Είχα μια συζητησούλα εχθές με μια παρέα, πάνω στο θέμα του Σαββόπουλου. Κατά πόσο ήταν fake (βαρβαριστί το "ψεύτικος") και κατά πόσο fake και στην τέχνη του.
"Α, παιδιά.." κατέληξα εγώ, "δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά για κανέναν, όσον αφορά τη μουσική. Μόνο για τους στίχους έβγαλα το καπέλο μου όταν ήμουν μικρός στον Σαββόπουλο".
Από περιέργεια, έκανα μια μικρή έρευνα στο διαδίκτυο σχετικά με το θέμα.
Βρήκα τα γνωστά:
Την δικαστική διαμάχη του Σαββόπουλου με τον ιδιοκτήτη ψαροκάικων από την Κάλυμνο, που απέδειξε στο δικαστήριο ότι το Ντιρλαντά είναι παραδοσιακό καλύμνικο τραγούδι, η οποία οδήγησε το δικαστήριο στο να αποδεχτεί ότι το επίμαχο άσμα είναι της αποκλειστικής και πρωτοτύπου εμπνεύσεως του μηνυτού, αλλά πάντως αθώωσε τον Σαββόπουλο ο οποίος δήλωσε ότι είχε δικαίωμα να κάνει μια διασκευή δημοτικού τραγουδιού κι ας μην το ανέφερε στο άλμπουμ του.
Η δεύτερη γνωστή περίπτωση είναι της Συννεφούλας. Ο Σαββόπουλος είχε πει πως την εμπνεύστηκε (δηλαδή την βούτηξε) από ένα βαλσάκι που είχε ακούσει σε μια παλιά ταινία του Τρυφώ. Δεν είπε ποια ταινία, γι αυτό και δεν ξέρουμε ποιο είναι αυτό το βαλσάκι. Είχε όμως την ατυχία να κλέψουν κάποιοι κι αυτόν. Στην ταινία " Δυο τρελλοί τρελλοί κουρσάροι" του 1971, με τους αγαπημένους κωμικούς της εφηβείας μας, Μπαντ Σπένσερ - Τέρενς Χίλ, οι παραγωγοί της ταινίας κατακλέψαν την Συννεφούλα του Σαββόπουλου, έτσι ακριβώς όπως την είχε ενορχηστρώσει ο Σαββόπουλος λέμε.. 😆
Υπάρχουν αρκετά μουσικά θέματα σε τραγούδια του Σαββόπουλου που κάτι μάς ήταν γνώριμο, αλλά δεν το είχαμε ψάξει. Χθες βράδυ όμως.. ανακάλυψα και αυτό:
Κλεμμένο δυστυχώς και το κυρίως θέμα του φλάουτου στον "Μπάλλο". Η "Θαλασσογραφία" και ο "Μπάλλος" ήταν ανέκαθεν τα πιο πιο αγαπημένα μου από Σαββόπουλο.
Από πού λοιπόν βούτηξε και αυτό το θέμα ο Νιόνιος;
Από ουγγρικό δημοτικό του 1912. Ακούστε το, και σάς εύχομαι μια όμορφη μέρα.
Κ-Τ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου