Διόδοτος ο Ερυθραίος (4ος αι. π.Χ.): Ένας από τους συντάκτες των Εφημερίδων του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Θέματα:
Ειδήσεις, Σχολιασμός Επικαιρότητας, Αναλύσεις, Φιλοσοφικά, Πολιτικά, Ιστορικά, Εθνικά, Διεθνή και Ταξιδιωτικά Θέματα, Χιούμορ, Συνωμοσίες, Βιβλίο, Μουσική.
Καλώς ήρθατε στο ιστολόγιό μας. Έρρωσθε και ευδαιμονείτε εν παντί !
«Μητρός τε καί πατρός καί τῶν ἄλλων προγόνων ἁπάντων τιμιώτερόν ἐστιν πατρίς καί σεμνότερον καί ἁγιώτερον καί ἐν μείζονι μοίρᾳ καί παρά θεοῖς καί παρ᾽ ἀνθρώποις τοῖς νοῦν ἔχουσι» ( Σωκράτης/Πλάτων:Κρίτων, 51β ). Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΜΕΤΩΠΟΣ. Η ΕΛΛΑΣ, Η ΚΟΙΤΙΣ ΤΟΥ ΔΥΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, ΒΑΛΛΕΤΑΙ ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΑ ΓΙΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΕΞΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΧΡΟΝΙΑ. Ο ΠΟΛΥΣΧΙΔΗΣ ΝΟΥΣ ΠΟΥ ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΝΕΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΟΣΦΑΓΗ ΜΕΤΑΞΥ ΛΑΩΝ ΚΑΙ ΕΘΝΩΝ, ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΤΥΦΛΩΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ. ΑΥΤΟΣ ΑΚΡΙΒΩΣ Ο ΗΛΙΟΣ ΑΠΟΤΥΠΩΝΕΤΑΙ ΣΤΟ ΔΕΚΑΕΞΑΚΤΙΝΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΟΙΚΟΥ. Η ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ "ΔΙΟΔΟΤΟΣ" ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΧΑΙΟΠΡΕΠΗΣ ΟΥΤΕ ΝΕΩΤΕΡΙΚΗ. ΔΕΝ ΕΜΠΝΕΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ Ή ΤΗΝ ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ, ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ, ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ, ΤΗΝ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ Ή ΤΗΝ ΝΕΟΤΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ. ΑΠΟΤΙΕΙ ΣΕΒΑΣΜΟ ΚΑΙ ΣΕ ΠΑΛΑΙΕΣ, ΠΑΤΡΩΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ, ΠΟΛΥΘΕΪΣΤΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ, ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ. ΚΑΙ ΕΜΠΝΕΕΤΑΙ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΜΑΖΙ, ΓΙΑΤΙ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΑΥΤΩΝ ΕΛΟΧΕΥΕΙ ΜΙΑ ΚΟΙΝΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΘΕΡΜΑΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΑΥΤΟ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΘΑ ΚΑΨΕΙ ΤΟΝ ΕΧΘΡΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΘΡΙΑΜΒΟΛΟΓΕΙ.
Καλλιτεχνική σύνθεση, ειδικά για τον Διόδοτο, από τη φίλη και αναγνώστρια Δ.Π.
Ο Sting, αν και νεοταξίτης του κερατά, έχει γράψει πλανητικού επιπέδου αριστουργήματα ως μουσικός. Αυτό ειδικά το κομμάτι ίσως είναι και το καλύτερό του. Στο βίντεο αυτό, η τρομπέτα μού έφερε πάλι στο νου τον γίγαντα Miles Davis. Ο Μάιλς πέθανε το 1991. Το Shape of My Heart του Στίνγκ γράφτηκε το 1993. Αν ζούσε λίγα ακόμα χρόνια ο Μάιλς και το είχε ακούσει.. θα το έπαιζε και αυτό σίγουρα στις συναυλίες του και θα είχε δηλώσει ότι είναι το δεύτερο καλύτερο λαϊκό τραγούδι που άκουγε στη ζωή του. Αυτό συνέβη με το Time After Time της Cyndi Lauper. Το θεώρησε ως μία μελωδία "αποκάλυψη για τα αυτιά των ανθρώπων" ! Γι αυτό και μέχρι το θάνατό του το έπαιζε πάντα στο τέλος των συναυλιών του. Ο Μάιλς ήταν μια μεγαλοφυΐα στη μουσική. Ενώ ακόμα ζούσε, το όνομά του ηχούσε σαν του Μπετόβεν. Ξεκίνησε να παίζει τζαζ, συνθέτοντας μουσική και παίζοντας με την τρομπέτα του.. από το 1939! Είχα τη τύχη να τον ακούσω ζωντανά στο υπόγειο μπάρ Half Note στη Μιχαλακοπούλου, δίπλα από το ξενοδοχείο (τότε) Holiday Inn, που πήγαινα με φίλους για μπόουλινγκ. Mετά, τον άκουσα στον Λυκαβηττό το 1985. Επειδή είναι ο πιο αγαπημένος μου μουσικός (αν πουλούσα τα 30 -σε συλλεκτική έκδοση- cd του που έχω, ίσως και γινόμουν πλούσιος), την ημέρα του θανάτου του δάκρυσα· κι αυτό συνέβη γιατί έφερα στο νου μου τη συναυλία αυτή στο Λυκαβηττό. Τον θυμάμαι που ήταν τόσο ταπεινός, ώστε στεκόταν ελάχιστες φορές στη μέση και πιο μπροστά από τους υπόλοιπους μουσικούς του· περισσότερο έπιανε τις άκρες της σκηνής για να αναδείξει τους μουσικούς του. Το ίδιο ακριβώς θυμάμαι και τον David Bowie να κάνει, στο γήπεδο του Παναθηναϊκού, τις στιγμές που δεν τραγουδούσε και έπαιζε σαξόφωνο. Αυτή τους η ταπεινότητα δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητη. Κάτι τέτοιες ιδιοφυΐες, συχνά έχουν και ψυχή μικρού παιδιού. Στο απολαυστικό βιβλίο "Miles Davis Αυτοβιογραφία", θυμάμαι δύο πολύ χαριτωμένα σημεία. Στο ένα, ρωτάει τον παραγωγό του μετά από μία συναυλία της δεκαετίας του '80: "Πώς ήμουν, πώς ήμουν;;". Και τού απαντάει ο παραγωγός "Τέλεια μουσική όπως πάντα!". "Βρε για το ντύσιμό μου σε ρωτάω.. να άρεσε άραγε..;" του λέει 🙂. Σε ένα άλλο σημείο, που έγραφε για την φιλία του με τον Prince, πώς τον ένιωθε σαν ανήψι του και πόσο θαύμαζε την μουσική του, περιέγραφε για μερικά βράδια που οδηγούσαν έχοντας πιεί κάτι παραπάνω μπύρες και ότι όταν τους σταματούσαν οι μπάτσοι, χωρίς να τούς έχουν αναγνωρίσει, τούς άφηναν να φύγουν γιατί χτυπιόντιουσαν στο γέλιο μόλις άκουγαν την κοριτσίστικη λεπτή φωνούλα του Prince.
Επί τη ευκαιρία, άκου κι αυτό αγαπητέ V.X.P. : https://www.youtube.com/watch?v=FTt3SXMKZ3c
Αγαπητέ VPX, κοίτα κι αυτό.. :
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://diodotos-k-t.blogspot.com/2021/12/new-day.html?m=1
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ !
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://www.youtube.com/watch?v=OddHP8_Em7s
V.P.X.
🙂 👍
ΔιαγραφήΙ 💙 ΜILES 2 MUCH !!!
RESPECT...
Διαγραφήhttps://www.youtube.com/watch?v=TghVl7TOFIA
V.X.P.
Θα με πιάσει λίγο λογοδιάρροια τώρα..
ΔιαγραφήΟ Sting, αν και νεοταξίτης του κερατά, έχει γράψει πλανητικού επιπέδου αριστουργήματα ως μουσικός. Αυτό ειδικά το κομμάτι ίσως είναι και το καλύτερό του. Στο βίντεο αυτό, η τρομπέτα μού έφερε πάλι στο νου τον γίγαντα Miles Davis. Ο Μάιλς πέθανε το 1991. Το Shape of My Heart του Στίνγκ γράφτηκε το 1993. Αν ζούσε λίγα ακόμα χρόνια ο Μάιλς και το είχε ακούσει.. θα το έπαιζε και αυτό σίγουρα στις συναυλίες του και θα είχε δηλώσει ότι είναι το δεύτερο καλύτερο λαϊκό τραγούδι που άκουγε στη ζωή του. Αυτό συνέβη με το Time After Time της Cyndi Lauper. Το θεώρησε ως μία μελωδία "αποκάλυψη για τα αυτιά των ανθρώπων" ! Γι αυτό και μέχρι το θάνατό του το έπαιζε πάντα στο τέλος των συναυλιών του.
Ο Μάιλς ήταν μια μεγαλοφυΐα στη μουσική. Ενώ ακόμα ζούσε, το όνομά του ηχούσε σαν του Μπετόβεν. Ξεκίνησε να παίζει τζαζ, συνθέτοντας μουσική και παίζοντας με την τρομπέτα του.. από το 1939! Είχα τη τύχη να τον ακούσω ζωντανά στο υπόγειο μπάρ Half Note στη Μιχαλακοπούλου, δίπλα από το ξενοδοχείο (τότε) Holiday Inn, που πήγαινα με φίλους για μπόουλινγκ. Mετά, τον άκουσα στον Λυκαβηττό το 1985. Επειδή είναι ο πιο αγαπημένος μου μουσικός (αν πουλούσα τα 30 -σε συλλεκτική έκδοση- cd του που έχω, ίσως και γινόμουν πλούσιος), την ημέρα του θανάτου του δάκρυσα· κι αυτό συνέβη γιατί έφερα στο νου μου τη συναυλία αυτή στο Λυκαβηττό. Τον θυμάμαι που ήταν τόσο ταπεινός, ώστε στεκόταν ελάχιστες φορές στη μέση και πιο μπροστά από τους υπόλοιπους μουσικούς του· περισσότερο έπιανε τις άκρες της σκηνής για να αναδείξει τους μουσικούς του. Το ίδιο ακριβώς θυμάμαι και τον David Bowie να κάνει, στο γήπεδο του Παναθηναϊκού, τις στιγμές που δεν τραγουδούσε και έπαιζε σαξόφωνο. Αυτή τους η ταπεινότητα δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητη.
Κάτι τέτοιες ιδιοφυΐες, συχνά έχουν και ψυχή μικρού παιδιού. Στο απολαυστικό βιβλίο "Miles Davis Αυτοβιογραφία", θυμάμαι δύο πολύ χαριτωμένα σημεία. Στο ένα, ρωτάει τον παραγωγό του μετά από μία συναυλία της δεκαετίας του '80: "Πώς ήμουν, πώς ήμουν;;". Και τού απαντάει ο παραγωγός "Τέλεια μουσική όπως πάντα!". "Βρε για το ντύσιμό μου σε ρωτάω.. να άρεσε άραγε..;" του λέει 🙂. Σε ένα άλλο σημείο, που έγραφε για την φιλία του με τον Prince, πώς τον ένιωθε σαν ανήψι του και πόσο θαύμαζε την μουσική του, περιέγραφε για μερικά βράδια που οδηγούσαν έχοντας πιεί κάτι παραπάνω μπύρες και ότι όταν τους σταματούσαν οι μπάτσοι, χωρίς να τούς έχουν αναγνωρίσει, τούς άφηναν να φύγουν γιατί χτυπιόντιουσαν στο γέλιο μόλις άκουγαν την κοριτσίστικη λεπτή φωνούλα του Prince.
Επί τη ευκαιρία, άκου κι αυτό αγαπητέ V.X.P. :
https://www.youtube.com/watch?v=FTt3SXMKZ3c
Kαλό ξημέρωμα!
ΔΕΝ ΔΙΑ ΦΩΝΩ ΣΕ ΟΤΙ ΕΓΡΑΨΕΣ ΑΛΛΑ ΑΚΟΥ-ΣΤΕ .
Διαγραφήhttps://www.youtube.com/watch?v=S7qZRbbfraw
KAI AYTA ΓΙΑ ΣΕΝΑ KAI KΑΘΕ ΕΣΕΝΑ !
https://www.youtube.com/watch?v=xZ5E4Jo3lpU
https://www.youtube.com/watch?v=AtHiL-R1kys&list=PL0q2VleZJVEl0cKcZkvfXbuNp8D4u56ve
ΜΕ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ Cannonball Adderley ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΟΓΙΑ
🙂
Διαγραφή👍👍👍
https://www.youtube.com/watch?v=gY_focPmSYs