Έρχονται εκλογές! – α’ 2 (γενικά)

γράφει ο ΕργΔημΕργ                             

αίνεται (στην προηγούμενη συνέχεια) σα να έθεσα πολλούς υποχρεωτικούς κανόνες, λες καί το εκλογικό σώμα είναι μεσαιωνικό καλογερικό τάγμα – κι όποιος γράφεται στους εκλογικούς καταλόγους, δίνει μυητικούς όρκους! Lol!!!
Δεν είναι, όμως, έτσι. Πιστεύω πως αυτά όλα τα “πρέπει” καί “δεν πρέπει” είναι απλώς τα στοιχειώδη, που δείχνουν ψηφοφόρο με νοημοσύνη. Πιστεύω, ακόμη, πως κάθε λογικός ψηφοφόρος με εμπειρία, αυτούς τους κανόνες τους γνωρίζει ενστικτωδώς. Δεν του χρειάζεται η συστηματική διδασκαλία η δική μου, δηλαδή.
Γιατί γράφω, τότε, όλο αυτό το κατεβατό; ...



..Μα, γιά τους …μή λογικούς! Καί γιά τα νιάτα, που αποκτούν γιά πρώτη φορά δικαίωμα ψήφου, καί πάνε -ως πανέξυπνα κλωσσόπουλα- να πέσουν κατευθείαν στις ξόβεργες των πωλητικών. Αγάπες μου νεαρές, η κοινωνία δεν είναι ούτε λύκειο, ούτε φοιτητικό αμφιθέατρο, ούτε σηκώνει τις νεανικές σας σαχλαμάρες – πχ “ντού” καί ξύλο, καί διάφορα τέτοια! Να το θυμάστε αυτό. Η εποχή του νεανικού χαβαλέ τελειώνει υποχρεωτικά με την πρώτη επίσημη ψήφο σας· είτε σας αρέσει, είτε όχι.

Φυσικά, δεν θεωρώ παραλόγους εσάς, τους αναγνώστες μου· εσείς, τώρα, επωμίζεστε το καθήκον να λογικέψετε όσους μπορείτε – οπότε, εδώ έχετε έτοιμο ένα “εγχειρίδιο άμεσης λειτουργίας”.

Όταν τελείωσα το γράψιμο της προηγούμενης συνέχειας, γιά μιά στιγμή πράγματι σκέφτηκα μήπως αυτό το σύνολο “κανόνων” παραείναι μεγάλο καί δυσκολοχώνευτο (τη στιγμή που -ως λαός- επειγόμαστε αγρίως γιά λύσεις επιβιώσεως…), ή αν κακώς φλυαρώ, ενώι θα μπορούσα να το συμπτύξω. Αλλά, τελικά, δεν το βρίσκω μεγαλύτερο από πχ το σύνολο κανόνων γιά να πάρεις δίπλωμα οδηγήσεως ΙΧ αυτοκινήτου – κανόνες που οι περισσότεροι τους ξέρουν απέξω, μετά από ένα πρώτο εξάμηνο στο τιμόνι. Είμαστε στη σωστή ποσότητα, δηλαδή!  🙂

Έτσι, εφ’ όσον έχουμε μιά κοινώς αποδεκτή βάση συνεννοήσεως, θα τονίσω καλύτερα κάποιες λεπτομέρειες, ώστε όλοι μαζί να κάνουμε κάτι καλό· ένα σημαντικό καλό γιά τη χώρα μας.

α5. Εισαγωγή V – Η πανταχού παρούσα Ιστορία!

Σαφώς καί τα γνωρίζει τα παραπάνω ο ψηφοφόρος με εμπειρία, αλλά -ούχ ήττον- καί με γνώση της (πολιτικής, καί όχι μόνον) Ιστορίας! Ειδικά των προσφάτων δύο αιώνων (δηλαδή, των ετών μετά το 1789)· καί ειδικώτερα του 20ου, όπου καί (πρωτο)εφαρμόστηκαν όοοοολα τα πιθανά κι απίθανα παπατζηλίκια των εκλογών καί των εκλογικών νόμων.
Τώρα, θα μου πείς, ποιός διαβάζει Ιστορία – καί ειδικά πολιτική Ιστορία του 20ου αιώνα;
Ξέρω, πως δεν είναι πολλοί οι ίστορες. (Οι ερασιτέχνες – διότι οι επαγγελματίες, πχ οι πολιτικοί αναλυτές, γνωρίζουν υποχρεωτικώς.) Όμως, όπως προείπα, δεν υπάρχει άλλος δρόμος! Άλλως τε, λίγη γνώση Ιστορίας πχ σχετικά με τα σκάνδαλα των χρηματιστηρίων (από τότε που δημιουργήθηκε ο θεσμός αυτός), θ’ άφηνε σήμερα αρκετούς απερίσκεπτους αρκετά πιό πλούσιους – εννοώ, με τα λεφτά τους απείραχτα.

Βλέπετε, λοιπόν, καθαρά πως η γνώση της Ιστορίας:
(α) δεν είναι καθόλου κάτι το μονάχα θεωρητικό,
(β) ούτε χάσιμο χρόνου,
(γ) μπορεί ν’ αποδειχθή σωτήρια, ακόμη καί γιά τελείως πρακτικά καί τελείως προσωπικά θέματα. (Κακώς έχουμε την εντύπωση ότι αφορά μονάχα μεγάλες ομάδες ανθρώπων – έθνη, αυτοκρατορίες, κράτη, κτλ.)
Άρα, σεβασμός στην Ιστορία! Ρησπέκτ!  🙂
Άδικο έχω;

Αν το πάρουμε ανάποδα, κι εφ’ όσον οι περισσότεροι νεο-Έλληνες …ντίπ ρησπέκτ, είναι απόλυτα λογικό που μας καβάλλησαν διαδοχικά στον σβέρκο (καί μας κατούρησαν) αυτοί οι καλλικαντζαραίοι, που κυβέρνησαν τη χώρα. Μην απορείτε καθόλου, που από τον έναν άεργο κι αγράμματο (καί σκατόψυχο) ανθέλληνα μή Έλληνα βλάκα βάλαμε στο κεφάλι μας τον επόμενο… καί πάμε να ξαναβάλουμε τον μεθεπόμενο… καί… καί…!
Όμως, το φαινόμενο αυτό καθόλου δεν είναι ανεξήγητο μυστήριο· εξηγείται μιά χαρά: εφ’ όσον περιφρονείς την Ιστορία, τότε φάε ένα τηλεγραφόξυλο στον κώλο καί σκάσε! Ούτε κίχ να μην ακουστεί!
“Χαμένος χρόνος” η μελέτη της Ιστορίας, έ Ελληνάκο μου; Έχεις πιό σημαντικά πράγματα να κάνεις εσύ, έ; Ξέρω, ξέρω… σχεδιάζεις διαστημόπλοια!… Την τύφλα σου, κακομοίρη μου! Έ, κακομοίρη μου!

Λοιπόν, ό,τι βλέπουμε σήμερα από πολιτικά παπατζηλίκια, αποτελεί σκέτη επανάληψη. Τα πρωτοεφαρμόσανε κάποιοι πονηροί, κάποτε (κάποιες δεκαετίες πρίν)… οπότε, αφού το σενάριο έπιασε μία φορά, κι εφ’ όσον ο κοσμάκης όσο πάει κι αποβλακώνεται, τότε θα ξαναπιάσει.
Όθεν, οι διαδηλωτές του Γαλλικού Μαΐου του 1968 σωστά φωνάζανε: “- Η φαντασία στην εξουσία!” (Ξέρω, ξέρω… στημένη μαϊμού εξέγερση, …Θεία-κίνητη, γιά να πάρει δρόμο ο ντέ Γκώλλ. Αλλά το συγκεκριμένο σύνθημα το βρίσκω απόλυτα σωστό.) Διότι η εξουσία μπορεί μέν να κρατάει βούρδουλα, αλλά από φαντασία είναι σκράπας. Επομένως, επαναλαμβάνεται. Δηλαδή, απλώς επαναλαμβάνει εις το διηνεκές τα επιτυχημένα σενάρια υποδουλώσεως του λαού. Κι εφ’ όσον συνεχώς βρίσκει μπροστά της αποβλακωμένους καί ανίστορες υπηκόους, γιατί να μην το κάνει;

Μπερδεγουέη: όλοι τώρα τελευταία συζητάνε γιά το κακό που μας έκανε ο Αντρεοπαπατζής (αποβιομηχάνιση, πληθωρισμός, βάσεις ηπαπαραίων, ηπαπαροπρόβλητοι πωλητικοί, παράλογη αύξηση του πλήθους των δημοσίων υπαλλήλων, καινοφανή, μειξοβάρβαρα ήθη κι έθιμα στην κοινωνία, κτλ κτλ). Καλώς το συζητάνε· αλλά κανένας δεν μπήκε στον κόπο να μάθει πως αυτά, που έγιναν στην Ελλάδα τη δεκαετία του 1980-1990, είχαν ξαναγίνει αυτούσια στον Ισημερινό (στο Εκουαδόρ) καί στην Ουρουγουάη τη δεκαετία του 1960-1970! Διότι, ποιός κάθεται να διαβάσει τώρα κανένα βιβλίο της προκοπής, έ;… (Μόνο γιά να βλέπουμε ποιά “επώνυμη” μας έδειξε τον κώλο της στο Ίνσταγκραμ είμαστε.)

Γιά να σας διευκολύνω στο ψάξιμο: αυτά τα καρφώνει (εδώ) ο αποσκιρτήσας πρώην πράκτορας της …Θείας, ο Φίλιπ Εητζήη. Κι εννοείται πως αυτές οι συνταγές εφαρμόστηκαν καί σ’ άλλα Λατινοαμερικανικά κράτη (υποτελή των ηπαπάρα). Πχ στο Περού, που έφτασε στο σημείο να έχει πρόεδρο …αλλοδαπό! (Γιαπωνέζο καί διεφθαρμένον του κερατά! ‘Ντάξ’… μιγάδας ήταν, αλλά στην αρχηγία εθνικού κράτους ακόμη κι ένας μιγάδας είναι απαράδεκτος. Πολλώι δε μάλλον με αλλοδαπό επίθετο.) Σαν εμάς, που είχαμε δύο στη σειρά αλλοδαπούς πρώθυ, καί πάμε γιά τρίτον!…
Επανάληψη σεναρίων, λέμε!!!

Κάτι ακόμη περί Ιστορίας: αυτή η κυρία δεν μας βοηθάει μονάχα στον εκλογικό αγώνα (ν’ αποφύγουμε τις παγίδες). Μας δείχνει ξεκάθαρα καί το ποιός είναι ποιός.
Πώς;
Εφ’ όσον είμαστε προτεκτοράτο, με τη μελέτη της Ιστορίας γνωρίζουμε το πώς μας συμπεριφέρθηκαν στο παρελθόν οι “Μεγάλες Δυνάμεις”… ώστε να ξέρουμε επακριβώς το πώς θα μας ξαναφερθούν. Κι όχι μονάχα αυτές, αλλά καί οι άνθρωποί τους εδώ. (Τα εγχώρια τσουτσέκια τους, γιά να είμαστε ακριβείς.)
Άρα, όχι απλώς μπορούμε ν’ αναλύσουμε εις βάθος το ποιά ξένα συμφέροντα αντιπροσωπεύει ο κάθε ξενοκίνητος πωλητικός, αλλά τον περνάμε …ακτινογραφία γιά το τί θα πράξει στο μέλλον!!!
Εκπληκτικό; καθόλου, αν γνωρίζουμε Ιστορία! (Είπαμε: δεν προφητεύουμε, απλά μελετάμε τις επαναλήψεις του σεναρίου.)

Εφ’ όσον, τώρα, έχουμε αυτό το ισχυρό εργαλείο γιά να κατανοήσουμε τον ρόλο του κάθε πωλητικού, τότε, αν το παρατήσουμε, γιά τις όποιες κακές συνέπειες πρέπει να φασκελλώσουμε αυτόν που βλέπουμε στον καθρέφτη – καί κανέναν άλλον.

α6. Εισαγωγή VI – Παραλειπόμενα

Στα προηγούμενα, ξέχασα ν’ αναπτύξω (δεν ανέφερα κάν…) καναδυό άκρως απαραίτητα θεματάκια. Όμως, ποτέ δεν είν’ αργά να τα συμπληρώσω.
Ιδού αυτά, αμέσως παρακάτω:
i. Όχι μπερδεψοδουλειές!
Κανόνας απαράβατος:

• Δεν πρέπει να μπερδεύουμε τις εκλογές.

Τί εννοώ;
Το φαινόμενο πχ να ψηφίζουμε “μονοκούκκι” τον υποψήφιο δήμαρχο της αντιπολιτεύσεως (που μπορεί να είναι κι άτομο ντίπ γιά τα μπάζα), απλά γιά να τη σπάσουμε στο γκουβέρνο.
Αυτό, δυστυχώς, το έκαναν κατά κόρον πχ οι Αθηναίοι γιά τον Δήμο τους, κυρίως όταν κυβερνούσε αποκλειστικά το δίπολο Νουδού καί Πασόκ. Μέχρι που έφαγαν το δούλεμα της αρκούδας απ’ τον Ανδρεοπαπατζή (αλλά μυαλό δεν βάλανε) : “- Το πήραμε το μήνυμα!”, έλεγε στην τηλεόραση χαμογελαστός με τη χαρακτηριστική αργόσυρτη φωνή του, όταν οι Αθηναίοι ψήφισαν τον υποψήφιο της Νουδού. Σα να τους έλεγε: “- Φυσικά καί δεν άλλαξε ο συσχετισμός των βουλευτών, μ’ αυτό που κάνατε! ΕΓΩ εξακολουθώ να κυβερνάω! Αλλά είσαστε τόσο ζά, που δεν πρόκειται να το καταλάβετε!”

Το θέμα είναι… αν είσαι δυσαρεστημένος από το γκουβέρνο, κάνε υπομονή να ξεχέσεις τους κυβερνώντες στις βουλευτικές εκλογές· όχι στις αυτοδιοικητικές, όπου θα διαλέξεις τον καλύτερο, προκειμένου να κάνει τον τόπο σου καλύτερον. Άλλο οι βουλευτικές, άλλο οι αυτοδιοικητικές εκλογές. (Άσχετο αν ελάχιστοι αυτοδιοικητικοί υποψήφιοι πανελλαδικώς είναι πράγματι ανεξάρτητοι, κι όχι κομματόσκυλα.)
Κάνε, λοιπόν, υπομονή, διότι στο κάτω-κάτω οι μέν εκλογές μπορεί ν’ απέχουν χρονικώς αρκετά από τις δέ. Μέχρι τις βουλευτικές, απλά κοίτα να μην ξεφουσκώσει ο θυμός σου.


Δυστυχώς (δίς), έπιασε το μάτι μου στα Ιντερνέτια ότι το νύν γκουβέρνο σκέφτεται να δεί πώς θα πάει στις Ευρωεκλογές, γιά ν’ αποφασίσει τον χρόνο προκηρύξεως των βουλευτικών. (Θέλει, δηλαδή -με μιά ψευτοστρατηγική, που του υπαγορεύουν διάφοροι ψευτο“σύμβουλοι”-, να περιορίσει την επερχόμενη εκλογική ήττα του σε “ανώδυνες” απώλειες.) Μέγιστο λάθος! Είπαμε, δεν μπερδεύουμε τις εκλογές. Άλλο οι βουλευτικές, άλλο οι Ευρωβουλευτικές.
Καί στο κάτω-κάτω, βουλευτικές θα προκηρυχθούν όποτε το πεί ο “κύριος” πρέσβυς. Όχι το Αλεκσάκι· που δε νογάει, το έρμο, ότι κυβερνάει προτεκτοράτο – καί δή, χαριστικώς. Κι ότι, όποτε αποφασίσουν οι “Μεγάλοι” να το πετάξουν το Αλεκσάκι στα σκουπίδια, θα του χώσουν ένα κλύσμα, που θα το θυμάται εφ’ όρου ζωής. Ήδη τον πασάλειψαν …όπισθεν με …παπα-καθημερινή τηλεοπτική βαζελίνη, γιά νά ‘ρθει να μπεί το μαρκούτσι του κλύσματος αργότερα, χωρίς να συναντήσει αντιστάσεις από τον σφικτήρα! Καρα-lol!!!

Αλλά το θέμα μας δεν είν’ εκεί. Είναι στη μή ομογενοποίηση του χαρακτήρα των διαφόρων εκλογικών αναμετρήσεων.
Όμως, εφ’ όσον το γκουβέρνο έχει ακόμη -συλλογικώς- νοοτροπία ανώριμου πονηρού φοιτητο-συνδικαλιστή, κι εφ’ όσον απευθύνεται σε ζά, είναι απόλυτα αναμενόμενο το ότι πετάει τέτοιες κοτρώνες.
[Θα μου πείς, καί δικαίως… “- Εδώ, ρέ Εργοδότη, πέταξε …μετεωρίτες μεγέθους πολυκατοικίας σε άλλα θέματα, όπως πχ γιά τις τραγωδίες στη Μάνδρα καί στο Μάτι, στα εκλογικά τερτίπια θα μιλούσε λογικά; Εσύ τί περίμενες, δηλαδή;”
Δίκιο έχεις, αδερφέ μου, καί δεν έχω τί ν’ απαντήσω!]
Ελπίζω μονάχα το εκλογικό σώμα να μήν τσιμπήσει, καί να μή στείλει στην Ευρωβουλή / στους Δήμους / στις Περιφέρειες τον κάθε τυχάρπαστο, απλά γιά να τη σπάσει στο γκουβέρνο. Η ώρα της …ψήλςω γιά το γκουβέρνο θά ‘ρθει (καί πρέπει νά ‘ρθει) αργότερα. Ακριβώς τότε, που πρέπει. Όχι πρίν, όχι μετά.


Συνοψίζω:

Κάθε εκλογική αναμέτρηση έχει διαφορετικό χαρακτήρα καί διαφορετικούς στόχους, ακόμη καί από τις χρονικώς προηγούμενες ομοειδείς της. Πολλώι δε μάλλον από τις του διαφορετικού είδους.
Άλλο οι αυτοδιοικητικές εκλογές, άλλο οι Ευρωβουλευτικές, άλλο οι βουλευτικές.
Δεν μεταφέρουμε τη λύση ανοιχτών λογαριασμών από τη μία στην άλλη. Τελεία καί παύλα.

ii. Η αλλοίωση των εκλογικών καταλόγων

Δεν μας έφταναν οι ήδη υπάρχουσες μεγάλες αλλοιώσεις του εκλογικού αποτελέσματος, καί μάλιστα …πρίν κάν διεξαχθούν οι εκλογές (η σκληρή πραγματικότητα της σχεδόν επιβεβλημένης νοθείας, το “δωράκι” 50 βουλευτών στο πρώτο κόμμα, κτλ κτλ), στο Ελλάντα διαθέτουμε -μόνον εμείς!- μία παγκόσμια πρωτοτυπία:
Χρίουμε …Έλληνα ιθαγενή (απόγονο του Ομηρικού Αχιλλέα, παναπεί), όποιον μπουκάρει παρανόμως στη χώρα μας, καί μάλιστα του δίνουμε καί το δικαίωμα να ψηφίζει!!!
Καί γιατί αυτό, ώ ‘γαθοί;

Σε πρώτη ανάγνωση, γιά να μή χαθεί η πλειοψηφία ενός γκουβέρνου, που πάει να τη χάσει. Όλοι αυτοί οι “ευεργετηθέντες” θα ψηφίσουν “μονοκούκκι” γκουβέρνο – αφού λάβουν καί κάποιο “χαρτζηλίκι”, εννοείται.
Την ιστορία αυτή την ξεκίνησε η Νουδού το 1975 με τους Βρωμά, τη συνέχισαν Νουδού καί Πασόκ με διαφόρους (δήθεν ομογενείς) δολοφόνους από Κασπία Θάλασσα μεριά, καί τη συνεχίζει επαξίως κι ο Σύριζας με τους λάθρο, που πλημμύρισαν τη χώρα μας.

Τώρα, βέβαια, αν είμαστε σοβαροί μελετητές, δεν σταματάμε εδώ. Προκύπτει ένα -χμ- θεματάκι, που δεν πρέπει επ’ ουδενί να το προσπεράσουμε:

• Εφ’ όσον είμαστε προτεκτοράτο,
• εφ’ όσον κάθε γκουβέρνο αποτελείται από ανθρώπους των ξένων,
• εφ’ όσον οι ξένοι “Μεγάλοι” αποφασίζουν τελικά ποιό απ’ τα κυβερνητικά τσουτσέκια τους θα προωθήσουν καί ποιό θα γρασσάρουν όπισθεν,
• κι εφ’ όσον έχουν τον μηχανισμό να πάνε την ψήφο εκεί που θέλουν (σαλαγώντας τα ζά),
• τότε τί νόημα έχει η ενσωμάτωση του κάθε τυχάρπαστου λάθρο στους εκλογικούς καταλόγους;

Εδώ θα πεταχτούν αρκετοί, καί κάτι θα πουν γιά σχέδιο Κουντενχόβε-Καλλέργη (δηλαδή την ανάμειξη φυλών με το στανιό). Ναί, ισχύει – γιά τη Γαλλία, ή τη Σουηδία πχ. Αλλά η Ελλάδα είναι ειδική περίπτωση. Είμαστε οικόπεδο-γωνία, που ο καθένας “Μεγάλος” το θέλει αποκλειστικώς γιά πάρτη του. Άρα, δεν θ’ αφήσουν τον κάθε καράγυφτο να εγκατασταθεί εδώ, καί να μην ξεκολλάει μετά ούτε με λοστάρι.
Άρα; Τί μας τους κουβαλάνε εδώ, τότε;
‘Ντάξ’, ως στρατό κατοχής, γιά να κάτσουμε τελείως αδρανείς (θυμηθήτε: «- Αν μπούν ληστές στο σπίτι σας, κάντε πως κοιμόσαστε!»), καί να μην αντιδράσουμε σε δεδομένη τοπική, ή παγκόσμια πολεμική σύρραξη. Καί γιά να μην έχουμε εθνικές διεκδικήσεις μετά το πέρας του πολέμου, ως νικητές. (Όπως από το 1945 μέχρι σήμερα.)
Ωραία… δεκτό αυτό. Αλλά δεν εξηγεί το προς τί η πολιτογράφηση των λάθρο, καί δή με δικαίωμα ψήφου!

Προσωπικώς, πιστεύω ότι ο συλλογισμός:
“- Τους κάνω …Έλληνες, τους δίνω λεφτά, άρα με ψηφίζουν καί ξαναβγαίνω κυβέρνηση!”,
χωλαίνει στο τελευταίο σκέλος (δηλαδή στο: “με ψηφίζουν”). Αυτό ΔΕΝ είναι απαραίτητο να συμβεί!… μόνο που δεν το βλέπουμε, διότι το θεωρούμε δεδομένο. (Βλέπετε το πώς οι όποιες παγιωμένες κι άκαμπτες ιδέες μας, μας εμποδίζουν να δούμε καθαρά την πραγματικότητα; )

Γιά να δώσουμε απάντηση, ξεκινάμε από άλλη βάση – την εξής: μην ξεχνάτε ότι οι λάθρο συγκεντρώνονται (καί διαδηλώνουν, καί τα σπάνε, κτλ) μονάχα ύστερα από μαζική λήψη μηνυμάτων στα πανάκριβα κινητά τους!… μηνυμάτων, που κανένα ντόπιο ξυπνοπούλι “δεν ξέρει” την προέλευσή τους!
Επομένως, εάν ένα μαζικό μήνυμα τους πεί να ψηφίσουν κάποιο άλλο κόμμα, της αντιπολιτεύσεως παναπεί, όντως θα πάνε να το ψηφίσουν “μονοκούκκι” – παρά τα λεφτά που πήραν (φανερά, ή μαύρα) απ’ το γκουβέρνο. Στο κάτω-κάτω, εφ’ όσον παίρνουν τα λεφτά μπροστάντζα (αν μπορεί το γκουβέρνο, ας κάνει κι αλλοιώς μαζί τους!), είναι ελεύθεροι να κάνουν ό,τι γουστάρουν.
[Εδώ, πρέπει να το ομολογήσω: μόνον οι Βρωμά είναι έντιμοι στις συναλλαγές αυτές! Όταν ο αρχιγύφτος, ο έχων το αξίωμα του νταβατζή των λοιπών γύφτων (ναί, υπάρχουν καί τέτοιοι, που εισπράττουν νταβατζηλίκι πανταχόθεν – πχ ακόμη κι απ’ την κατανομή των καλών θέσεων γιά ζητιανιά), εισπράξει από τον κομματάρχη πχ ένα πενηντάρικο γιά κάθε ψήφο, τότε όντως το κόμμα θα βρεί τόσες ψήφους, όσα καί τα πενηντάρικα που έδωσε. Μπέσα, σας λέω! Καρα-lol!!!
Εξηγείται, όμως· οι γύφτοι, ως μονίμως κατσικωμένοι στο Ελληνικό έδαφος, καταλαβαίνουν πως μία μονάχα ατιμία τους στο συγκεκριμένο θέμα αρκεί, γιά να μην ξαναδούν ποτέ τους τέτοια …επιδόματα. Άρα, στο συγκεκριμένο θέμα -θέλοντας καί μή- φέρονται ντόμπρα!
Αντιθέτως, οι λάθρο δεν έχουν ακόμη …εκπολιτιστεί τόσο πολύ· καί, κατά τα φαινόμενα, δεν τους νοιάζει κιόλας ο σχετικός …εκπολιτισμός.]

Τί συμπέρασμα βγαίνει, επομένως; το εξής:

Ότι οι “Μεγάλοι”, με τους ψηφίζοντες λάθρο έχουν δημιουργήσει ένα πακέτο ψήφων, μιά συμπαγή μάζα, που (ως έσχατο όπλο τους) θα την κατευθύνουν όπου θέλουν – αυτοί καί μόνον αυτοί. Εξουδετερώνοντας, έτσι, την ψήφο των Ελλήνων.

Εάν, φερ’ ειπείν, θέλουν να βγάλουν κυβέρνηση ένα κόμμα, που σκοπεύει να κάνει συνομοσπονδία με την Τουρκία, τότε η συμπαγής ψηφιστική μάζα των λάθρο θα πάει σ’ αυτό το κόμμα. Εάν, άλλως, θέλουν να κάνουν κυβέρνηση ένα κόμμα, που θα καταργήσει τις εργατικές κατακτήσεις (οκτάωρο, διακοπές, κτλ), τότε σούμπιτοι οι λάθρο θα πάνε εκεί.
Έτσι, δεμπανα λές εσύ, Έλληνα, ότι δεν γουστάρεις συνομοσπονδία με το μαγαζί του Ρετζεπίκα, ούτε συζητάς την κατάργηση των εργασιακών σου δικαιωμάτων; οι (δασκαλεμένοι καί ταϊσμένοι) λάθρο θα πουν το αντίθετο – καί σε τάπωσαν!
Αυτό ακριβώς είναι το ζητούμενο! Οι “Ελληνοποιημένοι” λάθρο δεν θα ψηφίσουν ντέ καί καλά (γιά ενίσχυση) το όποιο γκουβέρνο χάνει το χαλί κάτω απ’ τα πόδια του. Ως μισθοφόροι, θα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους μονάχα όπου τους πεί ο “ξένος παράγων”. (Εννοείται πως το καθυστερημένο το Αλεκσάκι δεν τα βλέπει ούτ’ αυτά – καί πίστεψε σε λαγό, να ‘ρθεί κουμπάρος του! Αλλά, θα μου πείς, εδώ δεν τά ‘δαν ούτε τα πατριωτικά γατόνια του Διαδικτύου…)

Φυσικά, το να ληστεύουν οι λάθρο καί να σκοτώνουν Έλληνες στο μεταξύ, ή να μαγαρίζουν εκκλησίες καί μνημεία, ή να μας δείχνουν τον …πολιτισμό τους αφοδεύοντας στον δρόμο, ή να κλείνουν την εθνική οδό, ή να μας απειλούν οι αρχηγοί τους από τηλεοράσεως, όλ’ αυτά αποτελούν …”ντικαιώματά” τους – χάρη στις πλάτες των “Μεγάλων” ξένων “φίλων” καί “συμμάχων” μας, καί των εγχωρίων τσουτσεκιών τους (από αρδ καί πρακτοράντζες, μέχρι προδότες πωλητικούς κι άπλυτους).
Κι εννοείται, με τους φόνους Ελλήνων, είναι λιγάκι αφέλεια να μιλάει κανείς γιά σχέδιο Κουντενχόβε-Καλλέργη στην Ελλάδα. Πρώτον, διότι κανείς εχέφρων από μας δεν πρόκειται να δώσει τα παιδιά του γαμπρούς καί νύφες (κυρίως νύφες) σ’ αυτό το καραγυφταριό που μας κουβαλήθηκε εδώ στανικώς, ώστε μακροχρονίως να μπασταρδευτεί η φυλή μας καί να εξαλειφθεί (σύμφωνα με το σχέδιο του συμπλεγματικού μιγάδα). Καί δεύτερον… ποιό μακροχρόνιο; με το σκότωνε-σκότωνε Έλληνες, θα εξαλειφθούμε αρκετά γρήγορα.
Σάμπως είμαστε καί πολλοί, δηλαδή;

Επανερχόμαστε στο ψητό.

Αυτή τη στιγμή, λέγεται ότι πανελλαδικώς έχουν παρεισφρύσει στο εκλογικό σώμα κάπου 850 χιλιάδες λάθρο. (Κι έχουν καταλογογραφηθεί άπαντες, όσοι έκαναν αίτηση μέχρι καί τέλος Φεβρουαρίου 2019.) Αυτό, στα -συνολικώς περίπου- έξι μύρια ψηφοφόρων, μεταφράζεται σ’ ένα ποσοστό περίπου 14% (ολογράφως: δεκατέσσερα τοις εκατό). Αρκετά ικανό να βγάλει κυβέρνηση ένα παραπαίον κόμμα του -πραγματικού, όχι των μαϊμού δημοσκοπήσεων- μόλις 10%!…

Αυτές οι βρωμιές (με τις ιθαγένειες καί τους εκλογικούς καταλόγους) ήδη έχουν δώσει αποτελέσματα, πχ αλλάζοντας τις εκλογικές προτιμήσεις σε νομούς, οι οποίοι αναντάμ-παπαντάμ ψηφίζανε σταθερά κάποιο άλλο κόμμα. Οπότε, κάτι με την ανακατανομή εδρών, κάτι με τους περίεργους εκλογικούς νόμους (όπου, στον τηλεοπτικό χάρτη της βραδυάς των εκλογών, κάποιες έδρες …ταξιδεύουν γύρω-γύρω στην Ελλάδα, όσο προχωράει η καταμέτρηση ψήφων), κάτι με τον ολιγάριθμο ντόπιο πληθυσμό μερικών νομών, κάτι με τους “Ελληνοποιημένους” λάθρο, δεν είναι δυσεξήγητο το γιατί βλέπουμε ν’ αλλάζουν προς το μή αναμενόμενο τα χρωματάκια στον χάρτη της Ελλάδας κατά την εκλογική βραδυά.
Δεν έχω χρόνο γιά παραδείγματα· αλλά, όποιος έχει την υπομονή, να πάει στο υπουργείο Εσωτερικών, να ψάξει τα μέχρι σήμερα εκλογικά αποτελέσματα καί τις διαφορές τους.


Των ανωτέρω ειπωθέντων, τώρα, άμα σας βαστάει, μήν πάτε να ψηφίσετε! Ή πάτε καί ρίξτε λευκά καί άκυρα. Ξέρετε εσείς, οι εξυπνάκηδες!… “Αν οι εκλογές άλλαζαν κάτι, θα ήταν παράνομες! Καί μόνον οι μαλάκες πάνε να ψηφίσουν!”
Ναί, ‘ντάξ’. Μετά τη βραδυά των εκλογών, όμως, άν αισθανθήτε τίποτε χοντρό μήκους σημαντικό …όπισθεν, ΤΣΙΜΟΥΔΙΑ!!! Δεν θέλω ν’ ακούσω ούτε κίχ!
Πονάν’, ωρέ, τα παλληκάρια;  🙂

Γιά να κλείσουμε την ενότητα, οφείλω να ξεκαθαρίσω την “αντίφαση” (που ανέγραψα) της …παγκόσμιας πρωτοτυπίας πολιτογραφήσεως λάθρο, με τις επαναλήψεις εξουσιαστικών σεναρίων, που διαβάζουμε στην Ιστορία. (Τις οποίες επαναλήψεις επίσης ανέφερα, σχεδόν ως δεδομένες.)
Το φαινόμενο αυτό της εισχωρήσεως ξένων, είχε επανασυμβεί πχ στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία της παρακμής· καί δεν μιλάω γιά κατάληψη της αρχηγίας από αλλοδαπό (πχ Ηλιογάβαλος), όπου αυτός οδηγεί το έθνος εκεί που γουστάρει αυτός, κι όχι εκεί που επιτάσσουν τα εθνικά συμφέροντα. Μιλάω γιά τον λαό, ή έστω γιά τους ευπατρίδες.

Ξύπναγε, λέει, κάποια στιγμή απ’ τα ροχαλητά μετά τα χθεσινά όργια ο Ρωμαίος συγκλητικός, ο αναντάμ-παπαντάμ Ρωμαίος, καί πήγαινε στη Σύγκλητο γιά κοινοβουλευτικό έργο. Εκεί, λοιπόν, ανάμεσα στους γνωστούς του συγκλητικούς, έβλεπε (ενδεδυμένον τον χιτώνα του συγκλητικού) καί κάποιον …αράπη!
“- Τ’ είσ’ εσύ, ρέ φίλε;”, ρώταγε.
“- Συγκλητικός, σαν ισιένα!», έλεγε πασιχαρής ο έρμος ο νέγρος!  🙂  «Ιγκώ έχου αμέτρητα κουπάδια πρόβατα στ’ν Αφρική, κι αγκόρασα του αξίουμα!”
Κάγκελο ο Ρωμαίος!!! Αλλά, τί να πεί;!

Φυσικά, η εξαγορά δημοσίων αξιωμάτων της αυτοκρατορίας, όχι μονάχα από αλλοδαπούς, αλλά κι από ντόπιους νεόπλουτους της συμφοράς (ακόμη καί λουμπενιάρηδες – ανθρώπους της νύχτας, εργολάβους, απελεύθερους μονομάχους, καί λοιπούς παρεμφερείς), πήγαινε σύννεφο… από τότε που (μπροστά στον κοσμοπολιτισμό καί την καλοπέραση) εγκαταλείφθηκαν τα πατροπαράδοτα ήθη κι έθιμα· καί μονάχα κανένας μεμονωμένος αναποδιασμένος γέρων αυθεντικός Ρωμαίος πεταγόταν πότε-πότε, καί γκρίνιαζε γιά τις παραδοσιακές αξίες που χάθηκαν.

Πώς, λοιπόν, να μη γινόταν τελικά ρημαδιό η Ρώμη από τις ορδές των Γερμαναράδων καί του Αττίλα;

Καί πώς να μή γίνει ρημαδιό κι η Ελλάδα μας, που τις παραδοσιακές αξίες της τις πέταξε στο σκουπιδιάρικο;


Υγ: Με τόσα αρνητικά εναντίον μας (βαρυστομαχιάσαμε με δαύτα απ’ την εισαγωγή ακόμη!), έχει τελικά νόημα η έγκυρη ψήφος μας κατά της εξουσίας;
Κι όμως, έχει!…
Θα σας το (απο)δείξω καθαρά, ειδικά στο κεφάλαιο γιά τις βουλευτικές εκλογές.


(συνεχίζεται)


πηγή