Ο λογοκριτικός έλεγχος στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης

γράφει ο ΕργΔημΕργ

α. Η πολυπόθητη ελευθερία του λόγου…

Επειδή στους περισσότερους τομείς της ζωής μας παράσφιξαν πλέον οι αλυσίδες της φυλακής, πολλοί ψάχνουν νησίδες ελευθερίας· καί πολλοί από τους πολλούς βρίσκουν μία απ’ αυτές στα «μέσα κοινωνικής δικτύωσης» (εφεξής: ΜΚΔ). Όπου, ως ισχυρίζονται, μπορείς (ακόμη) να εκφραστείς ελεύθερα.

Βέβαια, σε πλατφόρμες όπως το φατσομπούκ, ξέρεις ότι πέφτει άγρια λογοκρισία – αν θίξεις κάποια θέματα, που δεν αρέσουν στους ιδιοκτήτες της συγκεκριμένης πλατφόρμας. Οπότε, αρκετοί χρήστες του, προκειμένου να περάσουν τα μή-αρεστά δικά τους, διεξάγουν κλεφτοπόλεμο, ούτως ειπείν: μιλάνε με συνθηματικές φράσεις, ή αποφεύγουν να κυριολεκτούν γιά τα καυτά θέματα, τα οποία τα υπονοούν περιφραστικώς.

Άλλο τόσο βέβαια, αμέτρητοι χρήστες του Χ (πρώην «Τουΐττερ») θα σου πούν ότι εδώ υπάρχει ακόμη ελευθερία του λόγου. Εντάξει… παραδέχονται ότι υπάρχει κι εκεί μία μορφή λογοκρισίας, αλλά (αντικειμενικώς – καί αληθώς, σας το βεβαιώνω) σε πολύ μικρότερο βαθμό απ’ ό,τι στο φατσομπούκ.

. . . . . . . . . . .

β. Οι «από ‘δώ» καί οι «από ‘κεί»

Εκείνο, που πρέπει να γίνει κατανοητό, είναι πως όλες ανεξαιρέτως οι μεγάλες επιχειρήσεις των ηππάρα, διαδικτυακές ή μή, συνεργάζονται απολύτως με την εκάστοτε κυβέρνηση των ηπαπάρα – ειδικά αν είναι ομόφρονες. (Κι οι περισσότερες έχουν ιδιοκτήτες Ντέμο(ν)κρατζ, οπότε τώρα έχουν βρεί τη χαρά τους, που κυβερνάνε αυτοί οι σκύλοι.) (Όχι πως οι άλλοι είναι καλύτεροι, δηλαδή – ειδικά όσον αφορά την Ελλάδα.) Συνεργάζονται απολύτως, θέλουν-δέ θέλουν… καί συνήθως θέλουν. Χάζαροι οι ιδιοκτήτες τους συνήθως γάρ, Χάζαροι καί οι εκάστοτε κυβερνώντες τη συγκεκριμένη χώρα – πλήν εξαιρέσεων.

[Ώστε – πχ: κακοί οι Ρώσσοι; Ούούούουουουου!!!… Κακοί, λέει; Τέρατα της Κολάσεως! 🙂 Κι αν έχεις αντίθετη γνώμη, τόλμα να τη διατυπώσεις, καί τα λέμε.]

Αυτό πάντα πρέπει να το λαμβάνουμε υπ’ όψιν μας, κάθε φορά που πάμε να δημιουργήσουμε λογαριασμό σε ΜΚΔ. Ειδικά μετά από τόσα χρόνια, που τα ΜΚΔ όχι απλά υπάρχουν, αλλά καί δρούν όπως δρούν, δεν δικαιολογείται άγνοια.

Επίσης, δεν ξέρουμε τί ρόλο παίζουν ακόμη καί διάφορα «αντιστασιακά» ΜΚΔ, όπως πχ το ακροδεξιό ( ; ) Γκάμπ. (Επίτηδες δεν χρησιμοποιώ λατινικά στοιχεία, δεν θέλω αναφορές εδώ από τα ψαχτήρια.) Βλέπετε, θυμήθηκα ένα παλιό άρθρο του καλού ιστολογίου «Κόκκινος Ουρανός», το οποίο… διαβάστε το πρώτα, καί θα καταλάβετε γιατί δεν πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη πουθενά.

Εάν, τώρα, ο κάθε Ήλον Μάσκ ξεφεύγει κάπως απ’ αυτή τη δουλικότητα, είναι στα σημεία: επικαλείται βασικές διατάξεις του Συντάγματος των ηπαπάρα, οι οποίες θεωρητικώς ισχύουν ακόμη· καί -πάλι θεωρητικώς- κανείς δεν διανοείται να τις παραβιάσει. Ή, έστω: αν το θέλετε καί συνομωσιολογικώς, κάθε λεβέντης του είδους ανήκει σε αντίπαλη εξουσιαστική φατρία, οπότε θα πάει κάπως κόντρα στους νύν κρατούντες.

. . . . . . . . . . .

γ. ΤΝ, όπως ΤΝΤ

Όμως, δεν ξεκίνησα να γράφω το παρόν άρθρο, γιά να σας πω ήδη γνωστά πράγματα. Θέλω να σας δείξω το πώς διεξάγεται η κατάπνιξη του λόγου σήμερα στις δήθεν «νησίδες ελευθερίας», τα ΜΚΔ.

Πέρα από τις παραδοσιακές μεθόδους, όπως πχ η χονδροειδής λογοκρισία του φατσομπούκ (δηλαδή, το αγενέστατο: «- Σκασμός, κι άμα σ’ αρέσει! Εδώ είναι δικός μας χώρος!»), καί πέρα από τις παραγράφους του εγχειριδίου ψυχολογικού πολέμου…

[… που έχει κάθε «υπερεσία», που σέβεται τον εαυτό της, καί τα πρακτόρια της το ξέρουν απέξω κι ανακατωτά, καί το εφαρμόζουν σε κάθε δημόσια συζήτηση…]

…υπάρχει πλέον καί η Τεχνητή Νοημοσύνη.

Αν νομίζετε ότι αυτή είναι ένα εργαλείο,

• που απλά βγάζει έναν «μέσο όρο» των όσων την τροφοδότησαν γιά «διάβασμα», καί σας δίνει απαντήσεις (αν καί μεροληπτικές),
• που απλά μπορεί να ζωγραφίζει ταχύτατα, καί να φτιάχνει βιντεάκια άλλο τόσο γρήγορα,
• που «απλά» μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε κακοήθεις φάρσες (πχ ένας τύπος, με μοναδικό στοιχείο μιά φωτογραφία προσώπου μιάς γυναίκας που δεν του έκατσε, την εμφανίζει -τεχνητώς- γυμνή καί την κάνει ρεζίλι σ’ όλο το Διαδίκτυο),

τότε, αναθεωρήστε πάραυτα.

Η ΤΝ χρησιμεύει πλέον καί στην κατάπνιξη της ελευθερίας του λόγου στα ΜΚΔ. (Εικάζω πως θα χρησιμοποιηθεί γιά τον ίδιο σκοπό καί σ’ όλο το υπόλοιπο Διαδίκτυο, αργότερα.)

Πώς;

Με τρόπους, που δύσκολα γίνονται αισθητοί.

Ας δούμε μερικούς, γιά να ξέρετε με τί έχετε να κάνετε.

. . . . . . . . . . .

δ-1. Να υπάρχει κανείς, ή να μήν υπάρχει;

Ο πρώτος, είναι η πλαστοπροσωπεία.

Μην μπερδεύεστε με την ανωνυμία· άλλο αυτό. Πχ ο Τάδε Ταδόπουλος, «βαμμένο» κομματόσκυλο, μπορεί να γράφει καί να ρίχνει βρισίδια, υπό το ψευδώνυμο -ξέρω ‘γώ- «Πειρατής», ή «Αστροναύτης», ή «Οινοποιός», ή ο,τιδήποτε. Αυτό είναι (καί ονομάζεται) ανωνυμία· η οποία, ωστόσο, μπορεί κάποια μέρα να αρθεί, αν τον πάρουν χαμπάρι ποιός είναι. (Αν καί, προσέξτε: η δημόσια αποκάλυψη ταυτότητας ατόμου, που γράφει με ψευδώνυμο, είναι μηνύσιμη.)

Με την ΤΝ, όμως, ο «Ταδόπουλος» (που σε βρίζει, όταν του ξεχέζεις το σκατόκομμά του) μπορεί να μην είναι κάν φυσικό πρόσωπο!!! Μπορεί «Ταδόπουλος» να μην υπάρχει κάν (όχι ως ψευδώνυμο, αλλά ούτε κάν ως υπαρκτός άνθρωπος). Ή, απλά, μπορεί η ΤΝ να μιμείται τον τρόπο γραφής του «Ταδόπουλου» καί να δρά αντ’ αυτού, όταν αυτός κοιμάται. (Ή χέζει, ή ερωτοτροπεί, ή κουβαλάει ξύλα γιά το τζάκι του.) Φυσικά, σε τέτοια περίπτωση, είτε ο «Ταδόπουλος» ξέρει καλά από χειρισμό τέτοιων εργαλείων (καί τα χειρίζεται), είτε είναι «βαρύ» όνομα της κομματικής προπαγάνδας, οπότε του κάνουν τη χάρη να του έχουν διαθέσιμη καί ΤΝ.

Το ότι σε τέτοια περίπτωση δρά ΤΝ, συνήθως το καταλαβαίνεις από τις απίθανες ώρες, που ο «Ταδόπουλος» ( ; ) σου απαντάει. Η αυτόματη στάμπα ημερομηνίας-ώρας στις αναρτήσεις, είναι προδοτική. (Στις τρισήμιση το πρωΐ, ρέ βρυκόλακα; 🙂 ) Έ, εντάξει, μία καί μοναδική φορά δεν σημαίνει ότι ντέ καί καλά ο λεγάμενος έπρεπε να ροχαλίζει εκείνη την ώρα. Αλλά, αν συμβαίνει συχνά…

…κι ακόμη καλύτερα, αν η χρονική διαφορά στις απαντήσεις «του» προς εσένα είναι πάντα κάποιο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα (πχ πέντε ώρες απάνω-κάτω), τότε σημαίνει πως δουλεύει εργαλείο. Η σταθερή χρονική διαφορά είναι προδοτική: σημαίνει πως έχουν βάλει στο μάτι συγκεκριμένους χρήστες, οπότε το πρόγραμμα της ΤΝ παίρνει σβάρνα όλο το ΜΚΔ, ψάχνοντας γιά τους εντός της ημέρας σχολιασμούς των συγκεκριμένων χρηστών. (Που έχουν συγκεκριμένες ώρες, που γράφουν.) Καί φυσικά απαντάει αμέσως, με τη βέλτιστη δυνατή απάντηση που θεωρεί αυτό πως έχει να δώσει.

. . . . . . . . . . .

δ-2. Φάρμες …χωρίς γουρούνια!

Δεν ξέρω αν έχετε ακουστά τους όρους «κομπιούτερ φάρμς», ή «μομπάϊλ φάρμς». Αυτά είναι συστοιχίες αντιστοίχως ηλεκτρονικών υπολογιστών καί κινητών τηλεφώνων, που βρίσκονται σ’ ένα δωμάτιο, με -συνήθως- κοινή διαδικτυακή σύνδεση. Το κάθε μηχάνημα τρέχει ένα πρόγραμμα (ίσως καί ΤΝ), που υποτίθεται πως είναι ένας χρήστης ΜΚΔ (κάθε μηχάνημα, καί διαφορετικός), καί όλοι μαζί απαντάνε σε κάποιον πραγματικό χρήστη ΜΚΔ στο ίδιο μοτίβο.

[Στην απλούστερη -καί εγκληματικώς ελαφρώτερη- περίπτωση, ρίχνουν σε συγκεκριμένες δημοσιεύσεις στο ΜΚΔ μιά ομοβροντία από «likes», δήθεν προερχόμενα από διαφορετικούς χρήστες· ειδικά, αν πέσουν τα σχετικά όβολα από τον ενδιαφερόμενο.]

Πχ αν γράψεις: «- Τί σκατά ανάπτυξη έχουμε, ρέ ψεύτες, που ο πληθωρισμός τρέχει με 60%;», σε ελάχιστο χρόνο θα σου την πέσουν όλα μαζί τα υποτιθέμενα «κυβερνητικά κομματόσκυλα» «Ταδάκης», «Ταδίδης», «Ταδόπουλος», «Ταδέλλης», «Ταδούδης», «Ταδούσης», «Ταδέας», «Ταδάκος», «Ταδάρας», (κτλ κτλ), σαν κοπάδι από πιράνχας, καί θα σε βρίσουν όλα μαζί.

Στην πραγματικότητα, σε βρίζουν ηλεκτρονικοί υπολογιστές από ένα δωμάτιο, που απλά τους παρακολουθεί (γιά καλή λειτουργία) ένα μισθωμένο κοπρόσκυλο, που την ίδια ώρα τρώει πίτσες, πίνει μπύρες, καί καπνίζει.

Βέβαια, όπως έχω πεί πολλές φορές, προσωπικά δεν μου επιτέθηκαν ποτέ οθόνες ηλεκτρονικών υπολογιστών. Οπότε, καί να δεχθώ διαδικτυακά βρισίδια, το πολύ-πολύ να αισθανθώ μιά φαγούρα στα τέτοια μου. (Όπως, παρομοίως, δεν μπορώ να θυμώσω μ’ έναν παπαγάλο, που θα με βρίσει.) Απλώς, στα ΜΚΔ το ομαδικό βρίσιμο δημιουργεί μιά άσχημη εικόνα σου στους υπόλοιπους, καί τα διαδικτυακά φιλαράκια σου τα στεναχωρεί.

Πιό πρόστυχη (καί πονηρή) συμπεριφορά, πάντως, είναι να μή σου επιτεθεί μιά τέτοια «φάρμα» κατ’ ευθείαν. Αλλά οι εντολοδότες της / χειριστές της να κάνουν κατ’ αρχήν την πάπια, καί αργότερα (γιά να μην καταλάβει κανείς την αιτιώδη σύνδεση) να βγάλουν στη δημοσιότητα πχ χαλκευμένα προσωπικά μηνύματα («dm» ‘s), δήθεν από αγανακτισμένες (αλλά ανύπαρκτες) γκόμενες χρήστριες, όπου «ομολογείς» στην καθεμία ότι τη γουστάρεις, κι έχεις παίξει το πουλί σου γιά χάρη της.

[Βλέπε καί ηπαπάρα, όπου η κάθε μουρλοκακομοίρα «θυμάται» ότι πρό 40ετίας στο «πάρτυ αποφοίτησης» του Λυκείου, την κοίταξε με λάγνο βλέμμα ο τότε πρώην συμμαθητής της καί νύν επιτυχημένος επιχειρηματίας… καί ζητάει αποζημίωση μερικά εκατομμύρια ντάλλαρζ!

Τί τα θέλει; γιά την «προσβολή της προσωπικότητάς της» καί γιά …πιθανό βιασμό της, που …ΘΑ επακολουθούσε, ντέ! Καί γιατί τα θυμήθηκε αυτά τώρα; Μά, δεν είναι προφανές; επειδή μόλις τώρα έμαθε πόσα έχει ο λεγάμενος στην τράπεζα.

Τί ρωτάτε κι εσείς!…]

Υποθέτω καταλαβαίνετε τί χτύπημα «κάτω απ’ τη ζώνη» είναι αυτό γιά την αξιοπρέπειά σου καί την αξιοπιστία σου!… Κι άντε βάλε μπρός μετά κομπιουτερίστικα εργαλεία, ν’ αποδείξεις πως δεν είσαι ελέφαντας!…

. . . . . . . . . . .

[Η αλήθεια είναι πως στο Ελληνόφωνο Τουΐττερ επί μακρόν χρόνο δεν έχω παρατηρήσει κάτι τέτοιο, αλλά (α) η ΤΝ κάνει θαύματα, καί (β) είναι θέμα χρόνου να το σκεφτεί κάποιος παλιάνθρωπος – αν δεν το σκέφτηκαν ήδη.

Όμως, όπως καταλαβαίνετε, μ’ αυτά καί μ’ αυτά διαλύεται η αξιοπιστία των τεχνολογικών αποδεικτικών μέσων – καί, ειδικά στα δικαστήρια, θα επιστρέψουμε στην εποχή του 1900: ένα έγκλημα θ’ αποδεικνύεται μονάχα με αυτόπτες καί αυτήκοους μάρτυρες. Ούτε κάν με φωτογραφίες.]

. . . . . . . . . . .

Η ύπαρξη «φάρμας» μηχανημάτων, που σου απαντάει, αποδεικνύεται συνήθως από την ομαδικότητα του «πεσίματος», που το κάνουν οι ίδιοι καί οι ίδιοι (μαϊμού) «χρήστες». Από τη διαδικτυακή ηλεκτρονική ταυτότητα των μηχανημάτων (το λεγόμενο ip) θα ήταν πολύ εύκολο ν’ αποδειχθεί μέν, αλλά στην πραγματικότητα είναι δύσκολο, διότι αυτή την πληροφορία δεν σου την παρέχει η κάθε πλατφόρμα, να δείς από πού σου στέλνουν τα βρισίδια. (Εάν την παρείχαν, θα έτρωγαν καί μιά ωραία αναφορά στον διαδικτυακό πάροχο, συν μιά ωραία μηνυσούλα.) Εάν, δέ, οι δήθεν «χρήστες» χρησιμοποιούν πλατφόρμες ανωνυμίας (που κρύβουν το πραγματικό ip του εκάστοτε γράφοντος), τότε είναι σχεδόν αδύνατον. Διότι, σου λέει, κύριε εμείς πράγματι είμαστε διαφορετικά πρόσωπα, δεν γράφουμε μηνύματα από το ίδιο υποδίκτυο!

[Απόλυτη ανωνυμία δεν υφίσταται, βέβαια, ούτε κάν γιά το τεχνολογικώς εξελιγμένο κρύψιμο της ταυτότητας· αλλά, πρακτικά μιλώντας, δεν μπορείς να την άρεις. Παρεκτός με χρήση πολύ εξειδικευμένων εργαλείων, καί άριστους γνώστες της τεχνολογίας. Όμως, γιά πόσον κόσμο μιλάμε, που έχει τέτοιες δυνατότητες;…

Τώρα, βέβαια, η χρήση πλατφόρμας ανωνυμίας («anonymiser») δείχνει ότι πίσω απ’ αυτήν έχει πέσει χρήμα, διότι όλες αυτές οι πλατφόρμες είναι με πληρωμή. Άρα, σε τέτοια περίπτωση πρόκειται όχι απλά γιά κάποια κομματόσκυλα μιάς τοπικής οργάνωσης, που βρίζουν όποιον έχει αντίθετη γνώμη, αλλά γιά κέντρο προπαγάνδας, που εκπορεύεται από αρκετά ψηλά. Κι εννοείται, έχει σοβαρούς καί άγριους προπαγανδιστικούς σκοπούς. Όχι απλά μιά κοινοτυπία, του τύπου: «το κόμμα μας είναι καλό, καί μην το αμφισβητήτε».]

. . . . . . . . . . .

Επίσης, η ύπαρξη «φάρμας» αποδεικνύεται από τη σπανιότητα των απαντήσεων κάποιου συγκεκριμένου λογαριασμού χρήστη («ακκάουντ»). Βλέπετε, οι λεβέντες με τις «φάρμες» δημιουργούν πολλούς ψεύτικους χρήστες, που τους κρατάνε στην καβάτζα διά πάσαν χρήσιν. Εάν, όμως, ένας λογαριασμός δημιουργήθηκε πχ το 2014, αλλά από τότε έχει ελάχιστους ακολούθους, ελάχιστες αναρτήσεις, πλήν όμως πετάγεται σαν πορδή απ’ το βρακί, γιά να σου απαντήσει -καί δή, σε κρίσιμο θέμα– (ενώι από πιό πρίν δεν έχετε καμμία αλληλεπίδραση), τότε κατά 100% πρόκειται γιά κάποιο φάντασμα της ΤΝ.

. . . . . . . . . . .

δ-3. Το εγχειρίδιο ψυχολογικού πολέμου στην πράξη

Εάν οι απαντήσεις που λαμβάνεις (έστω, σοβαρές καί χωρίς βρισίδια) είναι απόρροια γνωστών τεχνικών της στρεψοδικίας, όπως:

• να περιλαμβάνουν φράσεις-«κλισέ» (πχ «η επιστήμη διαφωνεί μαζί σου!»),
• να κάνουν χρήση πείσματος / αυθεντίας / προτάσεων αναποδείκτων / αληθειών εξ αποκαλύψεως» (πχ «έτσι είναι, μην την ψάχνεις!»),
• ν’ αλλάζουν θέμα (κοινώς: να πετάνε την μπάλλα στην εξέδρα),
• να παραβιάζουν την ιεραρχία της σημαντικότητας (πχ ο πληθωρισμός οφείλεται δήθεν στην κακή καταναλωτική συνείδηση των πολιτών, κι όχι στην πολιτική του γκουβέρνου – δηλαδή το 1% της αιτίας παρουσιάζεται ως το 99%, καί αντιστρόφως),
• κτλ παρόμοια,

τότε: ή έχεις να κάνεις με ΤΝ, ή με όντως φυσικό πρόσωπο, που όμως βοηθιέται στον μέγιστο βαθμό από ΤΝ. (Κι άμα το βρείς μπροστά σου, σε συζήτηση ενώπιος ενωπίωι, τότε ν’ αποδειχθεί ένα χεσμένο ανθρωπάκι, που είτε δεν μπορεί ν’ αρθρώσει κουβέντα, είτε πετάει τη μιά μαλακία μετά την άλλη!)

. . . . . . . . . . .

ε. Ως αποτέλεσμα;

Τα προεκτεθέντα ήσαν όσα θυμήθηκα εκ του προχείρου, που εφαρμόζονται στα ΜΚΔ, είτε με τη βοήθεια της ΤΝ (κυρίως), ή ακόμη καί χωρίς αυτήν.

Το αποτέλεσμα, όμως, είναι ένα: ότι η αλήθεια καί η λογική αντιμετωπίζονται από τεχνολογικές καί προπαγανδιστικές μπουλντόζες, που επιδιώκουν μονάχα τη φίμωση της ελευθερίας του λόγου, καί σπρώχνουν τον κάθε καλοπροαίρετο χρήστη ΜΚΔ στο περιθώριο. (Όπως ακριβώς η πολιτική έχει διώξει στο περιθώριο τους εντίμους.) Τί να συζητήσεις -καί δή, στα πλαίσια καλών προθέσεων- μ’ έναν ανυποχώρητο μπετόβλακα… κι ακόμη χειρότερα, αν αυτός υποψιαστείς πως είναι, ή αποδειχθεί μή-υπαρκτός;

[Έχετε εσείς το βίτσιο να μιλάτε με μηχανήματα; Διότι εγώ δεν τό ‘χω, καί δεν σκοπεύω να το αποκτήσω! 🙂 ]

Βάλε, τώρα, στον λογαριασμό καί:

• το πόσοι είναι φιλαλήθεις καί λογικοί (…ελάχιστοι…),
• το πόσοι (αντιθέτως) είναι βλάκες, υποτακτικοί, φανατικοί, ζαμάν-φού (συντόμως: Ζά! 🙂 ),
• τον τεράστιο, αφύσικο αριθμό ανυπάρκτων χρηστών ΜΚΔ,…

…καί θα καταλάβεις ότι η αλήθεια, η λογική, η ελευθερία του λόγου, μάλλον δεν έχουν καί πολλές ελπίδες, όσον αφορά το ορατό μέλλον.

. . . . . . . . . . .

Τώρα, θα μου πείς ότι καλά όλ’ αυτά, πλην όμως γνωρίζουμε ότι το Διαδίκτυο οι κρατούντες τό ‘χουν βάλει στο μάτι εδώ καί πολύ καιρό, διότι πράγματι χρησίμευσε ως εργαλείο ελευθερίας επί 30 χρόνια καί πλέον.

[Είναι όντως γοητευτική ιστορία, το πώς από καθαρά στρατιωτική εφαρμογή της διαβόητης Ντάρπα -γιά συντονισμό των εκτοξεύσεων των πυρηνικών βλημάτων- έφτασε να γίνει λαϊκό εργαλείο, αλλά δεν είναι της παρούσης.]

Άρα, γιατί να μπαίνουν στον κόπο να χρησιμοποιούν ΤΝ καί διάφορα τέτοια εργαλεία γιά να σε αναγκάζουν να βγάζεις τον σκασμό, καί δεν τραβάνε μιά (χονδροειδέστατη) αποκοπή των παρόχων καί των υποδικτύων ανά χώρα, όπως κάνουν οι δικτατορίες (πχ Βιρμανία), καί να τελειώνει η ιστορία;

Γιά δύο λόγους: διότι υπάρχουν τεχνολογικοί τρόποι να ξεπεράσεις την αποκοπή (εάν μείνουν ελεύθεροι οι εναλλακτικοί διαδικτυακοί δρόμοι, εννοείται), καί…

…Ειλικρινά, δεν γνωρίζω γιατί χρησιμοποιούν τώρα την «εξευγενισμένη» φίμωση. (Όπως δεν γνωρίζω γιατί λένε τώρα στα ίσα ότι ο κοροϊδοϊός ήταν μιά δική τους εγκληματική απάτη, ενώι υποτίθεται ότι περιμένουν μιά πιό άγρια πανδημία…)

Ίσως έχουν λόγους να μην εξαγριώσουν τώρα, σ’ αυτή τη φάση, τον κοσμάκη, ίσως γιά το παροιμοιώδες «σιγανό βράσιμο του βατράχου». Πάντως, να το ξέρετε ότι δεν θέλουν αντίθετες γνώμες στις δικές τους, καί δεν σκοπεύουν να μας αφήσουν γιά πολύ καιρό ελεύθερους, να τους φτύνουμε.

 

ΤΕΛΟΣ

 

. . . . . . . . . . .

Υγ 1: Οι σοβαροί καί άγριοι προπαγανδιστικοί σκοποί (που αναφέραμε παραπάνω, στο κυρίως κείμενο) είναι ένας, αλλά πολυεπίπεδος: η αποβλάκωση του κοσμάκη.

[Με τελικό σκοπό τη διευκόλυνση της μετατροπής όλων των ανθρώπων σε κρέας. Σε βιολογικά ρομπότ ζόμπυ-δούλους, παναπεί.

Αλλά, άλλη αυτή η ιστορία. Ξεφεύγουμε. Κάτσε να τελειώσουμε πρώτα με τα πώς καί τα γιατί στη φίμωση της ελευθερίας του λόγου.]

. . . . . . . . . . .

Έτσι, οι μέν εταιρείες δημοσκοπήσεων …δεν κάνουν δημοσκοπήσεις, αλλά υποβάλλουν -υπνωτιστικώς πως- στον λαό την εικόνα των τελικών εκλογικών ποσοστών, όπως ακριβώς τα θέλει η πρεσβεία. (Μία είναι η πρεσβεία! 🙂 ) Μην ξεχνάτε, ότι αυτά τα ποσοστά δεν είναι απαραίτητο να προκύψουν από πραγματική καταμέτρηση ψήφων, αλλά αρκεί η απλή πληκτρολόγησή τους σ’ έναν υπολογιστή, την οποία διαπράττει μία ιδιωτική εταιρεία, ιδιοκτησίας περιτετμημένων. (Ποιός τα ελέγχει, άλλως τε; )

Συνεπώς, ο μέσος τηλεθεατής / αναγνώστης εντύπων, υποβάλλεται ψυχονοητικώς σε μιά ψεύτικη, ιδεατή εικόνα, που όταν τη δεί στην τηλεοπτική οθόνη του το βράδυ της Κυριακής των εκλογών, δεν θα του φανεί καθόλου παράξενη. (Εδώ, δεν του φαίνεται -στα διάφορα Ξεφτιλοφλίξ– παράξενος ο Μεγαλέξανδρος ως …αγάπης!… Θα κάτσει ν’ αναλύσει μονοψήφιους καί διψήφιους αριθμούς, ή ν’ αναρωτηθεί από πού προέρχονται αυτοί; Σιγά!)

. . . . . . . . . . .

Απ’ την άλλη, κάτι παπάρες στο Τουΐττερ επέμεναν να μή λένε πού βρήκανε κάτι απίθανα στατιστικά δικά τους, που δείχνανε ότι ο λαουτζίκος …σώθηκε απ’ τα νεκροζούμια των εμβολίων (ενώι συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο – καί αποδεικνυόμενο στατιστικώς), καλυπτόμενοι -ως δήθεν απάντηση- πίσω από βαρύγδουπους τίτλους προφεσσόρων. (Παναπεί: αυθεντίες, καί μή μιλάς εσύ, πλέμπα.)

Σκατά στα μούτρα τους, βέβαια.

Τώρα, το γιατί επιμένουν σε τόσο χοντρά προπαγανδιστικά ψέμματα, μάλιστα εξευτελίζοντας τους ακαδημαϊκούς τίτλους τους καί την όποια αξιοπρέπεια είχαν; Απλούστατα, επειδή η παραδοχή της αλήθειας συνεπάγεται ότι όλη αυτή η συμμορία (μαζί κι οι «επιστήμονες» βοηθοί της) πρέπει να καθήσει στην ηλεκτρική καρέκλα.

. . . . . . . . . . .

Υγ 2: Οι «εξ αποκαλύψεως αλήθειες» (πχ οι Ψίψιλον, που θα έρθουν να μας σώσουν – ‘ντάξ’, αλλά τί γίνεται μ’ εκείνο το ραντεβού γιά καφέ στην Αρετσού, που καθυστερεί από το 2010; 🙂 ) συνηθίζονται εκεί, όπου μόνον «αλήθειες εξ αποκαλύψεως» κυκλοφορούν. Σε κάτι …γαλαρίες παναπεί.

. . . . . . . . . . .

Υγ 3: Δεν είναι μονάχα κάτι «Ευρωπαϊκές» (στην πραγματικότητα, ηπαπαραΐκες χαζαρο)νομοθεσίες, περί διασποράς «ψευδών ειδήσεων» στα ιντερνέτια, κτλ κτλ, που προοιωνίζουν -πιθανή- φίμωση της ελευθερίας του λόγου. (Ένθα «ψευδείς ειδήσεις» ίσον οι μή αρεστές στην μανδάμ Εξουσία αλήθειες. Καί οι μή κατανοητές από τη μικρή νοημοσύνη του πρώην ναρκαλιευτή καί της παρέας του. 🙂 )

Είναι καί το πώς δουλεύει τεχνολογικώς το Διαδίκτυο.

Εάν δεν το γνωρίζετε, το Διαδίκτυο ουσιαστικώς στηρίζεται σε τηλεφωνική τεχνολογία, διότι όντως βασίστηκε σε τεχνολογία, που ανέπτυξε -το 1970 με 1972- μιά τηλεφωνική εταιρεία (η Ατ&Τ με το Γιούνιξ), γιά τα τηλεφωνικά κέντρα της. Έτσι, ως παράδειγμα: εάν εμείς από το κινητό μας τηλέφωνο καλούμε ξέρω ‘γώ τον φίλο μας τον Θανάση, το κινητό μας ουσιαστικά καλεί στο παρασκήνιο τον αριθμό τηλεφώνου του Θανάση, καί μετά το τηλεφωνικό κέντρο κάνει την αυτόματη σύνδεση. Το κινητό καί το τηλεφωνικό κέντρο ουσιαστικώς δεν γνωρίζουν κάποιον Θανάση, αλλά μονάχα τον αριθμό του. Κι αυτόν χρησιμοποιούν. (Η αντιστοιχία ονόματος καί αριθμού, που υπάρχει στη μνήμη του κινητού μας, είναι μονάχα γιά τη δική μας διευκόλυνση.)

Στο Διαδίκτυο, τώρα, αλλά καί σε κάθε είδους τέτοιο δίκτυο, ο «τηλεφωνικός αριθμός» των υπολογιστών (αλλά καί κάθε μηχανήματος, που συνδέεται σε δίκτυο, πχ των εκτυπωτών), είναι το «ip», που λέγαμε παραπάνω. Με τη διαφορά με τα τηλέφωνα, πως εδώ έχουμε υπολογιστές δύο κατηγοριών: με φιξαρισμένο, σταθερό ip (όπως στα τηλέφωνα), που το εκπέμπουν ανά το Διαδίκτυο καί τους βρίσκεις, κι άλλους (όπως ο υπολογιστής στο σπίτι του καθενός μας) με μεταβλητό (αλλά πάντα ανιχνεύσιμο – να το θυμάστε αυτό!) ip, που του το δίνει αυτομάτως ο πάροχος Διαδικτύου, τη στιγμή που ο υπολογιστής μας συνδέεται. (Κι όταν αποσυνδεθεί, αυτό το «δυναμικό» ip αυτομάτως αναιρείται.)

Έτσι, όταν πχ γράφεις «Γιουτιούμπ τελεία κόμ», τότε στο παρασκήνιο καλείς το φιξαρισμένο ip αυτού του ιστοτόπου, κι ένας υπολογιστής σου ανοίγει αυτομάτως τη σύνδεση, όπως ακριβώς κάνουν τα τηλεφωνικά κέντρα. (Καί μετά βλέπεις το περιεχόμενο του ιστοτόπου αυτού, ήτοι βίντεο.)

Πιστεύω, κατανοητά τα τεχνολογικά μέχρις εδώ.

[Παρατηρήστε, όμως, ότι -σε αντίθεση με τα τηλέφωνα- τα ip δεν τα ξέρουμε. Ούτε υπάρχει κάποιος αντίστοιχος «τηλεφωνικός κατάλογος» πουθενά, να τα βλέπουμε. Ξέρουμε μονάχα τα ονόματα των ιστοτόπων (τα λεγόμενα url’s)· αλλά, παρά ταύτα, εάν δώσουμε το url, η σύνδεση επιτυγχάνεται.

Που σημαίνει πως τα ip είναι γνωστά κάπου αλλού, καί δεν χρειάζεται να τα ξέρουμε εμείς. Πού; Σε κάποιους υπολογιστές, οι οποίοι κάθε φορά κάνουν καί την αντιστοίχιση url καί ip (κι ανοίγουν τη σύνδεση), περί ών υπολογιστών αμέσως παρακάτω.

Πάντως, αν αντί γιά url δώσουμε το ip -σε περίπτωση που το ξέρουμε-, πάλι θα έχουμε σύνδεση.]

. . . . . . . . . . .

Οι υπολογιστές, τώρα, που κάνουν τις συνδέσεις, ονομάζονται DNS servers.

Τέτοιους, μπορούμε να έχουμε μικρούς καί μεγάλους, αλλά καί ιεραρχικώς τοποθετημένους. Δηλαδή, ο κατώτερος στην ιεραρχία (πχ ο γιά όλη την Ελλάδα) να σε παραπέμπει στον ιεραρχικώς ανώτερο (τον, ας πούμε, γιά όλη την Ευρώπη). Έτσι κι αλλοιώς, όμως, δεν καθυστερούν: τον ιστότοπο που θες να δείς, θα τον δείς σε κλάσματα δευτερολέπτου.

Οι μεγάλοι-μεγάλοι DNS servers, τώρα, παγκοσμίως είναι κάπου 20 με 25, υπολογίζω. Εκ των οποίων καμιά 15αριά βρίσκονται στις ηπαπάρα, καί καμιά 10αριά από δαύτους είναι ιδιοκτησίας μιάς εταιρείας, που ονομάζεται «Αμέρικα Όν-Λάϊν». Γιατί, όμως, σας λέω τόσες λεπτομέρειες;

Διότι πρέπει να κατανοήσετε πως αρκεί ένα (πανεύκολο) κόψιμο της πρόσβασης, με τυχούσα εντολή καποιανής Αμερικανικής κυβέρνησης (βάλε καί τις φιλικές κυβερνήσεις των ηπαπάρα, πχ Ιαπωνία, που επίσης διαθέτει καναδυό τέτοια μηχανάκια), καί πάπαλα το Διαδίκτυο σε μεγάλο μέρος του!!!… Πχ το δικό μου το ιστολόγιο, του οποίου ο σέρβερ εδράζεται στην Αμερική, δεν θα το βλέπετε. Θα βλέπετε κατά βάσιν μονάχα τους τοπικούς ιστοτόπους, τους μέσα στην Ελληνική επικράτεια, διότι θα λειτουργούν μονάχα οι εδώ DNS servers. Κι αυτοί, όσο το επιτρέπει ο εκάστοτε αρχιγκουβέρνος.

. . . . . . . . . . .

Σας τα είπα όλ’ αυτά, γιά να καταλάβετε τί μας περιμένει· πού πάει η δουλειά, μ’ αυτούς που μπλέξαμε. Δεν είναι μονάχα η πείνα, που πρόέβλεψαν οι γεροντάδες, είναι καί η αποκοπή της επικοινωνίας με τους συνανθρώπους μας!…

Δεν ξέρω, κάτι πρέπει να κάνουμε, κάπως πρέπει ν’ αντιδράσουμε. Δεν μπορεί… δεν επιτρέπεται να συνεχιστεί αυτός ο κατήφορος, που, να πάρ’ η ευχή, τον βλέπουμε κι όλας! Κι άλλο τόσο βλέπουμε πού μας οδηγεί.

Κι όμως, αφηνόμαστε να κατρακυλάμε.

. . . . . . . . . . .

Υγ 4: Να κλείσουμε αισιόδοξα.

Τα μόνα, που θα παραμείνουν επί πολύ χρόνο ακόμη ελεύθερα γιά διατύπωση γνώμης, είναι τα ιστολόγια. Σαν ετούτο εδώ.

Αλλά καί τα ΜΚΔ χρειάζονται, όμως.

Γιατί; γιά χαζοκουβέντα, ή γιά να βρείς ερωτικό ταίρι;

[…Που δεν θα σας το συνιστούσα, διότι ο καλύτερος τρόπος να βρείς σύντροφο ζωής, είναι να ψάχνεις στην πραγματική ζωή. Άλλως τε, θυμηθήτε τί λέγαμε παραπάνω! Εάν η συνομιλία με υπολογιστή είναι βίτσιο, τρίς χειρότερο βίτσιο είναι η ερωτοτροπία με υπολογιστή καί φαντάσματα Τεχνητής Νοημοσύνης! 🙂 ]

Όχι… Δηλαδή καί γι’ αυτά, αλλά καί γιά έναν άλλον, λίαν σημαντικό λόγο· που, όμως, θα μου επιτρέψετε να μην τον αποκαλύψω.

ergdhmerg.wordpress.com

 

diodotos-k-t.blogspot.com