Κοντρεάνου: Μας έκανε πόλεμο όλος ο Τύπος, μας καταδίκασε η Εκκλησία, μας απαγόρευσαν τις συγκεντρώσεις, έφτιαξαν ένα υποκατάστατο εθνικισμού να σταματήσουν την ορμή μας.. κι εμείς αποφασίσαμε να απευθυνθούμε στις λαϊκές μάζες…

Σχόλιο Διόδοτου: Η ιστορία επαναλαμβάνεται εις βάρος των αγνών πατριωτών Ελλήνων. Κι όπως λέει σχολιαστής του 'Κόκκινου Ουρανού'.. «Οἱ χριστιανοὶ ἐθνικιστὲς καὶ πατριῶτες βρισκόμασταν καὶ ἐξακολουθοῦμε νὰ βρισκόμαστε ἀνάμεσα σὲ διασταυρούμενα πυρά. Ἀπὸ τὴν μία ἔχουμε τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἀριστερὰ (τῶν νεορθόδοξων ἀριστερῶν θεολόγων, τοῦ Πατριάρχου κτλ) ποὺ μᾶς ἀφορίζει ὡς "αἱρετικούς(!)," "παγανιστές(!!)," "ἀρνητὲς τοῦ Χριστοῦ(!!!)" κτλ. (ἐνῷ ταυτόχρονα κλείνει τὸ μάτι στοὺς ἀντίχριστους Ἑβραίους, τοὺς ἀθέους κομμουνιστὲς καὶ τοὺς πραγματικοὺς αἱρετικοὺς) καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ἔχουμε ὅλο τὸν ἀντίχριστο ἐσμὸ τῆς Νέας Ἐποχῆς ποὺ μᾶς πολεμᾷ λυσσαλέα. Εἶναι πραγματικὰ τραγικό». 

"Ο αρχηγός κάθε φωλιάς πρέπει να κατηχήσει κάθε Λεγεωνάριο και να του πει ότι ο σκοπός μας δεν είναι η εκλογή ενός αριθμού πέντε, δέκα, είκοσι βουλευτών. Είναι πολύ μεγαλύτερος, πολύ ιερότερος και πολύ δυσκολότερος από αυτό… Ο Λεγεωνάριος και ο πολιτικός - ο άνθρωπος των κομμάτων, στέκονται αντιμέτωποι. Ο άνθρωπος των κομμάτων εξαλείφει την χώρα μας. Όταν ο άνθρωπος των κομμάτων, ο πολιτικός, χωρικός ή πολίτης, μπει στο κόμμα, η πρώτη ερώτηση που κάνει στον εαυτό του είναι: τι θα κερδίσω από αυτό; Όταν ο Λεγεωνάριος ενταχθεί στην Λεγεώνα λέει: τι μπορώ να προσφέρω; Τι θυσία μπορώ να κάνω για την πατρίδα μου;" - Corneliu Zelea Codreanu

Ήδη από το 1920, στην ηλικία ακόμα των είκοσι ετών, ο Κορνήλιος Κοντρεάνου παρείχε το σχεδιάγραμμα ενός εποικοδομητικού μοντέλου του ρουμανικού εθνικισμού. Είχε αποδοκιμάσει την υποδούλωση της Ρουμανίας κάτω από τον ζυγό των Εβραίων και των πολιτικών μηχανορράφων που δεν αναγνώριζαν καμιά πίστη ή πατρίδα. Είχε οργανώσει ομάδες που έβγαιναν στους δρόμους για να πολεμήσουν τον κομμουνισμό, ξηλώνοντας τις κόκκινες σημαίες που είχαν σηκώσει οι εξεγερμένοι εργάτες μέσα στα εργοστάσια και τσακίζοντας τα ιουδαιοκομμουνιστικά τυπογραφεία των εφημερίδων που ειδικεύονταν στο να προσβάλλουν την εκκλησία, το κράτος και τον Στρατό. Από τότε, ο αγώνας συνεχιζόταν αδιάκοπα. Καθώς όσοι ήταν πιστοί στον Κοντρεάνου ταλαιπωρούνταν από κάθε είδους διώξεις, βιαιοπραγίες και συκοφαντικές επιθέσεις, ο αριθμός των οπαδών του και των συμπαθούντων αυξανόταν εντυπωσιακά.

ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΜΙΣΟΥΣ

Δεν ξέρω αν υπήρξε ποτέ, στο δημόσιο βίο της Ρουμανίας, κάποιος που να δέχτηκε επίθεση με τόση κακία, με τόση οργή και με τόση κακή πίστη, από ολόκληρο τον τόπο και από όλα τα γραφεία των ιουδαιο-πολιτικών, όσο εγώ, από την στιγμή της σύλληψής μου και κατά τη διάρκεια ολόκληρης της έρευνας, με στόχο τον κατευνασμό της κοινής γνώμης για την καταδίκη μου.

Δεν υπάρχει κανένας, σε ολόκληρη την πολιτική ιστορία της Ρουμανίας, που να συγκεντρώθηκε πάνω του τόσο μίσος. Κανένας δεν χτυπήθηκε όσο εγώ, χωρίς να έχω καμία ευκαιρία να υπερασπιστώ τον εαυτό μου και χωρίς να έχω κάποιον που να μπορεί να αναλάβει την υπεράσπισή μου. Τις εφημερίδες Buna Vestire και Cuvantul τις ανάγκασαν να σιωπήσουν από την αρχή, απαγορεύοντας την εμφάνισή τους.Οι άλλες εφημερίδες μου επιτίθενται με κακία: μερικές λόγω τακτικής, άλλες λόγω διαταγών. Επιθέσεις που είναι, συν τοις άλλοις, απλώς επίσημα ανακοινωθέντα από το Υπουργείο Εσωτερικών. Η εφημερίδα που θα αρνείτο να τα δημοσιεύσει, που θα τολμούσε να τα σχολιάσει και, ακόμα χειρότερα, να τα αμφισβητήσει, θα απαγορευόταν αμέσως. 

Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Δεν ξέρω αν μπορούμε να αναφερθούμε με κάποιον άλλο τρόπο στην έκκληση προς τη νεολαία από τον Πατριάρχη Μίρον Κριστέα, όπου καταδίκασε το Κίνημα της Λεγεώνας με σκληρά λόγια. Η Ορθόδοξη Εκκλησία λαμβάνει μια ανοιχτά στάση προς τη ρουμανική νεολαία… Όπως και να έχει, αυτό είναι οδυνηρό, πάρα πολύ οδυνηρό! Να αγωνίζεσαι για την Εκκλησία της χώρας σου, στις άκρες του χριστιανικού κόσμου, όταν η φωτιά που καίει τις εκκλησίες εδώ κοντά εξαπλώνει τις φλόγες της προς τα εμάς!

Αγωνιζόμαστε, θυσιαζόμαστε, πεθαίνουμε, από τα στήθη μας αναβλύζει αίμα, για να υπερασπιστούμε τις εκκλησίες, και η ΕΚΚΛΗΣΙΑ μας αποδοκιμάζει ως «κίνδυνο για τον λαό», ότι «παρεκκλίναμε», ως «ξένους προς το έθνος». Τι τραγωδία μέσα στις ψυχές μας! Ορίστε ένα παράδειγμα για να καταλάβετε την ουσία της τραγωδίας. Ένα παιδί, που δεν έχει δει τον πατέρα του εδώ και πολύ καιρό, τρέχει να τον φιλήσει. Όταν πλησιάζει, ο πατέρας το κοιτάζει ψυχρά και το χτυπάει στο στόμα, σπάζοντάς του δυο δόντια. Πως μπορεί κανείς να κατανοήσει τον πνευματικό σεισμό, την τραγωδία που διεγείρεται μέσα στην ψυχή του από ένα τέτοιο απροσδόκητο χτύπημα; Η Εκκλησία των πατέρων μας, η Εκκλησία των προπατόρων μας μας ραπίζει! 

 

ΕΝΑ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΤΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ

Όσο μεγάλωνε το κίνημα της Σιδηράς Φρουράς, το κοινοβουλευτικό δημοκρατικό σύστημα που βασιζόταν στα κόμματα - στο οποίο ο Κοντρεάνου εναντιωνόταν βιαίως - άρχισε να πέφτει σε όλο και μεγαλύτερη κρίση. Η ανεπάρκεια και η διαφθορά του έγιναν ακόμα περισσότερο εμφανείς. Ο διεθνής τύπος της Ακροδεξιάς άφησε ένα επιφώνημα χαράς στις αρχές εκείνης της χρονιάς όταν ο Βασιλιάς Κάρολος έδωσε στον Γκόγκα στην εξουσία. Αυτό θεωρήθηκε ως η αρχή μιας απολυταρχικής και «φασιστικής» εποχής για την Ρουμανία. (Ο Οκτάβιαν Γκόγκα, που ορίστηκε πρωθυπουργός από τον Βασιλιά στις 28/12/1937, διαμόρφωσε το κίνημά του βάσει της Σιδηράς Φρουράς, εξωτερικά τουλάχιστον, έτσι ώστε να αποσπάσει οπαδούς από τον Κοντρεάνου. Παρ’ όλα αυτά, ο Γκόγκα δεν ήταν ποτέ τίποτα άλλο παρά ένα μέσο έκφρασης της εξουσίας και των επιθυμιών του Βασιλιά)... Εκείνοι όμως που διατύπωναν παρόμοιες εικασίες και που έτρεφαν τέτοιες ελπίδες δεν ήταν ενήμεροι για το υπόβαθρο αυτών των γεγονότων. … 

Αυτοί οι νέοι φρουροί του «Ρουμανισμού» και της αρχής του κράτους υπέθαλπαν αποφασιστικά μια ακλόνητη και ραγδαία εχθρότητα απέναντι στο κίνημα του Κοντρεάνου - ενώ, αν είχαν καλή πίστη, λογικά θα έπρεπε να βλέπουν τον Κοντρεάνου και το πανίσχυρο κίνημά του σαν τον πολυτιμότερο σύμμαχό τους. Όσο για το εβραϊκό ζήτημα, αυτό το απέφυγαν προσεκτικά.…Αυτό που σήμαινε πραγματικά η κυβέρνηση του Γκόγκα ήταν μια απόπειρα να διαλύσουν τη Σιδηρά Φρουρά. Δεδομένου ότι το εθνικιστικό κίνημα αποκτούσε ορμή, έγινε μια προσπάθεια απομάκρυνσης αυτής της απειλής προσφέροντας στο έθνος ένα υποκατάστατο του εθνικισμού, κάτι που εξωτερικά μιμούνταν τα ιδανικά και τους στόχους των Φρουρών της Λεγεώνας αλλά που στην ουσία - μέσω συγκεκριμένων μορφών ελέγχου - πάντα προοριζόταν να παραμείνει μέρος του «άλλου κόσμου». Συνεπώς, επιλέχθηκε ο Γκόγκα, αφού ήταν και αντισημίτης και αντίπαλος του Κοντρεάνου. O Πατριάρχης Κριστέα διορίστηκε για να δείξουν ότι οι θρησκευτικές δυνάμεις που ήταν αποφασιστικής σημασίας για την προπαγάνδα και τον ιδεαλισμό του εθνικισμού του Κοντρεάνου αντιπροσωπεύονταν σε μεγάλο βαθμό από την άλλη πλευρά. O Στρατηγός Αντονέσκου, υποτίθεται μια εθνικιστική και απολυταρχική προσωπικότητα που κλήθηκε να λάβει μέρος στη νέα κυβέρνηση ως Υπουργός Πολέμου, θεωρούνταν ως σύμμαχος και υποκατάστατο. 

Παρ’ όλα αυτά, σύντομα αποδείχθηκε ότι ήταν ένα επικίνδυνο παιχνίδι που οδηγούσε σε αντίθετα αποτελέσματα από εκείνα που ήλπιζαν. Η κυβέρνηση Γκόγκα δεν εκλήφθηκε η ίδια ως κάποιος σκοπός- θεωρούνταν μάλλον σαν ένα προκαταρκτικό βήμα που προοριζόταν να οδηγήσει αναπόφευκτα σε άλλα στάδια, με κατάληξη τον τελικό θρίαμβο του πραγματικού εθνικισμού, ο οποίος συνέχιζε να ταυτοποιείται με το κίνημα του Κοντρεάνου. Συνειδητοποίησαν σύντομα όμως ότι είχαν φτιάξει ένα κατασκεύασμα που ήταν έτοιμο να εκραγεί ανά πάσα στιγμή, και ότι έπρεπε κάτι να γίνει. Χωρίς καμία ευλογοφανή αιτιολόγηση, η κυβέρνηση Γκόγκα διαλύθηκε από τη μια μέρα στην άλλη. Οι εκλογές που είχε υποσχεθεί, και όπου το κίνημα του Κοντρεάνου αναμφίβολα θα θριάμβευε σαρώνοντας τα υποκατάστατά του, ανακλήθηκαν. 

Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΘΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΜΑΖΕΣ

Δύο χρόνια είχαν περάσει από τότε που ιδρύθηκε η Λεγεώνα. Οι φωλιές μας είχαν πολλαπλασιαστεί σε όλη τη χώρα. Ήταν αισθητή η ανάγκη να δυναμώσουμε το κίνημα βάζοντας τούς μικρούς πυρήνες να δουλέψουν. Ο μόνος νόμιμος τρόπος να πραγματοποιήσουμε εθνικά μέτρα για την λύση του εβραϊκού προβλήματος ήταν μέσω της πολιτικής οδού. Αυτό προϋπόθετε ευρεία επαφή με τις μάζες. Καλή ή κακή, αυτή ήταν η μέθοδος που ο νόμος έθετε στην διάθεσή μας και την οποία έπρεπε ή γρήγορα να ακολουθήσουμε. Με τους Lefter και Potolea ορίσαμε την πρώτη μας Λεγεωναριακή ανοιχτή συγκέντρωση στο Beresti στα βόρεια της επαρχίας Covurlui στις 15 Δεκεμβρίου…. Το απόγευμα της 14^ης Δεκεμβρίου βρισκόμουν στο στο Beresti. Το επόμενο πρωί ο εισαγγελέας και ένας ταγματάρχης της χωροφυλακής ήρθαν και μου είπαν ότι δεν επιτρεπόταν η συγκέντρωση. Τους είπα: "Όλοι έχουν δικαίωμα να κάνουν συγκεντρώσεις σε αυτή την χώρα. Γερμανοί, Ούγγροι, Τούρκοι, Τάταροι, Βούλγαροι, Εβραίοι. Μόνο αυτοί έχουν το δικαίωμα; Το μέτρο σας είναι αυθαίρετο. Επειδή είναι παράνομο δεν θα υπακούσω και θα πραγματοποιήσω την συγκέντρωση με οποιοδήποτε κόστος". Τελικά, μετά από λίγη συζήτηση δέχτηκαν να με αφήσουν να κάνω συγκέντρωση υπό την προϋπόθεση να μην κάνω φασαρία. Τι είδους φασαρία; Θα μπω στα σπίτια των ανθρώπων. Αυτή ήταν η πρώτη μας συγκέντρωση.

Τα παραπάνω αποσπάσματα, διάσπαρτα και χωρίς χρονολογική σειρά, είναι από τα βιβλία «ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΕΓΕΩΝΑΡΙΟΥΣ ΜΟΥ», «ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΦΥΛΑΚΗΣ ΚΑΙ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΝΤΡΕΑΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΙΔΗΡΑ ΦΡΟΥΡΑ» και  «ΤΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΗΣ ΦΩΛΙΑΣ». Το πρώτο είναι από τις εκδόσεις «Θ.ΚΟΣΜΑΣ» και τα άλλα δύο από τις εκδόσεις «ΝΕΑ ΓΕΝΕΑ».

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ