρα του Θερινού Ηλιοστασίου του 1717 --επομένως αποτελεί θρησκεία και, μάλιστα, αντίθετη από τις Ηλιοκεντρικές αφού υμνεί «τον θάνατο» του Ηλίου.

Μην απορείτε με την επιμονή ΟΛΩΝ των ιερατείων με τον Κύκλο του Μεγάλου (Πλατωνικού) Ενιαυτού των Δώδεκα Δισχιλιετιών (δώδεκα κύκλων των δύο χιλιάδων και εκατόν-κάτι ετών έκαστος, για την ακρίβεια) ή με τις σημαδιακές Ηλιακές ή Πλανητικές ημερομηνίες, αφού μιλάμε για την ιερατική αστρολογία και όχι για την δημώδη υπεραπλουστευμένη αυτή (την …Παγιατάκειο!) που απευθύνεται στο ευρύ και ανόητο κοινό.

Η αριστερά είτε δηλώνεται ως μαρξιστική είτε ως νεοταξίτικη αποτελεί το ίδιο ακριβώς εβραϊκό καρκίνωμα της σημερινής κοινωνίας. 

Δεν υπάρχει αγνός αριστερός. 

Γενικά η αριστερά είναι πολιτική κατηγοριοποίηση των μαρξιστογενών πολιτικών κινημάτων του περασμένου αιώνα που, όπου εφαρμόστηκαν τα ιδεολογήματά τους στην πράξη, τα αποτελέσματα ήταν απάνθρωπα, εγκληματικά και ανελεύθερα. 

Άρα κάποιος ή δεν είναι αριστερός και απλά δεν το έχει καταλάβει, ή δεν είναι αγνός. 

Γιατί δεν μπορεί να υπάρξει καμία αγνότητα σε οποιοδήποτε υλιστικό, αντιφυσικό ιδεολόγημα.

 Ας το καταλάβουμε και ας δώσουμε ένα τέρμα πια στην λατρεία του τοτεμ της αριστεράς.

Στο κάτω άτω της γραφής «δεν υπάρχουν έλληνες κομμουνιστές· επειδή όταν κανείς γίνει συνειδητός κομμουνιστής παύει νά 'ναι Έλληνας», όπως είπε ο μεγάλος μας λογοτέχνης Στρατής Μυριβήλης στην διάλεξή του στην Λαϊκή Βιβλιοθήκη της Καλαμάτας τον Νοέμβριο του 1948 με τίτλο «Ο Κομμουνισμός και το Παιδομάζωμα», όπου περιγράφει ευστοχότατα την Κομμουνιστική Φυλή· και που η διάλεξή του αυτή κυκλοφορεί αυτούσια στο διαδίκτυο ως βιβλιάριότων είκοσι σελίδων.


Συνεχίζω, όπως αρχικώς δημοσιεύθηκε εδώ και αναδημοσιεύθηκε αργότερα από την αγαπητή Πόπη Σουφλή εδώ, με κάποιες επιπλέον σημειώσεις και παραπομπές:

-- Αρχή αποσπάσματος --


Πραγματικά λυπάμαι που δυνητικώς θα στενοχωρήσω κάποιους από τους συμπατριώτες μου με τα παρακάτω, αλλά θεωρώ πως πρέπει να ειπωθούν:

Ανθέλλην ο Μίκης Θεοδωράκης; Βεβαίως, εάν μιλάμε για τον ίδιο Μίκη Θεοδωράκη που, σύμφωνα με τα δικά του λεγόμενα, την 17η Ιανουαρίου του 2011 εδήλωσε δημοσίως το εξής: «Εγώεμπνεύστηκα και μεσολάβησα για τη “Λύση Καραμανλή” το 1974». 

Και μας κουβάλησε την antipolitefsis… 

Με ποίαν ιδιότητα όμως; 

Του παρά τω δεξιώ άνευ χαρτοφυλακίου γεννητικώ αδένι της κυβερνήσεως του ‘συνδέσμου’ της ΑθηναϊκήςΛέσχης; 

Δηλαδή του νεκρού, πλέον, εβραίου Βρυκόλακα με το εξελληνισμένο επίθετο «Μητσοτάκης» και με καταγωγή από εβραίους που αρχικώς εγκαταστάθηκαν στην Μάνη, δύο γενεές πρωτύτερα, προκειμένου να μελετήσουν τον εχθρό και διαγραφούν τα ίχνη τους αφού οι Μανιάτες τους εγνώριζαν ως οβριούς ενώ οι Χανιώτες τους θεώρησαν Έλληνες Μανιάτες.


Χωρίς να αμφισβητώ στο ελάχιστο την αξία του Μίκη Θεοδωράκη ως μουσικοσυνθέτη (αν και σε κάποια σημεία του είναι, κατά την άποψή μου, υπέρ του δέοντος επικός), ορίστε ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον άρθρο με τίτλο: «ΜίκηςΘεοδωράκης… ο τελευταίος επιζών προδότης», όπου κατηγορείται πως υπήρξε ο διάδοχος του Ζαχαριάδη, όντας και οι δύο τους οι πραγματικοί αρχηγοί πίσω από τις αγράμματες λαϊκές μαριονέτες αυτού του ανθελληνικότατου πεμπτοφαλαγγίτικουεβραιομάγαζου που διατηρούμε ακόμη στην Βουλή των Ελλήνων παρά τα φρικτά του εγκλήματα εναντίον τηςΕλλάδος ως γνήσιο τερατούργημα του Καρλ Χάιμ Μαρδοχάι Κισσέλλ (του κατά κόσμον Καρλ Μαρξ μετά την αλλαγή του Μωσαϊκού του ονόματος επειδή ο κόσμος τότε εγνώριζε καλλίτερα το τί σημαίνει Εβραίος και, δη, ασκεναζίτης), λογοκλόπου (αφού μετέφρασε με τον δικόν του ιδιαίτερο [εβραϊκό] τρόπο το «Περί πλούτου» του Μητρόδωρου κατευθείαν από την ραββινική βιβλιοθήκη της Ζυρίχης, το κατέθεσε ως ΔΙΚΗ ΤΟΥ διατριβή στο Πανεπιστήμιο της Ιένας υπό τον τίτλο ‘Das Kapital’) και υιού πάμπλουτου δικηγόρου του κόμματος μα και ανεψιού ζάπλουτου ραββίνου, που διετείνετο μάλιστα πως εγνώρζε τα πάντα για την φτώχεια(!) με αποτέλεσμα να δημιουργήσει μαζί με την συμμορία του ως θρησκεία των«αδυνάτων» το τέταρτο πλοκάμι των Αβραμικών Παραισθήσεων (ΤΜ), μετά από τον Ιουδαϊσμό, τον Χριστιανισνό και τον Μωαμεθανισμό…


Και για να δώσω ένα τέλος στην αποτελεσματικότατη αυτή διπολική παγίδα που ονομάζεται Δεξιά-Αριστερά και που μαστίζει τον τόπο μου, ας δούμε το πότε πραγματικά δημιουργήθηκαν αυτές οι δύο πολιτικές ιδεολογίες, της «Πολιτικής Αριστεράς» και της «Πολιτικής Δεξιάς».

Νύξις: Και οι δύο αυτές πολιτικές ιδεολογίες δημιουργήθηκαν την ίδιαν ακριβώς στιγμή, από τους ίδιους παράγοντες και για τον ίδιο λόγο. 

Διαφορετικά, δεν θα αποτελούσαν δίπολο αλλά έννοιες παρεμφερείς και (ίσως) αντίθετες! 

Για παράδειγμα, γνωρίζετε κάποιον (λετουργώντα) μαγνήτη με δύο βορείους ή με δύο νοτίους μαγνητικούς πόλους (ή, έστω, με τον έναν μόνον απ’ αυτούς); Ένα (λειτουργόν) ηλεκτρικό στοιχείο (ή μία συστοιχία τους) με δύο θετικούς ή με δύο αρνητικούς ηλεκτρικούς πόλους (ή, έστω, με τον έναν μόνον απ’ αυτούς);




Αφού ο κόσμος αρέσκεται σε γλυκανάλατες ιστοριούλες, επισήμως διδάσκεται πως οι Αριστεροί πήραν το όνομά τους το 1789, κατά την πρώτη γαλλική εθνοσυνέλευση στη διάρκεια της Μασονικής Επαναστάσεως («Γαλλική» την ονομάζουν), όταν με το ερώτημα του δικαιώματος της αρνησικυρίας του βασηλιά δημιουργήθηκε χάβρα, με αποτέλεσμα να ζητηθεί να μαζευτούν από την μία πλευρά του προέδρου αυτοί που το υποστήριζαν και από την άλλη αυτοί που όχι: «Έθιμο» λοιπόν μας διδάσκουν πως αποτελεί το να κάθονται στο αριστερό χέρι του Προέδρου τα «αριστερά» κόμματα ενώ τα «δεξιά» κόμματα στο δεξί του χέρι. Η αλήθεια όμως είναι αρκετά διαφορετική.

 
Ο Σιωνισμός (αυτή η εθνικιστική ονείρωξη κάποιων που ΔΕΝ ανήκουν σε μία εθνότητα, αφού γνωρίζουμε εβραίους νέγρους, λευκούς, κίτρινους, ακόμη και ερυθρόδερμους) πήρε μία τεράστιαν ώθηση όταν ο Βοναπάρτης συνεκάλεσε το 1807 το ως τότε εν ύπνω ευρισκόμενο «Μέγα Συνέδριον» (The Great Sanhedrin, όπου ο όρος Σανχεντρίν αποτελεί λεκτικό δάνειο της αραμαϊκής από την ελληνικότατη λέξη «Συνέδριον»), ονομάζοντάς το 'TheConsistory System'. 

Αυτό συνέβη όταν έχοντας ήδη τρία δάνεια σε εκκρεμότητα από τους Ρότσιλντ προκειμένου να στέλνει στρατό για να κρατήσει τις Γαλλικές αποικίες του Νέου Κόσμου (Λουϊζιάνες, κλπ.) εζήτησε και τέταρτο, οπότε οι «Περιούσιοι» του το αρνήθηκαν. 

Τότε τον πλησιάζει στρατηγικώς το Σανχεντρίν ώστε να μεσολαβήσει για ένα τέταρτο δάνειο με αντάλλαγμα μία μόνιμη θέση στην Βουλή της Αυτοκρατορικής Αυλής: 

Όπερ και εγένετο, με τους Σανχεντρίν να καθήσουν εξ’ αριστερών του Αυτοκράτωρος ενώ οι γεωκτήμονες («άρχων» είναι ο [άρ]ουραν έ[χων]) του παλατιού μαζεύτηκαν εκ δεξιών του, εξ’ ου και τα χαρακτηριστικά ονόματα του πολιτικού αυτού ιδεολογικού διπόλου… 


Βεβαίως, οι Σανχεντρίν ανέκαθεν υπήρξαν αυτοί που δημιουργούν πολιτική, σε αντίθεση με τις ορδές από τους αμόρφωτους και φανατίλες μαχαιροβγάλτες (όπως ήταν οι Ιακωβίνοι με τους Ροβεσπιέρους τους που, σύμφωνα με την πωλημένη ιστορία «ξεκίνησαν την Γαλλική Επανάσταση» ή τους Μπολσεβίκους που στην δραματική τους πλειοψηφία ήταν εβραϊκά πληρωμένα μαχαίρια εξ Αμερικής, μισθοτροφοδοτούμενα από την ραββινική ελευθεροτεκτονική στοά της Νέα Υόρκη «Μπενέ Μπερίτ» του 1843) που πάντοτε υποκινούσαν τα αγανακτισμένα πλήθη ανά την υφήλιο σε αλληλοσπαραγμούς κατά τους τελευταίους τρεις αιώνες της εποχής μας.
 

Το ίδιο Σανχεντρίν ήταν επίσης που παρέδωσε στον κατακτητή έναν δικόν τους, τον Ραββί Γιεσούα μπεν Γιοσέφ (τον «Έξοχο Ιησού, υιό του Ιωσήφ», με το Ραββί να αποτελεί τίτλον ευγενείας/ιδιοκτησίας έως το +190 [κάτι σαν τον μεταγενέστερο «Δούκα»] και μετά να περιορίζεται στον γνωστό ιερατικό τίτλο) επειδή ο τελευταίος εξαγρίωνε τα εντόπιά του πλήθη εναντίον του ιερατείου των πρώτων. 

Ιστορικώς, το «Σανχεντρίν» ιδρύεται κατά την εποχή της επαναστάσεως των Μακκαβαίων εναντίον του Αντιόχου Δ’ του Επιφανούς, με αυτή την επανάσταση να αποτελεί την σημαία του Σιωνισμού και που η μνήμη της αποτελεί σήμερα την μεγαλύτερη εθνική εορτή του παγκοσμίως πανίσχυρου Σιωνισμού, τιμώμενη με εορταστικά επταήμερα. 

Εξ’ ου και οι ομώνυμες εθνικές ονομασίες που συναντώνται παντού στο νέο Σιωνιστικό κράτος: Μακάμπι Τελ Αβίβ, Μακάμπι Χάιφα, Μακάμπι στο ποδόσφαιρο, Μακάμπι στο μπάσκετ, Μακάμπι στο πινγκ-πονγκ –ακόμη και …μπύραΜακάμπι. 

Οι άνθρωποι αυτοί δεν αστειεύονται, αφού φαίνεται να γνωρίζουν πολύ καλά να περνούν υποδόρια τον εθνικισμό τους (και όχι μόνον) στην καθημερινότητα των απλ[οϊκ]ών ανθρώπων, και μάλιστα σε επίπεδο παγκόσμιο.


Για την ιστορία, τέλος, ο απόγονος του Βοναπάρτη CharlesJoseph Bonaparte ιδρύει 101 χρόνια αργότερα, το 1908, το Αμερικάνικο Ναπολεόντειο Σανχεντρίν ή Bureau of Investigation, ευρύτερα γνωστό ως Εφ-Μπη-Άι μετά το 1935 που άλλαξε όνομα και καταστατικό. 

Το 1808, και χρηματοδοτούμενο από τους Ρότσιλντ, δημιουργείται το κίνημα 'Reform Judaism' ή των λεγόμενων «Άθεων Εβραίων»(!), για την δημιουργία ενός εβραϊκού κράτους, παρ’ όλο που ο Ορθόδοξος Εβραϊσμός δεν δέχεται κάτι τέτοιο πριν από την έλευση του Μεσσία τους, εδώ και δυόμιση χιλιετίες. 

Την δημιουργία ενός εβραϊκού κράτους, του οποίου πρώτη μορφή απετέλεσε η «ΕβραϊκήΑυτόνομη Περιφέρεια» (ή ‘JewishAutonomous Oblast’) υπό την εποπτεία και χρηματοδότηση του Στάλιν (ή Ιωσήφ Βησσαριάνοβιτς Τζουγκασβίλλι [«Ιουδαιίδης», από την ελληνική ρίζα [Γ]Ιούδα- και την γεωργιανή κατάληξη -σβίλλι = -ίδης]) κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1920. 

Και, ναι, εκεί που ο «άθεος» εβραιοσιωνιστής Στάλιν θανάτωσε περισσότερους 40.000 Χριστιανούς ιερωμένους και έκαιγε τις εκκλησίες και τα μοναστήρια κατά εκατοντάδες, κατασκεύαζε παράλληλα Σιωνιστικά θέρετρα για τους επίλεκτους εβραίους, αφού το 1924 έκτισε την πρώτη Συναγωγή της Μόσχας ενώ ένας από τους πρώτους νόμους που πέρασε ανεβαίνοντας στην εξουσία ήταν εναντίον του αντισημιτισμού. Τώρα, ποίοι είπαμε πως ήλεγχαν αυτή την «επανάσταση»; Παρακαλώ, θα ήθελα να μην ακούσω πάλι για τίποτε «Βιολιστές στη Στέγη»*…

-- Τέλος αποσπάσματος --


[*] Ο «Βιολιστής στη Στέγη» κλαίγεται (πάντα κλαίγονταν αυτοί, επικαλούμεμοι το συναίσθημα του πονόψυχου και αδαούς κοινού τους) για το 'Pale of Settlement', τον ρωσσικό αυτοκρατορικό νόμο του 1772 περί της «περίφραξης (με παλούς: παλούκια) της εγκατάστασης (των πολωνικών σαυρών της διχοτομημένης Πολωνίας, απογόνων των Χαζάρων μετά την ισοπέδωση του τόπου τους από τον Ουκρανό Σβιάτοσλαβ Α' το +965 --βλέπε την εκδίκηση των μπολσεβίκων, το λεγόμενο «Γολoντομόρ» των δώδεκα εκατομμυρίων θυμάτων)» σε κάποιον τόπο που εγνώριζε πολύ καλά το ποιόν τους ώστε να προσπαθήσει να μην καταλήξει «Γερμανία» #2, είτε τελικά τα κατάφερε, είτε όχι…

-Γιώργος

πηγή