Περιπολώντας στον Έβρο για “παράνομα εισελθόντα πρόσωπα” με διαταγές εκτός λογικής

του Πάρι Καρβουνόπουλου ( militaire.gr )

Απόσπασμα από το άρθρο:

–          Δηλαδή για να καταλάβω. Με στέλνετε για περίπολο για παράνομα εισελθόντα πρόσωπα με τυφέκια  και πολυβόλο και μου λέτε ότι αν μας την πέσουν καμία 20αρια δεν έχω δικαίωμα χρήσης τους.

–          Ναι. Για να κάνεις χρήση των όπλων πρέπει να σε πυροβολήσουν πρώτα με ίδιο διαμέτρημα όπλου.

–          Δηλαδή στην καλύτερη περίπτωση σύμφωνα με τις διαταγές, είναι να με δείρουν, να με μαχαιρώσουν να μου πάρουν το όχημα, τα όπλα και τα πυρομαχικά, να περάσω στρατοδικεία να χάσω τη δουλεία μου και να πάω φυλακή , και το επόμενο σενάριο είναι ότι για να προστατέψω τον εαυτό μου θα πρέπει να παραβώ όλες τις διαταγές και να πυροβολήσω εάν χρειαστεί και πολύ πιθανός κάποιος θα χτυπηθεί, με αποτέλεσμα στρατοδικείο θα χάσω τη δουλεία μου και φυλακή

–          Ναι

–          Και γω πως θα προστατέψω τον εαυτό μου κάνοντας αυτά που με διατάζουν;

–          Να προσεύχεσαι να μην συμβεί τίποτα. Και ανεπίσημα στο λέω κάνε ότι δεν τους είδες.

Ο Έβρος υποδέχεται κάθε μέρα μεγάλο αριθμό προσφύγων και μεταναστών. Οι στρατιωτικοί που κάνουν περιπολίες στον Έβρο έχουν ένα μεγάλο πρόβλημα να αντιμετωπίσουν αν εντοπίσουν πρόσφυγες ή μετανάστες που προσπαθούν να περάσουν τα σύνορα ή έχουν πατήσει ήδη σε ελληνικό έδαφος: τον παραλογισμό των διαταγών.

Ένα κείμενο που  περιγράφει έναν ας πούμε υποθετικό διάλογο:

Ήρθε και μένα ή ώρα μου να βγω για περίπολο για έλεγχο για ΠΕΠ (Παράνομα Εισελθόντα Πρόσωπα). Φορτώνω το όχημα με τα πράγματα μας παίρνω πολυβόλο πυρομαχικά ατομικό οπλισμό την κλασική εξάρτυση το μνημόνιο ενεργειών και έναν ταλαίπωρο στρατιώτη.

Ρωτάω τον Αξιωματικό Υπηρεσίας:

–          Άντε και βρίσκω μερικούς, τι κάνω;

–          Τους ακινητοποιείς, και καλείς τους συνοριοφύλακες

–          Και βάση ποιανού νόμου μπορώ να κάνω έλεγχο σε οποιονδήποτε εκτός στρατιωτικού χώρου;

–          ΕΕΕΕΕΕ με βάση τις διαταγές…

–          Ναι, του λέω, οι διαταγές λένε μόνο για εντός στρατιωτικών χώρων

–          Έ αφού βγήκε διαταγή από το σχηματισμό άρα είσαι καλυμμένος

–          Καλά ας το αφήσουμε αυτό. Και δεν μου λέτε πως τους ακινητοποιώ;

–          Μα με τα όπλα.

–          Σοβαρά τώρα; Ούτε οι αστυνομικοί δεν μπορούν να σημαδέψουν με τα όπλα, πως μπορούμε εμείς;

–          Είναι γραμμένο  ότι τους ακινητοποιείς με το όπλο χωρίς δικαίωμα χρήσης του. Με ψυχραιμία.

–          Σοβαρά τώρα;

–          Αν κάνεις  χρήση των όπλων θα δεχτείς και τις συνέπειες του νόμου…..

–          Δηλαδή για να καταλάβω. Με στέλνετε για περίπολο για παράνομα εισελθόντα πρόσωπα με τυφέκια  και πολυβόλο και μου λέτε ότι αν μας την πέσουν καμία 20αρια δεν έχω δικαίωμα χρήσης τους.

–          Ναι. Για να κάνεις χρήση των όπλων πρέπει να σε πυροβολήσουν πρώτα με ίδιο διαμέτρημα όπλου.

–          Δηλαδή στην καλύτερη περίπτωση σύμφωνα με τις διαταγές, είναι να με δείρουν, να με μαχαιρώσουν να μου πάρουν το όχημα, τα όπλα και τα πυρομαχικά, να περάσω στρατοδικεία να χάσω τη δουλεία μου και να πάω φυλακή , και το επόμενο σενάριο είναι ότι για να προστατέψω τον εαυτό μου θα πρέπει να παραβώ όλες τις διαταγές και να πυροβολήσω εάν χρειαστεί και πολύ πιθανός κάποιος θα χτυπηθεί, με αποτέλεσμα στρατοδικείο θα χάσω τη δουλεία μου και φυλακή

–          Ναι

–          Και γω πως θα προστατέψω τον εαυτό μου κάνοντας αυτά που με διατάζουν;

–          Να προσεύχεσαι να μην συμβεί τίποτα. Και ανεπίσημα στο λέω κάνε ότι δεν τους είδες.

Από τον παραπάνω διάλογο προκύπτει:

α) Πολλοί διατάζουν αλλά κανένας δεν έχει κάτσει να δει αν αυτά που διατάζουν γίνονται. Δεν εννοώ μια βόλτα με τον οδηγό στο δρομολόγιο. Εννοώ μια εβδομάδα να βγει το επιτελείο να κάνει τα περίπολα προκειμένου να βγάλει πραγματικά συμπεράσματα το τι συμβαίνει.

β) Η παράβαση και μόνο του Συντάγματος με τον στρατό σε ρόλο χωροφυλακής / συνοριοφυλακής παραπέμπει σε άλλες εποχές. Ακόμα και στα περίπολα δασοπροστασίας δεν  βγαίνει το περίπολα αν δεν υπάρχει τουλάχιστον πυροσβέστης μαζί, που έχει την δικαιοδοσία να ελέγχει τον κόσμο.

γ) Η χρήση του προσωπικού δια πάσα χρήση, χωρίς καμία ενημέρωση/εκπαίδευση  είναι  ένα ατύχημα που θα συμβεί.

δ) Όταν συμβαίνουν τα ατυχήματα μετά σε ρωτάνε αν ακολούθησε τα διατασσόμενα, όχι για να κατανοήσουν τις συνθήκες του ατυχήματος προκειμένου να αποτραπεί τη επόμενη φορά, αλλά για να είναι σίγουροι ότι οι ευθύνες θα μείνουν στα χαμηλά κλιμάκια.

ε) και το τελευταίο. Εφόσον αποκλείεται να χρησιμοποιήσουμε τα όπλα , γιατί τα κουβαλάμε; Δεν υπάρχουν άλλα μέσα μη θανάσιμα; (όπλα με πλαστικές σφαίρες τειζερ γκλομπ κλπ) .Οι ΠΕΠ συνήθως έχουν μαχαίρια πάνω τους.

ΥΓ. Για όσους κρίνουν και πουν ότι εγω θα κανω το ένα ή το άλλο να θυμίσω ότι οποιοσδήποτε θέλει ας έρθει να κάνει τα περίπολα . Και στις συνέπειες θα πρέπει να συνυπολογίσει τα κόστη της πειθαρχικής δίωξης, των στρατοδικείων και την αντιμετώπιση της στρατιάς των καλοπληρωμένων δικηγόρων των ΜΚΟ, την δημόσια κατακραυγή των πολιτικών κομμάτων, το μπούλιγκ στο σπίτι και στην οικογένεια από τους αλληλέγγυους και την αφόρητη πίεση της υπηρεσίας προκειμένου να μην δημιουργήσεις άλλα προβλήματα. Φυσικά και η αποπομπή είναι σίγουρη.