γράφει ο Θανάσης Κ.
--Το θέμα των κλιμακουμένων τουρκικών προκλήσεων στην Κύπρο και στο Αιγαίο.
--Και το θέμα της εσωτερικής ανομίας στην Ελλάδα, όπου κουκουλοφόροι και «Ρουβίκωνες» έχουν «ξεφύγει» εντελώς.
Ο λόγος που δεν γράφω τελευταία γι’ αυτά – ενώ βρίσκονται συνεχώς στην επικαιρότητα, είναι γιατί είχα γράψει και είχα προειδοποιήσει πολύ αναλυτικά και για το ένα και για το άλλο – κατ’ επανάληψιν, μάλιστα – εδώ και μήνες…
Κι ακόμα – που νομίζω είναι και ο σοβαρότερος λόγος – διότι δεν έχει κανένα νόημα να αναφερόμαστε σε τόσο κρίσιμα θέματα (ακόμα και για την υπόστασή μας, ως χώρας) την ώρα που… φοβόμαστε να τα πούμε όλα και να τα πούμε «έξω από τα δόντια»
Κι όταν κάποιοι τα λένε (ή τα γράφουν) έξω από τα δόντια, πολλοί άλλοι φοβούνται και να τα ακούσουν (διαβάσουν).
Για παράδειγμα, το να καθαρίσεις το κέντρο της Αθήνας από τους κουκουλοφόρους σημαίνει δύο πράγματα πλέον:
--Πρώτον, να καθαρίσεις και τη χώρα από τους λαθρομετανάστες! Γιατί πολλοί λαθρομετανάστες στρατολογούνται (και εκπαιδεύονται πλέον) από τους κουκουλοφόρους.
--Δεύτερον, χρειάζεται να καθαρίσεις τα Εξάρχεια – κι ένα δύο ακόμα κεντρικά «άβατα», όπως το Πεδίο του Άρεως, το Ζεφύρι κλπ – πράγμα που απαιτεί πλέον, στρατιωτικού τύπου επιχείρηση από την Αστυνομία, με μέσα που σήμερα ΔΕΝ διαθέτει, με «κανόνες εμπλοκής» που σήμερα ΔΕΝ υπάρχουν, με νομικό πλαίσιο που σήμερα ΔΕΝ υφίσταται, με επιχειρησιακή ετοιμότητα που σήμερα ΔΕΝ διαθέτει η Αστυνομία, και με έτοιμες να επέμβουν, αν χρειαστεί, ΚΑΙ στρατιωτικές (Ειδικές) Δυνάμεις - πράγμα που σήμερα είναι αδιανόητο...
Όλα αυτά θεωρητικώς μπορούν να γίνουν (ακόμα). Αλλά μόνον «θεωρητικώς». Και χρειάζονται νομική και επιχειρησιακή προετοιμασία μηνών!
Αν κάποιος νομίζει ότι μπορεί να καθαρίσει τα Εξάρχεια με μιαν απλή (έστω και μεγάλης κλίμακας) αστυνομική επέμβαση διαρκείας λίγων ωρών, όπως έχουν τα πράγματα σήμερα, κάνει λάθος. Κολοσσιαίο λάθος!
Θα μπορούσα να (ξανα)γραψω πολλά ακόμα για το ζήτημα αυτό. Το έχω κάνει στο πρόσφατο παρελθόν, εξ άλλου.
Εκείνο που θέλω να πω τώρα είναι ένα μόνο:
Βλέπω πολλούς που μετά από κάθε επέμβαση του «Ρουβίκωνα» φωνάζουν έξαλλοι, ότι «δεν υπάρχει κράτος» και επί τέλους «κάτι πρέπει να γίνει».
Πολύ φοβάμαι, όμως, πως αν κάποιος πάει πράγματι να κάνει «κάτι» λυσιτελές - να κάνει αυτό που «πρέπει να γίνει», ώστε να λυθεί το πρόβλημα - οι ίδιοι αυτοί που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους σήμερα, τότε θα φωνάζουν για «υπερβολική αστυνομική βία».
Κι όταν οι ΜΚΟ που ήδη χρηματοδοτούν την «εκπαίδευση» νεαρών λαθρομεταναστών σε τακτικές αντάρτικου πόλης κάθε Σαββατοκύριακο στα Εξάρχεια, όταν αυτά τα οργανωμένα (και γενναιόδωρα χρηματοδοτούμενα) δίκτυα κατεβάζουν τις «ολοφυρόμενες μανούλες» να τσιρίζουν «μπάτσοι - γουρούνια - δολοφόνοι», φοβάμαι ότι πολλοί απ’ όσους σήμερα διαπιστώνουν οργισμένοι ότι «δεν πάει άλλο στα Εξάρχεια», τότε θα το αλλάξουν το βιολί. Και θα αρχίσουν να καταδικάζουν κι εκείνοι την «Αστυνομία». (Το έχουμε ξαναδεί και στο πρόσφατο παρελθόν, άλλωστε…)
Αν θέλετε να καθαρίσουν τα «άβατα» και οι «εστίες ανομίας» στις πόλεις μας, που κοντεύουν να μας κάνουν «κατεχόμενη χώρα», πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε ότι με… «πορδές δεν βάφονται αυγά»!
(Συγγνώμη για την αηδιαστική φράση – αλλά λυπάμαι: αλλιώς ΔΕΝ αποδίδεται το «σημαινόμενον»!)
Αν όντως θέλουμε να σταματήσει και να αντιστραφεί η κατάλυση του πολιτεύματος – γιατί περί αυτού πρόκειται πλέον – αν θέλουμε να ξαναπάρουμε την Αθήνα στα χέρια μας και τις πόλεις στα χέρια μας και τις γειτονιές μας στα χέρια μας, γενικότερα, πρέπει να αντιληφθούμε – και να δεχθούμε προκαταβολικά – ότι αυτό θα έχει και κόστος και ρίσκο. Δεν θα είναι απλό. Και κυρίως - εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα - δεν θα είναι «ανώδυνο»! Θα «πονέσει».
Κανείς δεν θέλει ή δεν εύχεται να χυθεί αίμα! Αλλά και κανείς δεν μπορεί να το αποκλείσει πλέον.
Δεν ζούμε στην εποχή που οι κουκουλοφόροι ήταν μερικές 100δες κωλόπαιδα πλουσίων οικογενειών που φαντασιώνονταν την «επανάσταση» και εκτόνωναν την κακομαθημένη ανία τους. Αυτά συνέβαιναν μέχρι πριν δέκα-δεκαπέντε χρόνια.
Μετά το Δεκέμβρη του 2008 ο αριθμός των κωλόπαιδων πολλαπλασιάστηκε επί 10, τουλάχιστον.
Και μετά το Φλεβάρη του 2015, και το άνοιγμα των συνόρων, όταν μπήκαν και εκατοντάδες χιλιάδες νεαρών λαθρομεταναστών, κάποιοι απ’ αυτούς προστέθηκαν και εκπαιδεύτηκαν στο «αντάρτικο πόλης». Και δικτυώθηκαν πλήρως υπό τα «στοργικά» μάτια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Τώρα αντιμετωπίζουμε 10-15 χιλιάδες - όχι μερικές εκατοντάδες! Και οι κουκουλοφόροι είναι πλέον όχι γνωστά άτομα γνωστών οικογενειών. Είναι στη συντριπτική πλειονότητά τους στρατολογημένοι λαθρομετανάστες αγνώστων στοιχείων.
Δεν είναι πια μόνο βαριεστημένα πλουσιόπαιδα που παίζουν «επανάσταση»! Είναι εκπαιδευμένοι μαχητές στο «αστικό αντάρτικο» (κατά των αστών, των μικροαστών και των πάσης φύσεως αφελών που τους ανέχονται ακόμα). Πολλοί, οργανωμένοι, εκπαιδευμένοι και εξαιρετικά δικτυωμένοι πλέον.
Και επί πλέον, αυτές οι 15 χιλιάδες περίπου, εκ των οποίων οι μισοί είναι «νεοσύλλεκτοι» - αλλά πλήρως «αξιόμαχοι» πια - όταν δεν εκπαιδεύονται σε σποραδικές συγκρούσεις με την Αστυνομία, ζουν από άλλες παράνομες δραστηριότητες: Από χαμηλής και υψηλής έντασης «έγκλημα»– μερικοί έχουν ήδη «προαχθεί» και στο οργανωμένο έγκλημα. Που κι αυτό έχει μεταλλαχθεί (και αναβαθμιστεί) εσχάτως.
Και ελάχιστοι τα έχουν πλήρως συνειδητοποιήσει όλα αυτά.
Ακόμα και οι
επαγγελματίες της Αστυνομίας που τα
γνωρίζουν, έχουν προ πολλού «παραιτηθεί»,
γιατί όσο αναβαθμίζεται
το έγκλημα τόσο αφοπλίζεται
η ίδια η Αστυνομία.
Τώρα έχουμε απέναντί μας εντελώς ΑΛΛΟ πράγμα (απ’ ό,τι αντιμετωπίζαμε λίγο ή πολύ παλαιότερα).
Και πριν δέκα χρόνια τα πράγματα ήταν άσχημα. Και τότε υπήρχε σκανδαλώδης – και παρεξηγήσιμη «ανεκτικότητα».
Αλλά τώρα απλώς έχουμε περάσει σε άλλο επίπεδο και σε άλλες «διαστάσεις».
Χάνουμε τη χώρα μας, λίγο-λίγο…
Έχουμε ήδη χάσει κάθε έλεγχο σε μεγάλο μέρος της πρωτεύουσας – κι όχι μόνο στο κέντρο. Και όχι μόνο στην Αθήνα. Και στη Θεσσαλονίκη.
Ήδη κάνουν άφοβα, ανεμπόδιστα και ατιμώρητα καταδρομικές επιχειρήσεις όπου γουστάρουν – ακόμα και πολύ μακριά πια, από τα γνωστά (και συνεχώς διευρυνόμενα και πολλαπλασιαζόμενα) «άβατα».
Και πέραν Αθήνας- Θεσσαλονίκης, και στην περιφέρεια εμφανίζονται «άβατα» πλέον. Γύρω από τα hot spots – και όχι μόνο.
Χάνουμε τη χώρα μας.
Αφαιρούν κομμάτι-κομμάτι, κυριαρχίας στην ενδοχώρα.
Και δεν είναι «αυθόρμητα λαϊκά κινήματα» από τις τοπικές κοινωνίες. Είναι καλά δικτυωμένοι «εισβολείς» που στηρίζονται από ένα αφανές «παρακράτος» και «προχωρούν» συνεχώς: Τρομοκρατούν τις τοπικές κοινωνίες, τις λυμαίνονται, και σε λίγο θα υποχρεώσουν τους ντόπιους να εγκαταλείψουν το τόπο τους. Γιατί κράτος δεν υπάρχει να τους προστατέψει. Κι αν αντιδράσουν οι τοπικοί πληθυσμοί, όπως μπορούν, τους «ξεφωνίζουν» τα παπαγαλάκια του παρακράτους– και οι ρουφιάνοι της «πολιτικής ορθότητας» – ως «φασίστες», «ξενόφοβους» κλπ.
Χάνουμε τη χώρα μας!
Κι όταν δεν μπορούμε πια να ελέγξουμε την πρωτεύουσα και τις πόλεις μας από μερικές χιλιάδες τρομοκράτες, πώς να υπερασπιστούμε τα θαλάσσια σύνορα και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα από τον τουρκικό στόλο και την τουρκική αεροπορία;
Τι νόημα έχει πια, να κάνουμε «περισπούδαστες αναλύσεις», για το πώς πρέπει να αντιμετωπίσουμε τον τουρκικό επεκτατισμό/αναθεωρητισμό στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, όταν δεν τολμάμε να «σπάσουμε αυγά» στα Εξάρχεια, στη Χαριλάου Τρικούπη, στη Βαλαωρίτου και στη Συγγρού;
Αν ήσασταν στη θέση των «εχθρών» μας, στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου, ή ακόμα και στη θέση των δυνητικών «συμμάχων» μας (και δεν εννοώ μόνο των Αμερικανών), ας πούμε στη θέση γειτονικών χωρών που για οποιοδήποτε δικό τους λόγο θέλουν να μας παρασταθούν και να μας βοηθήσουν, πόσο στα σοβαρά θα παίρνατε μιαν Ελλάδα που δεν ελέγχει τίποτε στο εσωτερικό της, και που την ξεφτιλίζουν κατά βούλησιν οι Ρουβίκωνες και τα τσογλανόπαιδα των Εξαρχείων;
Και το σπουδαιότερο: Δεν τολμά να καθαρίσει αυτό το καρκίνωμα. Για το οποίο όλο και περισσότεροι συμφωνούν ότι «δεν πάει άλλο», αλλά – ακόμα – δεν αποφασίζουν να κάνουν ό,τι πρέπει!
Εύχονται το πρόβλημα να λυθεί από μόνο του.
Ελπίζουν ότι μπορεί να λυθεί ανώδυνα, χωρίς ν’ ανοίξει ρουθούνι.
Και στο μεταξύ το κόστος και το ρίσκο της «εκκαθάρισης» ανεβαίνει συνεχώς.
Και οι κίνδυνοι που εγκυμονούνται όσο δεν γίνεται τίποτε αυξάνονται εκθετικώς.
Αλλά κανείς δεν τολμά να πει, τουλάχιστον το στοιχειώδες.
--Χάνουμε τη χώρα μας, μέρα με τη μέρα.
Κι αν θέλετε να αποτραπεί αυτό, να θυμάστε: Με «πορδές» δεν βάφονται αυγά!
Θανάσης Κ.
ΥΓ.1 Ένας 20αρης γιος γνωστού, μου έπιασε μόνος του την κουβέντα πριν λίγες μέρες. Μου άρχισε τα αντί-συστημικά της ηλικίας, κι αφού μου έβρισε την «κακούργα κοινωνία» και το «σάπιο σύστημα» κι άκουσα όλο τον «εξάψαλμο», τέλος πάντων, τον ρώτησα το απλό:
--Αν γίνει Πόλεμος με την
Τουρκία, τι θα κάνεις;
--Θα πάρω το πρώτο αεροπλάνο για το εξωτερικό, μου απάντησε.
--Κι εκεί πως θα ζεις; τον ρωτάω;
--Θα μου στέλνει ο πατέρας μου, απαντάει αμέσως.
--Κι αν έχει καταστραφεί η χώρα, πως θα σου στέλνει ο πατέρας σου; επέμεινα εγώ…
Το σκέφτηκε λίγο, αλλά συνέχισε ακλόνητος:
--Θα βρει εκείνος την άκρη, δεν τον φοβάμαι…
--Θα ήθελες να αλλάξει αυτή η «σάπια» χώρα που τόσο πολύ τη σιχαίνεσαι; τον ρωτάω, αλλάζοντας κάπως το θέμα.
--Βέβαια και θα ήθελα, μου απαντάει κοφτά.
--Και πώς θα αλλάξει τον ρωτάω, όταν τα νέα παιδιά στον πρώτο κίνδυνο τρέχουν να φύγουν περιμένοντας να τους στέλνει ο μπαμπάς του λεφτά στο εξωτερικό – έχει δεν έχει ο ίδιος.
Ο νεαρός αιφνιδιάστηκε κάπως και δεν απάντησε.
Οπότε ο πατέρας του μου πέταξε μπροστά του, κουνώντας το κεφάλι με απογοήτευση:
Ας τον, χάνεις τα λόγια σου! Με «πορδές» δεν βάφονται αυγά!
ΥΓ.2 Αυτά που πρέπει να αλλάξουμε είναι πολύ περισσότερα και βαθύτερα από το να καθαρίσουμε τα Εξάρχεια.
Αστεράκι
--Το θέμα των κλιμακουμένων τουρκικών προκλήσεων στην Κύπρο και στο Αιγαίο.
--Και το θέμα της εσωτερικής ανομίας στην Ελλάδα, όπου κουκουλοφόροι και «Ρουβίκωνες» έχουν «ξεφύγει» εντελώς.
Ο λόγος που δεν γράφω τελευταία γι’ αυτά – ενώ βρίσκονται συνεχώς στην επικαιρότητα, είναι γιατί είχα γράψει και είχα προειδοποιήσει πολύ αναλυτικά και για το ένα και για το άλλο – κατ’ επανάληψιν, μάλιστα – εδώ και μήνες…
Κι ακόμα – που νομίζω είναι και ο σοβαρότερος λόγος – διότι δεν έχει κανένα νόημα να αναφερόμαστε σε τόσο κρίσιμα θέματα (ακόμα και για την υπόστασή μας, ως χώρας) την ώρα που… φοβόμαστε να τα πούμε όλα και να τα πούμε «έξω από τα δόντια»
Κι όταν κάποιοι τα λένε (ή τα γράφουν) έξω από τα δόντια, πολλοί άλλοι φοβούνται και να τα ακούσουν (διαβάσουν).
Για παράδειγμα, το να καθαρίσεις το κέντρο της Αθήνας από τους κουκουλοφόρους σημαίνει δύο πράγματα πλέον:
--Πρώτον, να καθαρίσεις και τη χώρα από τους λαθρομετανάστες! Γιατί πολλοί λαθρομετανάστες στρατολογούνται (και εκπαιδεύονται πλέον) από τους κουκουλοφόρους.
--Δεύτερον, χρειάζεται να καθαρίσεις τα Εξάρχεια – κι ένα δύο ακόμα κεντρικά «άβατα», όπως το Πεδίο του Άρεως, το Ζεφύρι κλπ – πράγμα που απαιτεί πλέον, στρατιωτικού τύπου επιχείρηση από την Αστυνομία, με μέσα που σήμερα ΔΕΝ διαθέτει, με «κανόνες εμπλοκής» που σήμερα ΔΕΝ υπάρχουν, με νομικό πλαίσιο που σήμερα ΔΕΝ υφίσταται, με επιχειρησιακή ετοιμότητα που σήμερα ΔΕΝ διαθέτει η Αστυνομία, και με έτοιμες να επέμβουν, αν χρειαστεί, ΚΑΙ στρατιωτικές (Ειδικές) Δυνάμεις - πράγμα που σήμερα είναι αδιανόητο...
Όλα αυτά θεωρητικώς μπορούν να γίνουν (ακόμα). Αλλά μόνον «θεωρητικώς». Και χρειάζονται νομική και επιχειρησιακή προετοιμασία μηνών!
Αν κάποιος νομίζει ότι μπορεί να καθαρίσει τα Εξάρχεια με μιαν απλή (έστω και μεγάλης κλίμακας) αστυνομική επέμβαση διαρκείας λίγων ωρών, όπως έχουν τα πράγματα σήμερα, κάνει λάθος. Κολοσσιαίο λάθος!
Θα μπορούσα να (ξανα)γραψω πολλά ακόμα για το ζήτημα αυτό. Το έχω κάνει στο πρόσφατο παρελθόν, εξ άλλου.
Εκείνο που θέλω να πω τώρα είναι ένα μόνο:
Βλέπω πολλούς που μετά από κάθε επέμβαση του «Ρουβίκωνα» φωνάζουν έξαλλοι, ότι «δεν υπάρχει κράτος» και επί τέλους «κάτι πρέπει να γίνει».
Πολύ φοβάμαι, όμως, πως αν κάποιος πάει πράγματι να κάνει «κάτι» λυσιτελές - να κάνει αυτό που «πρέπει να γίνει», ώστε να λυθεί το πρόβλημα - οι ίδιοι αυτοί που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους σήμερα, τότε θα φωνάζουν για «υπερβολική αστυνομική βία».
Κι όταν οι ΜΚΟ που ήδη χρηματοδοτούν την «εκπαίδευση» νεαρών λαθρομεταναστών σε τακτικές αντάρτικου πόλης κάθε Σαββατοκύριακο στα Εξάρχεια, όταν αυτά τα οργανωμένα (και γενναιόδωρα χρηματοδοτούμενα) δίκτυα κατεβάζουν τις «ολοφυρόμενες μανούλες» να τσιρίζουν «μπάτσοι - γουρούνια - δολοφόνοι», φοβάμαι ότι πολλοί απ’ όσους σήμερα διαπιστώνουν οργισμένοι ότι «δεν πάει άλλο στα Εξάρχεια», τότε θα το αλλάξουν το βιολί. Και θα αρχίσουν να καταδικάζουν κι εκείνοι την «Αστυνομία». (Το έχουμε ξαναδεί και στο πρόσφατο παρελθόν, άλλωστε…)
Αν θέλετε να καθαρίσουν τα «άβατα» και οι «εστίες ανομίας» στις πόλεις μας, που κοντεύουν να μας κάνουν «κατεχόμενη χώρα», πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε ότι με… «πορδές δεν βάφονται αυγά»!
(Συγγνώμη για την αηδιαστική φράση – αλλά λυπάμαι: αλλιώς ΔΕΝ αποδίδεται το «σημαινόμενον»!)
Αν όντως θέλουμε να σταματήσει και να αντιστραφεί η κατάλυση του πολιτεύματος – γιατί περί αυτού πρόκειται πλέον – αν θέλουμε να ξαναπάρουμε την Αθήνα στα χέρια μας και τις πόλεις στα χέρια μας και τις γειτονιές μας στα χέρια μας, γενικότερα, πρέπει να αντιληφθούμε – και να δεχθούμε προκαταβολικά – ότι αυτό θα έχει και κόστος και ρίσκο. Δεν θα είναι απλό. Και κυρίως - εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα - δεν θα είναι «ανώδυνο»! Θα «πονέσει».
Κανείς δεν θέλει ή δεν εύχεται να χυθεί αίμα! Αλλά και κανείς δεν μπορεί να το αποκλείσει πλέον.
Δεν ζούμε στην εποχή που οι κουκουλοφόροι ήταν μερικές 100δες κωλόπαιδα πλουσίων οικογενειών που φαντασιώνονταν την «επανάσταση» και εκτόνωναν την κακομαθημένη ανία τους. Αυτά συνέβαιναν μέχρι πριν δέκα-δεκαπέντε χρόνια.
Μετά το Δεκέμβρη του 2008 ο αριθμός των κωλόπαιδων πολλαπλασιάστηκε επί 10, τουλάχιστον.
Και μετά το Φλεβάρη του 2015, και το άνοιγμα των συνόρων, όταν μπήκαν και εκατοντάδες χιλιάδες νεαρών λαθρομεταναστών, κάποιοι απ’ αυτούς προστέθηκαν και εκπαιδεύτηκαν στο «αντάρτικο πόλης». Και δικτυώθηκαν πλήρως υπό τα «στοργικά» μάτια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Τώρα αντιμετωπίζουμε 10-15 χιλιάδες - όχι μερικές εκατοντάδες! Και οι κουκουλοφόροι είναι πλέον όχι γνωστά άτομα γνωστών οικογενειών. Είναι στη συντριπτική πλειονότητά τους στρατολογημένοι λαθρομετανάστες αγνώστων στοιχείων.
Δεν είναι πια μόνο βαριεστημένα πλουσιόπαιδα που παίζουν «επανάσταση»! Είναι εκπαιδευμένοι μαχητές στο «αστικό αντάρτικο» (κατά των αστών, των μικροαστών και των πάσης φύσεως αφελών που τους ανέχονται ακόμα). Πολλοί, οργανωμένοι, εκπαιδευμένοι και εξαιρετικά δικτυωμένοι πλέον.
Και επί πλέον, αυτές οι 15 χιλιάδες περίπου, εκ των οποίων οι μισοί είναι «νεοσύλλεκτοι» - αλλά πλήρως «αξιόμαχοι» πια - όταν δεν εκπαιδεύονται σε σποραδικές συγκρούσεις με την Αστυνομία, ζουν από άλλες παράνομες δραστηριότητες: Από χαμηλής και υψηλής έντασης «έγκλημα»– μερικοί έχουν ήδη «προαχθεί» και στο οργανωμένο έγκλημα. Που κι αυτό έχει μεταλλαχθεί (και αναβαθμιστεί) εσχάτως.
Και ελάχιστοι τα έχουν πλήρως συνειδητοποιήσει όλα αυτά.
Τώρα έχουμε απέναντί μας εντελώς ΑΛΛΟ πράγμα (απ’ ό,τι αντιμετωπίζαμε λίγο ή πολύ παλαιότερα).
Και πριν δέκα χρόνια τα πράγματα ήταν άσχημα. Και τότε υπήρχε σκανδαλώδης – και παρεξηγήσιμη «ανεκτικότητα».
Αλλά τώρα απλώς έχουμε περάσει σε άλλο επίπεδο και σε άλλες «διαστάσεις».
Χάνουμε τη χώρα μας, λίγο-λίγο…
Έχουμε ήδη χάσει κάθε έλεγχο σε μεγάλο μέρος της πρωτεύουσας – κι όχι μόνο στο κέντρο. Και όχι μόνο στην Αθήνα. Και στη Θεσσαλονίκη.
Ήδη κάνουν άφοβα, ανεμπόδιστα και ατιμώρητα καταδρομικές επιχειρήσεις όπου γουστάρουν – ακόμα και πολύ μακριά πια, από τα γνωστά (και συνεχώς διευρυνόμενα και πολλαπλασιαζόμενα) «άβατα».
Και πέραν Αθήνας- Θεσσαλονίκης, και στην περιφέρεια εμφανίζονται «άβατα» πλέον. Γύρω από τα hot spots – και όχι μόνο.
Χάνουμε τη χώρα μας.
Αφαιρούν κομμάτι-κομμάτι, κυριαρχίας στην ενδοχώρα.
Και δεν είναι «αυθόρμητα λαϊκά κινήματα» από τις τοπικές κοινωνίες. Είναι καλά δικτυωμένοι «εισβολείς» που στηρίζονται από ένα αφανές «παρακράτος» και «προχωρούν» συνεχώς: Τρομοκρατούν τις τοπικές κοινωνίες, τις λυμαίνονται, και σε λίγο θα υποχρεώσουν τους ντόπιους να εγκαταλείψουν το τόπο τους. Γιατί κράτος δεν υπάρχει να τους προστατέψει. Κι αν αντιδράσουν οι τοπικοί πληθυσμοί, όπως μπορούν, τους «ξεφωνίζουν» τα παπαγαλάκια του παρακράτους– και οι ρουφιάνοι της «πολιτικής ορθότητας» – ως «φασίστες», «ξενόφοβους» κλπ.
Χάνουμε τη χώρα μας!
Κι όταν δεν μπορούμε πια να ελέγξουμε την πρωτεύουσα και τις πόλεις μας από μερικές χιλιάδες τρομοκράτες, πώς να υπερασπιστούμε τα θαλάσσια σύνορα και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα από τον τουρκικό στόλο και την τουρκική αεροπορία;
Τι νόημα έχει πια, να κάνουμε «περισπούδαστες αναλύσεις», για το πώς πρέπει να αντιμετωπίσουμε τον τουρκικό επεκτατισμό/αναθεωρητισμό στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, όταν δεν τολμάμε να «σπάσουμε αυγά» στα Εξάρχεια, στη Χαριλάου Τρικούπη, στη Βαλαωρίτου και στη Συγγρού;
Αν ήσασταν στη θέση των «εχθρών» μας, στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου, ή ακόμα και στη θέση των δυνητικών «συμμάχων» μας (και δεν εννοώ μόνο των Αμερικανών), ας πούμε στη θέση γειτονικών χωρών που για οποιοδήποτε δικό τους λόγο θέλουν να μας παρασταθούν και να μας βοηθήσουν, πόσο στα σοβαρά θα παίρνατε μιαν Ελλάδα που δεν ελέγχει τίποτε στο εσωτερικό της, και που την ξεφτιλίζουν κατά βούλησιν οι Ρουβίκωνες και τα τσογλανόπαιδα των Εξαρχείων;
Και το σπουδαιότερο: Δεν τολμά να καθαρίσει αυτό το καρκίνωμα. Για το οποίο όλο και περισσότεροι συμφωνούν ότι «δεν πάει άλλο», αλλά – ακόμα – δεν αποφασίζουν να κάνουν ό,τι πρέπει!
Εύχονται το πρόβλημα να λυθεί από μόνο του.
Ελπίζουν ότι μπορεί να λυθεί ανώδυνα, χωρίς ν’ ανοίξει ρουθούνι.
Και στο μεταξύ το κόστος και το ρίσκο της «εκκαθάρισης» ανεβαίνει συνεχώς.
Και οι κίνδυνοι που εγκυμονούνται όσο δεν γίνεται τίποτε αυξάνονται εκθετικώς.
Αλλά κανείς δεν τολμά να πει, τουλάχιστον το στοιχειώδες.
--Χάνουμε τη χώρα μας, μέρα με τη μέρα.
Κι αν θέλετε να αποτραπεί αυτό, να θυμάστε: Με «πορδές» δεν βάφονται αυγά!
Θανάσης Κ.
ΥΓ.1 Ένας 20αρης γιος γνωστού, μου έπιασε μόνος του την κουβέντα πριν λίγες μέρες. Μου άρχισε τα αντί-συστημικά της ηλικίας, κι αφού μου έβρισε την «κακούργα κοινωνία» και το «σάπιο σύστημα» κι άκουσα όλο τον «εξάψαλμο», τέλος πάντων, τον ρώτησα το απλό:
--Θα πάρω το πρώτο αεροπλάνο για το εξωτερικό, μου απάντησε.
--Κι εκεί πως θα ζεις; τον ρωτάω;
--Θα μου στέλνει ο πατέρας μου, απαντάει αμέσως.
--Κι αν έχει καταστραφεί η χώρα, πως θα σου στέλνει ο πατέρας σου; επέμεινα εγώ…
Το σκέφτηκε λίγο, αλλά συνέχισε ακλόνητος:
--Θα βρει εκείνος την άκρη, δεν τον φοβάμαι…
--Θα ήθελες να αλλάξει αυτή η «σάπια» χώρα που τόσο πολύ τη σιχαίνεσαι; τον ρωτάω, αλλάζοντας κάπως το θέμα.
--Βέβαια και θα ήθελα, μου απαντάει κοφτά.
--Και πώς θα αλλάξει τον ρωτάω, όταν τα νέα παιδιά στον πρώτο κίνδυνο τρέχουν να φύγουν περιμένοντας να τους στέλνει ο μπαμπάς του λεφτά στο εξωτερικό – έχει δεν έχει ο ίδιος.
Ο νεαρός αιφνιδιάστηκε κάπως και δεν απάντησε.
Οπότε ο πατέρας του μου πέταξε μπροστά του, κουνώντας το κεφάλι με απογοήτευση:
Ας τον, χάνεις τα λόγια σου! Με «πορδές» δεν βάφονται αυγά!
ΥΓ.2 Αυτά που πρέπει να αλλάξουμε είναι πολύ περισσότερα και βαθύτερα από το να καθαρίσουμε τα Εξάρχεια.
Αστεράκι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου