Ουκρανία: η μεγάλη χειραγώγηση

 του Thierry Meyssan (Voltaire Net)

Σχόλιο Διόδοτου:  Ο Τ. Μεϋσάν, άλλη μια πένα-γίγας ανά την υφήλιο, παλιός γνώριμος του ιστολογίου μας, μάς ενημερώνει με κριτική διάθεση για τις τελευταίες εξελίξεις.

Πούτιν, ανάμεσα σε 80.000 ανθρώπους, για να γιορτάσουν την επανένωση με την Κριμαία και τον αγώνα κατά των Ουκρανών νεοναζί. Εν τω μεταξύ, στο Κίεβο, κανένα πλήθος δεν βγαίνει στους δρόμους για να υποστηρίζει τον πρόεδρο Ζελένσκι ο οποίος κρύβεται.

 

 Το παρόν άρθρο είναι συνέχεια των:
 1. « Η Ρωσία θέλει να αναγκάσει τις Ηνωμένες Πολιτείες να σεβαστούν τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών », 4 Ιανουαρίου 2022.
 2. « Η Ουάσιγκτον συνεχίζει το σχέδιο της RAND Corporation στο Καζακστάν και μετά στην Υπερδνειστερία », 11 Ιανουάριο 2022.
 3. « Η Ουάσιγκτον αρνείται να ακούσει τη Ρωσία και τη Κίνα », 18 Ιανουαρίου 2022.
 4. “Ουάσιγκτον και Λονδίνο πάσχουν από κώφωση”, 2 Φεβρουαρίου 2022.
 5. “Η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο προσπαθούν να διατηρήσουν την κυριαρχία τους στην Ευρώπη”, 8 Φεβρουαρίου, 2022.
 6. “Δύο ερμηνείες για την ουκρανική υπόθεση”, 15 Φεβρουαρίου 2022.
 7. «Ήχησαν οι σάλπιγγες της κόλασης στην Ουάσιγκτον, ενώ οι σύμμαχοί της αποσύρονται», 22 Φεβρουαρίου 2022.
 8. «Η Ρωσία κηρύσσει τον πόλεμο στους Στραουσιανούς», 1 Μαρτίου 2022.
 9. «Μια συμμορία τοξικομανών και νεοναζί», 5 Μαρτίου 2022.
 10. “Το Ισραήλ άναυδο με τους Ουκρανούς νεοναζί”, 8 mars 2022.

------------------------------------------------ 

 

Ενώ πολλαπλασιάζονται οι αποκαλύψεις για τις καταχρήσεις που διέπραξαν οι Ουκρανοί μπαντεριστές τα τελευταία οκτώ χρόνια, οι Δυτικοί συνεχίζουν να αντιλαμβάνονται μόνο τα δεινά των ουκρανικών αμάχων πληθυσμών. Αγνοούν τα πάντα για τις βαθύτερες αιτίες του πολέμου, καθώς και για τα γεγονότα που οδήγησαν το Κρεμλίνο να τον ξεκινήσει. Όπως και να έχει, οι μπαντεριστές χάνουν και οι μεγάλες δυνάμεις προετοιμάζουν την ειρήνη.

 

Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις συνεχίζονται στην Ουκρανία με δύο ριζικά διαφορετικές αφηγήσεις ανάλογα με το αν κάποιος ακούει δυτικά ή ρωσικά ΜΜΕ. Αυτές οι δύο εκδοχές διαφέρουν όχι μόνο για τη περιγραφή του πόλεμου, αλλά και κυρίως για τη περιγραφή των στόχων του.

Στη Δύση, το κοινό είναι πεπεισμένο ότι ο ρωσικός στρατός έχει τεράστια υλικοτεχνικά προβλήματα και δεν είναι σε θέση να εφοδιάσει τα τανκς του με καύσιμα. Τα αεροπλάνα του χτυπούν αδιάκριτα στρατιωτικούς στόχους και άμαχους, καταστρέφοντας αδιάκριτα ολόκληρες πόλεις. Ο δικτάτορας Πούτιν δεν θα τελειώσει παρά μόνο όταν συντρίψει το Κίεβο και σκοτώσει τον εκλεγμένο πρόεδρο Ζελένσκι. Στα μάτια του, η Ουκρανία είναι ένοχη επειδή επέλεξε τη δημοκρατία το 2014 αντί να ανασυνθέσει τη Σοβιετική Ένωση. Μέχρι τότε σπέρνει θάνατο και ερήμωση στον άμαχο πληθυσμό, ενώ οι στρατιώτες του σκοτώνονται σε μεγάλη κλίμακα.

Αντίθετα, στη Ρωσία, πιστεύουν ότι οι μάχες περιορίζονται σε συγκεκριμένες περιοχές, το Ντονμπάς, την ακτή της Αζοφικής Θάλασσας και σε στρατιωτικούς στόχους παντού αλλού. Μάλιστα, λυπούνται για κάποιες απώλειες, αλλά όχι για εκατόμβη. Παρατηρούν με έκπληξη την υποστήριξη που προσφέρουν οι πρώην σύμμαχοι του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου (Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος) στους Μπαντεριστές, τους Ουκρανούς νεοναζί. Περιμένουν να εξουδετερωθούν όλοι για να επιστρέψει η ειρήνη.

Σε θόρυβο βάθους, η Δύση έχει εξαπολύσει έναν οικονομικό και χρηματοπιστωτικό πόλεμο κατά της Ρωσίας. Πολλές δυτικές εταιρείες εγκατέλειψαν τη χώρα και αντικαταστάθηκαν αμέσως από άλλες από χώρες που δεν συμμετέχουν σε αυτόν τον πόλεμο. Για παράδειγμα, τα εστιατόρια McDonald’s θα αντικατασταθούν από την τουρκική αλυσίδα Chitik Chicken, ενώ τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα υποδέχονται τους ολιγάρχες που εκδιώχθηκαν από την Ευρώπη. Η Κίνα και η Ευρασιατική Οικονομική Κοινότητα προγραμματίζουν τη δημιουργία ενός οικονομικού και χρηματοπιστωτικού συστήματος παράλληλου με αυτό του Μπρέτον Γουντς. Με λίγα λόγια, ο κόσμος χωρίζεται στα δύο.

Ποιος λέει την αλήθεια;

 

Ο πραγματικός πόλεμος

Σύμφωνα με τους παρατηρητές του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), δηλαδή το διακυβερνητικό φόρουμ που δημιουργήθηκε από τις συμφωνίες του Ελσίνκι (1973-75), το μέτωπο του Ντονμπάς ήταν σταθερό εδώ και αρκετούς μήνες, όταν οι βομβαρδισμοί ξανάρχισαν από την Τετάρτη. 16 Φεβρουαρίου 2022 για να φτάσουν στο αποκορύφωμά τους την Παρασκευή 18 (ακούγονταν περισσότερες από 1.400 εκρήξεις). Οι τοπικές κυβερνήσεις του Ντόνεστκ και του Λούγκανσκ απέσυραν τότε περισσότερους από 100.000 ανθρώπους για να τους προστατεύσουν από αυτόν τον κατακλυσμό φωτιάς.

Το βράδυ της 18ης, ξεκινούσε η ετήσια συνάντηση των ελίτ του ΝΑΤΟ, η «Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου». Ένας από τους πιο αξιοσημείωτους καλεσμένους ήταν ο πρόεδρος της Ουκρανίας Volodymyr Zelenskyy. Στις 19, πήρε τον λόγο και δήλωσε ότι η χώρα του φιλοδοξούσε να αποκτήσει πυρηνικά όπλα εναντίον της Ρωσίας. Στις 20, η Δούμα έβραζε στη Μόσχα και ψήφισε μια πρόταση που ζητούσε από τον πρόεδρο Πούτιν να αναγνωρίσει τις δύο δημοκρατίες του Ντονμπάς ως ανεξάρτητες, κάτι που έκανε βιαστικά το βράδυ της 21ης. Δεν υπήρχαν καν σημαίες των δύο νέων εθνών στο Κρεμλίνο.

Στις 24 ξεκίνησε η ρωσική στρατιωτική επιχείρηση με μαζικό βομβαρδισμό των συστημάτων αντιαεροπορικής άμυνας, στη συνέχεια των εργοστασίων στρατιωτικών εξοπλισμών και των στρατώνων των μπαντεριστών (των Ουκρανών νεοναζί). Η ρωσική στρατιωτική στρατηγική είχε αυτοσχεδιαστεί, όπως και η διπλωματική αναγνώριση των δημοκρατιών του Ντονμπάς. Τα αναπτυσσόμενα στρατεύματα είχαν ήδη εξαντληθεί από τις ασκήσεις που μόλις είχαν πραγματοποιήσει στη Λευκορωσία.

Ο Λευκός Οίκος και ο δυτικός Τύπος, αντίθετα, αγνοώντας τον πόλεμο του Ντονμπάς και τις διακηρύξεις του προέδρου Ζελένσκι, ισχυρίζονταν ότι όλα αυτά είχαν σχεδιαστεί από καιρό και ότι τα ρωσικά στρατεύματα είχαν τοποθετηθεί εκ των προτέρων. Ο δικτάτορας Πούτιν, ο οποίος δεν υποστήριζε την επιλογή των Ουκρανών για τη Δημοκρατία, τους ανάγκαζε να επανενσωματωθούν στην Αυτοκρατορία του, όπως ο Λεονίντ Μπρέζνιεφ είχε επαναφέρει στη τάξη τους Τσεχοσλοβάκους το 1968. Αυτή η ανάγνωση των γεγονότων έσπειρε πανικό σε όλα τα πρώην μέλη του Συμφώνου της Βαρσοβίας και της Σοβιετικής Ένωσης (τα οποία ξέχασαν ότι ο Μπρέζνιεφ δεν ήταν Ρώσος, αλλά Ουκρανός).

Από τότε, εφαρμόζοντας την τεχνική που τελειοποίησε ο Jamie Shea κατά τη διάρκεια του πολέμου του Κοσσυφοπεδίου, το ΝΑΤΟ γράφει καθημερινά μια νέα, διδακτική ιστορία για τα εγκλήματα της Ρωσίας. Αυτά κυμαίνονται από τον ανεύθυνο βομβαρδισμό ενός ουκρανικού πυρηνικού σταθμού στα ρωσικά σύνορα, μέχρι το συγκινητικό ανέκδοτο ενός μικρού παιδιού που πετυχαίνει την ελευθερία μόνο του διασχίζοντας την Ευρώπη μέχρι το Βερολίνο. Όλα αυτά είναι γελοία και φρικτά, αλλά επαναλαμβάνονται ευρέως χωρίς προβληματισμό ή επαλήθευση από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης.

 

Ο διπλωματικός πόλεμος

Καθώς τα πράγματα πάνε άσχημα για τον ουκρανικό στρατό και τους Μπαντεριστές βοηθούς του (ή «νεοναζί» σύμφωνα με τη ρωσική ορολογία), ο πρόεδρος Ζελένσκι ζήτησε από την κινεζική πρεσβεία στο Κίεβο να διαβιβάσει αίτημα για διαπραγμάτευση στο Κρεμλίνο από της δεύτερης ημέρας της σύγκρουσης. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αρχικά αντιτάχθηκαν σε αυτό πριν το αφήσουν να συμβεί. Κατά τη διάρκεια των επαφών, η Γαλλία και η Γερμανία ανέλαβαν πρωτοβουλίες πριν αντικατασταθούν από τη Τουρκία και το Ισραήλ. Είναι φυσιολογικό. Πράγματι, η Γαλλία και η Γερμανία απέτυχαν με τις ευθύνες που είχαν αναλάβει, επιτρέποντας στο Κίεβο να σφαγιάσει 13.000 έως 22.000 ανθρώπους κατά παράβαση των συμφωνιών του Μινσκ των οποίων ήταν εγγυητές. Ενώ η Τουρκία υποστήριζε τους Ουκρανούς Τατάρους χωρίς να αναλάβει καμία δράση στην Ουκρανία και το Ισραήλ ξαφνικά συνειδητοποίησε ότι ο μπαντεριστικός (δηλαδή «νεοναζί») κίνδυνος που είχε καταγγείλει ο πρεσβευτής του στο Κίεβο ήταν πραγματικός.

Αυτές οι διαπραγματεύσεις πάνε καλά, παρά τη δολοφονία από τους Ουκρανούς μπαντεριστές ενός αντιπροσώπου της χώρας τους, του τραπεζίτη Denis Kireev, ένοχου στα μάτια τους ότι ισχυρίστηκε ότι οι Ουκρανοί και οι Ρώσοι ήταν Σλάβοι αδέλφια, και παρά τη γκάφα του Γάλλου Υπουργού Εξωτερικών, Ζαν-Ιβ Λε Ντριάν, ο οποίος θεώρησε έξυπνο να υπενθυμίσει με στόμφο ότι η Γαλλία είναι πυρηνική δύναμη, με αποτέλεσμα η Ρωσία να τεθεί σε πυρηνικό συναγερμό.

Αυτές οι διαπραγματεύσεις θα μπορούσαν να τελειώσουν με τρόπο που είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς: η Ουκρανία, η οποία είχε συμπεριλάβει 102.000 μπαντεριστές στις δυνάμεις της Εδαφικής Άμυνας της, θα μπορούσε να αφοπλιστεί και να τεθεί υπό την προστασία των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ηνωμένου Βασιλείου (αυτό σημαίνει στην πράξη του ΝΑΤΟ). Αυτός είναι πράγματι ο μόνος τρόπος για να σεβαστούν οι Συνθήκες, ιδίως οι διακηρύξεις της Κωνσταντινούπολης (1999) και της Αστάνα (2010). Η Ουκρανία έχει το δικαίωμα να επιλέγει τους συμμάχους της, αλλά όχι να δέχεται ξένα όπλα στο έδαφός της. Μπορεί επομένως να υπογράψει αμυντικές συμφωνίες, αλλά να μην τεθεί σε ολοκληρωμένη διοίκηση. Αυτή είναι μια πολύ γκωλιστική θέση: ο Σαρλ Ντε Γκωλ είχε διατηρήσει την υπογραφή της Γαλλίας στη Βορειοατλαντική Συνθήκη, αλλά είχε αποσύρει τον γαλλικό στρατό από την ολοκληρωμένη διοίκηση του Οργανισμού Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ) και είχε διώξει του ΗΠΑϊούς στρατιώτες από το γαλλικό έδαφος.

Η Ρωσία αναμένεται να καταλάβει μόνιμα, ακόμη και να προσαρτήσει, την ακτή της Αζοφικής Θάλασσας (συμπεριλαμβανομένης της Μαριούπολης) έτσι ώστε να ενώσει την Κριμαία με το Ντονμπάς. Επιπλέον, αναμένεται να καταλάβει, ή ακόμα και να προσαρτήσει, το κανάλι της Βόρειας Κριμαίας που παρέχει πόσιμο νερό στη χερσόνησο της Κριμαίας. Τέλος, μπορεί και να καταλάβει, ή ακόμα και να προσαρτήσει, την ακτή του Ευξείνου Πόντου (συμπεριλαμβανομένης της Οδησσού) έτσι ώστε να ενώνει την Κριμαία με την Υπερδνειστερία. Η ουγγρική μειονότητα, επίσης θύμα των μπαντεριστών που έκλεισαν τα σχολεία τους, θα μπορούσε να προσκολληθεί στην Ουγγαρία. Ωστόσο, το βέλτιστο είναι εχθρός του καλού: η απώλεια πρόσβασης της Ουκρανίας στη θάλασσα θα μπορούσε να αποτελέσει αιτία μελλοντικών συγκρούσεων.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η Ρωσία θα συνεχίσει τη δράση της μέχρι την εξουδετέρωση όλων των μπαντεριστών και ότι το Ισραήλ θα την στηρίξει για αυτό, όχι όμως και πέρα. Από αυτή την άποψη, η συνάντηση που κάλεσε ο πρόεδρος Πούτιν στη Μόσχα «εναντίον των Ναζί» δεν είναι ένα απλό μήνυμα αποφασιστικότητας προς την κοινή γνώμη του, είναι ήδη μια κραυγή νίκης. Όλα τα μνημεία προς δόξα του Στέπαν Μπαντέρα και των Ναζί θα πρέπει να καταστραφούν. Τα άλλα έθνη που υποστήριξαν τους νεοναζί, συμπεριλαμβανομένης της Λετονίας, θα πρέπει να το θεωρήσουν δεδομένο.

 

Ο οικονομικός και χρηματοπιστωτικός πόλεμος

Εδώ όλα παίζονται για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Κατάφεραν μέσα σε λίγες μέρες να πάρουν όλοι οι σύμμαχοί τους μονομερή μέτρα (άρα παράνομα βάσει του διεθνούς δικαίου). Ωστόσο, αυτά τα μέτρα, που χαρακτηρίζονται ως «κυρώσεις», αν και χωρίς δίκη, δεν είναι βιώσιμα μεσοπρόθεσμα. Έχουν ήδη πυροδοτήσει φρενήρη κερδοσκοπία στην ενέργεια και την άμεση άνοδο των τιμών στην Ευρώπη. Οι μεγάλες ευρωπαϊκές εταιρείες εγκαταλείπουν τη Ρωσία με βαριά καρδιά. Διαβεβαιώνουν το Κρεμλίνο ότι δεν έχουν άλλη επιλογή και ότι ελπίζουν να επιστρέψουν το συντομότερο δυνατό.

Ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν βγάζει μπροστά τους φιλελεύθερους που κατηγορούνταν πρόσφατα ότι πουλήθηκαν στο εξωτερικό. Ο πρώην πρόεδρος Ντμίτρι Μεντβέντεφ είναι και πάλι στα επάνω του. Η διευθύντρια της Ρωσικής Κεντρικής Τράπεζας, Ελβίρα Ναμπιουλίνα, η οποία είχε επιλεγεί την εποχή του ειδυλλίου με τη Δύση, παρουσιάστηκε στη Δούμα για να διαδεχθεί τον εαυτό της, αλλά θα συνεργαστεί από τώρα και στο εξής με άλλους εταίρους. Στον Sergey Glazyev, του οποίου το όνομα συνδέεται με τις ιδιωτικοποιήσεις της εποχής Yelstin, ανατέθηκε η δημιουργία ενός νέου οικονομικού και χρηματοπιστωτικού συστήματος που θα μπορούσε να αντικαταστήσει αυτό που σχεδίασαν οι Αγγλοσάξονες το 1944, το Bretton Woods. Τους συγχωρούνται τα πάντα, αρκεί να εγγυηθούν στους Κινέζους και στην ευρασιατική οικονομική κοινότητα (Λευκορωσία, Καζακστάν, Κιργιστάν, Ρωσία, Τατζικιστάν) ότι δεν θα είναι κρατιστές.

 

Ο ιδεολογικός πόλεμος

Η ειρήνη στην Ουκρανία δεν θα διευθετήσει την ρωσο-ΗΠΑϊκή αντιπαράθεση που είναι ανοιχτή από τις 17 Δεκεμβρίου 2021. Η τελευταία θα συνεχιστεί με άλλες συγκρούσεις. Από την πλευρά τους, οι Στραουσιανοί, που χρησιμοποίησαν και καταχράστηκαν θρησκευτικά επιχειρήματα για να επιτεθούν στη Ρωσία στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, το Αφγανιστάν, την Τσετσενία και την ευρύτερη Μέση Ανατολή, έχουν κάθε πρόθεση να τα χρησιμοποιήσουν σε παγκόσμιο επίπεδο.

Ας θυμηθούμε, ο Στραουσιανός Ανατολιστής Μπέρναρντ Λιούις (πρώην πράκτορας των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών, στη συνέχεια μέλος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, στη συνέχεια σύμβουλος του Μπέντζαμιν Νετανιάχου) είχε επινοήσει ένα μέσο κινητοποίησης των Αράβων, στη θέση των Δυτικών, ενάντια στους Ρώσους. Ήταν η στρατηγική της «σύγκρουσης των πολιτισμών». Είχε εξηγήσει ότι στο Αφγανιστάν, οι μουσουλμάνοι πιστοί έπρεπε να πολεμήσουν ενάντια στους άθεους Σοβιετικούς. Αυτό το όραμα πραγματοποίησαν οι Αραβοαφγανοί του Οσάμα Μπιν Λάντεν. Η ίδια στρατηγική είχε χρησιμοποιηθεί με επιτυχία στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη και την Τσετσενία. Στο πρώτο θέατρο των επιχειρήσεων, το ΝΑΤΟ βασίστηκε στον σαουδαραβικό στρατό και τους Φρουρούς της Επανάστασης του Ιράν (καθώς και σε ορισμένα στοιχεία της λιβανικής Χεζμπολάχ). Ένας Στραουσιανός, ο Richard Perle, έγινε ακόμη και διπλωματικός σύμβουλος του Βόσνιου προέδρου Alija Izetbegović, του οποίου ο Osama Bin Laden ήταν στρατιωτικός σύμβουλος. Αργότερα, κατά τη διάρκεια του Β’ Πολέμου της Τσετσενίας, οι Στράουσιανοί οργάνωσαν τη συμμαχία μεταξύ των Ουκρανών Μπαντεριστών και των Τσετσένων Ισλαμιστών (Κονγκρέσο του Τερνοπόλ, 2007), με την υλικοτεχνική υποστήριξη του τουρκικού Milli Görüş (με τον τότε επικεφαλής Recep Tayyip Erdoğan). Όλοι πολέμησαν δίπλα δίπλα για το Ισλαμικό Εμιράτο της Ιτσκερίας (Τσετσενίας). Τελικά, η στρατηγική του Bernard Lewis έγινε δημοφιλής από τον βοηθό του, Samuel Huntington. Ωστόσο, δεν την παρουσίασε πλέον ως στρατιωτικό σχέδιο, αλλά ως ματαιότητα, εξηγώντας κερδοσκοπικά την απόδοση των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 στους μουσουλμάνους γενικά.

Θεωρώντας ότι τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει τους ανθρώπους που πολεμούν με την πεποίθηση ότι υπηρετούν τον Θεό, οι Στράουσιανοί αποφάσισαν πριν από τέσσερα χρόνια να επανενεργοποιήσουν το σχίσμα που χώρισε τους Καθολικούς από τους Ορθοδόξους τον 11ο αιώνα. Αρχικά ξεκίνησαν να χωρίσουν την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας από το Πατριαρχείο Μόσχας. Τα κατάφεραν με τη βοήθεια της Τουρκίας που άσκησε πίεση στον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως. Πρόκειται τώρα να απελευθερώνουν τα πάθη με την ανάσταση των προφητειών της Φατίμα. Το 1917, αμέσως μετά τη Ρωσική Επανάσταση, Πορτογάλοι μάντες είδαν εμφανίσεις της Παναγίας. Η τελευταία τους έδωσε διάφορα

μηνύματα, συμπεριλαμβανομένου ενός που κατήγγειλε σιωπηρά την ανατροπή του Τσάρου ελέω Θεού. Η Ρωσία απεικονιζόταν ως να είχε επιλέξει το Κακό και ότι προσπαθούσε να το διαδώσει. Κατά συνέπεια, ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας, Τζέικ Σάλιβαν, ταξίδεψε στη Ρώμη, με αφορμή μιας συνάντησης με την Κίνα, στη πραγματικότητα για να πείσει τον Πάπα Φραγκίσκο. Τα κατάφερε.

Τέθηκε σε εφαρμογή ένα χρονοδιάγραμμα. Ο πρόεδρος Ζελένσκι θα μιλήσει στο γαλλικό κοινοβούλιο, μετά ο πρόεδρος Μπάιντεν θα έρθει στην Ευρώπη για να προεδρεύσει μιας έκτακτης συνόδου του ΝΑΤΟ και τέλος ο Πάπας Φραγκίσκος, πραγματοποιώντας την προσευχή της Παναγίας στην Φάτιμα, θα αφοσιωθούν η Ουκρανία και η Ρωσία στην Άμωμη Καρδιά της Μαρίας. Αυτό το μοντάζ μπορεί να φαίνεται τεχνητό, αλλά η επίδρασή του αναμένεται να είναι ισχυρή. Για πολλούς Καθολικούς, η καταπολέμηση της Ρωσίας θα γίνει θρησκευτικό καθήκον.

Συμπέρασμα

Τις επόμενες εβδομάδες, ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν θα πρέπει να δοκιμάσει τις δυνάμεις του σε έναν νέο λόγο. Θα παρουσιαστεί η ειρήνη στην Ουκρανία ως νίκη της σοφίας. Δεν πειράζει που έπαιξαν και έχασαν οι Ουκρανοί. Δεν έχει σημασία αν οι μπαντεριστές είναι αιχμάλωτοι ή νεκροί. Όπως και να έχει δεν μας νοιάζει που η Ουκρανία χάνει την πρόσβασή της στη θάλασσα. Οι Σύμμαχοι θα κληθούν να αυξήσουν τις στρατιωτικές τους δαπάνες και να πληρώσουν με το δικό τους νόμισμα για όλο αυτό το μακελειό.

 

voltairenet.org