Η κρίση της Δύσης και η μάχη για την Ευρωπαϊκή ψυχή

του Andrea Zhok 

Η ιστορική φάση που βιώνουμε χαρακτηρίζεται από μια βαθιά, ακόμη και τελική, κρίση της αμερικανικής αυτοκρατορίας. Με την πτώση της οικονομικής παγκοσμιοποίησης και την αποδυνάμωση της αμερικανικής λαβής στον κόσμο, οι διαδικασίες ελέγχου, εκβιασμού και στρατηγικής αποσταθεροποίησης που προωθούνται από τα αμερικανικά κέντρα εξουσίας έχουν επιταχυνθεί.

Δεδομένου ότι οι χώρες του μπλοκ της Αμερικανικής Συμμαχίας είναι όλες φιλελεύθερες δημοκρατίες, το πρόβλημα του ελέγχου της κοινής γνώμης είναι κεντρικό. Έτσι, ξεκίνησε μια θεμελιώδης μάχη για την ψυχή των Δυτικών πληθυσμών και αυτή η μάχη έχει το επίκεντρό της όχι στην Αμερική, αλλά στην Ευρώπη, όπου η παράδοση μιας κριτικής και πληθυντικής κουλτούρας ήταν πολύ πιο έντονη από ό, τι στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Το πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση ήταν η υποβολή της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην αμερικανική αλυσίδα διοίκησης, μια υποβολή που δοκιμάστηκε κατά την περίπτωση της πανδημίας και τώρα καθιερωμένη. Λίγοι άνθρωποι θυμούνται ότι το Ευρωπαϊκό Σχέδιο γεννήθηκε υπό την αιγίδα ενός αντίβαρου στην αμερικανική εξουσία, ενός τρίτου οργανωμένου πόλου που θα αντιταχθεί όχι μόνο στο Σοβιετικό μοντέλο, αλλά και σε αυτό των Αμερικανών Συμμάχων. Αυτός ο αυτόνομος ρόλος, εμπνευσμένος από την εμπειρία των μεταπολεμικών ευρωπαϊκών κρατών πρόνοιας, μπήκε σε κρίση με τη μετατροπή της Ευρωπαϊκής Κοινότητας σε Ευρωπαϊκή Ένωση, με τη νεοφιλελεύθερη στροφή της Συνθήκης του Μάαστριχτ, και τώρα είναι μόνο μια μακρινή ανάμνηση.

Για να κατανοήσουμε τα άκρα της συνεχιζόμενης μάχης των ψυχών, ας ρίξουμε μια ματιά, για παράδειγμα, σε ορισμένα πρόσφατα γεγονότα που σχετίζονται με την ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση.

Τις τελευταίες ημέρες, η ΕΕ ζήτησε από τη META να αφαιρέσει από τις πλατφόρμες της κάθε περιεχόμενο που θεωρείται "παραπληροφόρηση", υπό την επιβολή προστίμων έως και 6% του παγκόσμιου κύκλου εργασιών.

 

Ο Ευρωπαίος Επίτροπος Thierry Breton παρενέβη επίσημα με τον Elon Musk για να τον παροτρύνει να ενεργήσει προκειμένου να ελέγξει και να λογοκρίνει την "παραπληροφόρηση" στο Twitter σε σχέση με την ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση.

Ο νόμος για τις ψηφιακές υπηρεσίες που εγκρίθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση το 2022 είναι η πρώτη νομοθετική παρέμβαση που θεσμοθετεί τη λογοκρισία στις Ευρωπαϊκές πλατφόρμες μέσων ενημέρωσης. Φυσικά, αυτό που λαμβάνει το στίγμα της "παραπληροφόρησης" και των "ψεύτικων ειδήσεων" είναι πάντα μόνο οι διατριβές που διαταράσσουν την επίσημη αφήγηση και ο έλεγχος των οργανισμών "ανεξάρτητων ελεγκτών γεγονότων" διασφαλίζει ότι οι αρχές λαμβάνουν συνεχώς τις σωστές σφαίρες για να συντρίψουν.

Εν τω μεταξύ, ο εύθυμος γύρος αλλαγών και τροποποιήσεων των σελίδων της Wikipedia με άβολο περιεχόμενο έχει ξαναρχίσει, σύμφωνα με αυτό που συνέβη με το Covid και την Ουκρανία.

Στην Ιταλία, ο μηχανισμός των γκλομπ των μέσων ενημέρωσης σε μόνιμη υπηρεσία που κατοικούν στην τηλεόραση και τις εφημερίδες έχει ενεργοποιηθεί στις πλέον συνηθισμένες τιμωρητικές αποστολές εναντίον αντιφρονούντων με σχετικό δημόσιο προφίλ. Έτσι, ο Alessandro Orsini και η Elena Basile έγιναν το επίμονο αντικείμενο χλευασμών, ενέδρων στα μέσα ενημέρωσης. Ο φτωχός Πάτρικ Ζάκι, ο οποίος ήταν είδωλο του ευρέος κοινού, έπεσε αμέσως σε δυσμένεια παίζοντας με ευρωπαϊκές υποψηφιότητες και διάφορα πλεονεκτήματα επειδή είπε αφελώς τι σκέφτηκε για το Ισραήλ και την Παλαιστίνη. Ο Moni Ovadia, για τον οποίο οι ομάδες των μέσων ενημέρωσης δεν καταφεύγουν στη συνήθη εξίσωση αντισιωνιστής = αντισημίτης, κλήθηκε να παραιτηθεί από τη θέση του ως διευθυντή του Δημοτικού Θεάτρου της Φεράρα.

Σε διεθνές επίπεδο, οι δημοσιογράφοι που δεν αντιγράφουν μόνο τα φυλλάδια των Αμερικανών αριστερών, διατρέχουν συστηματικά τον κίνδυνο να πέσουν θύματα ενός τυχαίου πολυβόλου. Αυτό συνέβη τις προάλλες σε δημοσιογράφους από το Reuters και το Al Jazeera, αλλά ο κατάλογος των δημοσιογράφων που σκοτώθηκαν από τον ισραηλινό στρατό τα τελευταία χρόνια είναι μακρύς.

Ευτυχώς που έχουμε δημοσιογράφους σαν τους δικούς μας, οι οποίοι κάθονται στη ρωμαϊκή τραπεζαρία περιστρέφοντας τις σημαίες των υποστηρικτών και λειτουργώντας ως εγγαστρίμυθος για τον Αμερικανό φίλο μας, αλλιώς δεν θα ξέραμε πού να διοχετεύσουμε τα προνόμια και τους επαίνους.

Σε αυτό το στάδιο, το αμερικανικό συμφέρον είναι εξ ολοκλήρου στον πολλαπλασιασμό των εστιών των συγκρούσεων, διότι αυτό του επιτρέπει να εκμεταλλευτεί τις δύο τελευταίες εναπομείναντες δυνάμεις του: τη διαρκή υπεροχή του στα συμβατικά όπλα και την απομονωμένη γεωγραφική του θέση που την ανοσοποιεί ενάντια στις άμεσες συνέπειες των συγκρούσεων που προκαλεί. Σε αυτό το πνεύμα καταλαβαίνουμε τι αποκάλυψε χθες η διαβούλευση των εσωτερικών μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (Huffington Post), δηλαδή ότι το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ αποθάρρυνε τους διπλωμάτες που εργάζονται σε θέματα της Μέσης Ανατολής να κάνουν δημόσιες δηλώσεις που περιέχουν λέξεις όπως "αποκλιμάκωση", "κατάπαυση του πυρός", "τέλος της βίας", "αιματοχυσία", "αποκατάσταση της ηρεμίας". Σε αυτό το πλαίσιο, ο έλεγχος της ροής της κοινής γνώμης είναι κρίσιμος.

Η μέθοδος-πρέπει να γίνει κατανοητή - δεν είναι πλέον αυτή της συστηματικής λογοκρισίας, που απαιτούσαν οι αυτοκράτορες πριν από έναν αιώνα, αλλά αυτή της χειραγώγησης και της λεπτής λογοκρισίας.

Από αυτή την άποψη, μπορούμε να πάρουμε το παράδειγμα των "ειδήσεων" πριν από τέσσερις ημέρες σχετικά με τα 40 μωρά που αποκεφαλίστηκαν από τη Χαμάς. Τα νέα διαδόθηκαν με βάση φήμες και, την επόμενη μέρα, ήταν στην Πρώτη Σελίδα σχεδόν όλων των οργανώσεων τύπου στον κόσμο. Χθες, η δημοσιογράφος του CNN Sarah Snider, η οποία είχε αρχικά κάνει τα "νέα" ιογενή, ζήτησε συγγνώμη επειδή οι πληροφορίες δεν είχαν επιβεβαιωθεί. Το Sky News δήλωσε σήμερα ότι τα νέα "δεν έχουν ακόμη επιβεβαιωθεί "(μετά από τέσσερις ημέρες, σε τι βασιζόμαστε; σε ειδικούς ειδικών εφέ;)

Κάποιοι θα πουν αφελώς ότι αυτή η παραδοχή από το CNN είναι ένα σημάδι της ελευθερίας του τύπου στη Δύση. Αλλά φυσικά, η ασυμμετρία ανάμεσα σε μια συγκλονιστική είδηση που διαδόθηκε στα πρωτοσέλιδα όλου του κόσμου και τις πιθανές αμφιβολίες που αργότερα φιλτράρουν μεταξύ των γραμμών εδώ και εκεί είναι πολιτικά ισοδύναμη με την κατεύθυνση της πλειοψηφίας της κοινής γνώμης σε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση (συναισθηματική οργή εναντίον των δολοφόνων), ακόμα κι αν σε λίγους μήνες ή λίγα χρόνια, θα παραδεχτούμε ήρεμα ότι η είδηση ήταν στην πραγματικότητα αβάσιμη.

Αυτό θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε "μέθοδος Κόλιν Πάουελ" ή "οι καλοί Ινδιάνοι είναι νεκροί Ινδιάνοι".

Πρώτα απ ' όλα, δημιουργούμε μια επαρκή υπόθεση για να δαιμονοποιήσουμε ένα από τα μέρη και το κάνουμε με αρκετό σθένος για να παράγουμε μια επιχείρηση εξόντωσης.

Μόλις τελειώσει η επιχείρηση, παραδεχόμαστε ότι τα πράγματα δεν συνέβησαν με αυτόν τον τρόπο, ενώ καυχιέται για την ειλικρίνεια και τη διαφάνεια του.

Πρώτα κρατήσαμε φιαλίδια υποτιθέμενων χημικών όπλων μπροστά στον ΟΗΕ, εξοντώσαμε ένα κυρίαρχο κράτος, γυναίκες, παιδιά, σκύλους και χάμστερ, και μετά χρόνια αργότερα - ανάμεσα σε ένα ουίσκι και ένα άλλο απεριτίφ - παραδεχθήκαμε με ένα αποσπασμένο χαμόγελο ότι, λοιπόν, ήταν ένα τέχνασμα, τι να κάνουμε, όποιος το είχε υποστεί το είχε υποστεί πραγματικά.

Ξεκινάμε με την εξόντωση του ιθαγενούς πληθυσμού των ιθαγενών Αμερικανών, παρουσιάζοντάς τους ως φρικτά αιμοδιψή τέρατα, τότε, όταν μειώνονται σε λαϊκά αξιοθέατα, ξεκινάμε μια κινηματογραφική βιομηχανία γεμάτη καλούς Ινδιάνους και ευσυνείδητους εποίκους.

 

Στον σύγχρονο κόσμο, δεν είναι απαραίτητο να επιχειρήσουμε το κατόρθωμα, τόσο περίπλοκο όσο είναι μάταιο, να μπλοκάρουμε το 100% των αληθινών πληροφοριών. Αρκεί να χειραγωγούμε, να λογοκρίνουμε, να φιλτράρουμε επιλεκτικά τη μάζα του κοινού και αυτό, αρκετά για να δημιουργήσουμε μη αναστρέψιμες ζημιές.

Αλλά ο κυνικός θα παραπλανηθεί αν πίστευε ότι σήμερα αυτό το καταστροφικό παιχνίδι έχει μόνο μερικά εκατομμύρια "θυσιαστικά Παλαιστινιακά πιόνια" στο κέντρο του. Εάν η κατάσταση δεν παγώσει και εκτονωθεί αμέσως, οι λαοί της Ευρώπης βρίσκονται και θα βρίσκονται στο επίκεντρο της μεγάλης επιχείρησης κατεδάφισης που βρίσκεται σε εξέλιξη.

Είναι η Ευρώπη που ήδη υποφέρει και θα υποστεί τον αντίκτυπο της καταστροφής των σχέσεων με την Ανατολή λόγω του πολέμου στην Ουκρανία.

Και είναι η Ευρώπη που θα υποστεί τον αντίκτυπο μιας διαρκούς αποσταθεροποίησης της Μέσης Ανατολής, όπου μια σύγκρουση που περιλαμβάνει το Ισραήλ, τη Συρία, τον Λίβανο, το Ιράν και ίσως και το Ιράκ, την Αίγυπτο, την Ιορδανία κλπ. θα αποτελούσε μια αόριστη κοινωνική και οικονομική βόμβα για την Ευρώπη - για να μην αναφέρουμε τους κινδύνους άμεσης εμπλοκής στον πόλεμο.

Και περιέργως, ο μικρότερος κοινός παρονομαστής αυτών των συγκρούσεων είναι ο ρόλος των Ηνωμένων Πολιτειών, οι οποίες είναι επίσης η δύναμη που επωφελείται περισσότερο από αυτές και αυτή που έχει τη μεγαλύτερη ικανότητα να επηρεάζει τα διεθνή μέσα ενημέρωσης.

Αλλά είναι αυτονόητο ότι όποιος συνδέει τις τελείες είναι συνωμοσιολόγος.

euro-synergies.hautetfort.com