Γειασάν της Καλυψούς!

 γράφει ο ΕργΔημΕργ

 

 

ειά σου ρέ Καλυψώ, μόρτισσα καί λεβέντισσα!!!

Καλοί μου άνθρωποι, δεν εννοώ το Κατινόγατο, το οποίο μου είναι επίσης συμπαθές.

[Αν καί με τέτοιο όνομα, δεν θα μας προκύψει τετράποδη …νύμφη, αλλά τετράποδη …νυμφομανής! Μέχρι να ξεκουμπιστεί η Κατίνα, το Κατινόγατο θα γεμίσει το μέγαρο με καμιά εκατοστή γατόπλα! lol!!!

Μή γελάτε, βγαίνει μιά χαρά το νούμερο: κατά μέσο όρο τέσσερα γατόπλα σε κάθε γέννα, επί δύο γέννες το χρόνο, σε δωδεκάμιση χρονάκια -συν ένα, να ενηλικιωθεί η Κατινόγατα καί να φτάσει σε αναπαραγωγική ικανότητα- τα σκάρωσε!]

Εννοώ την αυθεντική Καλυψώ της Οδύσσειας, την ορίτζιναλ! Η οποία αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση απ’ όλες τις γυναίκες, διότι έπιασε στον απόλυτο βαθμό το νόημα της ζωής γιά τη γυναίκα. (Τό ‘πιανε στην κυριολεξία καί με τα δυό τα χέρια της, γιά εφτά χρόνια! lol!!!)

Της αφιερώνω, λοιπόν, το παρόν κείμενο, μέρα πού ‘ναι!

α. Τα Βαλεντίνικα

Χρειάστηκε, λέει να επέμβει ο ίδιος ο Όλυμπος, γιά ν’ αφήσει η Καλυψώ ελεύθερον τον Οδυσσέα να επιστρέψει στην Ιθάκη!

Ναί, έ; σοβαρά; Μωρ’ τί μας λές;

Δε μπορούσε, δηλαδή, ένας γεροδεμένος άντρακλας, που επί δεκαετίαν είχε πλακωθεί σε θανατηφόρες μάχες με τους Τρώες (εκεί που σφαζόντουσαν κι έπεφταν κορμιά), να πλακώσει στις φάπες μιά γυναίκα, ώστε αυτή να τον αφήσει ήσυχον; Άμ, τά ‘θελε ο …μακρύτερός του, κι αυτουνού! Τά ‘θελε αγρίως, λέμε!  🙂  Τον είχε χώσει μονίμως μέσα στο μέλι με τη γλύκα, γι’ αυτό δεν έφευγε!

Καί τούτο, διότι η Καλυψώ ήξερε άριστα πώς να φέρεται στους άντρες… πράγμα που αρκετές σημερινές γυναίκες ΔΕΝ γνωρίζουν. Ή, ακόμη κι αν το γνωρίζουν, το προσπερνάνε ως ηλιθιότητες. «- Τί;! Θα γίνω εγώ γατούλα του καί πουτάνα του;», τις ακούς να λένε στις μεταξύ τους παρέες μ’ ένα περιφρονητικό ύφος, καί το τσιγάρο λοξά προς τα πάνω.

Φυσικά θα γίνετε, κυρίες μου, άμα θέλετε να γίνετε ευτυχισμένες (μαζί με τους άντρες σας), διότι ουδείς σωστός άντρας δέχεται στο κρεββάτι του τον διευθυντή της Εφορίας, ή τον συνταγματάρχη που είχε στον στρατό …απλώς με γυναικεία εμφάνιση. (Γιά σωστούς άντρες, λέμε. Όχι γιά τσόλια.) Διότι έτσι τα έταξε η μαμά Φύση! Κάθε φύλο έχει τα καλά του: η γυναίκα την ομορφιά καί τη γλύκα, κι ο άντρας τη δύναμη καί την τραχύτητα… που, όμως, είναι τα εργαλεία του, γιά ν’ αντιμετωπίζει τις αντιξοότητες της ζωής καί της κοινωνίας.

Τώρα, βέβαια, άμα θέλουν αντρική δύναμη κι οι (μή-γατούλες καί μή-πουτάνες) φεμινίστριες, στην εποχή μας μπορούν μεν να την πάρουν εύκολα… αλλά ταυτόχρονα θα φάνε καί τα σκατά (όπως τα τρώνε οι άντρες επί χιλιετίες) – κι ας πρόσεχαν. Διότι, τίποτε σ’ αυτή τη ρημάδα τη ζωή δεν είναι τζάμπα· τα πάντα έχουν αντίτιμο! Δυστυχώς, δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα εδώ· διότι, ώσπου νά ‘ρθει στο μυαλό σε κάτι τέτοιες, φτάνουν στα ΚΑΠΗ να κλαίνε τη μοίρα τους ολομόναχες. Με ούτε άντρα, ούτε παιδιά, ούτε σκυλιά.

Ούτε κάν γάτα.

Τέλος πάντων, να μή μακρηγορούμε· το είπε ο μέγας Όσκαρ Ουάϊλντ, ότι η γυναίκα δυστυχεί γιά δυό αιτίες: είτε λέει πολλές φορές το «ναί», είτε λέει πολλές φορές το «όχι»!  🙂  Κι οι φεμινίστριες είναι της δεύτερης κατηγορίας.

Στην Καλυψώ, πάντως, αξίζουν συγχαρητήρια, διότι κατάφερε (αν κι όχι μόνιμα) κι έκανε αυτό, που οφείλει να κάνει κάθε γυναίκα, που σέβεται τον εαυτό της καί τη γυναικεία φύση της: τον «τύλιξε» τον μάγκα – καί καλά τού ‘κανε!  🙂

Πώς συμβουλεύουν οι παραδοσιακοί γονείς τ’ αγόρια, «- Να μή σε τυλίξει καμιά πουτάνα καί καμιά ξεβράκωτη!»; Έ, αυτή καί πουτάνα ήταν, καί ολόγυμνη (όχι απλά ξεβράκωτη – αν καί Καλυψώ, το κορμί της δεν το κάλυπτε!), καί τον τύλιξε! Καρα-lol!!! Όχι, θά ‘πρεπε να περιμένει να γεράσει πρώτα, μπας καί βρεί άντρα!… (Αν κι ήταν αθάνατη καί με παντοτεινή νεότητα.)

Τα ίδια οφείλουν να κάνουν κι οι δικές μας, σήμερα· διότι, αν τα κάνανε, δεν θα μέναμε δέκα εκατομμύρια καί με τάσεις μειωτικές, να κλαίμε το δυσοίωνο μέλλον μας (που το βλέπουμε καθαρά πως έρχεται, καί δεν κάνουμε τίποτε να το διώξουμε). Άειντ’ από ‘κεί! Καί οφείλουν να τα κάνουν οι σημερινές Ελληνίδες, οφείλουν να πάρουν την πρωτοβουλία, επειδή οι σημερινοί Έλληνες φαίνεται νά ‘χουν ξεχάσει τί είναι! Βλέπεις πχ τα καλοκαίρια να γεμίζουν οι ακρογιαλιές με γυναίκες, που φοράνε ένα τόσο δά μαγιουδάκι (κι αυτό με το ζόρι κρατιούνται να μην το πετάξουν πέρα), κι ο πολλά βαρύς άντρας να ‘ούμ’, ο γυμνασμένος, με τους κοιλιακούς καί τα μπράτσα, να κάθεται αραχτός στην ξαπλώστρα με τον φραππέ καί τα γυαλιά Ηλίου, να πασαλείβεται αντιηλιακό, καί να τις αγνοεί επιδεικτικώς… αντί απ’ τις διακοπές να επιστρέψουν όλες (παντρεμένες κι ανύπαντρες) γκαστρωμένες!

Αλλά, βέβαια, πρώτα μπαίνει ο εγωϊσμός, που σήμερα το κάθε φύλο βλέπει το άλλο σαν πορτοφόλι, καί περιμένει «να πιάσει την καλή» από παντρειά. (Διάβαζε: «την καλή» από λεφτά.) Αυτά μας φάγανε, αλλά ποιός βάζει μυαλό!… Κι όσο γιά τα λεφτά, δεν υπάρχουν μέν γιά γάμο καί παιδιά, αλλά υπάρχουν γιά την καλοπέραση! Τί να πεί κανείς!!!

Η αγάπη, κυρίες καί κύριοι, είναι δόσιμο· κι η Καλυψώ τον αγαπούσε ειλικρινά τον Οδυσσέα. Γι’ αυτό του δόθηκε ολόψυχα – καί περίμενε την αντίστοιχη ανταπόκριση.

Εδώ, θα σας θυμίσω ακόμη κάτι, που σας το είπα ήδη – καί επαναλαμβάνω πως προσωπικά έκανα δεκαετίες να το καταλάβω (καί να το εφαρμόσω) : πως, αν αγαπάς στ’ αλήθεια, σέβεσαι πρώτα-πρώτα την ελευθερία που -εξ ορισμού, ως άνθρωπος- έχει το ταίρι σου.

Η Καλυψώ, ένεκα η μακρόχρονη μοναξιά της, δεν το είχε πάρει χαμπάρι αυτό εξ αρχής· αλλά, εξυπνότερη εμού (ως φαίνεται), το κατάλαβε μετά από μόλις εφτά χρόνια. Πάλι καλά!

β. Ο ψευτάκος!

Τώρα, όμως, πρέπει να περιλάβουμε τον ίδιο τον Οδυσσέα με τις Ιθάκες καί τις (δήθεν) νοσταλγίες, καί να τον καταχεριάσουμε δεόντως!

i. Νοσταλγία;

Κατά πρώτον, αν πράγματι ήθελε να δεί ξανά την Πηνελόπη, τον Τηλέμαχο, καί «καπνόν αναθρώσκοντα» απ’ την Ιθάκη μετά από δέκα χρόνια πολεμικής ταλαιπωρίας, δεν θ’ άρχιζε τις περιπλανήσεις. Εκείνο που δεν λέει η Οδύσσεια, είναι ότι ο Οδυσσέας δεν καιγόταν να δεί καμιά Ιθάκη, παρά τις κλάψες του έπους.

[… Γιά το οποίο, μπερδεγουέη, αρκετοί υποψιάζονται πως τό ‘γραψε ο ίδιος, εφ’ όσον δεν επέζησαν άλλοι μάρτυρες των περιπετειών του.]

Εκείνο που ήθελε ο Οδυσσέας, ήταν μιά δόξα ανάλογη του Ιάσονα, γιά πάρτη του καί μόνον! (Εκτός απ’ τη φήμη που απέκτησε, ως πολεμιστής του Τρωϊκού.)

Σου λέει, πώς τα κατάφερε ο ξάδερφος κι έφτασε μέχρι την Κολχίδα νικώντας θεούς καί δαίμονες, καί στο δρόμο γκάστρωσε καμπόσες; Έ, εγώ θα κάνω τα ίδια, αλλά θα πάω δυτικά, όχι ανατολικά.

Βέβαια, με κάτι -χμ- ψιλοδιαφορές… ότι ο Ιάσων πρώτα συνεννοήθηκε με καραβομαραγκό-φίρμα, καί δεύτερον πήρε μαζί του την αφρόκρεμα της Ελλάδας! Όχι μ’ ένα σκαρί εικήι καί ως έτυχεν, καί συντρόφους «ανώνυμους» (αν καί μπαρουτοκαπνισμένους).

[Παρά ταύτα, τις έκανε κι ο -πρότυπος προς μίμησιν- Ιάσων τις μαλθακίες του, βεβαίως-βεβαίως… διότι επέμενε να σύρουν την Αργώ μέχρι τη λίμνη Τριτωνίδα (σημερινή λίμνη του Τσάντ), ώστε να δούν όλοι από κοντά το πεδίο της μεγάλης σύγκρουσης του πάλαι Ελληνο-Ατλαντικού πολέμου! (Δεν είχε άλλο νόημα το να σύρουν την Αργώ απ’ τη Μεσόγειο μέχρι τη λίμνη αυτή, μέσα απ’ τη Σαχάρα.) Αλλά, προς χάριν των αξιοθεάτων του Ιάσονα, στην έρημο χάσανε τον τρίτο μάντη της αποστολής, τον Μόψο, από δάγκωμα οχιάς της ερήμου. (Τον πρώτον, τον -καί βασιλιά- Φινέα, τον αποκατέστησαν στον θρόνο του καί δεν τους ακολούθησε σ’ όλη την αποστολή, κι ο δεύτερος, ο Ίδμων, σκοτώθηκε από κάπρο – δεν γνωρίζω, όμως, ποιός έφταιγε γιά τον θάνατό του.)

Ωστόσο, ο επίδοξος μιμητής του, ο Οδυσσέας (καί προς χάριν της δόξας), έκανε μεγαλύτερες: στη διαδρομή έχασε όλους τους συντρόφους του!!!]

Αλλά, ακόμη κι όταν έφτασε ο Οδυσσέας στην Ιθάκη, δεν κάθησε στ’ αυγά του. Εντάξει, εξόντωσε τους μνηστήρες, ξαναξήγησε τ’ όνειρο καί στην -σιτεμένη, πιά- Πηνελόπη… αλλά σηκώθηκε καί ξανάφυγε!!! Αντί να κάτσει στα πατρογονικά του, μέχρι να ψοφήσει – όπως, δήθεν, ήθελε.

Τί έκανε, λέτε; Ζαλικώθηκε ένα κουπί, πήρε τον δρόμο με τα πόδια, κι έψαχνε (λέει ο μύθος) να βρεί ανθρώπους, που δεν ξέραν τ’  είν’ τούτο (το κουπί, δηλαδή). Έ, εκεί, στο χωριό τους καί θα παρέμενε! Τους βρήκε τελικώς (ξαναλέει ο μύθος), αν καί το μέρος δεν είναι σίγουρο. Μάλλον πρόκειται γιά κάπου στα βουνά της Ηπείρου, αλλά το περίεργο είναι πως στην Ελλάδα η θάλασσα φαίνεται από παντού! Ελάχιστες περιοχές δεν βλέπουν θάλασσα στον ορίζοντά τους· αλλά, μιλάμε γιά μιά ακτίνα το πολύ δέκα, δεκαπέντε πες, χιλιομέτρων. Αν την υπερβείς, πάλι βλέπεις θάλασσα.

Με τα προηγούμενα, βοηθάω μεν τους ιστοριοδίφες γεωγραφικώς, αλλά δεν παύει ο Οδυσσέας να ήταν ένας ανισόρροπος.

Μόνο ο έρμος ο σκύλος του τά ‘χε τετρακόσια.

ii. Πηνελόπη

Η πιστή σύζυγος!

Ούουουου!!!… εμένα μου λές;  🙂  🙂  🙂

Γυναίκα στα ντουζένια της, καί να κάτσει ήσυχα επί εικοσαετίαν, καί να μην κάνει αταξίες; ναί, πώς;! Ολόκληρο χαρέμι αρσενικών είχε!

Τί ακριβώς νομίζετε πως κάνανε οι μνηστήρες επί είκοσι χρόνια; απλά τρωγοπίναν, παίζαν κιθάρα, τραγουδούσαν («κίθαρις καί αοιδή», λέει το έπος), καί την κοίταζαν από απόσταση; Ναί, έ;  🙂  Αυτοί παίζανε κιθάρα, κι η Πηνελόπη τους έπαιζε μπεγλέρι όλους! (Κι όσοι μέναν στην απέξω, παίζαν άλλο πράγμα βραδυάτικα, ή εκτονωνόντουσαν στις υπηρέτριες! lol!!!) Όχι εσένα, όχι εσένα, όχι εσένα… να το σκεφτώ… καί το …σκεφτότανε δεόντως! Lol!!!

Δεν ξέρω αν σας ξυνίζει αυτή η άποψη, αλλά μαζί μου συμφωνούν τόσο ο Λουκιανός (που το διακωμώδησε δεόντως το πράγμα, λέγοντας πως η Πηνελόπη -με τόσους που πήγε- τελικά γέννησε τέκνον αγνώστου πατρός, τον Πάνα – δηλαδή απ’ όλους), όσο κι ο άγιος Ιερώνυμος, ο οποίος στη «λαϊκή» του μετάφραση της Αγίας Γραφής, τη Vulgata (κατά τον Ροΐδη, στην «Πάπισσα Ιωάννα»), επειδή «μισεί τας περιφράσεις» (καί, εξ αντιδιαστολής, τα λέει στα ίσα), έγραψε: «…Tria insaturabilia: ignis, mare, et os vulvae!» (Αν δεν με απατούν τα λατινικά που ψευτοξέρω, αυτό ερμηνεύεται ως: «Τρία είναι αυτά που δεν χορταίνουν: η φωτιά, η θάλασσα, καί το κόκκαλο του μ@υνιού!» Καρα-Lol!!!!!)

Τέλος πάντων, αυτά τα περί πιστής συζύγου μάλλον τά ‘βαλε ο ίδιος ο Οδυσσέας στο έπος, διότι -υποθέτω- δεν θα μπορούσε να χωνέψει το να μαθευότανε στο Πανελλήνιον η πάσα αλήθεια!  🙂

Απ’ την άλλη, βέβαια, κοτζάμ Κλυταιμνήστρα τον περίμενε τον δικό της τον αχαΐρευτο επί χρόνια πιστή… θα μου πείς, δεν σήκωνε κι όλας η σύζυγος του αρχιστρατήγου των Ελλήνων καί μητέρα των παιδιών του να κάνει αταξίες. Ωστόσο, δεν δίστασε να πάρει ανάποδες, όταν της ξεφούρνισε την αλήθεια ο Ναύπλιος γιά τον βίο καί την πολιτεία του Αγαμέμνονα στας Τροίας! Οπότε, τί περιμένατε να κάνει η Πηνελόπη; πέρασε ένας χρόνος χωρίς τον άντρα της καί κουβαλητή της, πέρασαν δύο, πέρασαν πέντε, δέκα, έντεκα, οι άλλοι είχαν ήδη επιστρέψει κι αυτός άφαντος… έ, νισάφι! Τού ‘δωσε κι αυτή καί κατάλαβε!  🙂

γ. Κάτι κατάφερε, πάντως

Αλλά, ας αποδώσουμε καί κάτι θετικό στον Οδυσσέα! Στην προσωπική του ζωή τά ‘κανε μεν σκατά, αλλά στις ανακαλύψεις κάτι έκανε.

Γίνονται πολλές συζητήσεις (από φιλολόγους καί λοιπούς), γιά το πού βρισκόντουσαν οι τόποι που επισκέφθηκε με το πλοίο του ο Οδυσσέας. Κι όλοι οι «ειδικοί» καταλήγουν στο ότι όλοι αυτοί οι τόποι βρίσκονται στη Μεσόγειο.

Ναί, πώς;!

Ακόμη μία περίπτωση, όπου δεν βλέπουν… σωστότερα, δεν θέλουν να δούν όσα βρίσκονται μπροστά στα μάτια τους. Νά, ας πούμε οι σειρήνες: γυμνές γυναίκες (έστω, μισόγυμνες) που τραγουδάνε όμορφα, καί καλούν τους ναυτικούς να βγούν έξω, βρίσκονται στον Ειρηνικό, όχι στη Μεσόγειο· από Χαβάη μέχρι Πολυνησία! Πάλι, τί τον ένοιαζε τον Οδυσσέα ν’ ακούσει το τραγούδι τους, αν αυτό δεν ήταν …στα Ελληνικά;

[Ακόμη σήμερα, …Ελληνικά μιλάνε εκεί κάτω! Πχ «αέτο» είναι στη Χαβάη ο αετός, «τσεπάλα» στην Πολυνησία η κεφαλή – καί ο αρχηγός, κτλ. Γνωστά πράγματα, εδώ καί χρόνια. Καί το εκπληκτικώτερο: τα «μοάϊ» του νησιού του Πάσχα ονομάζονται απ’ τους ιθαγενείς «μάτα κοίτε ράνι»… μάτια που κοιτούν τον ουρανό!!!

Είπατε τίποτε; ]

Η αντίρρησή τους, βέβαια, των ακαδημαϊκών έγκειται στην απορία, πώς μπορούσε να φτάσει τόσο μακριά ένα ξύλινο καραβάκι; άρα, ποιός Ειρηνικός; Μεσόγειος, επομένως· καί πολύ του είναι, του Οδυσσέα! Τώρα, αν ο μακαρίτης ο Θώρ Χάϋερνταλ με πρωτόγονα πλωτά μέσα ΜΙΚΡΟΤΕΡΑ του καραβιού του Οδυσσέα διέσχισε Ατλαντικό δύο φορές καί Ειρηνικό μία, έ, το ακαδημαϊκό κατεστημένο δεν πολυταράζεται από κάτι τέτοια. Αυτό επιμένει στα φαντασιακά μασωνογραφήματα: Ινδοευρωπαίοι καί ξερό ψωμί!… κι ας τρώει τις φάπες των ανακαλύψεων τη μία μετά την άλλη.

Φυσικά, αν το ακαδημαϊκό κατεστημένο αρχίσει να βλέπει τέτοια πράγματα, τότε ανοίγει πληγές στον εαυτό του! Τότε πρέπει να εξηγηθούν πολλάαααα… πάρα πολλά! Γι’ αυτό «δεν» βλέπει. Όμως, εμείς παρακάτω θα σκαλίσουμε μερικές τέτοιες πληγές.

Βέβαια, καί το ταξίδι του Οδυσσέα έχει πολλά περίεργα. Η αφήγηση παρουσιάζει ασυνέχειες.

Ειδικά με τις γυναίκες: πάει με συντρόφους στην Κίρκη, πάει με συντρόφους στις Σειρήνες, πάει μόνος του στην Καλυψώ. Όμως: το νησί της Κίρκης αρχαιολογικώς τοποθετείται (κατα 99%) κάπου στη δυτική Μεσόγειο (δεν γνωρίζω -αλλά καί δεν νομίζω- να έχει ταυτοποιηθεί πλήρως μέχρι σήμερα), οι Σειρήνες είπαμε πού βρίσκονται, καί το νησί της Καλυψούς, η Ωγυγία, νομίζω ταυτοποιήθηκε κάπου στον βόρειο Ατλαντικό. (Έχω χρόνια που διάβασα τα σχετικά, κι όπως πάντα δεν θυμάμαι καθόλου πού, αλλά συμφωνώ απολύτως. Κρατήστε, επομένως, ως σίγουρο, το ότι είναι η δική μου άποψη.)

Τώρα, δρομολόγιο Κίρκη-Σειρήνες αιτιολογείται. Αλλά από Ειρηνικό πίσω στον Ατλαντικό καί μόνος του; δεν ήταν λογικώτερο να κάνει τον περίπλου της Γής (καί με συντρόφους), άμα ήθελε ανακαλύψεις προς τα δυτικά;

• Δεν αιτιολογείται, όμως, με τίποτε το ότι από την Ωγυγία βρέθηκε στην Κέρκυρα, χάρη στα ρεύματα του αέρα!
• Όπως δεν αιτιολογείται το ότι πήγε στο νεκρομαντείο του Αχέροντα, να πάρει χρησμό από τη νεκρή μητέρα του, αλλά καί πάλι έψαχνε την Ιθάκη, δυό βήματα παρακεί!
• Όπως δεν αιτιολογείται το ότι η Κίρκη τον προειδοποίησε πως οι Σειρήνες (που θα τις συναντούσε αμέσως μετά) είναι επικίνδυνες. Από νησί στη Μεσόγειο, κατευθείαν Ειρηνικό;

Κτλ, κτλ.

Τέλος πάντων, δεν θ’ ανοίξουμε κουβέντα εδώ γι’ αυτά, αλλά θα προχωρήσουμε στα σημαντικά της Καλυψούς παρακάτω.

Πρίν κλείσουμε την ενότητα, ειρήσθω ότι ο Οδυσσέας έκατσε έναν χρόνο ολόκληρον στο νησί της Κίρκης! (Λένε τα κιτάπια.) Τώρα, να υποθέσω ότι όλο αυτό το διάστημα την κοίταζε από μακριά καί φιλοσοφούσανε; Μπάααα!…  🙂 Δεν το υποθέτω! lol!!! Πάντως, κυρίες μου, αν ξαναποκαλέσετε έναν άντρα «γουρούνι», να ξέρετε πως ο χαρακτηρισμός (ως αρνητικός) είναι ατυχέστατος: το γουρούνι είναι το τρίτο σε εξυπνάδα στεριανό ζώο (πρώτο ο ελέφαντας καί δεύτερο ο ιπποπόταμος), κι έχει οργασμό που κρατάει μισή ώρα! Καρα-lol!!! Κάντε τον χαϊδευτικό, «- Γουρουνάκι μου!», να πιάσει τόπο! lol ξανά!

Μόνο που η Κίρκη δεν ήταν Καλυψώ. Αυτή ήθελε την απομάκρυνση απ’ τους ανθρώπους, ακόμη καί τους άντρες, γι’ αυτό απομονώθηκε. Η Καλυψώ στο νησί της ζητούσε άλλα. Παρακάτω οι εξηγήσεις.

δ. Τα μυστήρια

Στην ιστορία της Καλυψούς σκάνε μύτη διάφορα μυστήρια, τα οποία περιέργως ( ; ) πάλι δεν βλέπει κανείς. Αν καί με ελάχιστο ψάξιμο, τα βλέπεις – κι ενδεχομένως τους δίνεις καί μιά εξήγηση.

Εμείς, όμως, τα είδαμε, καί θα τα πούμε καί σ’ εσάς. Άλλως τε, μπορεί μέν να είμαστε διαρκώς ερωτευμένοι με τας γυναίκας, αλλά κυρίως είμεθα ιστομπλόγκιον έρευνας!  🙂

i. Γλώσσα συνομιλίας

Σε ποιά γλώσσα συνομιλούσανε η Καλυψώ με τον Οδυσσέα;

Στα Ελληνικά, θα μου πείς… καί συμφωνώ απολύτως. Όμως, αυτή η άποψη δεν είναι καθόλου αυτονόητη.

Κατά καιρούς, υπάρχουν ερωτευμένα ζευγάρια διαφορετικής εθνικής καταγωγής, τα οποία συνεννοούνται όπως-όπως… καί στην πορεία αλληλοδιδάσκονται. Πχ Σκανδιναυές με δικά μας «καμάκια» (τις «χρυσές» γιά τον τουρισμό τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα), καί σιγά τώρα μην είχε το «καμάκι» …προφίσιενσυ στα Νορβηγικά πχ! Ή, ακόμη, ο Λευκάδιος Χέρν με τη Γιαπωνέζα του· αυτός όντως έμαθε Γιαπωνέζικα με τη μέθοδο «γού καί ά γά, τού καί ά τά, κι όλο μαζί γάτα». (Η πλάκα είναι πως στα Γιαπωνέζικα η γάτα πάλι αποδίδεται με τετραγράμματη παροξύτονη λέξη: λέγεται «νέκο«!)

Όμως, με την Καλυψώ καί τον Οδυσσέα ήταν τελείως άλλη η περίπτωση.

Ο μέν Οδυσσέας μιλούσε τα Ελληνικά της εποχής του, αλλά η Καλυψώ μιλούσε Ελληνικά μιάς πολύ αρχαιότερης εποχής!!! (Θυμηθήτε, αθάνατη κι απομονωμένη.) Δηλαδή, ήταν σαν ένας σημερινός Έλληνας άντρας να συναντάει μία Ελληνίδα των αρχαίων ημών! Άντε να συνεννοηθείς στ’ αρχαία!… άμα δεν ξέρεις πέντε πράγματα από δαύτα!

[Καί υπ’ όψιν, το πολύ θεμελιώδες σ’ ένα ζευγάρι «σ’ αγαπώ» …δεν υπήρχε τότε! lol!!! Αντ’ αυτού, έπρεπε να πείς: «ερώμαι σου», καί στον αόριστο «ηράσθην σου, ώ ναννίον»! (Το αντίστοιχο του σημερινού: «- Δάγκωσα τη λαμαρίνα με την πάρτη σου, μωρό μου!» lol!!!)

Αλλά μήν ανησυχείτε· τέτοιες γνώσεις δεν είναι τελείως άχρηστες. Μπορείτε να ρίξετε καμιά όμορφη φιλόλογο με κάτι τέτοια! lol ξανά!!!]

Γιατί, όμως, η Καλυψώ μιλούσε πανάρχαια Ελληνικά; (Εκτός αν …φιλοξενούσε τακτικά ναυτικούς, κι είχε μάθει καί τα …νέα Ελληνικά – αλλά το αποκλείω.) Διότι, απλούστατα, καί οι Άτλαντες ήταν Έλληνες!!! Καί, δυστυχώς, ο Ελληνο-Ατλαντικός πόλεμος ήταν ακόμη μία έκφραση της κατάρας που μας δέρνει ως έθνος, το να στήνουμε εμφυλίους πολέμους κάθε τρείς καί λίγο… Ή, θαρρείτε, οι ξένοι κοσμοκράτορες (πχ Άγγλοι επί Κατοχής) δεν μας έχουν μελετήσει σε βάθος, καί κάθε φορά δεν μας πετάνε το σίγουρο δόλωμα να τσιμπήσουμε; (Καί… τσιμπάμε…) Έτσι καί τότε, επί Ατλαντίδας, ξένοι μας άναψαν τις φωτιές στα μπατζάκια μας· αλλ’ αυτό ανήκει σε άλλη αφήγηση.

ii. Σύντομη σκιαγράφηση Ατλαντίδας κι Ελλάδας

Θα σας πω τί έχω βρεί μέχρι στιγμής επί του θέματος, ώστε να το έχετε ως σταθερή βάση των ερευνών σας.

Δεν γνωρίζω αν η Ελληνική Φυλή αναπτύχθηκε ταυτοχρόνως (καί κατά πάσα πιθανότητα ως αυτόχθων) καί στην Ελλάδα, καί στην Ατλαντίδα, πάντως γνωρίζω πως έχουμε μιά (προ)ιστορία εκατόν πενήντα χιλιάδων (150,000) ετών στα σίγουρα.

Το θέμα είναι, πως η Ελλάδα κάπου στα 100,000 χρόνια πρίν την εποχή μας, ήταν τόπος γεωλογικώς ασταθής. (Σεισμοί καί καταποντισμοί στην κυριολεξία! Καί αναδύσεις άλλων περιοχών. Βλέπε τί γινόταν καί γίνεται πχ στον Βόσπορο· επί Αργοναυτικής, επί Βυζαντίου, αλλά ακόμη καί σήμερα.) Έτσι, πολλοί δικοί μας πήγαν καί κατοίκησαν στην Ατλαντίδα… η οποία, όμως, άρχισε να δείχνει κι αυτή γεωλογική αστάθεια, κάπου στα 50,000 χρόνια πρίν. Συνεπώς, άρχισε να λαμβάνει χώραν άλλη μετανάστευση, η αντίθετη της προηγούμενης. Προς τ’ ανατολικά, καί κατά κύματα.

Αυτό αποδεικνύεται από τα Ελληνικά (Ναί! Ελληνικά!) γράμματα, που βρέθηκαν χαραγμένα στα σπήλαια της δυτικής Γαλλίας, όπως -αν δεν σφάλλω- το Λασκώ. (Το οποίο από το 1963 είναι κλειστό «διά το κοινόν», καί σήμερα «το κοινόν» βλέπει ένα σπήλαιο-μαϊμού, υποτίθεται ακριβές αντίγραφο, το οποίο το φτιάξανε γιά τους τουρίστες!) Αλλά κυρίως στο σπήλαιο Γκλοζέλ.

Η συμβατική αρχαιολογία δεν μπορεί να εξηγήσει τέτοια πράγματα, αυτή ασχολείται με τους Ινδοευρωπαίους! Όμως, εμείς τα εξηγούμε κάλλιστα, ως την γραπτή έκφραση του πρώτου κύματος «γεωλογικών μεταναστών» Ελλήνων από Ατλαντίδα προς τ’ ανατολικά. Κι εφ’ όσον σας έχουμε εξηγήσει ότι τα (καί σημερινά) γράμματα του Ελληνικού αλφαβήτου είναι απεικόνιση των ζωδίων καί των αστέρων του Ηλιακού μας Συστήματος, τότε ναί, καί τα τότε γράμματα ήταν ακριβώς τα ίδια καί σήμαιναν ακριβώς τα ίδια.

Βέβαια, όπως θα περίμενε κανείς, ειδικά τα ευρήματα της Γκλοζέλ στολίστηκαν αμέσως ως «απάτη»… αν καί γενικά αυτός ο «πολιτισμός των σπηλαίων» της δυτικής Γαλλίας χρονολογήθηκε κάπου στην εποχή που λέμε, στα 50 χιλιάρικα χρόνια πρίν. Πάντως, ακόμη ένα κύμα παναρχαίων Ελλήνων προς τ’ ανατολικά ήταν οι Βάσκοι. Καί τα τελευταία μεταναστευτικά κύματα (μάλλον λίγο μετά την καταβύθιση του νησιού) αναφέρονται καί στη δική μας Μυθολογία, ελθόντα στην Ελλάδα από Νότο, κυρίως μέσωι Αιγύπτου (πχ Δαναός, καί άλλοι).

iii. Τί συνεπάγονται όλ’ αυτά, όμως;

Το ότι ο λαός αυτός, οι Έλληνες, σαφώς καί μιλούσαν Ελληνικά σ’ όλες τις εποχές, άρα καί η Καλυψώ μιλούσε Ελληνικά (κάποιας αρχαίας μορφής). Φυσικά, η γλώσσα αλλάζει κι εξελίσσεται, πλην όμως ουδείς στη σημερινή Ελλάδα ενδιαφέρεται να ρίξει μιά ματιά σε εποχές παλαιότερες του 1500 πΧ. (Κι αν ρίχνουν, είναι …αλλοίθωρη! lol!!!)

Εδώ καλά-καλά δεν ψάχνουμε ούτε την αμέσως προηγούμενη μορφή των Ελληνικών όπως τα ξέρουμε, τα Πελασγικά! Οι ξένοι ακαδημαϊκοί (σαν τον Μανφρέντι) τα σκάλισαν μεν σε μέγα βάθος, αλλά κάνουν την πάπιαννν (σιγά, τώρα, μή μας «χαρίσουν» τρείς-τέσσερεις χιλιάδες χρόνια ακόμη στην Ιστορία μας…), οι δέ δικοί μας έχουν εγκεφαλογράφημα ευθείας γραμμής στο θέμα. Μόνο μιά σοβαρή εγχώρια προσπάθεια, καί δή ερασιτεχνική, έγινε, πρό αιώνος καί πλέον – από τον Θωμόπουλο.

Οπότε, άντε, τώρα, να πείς σε πανεπιστημιακό προφέσσορα ότι οι Θερμοπύλες στα Πελασγικά λέγονται Αλαμάνα!!! (Ναί, ακριβώς.) Καί πού να πάμε παραπίσω, δηλαδή!… στα Ελληνικά της Ατλαντίδας πρό βυθίσεως!

Εδώ, όμως, έχουμε καί μιά δεύτερη «συνεπαγωγή».

Εφ’ όσον ειδικά η Μαγιάνικη αρχιτεκτονική (με τους μαιάνδρους στις προσόψεις των κτιρίων, κτλ) χαρακτηρίστηκε ως «η Ελλάδα της Κεντρικής Αμερικής», τότε υποθέτουμε ευλόγως πως αρκετοί λαοί, έλκοντες την καταγωγή τους από την Ατλαντίδα, μιλούσαν (καί ίσως ακόμη μιλάνε) μιά μορφή της Ελληνικής. Οι Αζτέκοι τον καιρό της Ισπανικής Κατάκτησης, ας πούμε, το λέγαν στα ίσα πως κατάγονται από την Ατλαντίδα. (Κι αυτοί «γεωλογικοί πρόσφυγες», προφανώς.) Έτσι, δεν είναι εκπληκτικό, που πχ τον Ήλιο τον λέγανε Τονατίου, διότι οι αρχαίοι ημών τον χαρακτηρίζανε Τιτάνα! Τη βλέπετε την ομοιότητα, ναί; Καί δεν είναι η μόνη.

Στα πλαίσια αυτά, κι ενώι οι διάφορες μυστικές αδελφότητες (καί τα ρέστα) αυτά τα ξέρανε εξαπανέκαθεν (μόνο που δεν τ’ αφήνουν να ειπωθούν στα πανεπιστήμια), δεν είναι εκπληκτικό το ότι ο Κολόμβος στο πρώτο ταξίδι του λέγεται πως πήρε μαζί του έναν γλωσσομαθή ιουδαίο λόγιο… ο οποίος, μεταξύ των άλλων, ήξερε καί αρχαία Ελληνικά!!! (Τί τον ήθελε, άμα ήταν να συναντήσει απλώς «αγρίους ιθαγενείς»; έ; ή αν δεν ήξερε κάν αν θα συναντήσει ανθρώπους στις νέες γαίες; ) Δυστυχώς, όμως, ο τότε πληθυσμός της σημερινής Κούβας εξοντώθηκε ολοσχερώς… Έλαβε χώραν μιά γενοκτονία τριών εκατομμυρίων ανθρώπων, που πιθανότατα μιλούσαν μιά μορφή της Ελληνικής! (Όπως πχ το «αέτο» της Χαβάης, κτλ παρόμοια.) Γιά τον χαμό των οποίων ανθρώπων δεν χύθηκε ποτέ ούτε ένα δάκρυ, από τους «ευαίσθητους πολιτισμένους». Μόνο το χρυσάφι απ’ τα κοσμήματά τους λιώθηκε καί διακοσμεί μέχρι σήμερα τον καθεδρικό ναό του Τολέδο. Μόνον αυτό έμεινε απ’ αυτούς.

Τη γενοκτονία αυτή την απέδωσαν στις ασθένειες, που κουβάλησαν οι Ισπανοί, τις οποίες το ανοσοποιητικό σύστημα των ιθαγενών δεν μπορούσε να τις αντιμετωπίσει. Εντάξει, αλλά αν το δείς κάπως αλλοιώς… εμένα μου μοιάζει με συστηματική στρατιωτική εξόντωση, προς εξαφάνιση «πειστηρίων»… προς «επανεγγραφή» της Ιστορίας σύμφωνα με το συμφέρον κάποιων. (Διότι, αν μή τί άλλο, κανένας ασθενής δεν πάει γιά ναύτης, ν’ αντέξει τρείς μήνες στον ωκεανό χωρίς γιατρούς.) Καί, αν θέλετε τη γνώμη μου, αυτοί οι άνθρωποι ήταν άμεσοι συγγενείς των Ετεοκρητών!

Τα βλέπουμε στις ζωγραφιές: καί οι μέν, καί οι δέ κυκλοφορούσαν φορώντας μονάχα ένα βρακάκι. Καί οι μέν, καί οι δέ, δεν είχαν τειχισμένες πόλεις. Καί οι μέν, καί οι δέ έδειχναν φιλική διάθεση προς τους πάντες. Άρα…

Εικάζω, λοιπόν, ότι οι (γενοκτονηθέντες) Κουβανοί του 1492 ήταν όσοι γλύτωσαν απ’ την καταβύθιση της Ατλαντίδας φεύγοντας δυτικά, ενώι οι Ετεοκρήτες ήταν όσοι έφτασαν στην Κρήτη διαφεύγοντας προς τ’ ανατολικά. Αλλά πρόκειται γιά το ίδιο ακριβώς ΕΛΛΗΝΙΚΟ φύλο.

iv. Ποιά ήταν η Καλυψώ;

Βλέπετε, λοιπόν, πόσο μακριά μας οδήγησε το απλό ερώτημα, του σε ποιά γλώσσα συνομιλούσαν η Καλυψώ με τον Οδυσσέα!

Ρωτάμε, όμως, καί το ποιά ακριβώς ήταν η Καλυψώ.

Ή, ενδεχομένως τί ήταν.

Γιά τα πολύ βασικά, ρίχνουμε μιά ματιά στη Γουΐκι. Ωστόσο, οι αρχαίοι ημών την έχουνε λιγάκι μπερδεμένη τη γενεαλογία της. (Δεν είναι το μοναδικό άτομο, όπου κάνουν τα ίδια!) Συμφωνώ με το ότι ήταν κόρη του Άτλαντα καί Τιτανίδα, αλλά με την ευρεία έννοια καί τα δυό. (Δες αμέσως παρακάτω.) Αναγκαστικά, λοιπόν, προχωράμε με τα δικά μου συμπεράσματα, που λένε:

• Όχι νύμφη, θνητή· που όμως είχε βρεί το μυστικό της αθανασίας.
• Σύγχρονη της κακοτριάδας Προμηθέα / Οντουάρπα / Μελχισεδέκ.
• Αλλά ενάντιά της.
• Πρό καταβυθίσεως, είχε σημαντική θέση στην κοινωνία της Ατλαντίδας: αρχοντοπούλα από παλιό σόϊ, ή επιστήμων – ή αμφότερα.
• Επέζησε της καταβυθίσεως του νησιού, πιθανώτατα επειδή την είχε κοπανήσει εγκαίρως.

Καί ακολουθούν οι εξηγήσεις.

Τώι καιρώι εκείνωι, στην Ατλαντίδα ο τεχνολογικός πολιτισμός είχε φτάσει (καί στις καλές, αλλά καί στις κακές μορφές του) σε υψηλώτερο επίπεδο από τον σημερινό. (Καί δυστυχώς, εμείς σήμερα πάμε ν’ αντιγράψουμε τα άσχημα.) Φυσικά, δεν ήταν η πρώτη φορά, που κάτι τέτοιο συνέβαινε στην ανθρώπινη ιστορία!

Λοιπόν, τότε είχαν εφευρεθεί οι ιπτάμενοι δίσκοι, δηλαδή οχήματα που γιά την πρόωσή τους χρησιμοποιούν ηλεκτρομαγνητικά πεδία, τόσο παραγόμενα από τα ίδια, όσο καί υπάρχοντα στο Σύμπαν (πχ της Γής). Η ταχύτητά τους ήταν τρομερή!… τα πιό αργά από δαύτα έκαναν το: Ισπανία-Αμερική σε μισή ώρα περίπου. Όταν, τώρα, επιτέθηκαν οι Έλληνες με τα αιθερικά τους όπλα καί προκάλεσαν το λυώσιμο του υπεδάφους του νησιού, ο μέν Προμηθέας βρισκόταν σε κάποιο νησί του Ατλαντικού (όχι της Καλυψούς, άλλο), όπου λούφαξε γιά κάποια χρόνια, ο Οντουάρπα ήταν επικεφαλής των στρατευμάτων στη σημερινή Σαχάρα κι εξαϋλώθηκε (μαζί μ’ αυτά) από αιθερικό όπλο των Ελλήνων, ο δέ Μελχισεδέκ το έσκασε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή με τον δικό του δίσκο, προς τη σημερινή Νορβηγία.

Το ίδιο καί η Καλυψώ, βρισκόταν στο νησί της· καί δεν ήταν η πρώτη φορά που το επισκεπτόταν. Όμως, τώρα θα έμενε εκεί γιά πάντα.

Τί έκαναν όλοι αυτοί;

Δεν γνωρίζω το γιατί ο Μελχισεδέκ πήρε αυτή την κατεύθυνση, αντί να φύγει δυτικά. Ίσως είχαν κάποια βάση εκεί οι Άτλαντες, ίσως θεώρησε πως σε περιοχή του Β. Πόλου δεν θα τον έψαχνε κανείς (βλέπε ναζιστές του 1945), ίσως θα τον βοηθούσαν κάποια γεωμαγνητικά πεδία (με τρόπο καί σκοπό που σήμερα αγνοούμε)… δεν γνωρίζω. Γνωρίζω, όμως, ότι ακόμη καί σήμερα ζή. Όπως γνωρίζω κάτι γιά «αποθήκη σπόρων» κατά Νορβηγία μεριά, που γράφτηκε στα ιντερνέτια σχετικά πρόσφατα.

…Αλήθεια… Όλοι οι «ερευνητές» γράφουν γιά το τί είπε ο γενάρχης της δυναστείας Ρότσιλντ γιά τους νόμους καί το χρήμα, αλλά κανείς δεν μας είπε πού βρήκε τόσα πολλά λεφτά μαζεμένα ο Άμστελ Μάγιερ, ώστε να το παίζει μέχρι καί κεντρικός κρατικός τραπεζίτης!…

Κάνω κι εγώ κάτι απίθανες σκέψεις, ώρες-ώρες!… Τέλος πάντων, επανερχόμαστε στο θέμα μας.

Ο Προμηθέας, πάλι, μαζί με τους άλλους δυό, είχαν στήσει ένα δίκτυο μυστικών εργαστηρίων στα έρημα νησάκια του Ατλαντικού, γιά να κάνουν τις έρευνές τους απερίσπαστοι. (Σας τά ‘χω αφηγηθεί τα σχετικά.) Αυτοί κατάφεραν να κλωνοποιούν τους εαυτούς τους, κι έτσι ν’ αυτο-διαιωνίζονται ως αθάνατοι, αλλά φαίνεται πως ο Προμηθέας ήθελε να προχωρήσει τις έρευνες, καθιστώντας αθάνατο το ήδη υπαρκτό σώμα του. Διότι, βλέπεις (θα το ξεράσω εδώ), η κλωνοποίηση έχει ένα αδύναμο σημείο: γιά να πετυχαίνει, πρέπει να παίρνεις κύτταρα από το αρχικό σώμα, το γεννημένο από γονείς. Αν φτιάχνεις κλώνο από κύτταρα προηγούμενου κλώνου, τότε παράγεις ελαττωματικό προϊόν… διότι λείπει η αιθερική «σφραγίδα», που έχουν όλοι οι κανονικοί άνθρωποι. (Ο άνθρωπος δεν είναι μονάχα κρέας!) Έτσι, βλέπουμε κλώνους καί σπαρτούς, οι οποίοι δεν προέρχονται από κανονική γέννα, να γεράζουν πρόωρα, ή να μεγαλώνει η μύτη τους, κτλ.

Ειρήσθω εδώ, ότι δεν αρκεί η όποια εξόντωση των κλώνων θα λάβει χώραν στη νέα ανθρωπότητα που έρχεται. Πρέπει να καταστραφούν καί τα διατηρημένα πτώματα των αλητών που κλωνοποιούνται, μαζί με τις ψυκτικές εγκαταστάσεις… καί μόλις σας αποκάλυψα τον λόγο.

Το κακό γιά τον Προμηθέα ήταν ότι το αρχικό σώμα του, το από τη μάνα του, το είχε κάψει, όταν σκηνοθέτησε τον θάνατό του (μαζί με τους άλλους δυό κερατάδες)… κι έτσι, προφανώς παράτησε τις σχετικές έρευνες, κι ασχολήθηκε με άλλη πλευρά της Βιολογίας, σε άλλο εργαστήριο, σε άλλο νησάκι.

Μόνο που το παρατημένο εργαστήριο το ήξερε κι η Καλυψώ!!!

Μαντεύετε τη συνέχεια…

…Αλλά μάλλον δεν μαντεύετε τί σημασία έχουν όλ’ αυτά γιά την εποχή μας· στο σήμερα.

Αν γράψω μονάχα τις λέξεις: «Πόλεμος των Φώκλαντς», θα καταλάβετε;

Α-κρι-βώς!…

Ο Ατλαντικός δεν έχει πολλά (μικρά) νησιά. Πλην Αζορών καί Καναρίων (που είναι κατοικημένα καί διοικητικώς ανήκουν σε κράτη), ίσως υπάρχουν καμιά δεκαριά ακόμη, εκ των οποίων (δυσκόλως μέν, αλλά) κατοικήσιμα είναι ελάχιστα. Όπως πχ η Αγία Ελένη.

Εδώ καί τρείς αιώνες, λοιπόν, το ενδιαφέρον των «Μεγάλων Δυνάμεων» (κυρίως Αγγλίας καί Γαλλίας) γιά τα νησάκια αυτά μεταμφιέζεται σε «στρατιωτικό»… δηλαδή, να ελέγχουν τα περάσματα της ναυσιπλοΐας στον Ατλαντικό, ίσως καί ν’ αποτελούν ενδιάμεσες στρατιωτικές (ναυτικές, δηλαδή) βάσεις ανεφοδιασμού. Κολοκύθια με τη ρίγανη! Διότι, το να κατοικηθούν έστω κι από στρατιωτικούς, προϋποθέτει πηγές. Νερό! Ακόμη χειρότερα, καί μιλάμε γιά την εποχή των πλοίων με πανιά: αν δεν υπάρχουν πηγές (κι ως γνωστόν, το βρόχινο νερό είναι σκέτο δηλητήριο), τί ανεφοδιασμό να παρείχαν στα πλοία, που έπρεπε μερικά πλοία να ξεφορτώνουν εκεί αμέτρητα βαρέλια με νερό, ώστε να τα παραλαμβάνουν όσα έρχονται; Άσε που το νερό μπαγιατεύει.

Στον 20ο αιώνα έπαψε πλέον να παίζει το πανί ως προωθητικό πολεμικών πλοίων, καί περάσαμε στο ντήζελ. Από τη στιγμή, δέ, που έγινε η πρώτη αεροπορική ζεύξη του Ατλαντικού το 1928, αυτά τα νησάκια κατέστησαν τελείως άχρηστα ως στρατιωτικές βάσεις. (Αλλά καί με το πανί, οι ρότες ήταν συγκεκριμένες. Δεν περνούσαν κάν από μερικά απ’ αυτά τα νησάκια.) Είδαμε, δέ, ότι στον Β’ ΠΠ δεν παίξανε κανέναν ρόλο. Άρα, τί επιμένουν να τα κρατάνε ακόμη καί σήμερα, ειδικά η αγγλίτσα;… η οποία τσακώθηκε αγρίως με την Αργεντινή το 1982 γιά τα Φώκλαντς / Ίσλας Μαλβίνας;

Απλούστατα, επειδή ψάχνουν ό,τι απέμεινε από τα εργαστήρια του Προμηθέα!!!

Δεν γνωρίζω τί ακριβώς βρήκαν, αν βρήκαν. Πάντως, πιστεύω ότι θα τους είναι αδύνατον να καταλάβουν γραπτές σημειώσεις σε μιά γλώσσα του 10,000 πΧ, ή να «διαβάσουν» αποθηκευτικά μέσα τελείως άγνωστης τεχνολογίας. Ελπίζω πως δεν θα μπορέσουν – κι ελπίζω πως ούτε η αγρίως αναπτυσσόμενη Τεχνητή Νοημοσύνη θα μπορέσει να βγάλει νόημα.

Γιά το καλό όλων μας.

Αυτά ακριβώς κάλυπτε η Καλυψώ!… Έξυπνη γυναίκα, καταλάβαινε πως τέτοιες γνώσεις απλά θα φέρουν την καταστροφή στα χέρια μιάς μαλακισμένης ανθρωπότητας, γι’ αυτό δεν μιλούσε γι’ αυτές. (Δεν αλλάζει εύκολα η ηθική των ανθρώπων, ακόμη κι αν περάσουν χιλιάδες χρόνια… Εξακολουθεί να παραμένει χαμηλή.)

Κατά τη γνωμάρα μου, πάντως, είναι σίγουρο πως του πρότεινε του Οδυσσέα να τον κάνει κι αυτόν αθάνατον, ώστε να ζήσουν μαζί γιά πάντα. Κι αυτό το έκανε στην επταετία απάνω, όταν κέρδισε την εμπιστοσύνη του, κι αυτός τη δική της. Όμως, ο ανέτοιμος γιά τέτοια πράγματα Οδυσσέας τρόμαξε, καί την κοπάνησε.

Τέλος πάντων, άλλοι στη θέση του θα δεχόντουσαν με χίλια!  🙂

Το νησί της, τώρα, ποιό ήταν;

Ειλικρινά, δεν θυμάμαι! Δεν κρατάω αρχείο, σας το ξαναείπα. Πάντως, το είχα δεί κάποτε στην τιβή: είναι ένα νησί κάπου στον βόρειο Ατλαντικό, το οποίο σήμερα είναι ακατοίκητο καί προστατεύεται από τη συνθήκη Ράμσαρ, διότι εκεί ζευγαρώνουν καί γεννάνε κάτι θαλασσοπούλια. Δεν επιτρέπεται να παραμείνει εκεί άνθρωπος, ουδέ κάν επιστημονική αποστολή. Καί δεν θυμάμαι αν ανήκει σε κάποιο κράτος, καί σε ποιό.

Όπως καταλάβατε, γιά τα θαλασσοπούλια είναι που δεν πλησιάζει άνθρωπος, ναίαίαί! Lol!!! Αλλά υποβρύχια (καί ενδεχομένως κόττερα) επιτρέπεται να πλησιάζουν, μπας καί βρούν καμιά κρυφή σπηλιά με καλούδια! Κι ας βλέπει από ψηλά ο δορυφόρος!

Τέλος πάντων, εκεί που εγώ παρουσιάζω κενό μνήμης, μπορείτε εσείς να κάνετε την έρευνά σας, αρχίζοντας από εδώ. Υπ’ όχιν, ακόμη καί οι Μυκήνες (ναί!) των Φερόε έχουν θαλασσοπούλια καί υπάγονται στη συνθήκη Ράμσαρ, αλλά ψιλοκατοικούνται καί δέχονται καί οργανωμένα γκρούπ τουριστών. Οπότε, μάλλον δεν είναι αυτό, αν καί βρέθηκαν «υπολείμματα θρησκευτικής λατρείας αρχαίων φυλών» εκεί.

Κλείνοντας

Μακάρι όλες οι σημερινές Ελληνίδες ν’ αγαπήσουν τους άντρες τους όπως η Καλυψώ τον Οδυσσέα!… Αλλά καί να παίξουν καί τον έτερο ρόλο της Καλυψούς: τη διαφύλαξη της φυλετικής μνήμης! Διότι, ποιός ξέρει πόσα βράδυα μιλούσαν γιά πόσα θέματα ο Οδυσσέας με την Καλυψώ, πιασμένοι χέρι-χέρι καί χαζεύοντας τ’ άστρα… ποιός ξέρει πόσα ενδιαφέροντα πράγματα είπαν!… ανάμεσά τους καί γιά το παρελθόν καί το μέλλον της φυλής μας!!!

Καί, μέρα πού ‘ναι, εύχομαι κάθε Έλληνας να βρεί μιά Καλυψώ στην αγκαλιά του! Γιά πάντα!

Υγ 1: Η αφορμή γιά το παρόν δόθηκε από εδώ. Αλλα κράτησα την ανάρτηση ειδικά γιά σήμερα.

Υγ 2: Αφιερώνεται στην Ελληνίδα της …Ατλαντίδας, που κράτησε τις μνήμες της καί μου τις αφηγήθηκε.

Υγ 3: Ένα τροπικό νησί με κοκοφοίνικες, χρυσές αμμουδιές, κτλ. «Ταπετσαρία» σε οθόνη υπολογιστή.

Αναστεναγμός… της Καλυψούς. (Ναί, ζή πάλι σήμερα ανάμεσά μας, καί αφιερώνω το παρόν καί σ’ αυτήν!)

«- Θα ‘θελες να τα παρατήσουμε όλα καί να πάμ’ εκεί;»

«- Εσύ κι εγώ;»

«- Ναί!»

«- Μόνιμα;»

«- Ναί!»

«- Με τα μαγιώ μας;»

«- Ναί!»

Πονηρό λοξό αντρικό βλέμμα, να ζυγίσει αντιδράσεις.

«- Καί χωρίς ούτ’ αυτά;»

«- ΝΑΙΝΑΙΝΑΙΝΑΙΝΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙ!!!!!!!»

Ά, ρέ, Έλληνες!… Σας εύχομαι από καρδιάς να σας τύχει από μιά Καλυψώ στον καθέναν σας!

 

ergdhmerg.wordpress.com