Ποῦτιν... [ Valdai Club, 27/10/22 ]

Σημείωση Διόδοτου: Η ανάρτηση αυτή, εκτός από το εξαιρετικό άρθρο της αγαπητής Πελασγικής, περιέχει και ολόκληρη την ομιλία του Προέδρου Πούτιν, στο φόρουμ συζητήσεων Valdai Club (27/10/22), στα ελληνικά. Τίτλος της ομιλίας: "Ειρήνη μετά την ηγεμονία: δικαιοσύνη και ασφάλεια για όλους". Στην οποία επισημαίνεται ότι "Η ιστορική περίοδος της αδιαίρετης κυριαρχίας της Δύσης στις παγκόσμιες υποθέσεις φτάνει στο τέλος της και ο κόσμος βρίσκεται σε μια ιστορική καμπή".

 

Ὁ Πρόεδρος τῆς Ῥωσσίας,Βλαντιμίρ Ποῦτιν,μιλῶντας στήν ἐτήσια διάσκεψιν τοῦ ἱδρύματος Valdai Club,ἔκανε λόγο γιά τήν πιό κρίσιμο δεκαετία ἀπό τό τέλος τοῦ Β΄Π.Π. καί μετά κατά τήν ὁποία θά καταγραφῇ τό τέλος τῆς δυτικῆς παγκόσμιας κυριαρχίας.  Ὑπογράμμισε ὅτι ἡ Ρωσία δέν ἀντιτίθεται στίς δυτικές ἐλίτ καί δέν φιλοδοξεῖ  τήν ἡγεμονία στόν νέο πολυπολικό κόσμο. ἀντιπαρέθεσε τήν ἀληθινή ἐνσωμάτωση στή δυτική «νεο-ἀποικιακή» παγκοσμιοποίηση μέ τό κάλεσμα στό :  νά «χτίσουμε μιά συμφωνία τοῦ ἀνθρώπινου πολιτισμοῦ»...

« ...Ἡ Δύση διεκδικεῖ ὅλους τούς πόρους τῆς ἀνθρωπότητας καί ἡ «τάξη βασισμένη σέ κανόνες» πού προτείνει, ὑποτίθεται ὅτι τῆς ἐπιτρέπει νά ζεῖ χωρίς κανένα ἀπολύτως κανόνα. Ἡ Δύση εἶναι ἀνίκανη νά κυβερνήσει τήν ἀνθρωπότητα μόνη της, ἀλλά προσπαθεῖ ἀπεγνωσμένα νά τό κάνει, καί «τά περισσότερα ἔθνη τοῦ κόσμου δέν θέλουν πλέον νά τό ἀνέχονται»...

«αὐτό τό παιχνίδι εἶναι, ἀναμφίβολα, ἐπικίνδυνο, αἱματηρό καί [...] βρώμικο»...

«Ἀρνεῖται τήν κυριαρχία τῶν χωρῶν καί τῶν λαῶν, τήν ταυτότητα καί τή μοναδικότητά τους· ἀδιαφορεῖ γιά τά συμφέροντα τῶν ἄλλων κρατῶν».

...Τό νεοφιλελεύθερο μοντέλο τοῦ κόσμου «ἀ λα Ἀμερική» ἀνιμετωπίζει πλέον «ὄχι ἁπλῶς συστημική, ἀλλά δογματική κρίση»: «Ἁπλῶς δέν ἔχουν τίποτα νά προσφέρουν στόν κόσμο ἐκτός ἀπό τήν κυριαρχία τους».

...Ὁ παγκόσμιος πολιτισμός βασίζεται σέ παραδοσιακές κοινωνίες μέ τίς παραδοσιακές ἀξίες τους, οἱ ὁποῖες, σέ ἀντίθεση μέ τίς νεοφιλελεύθερες, εἶναι μοναδικές σέ κάθε χώρα. Ἡ Δύση δικαιοῦται νά ἔχει «δεκάδες φῦλα καί γκέϊ ὑπερηφάνεια», ἀλλά δέν πρέπει νά ἐπιδιώκει νά τό ἐπιβάλει σέ ἄλλους.

Ὑπάρχουν «τοὐλάχιστον δύο διαφορετικές Δύσεις» - ἡ παραδοσιακή, μέ ἐξαιρετικά πλούσια κουλτούρα, καί ἡ ἐπιθετική καί νεοαποικιακή, μέ τήν ἐπιταγή τῆς ὁποίας ἡ Ρωσία δέν θά συμβιβαστεῖ ποτέ.

...« Ἡ Ρωσία δέν ἀμφισβητεῖ τίς δυτικές ἐλίτ. Ἡ Ρωσία ἁπλῶς ὑπερασπίζεται τό δικαίωμά της γιά ὕπαρξη καί ἐλεύθερη ἀνάπτυξη.ἐν τῷ μεταξύ, δέν σκοπεύουμε νά γίνουμε νέοι ἡγεμόνες.»

...Ἡ Μόσχα δέν ἦταν ποτέ ἡ πρώτη πού μίλησε γιά χρήση πυρηνικῶν ὅπλων, ἁπλῶς «ἀπάντησε ὑπονοῶντας το » σέ δηλώσεις δυτικῶν ἡγετῶν.

Δέν ὑπάρχει καμία στρατιωτική ἤ πολιτική λογική γιά τή Ρωσία νά χτυπήσει τήν Οὐκρανία μέ πυρηνικά ὅπλα καί ἡ «σημερινή φασαρία γύρω ἀπό τίς πυρηνικές ἀπειλές» στοχεύει μόνο νά πιέσει τούς συμμάχους τῆς Μόσχας, τά φιλικά καί οὐδέτερα κράτη.

... Ἡ Ρωσία δέν μποροῦσε ἁπλῶς νά ἀναγνωρίσει τήν ἀνεξαρτησία τῶν δημοκρατιῶν: «Δέν μποροῦν νά ἐπιβιώσουν μόνες τους, εἶναι προφανές γεγονός».

Τά γεγονότα στήν Οὐκρανία μποροῦν ἐν μέρει νά ἑρμηνευθοῦν ὡς ἐμφύλιος πόλεμος, ἐπειδή οἱ Ρῶσοι καί οἱ Οὐκρανοί εἶναι ἕνας ἑνιαῖος λαός, ὁ ὁποῖος βρέθηκε σέ χωριστά κράτη.

«Ἡ Ρωσία, πού δημιούργησε τή σύγχρονη Οὐκρανία, μπορεῖ νά εἶναι ὁ μόνος ἀληθινός, σοβαρός ἐγγυητής τοῦ οὐκρανικοῦ κράτους, τῆς κυριαρχίας καί τῆς ἐδαφικῆς ἀκεραιότητας».

« Μήν πιστεύετε ὅτι ἡ Ρωσία εἶναι ἐχθρός ἤ ἀκόμη καί ἀντίπαλός σας. Ἡ Ρωσία εἶναι φίλη σας».

Ἡ Δύση πρέπει νά θυμᾶται ὅτι «αὐτός πού σπέρνει ἀνέμους, θά θερίσῃ καταιγίδες». ( τ᾿ἀποσπάσματα ὀμιλίας τοῦ Ποῦτιν στό Βαλντάϊ,ἀπό ἐδῶ) 

Νομίζω πώς πιό ξεκάθαρος δέν μποροῦσε νά εἶναι ὁ Ῥῶσσος Πρόεδρος. Καί στήν οὐσία εἶπε αὐτά πού ἐδῶ καί 8 μῆνες κατά καιρούς γνωστοποιοῦσε ὡς βασική καί κύρια θέσι τῆς Ῥωσσίας σέ σχέσιν μέ τήν ὑπόθεσιν «Οὐκρανική κρίσις» καί τήν ἐπιθετικότητα τῶν ΗΠΑ και τοῦ ΝΑΤΟ,τήν «ἐξουσιαστική ἐλίτ» τῆς Δύσεως.  

Τί εἶναι ὅμως τό Βαλντάϊ κλάμπ στό ὁποῖο μίλησε ὁ Ποῦτιν ; Διαβάζουμε : 

Το Valdai Discussion Club είναι μια δεξαμενή σκέψης με έδρα τη Μόσχα και ενα φόρουμ συζήτησης που συνδέεται στενά με τον Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν . Έχει περιγραφεί από δυτικούς σχολιαστές ως μέρος της προσπάθειας ρωσικής προπαγάνδας . Ιδρύθηκε το 2004 και πήρε το όνομά του από τη λίμνη Valdai , η οποία βρίσκεται κοντά στο Veliky Novgorod , όπου πραγματοποιήθηκε η πρώτη συνάντηση του Club. Το 2014, η διοίκηση της Λέσχης μεταφέρθηκε στο Ίδρυμα Valdai Club, που ιδρύθηκε το 2011 από το Συμβούλιο Εξωτερικής και Αμυντικής Πολιτικής, το Συμβούλιο Διεθνών Υποθέσεων της Ρωσίας ,το Κρατικό Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων της Μόσχας και την Ανώτατη Οικονομική Σχολή .( ἐδῶ) 

Προσέξτε τώρα,( ἔχει τήν ἀξία του ) οἱ τῆς Δύσεως ἤ ...δυτικοθρεμμένοι,πῶς τό περιγράφουν : 

 Ο Δανιήλ Ντρέζνερ περιγράφει το Βαλντάι ως "το υψηλότερου επιπέδου Ρωσικού think tank  ισοδύναμο του Νταβός " και γράφει ότι η κύρια αξία για τους παρευρισκόμενους είναι η ικανότητα να καθορίζουν την επίσημη γραμμή της ρωσικής κυβέρνησης, αν και η συμμετοχή κινδυνεύει επίσης «μεγαλύτερη νομιμότητα σε μια κυβέρνηση που έχει κατηγορήθηκε για κάποιες λιγότερο από νόμιμες δραστηριότητες μέχρι τώρα...»

Ο Νικολάι Πετρόφ του Κέντρου Κάρνεγκι της Μόσχας προσδιόρισε το Βαλντάι ως «ένα έργο που χρησιμοποιείται ως κραυγαλέα προπαγάνδα από το Κρεμλίνο»,έγραψε επίσης ότι το ίδρυμα γίνεται όλο και περισσότερο «εργαλείο προπαγάνδας», ενώ η Ρωσίδα κοινωνιολόγος Lilia Shevtsova επέκρινε τα συνέδρια του Valdai σε ένα άρθρο με τίτλο «Οι Χρήσιμοι Ηλίθιοι του Πούτιν .»....( ἐδῶ) 

Καί ποιός μιλάει ; Οἱ ἐκπρόσωποι τῆς χειρότερης καί πιό σατανικῆς συμμορίας πού γνώρισε ποτέ ἡ Ἀνθρωπότης σ᾿ὁλόκληρη τήν Ἱστορία της ! Κατηγοροῦν τόν Ποῦτιν ὅ,τι ἀσκεῖ μέσῳ τοῦ Βαλντάϊ τήν ῥωσσική προπαγάνδα καί ἀπό τήν ἄλλη ἔχεις τόν «Μέγα Ἀρχισατανᾶ Τοῦ Σύμπαντος» τόν Σουάμπ νά διατυμπανίζῃ, μέ ὅλα τά τσιράκια του ὁμοῦ :  δέν θά σᾶς ἀνήκει τίποτα -ἐπεί δή θά τά κατέχουμε ὅλα ἐμεῖς-θά εἶστε δουλικά καί θά νοιώθετε εὐγνώμονες καί κατενθουσιασμένοι μέχρι νά ψοφήσετε, κρατῶντας ὡς «εὐαγγέλιο» τήν «ἔκθεσιν Κίσσινγκερ τοῦ 1974» γιά μείωσιν τοῦ πληθυσμοῦ τοῦ πλανήτου.

(φωτό δεξιά-  Γιά τό τσιράκι τῆς ΝΤΠ,τόν τελευταίως ἀναδειχθέντα -λές καί δέν εἴχαμε ἀρκετούς ἀπό ᾿δαύτους- ξαναδιαβάζουμε ἀπό τίς ἡμέτερες δημοσιεύσεις,Ε Δ Ω  Τελικῶς πρέπει νά εἶναι πολύ προβληματικά ὄντα ὅλοι αὐτοί.φαίνονται ἄλλωστε ἐκ τῆς ἐμφανίσεώς τους ἡ ὁποία προφανῶς τούς ἔχει «χαρίσει» ἀρκετά ψυχολογικά συμπλέγματα !!! ) Αὐτόν λοιπόν,τόν «θεοποιημένο» ἐγκέφαλο ( ποῦ λέει ο λόγος τό -ἐγκέφαλος-) τόν ξεφωνημένο ντιγκιντάνγκα,ἑβραιόφαρα Χαράρι νά ἐπαναλαμβάνῃ ὡς ἀντήχησιν τοῦ «ΜΑΤΣ» Σουἀμπ  : « θά ἔχετε μία ἐξουσιαστική ἐλίτ πού θά παίρνῃ ὅλες τίς ἀποφάσεις ἀκόμη κι᾿ἄν αὐτές εἶναι βλαπτικές γιά τό μεγαλύτερο μέρος τοῦ παγκοσμίου πληθυσμοῦ καί ἄν ἡ ἐπιδείνωση γιά τό μέλλον γίνεται ὅλο καί χειρότερη τότε ἡ ἐπιστήμη καί οἱ ἐκπροσωποί της θά ἀποδειχθοῦν ὡς «ἡ Κιβωτός τοῦ Νῶε» γιά τήν ἐλίτ ἀφήνοντας τούς ὑπολοίπους νά πνιγοῦν..» 

Νομίζω πώς ἔχουμε φθάσει,ὡς ἀνθρωπότης στά πλέον χαμηλά πολιτισμικά ἐπίπεδα,προσωπικῶς ἔχω τήν πεποίθησιν ὅτι πιό κάτω δέν πάει,ὁπότε βρισκόμαστε στό ὄριο τῆς πλέον σοβαροτάτης ἀποφάσεως ( ἀπό ἐμᾶς θά ἐξαρτηθῇ) περί τῆς ὑπάρξεώς μας  ἤ τοῦ ἀφανισμοῦ μας. Καί τό δεύτερον μᾶλλον εἶναι τό πιό δίκαιον μέ πρῶτη καί καλλύτερη στήν κατηγορία τοῦ ὁλοκληρωτικοῦ ἀφανισμοῦ,τήν βρωμερή,σιχαμερή παγκόσμια «ἐξουσιαστική ἐλίτ». Ἀφανισμοῦ μέχρι ἐνός ! Γιά τήν ὑπόλοιπη ἀνθρωπότητα ἔ, ἄς μείνουν κάποιοι γιά τήν συνέχεια τῆς ζωῆς στόν πλανήτη,ἄν τελικῶς αὐτό ἔχει κάποια σημασία ( τελευταίως πιστεύω πώς οὔτε αὐτό ἀξίζει...). 

Διότι ὅπως φαίνεται : Ἕνας Ποῦτιν δέν φέρνει τήν Ἄνοιξιν...

Σημ. Τό βίντεο τῆς συνεντεύξεως Ποῦτιν,μπορεῖτε νά τό παρακολουθήσετε ὁλόκληρο ἐδῶ: 

 

Φωτό, ἐδῶ,ἐδῶ,ἐδῶ κι᾿ἐδῶ

Ἡ Πελασγική

sxolianews.blogspot.com 

---------------------------------------------------------------------------------- 

 

VLANDIMIR PUTIN: Η αδιαίρετη κυριαρχία της Δύσης στις παγκόσμιες υποθέσεις φτάνει στο τέλος της

 

http://kremlin.ru/events/president/news/69695

 

 

Στις 27 Οκτωβρίου 2022, στο φόρουμ συζητήσεων Valdai Club, ο Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, εκφώνησε μια ισχυρή ομιλία στην οποία ανακοίνωσε ότι η ιστορική περίοδος της αδιαίρετης κυριαρχίας της Δύσης στις παγκόσμιες υποθέσεις φτάνει στο τέλος της και ότι ο κόσμος βρίσκεται σε μια ιστορική καμπή. Ακολουθεί η πλήρης μετάφραση της ομιλίας του.

 

***

Αγαπητοί συμμετέχοντες στη σύνοδο ολομέλειας! Κυρίες και κύριοι! Φίλοι μου!

 

Είχα μια μικρή γεύση από τις συζητήσεις που έγιναν εδώ τις προηγούμενες ημέρες - πολύ ενδιαφέρουσες και διδακτικές. Ελπίζω να μην έχετε μετανιώσει που ήρθατε στη Ρωσία και επικοινωνήσατε μεταξύ σας.

 

Χαίρομαι που σας βλέπω όλους εδώ.

 

Στο Valdai Club, έχουμε επανειλημμένα μιλήσει για τις αλλαγές - σοβαρές και σημαντικές αλλαγές - που έχουν ήδη λάβει χώρα και λαμβάνουν χώρα στον κόσμο, για τους κινδύνους που συνδέονται με την υποβάθμιση των παγκόσμιων θεσμών, τη διάβρωση των αρχών της συλλογικής ασφάλειας, την αντικατάσταση του διεθνούς δικαίου από τους λεγόμενους κανόνες - εννοώ, καταλαβαίνουμε ποιος τους έφτιαξε, αλλά μπορεί να μην είναι ακριβείς - των οποίων γενικά δεν γνωρίζουμε ποιος τους έφτιαξε, ποια είναι τα θεμέλια αυτών των κανόνων και τι περιέχουν.

 

Προφανώς, γίνεται μόνο μια προσπάθεια να καθιερωθεί ένας κανόνας, ώστε αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία -μιλήσαμε σήμερα για τις αρχές, μιλάω για την παγκόσμια εξουσία- να μπορούν να ζουν χωρίς κανόνες και να τους επιτρέπεται να κάνουν ό,τι θέλουν, να τη γλιτώνουν. Είναι, στην πραγματικότητα, αυτοί οι κανόνες που μας λένε ξανά και ξανά, όπως λένε, για τους οποίους μιλάμε ξανά και ξανά.

 

Η αξία των συζητήσεων του Βαλντάι έγκειται στο γεγονός ότι έγιναν ποικίλες εκτιμήσεις και προβλέψεις. Η ίδια η ζωή, ο αυστηρότερος και πιο αντικειμενικός εξεταστής - η ζωή - δείχνει πόσο ακριβείς ήταν. Δείχνει πόσο ακριβείς ήταν οι προπαρασκευαστικές μας συζητήσεις τα προηγούμενα χρόνια.

 

Δυστυχώς, τα γεγονότα συνεχίζουν μέχρι στιγμής να ακολουθούν το αρνητικό σενάριο που έχουμε συζητήσει πολλές φορές σε προηγούμενες συνεδριάσεις. Επιπλέον, τα γεγονότα αυτά έχουν μετατραπεί σε μια συστημική κρίση μεγάλου μεγέθους, όχι μόνο στον πολιτικοστρατιωτικό τομέα, αλλά και στον οικονομικό και ανθρωπιστικό τομέα.

 

Αυτό που ονομάζεται Δύση - συμβατικά, φυσικά, δεν υπάρχει ενότητα εκεί - είναι σαφώς ένα πολύ περίπλοκο σύμπλεγμα, ωστόσο ας πούμε ότι αυτή η Δύση έχει κάνει μια σειρά από βήματα προς την επιδείνωση τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες. Στην πραγματικότητα, πάντα παίζουν για να κάνουν τα πράγματα χειρότερα, δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο ούτε εδώ. Αυτές περιλαμβάνουν την υποκίνηση πολέμου στην Ουκρανία, τις προκλήσεις γύρω από την Ταϊβάν και την αποσταθεροποίηση των παγκόσμιων αγορών τροφίμων και ενέργειας. Αυτό το τελευταίο σημείο, φυσικά, δεν έγινε επίτηδες, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι' αυτό, αλλά εξαιτίας μιας σειράς συστημικών λαθών που έγιναν ακριβώς από τις δυτικές αρχές, τα οποία ήδη ανέφερα. Και όπως βλέπουμε τώρα, σε αυτό προστέθηκε και η καταστροφή των πανευρωπαϊκών αγωγών φυσικού αερίου. Αυτό είναι το πιο εξωφρενικό πράγμα, αλλά παρόλα αυτά γινόμαστε μάρτυρες αυτών των θλιβερών γεγονότων.

 

Η εξουσία επί του κόσμου είναι ακριβώς αυτό στο οποίο ποντάρει η προαναφερθείσα Δύση. Αλλά αυτό το παιχνίδι είναι σίγουρα ένα επικίνδυνο, αιματηρό και, θα έλεγα, βρώμικο παιχνίδι. Αρνείται την κυριαρχία των χωρών και των λαών, την ταυτότητα και τη μοναδικότητά τους και δεν δίνει καμία αξία στα συμφέροντα των άλλων κρατών. Τουλάχιστον αν αυτό δεν αναφέρεται ρητά ως άρνηση, είναι ωστόσο αυτό που γίνεται στην πράξη. Κανείς, εκτός από εκείνους που διαμορφώνουν τους κανόνες που ανέφερα, δεν έχει το δικαίωμα να αναπτύξει τη δική του ταυτότητα: όλοι οι άλλοι πρέπει να "χτενιστούν" σύμφωνα με τους ίδιους κανόνες.

 

Στο πλαίσιο αυτό, υπενθυμίζω τις προτάσεις της Ρωσίας προς τους δυτικούς εταίρους για την οικοδόμηση εμπιστοσύνης και την οικοδόμηση ενός συστήματος συλλογικής ασφάλειας. Τον Δεκέμβριο του περασμένου έτους, απορρίφθηκαν και πάλι απλά.

 

Όμως στον σημερινό κόσμο, το να κάθεσαι με σταυρωμένα τα χέρια δεν είναι επιλογή. Αυτοί που σπέρνουν τον άνεμο θα θερίσουν, όπως λένε, τον ανεμοστρόβιλο. Η κρίση έχει γίνει πραγματικά παγκόσμια, επηρεάζοντας τους πάντες. Δεν πρέπει να υπάρχουν ψευδαισθήσεις.

 

Η ανθρωπότητα έχει τώρα ουσιαστικά δύο επιλογές: είτε να συνεχίσει να συσσωρεύει προβλήματα που αναπόφευκτα θα μας καταστρέψουν, είτε να προσπαθήσει να βρει λύσεις από κοινού, αν και ατελείς, αλλά εφικτές και πιθανόν να κάνουν τον κόσμο μας πιο σταθερό και ασφαλή.

Ξέρετε, πάντα πίστευα και συνεχίζω να πιστεύω στη δύναμη της κοινής λογικής. Είμαι λοιπόν πεπεισμένος ότι αργά ή γρήγορα τα νέα κέντρα της πολυπολικής παγκόσμιας τάξης και η Δύση θα πρέπει να αρχίσουν να μιλούν για ένα κοινό μέλλον για εμάς σε ισότιμη βάση, και όσο πιο γρήγορα τόσο το καλύτερο. Στο πλαίσιο αυτό, θα ήθελα να επισημάνω ορισμένα σημαντικά σημεία για όλους μας.

 

Τα τρέχοντα γεγονότα έχουν επισκιάσει τα περιβαλλοντικά ζητήματα - παραδόξως, από εκεί θα ήθελα να ξεκινήσω. Τα θέματα της κλιματικής αλλαγής δεν είναι πλέον ψηλά στην ατζέντα. Όμως, αυτές οι θεμελιώδεις προκλήσεις δεν έχουν εξαφανιστεί, δεν πρόκειται να πάνε πουθενά, απλώς αυξάνονται.

 

Μία από τις πιο επικίνδυνες συνέπειες της οικολογικής διαταραχής είναι η μείωση της βιοποικιλότητας στη φύση. Και τώρα έρχομαι στο κύριο θέμα για το οποίο συγκεντρωθήκαμε όλοι: είναι η άλλη ποικιλομορφία - πολιτιστική, κοινωνική, πολιτική, πολιτισμική - λιγότερο σημαντική;

 

Ταυτόχρονα, η μείωση, η διαγραφή όλων των διαφορών έχει γίνει σχεδόν η ουσία της σύγχρονης Δύσης. Τι κρύβεται πίσω από αυτή τη μείωση; Πρώτα απ' όλα, είναι η εξαφάνιση του δημιουργικού δυναμικού της ίδιας της Δύσης και η επιθυμία να επιβραδύνει, να εμποδίσει την ελεύθερη ανάπτυξη άλλων πολιτισμών.

 

Φυσικά, υπάρχει και ένα άμεσο εμπορικό συμφέρον εδώ: επιβάλλοντας τις αξίες τους, τα καταναλωτικά στερεότυπά τους, την ομοιομορφία τους, οι αντίπαλοί μας - θα τους αποκαλέσω έτσι ωμά - προσπαθούν να διευρύνουν τις αγορές για τα προϊόντα τους. Όλα είναι πολύ πρωτόγονα στο τέλος αυτού του έργου. Δεν είναι τυχαίο ότι η Δύση ισχυρίζεται ότι η κουλτούρα και η κοσμοθεωρία της πρέπει να είναι οικουμενικές. Αν δεν το λένε ευθέως - αν και συχνά το λένε και ευθέως - αλλά αν δεν το λένε ευθέως, συμπεριφέρονται και επιμένουν ότι, με το παιχνίδι της ζωής, οι πολιτικοί τους επιμένουν ότι αυτές οι ίδιες αξίες πρέπει να γίνονται αποδεκτές άνευ όρων από όλους τους άλλους συμμετέχοντες στις διεθνείς αλληλεπιδράσεις.

 

Ακολουθεί ένα απόσπασμα από την περίφημη ομιλία του Αλεξάντερ Σολζενίτσιν στο Χάρβαρντ. Το 1978, σημείωνε ότι η Δύση χαρακτηρίζεται από μια "επίμονη τύφλωση ανωτερότητας" - η οποία εξακολουθεί να υφίσταται ακόμη και σήμερα - η οποία "υποστηρίζει την ιδέα ότι όλες οι τεράστιες περιοχές του πλανήτη μας πρέπει να αναπτυχθούν και να κυριαρχηθούν από τα σημερινά δυτικά συστήματα...". 1978. Τίποτα δεν έχει αλλάξει.

 

Κατά τη διάρκεια του τελευταίου μισού αιώνα, αυτή η τύφλωση για την οποία μίλησε ο Σολζενίτσιν - ανοιχτά ρατσιστική και νεοαποικιακή στη φύση της - έχει γίνει απλά αποτρόπαια, ειδικά από τότε που δημιουργήθηκε ο λεγόμενος μονοπολικός κόσμος. Τι θέλεις να πω σε αυτό; Η εμπιστοσύνη στο αλάθητο κάποιου είναι μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση: είναι μόνο ένα βήμα μακριά από το να καταστρέφουν οι ίδιοι οι "αλάθητοι" απλά όσους δεν τους αρέσουν. Όπως λένε, "διαγράψτε" - ας σκεφτούμε τουλάχιστον τι σημαίνει αυτή η λέξη.

 

Ακόμα και στο αποκορύφωμα του Ψυχρού Πολέμου, στο αποκορύφωμα της αντιπαράθεσης συστημάτων, ιδεολογιών και στρατιωτικών ανταγωνισμών, δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό κανενός να αρνηθεί την ίδια την ύπαρξη του πολιτισμού, της τέχνης και της επιστήμης των αντιπάλων του. Αυτό δεν πέρασε από το μυαλό κανενός! Ναι, επιβλήθηκαν ορισμένοι περιορισμοί στις εκπαιδευτικές, επιστημονικές, πολιτιστικές και, δυστυχώς, και στις αθλητικές σχέσεις. Παρ' όλα αυτά, οι Σοβιετικοί και οι Αμερικανοί ηγέτες της εποχής κατάλαβαν ότι ο ανθρωπιστικός τομέας έπρεπε να αντιμετωπιστεί με λεπτότητα, μελετώντας και σεβόμενοι τον αντίπαλο και μερικές φορές δανειζόμενοι κάτι από αυτόν, προκειμένου να διατηρηθεί, τουλάχιστον για το μέλλον, μια βάση για λογικές και γόνιμες σχέσεις.

 

Και τι συμβαίνει τώρα; Οι Ναζί ήρθαν να κάψουν βιβλία στην εποχή τους, και τώρα οι δυτικοί "φιλελεύθεροι και προοδευτικοί" ήρθαν να απαγορεύσουν τον Ντοστογιέφσκι και τον Τσαϊκόφσκι. Η λεγόμενη κουλτούρα της διαγραφής, η οποία στην πραγματικότητα - όπως έχουμε ήδη αναφέρει αρκετές φορές - είναι μια πραγματική καταστολή του πολιτισμού, στερεί κάθε ζωή και δημιουργικότητα και δεν επιτρέπει στην ελεύθερη σκέψη να αναπτυχθεί σε κανένα πεδίο: ούτε στην οικονομία, ούτε στην πολιτική, ούτε στον πολιτισμό.

 

Η ίδια η φιλελεύθερη ιδεολογία έχει αλλάξει ανεπανάληπτα. Ενώ ο κλασικός φιλελευθερισμός αρχικά αντιλαμβανόταν την ελευθερία του καθενός ως την ελευθερία να λέει ό,τι θέλει, να κάνει ό,τι θέλει, από τον 20ό αιώνα οι φιλελεύθεροι άρχισαν να λένε ότι η λεγόμενη ανοιχτή κοινωνία έχει εχθρούς -αποδεικνύεται ότι η ανοιχτή κοινωνία έχει εχθρούς- και ότι η ελευθερία αυτών των εχθρών μπορεί και πρέπει να περιοριστεί, ακόμη και να καταργηθεί. Έχουν πλέον φτάσει στο σημείο του παραλογισμού όπου κάθε εναλλακτική άποψη κηρύσσεται ανατρεπτική προπαγάνδα και απειλή για τη δημοκρατία.

Ό,τι βγαίνει από τη Ρωσία είναι "συνωμοσία του Κρεμλίνου". Αλλά κοίτα να δεις! Είμαστε πραγματικά τόσο παντοδύναμοι; Οποιαδήποτε κριτική στους αντιπάλους μας - οποιαδήποτε! - θεωρείται "συνωμοσία του Κρεμλίνου", "το χέρι του Κρεμλίνου". Αυτό είναι παράλογο. Τι σας συνέβη; Χρησιμοποιήστε το μυαλό σας, εκφράστε κάτι πιο ενδιαφέρον, παρουσιάστε την άποψή σας με έναν πιο εννοιολογικό τρόπο. Δεν μπορείτε να τα ρίχνετε όλα στις ίντριγκες του Κρεμλίνου.

 

Όλα αυτά είχαν προβλεφθεί προφητικά από τον Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι τον 19ο αιώνα. Ένας από τους χαρακτήρες του μυθιστορήματός του "Οι Δαιμονισμένοι", ο μηδενιστής Σιγκαλιόφ, περιέγραψε το λαμπρό μέλλον που φανταζόταν: "Αφήνω την απεριόριστη ελευθερία για να καταλήξω σε απεριόριστο δεσποτισμό", τον οποίο, παρεμπιπτόντως, οι δυτικοί αντίπαλοί μας έχουν καταλήξει να ασπάζονται. Ο άλλος χαρακτήρας του μυθιστορήματος, ο Pyotr Verkhovensky, τον απηχεί δηλώνοντας ότι η προδοσία, η καταγγελία και η κατασκοπεία είναι απαραίτητες παντού, ότι η κοινωνία δεν έχει ανάγκη από ανώτερα ταλέντα και ικανότητες: "Στον Κικέρωνα κόβουν τη γλώσσα του, στον Κοπέρνικο βγάζουν τα μάτια του, τον Σαίξπηρ λιθοβολούν μέχρι θανάτου". Σε αυτό το σημείο βρίσκονται οι δυτικοί αντίπαλοί μας. Τι άλλο είναι αυτό παρά μια σύγχρονη δυτική κουλτούρα διαγραφής;

 

Οι στοχαστές ήταν σπουδαίοι, και είμαι ευγνώμων, για να είμαι ειλικρινής, στους βοηθούς μου που βρήκαν αυτά τα αποσπάσματα.

 

Τι μπορούμε να πούμε σε αυτό; Η ιστορία θα βάλει σίγουρα τα πάντα στη θέση τους και θα ακυρώσει όχι τα σπουδαιότερα έργα των παγκοσμίως αναγνωρισμένων ιδιοφυιών του παγκόσμιου πολιτισμού, αλλά εκείνους που σήμερα, για οποιονδήποτε λόγο, αποφάσισαν ότι έχουν το δικαίωμα να διαθέσουν τον παγκόσμιο πολιτισμό όπως θέλουν. Η ματαιοδοξία τέτοιων προσώπων είναι πέρα από κάθε όριο, όπως λένε, αλλά σε λίγα χρόνια κανείς δεν θα θυμάται τα ονόματά τους. Και ο Ντοστογιέφσκι θα συνεχίσει να ζει, όπως και ο Τσαϊκόφσκι και ο Πούσκιν, αν κάποιοι το επιθυμούν.

 

Το δυτικό μοντέλο της παγκοσμιοποίησης, νεοαποικιακό στην ουσία του, βασίστηκε επίσης στην ενοποίηση, στο οικονομικό και τεχνολογικό μονοπώλιο, στη διαγραφή όλων των διαφορών. Η αποστολή ήταν σαφής: να ενισχυθεί η άνευ όρων κυριαρχία της Δύσης στην παγκόσμια οικονομία και πολιτική, και να γίνει αυτό θέτοντας στην υπηρεσία της τους φυσικούς και οικονομικούς πόρους, τις πνευματικές, ανθρώπινες και οικονομικές ικανότητες ολόκληρου του πλανήτη, υπό τη σάλτσα της λεγόμενης νέας παγκόσμιας αλληλεξάρτησης.

 

Εδώ θα ήθελα να αναφερθώ σε έναν άλλο Ρώσο φιλόσοφο, τον Αλεξάντερ Αλεξάντροβιτς Ζινόβιεφ, του οποίου τα 100 χρόνια θα γιορτάσουμε σε λίγες μέρες, στις 29 Οκτωβρίου. Πριν από 20 και πλέον χρόνια είπε ότι για την επιβίωση του δυτικού πολιτισμού στο επίπεδο που έχει φτάσει, "είναι απαραίτητος ολόκληρος ο πλανήτης ως περιβάλλον ύπαρξης, είναι απαραίτητοι όλοι οι πόροι της ανθρωπότητας". Αυτό ισχυρίζονται ότι είναι το μόνο που υπάρχει.

 

Επιπλέον, σε αυτό το σύστημα, η Δύση είχε αρχικά ένα τεράστιο προβάδισμα, επειδή ανέπτυξε τις αρχές και τους μηχανισμούς της - όπως οι σημερινές πολυσυζητημένες αρχές που είναι μια ακατανόητη "μαύρη τρύπα": τι είναι - κανείς δεν ξέρει. Μόλις όμως όχι οι δυτικές χώρες αλλά άλλα κράτη άρχισαν να επωφελούνται από την παγκοσμιοποίηση, και μιλάμε φυσικά κυρίως για τα μεγάλα ασιατικά κράτη, η Δύση άλλαξε ή ακύρωσε αμέσως πολλούς κανόνες. Και οι λεγόμενες ιερές αρχές του ελεύθερου εμπορίου, του οικονομικού ανοίγματος, του ισότιμου ανταγωνισμού και ακόμη και των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας ξεχάστηκαν ξαφνικά και εντελώς. Μόλις κάτι γινόταν κερδοφόρο γι' αυτούς, άλλαζαν τους κανόνες κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού.

 

Ή άλλο ένα παράδειγμα αντικατάστασης εννοιών και σημασιών. Για χρόνια, οι δυτικοί ιδεολόγοι και πολιτικοί έλεγαν στον κόσμο ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση στη δημοκρατία. Είναι αλήθεια ότι μιλούσαν για το δυτικό, το λεγόμενο φιλελεύθερο, μοντέλο δημοκρατίας. Απέρριψαν όλες τις άλλες παραλλαγές και μορφές δημοκρατίας με περιφρόνηση και - θα ήθελα να σημειώσω - με λόγια και αλαζονεία. Αυτό έχει δομηθεί εδώ και πολύ καιρό, από την εποχή της αποικιοκρατίας: ο υπόλοιπος κόσμος θεωρείται άνθρωπος δεύτερης κατηγορίας και μόνο αυτοί είναι εξαιρετικοί. Αυτό συνέβαινε επί αιώνες και συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

 

Σήμερα, όμως, η συντριπτική πλειοψηφία της παγκόσμιας κοινότητας απαιτεί δημοκρατία στις διεθνείς υποθέσεις και δεν αποδέχεται καμία μορφή αυταρχικής δικτατορίας από μεμονωμένες χώρες ή ομάδες κρατών. Τι είναι αυτό, αν όχι η άμεση εφαρμογή των αρχών της δημοκρατίας στις διεθνείς σχέσεις;

Και ποια είναι η θέση της "πολιτισμένης" Δύσης -σε εισαγωγικά-; Αν είστε δημοκράτες, θα έπρεπε προφανώς να καλωσορίσετε αυτή τη φυσική επιθυμία για ελευθερία για δισεκατομμύρια ανθρώπους - αλλά όχι! Η Δύση το αποκαλεί υπονόμευση της φιλελεύθερης τάξης πραγμάτων, που βασίζεται σε κανόνες, εξαπολύει οικονομικούς και εμπορικούς πολέμους, κυρώσεις, μποϊκοτάζ, χρωματικές επαναστάσεις, προετοιμάζει και διεξάγει κάθε είδους πραξικοπήματα.

 

Ένα από αυτά οδήγησε στις τραγικές συνέπειες στην Ουκρανία το 2014 - το υποστήριξαν, λέγοντας μάλιστα πόσα χρήματα δαπανήθηκαν για το πραξικόπημα. Σε γενικές γραμμές, είναι απλά τρελοί, δεν ντρέπονται για τίποτα. Σκότωσαν τον Σουλεϊμανί, έναν Ιρανό στρατηγό. Μπορείτε να φέρεστε στον Σολειμάνι όπως θέλετε, αλλά ήταν επίσημος εκπρόσωπος μιας άλλης χώρας! Τον σκότωσαν στο έδαφος μιας τρίτης χώρας και είπαν: ναι, εμείς το κάναμε. Περί τίνος πρόκειται; Πού ζούμε;

 

Η Ουάσιγκτον, ως συνήθως, συνεχίζει να αποκαλεί την τρέχουσα παγκόσμια τάξη αμερικανική φιλελεύθερη, αλλά στην πραγματικότητα, κάθε μέρα, αυτή η περίφημη "τάξη" ενισχύει το χάος και, θα πρόσθετα, γίνεται όλο και πιο μισαλλόδοξη απέναντι στις ίδιες τις δυτικές χώρες, απέναντι στις προσπάθειές τους να επιδείξουν οποιαδήποτε ανεξαρτησία. Τα πάντα καταπνίγονται στη ρίζα τους και επιβάλλονται κυρώσεις στους ίδιους τους συμμάχους τους - χωρίς ντροπή! Και δέχονται τα πάντα με σκυμμένο το κεφάλι.

 

Για παράδειγμα, οι προτάσεις των Ούγγρων βουλευτών τον Ιούλιο να συμπεριληφθεί στη συνθήκη της ΕΕ η δέσμευση για τις ευρωπαϊκές χριστιανικές αξίες και τον πολιτισμό δεν θεωρήθηκαν καν εξέγερση, αλλά άμεσο εχθρικό σαμποτάζ. Τι είναι αυτό; Πώς μπορούμε να το καταλάβουμε; Ναι, σε κάποιους μπορεί να αρέσει, σε κάποιους όχι.

 

Στη Ρωσία, μια μοναδική κουλτούρα αλληλεπίδρασης μεταξύ όλων των θρησκειών του κόσμου αναπτύσσεται εδώ και πάνω από χίλια χρόνια. Δεν χρειάζεται να διαγράψουμε τίποτα: ούτε τις χριστιανικές αξίες, ούτε τις ισλαμικές αξίες, ούτε τις εβραϊκές αξίες. Άλλες παγκόσμιες θρησκείες είναι παρούσες στη χώρα μας. Πρέπει απλώς να φερόμαστε ο ένας στον άλλον με σεβασμό. Σε πολλά μέρη της χώρας μας -το γνωρίζω από πρώτο χέρι- οι άνθρωποι βγαίνουν μαζί, γιορτάζουν τις χριστιανικές, ισλαμικές, βουδιστικές και εβραϊκές γιορτές και το κάνουν με ενθουσιασμό, συγχαίροντας και χτυπώντας ο ένας τον άλλον στην πλάτη.

 

Αλλά όχι εδώ. Γιατί όχι; Τουλάχιστον θα μιλούσαμε γι' αυτό. Απίστευτο!

 

Όλα αυτά δεν αποτελούν χωρίς υπερβολή ούτε καν συστημική κρίση, αλλά δογματική κρίση του αμερικανικού τύπου νεοφιλελεύθερου μοντέλου παγκόσμιας τάξης. Δεν έχουν ιδέα από δημιουργία και θετική ανάπτυξη, απλά δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα στον κόσμο εκτός από τη διατήρηση της κυριαρχίας τους.

 

Είμαι πεπεισμένος ότι η αληθινή δημοκρατία σε έναν πολυπολικό κόσμο προϋποθέτει πάνω απ' όλα τη δυνατότητα για κάθε έθνος, θα ήθελα να τονίσω, για κάθε κοινωνία, για κάθε πολιτισμό, να επιλέξει τη δική του πορεία, το δικό του κοινωνικοπολιτικό σύστημα. Αν οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν αυτό το δικαίωμα, το ίδιο ισχύει και για τις ασιατικές χώρες, τα ισλαμικά κράτη, τις μοναρχίες του Περσικού Κόλπου και τα κράτη άλλων ηπείρων. Φυσικά, η χώρα μας, η Ρωσία, έχει επίσης αυτό το δικαίωμα και κανείς δεν μπορεί ποτέ να υπαγορεύσει στο λαό μας τι είδους κοινωνία πρέπει να οικοδομήσουμε και με βάση ποιες αρχές.

 

Η άμεση απειλή για το πολιτικό, οικονομικό και ιδεολογικό μονοπώλιο της Δύσης είναι ότι μπορεί να εμφανιστούν στον κόσμο εναλλακτικά κοινωνικά μοντέλα - πιο αποτελεσματικά, θα ήθελα να τονίσω, πιο αποτελεσματικά στον σημερινό κόσμο, πιο λαμπρά, πιο ελκυστικά από αυτά που έχουμε. Αλλά τέτοια μοντέλα θα αναπτυχθούν - είναι αναπόφευκτο. Στην πραγματικότητα, οι Αμερικανοί πολιτικοί επιστήμονες, οι ειδικοί, γράφουν γι' αυτό. Είναι αλήθεια ότι οι αρχές δεν τις ακούνε ακόμα πολύ, αν και δεν μπορούν να μην βλέπουν αυτές τις ιδέες να εκφράζονται στις σελίδες των περιοδικών πολιτικής επιστήμης και στις συζητήσεις.

 

Η ανάπτυξη πρέπει να πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο του διαλόγου των πολιτισμών, με βάση τις πνευματικές και ηθικές αξίες. Ναι, οι διάφοροι πολιτισμοί έχουν διαφορετικές αντιλήψεις για τον άνθρωπο, για τη φύση του - συχνά διαφέρουν μόνο στην εμφάνιση, αλλά όλοι αναγνωρίζουν την ύψιστη αξιοπρέπεια και την πνευματική ουσία του ανθρώπου. Και αυτό που είναι εξαιρετικά σημαντικό είναι ο κοινός τόπος, η κοινή βάση πάνω στην οποία μπορούμε σίγουρα να οικοδομήσουμε, και πρέπει να οικοδομήσουμε, το μέλλον μας.

Τι θέλω να τονίσω εδώ; Οι παραδοσιακές αξίες δεν είναι ένα σταθερό σύνολο παραδοχών που όλοι πρέπει να τηρούν. Φυσικά και δεν είναι. Διαφέρουν από τις λεγόμενες νεοφιλελεύθερες αξίες στο ότι είναι μοναδικές σε κάθε περίπτωση, επειδή προέρχονται από την παράδοση μιας συγκεκριμένης κοινωνίας, τον πολιτισμό της και την ιστορική της εμπειρία. Ως εκ τούτου, οι παραδοσιακές αξίες δεν μπορούν να επιβληθούν σε κανέναν - πρέπει απλώς να γίνονται σεβαστές, εκτιμώντας αυτό που κάθε έθνος έχει επιλέξει εδώ και αιώνες.

 

Αυτή είναι η αντίληψή μας για τις παραδοσιακές αξίες, και αυτή η προσέγγιση είναι κοινή και αποδεκτή από την πλειοψηφία της ανθρωπότητας. Οι παραδοσιακές κοινωνίες της Ανατολής, της Λατινικής Αμερικής, της Αφρικής και της Ευρασίας αποτελούν τη βάση του παγκόσμιου πολιτισμού.

 

Ο σεβασμός των ιδιαιτεροτήτων των λαών και των πολιτισμών είναι προς το συμφέρον όλων. Στην πραγματικότητα, είναι επίσης προς το συμφέρον της λεγόμενης Δύσης. Χάνοντας την υπεροχή της, μετατρέπεται γρήγορα σε μειοψηφία στην παγκόσμια σκηνή. Και φυσικά, το δικαίωμα αυτής της δυτικής μειονότητας στη δική της πολιτιστική ταυτότητα, φυσικά, θέλω να τονίσω, πρέπει να διασφαλιστεί, πρέπει να αντιμετωπιστεί με σεβασμό, αλλά, θέλω να τονίσω, επί ίσοις όροις με τα δικαιώματα όλων των άλλων.

 

Αν οι δυτικές ελίτ πιστεύουν ότι θα μπορέσουν να εισάγουν στο μυαλό των ανθρώπων τους, στις κοινωνίες τους, νέες και παράξενες τάσεις, κατά τη γνώμη μου, όπως τα δεκάδες φύλα και οι παρελάσεις υπερηφάνειας των γκέι, τότε ας είναι. Αφήστε τους να κάνουν ό,τι θέλουν! Αυτό όμως που δεν έχουν το δικαίωμα να κάνουν είναι να απαιτούν από τους άλλους να ακολουθήσουν την ίδια κατεύθυνση.

 

Βλέπουμε ότι οι δυτικές χώρες περνούν από πολύπλοκες δημογραφικές, πολιτικές και κοινωνικές διαδικασίες. Φυσικά, αυτό είναι εσωτερικό τους θέμα. Η Ρωσία δεν παρεμβαίνει σε αυτές τις υποθέσεις και δεν έχει καμία πρόθεση να το κάνει - σε αντίθεση με τη Δύση, εμείς δεν ανακατευόμαστε στις υποθέσεις των άλλων. Ελπίζουμε όμως ότι ο πραγματισμός θα επικρατήσει και ότι ο διάλογος της Ρωσίας με τη γνήσια και παραδοσιακή Δύση, καθώς και με άλλα κέντρα ισότιμης ανάπτυξης, θα αποτελέσει σημαντική συμβολή στην οικοδόμηση μιας πολυπολικής παγκόσμιας τάξης.

 

Θα ήθελα να προσθέσω ότι η πολυπολικότητα είναι μια πραγματική ευκαιρία, και στην πραγματικότητα η μόνη ευκαιρία για αυτή την ίδια την Ευρώπη να αποκαταστήσει την πολιτική και οικονομική της κυριαρχία. Φυσικά, όλοι καταλαβαίνουμε, και αυτό είναι που λέμε στην Ευρώπη: σήμερα, η νομική κυριαρχία της Ευρώπης είναι - πώς να το πω ευγενικά, για να μην προσβάλω κανέναν - σοβαρά περιορισμένη.

 

Ο κόσμος είναι εγγενώς διαφορετικός και οι προσπάθειες της Δύσης να τους εντάξει όλους σε ένα ενιαίο μοντέλο είναι αντικειμενικά καταδικασμένες σε αποτυχία.

 

Η αλαζονική επιδίωξη για παγκόσμια ηγεσία, ή πράγματι για δικτατορία, ή για διατήρηση της ηγεσίας με δικτατορία, οδηγεί στην πραγματικότητα σε μείωση του διεθνούς κύρους των ηγετών του δυτικού κόσμου, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, και σε αυξανόμενη έλλειψη εμπιστοσύνης στην ικανότητά τους να διαπραγματεύονται γενικά. Τη μια μέρα λένε άλλα και την επόμενη άλλα- υπογράφουν έγγραφα και την επόμενη μέρα αρνούνται να τα υπογράψουν- κάνουν ό,τι θέλουν. Δεν υπάρχει σταθερότητα σε τίποτα. Δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζουμε πώς υπογράφονται τα έγγραφα, τι έχει ειπωθεί, τι μπορεί να αναμένεται.

 

Ενώ στο παρελθόν μόνο λίγες χώρες διαφωνούσαν με την Αμερική, και αυτό προκαλούσε σχεδόν αίσθηση, τώρα είναι σύνηθες διάφορες χώρες να αρνούνται τις αβάσιμες απαιτήσεις της Ουάσιγκτον, παρόλο που η Ουάσιγκτον προσπαθεί πάντα να πιέζει τους πάντες. Πρόκειται για μια απολύτως λανθασμένη πολιτική, η οποία απλώς δεν οδηγεί πουθενά. Αφήστε τους να το κάνουν, είναι επίσης δική τους επιλογή.

 

Είμαι πεπεισμένος ότι οι λαοί του κόσμου δεν θα κάνουν τα στραβά μάτια σε μια πολιτική εξαναγκασμού που έχει απαξιωθεί, και κάθε φορά που η Δύση προσπαθεί να διατηρήσει την ηγεμονία της, θα πρέπει να πληρώνει όλο και υψηλότερο τίμημα. Αν ήμουν στη θέση αυτών των δυτικών ελίτ, θα σκεφτόμουν σοβαρά μια τέτοια προοπτική, όπως ακριβώς το σκέφτονται ορισμένοι πολιτικοί επιστήμονες και πολιτικοί στις ίδιες τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως έχω ξαναπεί.

 

Στο σημερινό κλίμα των βίαιων συγκρούσεων, θα πω κάποια πράγματα ευθέως. Η Ρωσία, ως ανεξάρτητος και ξεχωριστός πολιτισμός, δεν θεωρούσε και δεν θεωρεί τον εαυτό της εχθρό της Δύσης. Η αμερικανοφοβία, η αγγλοφοβία, η γαλλοφοβία, η γερμανοφοβία είναι μορφές ρατσισμού, όπως η ρωσοφοβία και ο αντισημιτισμός - καθώς και όλες οι εκδηλώσεις ξενοφοβίας.

Πρέπει απλώς να καταλάβουμε ότι υπάρχουν, όπως είπα και πριν, δύο Δυτικοί, τουλάχιστον δύο, ή ίσως περισσότεροι, αλλά τουλάχιστον δύο: η Δύση των παραδοσιακών αξιών, πρώτα απ' όλα των χριστιανικών αξιών, της ελευθερίας, του πατριωτισμού, του πολιτιστικού πλούτου, και τώρα και των ισλαμικών αξιών, επειδή ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού πολλών δυτικών χωρών ομολογεί το Ισλάμ. Αυτή η Δύση είναι κοντά μας κατά μία έννοια, με πολλούς τρόπους έχουμε κοινές, ακόμη και προγονικές, ρίζες. Αλλά υπάρχει και μια άλλη Δύση - επιθετική, κοσμοπολίτικη, νεοαποικιακή, που λειτουργεί ως εργαλείο για τις νεοφιλελεύθερες ελίτ. Φυσικά, η Ρωσία δεν θα ανεχτεί ποτέ τις ντιρεκτίβες αυτής της Δύσης.

 

Το 2000, αφού εκλέχθηκα πρόεδρος, θα θυμάμαι πάντα αυτό που αντιμετώπισα - θυμάμαι το τίμημα που πληρώσαμε για την καταστροφή της τρομοκρατικής φωλιάς στο Βόρειο Καύκασο, την οποία η Δύση υποστήριζε σχεδόν ανοιχτά εκείνη την εποχή. Όλοι οι ενήλικες εδώ, οι περισσότεροι από εσάς σε αυτή την αίθουσα καταλαβαίνετε τι εννοώ. Γνωρίζουμε ότι αυτό ακριβώς συνέβη στην πράξη: οικονομική, πολιτική και πληροφοριακή υποστήριξη. Όλοι το έχουμε βιώσει.

 

Επιπλέον, [η Δύση] όχι μόνο έχει υποστηρίξει ενεργά τους τρομοκράτες στο ρωσικό έδαφος, αλλά έχει με πολλούς τρόπους διατηρήσει αυτή την απειλή. Το ξέρουμε αυτό. Ωστόσο, μόλις η κατάσταση σταθεροποιήθηκε και οι κύριες τρομοκρατικές συμμορίες ηττήθηκαν, όχι μόνο χάρη στο θάρρος του τσετσενικού λαού, αποφασίσαμε να μην γυρίσουμε πίσω, να μην παίξουμε τους προσβεβλημένους, να προχωρήσουμε μπροστά, να οικοδομήσουμε σχέσεις ακόμη και με εκείνους που πραγματικά εργάζονταν εναντίον μας, να δημιουργήσουμε και να αναπτύξουμε σχέσεις με όλους όσους το επιθυμούσαν, στη βάση του αμοιβαίου οφέλους και του αλληλοσεβασμού.

 

Θεωρήθηκε ότι ήταν προς το κοινό συμφέρον. Η Ρωσία, δόξα τω Θεώ, επέζησε όλων των δυσκολιών εκείνης της εποχής, αντιστάθηκε, ενισχύθηκε, αντιμετώπισε την εσωτερική και εξωτερική τρομοκρατία, διατήρησε την οικονομία της, άρχισε να αναπτύσσεται και η αμυντική της ικανότητα άρχισε να βελτιώνεται. Προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε σχέσεις με τις κύριες δυτικές χώρες και με το ΝΑΤΟ. Το μήνυμα ήταν το ίδιο: ας σταματήσουμε να είμαστε εχθροί, ας ζήσουμε μαζί ως φίλοι, ας κάνουμε διάλογο, ας οικοδομήσουμε εμπιστοσύνη και έτσι ας οικοδομήσουμε την ειρήνη. Ήμασταν απολύτως ειλικρινείς, θα ήθελα να τονίσω, κατανοήσαμε την πολυπλοκότητα αυτής της προσέγγισης, αλλά οδεύαμε προς αυτή την κατεύθυνση.

 

Και τι πήραμε ως απάντηση; Λάβαμε ένα "όχι" σε όλους τους κύριους τομείς πιθανής συνεργασίας. Δεχόμαστε όλο και περισσότερες πιέσεις και τη δημιουργία εστιών έντασης κοντά στα σύνορά μας. Και ποιος, αν μου επιτρέπετε, είναι ο σκοπός αυτής της πίεσης; Τι είναι αυτό; Είναι μόνο για εξάσκηση; Φυσικά όχι. Στόχος είναι να καταστεί η Ρωσία πιο ευάλωτη. Στόχος είναι να καταστήσουν τη Ρωσία εργαλείο για την επίτευξη των δικών τους γεωπολιτικών στόχων.

 

Στην πραγματικότητα, είναι ένας παγκόσμιος κανόνας: όλοι μετατρέπονται σε εργαλείο για να χρησιμοποιηθούν για τους δικούς τους σκοπούς. Και όσοι δεν υποκύπτουν σε αυτή την πίεση, όσοι δεν θέλουν να είναι ένα τέτοιο εργαλείο - εισάγονται κυρώσεις εναντίον τους, επιβάλλονται κάθε είδους οικονομικοί περιορισμοί σε αυτούς και εναντίον τους, προετοιμάζονται ή, όταν είναι δυνατόν, πραγματοποιούνται πραξικοπήματα και ούτω καθεξής. Και στο τέλος, αν δεν μπορεί να γίνει τίποτα, ο στόχος είναι ο ίδιος: να καταστραφεί, να εξαφανιστεί ο πολιτικός χάρτης. Αλλά δεν ήταν και δεν θα είναι ποτέ δυνατόν να αναπτυχθεί και να εφαρμοστεί ένα τέτοιο σενάριο όσον αφορά τη Ρωσία.

 

Τι άλλο μπορώ να πω; Η Ρωσία δεν αψηφά τις ελίτ της Δύσης - απλώς υπερασπίζεται το δικαίωμά της να υπάρχει και να αναπτύσσεται ελεύθερα. Ταυτόχρονα, δεν θα γίνουμε εμείς οι ίδιοι ένας νέος ηγεμόνας. Η Ρωσία δεν προτείνει να αντικαταστήσει τη μονοπολικότητα με διπολικότητα, τριπολικότητα κ.ο.κ., τη δυτική κυριαρχία με ανατολική, βόρεια ή νότια κυριαρχία. Αυτό θα οδηγούσε αναπόφευκτα σε νέο αδιέξοδο.

 

Και εδώ θέλω να παραθέσω τα λόγια του μεγάλου Ρώσου φιλοσόφου Νικολάι Γιάκοβλεβιτς Ντανιλέφσκι, ο οποίος πίστευε ότι η πρόοδος δεν συνίσταται στο να πηγαίνουμε προς μία μόνο κατεύθυνση, όπως μας προτρέπουν κάποιοι από τους αντιπάλους μας να κάνουμε - οπότε η πρόοδος θα σταματούσε γρήγορα, λέει ο Ντανιλέφσκι - αλλά στο να "διασχίζουμε όλο το πεδίο, που αποτελεί το πεδίο της ιστορικής δραστηριότητας της ανθρωπότητας, προς όλες τις κατευθύνσεις. Και προσθέτει ότι κανένας πολιτισμός δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι αντιπροσωπεύει το υψηλότερο σημείο ανάπτυξης.

Είμαι πεπεισμένος ότι μόνο η ελεύθερη ανάπτυξη των χωρών και των λαών μπορεί να αντιταχθεί στη δικτατορία, ότι μόνο η αγάπη για τον άνθρωπο και τον Δημιουργό μπορεί να αντιταχθεί στην υποβάθμιση των ατόμων και ότι μόνο η ανθούσα πολυπλοκότητα των πολιτισμών και των παραδόσεων μπορεί να αντιταχθεί στην ομοιομορφία και τις πρωτόγονες απαγορεύσεις.

 

Η σημασία της σημερινής ιστορικής στιγμής είναι ακριβώς ότι μπροστά σε όλους τους πολιτισμούς, σε όλα τα κράτη και τις ενώσεις τους, υπάρχουν πράγματι δυνατότητες για καθαρή, δημοκρατική και πρωτότυπη ανάπτυξη. Πάνω απ' όλα, πιστεύουμε ότι η νέα παγκόσμια τάξη πρέπει να βασίζεται στο νόμο και την τάξη, να είναι ελεύθερη, ιδιαίτερη και δίκαιη.

 

Έτσι, η παγκόσμια οικονομία και το εμπόριο πρέπει να γίνουν πιο δίκαια και πιο ανοικτά. Η Ρωσία θεωρεί αναπόφευκτη τη δημιουργία νέων διεθνών χρηματοπιστωτικών πλατφορμών, μεταξύ άλλων για τις διεθνείς πληρωμές. Οι πλατφόρμες αυτές θα πρέπει να βρίσκονται εκτός των εθνικών δικαιοδοσιών, να είναι ασφαλείς, αποπολιτικοποιημένες, αυτοματοποιημένες και να μην εξαρτώνται από κανένα κέντρο ελέγχου. Είναι αυτό δυνατό ή όχι; Φυσικά και είναι δυνατόν. Θα χρειαστούν πολλές προσπάθειες, οι συνδυασμένες προσπάθειες πολλών χωρών, αλλά είναι εφικτό.

 

Θα εξαλείψει την πιθανότητα κατάχρησης της νέας παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής υποδομής και θα επιτρέψει την αποτελεσματική, οικονομικά αποδοτική και ασφαλή διεκπεραίωση διεθνών συναλλαγών χωρίς το δολάριο και άλλα λεγόμενα αποθεματικά νομίσματα. Ειδικά από τη στιγμή που με τη χρήση του δολαρίου ως όπλο, οι ΗΠΑ και η Δύση γενικότερα έχουν απαξιώσει το θεσμό των διεθνών οικονομικών αποθεμάτων. Πρώτα υποτιμήθηκαν από τον πληθωρισμό του δολαρίου και της Ευρωζώνης και στη συνέχεια - με ένα χτύπημα - κατέλαβαν τα διεθνή μας αποθέματα.

 

Η στροφή προς τα εθνικά νομίσματα θα κερδίσει ενεργά έδαφος - αναπόφευκτα. Εξαρτάται, βέβαια, από την κατάσταση των εκδοτών αυτών των νομισμάτων, από την κατάσταση των οικονομιών τους, αλλά θα ενισχυθούν, και οι συναλλαγές αυτές θα γίνουν σίγουρα σταδιακά κυρίαρχες. Αυτή είναι η λογική της κυρίαρχης οικονομικής και χρηματοπιστωτικής πολιτικής σε έναν πολυπολικό κόσμο.

 

Επιπλέον. Σήμερα, τα νέα παγκόσμια κέντρα ανάπτυξης διαθέτουν ήδη μοναδικές τεχνολογίες και επιστημονικές εξελίξεις σε διάφορους τομείς και σε πολλούς τομείς μπορούν να ανταγωνιστούν με επιτυχία τις δυτικές πολυεθνικές εταιρείες.

 

Είναι σαφές ότι έχουμε ένα κοινό, αρκετά ρεαλιστικό ενδιαφέρον για μια δίκαιη και ανοικτή επιστημονική και τεχνολογική ανταλλαγή. Όλοι μαζί θα επωφεληθούν περισσότερο από ό,τι ο καθένας χωριστά. Τα οφέλη θα πρέπει να πηγαίνουν στην πλειοψηφία και όχι σε υπερπλούσιες μεμονωμένες εταιρείες.

 

Πώς συμβαίνει αυτό σήμερα; Αν η Δύση πουλάει φάρμακα ή σπόρους για καλλιέργειες τροφίμων σε άλλες χώρες, διατάζει τη θανάτωση των εγχώριων φαρμακευτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων, στην πραγματικότητα, στην πράξη, όλα καταλήγουν σε αυτό- αν προμηθεύει μηχανήματα και εξοπλισμό, καταστρέφει την τοπική μηχανολογική βιομηχανία. Όταν ήμουν πρωθυπουργός, το κατάλαβα αυτό: μόλις ανοίξεις την αγορά για μια συγκεκριμένη ομάδα προϊόντων, αυτό ήταν, ο τοπικός παραγωγός "βουλιάζει" και είναι σχεδόν αδύνατο να σηκώσεις κεφάλι. Έτσι χτίζονται οι σχέσεις. Με αυτόν τον τρόπο καταλαμβάνονται οι αγορές και οι πόροι, με αυτόν τον τρόπο στερούνται οι χώρες το τεχνολογικό και επιστημονικό δυναμικό τους. Αυτό δεν είναι πρόοδος, αλλά υποταγή, ο περιορισμός των οικονομιών σε ένα πρωτόγονο επίπεδο.

 

Η τεχνολογική ανάπτυξη δεν πρέπει να επιδεινώνει τις παγκόσμιες ανισότητες, αλλά να τις μειώνει. Με αυτόν τον τρόπο η Ρωσία εφαρμόζει παραδοσιακά την εξωτερική τεχνολογική της πολιτική. Για παράδειγμα, με την κατασκευή πυρηνικών εργοστασίων σε άλλα κράτη, δημιουργούμε ταυτόχρονα κέντρα ικανοτήτων εκεί, εκπαιδεύοντας εθνικό προσωπικό - δημιουργούμε μια βιομηχανία, δεν δημιουργούμε απλώς μια εταιρεία, αλλά μια ολόκληρη βιομηχανία. Στην πραγματικότητα, δίνουμε σε άλλες χώρες την ευκαιρία να κάνουν μια πραγματική επανάσταση στην επιστημονική και τεχνολογική τους ανάπτυξη, να μειώσουν τις ανισότητες και να φέρουν τον ενεργειακό τους τομέα σε ένα νέο επίπεδο αποτελεσματικότητας και φιλικότητας προς το περιβάλλον.

 

Επιτρέψτε μου να τονίσω για άλλη μια φορά: η κυριαρχία, η αυτόνομη ανάπτυξη, δεν σημαίνει απομόνωση, αυταξία, αλλά αντίθετα, συνεπάγεται ενεργό και αμοιβαία επωφελή συνεργασία με βάση δίκαιες και ισότιμες αρχές.

Αν η φιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση είναι η αποπροσωποποίηση, η επιβολή του δυτικού μοντέλου σε ολόκληρο τον κόσμο, η ολοκλήρωση, αντίθετα, είναι η απελευθέρωση των δυνατοτήτων κάθε πολιτισμού προς όφελος του συνόλου, προς όφελος όλων. Αν η παγκοσμιοποίηση είναι μια ντιρεκτίβα, σε αυτό καταλήγουν τελικά όλα, η ολοκλήρωση είναι η από κοινού ανάπτυξη κοινών στρατηγικών επωφελών για όλους.

 

Στο πλαίσιο αυτό, η Ρωσία θεωρεί ότι είναι σημαντικό να δρομολογηθούν ενεργά μηχανισμοί για τη δημιουργία μεγάλων χώρων που βασίζονται στην αλληλεπίδραση γειτονικών χωρών των οποίων οι οικονομίες, τα κοινωνικά συστήματα, η βάση πόρων και οι υποδομές αλληλοσυμπληρώνονται. Αυτοί οι μεγάλοι χώροι, στην ουσία, αποτελούν τη βάση για μια πολυπολική παγκόσμια τάξη - μια οικονομική βάση. Από τον διάλογό τους προκύπτει η αληθινή ενότητα της ανθρωπότητας, η οποία είναι πολύ πιο σύνθετη, ποικιλόμορφη και πολυδιάστατη από ό,τι στις απλοϊκές ιδέες ορισμένων δυτικών ιδεολόγων.

 

Η ενότητα της ανθρωπότητας δεν οικοδομείται με το "κάνε όπως εγώ", "γίνε όπως εμείς". Διαμορφώνεται λαμβάνοντας υπόψη και αξιοποιώντας τις απόψεις όλων, ενώ παράλληλα σέβεται την ταυτότητα κάθε κοινωνίας και έθνους. Αυτή είναι η αρχή πάνω στην οποία μπορεί να αναπτυχθεί η μακροπρόθεσμη αλληλεπίδραση σε έναν πολυπολικό κόσμο.

 

Από την άποψη αυτή, θα πρέπει ίσως επίσης να σκεφτούμε πώς η δομή των Ηνωμένων Εθνών, συμπεριλαμβανομένου του Συμβουλίου Ασφαλείας, θα μπορούσε να αντικατοπτρίζει καλύτερα την ποικιλομορφία των περιφερειών του κόσμου. Εξάλλου, ο κόσμος του αύριο θα εξαρτάται πολύ περισσότερο από την Ασία, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική απ' ό,τι νομίζουμε σήμερα, και μια τέτοια αύξηση της επιρροής τους είναι αναμφίβολα θετική.

 

Επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω ότι ο δυτικός πολιτισμός δεν είναι ο μόνος, ακόμη και στον κοινό μας ευρασιατικό χώρο. Επιπλέον, η πλειονότητα του πληθυσμού συγκεντρώνεται ακριβώς στο ανατολικό τμήμα της Ευρασίας - όπου εμφανίστηκαν οι κατοικίες των αρχαιότερων πολιτισμών της ανθρωπότητας.

 

Η αξία και η σημασία της Ευρασίας έγκειται στο γεγονός ότι η ήπειρος αυτή είναι ένα αυτάρκες σύμπλεγμα με γιγαντιαίους πόρους κάθε είδους και τεράστιες δυνατότητες. Και όσο περισσότερο προσπαθούμε να αυξήσουμε τη συνδεσιμότητα της Ευρασίας, να δημιουργήσουμε νέους τρόπους, νέες μορφές συνεργασίας, τόσο πιο εντυπωσιακή είναι η πρόοδος που σημειώνουμε.

 

Οι επιτυχημένες δραστηριότητες της Ευρασιατικής Οικονομικής Ένωσης, η ταχεία αύξηση του κύρους και της επιρροής του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης, οι πρωτοβουλίες μεγάλης κλίμακας στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας "Μία Ζώνη, Ένας Δρόμος", τα σχέδια πολυμερούς συνεργασίας για την υλοποίηση του Διαδρόμου Μεταφορών Βορρά-Νότου και πολλά άλλα έργα σε αυτό το τμήμα του κόσμου, είμαι βέβαιος ότι σηματοδοτούν την έναρξη μιας νέας εποχής, ενός νέου σταδίου στην ανάπτυξη της Ευρασίας. Τα σχέδια ολοκλήρωσης δεν αντιφάσκουν μεταξύ τους, αλλά αλληλοσυμπληρώνονται, εφόσον βέβαια υλοποιούνται από τις γειτονικές χώρες προς το δικό τους συμφέρον και δεν εισάγονται από εξωτερικές δυνάμεις για να διαιρέσουν τον ευρασιατικό χώρο και να τον μετατρέψουν σε ζώνη αντιπαράθεσης μεταξύ των μπλοκ.

 

Αναπόσπαστο τμήμα της Μεγάλης Ευρασίας θα μπορούσε να είναι το δυτικό της άκρο, η Ευρώπη. Ωστόσο, πολλοί από τους ηγέτες της εμποδίζονται από την πεποίθηση ότι οι Ευρωπαίοι είναι καλύτεροι από τους άλλους, ότι δεν πρέπει να συμμετέχουν σε επιχειρήσεις επί ίσοις όροις με τους άλλους. Δεν παρατηρούν καν ότι οι ίδιοι έχουν γίνει περιθωριακοί και ότι έχουν ουσιαστικά γίνει υποτελείς, συχνά χωρίς δικαίωμα ψήφου.

 

Αγαπητοί συνάδελφοι!

 

Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης κατέστρεψε επίσης τη γεωπολιτική ισορροπία δυνάμεων. Η Δύση αισθάνθηκε νικήτρια και διακήρυξε μια μονοπολική παγκόσμια τάξη στην οποία μόνο η θέλησή της, ο πολιτισμός της και τα συμφέροντά της είχαν δικαίωμα ύπαρξης.

 

Η ιστορική περίοδος της αδιαίρετης κυριαρχίας της Δύσης στις παγκόσμιες υποθέσεις φτάνει στο τέλος της, ο μονοπολικός κόσμος αποτελεί παρελθόν. Βρισκόμαστε σε μια ιστορική καμπή. Η επερχόμενη δεκαετία είναι ίσως η πιο επικίνδυνη, απρόβλεπτη και σημαντική μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Η Δύση δεν είναι σε θέση να ηγηθεί της ανθρωπότητας μόνη της, αλλά προσπαθεί απεγνωσμένα να το κάνει, και τα περισσότερα έθνη του κόσμου δεν είναι πλέον πρόθυμα να το ανεχθούν. Αυτή είναι η μεγαλύτερη αντίφαση της νέας εποχής. Η κατάσταση είναι κάπως επαναστατική: οι ανώτερες τάξεις δεν μπορούν πλέον και οι κατώτερες τάξεις δεν θέλουν να ζουν έτσι, σύμφωνα με τα λόγια του κλασικού.

 

Αυτή η κατάσταση των πραγμάτων είναι γεμάτη με παγκόσμιες συγκρούσεις ή μια αλυσίδα συγκρούσεων, η οποία αποτελεί απειλή για την ανθρωπότητα, συμπεριλαμβανομένης της ίδιας της Δύσης. Η εποικοδομητική επίλυση αυτής της αντίφασης είναι το κύριο ιστορικό καθήκον σήμερα.

Η αλλαγή πορείας είναι μια επώδυνη αλλά φυσική και αναπόφευκτη διαδικασία. Η μελλοντική παγκόσμια τάξη διαμορφώνεται μπροστά στα μάτια μας. Και σε αυτή την παγκόσμια τάξη, πρέπει να ακούσουμε τους πάντες, να λάβουμε υπόψη όλες τις απόψεις, όλα τα έθνη, όλες τις κοινωνίες, όλους τους πολιτισμούς, όλα τα συστήματα κοσμοθεωριών, ιδεών και θρησκευτικών πεποιθήσεων, χωρίς να επιβάλλουμε καμία αλήθεια σε κανέναν, και μόνο σε αυτή τη βάση, κατανοώντας την ευθύνη μας απέναντι στο πεπρωμένο -το πεπρωμένο των λαών, του πλανήτη- για να οικοδομήσουμε μια συμφωνία του ανθρώπινου πολιτισμού.

 

Θα ήθελα να τελειώσω εδώ ευχαριστώντας σας για την υπομονή σας να ακούσετε το μήνυμά μου.

 

Σας ευχαριστώ πολύ.

Vladimir Putin

 

- Μετάφραση: Con -