γράφει ο ΕργΔημΕργ
. . . . . . . . . . .
Γιά να κλείσουμε το θέμα των ενσαρκώσεων, θα πω ότι παράλληλα με το πού θα ξαναγεννηθεί (ή: το σε ποιόν τόπο επιτρέπεται να ξαναγεννηθεί) ένας άνθρωπος, λαμβάνει χώραν ένα Συμπαντικών διαστάσεων «παιχνίδι», στο οποίο καλό είναι να μην επεμβαίνει κανείς γιά να το αλλάξει. Έτσι, ένας Έλληνας μπορεί να ξαναγεννηθεί (καί χωρίς να θυμάται την προηγούμενη ζωή του) πχ ως Αμερικανός πράκτορας, να δουλεύει μέχρι τη σύνταξή του ως τέτοιος, αλλά στην πραγματικότητα από τις πράξεις του (καί τις παραλείψεις του) να ωφελείται η Ελλάδα· με τρόπους, ούτε κάν παρατηρήσιμους.
Καί το αντίθετο, όμως! Ο σατανικώτερος σιωνιστής πιθανόν να (ξανα)γεννηθεί καί να ζήσει μιά ζωή ως ακραιφνής Έλλην πατριώτης· όπου, ναί μέν, θα τα έχει βάλει με θεούς καί δαίμονες υπέρ της Ελλάδας (καί δή, επιτυχώς), αλλά στο τέλος -κι ενώι θα είναι υπεράνω υποψίας κι αποδεκτός τοίς πάσιν- θα μας ξεφουρνίσει το παραμυθάκι, ότι πρέπει να τά ‘χουμε καλά με τους περιτετμημένους… καί θα κάνει τα πάντα, ώστε μακροχρονίως η Ελλάδα ν’ ακολουθήσει αυτή την συγκεκριμένη διεθνή πορεία.
[Όπως καταλαβαίνετε, πιστοί του Διός με πιστούς του Κρόνου δεν κολλάνε – εξ ορισμού. Κι αν έχουμε μιάς δεκάρας ιστορική παιδεία, έναν τέτοιον οφείλουμε να τον απομονώσουμε – δεμπανάχει εκατό μετάλλια ανδρείας!]
«Αυτοί» κάποτε (μέχρι -υπολογίζω- περίπου τη δεκαετία του 1960) επενέβαιναν στην εξέλιξη των ψυχών (πχ μουρμουρίζοντας ξόρκια, όταν το θύμα τους βρισκόταν σε κατάσταση υπνώσεως ή μαστουρωμένο), μέχρις ότου πήραν τα μαθήματά τους· διότι τέτοιες επεμβάσεις τιμωρούνται αυστηρώτατα από το Σύμπαν. (Ίσως σας γράψω κάποιο σχετικό διήγημα κάποτε. Δεν υπόσχομαι, όμως.) Όπως λέει κι η τέως πεθερά μου, ο καθένας την ψυχή του την έχει χώρια. Καί δεν είναι αυτή (η ψυχή, δηλαδή) παίγνιο πονηρών, παρεκτός αν πάει κανείς γυρεύοντας.
Τώρα, υποθέτω, «αυτοί» απλά κάνουν τις καταγραφές τους (όσο ο προς «εξέτασιν» άνθρωπος είναι νέος σε ηλικία), τις βάζουν στο αρχείο, καί περιμένουν να δούν αν θα καρποφορήσει κάποιο αποτέλεσμά τους στο μέλλον.
Βέβαια, εσείς έχετε ακούσει γιά Μάρκ Ούλτρα, τελετουργίες δαιμονοκατοχής, καί λοιπά επικίνδυνα. Ισχύουν (απ’ όσα γνωρίζω), αλλά όχι γιά επιστήμονες. (Ισχύουν γιά άτομα, όπως ο κουκλοχαιρετάκιας.) Τέτοιες ιστορίες κατά κανόνα οδηγούν σε ανεξέλεγκτο αποτέλεσμα (έστω: οδηγούν αρκετές φορές), καί ο επιστήμων (ειδικά ο των θετικών επιστημών) δεν επιτρέπεται να έχει ανεξέλεγκτες αντιδράσεις, ή σχιζοφρενική σκέψη. Είναι τελείως άχρηστος τότε, γιά τις κλειστές κλίκες που λέμε.
. . . . . . . . . . .
δ. Ολοκληρωμένο πορτραίτο
Κάπου εδώ βάλαμε την τελευταία πινελιά στη ζωγραφιά των επιστημόνων, που φτάνουν σε επίπεδο να «τρέχουν» εγκαταστάσεις σαν το Σέρν. (Όχι, δεν τελείωσε το άρθρο· μή χαίρεστε! 🙂 )
Εν ολίγοις, λοιπόν: έχουμε να κάνουμε με (πολύ) έξυπνα καί φιλόδοξα παλιοτόμαρα, γιά τα οποία η ηθική συμπεριλαμβάνει μονάχα το συμφέρον τους, καί τα οποία την προσωπική τους αξιοπρέπεια τη θεωρούν απλά ένα σκουπίδι, εάν είναι να την ανταλλάξουν με θέσεις καί δύναμη. Είναι αυτοί, ακριβώς, που σε κάθε ευκαιρία λένε ότι «θα πάνε μέχρι καί μαζί με τον Ακατονόμαστο», προκειμένου να επιτύχουν τους σκοπούς τους.
. . . . . . . . . . .
Παρένθεση, άκρως απαραίτητη:
Κοίτα να δείς που όντως ο Ακατονόμαστος έχει πολλά ποδάρια! Ενόσωι γράφω το παρόν άρθρο καί περνάω γενεές δεκατέσσερεις τους φυσικούς της παγκόσμιας κυριαρχικής κλίκας, καί ειδικά τους Σερνατζήδες, αυτές τις μέρες, διορίστηκε «αφεντικό» του Σέρν ένας συμπατριώτης μας, προφέσσωρ Φυσικής στα Γιάννενα, καί ως λέγεται (κι έμαθα) γυιός μπακάλη από τα Γιάννενα.
Ναί, οκ, όλα καλά, καί του εύχομαι καλή επιτυχία στα νέα του καθήκοντα…
…αλλά δεν θέλω να κάνω την πάπια, όταν πετάω το γάντι καί το σηκώνει κάποιος! Δεν κάνω πίσω σε τέτοιες περιπτώσεις, ούτε πάω να κρυφτώ. Διότι σίγουρα θα με ρωτήσετε, αν -σύμφωνα με τα κριτήρια που έθεσα- είναι κι αυτός απ’ αυτούς που …στολίζω εδώ πέρα.
Κοιτάχτε… Δεν γνωρίζω τον άνθρωπο, ή το έργο του. Πιθανώτατα δεν είναι από τα τέρατα που περιγράφω· συνεπώς, η σφηκοφωλιά βρίσκεται αλλού – πέρα καί πάνω απ’ αυτόν. Εάν, όμως… διότι υπάρχει κι ένα «εάν»… εάν, λέγω, η μητέρα του είναι αλλοδαπή, τότε πιθανώτατα κι αυτός θ’ ανήκει στην «άλλη» πλευρά.
Θα περιμένουμε να δούμε, εάν ισχύει το «εάν». (Όλο καί κάποιοι θα γράψουν βιογραφία του ανδρός προσεχώς, ή θα του πάρουν συνέντευξη.) Ως τότε, συνεχίζουμε με τα δικά μας.
. . . . . . . . . . .
Αφού, λοιπόν, είδαμε ποιοί καί τί είναι οι επιστήμονες της «μαύρης» πλευράς, τώρα αρχίζει το πολύ ενδιαφέρον κομμάτι:
- πώς σκέφτονται,
- τί μπορούν καί τί δεν μπορούν να σκεφτούν,
- καί πώς φέρονται απέναντι στο πλήθος των «μή ειδικών».
Ας τα δούμε κι αυτά.
. . . . . . . . . . .
i. Πώς σκέφτονται
Αυτό είναι σχετικά απλό ν’ απαντηθεί.
Το ανθρώπινο μυαλό τείνει ν’ ακολουθεί τα γνωστά μονοπάτια, δηλαδή τείνει να δημιουργεί ρουτίνες. Αυτό δεν είναι αφ’ εαυτού κακό· διότι καί κερδίζεις χρόνο (ιδίως αν έχεις κάνει δοκιμές, μέχρι να βρείς τον βέλτιστο τρόπο να δράς ανά περίπτωση), καί δεν επιβαρύνεις το μυαλό σου με περιττά. Δεν χρειάζεται να επανανακαλύψεις τον τροχό. Ωστόσο, η ρουτίνα δημιουργεί αόρατα τείχη, πέρα από τα οποία -με την πάροδο μακρού χρόνου- αρχίζει να γίνεται δύσκολο να βγείς.
Ο μέγας Μπρούς Λή είχε πεί κάποτε, ότι στις πολεμικές τέχνες, οι πλέον επικίνδυνοι αντίπαλοι είναι δύο: ο πολύ σχετικός, διότι θα σου τις βρέξει, καί ο τελείως άσχετος… διότι δεν ξέρεις τί θα επινοήσει μέσα στον πανικό του, που δεν θα ξέρεις πώς να το αντιμετωπίσεις! …Εννοώντας ο μεγάλος ότι οι κάτοχοι πολεμικών τεχνών κινούν αμέσως (κι ενστικτωδώς) χέρια καί πόδια, ακριβώς όπως έμαθαν την κινησιολογία της τέχνης τους στην προπόνηση – καί είναι δύσκολο ν’ αυτοσχεδιάσουν, εάν κάτι που κάνει ο αντίπαλος ξεφεύγει από τα γνωστά τους.
Ακριβώς έτσι κι οι επιστήμονες, που λέμε: ακολουθούν την πεπατημένη, προσπαθώντας ν’ ανοίξουν νέους δρόμους επάνω στα ήδη γνωστά. Ουσιαστικά, να επεκτείνουν τον ήδη υπάρχοντα δρόμο. Θυμάστε που λέγαμε ότι -ως νέοι- με το τρέξιμο να προλάβουν προθεσμίες, γιά να πάρουν καλούς βαθμούς καί συστατικές επιστολές, δεν κάθονται να σκαλίσουν αυτά που διαβάζουν; (Πετάει ο γάϊδαρος; Πετάει, καί κάνει καί λούπες! 🙂 ) Έ! Αυτό φαίνεται καθαρά ακριβώς στην μετέπειτα παραγωγική τους ηλικία, ως επιστήμονες: δεν μπορούν να ξεφύγουν (εύκολα…) από την πεπατημένη.
Τώρα, αν υπάρχουν καί ελάχιστες μεγαλοφυΐες, που μπορούν να υποδείξουν / ανοίξουν εξ αρχής άλλες ατραπούς (στενές ατραπούς, διότι στην αρχή δεν είναι γιά τους πολλούς αυτά), τότε -ως ιστορικώς καταγεγραμμένο γεγονός- έχουμε ελάχιστες εμφανίσεις τέτοιων υπερευφυιών ατόμων ανά αιώνα. (Με εξαίρεση τον 5ο αιώνα πΧ, όπου είχαμε πληθώρα σοφών.) Αυτό, πάλι δεν το υπαγορεύουν τα κριτήρια εισδοχής σε κλίκες, αλλά η πανταχού παρούσα Γκαουσσιανή κατανομή.
Εδώ βλέπετε την (με προσωπική μου εκτίμηση) γκαουσσιανή κατανομή των δεικτών νοημοσύνης σ’ ένα δείγμα -ας πούμε- περίπου 1440 τυχαίων ατόμων. Ήτοι: 4 ζευγάρια των 160, όπως: 20+140, 40+120, κτλ (το κόλπο -του υπολογισμού αθροίσματος όρων ακολουθίας- το βρήκε από μόνος του ο ίδιος ο Γκάουςς, ως μαθητής Δημοτικού!), επί 2 φορές (το σχήμα είναι συμμετρικό), συν 160 άτομα επί μία φορά. Δηλαδή, τί μας δείχνει το σχήμα; Πολύ απλά, πόσοι άνθρωποι έχουν πόσο iq.
Η πρώτη κόκκινη γραμμή από αριστερά (κάτω), στο iq=100, δείχνει (προσωπική μου εκτίμηση) το πόσο ελάχιστο iq χρειάζεται, ώστε να πάρει κανείς (έστω καί μπουσουλώντας) πανεπιστημιακό πτυχίο. Η δεύτερη, στο iq=120 (πάλι κατ’ εκτίμησιν), πόσο ελάχιστο iq χρειάζεται γιά να γίνει κανείς καθηγητής πανεπιστημίου. Παγκοσμίως, οι περισσότεροι απ’ τούς καθηγητάδες (αν θυμάμαι καλά, εξακριβωμένο από επίσημες έρευνες) βρίσκονται στο μέσον της κατανομής, στο iq=140.
Εάν, τώρα, μεταφέρουμε τα νούμερα κατ’ αναλογίαν στους επιστήμονες του Σέρν (το ίδιο μιλάει γιά περίπου 2,500 διοικητικούς υπαλλήλους καί περίπου 15,000 επιστημονικό προσωπικό – όχι βέβαια παραμένον συνεχώς εκεί), τότε κατ’ αναλογίαν υπάρχουν κάπου 2,613 επιστήμονες με iq’s από 160 καί πάνω. Απ’ αυτούς, κάπου 250 με iq’s από 190 καί πάνω. Δηλαδή, καί μόνον αυτούς να λάβεις υπ’ όψιν σου, έχεις ένα ολόκληρο σύνταγμα από διαόλια ευφυΐας!!!
Άνετα, λοιπόν, μπορεί μέσα στο συγκεκριμένο σύνολο να περιέχονται οι «ισχυροί άντρες» (καί οι αντίστοιχες «ισχυρές γυναίκες»), που υπαγορεύουν την πρωτοπορεία… καθώς καί τις μυστικές έρευνες. Εάν, λοιπόν, αυτά τα άτομα αρχίσουν να χρησιμοποιούν καί Τεχνητή Νοημοσύνη δικής τους κατασκευής, τότε είναι που δεν θα πιάνονται.
[Δεν λαμβάνω κάν υπ’ όψιν μου το ενδεχόμενο ν’ ανακαλύπτουν πράγματα υπό την επήρεια ψυχοδηλωτικών ουσιών, ή να τους τα σφυρίζει ο Ακατονόμαστος στα όνειρά τους. Εκεί, πάμε σε τελείως άλλα επίπεδα, περί των οποίων θα ήθελα ν’ αποφύγω τη συζήτηση στο παρόν άρθρο.]
Σας είπα, μην υποτιμάτε τον εχθρό!
Μήπως βλέπετε τώρα το γιατί;
. . . . . . . . . . .
Εν πάσει περιπτώσει, κι επειδή: (α) μετράνε κι άλλα νοητικά προσόντα (πχ φαντασία), καί στο τέλος μετράει ο συνδυασμός τους, καί (β) 250 άτομα δεν είναι εύκολο να συνεννοούνται όλα μαζί, ακόμη κι αν είναι υπερ-υπερ-ευφυιή, τότε συμπεραίνουμε πως οι πραγματικά «φαρμακερές» ιδιοφυΐες είναι λιγώτερες από τα δάχτυλα του ενός χεριού. Κι επειδή, τώρα, οι επιστήμονες δεν έχουν πολύ ελεύθερο χρόνο πέρα από τα (όντως βαρειά) καθήκοντά τους στην έρευνα (νά ‘τος πάλι ο περιοριστικός χρονικός παράγων!…), ενδεχομένως να «κρύβονται» τα άτομα που λέμε καί μέσα στο διοικητικό προσωπικό. Σε μιά τέτοια περίπτωση, ποιός θα υποπτευθεί ότι το σπουδαιότερο μυαλό των παρασκηνίων είναι -λέμε τώρα- η «χαζή ξανθιά» γραμματέας, που τη βάζουν να πάει ν’ αδειάσει το καλάθι με τα παλιόχαρτα, καί κοντεύει να πέσει απ’ τα τακούνια της;
[Το παράδειγμα δεν είναι τυχαίο. Πολύ υψηλό δείκτη ευφυΐας είχε μιά παλιά ηθοποιός, η Τζέην Μάνσφηλντ. Η οποία παρίστανε τη χαζή, γιά να γίνεται κοινωνικώς αποδεκτή.]
. . . . . . . . . . .
ii. Τί μπορούν να σκεφτούν, τί όχι
Εφ’ όσον ξέρουμε τη μεθοδολογία τους, τότε μπορούμε μάλλον άνετα να ορίσουμε το πλαίσιο των νοητικών τους αναζητήσεων.
Οι λεβέντες αυτοί, ευφυιείς ή όχι, τόσο στη Φυσική, όσο καί στα αποκρυφιστικά τους, είναι κολλημένοι στα γνωστά. Πολύ δύσκολα θα ξεφύγουν! Αυτό σας το βεβαιώνω, διότι έχω καλή γνώση (α) καί των δύο τομέων, καί (β) των πεπραγμένων των επιστημόνων αυτών.
Όσον αφορά τη Φυσική, αυτή (είναι διαπιστωμένο πως) έχει πάρα πολλά κενά· απόλυτα λογικό,
- εφ’ όσον πχ δεν παραδέχεται την ύπαρξη του αιθέρα.
- Κι εφ’ όσον δεν έχει εξήγηση γιά φαινόμενα, όπως το ότι η Σελήνη παραμένει στην τροχιά της καί δεν απομακρύνεται από τη Γή, παρά το ότι σε κάθε ηλιακή έκλειψη ο Ήλιος την τραβάει με δύναμη αρκετά μεγαλύτερη, απ’ όσο την τραβάει η Γή.
- Κι εφ’ όσον οι «συνάδελφοί» μου δεν βλέπουν κάποια άλλα πράγματα, που μάλλον βρίσκονται μπροστά στα μάτια τους.
- Κι εφ’ όσον επιμένουν σα μουλάρια στην ορθότητα του «Μπίγκ Μπάνγκ». (Μπερδεγουέη, αυτό είναι ένας από τους «επιστημονικούς» στόχους, που βάλθηκε το Σέρν να τον αιτιολογήσει ντέ καί καλά.)
- Κι εφ’ όσον βλέπουν ότι στη Φύση δεν υπάρχει πουθενά αντιβαρύτητα, ότι δεν βρήκαν ούτε βαρυτόνια, ούτε «ενδιάμεσα διανυσματικά μποζόνια», αλλά αυτοί επιμένουν μουλαροειδώς να εντάξουν τη συμπεριφορά της βαρύτητας στο μοντέλο της συμπεριφοράς των ηλεκτρασθενών δυνάμεων. (Κάτσε να τα βρήτε πρώτα, ρέ, αυτά τα βαρυτοτέτοια, καί μετά μοντελοποιείτε! Ανόητοι!)
- Κι εφ’ όσον… κι εφ’ όσον…
Κι ενώι, λοιπόν, ισχύουν όλα τα παραπάνω, μην περιμένετε απ’ αυτούς ρηξικέλευθες τομές καί κάλυψη των κενών της Φυσικής. Οι άνθρωποι απεδείχθη πως είναι ανεπαρκείς προς τούτο, παρά την υψηλή νοημοσύνη τους. (Αν δεν ήταν, ήδη θα είχαν βρεί τις λύσεις.) Αυτά τα κενά πιθανώτατα θα καλυφθούν μετά από μισόν αιώνα από σήμερα – καί άν.
[Μεταφυσικώς μιλώντας, ίσως όταν μιά άλλη ανθρωπότητα, πιό ώριμη, θα είναι έτοιμη να τα δεχθεί. «Εποχή του Υδροχόου», είπατε; Μή βιάζεστε, πρέπει να περάσουν ακόμη καμιά πεντακοσαριά χρόνια, πρίν σκάσει μύτη! 🙂 ]
Βέβαια, οι λεβέντες μας έχουν κι ένα ελαφρυντικό: οι μεγαλοφυΐες του 20ου αιώνα έδρασαν τότε, που η σημερινή Φυσική ήταν ακόμη πιτσιρίκα. Οπότε, είχαν το περιθώριο γιά εισαγωγή νέων ιδεών. Ετούτοι εδώ κουβαλάνε το βάρος των …αμαρτιών των προηγουμένων (στην κυριολεξία – πχ έμαθαν ως θέσφατα τις μαλακίες του Μάξ Μπόρν, ότι δήθεν το ηλεκτρόνιο δεν βρίσκεται πουθενά με 100% βεβαιότητα), οπότε δεν έχουν καί πολλά περιθώρια.
. . . . . . . . . . .
Όσον αφορά τα αποκρυφιστικά τους… χμ… κι εδώ παρατηρούμε ένα ευδιάκριτο κόλλημα στα γνωστά. Το οποίο κόλλημα κάμποσες φορές διέπεται από την αρχή ότι τα μεγαλοφυιή πράγματα είναι απλά, σαν το αυγό του Κολόμβου. Τί καλύτερο, όμως, από το να εξηγεί κάποιος με παραδείγματα!
Λοιπόν, σίγουρα γνωρίζετε ότι πολλοί αρχαίοι πολιτισμοί (καί ο δικός μας) έφτιαχναν διατάξεις μενίρ, ναών, κτλ, ώστε να σχηματίζουν επί του εδάφους κάποιον αστερισμό – καί κατά κανόνα στις ίδιες αναλογίες μ’ αυτόν, που έβλεπαν στον ουρανό.
Παρένθεση: κανείς από τους αρχαίους αυτούς δεν περίμενε «ευθυγράμμιση» του επί εδάφους σχήματος με τον αστερισμό, επειδή πραγματική ευθυγράμμιση (όπως την εννοεί η Γεωμετρία) μπορεί να επιτευχθεί μόνον γιά ένα σμικρό κλάσμα του δευτερολέπτου, ανά ποιός-ξέρει-πόσα εκατομμύρια, ή δισεκατομμύρια χρόνια. Τα περί «ευθυγραμμίσεων» (καί δή, ανά σχετικώς μικρά χρονικά διαστήματα) τα αναμασάνε σήμερα άνθρωποι ανόητοι («ψαγμένοι» δήθεν), που δεν ξέρουν την τύφλα τους είτε από στοιχειώδη Γεωμετρία, είτε από στοιχειώδη Αστρονομία.
Στην πραγματικότητα, αυτοί οι αρχαίοι πολιτισμοί -με την ομοιότητα των σχημάτων- ήλπιζαν να «τραβήξουν» κάτω την ιδιότητα, που απέδιδαν στον αστερισμό (δύναμη, μακροζωΐα, κτλ κτλ). Άσχετο αν υπήχαν «ευθυγραμμίσεις» με τα άστρα του αστερισμού, ή όχι. (Που δεν υπήρχαν ίσως και ποτέ, κατά τη διάρκεια της ζωής όχι απλά των ανθρώπων που το έφτιαξαν, αλλά του ίδιου του μνημείου!)
Επί της ουσίας, τώρα, το Σέρν μέχρι στιγμής (με τους δύο επιταχυντές του) αντιγράφει αυτή την ιδέα των αρχαίων, καί προσπαθεί να μιμηθεί αναλογίες πλανητικών τροχιών του Ηλιακού μας Συστήματος. (Βλέπετε: τίποτε το πρωτότυπο. Σας τα είπα!) Ο (αποκρυφιστικός) σκοπός αυτού του σχεδιασμού είναι άγνωστος σ’ εμένα, καί ειλικρινώς δεν βλέπω τί θα μπορούσαν να πετύχουν μ’ ένα τόσο απλό σχήμα – ένας κύκλος εφαπτόμενος εσωτερικά σ’ έναν μεγαλύτερον.
Αυτά δεν τα λέω εγώ, αλλά μιά πληθώρα (κάπως μπαγιάτικων) άρθρων από καλούς ερευνητές, όπως ο πολύ γνωστός μας Γκόρο Αντάτσι, ο οποίος μιλάει γιά τροχιές Γής, Σελήνης, Αφροδίτης· καί σε δεύτερη φάση, καί Άρη – ενώι κάπου στο βάθος του άρθρου του διαφαίνεται καί ο αστερισμός του Ωρίωνα. (Διαφαίνεται καί το κόλλημα που έχουν «αυτοί» με την αρχαία Αίγυπτο, αλλά δεν χωράει εδώ η σχετική συζήτηση. Ας μην ξεφεύγουμε.) Άλλοι, πάλι, που προσπάθησαν να κάνουν ανάλυση, το παρατραβάνε καί μπλέκουν μέχρι καί τον Κρόνο, ή/καί αστροπύλες, ή/καί διάφορες κινηματογραφικές ταινίες φαντασίας.
Εν πάσει περιπτώσει, σας προτείνω κάποια άρθρα, γιά να διαπιστώσετε ιδίοις όμμασιν περί τίνος πρόκειται. Καλά θα κάνετε να τα διαβάσετε προσεκτικά, αν καί είναι όντως πολύ μεγάλα – καί ενδεχομένως κουραστικά. Πρέπει, όμως, να τα διαβάσετε, τουλάχιστον μία φορά πρίν συνεχίσουμε την αφήγησή μας:
- Το κύριο άρθρο περί του τί πάει (υποθετικώς) να πετύχει η τοπολογία του Σέρν. (Αντάτσι, πολύ ενδιαφέρον άρθρο. Καλά που το θυμόμουν, καί το αναζήτησα!)
- 2ο σχετικό άρθρο Αντάτσι.
- 3ο σχετικό άρθρο Αντάτσι.
- 1ο άρθρο με θέμα «Το Σέρν κι ο Κρόνος». (Πολύ μεγάλο άρθρο, σας προειδοποιώ.)
- 2ο άρθρο «Σέρν / Κρόνος», μάλλον περίληψη όσων διάβασε καί κατάλαβε ο συγγραφέας.
- 3ο άρθρο «Σέρν / Κρόνος».
Δεν ξέρω αν στο μυαλό σας θα επιβεβαιώσετε τις φήμες που ακούγονται, περί «ανοίγματος πυλών» καί τα ρέστα, πάντως το δικό μου συμπέρασμα είναι πως ουσιαστικώς έχουμε «ασκήσεις επί χάρτου» με όντως έξυπνα κολπάκια με τα σχήματα, αλλά τίποτε το ουσιαστικό. (Ίσως καί μιά σύνδεση ΝΑΣΑ / Σέρν, η οποία ίσως να έχει κάποια σημασία· αν καί τώρα δεν τη βλέπω.) Σιγά να μην ανοίξουν πύλες με δύο μεταλλικούς κρίκους, που μέσα τους ξεσπάει σπινθήρας!
Σας εξήγησα πως, ούτε η σημερινή Φυσική μπορεί να καλύψει τέτοιες απαιτήσεις, ούτε η αγκυλωμένη σκέψη των επιστημόνων αυτών μπορεί να βρεί απαντήσεις πέρα από την καθιερωμένη σημερινή Φυσική, ούτε η (αποκρυφιστική…) φαντασία των σημερινών επιστημόνων μπορεί να ψάξει τόσο βαθειά, ώστε να φτάσει σε τέτοια μυστικά του Σύμπαντος.
Καί, στο κάτω-κάτω, αν είχαν πετύχει ο,τιδήποτε απ’ όσα επιδιώκουν κρυφίως, όλο καί κάποιος θα το είχε αντιληφθεί – από τα αποτελέσματά του.
. . . . . . . . . . .
(συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου