Χρόνια πολλά Ελλάδα! Χρόνια πολλά Έλληνες!

 

«Η ώρα του χρέους» του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Η ώρα του χρέους. Έτσι επέγραψε ο Ηλίας Βενέζης την ομιλία του στην πανηγυρική συνεδρίαση της Ακαδημίας Αθηνών, το 1958, για την επέτειο του ΟΧΙ  στη φασιστική απόπειρα εισβολής στη χώρα μας. Σε αυτήν τόνισε ότι οι Έλληνες στη μακρά ιστορία τους έχουν αποδείξει ότι στις δύσκολες ώρες έχουν επίγνωση του χρέους τους. Ως πρώτο παράδειγμα θυμήθηκε και θύμισε την ημέρα της 28^ης Οκτωβρίου 1940:

«Η ψυχή ήταν προετοιμασμένη εκείνα τα χαράματα όταν εσήμαναν οι σειρήνες και ηχολογήσανε οι καμπάνες των εκκλησιών στα χωριά μας. Θυμηθήτε εκείνη τη μέρα τους δρόμους των Αθηνών, τους πλημμυρισμένους απ’ τη νιότη της πρωτεύουσας των Ελλήνων, απ’ τις κοπέλλες, απ’ τις μητέρες, θυμηθήτε τα πρόσωπά τους: είχαν τίποτε το πένθιμο, τίποτα από συντριβή για το θάνατο που τους περίμενε; Είχαν λάμψη. Ήταν χαρά; Βέβαια όχι. Αλλά ήταν η πίστη που έδινε την ηρεμία, η πίστη όχι απλώς για το δίκιο αλλά η πίστη στο χρέος. Κι αυτό είναι κληρονομημένο από γενιά σε γενιά, μες στο αίμα, μες στο κύτταρο…».

Το χρέος στην περίπτωση είναι η ηθική υποχρέωση, το καθήκον προς την Πατρίδα. Η επίγνωσή του, που ξεκινάει από την αγάπη και την ευγνωμοσύνη προς Αυτήν, οδηγεί έως ηρωικές πράξεις αυτοθυσίας. Η ιστορία μας είναι γεμάτη από τέτοιες πράξεις. Από τον Μαραθώνα, τις Θερμοπύλες και τη Σαλαμίνα, έως σήμερα. Ο Βενέζης θυμίζει στην ομιλία του πως όταν τέσσερις Γάλλοι αξιωματικοί είπαν στον Μακρυγιάννη ότι είναι μάταιο να πολεμάνε οι Έλληνες τους Τούρκους,   λόγω της υπεροχής των σε στρατιώτες και σε εξοπλισμό, αυτός τους απάντησε, ότι όταν οι Έλληνες σήκωσαν τη σημαία εναντίον της τυραννίας ξέρανε με ποιόν τα έβαζαν. Και συνέχισε ο Μακρυγιάννης:

«Κι αν πεθάνωμεν, πεθαίνομεν δια την πατρίδα μας, δια την θρησκεία μας και πολεμούμεν όσο μπορούμεν αναντίον της τυραννίας. Κι ο Θεός βοηθός». Να θυμηθούμε μερικούς από το μέγα πλήθος των  ηρώων και των ηρωίδων που θυσιάστηκαν εκτελώντας το χρέος τους προς την Πατρίδα: Λεωνίδας και Κυναίγειρος, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, Ρήγας Βελεστινλής, Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε΄ και οι άλλοι απαγχονισθέντες Αρχιερείς, Αλέξανδρος Υψηλάντης, Παπαφλέσας, Αθανάσιος Διάκος, Μάρκος Μπότσαρης, Καψάλης,  Επίσκοπος Ρωγών Ιωσήφ, Γεωργάκης Ολύμπιος, οι γυναίκες στο Ζάλογγο και στη Νάουσα. Και μετά η Μονή  Αρκαδίου στην Κρήτη, οι Παύλος Μελάς και καπετάν Άγρας στη Μακεδονία. Το 40 ο Υπολοχαγός Αλέξανδρος Διάκος. Στην Κύπρο οι Αυξεντίου, Παλληκαρίδης και οι άλλοι νέοι της ΕΟΚΑ,  έως και πρόσφατα, στα Ίμια, οι Γιαλοψός, Καραθανάσης και Βλαχάκος.

Θα νόμιζε κανείς ότι ο καταναλωτισμός, η γοητεία της τεχνολογίας και η προπαγάνδα για μια ηδονιστική και εγωκεντρική ζωή θα έκαμαν τους νέους σήμερα να ξεχάσουν την αίσθηση του χρέους έναντι της Πατρίδας. Την απάντηση την δίνουν οι στρατιώτες μας, που υπηρετούν στα μικρά ακατοίκητα νησάκια της Δωδεκανήσου . Όταν ρωτήθηκαν από δημοσιογράφο πόσοι είναι, απάντησαν: « Αρκετοί για να αντιμετωπίσουμε τον όποιον εισβολέα…”.-   

 

 

Ο Έλληνας ΔΕΝ πρέπει να ξεχάσει ΠΟΤE! γράφει ο Βασίλειος-Ιάκωβος Σχοινάς

 

Χρόνια πολλά Ελλάδα!
Χρόνια πολλά Έλληνες!
Σήμερα γιορτάζουμε για μια Ελλάδα που δεν έσκυψε το κεφάλι, για μια Ελλάδα που προτίμησε να χυθεί ελληνικό αίμα παρά να γίνει σκλάβα!
Εορτάζουμε το φρόνημα των τότε Ελλήνων που χάρη σε αυτό είμαστε ελεύθεροι!
Τότε που οι Έλληνες πηγαίνανε στον πόλεμο και τραγουδούσαν «Με το χαμόγελο στα χείλη, παν’ οι φαντάροι μας μπροστά…».
Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για αυτούς τους Έλληνες είναι να γεμίσουν οι πόλεις, τα χωριά, τα σπίτια μας, τα σχολεία, οι δρόμοι της Ελλάδας, τα χέρια των παιδιών μας και οι εκκλησιές μας με τα δύο χρώματα της γαλανόλευκης σημαίας!
Ζούμε σε καιρούς που πάμε να ξεχάσουμε αυτούς τους Έλληνες κι αυτές τις Ελληνίδες που περπατούσαν εκατοντάδες χιλιόμετρα στα ηπειρώτικα βουνά… Που εξαντλούσαν και τις τελευταίες τους δυνάμεις για να μην μείνει φαντάρος και η Πατρίδα αβοήθητη…
 Ο Έλληνας ΔΕΝ πρέπει να ξεχάσει ΠΟΤΕ!
 Ο Έλληνας είναι καταδικασμένος να θυμάται όλους όσους έχυσαν το αίμα τους σ’ αυτά τα χώματα.
Ο Έλληνας ΔΕΝ δύναται να ξεχάσει τις γυναίκες που γονάτιζαν από την κούραση και όμως πατούσαν στα πόδια τους γιατί είχαν στόχο να πάνε προμήθειες στους φαντάρους στο μέτωπο κι ένας Θεός ξέρει πως κατάφερναν να επιστρέψουν πίσω στα σπίτια τους.
Είναι απαράδεκτο να κυκλοφορουν βίντεο που δείχνουν Ελληνόπουλα να μην ξέρουν τον Εθνικό μας Ύμνο!
Είναι απαράδεκτο που τα Ελληνόπουλα έχουν το δικαίωμα να μην παίρνουν μέρος στην σχολική παρέλαση προς τιμήν των προγόνων μας.
Κι εμείς ως μη έχοντες εκείνων των Ελλήνων το φρόνημα τα βλέπουμε όλα αυτά και δεν δίνουμε καμία απολύτως σημασία, αλλά αντιθέτως συχνά την ώρα που ψάλλεται ο Εθνικός μας Ύμνος αντί να στεκόμαστε προσοχή δίνοντας το καλό παράδειγμα στα παιδιά μας, βγάζουμε φωτογραφίες και βίντεο για να τα αναρτήσουμε στα social media.

 
Ύστερα από όλα αυτά εύχομαι να μην αναρωτηθεί κάποιος από όλους εμάς γιατί πάει η Ελλάδα στον γκρεμό, αλλά να καταλάβουμε πως εμείς την σπρώχνουμε και να αλλάξουμε.

Να μάθουμε στις νέες γενιές γιατί βάζουμε σημαίες στα μπαλκόνια των σπιτιών μας. Δεν τις βάζουμε για να ενοχληθούν οι ξένοι, αλλά για να τιμηθούν οι πρόγονοί μας.

Να μην ερωτηθεί ξανά Ελληνόπουλο αν ξέρει το Εθνικό Ύμνο της Ελλάδος, να θεωρείται αυτονόητο ότι τον γνωρίζει.

Σε γνωρίζω από την κόψη,
Του σπαθιού την τρομερή
Σε γνωρίζω από την όψη,
 Που με βία μετράει την γη.
Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη
Των Ελλήνων τα ιερά,
Και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
Χαίρε, Ω Χαίρε Ελευθεριά!

Αυτός είναι ο Εθνικός μας Ύμνος που ακούγοντας τον θα έπρεπε να ανατριχιάζουμε.
Η Παναγία μας, η Αγία Σκέπη να πρεσβεύει υπέρ ημών όπως πρέσβευε και τότε.

 Αυτή η πανέμορφη μαυροφορεμένη Γυναίκα που ακούμε σε τόσες μαρτυρίες ότι άνοιγε τα χέρια της και τα βλήματα των Ιταλών και των Γερμανών δεν πλησίαζαν τους Έλληνες φαντάρους, να μας σκεπάζει και να μας χαρίζει το έλεός της!
Αμήν.

Χρόνια πολλά.
Ζήτω η Ελλάς.
Ζήτω το Έθνος!

 

 ------------------------------------------------------

 

πηγή κειμένων: ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟCYNH