Η εγκληματική απερισκεψία των Ελλήνων επιστημόνων – 2

γράφει ο ΕργΔημΕργ   ( το 1ο μέρος εδώ )

Σχόλιο Διόδοτου: Οφείλουμε πολλά ευχαριστώ θά 'λεγα, στον φίλο και επιστήμονα ΕργΔημΕργ, που μάς ανοίγει τα μάτια στο θέμα του παρασκηνίου του επιστημονικού κατεστημένου. Θέμα που δεν πρέπει πια να το προσπερνάει κανείς μας με ελαφρά τη καρδία, μιας και τα πράγματα γίναν (που πάντα ήταν..) τρομακτικούλια, και ξεκινήσαμε να ακούμε και για φόνους επιστημόνων μέσα στην πατρίδα μας, όλο και πιο συχνά.

άλι ακούω τη λέξη “συνομωσιολογία”; Καλάαααα!… Καλάαααα!… Ας μου απαντήσει, λοιπόν, κάποιος, ως τί εξέφραζε γνώμες γιά την πρώϊμη πορεία της Νάσα ο Κίσσινγκερ (ναί, ο γνωστός) ; (Εδώ. Μόνοι τους τα λένε!) Ως κάτοχος αλλοδαπού (Γερμανικού) πτυχίου στις Πολιτικές Επιστήμες από το 1961;

Ως σύμβουλος εθνικής ασφαλείας, έ; ‘Ντάξ’… Αλλά, μιά που πιάσαμε τη Νάσα, γιατί πρίν λίγα χρόνια ο απόστρατος ναύαρχος Ρόμπερτ …Μέσα-άνθρωπος, πρώην διευθυντής της Νάσα …χωρίς το πρώτο άλφα, διετέλεσε διευθυντής κάποιας επιτροπής στο Κάλτεκ, η οποία παρακολουθούσε τις δραστηριότητες των διαστημοπλοίων του Τζέϋ-Πί-Έλ στον Άρη; ‘Ε; (Εδώ τα …διαπιστευτήρια! Κι ακόμη ένα χορταστικό διάβασμα, εδώ.) Πολλή …ασφάλεια έπεσε σε “καθαρώς επιστημονικές” έρευνες, ρέ παιδί μου!  🙂

(Καί γιά τις δύο περιπτώσεις, ρίξτε κι άλλο ψάξιμο στα Ιντερνέτια – καί μή βαρυέστε! Αξίζει! Καί να θυμάστε, μένουμε μονάχα στο φυσικό επίπεδο· δεν αγγίζουμε κάν τα μεταφυσικά… πχ τον βίο καί την πολιτεία του Τζάκ Πάρσονς, ενός από τους ιδρυτές του Τζέϋ-Πί-Έλ, καί ταυτόχρονα οπαδού του Κρόουλυ.

Εντάξει, όλοι οι μεγάλοι της επιστήμης ήταν -καί είναι, καί σήμερα– ταυτόχρονα καί μεγάλοι αποκρυφιστές· πχ ο Νεύτων. Αλλά μένουμε μονάχα στο καθημερινό επίπεδο, καί δεν περιπλέκουμε τη συζήτηση.)

Συμπερασματικώς: ακόμη κι αν ο τελικός σκοπός μιάς έρευνας δεν είναι φανερός, ο επιστήμων οφείλει να βάζει το κακό με το νού του. Μεγάλο παιδί είναι, κάποια πράγματα οφείλει να τα ξέρει καί να τα σκέφτεται κατ’ ευθείαν.

Πρώτα την ύπαρξη του κακού, καί μετά όλα τα υπόλοιπα.


γ. Επιστημονικό ιερατείο – ολόσωμη φωτογραφία!

Τί καταλαβαίνουμε από τα μέχρι τώρα εκτεθέντα;

Ότι το επιστημονικό ιερατείο δεν έχει καθόλου αγαθούς σκοπούς. Εξυπηρετεί, δέ, τα σκοτεινά ιμπεριαλιστικά σχέδια κάποιων πολύ συγκεκριμένων κρατών (που αναφέρθηκαν στην αρχή του παρόντος). Μάλιστα, επειδή την επιστήμη τη θεωρεί (μονάχα ως) ως χρηστικό στρατιωτικό εργαλείο, δεν διστάζει να διαπράξει μέχρι καί κακουργήματα (δολοφονίες επιστημόνων), γιά να επιτύχει τους -πανάρχαιους- σκοπούς του.
Βλέπετε, δεν είναι μόνον οι πρόσφατες δολοφονίες των δύο γυναικών επιστημόνων στην Ελλάδα· είναι κι άλλες. Όπως πχ το ότι διάφοροι γιατροί, που καταγγέλουν τα εμβόλια, σιγά-σιγά κι ένας-ένας “εξαφανίζονται”… βρίσκονται σκοτωμένοι σε ερημιές, πνιγμένοι στη μπανιέρα τους, πυροβολημένοι… Καί οι εν λόγωι δεν γίνεται να φάνε κοροϊδία ως άσχετοι, ή μισότρελλοι· διότι, μέχρι να πούν όσα λένε, έχουν αποκτήσει μέγιστο επιστημονικό κύρος στον τομέα τους.
Τα ίδια καί οι συνάδελφοί τους, που καταγγέλουν τον αισχρό κομπογιαννιτισμό των δήθεν θεραπειών του καρκίνου.
Αν, τώρα, κάνουμε το επόμενο σκεπτικό βήμα, πρέπει ν’ αναρωτηθούμε: ποιός είναι ο “κοινός παράγων” όλων αυτών των κρατών, που υπαγορεύει τη συγκεκριμένη συμπεριφορά (“- Σκάσε καί δούλευε, ή σε φονεύω!”) στους “υποτελείς”;

Μά, το Κρόνιο ιερατείο, φυσικά!

Το οποίο δεν αποτελείται μονάχα απ’ αυτούς που σκεφτήκατε, αλλά κι από άλλους.
[Κι ευτυχώς, διότι αυτά τα υποϊερατεία έχουν μεν κοινούς σκοπούς -την παγκόσμια κυριαρχία καί την εξαφάνιση των Ελλήνων-, αλλά καί κάτι ψιλοδιαφορές μεταξύ τους· οι οποίες, μέχρι να τις διευθετήσουν ποτέ -άν…-, μας δίνουν εμάς τους Έλληνες τον χρόνο να γλυτώνουμε τη σφαγή μας.
Να την αναβάλουμε, δηλαδή· αλλά, αν μας κόβει έστω καί λίγο ως λαό, πρέπει να τρέχουμε με χίλια, ώστε να τη ματαιώσουμε οριστικώς.
Είναι κρίμα, εμείς, που ως λαός περάσαμε διά πυρός καί σιδήρου από παμπάλαιες εποχές, αμνημόνευτες, να έχουμε καταθέσει τα όπλα τώρα καί να τουρλοκωλιαζόμαστε στον εχθρό (ά, ρέ, μεγάλε Παλαιέ! lol!!!)· να μας έχει κοπεί η ανάσα απ’ το λαχάνιασμα, να κοντεύουμε να τα φτύσουμε από αντοχές σε ούτε κάν δυό χιλιάδες χρόνια -μέσα σε μιά κωλοεποχή των Ιχθύων καί βασιλείας του Κρόνου-, καί μάλιστα σε καθεστώς ημιελευθερίας.
Κρίμα καί ντροπή μας!]

Αυτό ακριβώς είναι το επιστημονικό οικοδόμημα της εποχής μας: ένα δουλάκι, ένα πουτανάκι της (κατασκότεινης) εξουσίας καί του χρήματος, το οποίο η εξουσία τό ‘χει υποταγμένο με τον βούρδουλα.

Τώρα, το να καθήσω ν’ αναλύσω ποιά καί πόσα καλά παράγει (διότι παράγει καί καλά), είναι μάλλον περιττό. Πάντως, σκεφθήτε πχ το ότι κάθε εξάμηνο παράγονται νέα μοντέλα κινητών τηλεφώνων με τρομερές δυνατότητες (πχ υπολογισμός ύψους εδάφους, που αποτελεί βοήθημα γιά όσους εξερευνούν σπήλαια), τη στιγμή που δεν έχουμε ακόμη μάθει τις δυνατότητες του ήδη υπάρχοντος μοντέλου… ενώι βοηθήματα (ξέρω ‘γώ ρομποτάκια) γι’ ανθρώπους με αναπηρίες, δεν τα βλέπεις ούτε με το κυάλι.

Παναπεί, από τεχνολογικά σκουπίδια έχουμε υπεραφθονία. Από τίποτε ουσιαστικώς χρήσιμο, όμως, όχι.
(Να πω καί γιά αγροτικά ρομπότ, να μαζεύουν πχ ελιές, που εδώ στην Ελλάδα τα έχουμε απόλυτη ανάγκη; Άσε, ξεφεύγουμε κατά πολύ στη συζήτηση.)

Κι απ’ την άλλη… τί να το κάνω το κινητό τηλέφωνο με τις δυνατότητες, τη στιγμή που κινδυνεύει η ίδια η ζωή μου, αν το Χάαρπ μου σωριάσει το σπίτι μ’ έναν σεισμό;… επειδή έτσι κατέβηκε στη γκλάβα μερικών εξουσιαστών;
Πριν κλείσω την ενότητα, να μην ξεχάσω ν’ αναφέρω το ότι οι ουσιαστικές έρευνες (πχ πυρηνική σύντηξη) παρεμποδίζονται καί καθυστερούν.

Αυτή ακριβώς είναι η επιστήμη: μιά δολοφονική σκατόγρια αφτιασίδωτη – κι οποιανού τ’ αρέσει. Οποιανού του ξυνίζει ο χαρακτηρισμός (καί πάει να τη βγάλει γκομενάρα), του συνιστώ να γράψει επιστημονική …φαντασία.
Γιατί όχι; Μπορεί καί να τα κονομήσει στο φινάλε.


δ. Αίτια της απερισκεψίας των ημετέρων επιστημόνων

Γιά τη συνέχεια της κουβέντας, να θυμάστε ότι μιλάω με γενικότητες. Ζωγραφίζω με χοντρές πινελιές. Οπότε, μή μου αρχίσει κανείς τα: “- Δεν είναι έτσι τα πράγματα, όπως τα λες!”, καί τα: “- Δεν έχεις δίκιο, καί συκοφαντείς!”. Δεν μιλάω τώρα επί προσωπικού. Κι όταν μιλήσω επί προσωπικού (παρακάτω), ας πρόσεχαν τις πράξεις τους οι κρινόμενοι!
Είναι, επίσης, καταφανές, ότι όλα τα προεκτεθέντα (καθώς κι όσα θα γραφούν παρακάτω) δεν πιάνουν μόνο τους Έλληνες επιστήμονες, αλλά ισχύουν καί διεθνώς. Όμως, όποτε μας δίδεται η ευκαιρία, πάντα θα κάνουμε κάποια ξεχωριστή αναφορά ειδικά στην εγχώρια παθογένεια.
Τούτων ειπωθέντων – κι εφ’ όσον πολλοί τα γνωρίζουν… Γιατί, τώρα, οι δκοί μας επιστήμονες σκέφτονται καί πράττουν απερίσκεπτα;
Το φαινόμενο δεν είναι ούτε συμπτωματικό, ούτε δυσεξήγητο. Αλλά θα δούμε τις παραμέτρους του κάπως αναλυτικά.


δ1. Ατομικοί παράγοντες

i. Καλός εδώ, όχι καλός εκεί.

Οι επιστήμονες είναι καλοί στον τομέα τους. Αλλά δεν είναι απαραίτητα καλοί σε όλα τα υπόλοιπα. Φυσικό αυτό, ανθρώπινο. Δεν προλαβαίνεις να τα μάθεις, ή να τα δείς όλα, στα πλαίσια μιάς ανθρώπινης ζωής. Πολλώι δέ μάλλον στα μικρότερα χρονικά πλαίσια της επαγγελματικώς ενεργού ζωής (σπουδές, καριέρα). Ακόμη χειρότερα, δεν μπορείς να τα θυμάσαι όλα!
Έτσι (ως χαζό παράδειγμα), ένας σημερινός Έλλην επιστήμων διδάχθηκε μέν Οικοκυρικά στην Α’ Γυμνασίου· αλλά άντε βάλ’ τονε να κρατήσει νοικοκυριό! Lol!!!

ii. Νοημοσύνη των επιστημόνων.

Ο περίφημος δείκτης νοημοσύνης!
Αν καί -όπως μαθαίνω- η κλίμακα Στάνφορντ-Μπινέ έχει ψιλοκαταργηθεί, γιά να συνεννοούμαστε (επειδή στα διάφορα περιοδικά εξακολουθούν να κυκλοφορούν διάφορα τέστ νοημοσύνης βασισμένα σ’ αυτήν, οπότε όλος ο κόσμος αναφέρεται σ’ αυτήν), θα πω ότι οι σημερινοί επιστήμονες κατά μέσον όρο έχουν μιά νοημοσύνη του 145. (Θεωρητικώς, στα 150 βρίσκεται το όριο της μεγαλοφυΐας.) Η μεγάλη μάζα τους, δηλαδή. Το μέγιστο ποσοστό τους.
Γιατί όχι μεγαλύτερη;
Όχι παραπάνω νοημοσύνη, διότι οι μεγαλοφυΐες είναι ανεξέλεγκτες… καί το παλιό αξίωμα της πιάτσας ορίζει ότι: συνεργάτη, που δεν μπορείς να τον ελέγξεις, του δίνεις δρόμο.
(Αυτό ισχύει ΑΠΟΛΥΤΑ καί στον εμπορικό τομέα· μέχρι καί στους πιτσιρικάδες, που κάνουν ντελίβερυ στις πίτσες. Όποιος από δαύτους αρχίσει καί μιλάει πχ γιά συνδικαλιστικές απαιτήσεις, δεν θα ξαναδεί δουλειά.)

Άσε που η μεγαλοφυΐα με την τρέλλα πολλές φορές έχουν δυσδιάκριτα όρια.
Εντάξει, υπάρχουν καί αρκετοί μεγαλοφυιείς επιστήμονες. Καί διότι χρειάζονται να ξελασπώνουν το νοητικό τέλμα των υπολοίπων, καί διότι σε κρίσιμες καταστάσεις (πχ κατασκευή νέων όπλων) μόνο σ’ αυτούς μπορούν να στηριχτούν. Αλλ’ αυτούς τους ελέγχουν με άλλους τρόπους, ώστε να μην παρεκκλίνουν. Τρόπους, όπως: πολλά λεφτά, γκόμενες, “αόρατους” κατασκόπους σε κάθε βήμα τους. (Οι συγκεκριμένοι επιστήμονες μπορεί να μην βλέπουν τους κρυπτόμενους στα εκατό μέτρα “άντρες με τα μαύρα”, αλλά την επικρεμάμενη απειλή θα τη νοιώθουν συνεχώς. Υπάρχουν τρόποι…)

Τώρα, στα πλαίσια του σημερινού επιστημονικού οικοδομήματος, αρκετά μεγαλύτερη σημασία -γιά την εξουσία- έχει η εθελουσία υποταγή του επιστήμονα στο ιερατείο, κι όχι η νοημοσύνη του. Εξ ού καί το γελοίο, εντελώς αναχρονιστικό μεσαιωνικό έθιμο των συστατικών επιστολών, που απλά βεβαιώνει ότι ο κομίζων είναι “δικό μας παιδί”. Πιστό μασωνάκι του ιερατείου!
(Κι όχι ότι είναι “καλός” καί “τις αξίζει” τις συστάσεις, που λένε οι αφελείς. “Καλός” με ποιά κριτήρια, ρέ μοσχάρια; Ισχύουν τα ίδια κριτήρια επιστημονικής δεξιότητας παγκοσμίως; Άλλως τε, εσείς οι ίδιοι κόπτεσθε γιά την “ακαδημαϊκή ελευθερία”, καί ΔΕΝ τα θέλετε – ώστε να δούμε καθαρά πόσ’ απίδια βάν’ ο σάκκος …των “καλών”, σε ευθεία σύγκριση όλων με τους ΙΔΙΟΥΣ κανόνες παντού!)

Στο κάτω-κάτω, ορθώς κρίνουν οι κρυφοί “ιεράρχες” της κυρά-επιστήμης: το να βάζει κανείς στη σωστή θέση κουτάκια καί χρωματάκια (καί δή, υπό την πίεση χρονομετρημένου τέστ) μπορεί να είναι κριτήριο εξυπνάδας, αλλά δυστυχώς δεν αρκεί από μόνο του…
…Όπως έχει αποδείξει αμέτρητες φορές η ίδια η ζωή.

Μιά νοημοσύνη του 145 είναι υπεραρκετή να σου δώσει πτυχία καί διδακτορικά (καί καθηγητηλίκια), μπροστά δέ στους κοινούς θνητούς φαίνεσαι θεούλης. Αλλά δεν είναι αρκετή γιά νοητικά άλματα. Άλλο η σχετικώς υψηλή νοημοσύνη, κι άλλο η θεία φλόγα που έχουν μέσα τους οι χαρισματικοί ιδιοφυιείς.

[Παρένθεση: Παρά το ότι οι μετρήσεις δείχνουν παγκοσμίως πτώση του μέσου iq όσο περνάει ο καιρός, ένα iq γύρω στο 145 δυσκόλως επαρκεί σήμερα. Ειδικά γιά το σημερινό εξελικτικό επίπεδο επιστήμης καί τεχνολογίας, πρόκειται μάλλον γι’ αστείο. Μπορούμε να μιλάμε γιά επιστήμονα με σοβαρές προοπτικές, μονάχα με iq από 155 καί πάνω…
…Όπως πχ οι προπονητές του επαγγελματικού μπάσκετ αρνούνται πλέον να συζητήσουν γιά σωματικό ύψος παίκτη κάτω του 1.95 – δεμπανα κάνει “παπάδες” με τη μπάλλα ο λεγάμενος. Βλέπετε, μπροστά στους αραπάδες του 2.20 θεωρείται …νάνος!
Με iq<=145 έχουμε ένα ακίνδυνο επιστημονικό σκλαβάκι, καί τίποτ’ άλλο. Αλλά, βέβαια, αν το παιδί δεν είναι “δικό μας”, δεν μπορούμε να (το) κάνουμε ό,τι θέλουμε…
…κι οι μπαγάσηδες οι πράγματι έξυπνοι δεν ελέγχονται! Τουλάχιστον, δεν ελέγχονται εύκολα.]

Έτσι, αρκετοί του iq 145 επιδεικνύουν μιά ιδιότυπη αυτογνωσία, σκεπτόμενοι ότι “δεν τους παίρνει” γιά πολλά-πολλά, οπότε αρκούνται σε μιά έμμισθη θεσούλα καί στη διεκπεραίωση των (φανερών, ή συγκεκαλυμμένων) εντολών των “αοράτων”. Πάντως, ακόμη κι αυτή η ψιλομοιρολατρική στάση ζωής (δηλαδή η μετάθεση των ηθικών ευθυνών) δεν παύει να είναι επικίνδυνη.

iii. Ο συναισθηματικός παράγων

Δεν είναι μονάχα η ανεπαρκής προς τούτο νοημοσύνη του “μέσου επιστήμονα”, που εμποδίζει το ξεκόλλημα από νοσηρές καταστάσεις.
Είναι καί το συναίσθημα.
Πώς;
Ο επιστήμων είναι άνθρωπος, καί ως άνθρωπος έχει συναισθήματα. Τί εννοώ; Δεν γνωρίζω αν πρόκειται γιά τη σωστή ορολογία (από ψυχο-κατιτίς επιστήμες, έχω πανηγυρική άγνοια), πάντως στα συναισθήματα περιλαμβάνω καί τα νοητικά φίλτρα.

Παράδειγμα, γιά να γίνω κατανοητός – η φράση:
Ο Αϊνστάϊν ήταν βλάξ!
Εάν η συντριπτική πλειονότητα των σημερινών Φυσικών σ’ ακούσουν να λες αυτή την πρόταση, θα σπεύσουν να σε κατασπαράξουν. Όχι επειδή δεν ήταν βλάκας ο περί ου ο λόγος…

[Ήταν!… Μην επιμένετε στο αντίθετο, διότι θα σας κάνω ν’ ακούτε “Φυσική”, καί να σας λούζει κρύος ιδρώτας! Μέχρι τότε, όμως, ψάξτε να βρήτε ποιός είπε γι’ αυτόν την άπαιχτη κακία: “- Το βιολί που παίζει στη Συναγωγή είναι χειρότερο απ’ τη Φυσική που ξέρει!”, καί γιατί την είπε.
Ίσως η έρευνα αυτή σας διδάξει κάποια πράγματα…
…Ένα εκ των οποίων είναι να μην εκφέρετε γνώμη γιά θέματα, γιά τα οποία δεν ξέρετε την τύφλα σας.]

…Αλλά διότι στο μυαλουδάκι τους είναι αδιανόητο το ενδεχόμενο να ήταν βλάξ κάποιος, που τον εξυμνούν συστηματικά καί σε εμετικό βαθμό (σχεδόν) όλοι – από τα πανεπιστημιακά βιβλία, μέχρι τους καθηγητάδες τους.
Δηλαδή, μόνοι τους έχουν χτίσει τα νοητικά τείχη τους! Πώς να ξεκολλήσουν μετά απ’ αυτά;

[Παρένθεση: Έμ, έχουν απόλυτο δίκιο οι αναρχικοί, που γράφουν στους τοίχους: “- Να τρώτε σκατά! Τρισεκατομμύρια μύγες αποκλείεται να κάνουν λάθος!”
Βέβαια, αυτοί το γράφουν γιά το …“αυτόματο δίκαιο” της πλειοψηφίας του 51% στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες του καιρού μας. Αλλά ταιριάζει απολύτως καί σε καταστάσεις του τύπου: “- Ο βασιλιάς είναι γυμνός!”, όταν σχεδόν όλοι τον βλέπουν …ντυμένον.]

Φυσικά ( ; ), το να κρίνουν οι ίδιοι, με τις δικές τους νοητικές δυνάμεις, πρόσωπα καί καταστάσεις, ουδέποτε τους πέρασε απ’ το μυαλό. Άσε που δεν μπορούν, διότι το iq 145 δεν το επιτρέπει αυτό. Γιά να κρίνεις σε τέτοιο βαθμό κάποιον, καί δή Νομπελίστα, πρέπει όχι μόνο νά ‘χεις ρίξει το διάβασμα της αρκούδας, αλλά καί να έχεις κατανοήσει ΑΡΙΣΤΑ όχι μόνο το τί διάβασες…
…Αλλά καί το τί δεν πάει καλά σε όσα διάβασες!
Ποιός να τό ‘χει κάνει αυτό, όμως; Ελάχιστοι!

Εννοείται, βέβαια, πως αν βρεθεί ο εξυπνότερος από σένα καί σου γκρεμίσει τον μέχρι τότε κόσμο σου, γίνεσαι κατ’ ευθείαν πελάτης ψυχολόγων! (Ου μήν καί ψυχιάτρων.) Το γκρέμισμα του μέσα μας ψυχονοητικού οικοδομήματος δεν αντέχεται – ούτε κάν οι επιστήμονες δεν το αντέχουν αυτό!
Γι’ αυτό, λοιπόν, το συναίσθημα καί τα νοητικά φίλτρα δεν επιτρέπουν το (έστω, εύκολο) ξεκόλλημα ακόμη κι από στρεβλές αντιλήψεις.

Ακόμη ένα παράδειγμα, που το χρησιμοποιώ όποτε θέλω να σπάσω πλάκα με (τρομάρα τους!) …συναδέλφους:

Το γεγονός ότι ο Ήλιος έλκει βαρυτικώς τη Σελήνη με αρκετά μεγαλύτερη βαρύτητα απ’ όση η Γή. (Κάπου 711 φορές, αν υπολόγισα σωστά – με τη Σελήνη στο απόγειό της.) Άρα, η Σελήνη έπρεπε πρό πολλού να έχει ξεκολλήσει απ’ την τροχιά της καί νά ‘χει φύγει στο διάστημα!… (Ξεκινώντας την πορεία της οποτεδήποτε συνέβη, ή συμβεί στο μέλλον έκλειψη Ηλίου.)

Όταν τους το λέω, η πρώτη τους αντίδραση είναι: “- Λες μαλακίες!”
Καραμπινάτη συναισθηματική αντίδραση μηδέν λογικής, δηλαδή· αλλά σιγά μην πτοηθώ απ’ τα ποντικάκια αυτά, κοτζάμ γάτος! 🙂

Η δεύτερη φάπα που τους ρίχνω, είναι ότι αυτό το διατύπωσε πρώτος ο Ισαάκ Ασίμωφ. (Αν θυμάμαι καλά, που μάλλον θυμάμαι καλά.)

Πάλι επεμβαίνει το συναίσθημα, καί τους κάνει να χαμογελούν ηλίθια, καί να λένε μασημένες αμήχανες καί άνευ νοήματος προτασούλες (με βλέμμα στον τοίχο), του τύπου: “- Ά, ναί!…”
Καί τότε, τρώνε την κλωτσιά στο κεφάλι:
“- Να χέσω τα πτυχία σας, ρέ ζώα! Τον νόμο του Νεύτωνα γιά τη βαρυτική έλξη τον μάθατε; Τα δεδομένα μαζών Ήλιου–Γής–Σελήνης καί αποστάσεων αυτών των ουρανίων σωμάτων μεταξύ τους, μπορείτε να τα βρήτε; (Αν εσείς, οι αναγνώστες μου, έχετε περιέργεια, η μέση απόσταση Γής-Σελήνης βρίσκεται στο άρθρο γιά τη Σελήνη.) Υπολογισμούς επιπέδου Γυμνασίου ξέρετε να κάνετε; Έ, άει σιχτήρ, ζωντόβολα, που θα μου την πήτε κιόλας! Άει σιχτήρ, κι εσείς καί οι δασκάλοι σας, που σας κάνανε πτυχιούχους!”
Δεν χρειάζεται να προσθέσω έτερόν τι.

iv. Η χρησιμοθηρία

Χαρακτηριστικό ειδεχθές γνώρισμα της εποχής μας… Ό,τι δεν μας βολεύει (αντικείμενα, καταστάσεις, άνθρωποι), πάει στα σκουπίδια.
Στην Ελλάδα, στις μικρές μαθητικές ηλικίες εκδηλώνεται ως βαθμοθηρία, αλλά έχει κι άλλες μορφές. Πχ συμμετοχή σε απίθανα αθλήματα – τα οποία, εφ’ όσον εντάσσονται στο πρόγραμμα των Ολυμπιάδων, πιθανόν να επιτρέψουν την είσοδο στο πανεπιστήμιο χωρίς εξετάσεις. (Αφού κάτι τέτοιες μαλακίες τις νομοθετεί κατά καιρούς το ψευτο-Ρωμαίικο.)

[Έμ, βέβαια! Αφού “αγωνίζεται” το παιδί, γιατί να «ταλαιπωρηθεί” με εξετάσεις; Αυτές είναι γιά τους υπόλοιπους, δηλαδή τα κορόϊδα που δεν κάνουν σπρίντ με ποδήλατο, ξέρω ‘γώ.
(Μπερδεγουέη, το να κοιτάζονται δυό τύποι απάνω σε ποδήλατα σαν κεραμιδόγατοι, που πρόκειται να τσακωθούν, συνιστά το δεύτερο σε έλλειψη νοήματος -παναπεί σε ανοησία– ολυμπιακό άθλημα. Το πρώτο είν’ εκείνο, που σπρώχνουν μ’ ένα ματσούκι έναν δίσκο απάνω στον πάγο, καί πάνε από μπροστά κάτι άλλοι καί σκουπίζουν τον πάγο. Τί τους κοιτάτε; Βαράτε τους, λέμε!!!  🙂  )
Φυσικά, στους χαζοπόνηρους αυτούς μαθητές -μαζί με τους χαζοπόνηρους γονείς τους- δεν πέρασε ποτέ η σκέψη ότι, με την ίδια λογική, εφ’ όσον ο γράφων υπήρξε μαθηταράς, έπρεπε να παίζει μόνιμα φερ’ ειπείν στην εθνική ποδοσφαίρου.
Μή γελάτε καθόλου! Γιά τη “λογική” του νεο-Έλληνα μιλάμε. Δεν είναι γιά γέλια, γιά θρήνους είναι… αφού κάτι τέτοιοι τριγύρω μας, αντί να είναι κλεισμένοι σε άσυλο, είναι αμολητοί να ψηφίζουν, να τεκνοποιούν, καί να οδηγούν οχήματα.]

Διεθνώς, τώρα, η χρησιμοθηρία εκφράζεται με το αξίωμα: “Ο χρόνος είναι χρήμα!”. (Προτεστάντικη “ηθική”, βλέπεις…) Το οποίο “νόμιμο καί ηθικό” αξίωμα με τη σειρά του οδηγεί στην ελάχιστη απαιτούμενη προσπάθεια.
Δηλαδή: εφ’ όσον το πανεπιστημιακό βιβλίο γράφει ότι ο γάϊδαρος πετάει, γιά να περάσουμε τις εξετάσεις, γράφουμε …ότι ο γάϊδαρος πετάει. Ποιός κάθεται, τώρα, να δεί αν πράγματι πετάνε τα γαϊδούρια! Χαμένος χρόνος!… Που, στο κάτω-κάτω, δεν σου επιβάλλει κανείς να τον χάσεις.
Αφού το επιστημονικό κατεστημένο ικανοποιείται μ’ αυτά τα ελάχιστα κριτήρια καί σε κρίνει ικανόν γιά πτυχία καί τέτοια καλούδια, τότε γιατί να πας γιά το περισσότερο;
Όποιος το κάνει (σαν τον γράφοντα), σύντομα θα διαπιστώσει ότι το 24ωρο έπρεπε να έχει …εκατό ώρες, ώστε να χωράει καί το σωστό σε χρονική έκταση διάβασμα. (Σωστό, άμα θες να κάνεις σωστή δουλειά. Άμα θες να ξεγελάς τον εαυτό σου καί την κοινωνία, πως δήθεν κάτι έκανες, πήγαινε απ’ το γρήγορο μονοπάτι. Όμως, μαγικά χάπια που σε κάνουν σοφόν καί γνώστη σε μιά ώρα, δεν υφίστανται.)
Πράγμα που σημαίνει ότι ναί μέν, αν καθυστερήσεις σε “περιττά” διαβάσματα, μαθαίνεις άριστα την επιστήμη σου, αλλά οι επαγγελματικές ευκαιρίες σου έχουν διαφύγει πρό πολλού. (Παθώς καί μαθώς ο οικοδεσπότης σας… Ξέρω καλά τί σας λέω.)


Βέβαια, όταν μετά από δεκαετίες οι χρησιμοθήρες αυτοί της ελάχιστης προσπάθειας (καί δή, τυχόν φέροντες τον τουπέ του καθηγητή πανεπιστημίου), βρεθούν μπροστά σε κανέναν διαβαστερόν ιδιόρρυθμο (σαν εμένα), θα γίνουν (επιστημονικώς) ρεζίλι των σκυλιών, καί δεν θα ξέρουν από πού να φύγουν.
Αλλά ποιός χέστηκε, θα μου πείς… Προσωπικώς, άμα περίμενα “τον έπαινο του δήμου καί των σοφιστών” από την κοινωνία μας (γιά το διάβασμα που έριξα καί ρίχνω), υποθέτω ότι θά ‘πρεπε να ενσαρκωθώ καμια δεκαριά φορές ακόμη, μέχρι να τον ακούσω. Όπερ άκυρον.


γ2. Κοινωνικοί παράγοντες

v. Η εκπαίδευση

Αυτή περιλαμβάνει τόσο την εκπαίδευση στο σπιτικό περιβάλλον, όσο καί την εκπαίδευση στα σχολεία.

v1. Η εκπαίδευση στο σπίτι.

Οι σημερινοί 50άρηδες έως 30-κάτι-άρηδες, δηλαδή οι γονείς των τωρινών φοιτητών καί μαθητών (αν υποτεθεί ότι τεκνοποιείς στα 30 σου), δηλαδή οι γεννηθέντες χοντρικά από το 1970 μέχρι το 1985, είναι άτομα που μεγάλωσαν στην εποχή των πρώτων ηλεκτρονικών υπολογιστών καί της σχεδόν απόλυτης ελευθεριότητας (γονεϊκής / κοινωνικής / σχολικής), μέχρις ασυδοσίας.

Ως αποτέλεσμα, δεν γνωρίζουν, δεν καταλαβαίνουν, καί ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ να καταλάβουν:

• τί θα πεί “περιορισμός”,
• τί θα πεί “υποχρεώσεις”,
• τί θα πεί “συνέπειες” (λόγων καί πράξεων).

Επίσης, αγνοούν επιδεικτικώς καί το τί θα πεί “ευθύνη”. Ή, μάλλον, αυτό το ξέρουν, αλλά θεωρούν πως πάντα είναι θέμα …αλλωνών. Ποτέ δικό τους!  🙂

Κάτι τέτοιοι είναι όσοι πάνε στα σχολεία κι απειλούν τους εκπαιδευτικούς, διότι -κατ’ αυτούς- “δεν είναι δυνατόν” το τσογλάνι τους να έκανε φασαρία μέσα στην τάξη, ή να έβρισε τους δασκάλους του, ή να ξεκίνησε καυγάδες, ή να έσπασε τα μούτρα συμμαθητών του, ή να κατέστρεψε σχολική περιουσία. Τα κωλόπαιδά τους είναι …αγγελούδια, κι ας βοά όλος ο σύλλογος των εκπαιδευτικών (μαζί με τους μαθητές) ότι …δεν είναι!

Όπως καταλαβαίνετε, ο ανεξέλεγκτος εγωϊσμός καί ξερολισμός του κάθε παπάρα είναι αυτός, που μας οδήγησε -ως χώρα- στον σημερινό γκρεμό. Κι όταν αυτός ο εγωϊσμός (μαζί με την δίδυμη αδελφή του, την κακοήθεια) μεταλαμπαδευτεί σε ένα όντως έξυπνο καί φιλόδοξο παιδί, τότε …χέσε μέσα.
Είναι, όμως, φανερό ότι οι εξαιρέσεις στον “κανόνα του εγωϊσμού” είναι ελάχιστες· επομένως, θα χρειαστούμε ολόκληρα φορτηγά με κωλόχαρτο γιά να σκουπιστούμε. (Καί μωρομάντηλα, διότι τέτοιο σκατό κολλάει.)

Εδώ καί 35 χρόνια, λοιπόν, έχουμε ολόκληρες γενιές χαμένες, διότι έχασαν την ισορροπία τους – αφού τα δικαιώματα ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ πρώτα υποχρεώσεις… κι αυτά τα άτομα -γέρνοντας την παλάντζα μονόπλευρα- ζητάνε μόνο καί συνεχώς δικαιώματα. Τις υποχρεώσεις δεν τις έχουν κάν ακουστά.

Θα μου πουν μερικοί… Ναί, στραβός ο δρόμος τους, αλλά τα νέα παιδιά είναι εξυπνότερα από τις παλιότερες γενιές.
Σοβαρά; Εγώ γιατί δεν το βλέπω αυτό;
Διότι ο πράγματι έξυπνος πάντα σκέφτεται τις συνέπειες! Τί θα γίνει, ας πούμε, αν όοοοολοι αρχίσουν να ζητάνε τα -έστω καί νομιζόμενα- δικαιώματά τους, μήν κάνοντας πίσω ούτε χιλιοστό; Απλούστατα, θα κυκλοφοράμε όλοι με καραμπίνες, κι ο πιό γρήγορος “δικαιωματούχος” θα τρώει λάχανο τον πιό αργόν. Με στραβοκοίταξες; Πέθανες! Αυτό θα γίνει.
Έξυπνο; Δεν θα τό ‘λεγα.
[Αν οι “δικαιωματιστές” θέλουν αυτό, δηλαδή το να γίνει η κοινωνία ζούγκλα… συμφωνώ! Προσωπικώς, ανήκω στα αρπακτικά, κι όχι στα φυτοφάγα – κι έτσι, θα έχω την ευκαιρία να ξεβρωμίσω τη χώρα μας από πολλά άχρηστα όντα!  🙂  Απορώ, όμως, γιατί δεν το προχωράνε, αφού το θέλουν τόσο πολύ!]

Κι έτσι, οι νέοι μας επιστήμονες είναι άτομα, που μεγάλωσαν σε κλίμα παραχαϊδέματος του εγωϊσμού τους. Κι αν το ξέρουν καί οι ίδιοι πως είναι ευφυείς (στην επιστήμη τους), τότε…
…Ποιές “ευθύνες”;
Ποιά “καθήκοντα”;
Τί τσαμπουνάει εκεί αυτός ο Εργοδότης γι’ αυτοπεριορισμό; Άσε μας, τώρα, μωρέ, με τον κάθε διαδικτυακό μισόμουρλο!

v2. Η σχολική εκπαίδευση

Είναι γνωστά τα χάλια της εγχώριας σχολικής εκπαιδεύσεως, αν καί σε αρκετές χώρες του εξωτερικού δεν πάνε πίσω. (Γι’ άλλους λόγους, βέβαια -κυρίως ωμής εμπορικότητας-, κι όχι επειδή τυγχάνουν προτεκτοράτα, σαν εμάς.) Σ’ εκείνες τις χώρες, το σκεπτικό είναι πως τα τζαμπέ δημόσια σχολεία υπάρχουν γιά την -υποβαθμισμένη- πλέμπα, το γυφταριό δηλαδή, καί η καλή δουλειά πρέπει να γίνεται μονάχα στα ιδιωτικά.

Τώρα, αν οι κρατούντες πράγματι έχουν ανάγκη κάποιον πανέξυπνον, αλλά φτωχόν, έχουν τις υποτροφίες. (Άσε που αυτός τους δίνει ένα “δημοκρατικό άλλοθι”, ότι δηλαδή η εκπαίδευση δεν έχει στεγανά, αλλά είναι προσβάσιμη σε όλους – δημοκρατικώς πως.) Καί γιά τα τεράστια έξοδα των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων (κι όχι μονάχα των ιδιωτικών) έχουν τους χορηγούς.

[Παρένθεση: Κατά καιρούς, έχει ανοίξει (καί κλείσει) στη χώρα μας η συζήτηση γιά ιδιωτικά πανεπιστήμια. Ναί μέν, τα μονοπώλια δεν είναι κάτι καλό, ακόμη καί τα κρατικά… αλλά, όσοι μιλάνε γιά ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Ελλάδα, είναι επιεικώς ανόητοι· βλέπετε, τους διαφεύγει το τρομερό κόστος πχ των μηχανημάτων της Ιατρικής Σχολής, ή των εργαστηρίων του Φυσικού Τμήματος.
Αυτά δεν καλύπτονται από ιδιώτες, παρεκτός αν αυτοί τυγχάνουν πχ εφοπλιστές καί βάλουν πολύ βαθειά το χέρι στην τσέπη. Τέτοια έξοδα κατά 99% παγκοσμίως καλύπτονται μονάχα από κρατικό προϋπολογισμό.
Τώρα, βέβαια, η ιδέα ότι με μερικές αίθουσες, συν μερικούς πίνακες καί μερικούς υπολογιστές, άντε καί μιά βιβλιοθήκη, φτιάχνεις ιδιωτικό πανεπιστήμιο, είναι λίαν επιεικώς ηλίθια – ακόμη καί γιά σπουδές Θεολογίας. Αλλά δεν θα το αναλύσω εδώ.]

Ειδικά στα καθ’ ημάς, επομένως, το κράτος στους πραγματικά ταλαντούχους κλείνει πονηρά το μάτι, καί τους λέει να περάσουν στα μουλωχτά απ’ την πίσω πόρτα. Όχι να βαλτώνουν στα υποβαθμισμένα δημόσια σχολεία, με την πλέμπα. Όχι να περιμένουν στην ουρά, με τον πολύ κόσμο. (Όπως ακριβώς γίνεται καί στις δημόσιες υπηρεσίες, όπου οι έχοντες μπάρμπα στην Κορώνη εξυπηρετούνται πρώτοι.) Ήτοι: να φροντίσουν να πάρουν τις συστατικές επιστολές, καί να φύγουν σφεντόνα γιά έξω.
Εννοείται, βέβαια, ότι όσοι δικοί μας επιστήμονες φεύγουν έξω, είναι οριστικώς χαμένοι γιά την Ελλάδα. Σιγά μην ξανάρθουν να προσφέρουν εδώ τις υπηρεσίες τους! Άσε που στο προτεκτοράτο μας κάτι τέτοιο απαγορεύεται αυστηρώς – κι αυτοί το ξέρουν.

[Παρένθεση: Αν θυμάμαι καλά, τουλάχιστον το φίλιο ιστολόγιο “Ζεύς Ελαύνων” έθιξε το καυτό θέμα, ότι οι ξένοι (Άτλαντες καί παρεμφερείς) όντως έχουν ανάγκη από δικούς μας επιστήμονες, γιά να τους ξελασπώνουν στα δύσκολα. Γι’ αυτό κι έχουν οργανώσει με πολύ βαθειές ρίζες το επιστημονικό “παιδομάζωμα” των Ελλήνων.
Ναί, γνωστό, αλλά δεν τους έχουν ανάγκη τους δικούς μας μονάχα γι’ αυτό. Τους έχουν καί γιά το Ελληνικό dna! Γι’ αυτό κι έγραψα παλιότερα: “- Προσοχή οι αρσενικοί στην δήθεν αθώα αλλοδαπή τουριστριούλα!” Εντάξει, Έλληνες είμαστε, καί θερμοί!… κι είναι λεβεντιά ν’ αναγνωρίζεις ότι εσύ τη γκάστρωσες, καί να μην κάνεις την πάπια μπροστά στις ευθύνες σου. Αλλά,… προσοχή, είπαμε!

Μεγάλη κουβέντα αυτή, η περί του Ελληνικού dna, αλλά δεν θα την ανοίξουμε εδώ.]

vi. Οι περιορισμοί.

Του εγωϊστή ο τράχηλος περιορισμόν δεν υπομένει· αλλά, έλα, όμως, που υπομένει!  🙂

Πώς ερμηνεύεται αυτό το παράδοξο;

Απλούστατα, περιορισμός από περιορισμό έχει διαφορά! Κάποιους περιορισμούς οι νέοι μας επιστήμονες δεν θέλουν να τους ακούνε κάν, κάποιους άλλους, όμως, τους καταπίνουν αμάσητους – καί λένε καί «ζήτω»!
Ακόμη καί μέσα στον τομέα τους, οι επιστήμονες έχουν εργασιακούς, αλλά καί νοητικούς περιορισμούς. Καί αμέσους, καί εμμέσους πλήν σαφείς. Πχ, απαγορεύεται (φερμπόττεν!) ν’ αμφισβητήσουν κάποια επιστημονικά “δόγματα”. Εάν αγνοήσουν την “αόρατη”, επικρεμάμενη ως σπάθη απαγόρευση καί το πράξουν, σύντομα θα βρεθούν χωρίς δουλειά – καί με σύσσωμο ένα τσούρμο πληρωμένων αλητών στην καμπούρα τους, να τους ειρωνεύονται καί να τους βρίζουν διαδικτυακώς.
Έτσι, ο Αϊνστάϊν ήταν μεγαλοφυιής, η θεωρία της εξελίξεως ισχύει 100%, καί ούτω καθ’ εξής.

[Τώρα, βέβαια, το πώς γίνεται να υπάρχουν καί ταυτόχρονα να …μήν υπάρχουν αδρανειακά συστήματα αναφοράς, μόνον ένας τέτοιος μεγαλοφυιής -της καρπαζιάς- τό ‘ξερε· όπως καί το γιατί υπάρχουν σήμερα πίθηκοι, αν ο άνθρωπος κατάγεται από τον πίθηκο (δηλαδή, πώς συνέβη καί δεν εξανθρωπίστηκαν όλες ανεξαιρέτως οι μαϊμούδες), αυτό τό ‘ξερε έτερος μεγαλοφυιής του είδους γιουντάϊκους. Εμείς οι κοινοί θνητοί ντέ γκανταλαβαίνει τέτοια υψηλά νοήματα.
“- Ρέ Εργοδότη, αφού οι χιμπαντζήδες έχουν 96% ίδιο dna μ’ εμάς! Τί αμφισβητείς;”
Αμφισβητώ την αφελή αντίληψη ότι η τεχνολογική εξέλιξη είναι γραμμική, καί συνέβη άπαξ στην Ιστορία καί την Προϊστορία. Οι χιμπαντζήδες είναι εργαστηριακά δημιουργήματα μιάς κάποιας παμπάλαιης εποχής προηγμένου τεχνολογικού πολιτισμού – καί με στοίχημα. Μόνο που αγνοώ τόσο την εποχή που έγινε, όσο καί τον σκοπό του πειράματος αυτού.]


(συνεχίζεται)


πηγή