Είναι διεθνώς πολύ αγαπητός, σε κόσμο όπως εμείς εδώ στον Διόδοτο. Τα λέει έξω απ' τα δόντια θα έλεγε κάποιος, αλλά απλώς είναι ένα πολύ σοβαρό άτομο που υπηρετεί την αντικειμενικότητα.
Αυτό που θα διαβάσετε παρακάτω.. είναι απόσπασμα από τις παρατηρήσεις του καθηγητή Jeffrey Sachs κατά τη διάρκεια συζήτησης με τον Dr. Arthur Khachikian, διδάκτορα Πολιτικών Επιστημών του Stanford, και τον Suren Sargsyan, διευθυντή του "Αρμενικού Κέντρου Αμερικανικών Σπουδών", Ερεβάν, 18 Νοεμβρίου 2024.
Εντωμεταξύ.. βγήκε σήμερα το πρωί νέο βίντεο στο κανάλι του youtube με ονομασία Judge Napolitano - Judging Freedom. Ο καταπληκτικός καθηγητής Jeffrey Sachs, δίνει μία ακόμα φοβερή συνέντευξη, την οποία μπορείτε να παρακολουθήσετε ρυθμίζοντας ελληνικούς υπότιτλους, οι οποίοι παραδόξως είναι αρκετά καλοί!
Ακολουθούν τώρα, τα αποσπάσματα από την συζήτηση της 18/11/2024, τα οποία βρήκαμε εδώ.
🇺🇸 JEFFREY SACHS:
"Είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε ότι ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος δεν έληξε ποτέ με συνθήκη και νομίζω ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν υπεύθυνες.
Ο λόγος που δεν έληξε ποτέ με συνθήκη είναι ότι η Σοβιετική Ένωση είπε: "Η Γερμανία σκότωσε 27 εκατομμύρια ανθρώπους μας, θέλουμε η Γερμανία να αφοπλιστεί και να είναι ουδέτερη".
Φυσικά, η ίδια η Γερμανία χωρίστηκε σε ζώνες κατοχής στο τέλος του πολέμου το 1945.
Οι ΗΠΑ κατέληξαν αμέσως στην άποψη, το καλοκαίρι του 1945, ότι ο επόμενος πόλεμος θα ήταν με τη Σοβιετική Ένωση.
Αντί να συνάψουν ειρηνευτική συμφωνία για να τερματίσουν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, οι ΗΠΑ, μαζί με τη βρετανική και τη γαλλική ζώνη κατοχής, συγχωνεύτηκαν, σχημάτισαν την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας και εξόπλισαν εκ νέου τη Γερμανία.
Παρεμπιπτόντως, είναι γεγονός ότι έβαλαν πολλούς πρώην Ναζί ξανά επικεφαλής σε κορυφαίες βιομηχανίες εξοπλισμών, και λίγα χρόνια αργότερα, η Γερμανία εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ.
Αυτό ήταν, φυσικά, προσβολή και απειλή για τη Σοβιετική Ένωση.
Το ΝΑΤΟ δεν θεωρήθηκε ποτέ ως αμυντική δύναμη.
Η Σοβιετική Ένωση έβλεπε το ΝΑΤΟ ως το επόμενο μέτωπο σε έναν συνεχιζόμενο δυτικό πόλεμο εναντίον της.
Υπήρξαν περίοδοι αποκλιμάκωσης, για παράδειγμα με τον Νίξον, και περίοδοι έντασης, αλλά ποτέ δεν υπήρξε ένα τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στη βάση μιας συνθήκης.
Όταν ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ είπε: "Ήθελα να τερματίσω τον Ψυχρό Πόλεμο" -και να είστε βέβαιοι ότι τερμάτισε τον Ψυχρό Πόλεμο- τον τερμάτισε ειρηνικά.
Αυτό πρέπει να το θυμόμαστε: δεν ήταν μια αμερικανική νίκη.
Ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ είπε: "Ήθελα να πέσουν τα τείχη". Φυσικά, ο Ρέιγκαν ήθελε να το κάνει αυτό ειρηνικά μαζί με τον Γκορμπατσόφ, αλλά ήταν πρωτοβουλία του Γκορμπατσόφ.
Παρακολούθησα πολλά από αυτά από πρώτο χέρι, από κοντά, στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, ως οικονομικός σύμβουλος των αρχηγών κυβερνήσεων που συμμετείχαν σε αυτό.
Αμέσως, προέκυψε το ζήτημα της γερμανικής επανένωσης.
Στο πλαίσιο αυτό, έπρεπε να υπάρξει συμφωνία μεταξύ της Δύσης και της Σοβιετικής Ένωσης για το νόμιμο τέλος της κατοχής της Γερμανίας.
Η επανένωση της Γερμανίας ήταν ένα νομικό γεγονός που αποτελούσε ουσιαστικά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου - χρειαζόταν η σοβιετική συγκατάθεση.
Τι είπαν οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Γερμανία στη Σοβιετική Ένωση για να πάρουν αυτή τη συγκατάθεση; Δεν ήταν διφορούμενο, δεν ήταν ασαφές.
Είπαν, χωρίς καμία αμφιβολία, "Θα έχουμε γερμανική επανένωση και το ΝΑΤΟ δεν θα μετακινηθεί ούτε εκατοστό προς τα ανατολικά".
Αυτά ήταν τα λόγια που χρησιμοποίησε ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζέιμς Μπέικερ ΙΙΙ απευθείας στον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ στις 9 Φεβρουαρίου 1990.
Ο Hans-Dietrich Genscher -σε μια κασέτα που μπορείτε να ακούσετε- είπε: "Όταν λέμε ότι δεν θα μετακινηθεί, δεν εννοούμε μόνο εντός της Γερμανίας- εννοούμε οπουδήποτε προς τα ανατολικά".
Είναι τόσο ξεκάθαρο.
Φυσικά, η Αμερική κλέβει. Παρακαλώ καταλάβετε αυτό: Η Αμερική είναι μια μεγάλη δύναμη. Κλέβει. Προσπαθεί να κάνει ό,τι μπορεί. Χρησιμοποιεί τα μέσα ενημέρωσης και την προπαγάνδα για να ξεφύγει από την απάτη - αυτό κάνουν οι μεγάλες δυνάμεις, μην έχετε καμία αμφιβολία.
Λίγα χρόνια αργότερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες ισχυρίστηκαν: "Ω, δεν το υποσχεθήκαμε ποτέ αυτό". Μπορείτε απλώς να το διαβάσετε στην τεκμηρίωση, η οποία είναι διαθέσιμη στο διαδίκτυο στο Αρχείο Εθνικής Ασφάλειας του Πανεπιστημίου George Washington.
Έτσι, το 1994, υπό τον Μπιλ Κλίντον, οι ΗΠΑ εξαπάτησαν.
Υιοθέτησαν ένα σχέδιο: Το ΝΑΤΟ θα επεκτεινόταν προς τα ανατολικά. Και, παρεμπιπτόντως, όχι μόνο ανατολικά κατά 100 ή 300 χιλιόμετρα, αλλά θα συνέχιζε να πηγαίνει ανατολικά - μέχρι την Ουκρανία, μέχρι τη Γεωργία, θυμηθείτε.
Ήθελαν να πάνε ακόμα παραπέρα. Είμαι σίγουρος ότι κάποιος τρελός στις Ηνωμένες Πολιτείες είπε: "Γιατί όχι στο Καζακστάν; Γιατί όχι στο Ουζμπεκιστάν; Γιατί όχι στην Αρμενία;
Η ιδέα τους το 1990 -το ξέρω- ήταν: "Νικήσαμε!".
Ειδικά τον Δεκέμβριο του 1991, όταν η Σοβιετική Ένωση τελείωσε, οι Αμερικανοί "στρατηγιστές" -αν μπορείτε να τους αποκαλέσετε έτσι- είναι ένα είδος ευφημισμού επειδή δεν είναι καθόλου καλοί στη στρατηγική- είπαν: "Είμαστε μόνοι μας. Είμαστε η πιο ισχυρή χώρα στην ιστορία του κόσμου. Είμαστε πιο ισχυροί από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Είμαστε η μοναδική υπερδύναμη στον κόσμο. Μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε".
Αυτή ήταν λοιπόν η νοοτροπία, και η εξαπάτηση συμβαδίζει με αυτή τη νοοτροπία - η αλαζονεία της εξουσίας.
Έτσι, για να μην μακρηγορώ: ναι, οι Ηνωμένες Πολιτείες άρχισαν να επεκτείνονται.
Ο Zbigniew Brzezinski, ένας από αυτούς τους στρατηγούς, εξήγησε με μεγάλη σαφήνεια το 1997, στο βιβλίο του The Grand Chessboard, γιατί η Ρωσία δεν θα ήταν σε θέση να αντισταθεί.
Σε ένα σχολαστικά σχεδιασμένο κεφάλαιο, έθεσε το ερώτημα: Τι θα συμβεί αν οι ΗΠΑ προωθήσουν το ΝΑΤΟ; Τι θα συμβεί αν η Ευρώπη συνεχίσει να επεκτείνεται προς τα ανατολικά, συνωστίζει τη Ρωσία, περιβάλλει τη Ρωσία - τι μπορεί να κάνει η Ρωσία;
Ο Brzezinski ρώτησε αν η Ρωσία θα μπορούσε να αντισταθεί ή αν θα έπρεπε να υποχωρήσει, και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Ρωσία δεν θα είχε άλλη επιλογή.
Κατέληξε στο συμπέρασμα, για παράδειγμα, ότι η Ρωσία δεν θα σχημάτιζε ποτέ συμμαχία με την Κίνα. Κατέληξε επίσης στο συμπέρασμα ότι η Ρωσία δεν θα σχημάτιζε ποτέ συμμαχία με το Ιράν.
Ξέρετε, εντάξει, θεωρητικοί - αυτό είναι παιχνίδι.
Συνέκρινε τον κόσμο με μια σκακιέρα.
Παρεμπιπτόντως, ο κόσμος δεν είναι σκακιέρα, δεν είναι παρτίδα πόκερ. Είναι οι πραγματικές ζωές οκτώ δισεκατομμυρίων ανθρώπων.
Οι Αμερικανοί στρατηγοί εκπαιδεύονται στη θεωρία των παιγνίων, η οποία, από μόνη της, από το όνομά της, προδίδει τα πάντα.
Αντιμετωπίζουν τον κόσμο ως ένα παιχνίδι - μπλόφα, αύξηση, κλήση - σαν να πρόκειται για έναν αγώνα πόκερ.
Και ξέρετε κάτι; Χρησιμοποίησαν τις ζωές άλλων ανθρώπων για να το κάνουν.
Ανέβασαν το διακύβευμα με τον Πούτιν: "Σε ανεβάζουμε".
Αλλά ποιανού τις ζωές στοιχημάτιζαν στο τραπέζι; Τις ζωές των Ουκρανών. Εεε, δεν είναι καλή παράσταση".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου