"Ελευθερία ή θάνατος" ...

γράφει ο Con

Οι Έλληνες είναι πολύ λιγότερο διαφοροποιημένοι: "Ελευθερία ή θάνατος"! 

Καλά Χριστούγεννα !!!!!!!!!!!!!!!

Φίλοι δεν έχουμε πολύ χρόνο!! 

Πρέπει να αντιδράσουμε σε όλα αυτά που καταστρέφουν τη ζωή μας όπως την ξέραμε……. αλλιώς θα πετύχουν τον ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο.

 

Πολλοί πιστεύουν ότι έχει παγκόσμια διάσταση. Ωστόσο, αν εξετάσουμε τα κύρια συνθήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συναντάμε τη λέξη Ελευθερία μόνο τρεις φορές. Εμφανίζεται στο γερμανικό σύνθημα, αλλά μόνο στην τρίτη θέση: "Ενότητα, Δίκαιο, Ελευθερία".

Οι Έλληνες είναι πολύ λιγότερο διαφοροποιημένοι: "Ελευθερία ή θάνατος".

Στην πραγματικότητα, η λέξη "Ενότητα" είναι αυτή που αναφέρεται περισσότερο.

Ως εκ τούτου, η ΕΕ έχει επιλέξει ως σύνθημά της: "Ενότητα στην πολυμορφία". Η συναίνεση γίνεται σεβαστή και η μέθοδος ανακοινώνεται.

Όλα θα ήταν μια χαρά, αν δεν υπήρχαν μερικοί ιδιαίτερα σκληροί κόκκοι άμμου...

 

- Το πρώτο πρόβλημα είναι ότι η "Ενότητα" είναι ένα μέσο, ένα εργαλείο κεφαλαιώδους σημασίας που πρέπει να χρησιμοποιείται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, αλλά δεν είναι αξία. Αυτό το απλό γεγονός είναι αδιαμφισβήτητο και κανείς δεν μπορεί παρά να αναρωτηθεί πού βρίσκεται η αξία.

 

- Το δεύτερο πρόβλημα είναι ότι η αποδοχή της ενότητας ως πρωταρχικού στόχου οδηγεί στην προσκόλληση στην παγκοσμιοποίηση.

 

- Το τρίτο πρόβλημα είναι η κινητοποίηση και ο αγώνας όλων των ζωντανών δυνάμεων για την κατάληψη αυτής της Ενωμένης εξουσίας.

 

Αυτή είναι μια πολύ θλιβερή παρατήρηση, ιδίως επειδή δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Σε αυτό το σκοτεινό τούνελ θα μπορούσε κανείς να απελπιστεί γρήγορα αν δεν υπήρχε ένα μικρό φως. Είναι πιο αδύναμο από ένα κερί. Είναι απλώς ένα αστέρι που λάμπει στον ουρανό. Είναι η αξία της Ελευθερίας.

Έτσι, χωρίς άλλη καθυστέρηση, ιδού η λύση: 

το σύνθημα της Ευρώπης πρέπει να αλλάξει. Δεν θα πρέπει πλέον να είναι "Ενότητα στην πολυμορφία" αλλά "Ελευθερία και ενότητα στην πολυμορφία".

Είναι όντως απολύτως απαραίτητο να επαναφέρουμε την αξία της Ελευθερίας στη θέση της, αυτή της κάθε εξουσίας.

Αυτό ακριβώς έκανε ο Θερβάντες με τον Ιππότη με το Θλιμμένο Πρόσωπο, τον Δον Κιχώτη της Μάντσα. Η Ιερά Εξέταση βρισκόταν στο απόγειό της, η καταστολή ήταν αιματηρή, η θρησκευτική ελευθερία απαγορευόταν, όλες οι ελευθερίες περιφρονούνταν. Ωστόσο, μέσα σε αυτό το δύσκολο πλαίσιο κατάφερε να κάνει διάσημο έναν άνθρωπο που μόνος του στάθηκε και έδρασε ελεύθερα ενάντια σε ό,τι του ερχόταν στο μυαλό. Αν παρέμεινε διάσημος, είναι επειδή ακόμα και σήμερα, κάθε άνθρωπος μπορεί να πει ότι είναι ελεύθερος να δράσει, επειδή μια μέρα, ένας πολύ αδύναμος γέρος με πολύ εύθραυστο κεφάλι, το έκανε.

 

Αλλά πριν από τον Δον Κιχώτη, υπήρχε ένα άλλο παράδειγμα, αυτό Ενός πολύ πιο διάσημου άνδρα, ο οποίος μια μέρα βγήκε επίσης στο δρόμο, μεταφέροντας το λόγο και τις πράξεις του. Αυτή η ιστορία ξεκινά με μια γέννηση σε ένα ιδιαίτερα εχθρικό περιβάλλον. Είναι η Χριστουγεννιάτικη φάτνη.

 

Μόλις αγγίξουμε τα ζητήματα της ταυτότητας, φτάνουμε γρήγορα σε μια μυστικιστική διάσταση.

Για μένα, η Γέννηση είναι η αναγνώριση από τον Θεό του γεγονότος ότι η αξία της ελευθερίας προηγείται των πάντων, ακόμη και της τελειότητας. Γι' αυτό ο Θεός έγινε άνθρωπος, παρόλο που ήξερε ότι ήταν λίγο δύσκολο στο τέλος. Αυτό είναι το πρώτο μήνυμα του ευαγγελίου, κατά τη γνώμη μου.

 

Καλά Χριστούγεννα!