Αφιερωμένο στους μαχητικούς σχολιαστές του Διόδοτου
Μία ανάλυση βασισμένη στο κεφάλαιο 10c της πραγματείας του ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ
«ΠΕΡΙ ΠΑΙΔΩΝ ΑΓΩΓΗΣ» σχετικά με το θέμα της οργής και του τρόπου
διαχείρισής της.
Ο Πλούταρχος στο βιβλίο του «Περί Παίδων Αγωγής», στο κεφάλαιο 10c,
αναπτύσσει την άποψή του σχετικά με το θέμα της οργής και του τρόπου που
πρέπει να μάθουμε να την διαχειριζόμαστε.
Μέσα από συγκεκριμένα παραδείγματα μας επιτρέπει να κατανοήσουμε ότι
ακόμα και πολύ σπουδαίοι άνθρωποι, ακόμα και μεγάλοι Φιλόσοφοι, όπως για
παράδειγμα ο Πλάτωνας, έρχεται κάποια στιγμή στην ζωή τους που φτάνουν
στο σημείο να οργιστούν.
Πώς διαχειρίζονται λοιπόν την οργή τους και κυρίως πώς καταφέρνουν να
την ξεπεράσουν;
Ας παραδειγματιστούμε από τον τρόπο αντιμετώπισης των μεγάλων ανδρών της
αρχαίας Ελλάδας και ας προσπαθήσουμε στον βαθμό που μπορούμε και εμείς
να τον υιοθετήσουμε, καθώς από ένα τέτοιο εγχείρημα, μόνο κερδισμένοι
μπορούμε να βγούμε και καλύτεροι άνθρωποι, όπως θα ήθελε άλλωστε και ο
Πλούταρχος που μας μεταφέρει για άλλη μία φορά όλες αυτές τις υπέροχες
γνώσεις.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΟΜΙΛΗΤΗ Ο Γιώργος Χαραλαμπίδης γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1969. Από μικρός έδειξε ενεργά το ενδιαφέρον του για την Αρχαία Ελλάδα μελετώντας φιλοσοφία και παρακολουθώντας πλήθος εξειδικευμένων μαθημάτων, με στόχο την εναρμόνιση της ζωής του με τα Ελληνικά Ιδεώδη και την επίτευξη του «Εὐ Ζῆν». Σπούδασε στο τμήμα «Ελληνικού Πολιτισμού» της σχολής Ανθρωπιστικών Σπουδών του ΕΑΠ. Παραδίδει σεμινάρια και διαλέξεις, αρθρογραφεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά. Ασχολείται ιδιαιτέρως με την παλαιογραφία και την σύγχρονη απόδοση των αρχαίων κειμένων των μεγάλων μας Φιλοσόφων. Είναι μέλος του Αριστοτελικού Ομίλου Αθηνών και του ερευνητικού κέντρου «Βιομιμητισμός Ελλάδος», ως υπεύθυνος μοντέλων των αρχαίων πολιτισμών και ιδιαιτέρως του Ελληνικού. Περισσότερες πληροφορίες για τον συγγραφέα στην ιστοσελίδα: http://www.georgecharalampidis.gr
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Για οποιαδήποτε πληροφορία ή καταγγελία, παρακαλούμε, ενημερώστε μας στην κεντρική ιστοσελίδα: http://www.fryktories.net
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΟΜΙΛΗΤΗ Ο Γιώργος Χαραλαμπίδης γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1969. Από μικρός έδειξε ενεργά το ενδιαφέρον του για την Αρχαία Ελλάδα μελετώντας φιλοσοφία και παρακολουθώντας πλήθος εξειδικευμένων μαθημάτων, με στόχο την εναρμόνιση της ζωής του με τα Ελληνικά Ιδεώδη και την επίτευξη του «Εὐ Ζῆν». Σπούδασε στο τμήμα «Ελληνικού Πολιτισμού» της σχολής Ανθρωπιστικών Σπουδών του ΕΑΠ. Παραδίδει σεμινάρια και διαλέξεις, αρθρογραφεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά. Ασχολείται ιδιαιτέρως με την παλαιογραφία και την σύγχρονη απόδοση των αρχαίων κειμένων των μεγάλων μας Φιλοσόφων. Είναι μέλος του Αριστοτελικού Ομίλου Αθηνών και του ερευνητικού κέντρου «Βιομιμητισμός Ελλάδος», ως υπεύθυνος μοντέλων των αρχαίων πολιτισμών και ιδιαιτέρως του Ελληνικού. Περισσότερες πληροφορίες για τον συγγραφέα στην ιστοσελίδα: http://www.georgecharalampidis.gr
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Για οποιαδήποτε πληροφορία ή καταγγελία, παρακαλούμε, ενημερώστε μας στην κεντρική ιστοσελίδα: http://www.fryktories.net
σε γενικες γραμες καλα ινε τα φιλοσοφικα που λεη ο ποντιος χαραλαμπιδης, ΟΜΩΣ, οπως κανουν κε οι παπαδες (μην θυμωνετε, να ησαστε τιμιοι, να ησαστε ετσι κι αλιως) αλα κανενας δεν μας λεη ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ να γινουν ολα αφτα τα ωρεα. ΕΜΑ ΤΡΕΧΗ, δεν τρεχη ουτε νερο, ουτε γαλαζοπετρα. τι να γινουμε? ντιπ μαμουχαλοι? ακομα κε ο ΙΗΣΟΥΣ μια μερα πηρε μια βρεγμενη σανιδα κε κυνηγουσε τους εβρεους (αλωστε γιαφτο οι εβρεοι δεν τον πηγεναν με τιποτα. πρωτον διοτι ηξεραν οτι ηταν εληνικης καταγωγης κε δεφτερον επιδη καθε μερα τους πηγενε γαμ...ντας). ΚΑΛΑ ΟΜΩΣ ΝΑ ΠΑΘΗ Η ΠΑΠΟΥΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΥΛΗΣ, διοτι πηγε κε γενηθηκε μεσα στο χιροτερο εθνος της γης (υπεφερε με τις ωρες πανω στον σταβρο) κε δεν γενηθηκε στην ελαδα, οπου οι πουστηδες της δημοκρατιας θα του εδιναν κωνιο κε θα τον ξεμπερδεβαν τσακα-τσακα, οπως εκαναν με τον ΣΩΚΡΑΤΗ (αλα δεν προλαβαν να κανουν με τον ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ, διοτι την κοπανησε κε εφυγε). ΤΑ ΕΛΗΝΙΚΑ ΕΡΠΕΤΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΠΟΥ ΑΝΕΚΑΘΕΝ ΕΧΟΥΝΕ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΗ ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΕΒΓΑΛΕ ΑΦΤΟ ΤΟ ΕΘΝΟΣ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΩΚΡΑΤΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟ ΚΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ). // ΠΕΡΙ ΘΥΜΟΥ: καπιος γνωστος μου, οποτε το θηριο της κολασεως (η γυνεκα του)τον πεθενε απο την γκρινια, ΕΣΠΑΝΕ ΠΙΑΤΑ για να μην την σακατεψη στο ξυλο. αλος βαραη πορτες, αλος φωναζη για εκτονωση κε αλος σηκωνετε κε φεβγη (το καλυτερο). Ο ΦΟΒΟΣ, Ο ΘΥΜΟΣ κλπ πολες φορες ινε κε ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΑ ΣΥΝΕΣΘΗΜΑΤΑ (δηλαδη ορε ποντιε, θα μπη ο πακιστανος να μας παρη την γυνεκα κε το βιος κε θα του δωσουμε λουλουδια???). δεν ξερης πως αν κραταμε συνεχως μεσα μας την στεναχωρια κε τον θυμο, γενιετε ΚΑΡΚΙΝΟΣ?? διοτι ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΓΙΓΑΝΤΩΝΕΤΕ ΜΕ ΠΤΩΜΑΤΑ, ΛΙΠΗ ΚΕ ΖΑΧΑΡΗ αλα θελη κε ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΑ σαν σπιρτο // ΜΗΝ ΤΡΩΤΕ ΠΤΩΜΑΤΑ ΖΩΩΝ (κρεατα, αλαντικα κλπ) κε καρυκεβματα (κυριως το πιπερι) διοτι διεγιρουν σακατεβουν τα νεβρα κε εξαγριωνουν τον ανθρωπο. ΤΑ ΖΩΑ ΤΡΩΝΕ ΖΩΑ ΚΕ ΓΙΝΟΝΤΕ ΖΩΑ. ΑΝ ΦΑΤΕ ΠΤΩΜΑΤΑ ΘΑ ΓΙΝΕΤΕ ΠΤΩΜΑΤΑ. ΑΝ ΤΡΩΤΕ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΘΑ ΓΙΝΕΤΕ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ. τοσο απλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι απλό: διοχετεύεις την οργή σου εκεί που πρέπει, όταν πρέπει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ειναι ΠΑΝΤΑ ευκολο οσο το λες...
ΑπάντησηΔιαγραφήη καθε περιπτωση ειναι διαφορετικη,
μην απλοποιουμαι καταστασεις ειδικα οταν ειναι ΣΟΒΑΡΕΣ.
Απόσπασμα από "ΗΘΙΚΑ ΝΙΚΟΜΑΧΕΙΑ" ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ:ο θυμός «ακούει» ως ένα σημείο τη λογική, όμως την «ακούει» λανθασμένα, ακριβώς όπως οι γρήγοροι υπηρέτες, που πριν καλά καλά ακούσουν όλα όσα τους λένε, βιάζονται να τρέξουν, και ύστερα κάνουν λάθος ως προς την εντολή που τους δόθηκε, ή όπως τα σκυλιά, που αρχίζουν να γαβγίζουν και μόνο που ακούν κάποιον θόρυβο από έξω, προτού ακόμη αντιληφθούν αν ο επισκέπτης είναι ένα γνωστό πρόσωπο· έτσι και ο θυμός, εξαιτίας της έξαψης και της βιασύνης που είναι τα φυσικά του χαρακτηριστικά, «ακούει» τη λογική, δεν «ακούει» όμως την εντολή που του δίνει, και έτσι ορμάει να πάρει εκδίκηση. Γιατί η λογική ή η μέσω των αισθήσεων εντύπωση ειδοποιεί ότι υπήρξε μια προσβολή ή μια ολιγωρία, και τότε ο θυμός, σαν να έχει οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι πρέπει να αρχίσει πόλεμο εναντίον αυτού του πράγματος, αμέσως ξεσηκώνεται.
ΑπάντησηΔιαγραφή