Στην ιστορία αλλά και στην γεωπολιτική η επίδραση της θρησκείας έχει θεμελιώδη σημασία. Κατά καιρούς η θρησκεία αποτέλεσε καθοριστικό παράγοντα της γεωπολιτικής και στην σημερινή εποχή μπορεί να υποστηριχθεί ότι η Μέση Ανατολή είναι η μόνη γεωγραφική περιοχή όπου διαπλέκονται τόσο εμφατικά οι πολεμικοί άξονες θρησκείας και γεωπολιτικής. Αν και η Pax Romana και η Pax Ottomana επηρέασαν επί πολλούς αιώνες την Μέση Ανατολή, μπορεί μετ’ επιτάσεως να υποστηριχθεί ότι οι κατά καιρούς περιφερειακοί πόλεμοι στην Μέση Ανατολή είχαν έντονο άρωμα θρησκευτικών αντιπαλοτήτων και ερίδων. Γεγονός είναι ότι πολλές φορές η θρησκεία ήταν κύριος παράγοντας μετατροπής της περιοχής σε πεδίο μάχης, ενώ οι θρησκευτικοί πόλεμοι υποστηριζόταν πάντα από άξονες και συμφέροντα γεωπολιτικής.
Όλοι οι πόλεμοι που υποστηρίχθηκαν ή ξεκίνησαν το ΝΑΤΟ και η αυτοαποκαλούμενη Δύση στην Μέση Ανατολή, ήτοι οι πόλεμοι του Ιράκ, της Λιβύης, της Συρίας, της Υεμένης, τροφοδότησαν την φωτιά της θρησκευτικής αντιπαλότητας μεταξύ Σουνιτών και Σιιτών, απέτυχαν όμως στην στρατηγική εδραίωσης της κυριαρχίας της Δύσης σε αυτή την περιοχή του πλανήτη, καθώς η Ρωσία και το Ιράν κατάφεραν να ακυρώσουν αυτά τα κατά βάση σιωνιστικά σχέδια διαμελισμού των μη αρεστών κρατών της ζώνης ΜΕΝΑ (Middle East North Africa). Η αποτυχία αυτής της στρατηγικής οδηγεί το ΝΑΤΟ, το οποίο καθοδηγείται από το παγκόσμιο σιωνιστικό κονκλάβιο, στην προώθηση ενός θρησκευτικού πολέμου Σουνιτών-Σιιτών ώστε να διατηρηθεί εν ζωή το μεγαλεπήβολο σχέδιο υπεροχής στην περιοχή.
Σε αυτό το πλαίσιο το ΝΑΤΟ και η Δύση εκμεταλλεύονται τον αγώνα για υπεροχή μεταξύ σιιτικού Ιράν και σουνιτικής (βαχαμπιστικής) Σαουδικής Αραβίας, ένας αγώνας που συνεχίζεται από την πτώση του δυτικόφιλου Σάχη το 1979 μέχρι των ημερών μας. Ωστόσο το σημερινό πεδίο αντιπαράθεσης μεταξύ των δυο χωρών είναι πρωτοφανές σε πολλά σημεία της Μέσης Ανατολής, όπως Υεμένη, Λίβανος, Ιράκ, Συρία, Μπαχρέιν, κάτι που εκμεταλλεύεται και προωθεί η Δύση ρίχνοντας βενζίνη στην φωτιά του μίσους και του ανταγωνισμού μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Ιράν. Θα πρέπει να έχουμε υπόψη ότι η Δύση προωθεί αυτό τον ανταγωνισμό και για καθαρά οικονομικούς λόγους. Μια κατάσταση «μη ανταγωνισμού» ή «μη πολέμου» μεταξύ Τεχεράνης και Ριάντ θα μείωνε σημαντικά τα δισεκατομμύρια δολάρια σε πωλήσεις και μελλοντικές συμπαραγωγές όπλων των ΗΠΑ, Βρετανίας, Γερμανίας και Γαλλίας προς την Σαουδική Αραβία και τα άλλα σουνιτικά εμιράτα.
Το κυριότερο στρατηγικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει το ΝΑΤΟ και η Δύση στην Μέση Ανατολή είναι η παρέμβαση της Ρωσίας, μια παρέμβαση που είναι ο μεγαλύτερος εφιάλτης για τα σιωνιστικά γεράκια της Ατλαντικής Συμμαχίας. Τα σχέδια αλλαγής καθεστώτων στην ΜΕΝΑ μέσω των ισλαμοσυμμοριτών της Αλ Κάιντα και του ISIS απέτυχαν οικτρά και το πλέον ανησυχητικό για τα αμερικανονατοϊκά γεράκια και τις μαριονέτες τους είναι η αναδυόμενη ιρανο-ρωσο-κινεζική συμμαχία, η οποία σηματοδοτεί το τέλος της παγκόσμιας ηγεμονίας του σιωνιστικού κονκλαβίου.
Το ΝΑΤΟ, η Δύση, αντιμετωπίζοντας αυτό τον κίνδυνο και μη θέλοντας να υποκύψει στον περιφερειακό αναπροσανατολισμό, επεξεργάζεται ένα σχέδιο προώθησης θρησκευτικού πολέμου μέσω της ίδρυσης ενός «αραβοσουνιτικού ΝΑΤΟ» για να αντιπαρατεθεί στην Ρωσία και το στο Ιράν στην Μέση Ανατολή. Μια τέτοια συμμαχία θα χρησίμευε στην ανάφλεξη θρησκευτικής πυρκαγιάς μεταξύ Σουνιτών και Σιιτών, προκαλώντας γενικευμένη σύγκρουση και εμποδίζοντας τα σχέδια της Μόσχας να παραμείνει στην περιοχή και να οικοδομήσει την κυριαρχία της. Το «αραβοσουνιτικό ΝΑΤΟ» θα είναι ο στρατιώτης του ΝΑΤΟ, της Σαουδικής Αραβίας και των άλλων εμιράτων στην Μέση Ανατολή, εννοείται ότι τα νήματα θα κινούνται από το σιωνιστικό παραπέτασμα.
Σε αυτό το πλαίσιο η Σαουδική Αραβία και χώρες του ΝΑΤΟ προωθούν μετ’ επιτάσεως την ανάπτυξη της πολεμικής βιομηχανίας, η σαουδική κρατική εταιρία SAMI (Saudi Arabian Military Industries) με την βοήθεια του Βερολίνου και της γερμανικής ιδιωτικής αμυντικής βιομηχανίας Rheinmetall δημιουργεί υπερσύγχρονο εργοστάσιο πυρομαχικών στο Ριάντ, ένα εργοστάσιο το οποίο θα παράγει πυρομαχικά πυροβολικού, βόμβες και κατευθυνόμενους πυραύλους αέρος-εδάφους. Σημειώνουμε ότι πρόεδρος του κολοσσού (για τα αραβικά δεδομένα) SAMI είναι ο γερμανός Αντρέας Σβερ, πρώην ανώτατο στέλεχος της Rheinmetall. Και άλλες δυτικοευρωπαϊκές εταιρίες του αμυντικού τομέα διευρύνουν τις δραστηριότητες τους με την SAMI, χαρακτηριστικό παράδειγμα η Siemens, ο αμυντικός τομέας της οποίας συγχρηματοδοτεί ερευνητικά προγράμματα της σαουδικής αμυντικής βιομηχανίας.
Τα σχέδια της βασιλικής οικογένειας των Σάουντ είναι η αμυντική τους βιομηχανία σε σύντομο χρονικό διάστημα να συγκαταλέγεται μεταξύ των 25 μεγαλυτέρων κατασκευαστών πολεμικού υλικού στον κόσμο. Αυτό βεβαίως απαιτεί εκτεταμένες συνεργασίες με άλλες αμυντικές εταιρίες. Πρόσφατα η SAMI υπέγραψε συμφωνία με την κρατική ισπανική εταιρία Navantia για μεταφορά τεχνογνωσίας και την ναυπήγηση κορβετών τύπου AVANTE 2200.
Ωστόσο υπάρχει ένα πρόβλημα στο προαναφερθέν πλέγμα «αραβοσουνιτικό ΝΑΤΟ» και ανάπτυξη σαουδαραβικής αμυντικής βιομηχανίας. Αυτό είναι η δραματική στρατιωτική αποτυχία της Σαουδικής Αραβίας και των σουνιτών συμμάχων της στον πόλεμο της Υεμένης εναντίον των πάμφτωχων πολιτοφυλάκων Χούθι, οι οποίοι με σοβιετικά πολεμικά εφόδια περασμένων δεκαετιών καταφέρνουν να αντισταθούν στην τελευταίου τύπου πολεμική μηχανή του Ριάντ. Προφανώς και το πολεμικό σκηνικό της Υεμένης υποδηλώνει ότι το «αραβοσουνιτικό ΝΑΤΟ» μάλλον θα γεννηθεί νεκρό ή τουλάχιστον μη αρτιμελές.
Το ΝΑΤΟ ως αιχμή του δόρατος του παγκόσμιου Σιωνισμού είναι αδίστακτο και θα κάνει τα πάντα για να πυροδοτήσει περαιτέρω πολέμους στην Μέση Ανατολή, τροφοδοτώντας την θρησκευτική αντιπαράθεση και μέσω αυτής την αστάθεια. Η επέμβαση της Ρωσίας στην Μέση Ανατολή βάζει φραγμό σε αυτή την ατζέντα και ως εκ τούτου δημιουργεί νέα γεωστρατηγικά δεδομένα που αποδυναμώνουν την νεοϊμπεριαλιστική πολιτική του ΝΑΤΟ και της Δύσης.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου