Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

του Στάθη Σκάρλου

Ο Στάθης, φίλος και αναγνώστης μας, πολυγραφότατος στον πατριωτικό και ορθόδοξο χώρο, με τα έμμετρα αριστουργήματά του, μάς εξέπληξε σήμερα, όπως ο ίδιος έντονος ενθουσιασμός σημειώθηκε, όταν διάβασαν το νέο του πόνημα, και στην Σουρωτή Θεσσαλονίκης, στο Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, που βρίσκεται ο τάφος του Αγίου Παϊσίου. 

Πρόκειται για τον βίο του αγαπημένου αγίου των Ελλήνων, του αγίου της λευτεριάς από την τουρκική απειλή, του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου, για πρώτη φορά σε έμμετρο λόγο!

Μάλιστα θεωρούμε πως δεν είναι καθόλου τυχαίο που ήρθε σήμερα το ποίημα αυτό στα χέρια μας, και θα το διαβάσουν από εδώ και πέρα αρκετές χιλιάδες Έλληνες. Ήρθε σαν ένα άλλο αντίμετρο στις σημερινές θλιβερές ορέξεις του τούρκου σουλτάνου με τα "κόλλυβα στο ζωνάρι". 

Στάθη σε ευχαριστούμε εκ βάθους καρδίας! 


Κ-Τ

Στα Φάρασα γεννήθηκες 

Άγιε μου πατέρα

από εύσεβείς γονείς 

και ειδικά μητέρα 

Ο Άγιος Αρσένιος 

σούδωσε το όνομά του

καλόγερο να αφήσει

είπε στο περασμά του 

Μωρό στη κούνια σ' έδιωξαν

από τα χώματά σου

και ήρθες στην Ελλάδα μας

χωρίς τα υπάρχοντά σου

Στον Πειραιά κατέβηκες

Κέρκυρα, Θεσπρωτία 

όμως εκεί στη Κόνιτσα 

θα εύρισκες εστία 

Από μικρός εδιάβαζες 

τους βίους των Αγίων

και κατηχούσες τα παιδιά

Κονίτσης και χωρίων 

Και στο στρατό διαβιβαστής 

έκανες τη θητεία

κι' έγινες ο ασυρματιστής 

του ανθρώπου με τα Θεία

Στη μάχη μέσα έμπαινες 

τις σφαίρες αψηφούσες 

τραυματισμένους έσωζες 

στους ώμους κουβαλούσες 

Θητεία σαν τελείωσες 

δεν σκότωσες κανένα 

μα όλους τούς βοήθαγες 

δεν σκέφτηκες εσένα 

Στην Κόνιτσα όταν γύρισες

δούλεψες μαραγκός

στη σκέψη σου όμως ήτανε 

μονάχα ο Θεός 

Καλόγερος ήθέλησες 

να Τον υπηρετήσεις 

στο Άγιον Όρος έφυγες 

το ράσο για να ντύσεις 

Και σαν το ράσο έβαλες 

τόχες χαρά μεγάλη 

φωτογραφία έστειλες 

στη μάνα σου την άλλη 

Μανούλα μου της έγραψες 

μ' αγάπη και λατρεία 

για μάνα τώρα στη ζωή 

έχω την Παναγία 

Για σένα θα προσεύχομαι 

για να σε συναντήσω 

στην Άνω Ιερουσαλήμ 

αιώνια να ζήσω 

Αβέρκιος το όνομα 

σαν δόκιμος που πήρες 

Παΐσιος σαν μοναχός 

το άγιασες σαν πήρες 

Η Παναγιά Το θέλησε 

στην Κόνιτσα να 'ρθείς

και στου Στομίου την Μόνη 

εκεί να εργαστείς 

Τη φτώχεια και τα ορφανά 

βοήθησες περίσσια 

γιατι τους πόναγες βαθειά 

είχες καρδιά στα στηθια 

Τέσσερα χρόνια κάθισες

σ' αυτό το μοναστήρι 

γιατι Της Παναγίας σου 

δεν χάλαγες χατήρι 

Κι' αφού το ανακαίνισες 

με κόπο και ιδρώτα 

η Παναγιά μας για αλλού 

σου είχε βάλει ρότα 

Στο μοναστήρι του Σινά 

Αγίας Αικατερίνης 

στο ασκητήριο εκεί 

Αγίου Γαλακτίονος 

κι' Αγίας Επιστήμης 

Βίωσες πάρα πολλά 

στο όρος του Σινά 

Θείες αποκαλύψεις 

κι' οράματα πολλά 

Εργόχειρα κι' αν έκανες 

λεφτά δεν τά κρατούσες 

στους βεδουίνους τάδινες 

την φτώχεια τους, κοιτούσες 

Δύο χρόνια καθισες εκεί 

στο όρος του Σινά 

μα όμως η υγεία σου 

υπέφερε πολλά 

Γιαυτό το λόγο γύρισες 

ξανά στο Άγιον Όρος 

μέσ' στην καψάλα στο βουνό 

και δέκα χρόνια ασκήτευσες 

στον Τίμιο Σταυρό 

Στην Παναγούδα πέρασες 

τα πιο πολλά σου χρόνια 

για άσκηση κοιμόσουνα 

επάνω είς τα χιόνια 

Απ' την μεγάλη προσευχή 

και την πολλή νηστεία 

πρόσφορο και σταφύλι 

σούφερε η Παναγία 

Εκεί στην Παναγούδα σου 

δεχόσουνα τον κόσμο 

τα θαύματά σου, απάλυναν 

των αλλονών τον πόνο 

Από καρκίνο υπέφερες

τα τελευταία χρόνια

αγόγκιστα τον πέρναγες 

μα σ' όλους πάντα έδινες 

αγάπη και συμπόνια

Σαν ο Θεός σε θέλησε

μεσ' τη δική Του αγκάλη 

μετά χαράς περίμενες 

κοντά Του να σε πάρει 

Στον Θεολόγο ζήτησες

το σώμα να ταφεί 

στον Άγιο Ιωάννη 

εκεί στη Σουρωτή

Δίπλα εκεί εις τον ναόν 

του Αγίου Αρσενίου

του βαπτιστή σου στη ζωή 

πού λείψανά του έφερες 

κι' απόθησες εκεί 

Και από τότε έρχονται

χιλιάδες να φιλήσουν 

τον Άγιο τον τάφο σου 

και να τον προσκυνήσουν 

Τα θαύματα σου γίνονται 

όλο και πιο πολλά 

τώρα που Στον Χριστό μας 

βρίσκεσαι εκεί ψηλά 

Αγίασες σαν έφυγες 

τώρα προστάτευσε μας 

όλους εμάς Παπούλη μας 

Άγιε Παΐσιε μας

   

Σκάρλος Στάθης