Τα μυστικά του Θριασίου Πεδίου / « Έλευσις» - Ελευσίς

Αναδημοσίευση αναρτήσεώς μας της 20-11-2017 (εδώ), με αφορμή τις αποκαλύψεις του κου Δημ. Μιχαλόπουλου (εδώ)

Η ναυμαχία της Σαλαμίνας

Πίσω από την αλληγορία των μύθων κρύβονται πολλά πράγματα...
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο μύθος του Τριπτόλεμου με την θεά Δήμητρα. Πρόκειται για έναν μύθο των Ελευσινίων Μυστηρίων, σύμφωνα με τον οποίο η θεά Δήμητρα μετά από μία περιπλάνηση με το ιπτάμενο πύρινο άρμα της, που εσύρετο από φτερωτούς δράκοντες, προσγειώθηκε στην "αγέλαστο πέτρα" στην Ελευσίνα.  
Στη Ναυμαχία της Σαλαμίνος οι Ιερείς επισκεπτόμενοι τον Θεμιστοκλή, τον έπεισαν ότι η ναυμαχία με τους Πέρσες έπρεπε να γίνει οπωσδήποτε στα νερά της Σαλαμίνας μπροστά από το Θριάσιο πεδίο, όπου βρίσκονταν οι ναοί των Ελευσινίων Μυστηρίων. Υπάρχει περιγραφή στον Πλούταρχο, στους "Παράλληλους βίους" και συγκεκριμένα στον «Θεμιστοκλή-Κάμιλλο», όπου αναφέρεται ότι όταν άρχισε η ναυμαχία εμφανίστηκε από την Ελευσίνα μια λάμψη, ένα μεγάλο φως. Στη συνέχεια, μέγας ήχος ο οποίος ακούστηκε μέχρι τη θάλασσα. Παρουσιάστηκε ένα "νέφος" το οποίο σηκωνόταν βαθμιαία από τη γη και έπεφτε στις τριήρεις. Λάμψη, ήχος, καπνός... κάτι πέφτει στις τριήρεις...

Όποιοι σήμερα, μέσω τεχνιτών καιρικών φαινομένων,  σκοπεύουν "να βάλουν χέρι" στην περιοχή για διεθνή συμφέροντα...να έχουν υπ'όψιν τους ότι επίκειται «Νέα Έλευσις» διόλου ευχάριστη γι αυτούς... 


Οι αρχαίοι μύθοι και τα κείμενα είναι γεμάτα από αναφορές σε ιπτάμενα οχήματα που χρησιμοποιούνταν για διάφορους σκοπούς. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο μύθος του Τριπτόλεμου με την θεά Δήμητρα. Πρόκειται για έναν μύθο των Ελευσινίων Μυστηρίων, σύμφωνα με τον οποίο η θεά Δήμητρα μετά από μία περιπλάνηση με το ιπτάμενο πύρινο άρμα της, που εσύρετο από φτερωτούς δράκοντες, προσγειώθηκε στην "αγέλαστο πέτρα" στην Ελευσίνα.
 
Ύστερα παρέδωσε το ίδιο αυτό φτερωτό άρμα σε έναν από τους τέσσερις βασιλείς της Ελευσίνας, τον Τριπτόλεμο, ο οποίος έφυγε πετώντας, και απουσίασε γα πολλά χρόνια με σκοπό να διδάξει και σε άλλους λαούς την τέχνη της σποράς του σίτου και του θερίσματος των χωραφιών. Είναι σκανδαλιστικά παρόμοια η τοπωνυμία της περιοχής Ελευσίς με την λέξη "Έλευσις", που θα μπορούσε κάλλιστα να υποδηλώνει την έλευση της θεάς Δήμητρας με το ιπτάμενο άρμα της.

 
Από ένα πλήθος ιστορικών μαρτυριών καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι τα απομεινάρια της πανάρχαιας επιστημονικής γνώσης που επιβίωσαν μετά τον κατακλυσμό, έμειναν καλά κρυμμένα μέσα στα ιερατεία από τους ιερείς και τους μυημένους στα αρχαία μυστήρια. Οι λόγοι για τους οποίους δεν θέλησαν να γίνει γνωστή στο ευρύ κοινό μπορεί να είναι πολλοί, με κυριότερο ίσως αυτόν της προσπάθειας να αποφευχθεί στο μέλλον ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα, όπως αυτά του παρελθόντος που ξεκάθαρα περιγράφονται, με την κάθε επιστημονική για τα σημερινά δεδομένα λεπτομέρεια, κυρίως στην Ινδική «Μυθολογία»...
 
Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, σε ορισμένες στιγμές της ιστορίας, όταν η κρισιμότητα των περιστάσεων το έκρινε απαραίτητο, χρησιμοποιούνταν κάποια από τα εξελιγμένα όπλα του παρελθόντος για να βοηθήσουν στην θετική έκβαση διαφόρων γεγονότων. Ένα τέτοιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό της ναυμαχίας της Σαλαμίνας, όπου οι Ιερείς επισκεπτόμενοι τον Θεμιστοκλή, τον έπεισαν ότι η ναυμαχία με τους Πέρσες έπρεπε να γίνει οπωσδήποτε στα νερά της Σαλαμίνας μπροστά από το Θριάσιο πεδίο, όπου βρίσκονταν οι ναοί των Ελευσινίων Μυστηρίων.


Ο Θεμιστοκλής μετά από επίμονες προσπάθειες και τεχνάσματα, κατάφερε να φέρει αντιμέτωπα τα Ελληνικά και τα Περσικά πλοία μπροστά από το Θριάσιο πεδίο, όπου και έγινε αυτό που μας περιγράφει ο Πλούταρχος στο 15ο κεφάλαιο του βιβλίου του "Θεμιστοκλής":
 
"...Κατά την διάρκεια του αγώνος, μέγα φως έλαμψε από την Ελευσίνα, ενώ η πεδιάς εγέμισε από ήχον και θόρυβον όμοιον με φωνάς πλήθους, με βουητό, ωσάν πολλοί άνθρωποι μαζί να περιφέρουν τον μυστικόν Ίακχον. Από το μέσον δε αυτού του θορύβου εδημιουργήθη νέφος, που ανυψώθη από την γη και έπειτα επέστρεψε και επέπιπτε εις τας εχθρικάς τριήρεις."
 
Τί άλλο μπορεί να περιγράφει εδώ ο Πλούταρχος; Αποκλείεται να μιλά για μία εκτόξευση πυραύλων που έπληξαν τα Περσικά πλοία; Ή μήπως κάτι άλλο... ποσότητες πλάσματος υψηλής θερμικής ισχύος ας πούμε...

Στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας, οι ιερείς της Ελευσίνας επέμεναν να γίνει σε εκείνο το σημείο η ναυμαχία και έστειλαν απεσταλμένο τον Μνησίφηλο να γίνει η ναυμαχία απέναντι από το Θριάσιο πεδίο. Υπάρχει περιγραφή στον Πλούταρχο στους Παράλληλους βίους στον «Θεμιστοκλή» όπου αναφέρεται ότι όταν άρχισε η ναυμαχία εμφανίστηκε από την Ελευσίνα μια λάμψη, ένα μεγάλο φως, στη συνέχεια μέγας ήχος ο οποίος ακούστηκε μέχρι τη θάλασσα. Παρουσιάστηκε ένα νέφος το οποίο σηκωνόταν βαθμιαία από τη γη και έπεφτε στις τριήρεις. Λάμψη, ήχος, καπνός... κάτι πέφτει στις τριήρεις. Αν ήταν πύραυλος ή εκπομπή πλάσματος πώς θα τον περιέγραφαν οι "πρωτόγονοι" από τεχνολογικής άποψης Αθηναίοι; 


Όλοι έχουμε δει στρατιωτικές ρουκέτες που σηκώνονται βαθμιαία από τη γη. Είναι βέβαιο από μια άποψη ότι πρόκειται για μηχάνημα και θυμίζει τα σημερινά πυραυλικά συστήματα. Μην περιμένετε επιβεβαίωση και ευρήματα. Το Ινστιτούτο Σμινθόνιαν έχει κατηγορηθεί επανειλημμένα από πρώην εργαζόμενους για εξαφάνιση ευρημάτων. Καράβια ολόκληρα έχουν βυθιστεί στον Ατλαντικό με τέτοια ευρήματα.

Ο Ηρόδοτος στο 8^ο κεφάλαιο της Ιστορίας του, περιγράφει ότι ένας Αθηναίος εξόριστος, ο Δίκαιος, μαζί με τον Σπαρτιάτη εξόριστο Δημάρατο, ήταν στο Θριάσιο πεδίο εκείνη την ώρα και όταν ο Δημάρατος βλέποντας το νέφος ρώτησε τι είναι αυτό, ο Δίκαιος που ήταν μυημένος, του είπε ότι αν αυτό πάει στα πλοία θα τα καταστρέψει. Ο Δημάρατος του είπε να σωπάσει γιατί αν το μάθει ο Ξέρξης θα τους σκοτώσει.

« Ηροδότου Ιστορία «Ουρανία» 65

 Ο Αθηναίος Δίκαιος του Θεοκύδη, φυγάς και με υπόληψη στους Μήδους την εποχή εκείνη, όταν καταστρέφονταν η έρημη Αττική από το πεζικό του Ξέρξη, έτυχε να είναι μαζί με τον Λακεδαιμόνιο Δημάρατο στο Θριάσιο πεδίο και είδε κουρνιαχτό να υψώνεται από την Ελευσίνα σαν να περπατούν τουλάχιστο τριάντα χιλιάδες άνθρωποι, ενώ δε.. απορούσαν έκπληκτοι, αυτός και ο Δημάρατος, ποιοι άραγε να σηκώνανε αυτή τη σκόνη. «Ξαφνικά» είπε, «ακούσαμε μια φωνή και αναγνώρισα πως η φωνή αυτή ήταν ο μυστικός Ίακχος» (δηλ. ύμνος που τον έψαλαν στον θεό Βάκχο). Ο Δημάρατος αδαής στα Ελευσίνια μυστήρια θέλησε να μάθει τι ήταν αυτό που έλεγαν. Εγώ απάντησα «Δημάρατε, είναι αδύνατο να μη συμβεί κάποια μεγάλη ζημιά στο στρατό του Βασιλιά, για δε μένει αμφιβολία πως αφού η Αττική είναι έρημη, αυτό που ακούμε είναι κάτι θεϊκό κι έρχεται από την Ελευσίνα, για να βοηθήσει τους Αθηναίους και τους συμμάχους. Αν ο κουρνιαχτός αυτός πάει κατά την Πελοπόννησο, ο κίνδυνος θα βαρύνει στο βασιλιά του, στο στρατό της ξηράς, αν πάει κατά το στόλο στη Σαλαμίνα, ο βασιλιάς θα κινδυνεύσει να χάσει το ναυτικό του .

Οι Αθηναίοι κάθε χρόνο κάνουν γιορτή προς τιμήν της μητέρας και της κόρης <Δήμητρας και Περσεφόνης> κι εκεί μυείται όποιος θέλει απ' αυτούς και από τους άλλους Έλληνες. Η φωνή που ακούς είναι μυστική φωνή, που την συνηθίζουν σ' αυτή τη γιορτή και λέγεται Ίακχος.» Μετά απ' αυτά ο Δημάρατος επανέλαβε, «σιώπα και μην το πεις σε κανέναν άλλο γιατί αν αυτά φτάσουν στ' αυτιά του βασιλιά θα χάσεις το κεφάλι σου κι ούτ' εγώ θα μπορέσω να σε σώσω ούτε κανένας άλλος. Κάτσε φρόνιμα λοιπόν, κι όσο για τον στρατό.. ας φροντίσουν οι θεοί γι' αυτόν.»

Ο Παυσανίας στα Αττικά αναφέρει ότι ταυτόχρονα παρουσιάστηκε και μια ιπτάμενη μηχανή η οποία βούλιαζε τα πλοία. «Ναυμαχούντων δε Αθηναίων προς Μήδους δράκοντα εν ταις ναυσί λέγεται φανείναι». Όταν οι άνθρωποι της εποχής έβλεπαν κάτι τέτοιο στον ουρανό το ονόμαζαν δράκο σύμφωνα με τις δικές τους γνώσεις.

Όταν αργότερα ρώτησαν το μαντείο τι ήταν αυτά που είδαν, πήραν την απάντηση ότι ήταν ο Κιχρέας ο πρώτος βασιλιάς της Σαλαμίνας.


Ότι κι αν ήσαν αυτά τα φαινόμενα, ας ευχηθούμε οι Δυνάμεις από τις οποίες προέρχονταν, να προστατεύσουν γι άλλη μια φορά σήμερα, τον τόπο αυτό από το να πέσει σε εχθρικά χέρια...

Για την παρούσα ανάρτηση 
περισυλλέχτηκαν στοιχεία

από διάφορες αναρτήσεις του  

http://eleftheri-epistimi.blogspot.gr/