Socrates, το ελληνικό ροκ συγκρότημα θρύλος!

Tί να πρωτοπώ για τον μεγάλο αυτό έρωτα της εφηβείας πολλών από εμάς των κάτω και πάνω των 60. 

Τα τρία μεγαλύτερα ονόματα (μέλη) του συγκροτήματος έφυγαν από την ζωή, πολλά όμως από τα τραγούδια τους τραβούν σοβαρά το ενδιαφέρον των παιδιών μας και των παιδιών τους.

Την ιστορία του συγκροτήματος και την δισκογραφία του, μπορείτε να την διαβάσετε ΕΔΩ. 

Εγώ, όπως άλλωστε σάς προϊδέασε και η αρχική φωτογραφία της ανάρτησης, θα στρέψω την προσοχή στα δύο συνεχόμενα άλμπουμ του συγκροτήματος, τα έτη 1976 και 1980. 

1976: Phos (μπορείτε να το ακούσετε όλο εδώ)

Το 1975 ο Βαγγέλης Παπαθανασίου συνεργάστηκε με τους Socrates στο τρίτο τους αυτό άλμπουμ "Phos". Το συγκρότημα αποτελούνταν τότε από τρία μέλη, τον Αντώνη Τουρκογιώργη, τον Γιάννη Σπάθα και τον Γιώργο Τρανταλίδη. Η συνεργασία τους με τον Βαγγέλη διαρκεί μόνο για αυτό το ένα άλμπουμ, ο ίδιος πιστώνεται για την παραγωγή του άλμπουμ, παίζοντας πλήκτρα και κρουστά και επίσης για τη σύνθεση ενός από τα τραγούδια.

Πριν και μετά από αυτό το άλμπουμ οι Socrates έκαναν μια σειρά από άλλα άλμπουμ, μερικές φορές με το ευφάνταστο όνομα "Socrates drank the conium" (Ο Σωκράτης ήπιε το κόνιο). 

Το Phos κυκλοφόρησε το 1976 στην Ελλάδα και τις ΗΠΑ. Σε cd, κυκλοφόρησε στην Ελλάδα το 1993 από την Vertigo, το οποίο αργότερα επανεκδόθηκε στη Νότια Κορέα από την Si-Wan records. Το τραγούδι που αγαπήθηκε περισσότερο στην Ελλάδα, ήταν το "Mountains". Στην ανάρτηση αυτή όμως ενσωμάτωσα το "Starvation", το πρώτο κομμάτι του άλμπουμ, για τον ίδιο λόγο που τοποθέτησα και το "Μr WC", το πρώτο κομμάτι του άλμπουμ Waiting For Something (1980). Δηλαδή: και τα δύο κομμάτια έχουν ακριβώς τον ίδιο χρόνο στον ρυθμό. Όταν πρωτο-αγοράσαμε τα βινύλια αυτά.. και τα βάλαμε στο πικάπ.. μάς πλημμύρισε μία υπέρτατη ηδονή ροκ ήχου που μάς έκανε ευθύς εξ αρχής, παράλληλα, να θέλουμε να χορέψουμε. Τα υπόλοιπα.. τα έγραψε η Ιστορία.

1980: Waiting For Something (μπορείτε να το ακούσετε όλο εδώ)

Τέσσερα χρόνια μετά το Phos και εκατοντάδες συναυλίες κυρίως στο ιστορικό κλαμπ "Κύτταρο", οι Socrates επέστρεψαν με έναν καλό δίσκο Fusion, υπό την εταιρεία MINOS.
Η προσθήκη δύο εξαιρετικών μουσικών, του Γιώργου Ζηκογιάννη (fretless bass) και του Παύλου Αλεξίου (ηλεκτρ. πιάνο και όργανο) διευρύνει τους ορίζοντες των Socrates πέρα από το blues/hard rock προφίλ τους. Ενώ ο Νίκος Αντύπας είχε πάρει τη θέση του Γιώργου Τρανταλίδη, ο οποίος είχε ξεκινήσει σόλο καριέρα στη τζαζ.  Ο Νίκος Αντύπας ήταν ένας πολύ καλός ντράμερ, με εξαιρετική αίσθηση του ρυθμού, και βοήθησε πολύ στη βελτίωση των τραγουδιών του δίσκου, στα οποία το παραδοσιακό ύφος δεν ήταν πια εμφανές, αλλά ήταν περισσότερο επηρεασμένο από τη jazz-rock και blues μουσική.

 

Καλή ακρόαση λοιπόν αγαπητοί μου Διοδοταίοι!

ΚΩΣΤΑΣ-ΤΑΥΡΟΣ