γράφει η Αμερικανίδα δημοσιογράφος Eve Ottenberg - ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ!
Ήταν λίγοι κακοί μήνες για τη δημοκρατία. Εκλογικά αποτελέσματα προσβλητικά για την Ευρωπαϊκή Ένωση ακυρώθηκαν στη Ρουμανία- στη Γεωργία έγινε απόπειρα πραξικοπήματος για τις εκλογές που δεν πήγαν όπως ήθελε η Δύση- η γαλλική κυβέρνηση, ευρέως μισητή, ακροβατούσε πάνω από την άβυσσο καθώς ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν προσπαθούσε να αγνοήσει τις τελευταίες εκλογές, στις 16 Δεκεμβρίου έπεσε η γερμανική κυβέρνηση- το κατοικίδιο της Ουάσινγκτον- πολλά περίεργα συνέβησαν στο δημοψήφισμα και τις εκλογές στη Μολδαβία, εν μέσω εκτεταμένης στέρησης των δικαιωμάτων των Μολδαβών ψηφοφόρων που ζουν στη Ρωσία- οι εκλογές ακυρώθηκαν προ πολλού στη δικτατορική Ουκρανία- και η Νότια Κορέα φιλοξένησε μια απόπειρα πραξικοπήματος. Εν ολίγοις, η ιστορική γοητεία των δυτικών δημοκρατιών με τις εκλογές έχει τελειώσει. Καθώς οι δυτικοί πληθυσμοί βαριούνται την πολιτική τους τάξη και ψηφίζουν εναντίον της, τι πρέπει να κάνουν οι ελίτ; Να αναιρέσουν, να ανατρέψουν και να αγνοήσουν τις εκλογές. Το πρόβλημα, για τη Δύση, είναι οι ψηφοφόροι.
Τι θα συμβεί αν η ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία σαρώσει στις πρόωρες γερμανικές εκλογές του Φεβρουαρίου ή αν η ακροαριστερή France Insoumise κάνει το ίδιο στη Γαλλία; Θα ακυρώσουν οι ΗΠΑ μέσω των πλοκαμιών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ αυτές τις ψηφοφορίες; Μην νομίζετε ότι δεν θα προσπαθήσουν. Και η Ουάσινγκτον δεν χρειάζεται καν να δώσει την εντολή, επειδή οι ευρωπαϊκές μαριονέτες της γνωρίζουν ακριβώς τι αναμένεται από αυτές. Βέβαια, στη Ρουμανία, ο επικρατέστερος υποψήφιος, που τόσο φοβόταν το ΝΑΤΟ, ο Calin Georgescu, ήταν ακροδεξιός. Αλλά και τι έγινε; Εξάλλου, αμφιβάλλω αν αυτό ήταν που οδήγησε το συνταγματικό δικαστήριο να ακυρώσει την ψηφοφορία. Πιο πιθανό ήταν η αντίθεσή του στον πόλεμο στην Ουκρανία - εξ ου και το δικαστήριο επικαλέστηκε "ξένη επιρροή" (μετάφραση: ρωσική) μέσω του TikTok ως την σαθρή βάση του για την ακύρωση των εκλογών. Παρεμπιπτόντως, έρχονται αναφορές ότι η θέρμανση και το διαδίκτυο στο σπίτι του Georgescu έχουν διακοπεί, και, έκπληξη! δεν μπορεί να βρει κανέναν στο τηλέφωνο για να τον βοηθήσει με αυτό.
Αλλά δεν μπορείτε να κατηγορήσετε τους Ευρωπαίους αξιωματούχους που παρατάνε τις εκλογές. Απλά ακολουθούν το παράδειγμα της Ουάσιγκτον. Άλλωστε, η ψευτο-υστερία Russiagate μετά το 2016 μπορεί να μην κατάφερε να εκδιώξει τον Τραμπ, όπως ήταν ο σκοπός της, αλλά έδωσε το πρότυπο για τους Αμερικανούς υποτελείς. Η τετραετής νομιμοφροσύνη εναντίον του Τραμπ (και στη συνέχεια άλλα τέσσερα χρόνια μετά την αποχώρησή του από το αξίωμα) χάραξε το μονοπάτι για την Ευρώπη, έτσι ώστε τώρα, αν κερδίσει ένας υποψήφιος που δεν ευνοείται από τα πολιτικά μεγαλοστελέχη, το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να φωνάξουν "ρωσική επιρροή!" για να ρίξουν τις εκλογές. Με άλλα λόγια, η δημοκρατία πεθαίνει στη Δύση. Κλωτσάει τον κουβά στην Ευρώπη - και αν ο Τραμπ τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία (υπό την προϋπόθεση ότι ο Μπάιντεν δεν σαμποτάρει εντελώς τις ειρηνευτικές του προσπάθειες πριν αναλάβει τα καθήκοντά του) ή μας βγάλει από την τρύπα του ΝΑΤΟ, μπορείτε να στοιχηματίσετε το μισθό σας ότι η εκστρατεία του κατεστημένου του 2028 θα ξεσκονίσει το εγχειρίδιο του 2016 και θα πιάσει αμέσως δουλειά.
Στα δυτικά μέσα ενημέρωσης, ο Georgescu έχει παρουσιαστεί ως άγνωστος. Αυτό είναι ψευδές. Είναι πολύ γνωστός στη Ρουμανία και έκανε διπλωματική καριέρα. Αλλά είναι επίσης θρησκευτικός εθνικιστής, και αυτό είναι απαγορευμένο στην Ε.Ε. Ακόμα χειρότερα, οι ΗΠΑ, γνωστές και ως ΝΑΤΟ, έχτισαν τη μεγαλύτερη στρατιωτική αεροπορική βάση τους στην Ευρώπη - πού; Το βρήκατε, στη Ρουμανία. Οπότε η Ουάσινγκτον δεν μπορεί να έχει οποιονδήποτε να διοικεί αυτή τη χώρα. Ένας εθνικιστής που αντιτίθεται στον πόλεμο με πληρεξούσιο της Ουάσινγκτον στην Ουκρανία δεν είναι αυτός ο κάποιος.
Όσο για τη Γεωργία, εκεί το εκλογικό σώμα αποδείχθηκε το πιο αναξιόπιστο για την Εξαιρετική Αυτοκρατορία. Ψήφισε μια κυβέρνηση που πραγματικά τολμά να απαιτήσει από τις ξένες ΜΚΟ να εγγραφούν ως τέτοιες - ξέρετε, όπως κάνουμε εμείς εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αλλά εδώ, αυτές οι ΜΚΟ δεν στοχεύουν στην ανατροπή της κυβέρνησης, όπως στη Γεωργία, προκειμένου η Τιφλίδα να ανοίξει ένα δεύτερο μέτωπο εναντίον της Μόσχας. Πράγματι, η συντριπτική πλειοψηφία των εξεγερμένων κατά της γεωργιανής κυβέρνησης, που συνελήφθησαν, ήταν ξένοι, δηλαδή Ευρωπαίοι. Το κερασάκι στην τούρτα είναι ότι η Γαλλίδα πρόεδρος της Γεωργίας αρνήθηκε να εγκαταλείψει το αξίωμά της όταν έληξε η θητεία της - μια πρόεδρος με γαλλικό και γεωργιανό διαβατήριο, η οποία μπορεί να υπερηφανεύεται ότι στο γενεαλογικό της δέντρο υπάρχουν ναζί.
Η ΕΕ τα κατάφερε με μεγαλύτερη επιτυχία στη Μολδαβία. Το δημοψήφισμα της 20ής Οκτωβρίου για την ένταξή της στην ΕΕ κέρδισε - κατά κάποιο τρόπο. Στη χώρα, η κυβέρνηση της Μολδαβίας συγκέντρωσε μόνο το 50% των ψήφων, αλλά οι Μολδαβοί ομογενείς στην Ευρώπη της έδωσαν ώθηση, ενώ οι 400.000 Μολδαβοί που ζουν στη Ρωσία βρήκαν, προς απογοήτευσή τους, μόνο δύο εκλογικά κέντρα ανοιχτά γι' αυτούς, από την κυβέρνησή τους, στη Μόσχα. Αυτό σήμαινε ότι μόλις 10.000 από αυτούς ψήφισαν. Και όπως έγραψε στο Twitter στις 21 Οκτωβρίου ο εμπειρογνώμονας της Ανατολικής Ευρώπης και πολιτικός επιστήμονας Ιβάν Κατσάνοφσκι, πολλοί φιλορώσοι πολίτες στην Υπερδνειστερία δεν μπόρεσαν να ψηφίσουν. Συνολικά, λοιπόν, το δημοψήφισμα στη Μολδαβία ήταν μια θλιβερή δικαιολογία για δημοκρατική άσκηση. Στη συνέχεια, υπήρχαν και οι προεδρικές εκλογές της Μολδαβίας, εξίσου συμβιβασμένες. Αλλά ε, το υποχείριο της ΕΕ της Ουάσινγκτον κατάφερε να παρασύρει μια χώρα από την τροχιά της Ρωσίας, και αυτό είναι το μόνο που μετράει, όχι η απλή δημοκρατία, σωστά; Εξάλλου, η Ουάσινγκτον δεν υποστηρίζει τη δημοκρατία. Αντιπροσωπεύει και αντιπροσωπεύει εδώ και καιρό κάτι εντελώς διαφορετικό - την εξουσία. Αρκεί να δείτε ότι στηρίζει την κατάληψη της Συρίας από τρομοκράτες, μεταξύ των οποίων και έναν ηγεμόνα για το κεφάλι του οποίου η Ουάσινγκτον έχει επικηρύξει με 10.000.000 δολάρια. Αφήστε το να το καταλάβετε. Το ένα αμερικανικό χέρι βάζει μια τεράστια αμοιβή για έναν τρομοκράτη, ενώ το άλλο χέρι του ανοίγει το δρόμο προς την εξουσία. Το προφανές συμπέρασμα (επίσης προφανές σε κάθε μελετητή των πραξικοπημάτων και των αλλαγών καθεστώτων που υποστηρίζονται από τους Αμερικανούς στο εξωτερικό και χρονολογούνται εδώ και τουλάχιστον 70 χρόνια) είναι ότι οι ΗΠΑ δεν αντιπροσωπεύουν τίποτα άλλο εκτός από την εξουσία (σίγουρα όχι κάτι τόσο απαρχαιωμένο και ενοχλητικό όσο το διεθνές δίκαιο). Αυτός είναι ο ορισμός ενός γκανγκστερικού κράτους.
Αν αμφιβάλλετε γι' αυτό, ρίξτε μια ματιά στη Νότια Κορέα, όπου ο άνθρωπος της CIA, ο πρόεδρος Γιουν Σουκ Γιολ, αντιμετώπισε ένα ζοφερό εκλογικό μέλλον. Οι ψηφοφόροι ήταν απίθανο να τον υποστηρίξουν στις επόμενες εκλογές, δεδομένου ότι υποστηρίζουν κυρίως την αντιπολίτευση. Και αυτή η αντιπολίτευση, σύμφωνα με τον συνταγματάρχη Douglas Macgregor, θέλει έναν Κορεάτη στρατηγό τεσσάρων αστέρων, όχι έναν Αμερικανό, να ηγηθεί των περίπου 500.000 κορεατικών ενόπλων δυνάμεων και θέλει επίσης να διώξει τα 30.000 αμερικανικά στρατεύματα από τη χερσόνησο. Αυτό, φυσικά, γίνεται αντιληπτό στην Ουάσινγκτον με όλη τη χαρά μιας απονεύρωσης.
Τι να κάνουμε λοιπόν; Ο Γιουν έπιασε τον ταύρο από τα κέρατα στις 3 Δεκεμβρίου με στρατιωτικό νόμο. Κατά τη διάρκεια των λίγων ωρών που φαινόταν ότι ο άνθρωπός μας στη Σεούλ είχε κάνει πραξικόπημα, η συμμορία του Μπάιντεν ήταν ντροπαλά σιωπηλή. Αλλά τίποτα δεν είναι μόνιμο σε αυτόν τον κόσμο, όπως σημείωνε ο Γκόγκολ, και ακόμη και οι πιο θρασύτατες προσπάθειες ανατροπής της δημοκρατίας αποτυγχάνουν περιστασιακά. Η αντιπολίτευση συγκεντρώθηκε και ψήφισε κατά του Γιουν. Ο υπουργός Άμυνας του καθαιρέθηκε, φυλακίστηκε και αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει, και η θητεία του ίδιου του Γιουν ήρθε τώρα, χμ, κάτω από ένα σύννεφο, για να πούμε το λιγότερο, καθώς υπήρχαν κατηγορίες για εξέγερση, και ο ίδιος παραπέμφθηκε σε δίκη και τέθηκε σε διαθεσιμότητα.
Και μην ξεχνάτε τη Γαλλία, όπου ο Μακρόν, θιγμένος από την ψηφοφορία στο κοινοβούλιο της ΕΕ το περασμένο καλοκαίρι, που εγκατέστησε πολλούς αντι-ουκρανικούς εκπροσώπους του πολέμου, τα έχασε εντελώς και, εντελώς ηλίθια και υβριστικά, προκήρυξε πρόωρες εκλογές. Τις έχασε αμέσως από την αριστερά, αλλά στη συνέχεια σνομπάρισε τους ψηφοφόρους σπάζοντας την παράδοση και αρνούμενος να διορίσει αριστερό πρωθυπουργό. Δεν εξέπληξε κανέναν, ο κεντροδεξιός που επέλεξε έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης και η κυβέρνηση Μακρόν φαινόταν πιθανό να πέσει. Αυτό αποφεύχθηκε προσωρινά με τον διορισμό, στις 13 Δεκεμβρίου, ενός κεντρώου πρωθυπουργού. Αλλά αν η κυβέρνησή του τελικά καταρρεύσει, περιμένετε ότι ο Μακρόν θα κάνει κάτι πραγματικά ανόητο, όπως να αναστείλει τη νομοθετική εξουσία, να κηρύξει εθνική κατάσταση έκτακτης ανάγκης ή, α λα Γιουν, να κηρύξει στρατιωτικό νόμο.
Τέλος, έχουμε φυσικά την Ουκρανία, αυτό το λαμπρό παράδειγμα δημοκρατίας, όπου ο πρόεδρός της κυβερνά παράνομα, αφού ακύρωσε τις εκλογές, απαγόρευσε την αντιπολίτευση, στραγγάλισε τον Τύπο, εξόρισε την εκκλησία, φυλάκισε όποιον δεν του άρεσε και έστειλε χιλιάδες Ουκρανούς που αντιδρούν σθεναρά στο στρατό. Και όλα αυτά ενώ γεμίζει άγρια τις τσέπες του με δυτικά, κυρίως αμερικανικά, κεφάλαια. Αυτή είναι η τυραννία στην οποία ο Μπάιντεν χαρίζει εκατοντάδες δισεκατομμύρια από τα σκληρά κερδισμένα φορολογικά μας δολάρια. Δεν υποστηρίζεται καν από τους Ουκρανούς, οι περισσότεροι από τους οποίους, σύμφωνα με πρόσφατες δημοσκοπήσεις, θέλουν να τελειώσει ο πόλεμος. Αλλά ο Τζο "Ο πόλεμος είναι η κληρονομιά μου" Μπάιντεν, μέσα στον τρελό ενθουσιασμό του για την ουκρανική μάχη, απλά δεν σταματά. Στις 11 Δεκεμβρίου, η Ουκρανία εκτόξευσε έξι ATACAMS στη Ρωσία. Μπορούμε όλοι να ευχαριστούμε τον Θεό που έκαναν μικρή ζημιά, αφού οι Ρώσοι κατέρριψαν δύο και εκτρέψανε τέσσερις με ηλεκτρονικό πόλεμο. Αν είχαν προκαλέσει πραγματική ζημιά, εμείς στη Δύση θα μπορούσαμε κάλλιστα να είχαμε χειρότερα προβλήματα από τον θάνατο της δημοκρατίας, δηλαδή τον ίδιο τον θάνατο. Ο Μπάιντεν φαίνεται να αγνοεί αυτή την πραγματικότητα. Για εμάς, αυτό που διακυβεύεται είναι η ίδια η ζωή και ολόκληρος ο θαυμαστός ανθρώπινος και φυσικός κόσμος. Γι' αυτόν, φαίνεται να είναι απλώς ένα ακόμη βήμα στο δρόμο του ατελείωτου πολέμου, μια ακόμη μέρα, ένα ακόμη δολάριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου