Η Δύση και η σύγκρουση στην Ουκρανία

Σχόλιο Διόδοτου: Αυτό το άρθρο, του πολύ αγαπημένου μας Τιερί Μεϊσάν, αποτελεί πρώτης τάξεως εργαλείο να τού το τρίβεις στη μούρη όποιου πάει να σού σερβίρει αντινόηση.

Η ειρήνη στην Ουκρανία μπορεί να μην λύνει τίποτα απολύτως. Αυτός ο πόλεμος δεν προκλήθηκε από μια επεκτατική βούληση της Ρωσίας, όπως ισχυρίζεται η νατοϊκή προπαγάνδα, αλλά από πραγματικά προβλήματα. Η απλή αναγνώριση μιας αλλαγής συνόρων δεν θα αντιμετωπίσει την ουσία του ζητήματος.
Αυτός ο πόλεμος είναι το αποτέλεσμα της επέκτασης του ΝΑΤΟ σε άρνηση του δοσμένου λόγου του· μια επέκταση που απειλεί άμεσα την ασφάλεια της Ρωσίας, της οποίας τα σύνορα παραείναι μεγάλα για να μπορεί να τα υπερασπιστεί. Για να επεκταθεί στην Ουκρανία, το ΝΑΤΟ υποστήριξε νεοναζιστικές ομάδες τις οποίες τοποθέτησε στην εξουσία και που καθιέρωσαν τους νόμους τους σε αυτή τη χώρα. Σε αυτό προστέθηκε η αναζωπύρωση μιας υποτιθέμενης σύγκρουσης πολιτισμών μεταξύ ευρωπαϊκών και ασιατικών αξιών.
Δεν θα υπάρξει πραγματική ειρήνη έως ότου η Δύση κρατήσει τον δικό της λόγο.

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ και ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν ξεκίνησαν επίσημα διαπραγματεύσεις για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία. Όποιες και αν είναι οι εδαφικές λύσεις, δεν θα επιλύσουν το σύνολο της διαφοράς. Η τελευταία πιθανότατα θα επιμείνει πέρα από την ειρήνη.

Τρία προβλήματα επικαλύπτονται:

1— Η επέκταση του ΝΑΤΟ προς την Ανατολή και το Δόγμα Brzeziński

Όταν οι ίδιοι οι Ανατολικογερμανοί γκρέμισαν το Τείχος του Βερολίνου (9 Νοεμβρίου 1989), η Δύση, αιφνιδιασμένη, διαπραγματεύτηκε την επανένωση των δύο Γερμανιών. Καθ’ όλη τη διάρκεια του 1990 τέθηκε το ερώτημα εάν η επανένωση της Γερμανίας θα σήμαινε ότι η Ανατολική Γερμανία, με την ένταξη στη Δυτική Γερμανία, θα έμπαινε ή όχι στο ΝΑΤΟ.

Όταν υπογράφηκε η Συνθήκη της Ατλαντικής Συμμαχίας το 1949, δεν προστάτευε ορισμένα εδάφη ορισμένων υπογραφόντων. Για παράδειγμα, τα γαλλικά εδάφη του Ειρηνικού (η Réunion, Mayotte, Wallis και Futuna, η Πολυνησία και η Νέα Καληδονία) δεν συμπεριλαμβάνονται. Θα ήταν επομένως δυνατό, σε μια ενοποιημένη Γερμανία, να μην είχε επιτραπεί στο ΝΑΤΟ να αναπτυχθεί στην Ανατολική Γερμανία.

Αυτό το θέμα είναι πολύ σημαντικό για τα κράτη της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης που δέχθηκαν επίθεση από τη Γερμανία κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στα μάτια των πληθυσμών τους, το να βλέπουν εξελιγμένα όπλα να εγκαθίστανται στα σύνορά τους ήταν ανησυχητικό. Ακόμη περισσότερο για τη Ρωσία, της οποίας τα τεράστια σύνορα (6.600 χιλιόμετρα) είναι ανυπεράσπιστα.

Στη Σύνοδο Κορυφής της Μάλτας (2-3 Δεκεμβρίου 1989) μεταξύ των προέδρων των ΗΠΑ και της Ρωσίας, Τζορτζ Μπους (πατέρα) και Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, οι Ηνωμένες Πολιτείες υποστήριξαν ότι δεν είχαν επέμβει για να ρίξουν το Τείχος του Βερολίνου και ότι δεν είχαν καμία πρόθεση να επέμβουν εναντίον της ΕΣΣΔ εκείνη την εποχή [1].

Ο υπουργός Εξωτερικών της Δυτικής Γερμανίας Hans-Dietrich Genscher δήλωσε ότι «οι αλλαγές στην Ανατολική Ευρώπη και η διαδικασία της γερμανικής ενοποίησης δεν έπρεπε να θίξουν «τα σοβιετικά συμφέροντα ασφαλείας». Ως εκ τούτου, το ΝΑΤΟ θα έπρεπε να αποκλείσει «κάθε επέκταση του εδάφους του προς τα ανατολικά, δηλαδή κάθε κίνηση προσέγγισης των σοβιετικών συνόρων».

Οι τρεις κατοχικές δυνάμεις της Γερμανίας, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο, πολλαπλασίασαν επομένως τις δεσμεύσεις τους να μην επεκτείνουν το ΝΑΤΟ προς την Ανατολή. Η Συνθήκη της Μόσχας (12 Σεπτεμβρίου 1990) υπέθεσε ότι η επανενωμένη Γερμανία δεν θα διεκδικούσε εδάφη από την Πολωνία (γραμμή Oder-Neisse) και ότι δεν θα υπάρχει καμία βάση του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Γερμανία [2].

Σε κοινή συνέντευξη Τύπου το 1995 στον Λευκό Οίκο, ο πρόεδρος Μπόρις Γέλτσιν χαρακτήρισε τη συνάντηση που μόλις είχαν ως «καταστροφική», προκαλώντας τα γέλια του πρόεδρου Μπιλ Κλίντον. Πράγματι καλύτερα ήταν να γελάς γι’ αυτό παρά να κλαις.

Ωστόσο, οι Ρώσοι ενημερώθηκαν ότι ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ περιόδευε τις πρωτεύουσες για να προετοιμάσει τα πρώην κράτη του Συμφώνου της Βαρσοβίας για ένταξη στο ΝΑΤΟ. Ως εκ τούτου, ο πρόεδρος Μπόρις Γέλτσιν κατάγγειλε τον ομόλογό του, Μπιλ Κλίντον, στη σύνοδο κορυφής της Βουδαπέστης (5 Δεκεμβρίου 1994) της Διάσκεψης για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΔΑΣΕ). Δήλωσε: «Η στάση μας απέναντι στα σχέδια διεύρυνσης του ΝΑΤΟ, και ειδικότερα η πιθανότητα να προχωρήσουν οι υποδομές του προς τα ανατολικά, παραμένει και θα παραμείνει πάντα αρνητική. Τα επιχειρήματα όπως: η διεύρυνση δεν στρέφεται εναντίον κανενός κράτους και αποτελεί ένα βήμα προς τη δημιουργία μιας ενωμένης Ευρώπης, δεν αντέχουν στην κριτική. Πρόκειται για μια απόφαση της οποίας οι συνέπειες θα καθορίσουν την ευρωπαϊκή διαμόρφωση για τα επόμενα χρόνια. Μπορεί να οδηγήσει σε διολίσθηση προς την επιδείνωση της εμπιστοσύνης μεταξύ της Ρωσίας και των δυτικών χωρών. […] Το ΝΑΤΟ δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Σήμερα, όχι χωρίς δυσκολίες, αναζητά τη θέση του στη νέα Ευρώπη. Είναι σημαντικό αυτή η προσέγγιση να μην δημιουργεί δύο διαχωριστικές ζώνες, αλλά αντίθετα να εδραιώνει την ευρωπαϊκή ενότητα. Αυτός ο στόχος, για εμάς, είναι σε αντίθεση με τα σχέδια επέκτασης του ΝΑΤΟ. Γιατί να σπείρουμε τους σπόρους της δυσπιστίας; Τελικά, δεν είμαστε πλέον εχθροί· είμαστε όλοι συνέταιροι. Το έτος 1995 συμπληρώνονται πενήντα χρόνια από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Μισό αιώνα αργότερα, συνειδητοποιούμε όλο και περισσότερο την πραγματική σημασία της Μεγάλης Νίκης και την ανάγκη για ιστορική συμφιλίωση στην Ευρώπη. Δεν πρέπει πλέον να υπάρχουν αντίπαλοι, νικητές και ηττημένοι. Για πρώτη φορά στην ιστορία της, η ήπειρός μας έχει μια πραγματική ευκαιρία να βρει ενότητα. Το να την χάσεις σημαίνει να ξεχνάς τα μαθήματα του παρελθόντος και να αμφισβητείς το ίδιο το μέλλον. »
Ο Μπιλ Κλίντον απάντησε: «Το ΝΑΤΟ δεν θα αποκλείσει αυτόματα κανένα έθνος από την ένταξη. […] Ταυτόχρονα, σε καμία άλλη χώρα δεν θα επιτρέπεται να ασκήσει βέτο για την επέκταση» [3].

Στη σύνοδο αυτή υπογράφηκαν τρία μνημόνια, μεταξύ των οποίων ένα με την ανεξάρτητη Ουκρανία. Σε αντάλλαγμα για την αποπυρηνικοποίησή της, η Ρωσία, το Ηνωμένο Βασίλειο και οι Ηνωμένες Πολιτείες συμφώνησαν να απόσχουν από την απειλή ή τη χρήση βίας κατά της εδαφικής ακεραιότητας ή της πολιτικής ανεξαρτησίας της Ουκρανίας.

Ωστόσο, κατά τη διάρκεια των πολέμων στην Γιουγκοσλαβία, παρενέβη η Γερμανία, ως μέλος του ΝΑΤΟ. Εκπαίδευσε τους Κοσοβάρους μαχητές στη βάση της Συμμαχίας του Ιντσιρλίκ (Τουρκία) και στη συνέχεια ανέπτυξε τους άντρες της εκεί.

Ωστόσο, στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη (8 και 9 Ιουλίου 1997), οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της Συμμαχίας ανακοίνωσαν ότι προετοιμάζονταν για την ένταξη της Τσεχικής Δημοκρατίας, της Ουγγαρίας και της Πολωνίας. Επιπλέον, εξέταζαν επίσης την ένταξη της Σλοβενίας και της Ρουμανίας.

Έχοντας επίγνωση ότι δεν μπορεί να εμποδίσει κυρίαρχα κράτη να συνάψουν συμμαχίες, αλλά ανησυχώντας για τις συνέπειες για τη δική της ασφάλεια από όσα προετοιμάζονταν, η Ρωσία παρενέβη στη Διάσκεψη για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΔΑΣΕ) κατά την διάρκεια της συνόδου κορυφής της Κωνσταντινούπολης (18 και 19 Νοεμβρίου 1999). Απέσπασε μια δήλωση που καθιερώνει την αρχή της ελεύθερης προσχώρησης οποιουδήποτε κυρίαρχου κράτους στη συμμαχία της επιλογής του και την αρχή της μη λήψης μέτρων για την ασφάλειά του σε βάρος αυτής των γειτόνων του.

Ωστόσο, το 2014, οι Ηνωμένες Πολιτείες οργάνωσαν μια έγχρωμη επανάσταση στην Ουκρανία, ανατρέποντας τον δημοκρατικά εκλεγμένο πρόεδρο (που ήθελε να κρατήσει τη χώρα του στα μισά του δρόμου μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας) και εγκαθιστώντας ένα νεοναζιστικό καθεστώς που ήταν δημόσια επιθετικό κατά της Ρωσίας.

Το 2004, η Βουλγαρία, η Εσθονία, η Λετονία, η Λιθουανία, η Ρουμανία, η Σλοβακία και η Σλοβενία εντάχθηκαν στο ΝΑΤΟ. Το 2009 ήταν η Αλβανία και η Κροατία. Το 2017, το Μαυροβούνιο. Το 2020 η Βόρεια Μακεδονία. Το 2023 η Φινλανδία και το 2024 η Σουηδία. Όλες οι υποσχέσεις αθετήθηκαν.

Για να κατανοήσουμε πλήρως πώς φτάσαμε σε αυτό το σημείο, πρέπει επίσης να γνωρίζουμε τι σκέφτονταν οι Ηνωμένες Πολιτείες.

Το 1997, ο πρώην σύμβουλος ασφαλείας του προέδρου Jimmy Carter, ο Πολωνοαμερικανός Zbigniew Brzeziński, δημοσίευσε την Μεγάλη Σκακιέρα . Εκθέτει τις απόψεις του για την «γεωπολιτική» με την αρχική έννοια, δηλαδή όχι την επιρροή των γεωγραφικών δεδομένων στη διεθνή πολιτική, αλλά ένα σχέδιο παγκόσμιας κυριαρχίας.

Σύμφωνα με τον ίδιο, οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να παραμείνουν ηγετική δύναμη στον κόσμο συμμαχώντας με τους Ευρωπαίους και απομονώνοντας την Ρωσία. Τότε συνταξιούχος, αυτός ο δημοκρατικός προσφέρει στους Στράουσιστές μια στρατηγική για να κρατήσουν τη Ρωσία υπό έλεγχο, χωρίς ωστόσο να τους δώσει δίκιο. Υποστηρίζει μάλιστα τη συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ οι Στράουσιστές, αντίθετα, επιθυμούν να επιβραδύνουν την ανάπτυξή της (δόγμα Γουλφόβιτς). Σε κάθε περίπτωση, ο Brzeziński θα γίνει σύμβουλος του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα.

Μνημείο στο Λβιβ προς τη δόξα του εγκληματία κατά της Ανθρωπότητας Στέπαν Μπαντέρα

2- Ναζιστικοποίηση της Ουκρανίας

Κατά την έναρξη της ειδικής επιχείρησης του ρωσικού στρατού στην Ουκρανία, ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν δήλωσε ότι ο πρώτος στόχος ήταν η αποναζιστικοποίηση της χώρας. Οι Δυτικοί προσποιήθηκαν τότε ότι αγνοούσαν το πρόβλημα. Κατηγόρησαν τη Ρωσία ότι μεγαλοποιούσε ορισμένα περιθωριακά γεγονότα, παρότι είχαν παρατηρηθεί σε μεγάλη κλίμακα για μια δεκαετία.

Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι δύο αντίπαλοι γεωπολιτικολόγοί των ΗΠΑ, Paul Wolfowitz και Zbigniew Brzeziński, είχαν σχηματίσει συμμαχία με τους «ακραίους εθνικιστές» (δηλαδή με τους μαθητές του φιλοσόφου Dmytro Dontsov και του αρχηγού της πολιτοφυλακής Stepan Bandera) [4], σε συνέδριο που διοργάνωσαν οι τελευταίοι στην Ουάσιγκτον το 2000. Σε αυτή τη συμμαχία είχε στοιχηματίσει το Υπουργείο Άμυνας, το 2001, όταν ανέθεσε σε τρίτους την έρευνά του για τον βιολογικό πόλεμο στην Ουκρανία, υπό την εξουσία του Antony Fauci, τότε συμβούλου για την Υγεία του υπουργού Donald Rumsfeld. Σε αυτή τη συμμαχία είχε στοιχηματίσει επίσης το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, το 2014, με την έγχρωμη επανάσταση του Euromaidan.

Και οι δύο Εβραίοι πρόεδροι της Ουκρανίας, Πέτρο Ποροσένκο και Βολοντίμιρ Ζελένσκι, επέτρεψαν την κατασκευή μνημείων για τους συνεργάτες των Ναζί σε ολόκληρη τη χώρα τους, ιδιαίτερα στη Γαλικία. Επέτρεψαν η ιδεολογία του Dmytro Dontsov να γίνει η ιστορική αναφορά της χώρας. Για παράδειγμα, σήμερα ο ουκρανικός πληθυσμός αποδίδει τη μεγάλη πείνα του 1932-1933, που προκάλεσε μεταξύ 2,5 και 5 εκατομμύρια θανάτους, σε μια φανταστική επιθυμία της Ρωσίας να εξοντώσει τους Ουκρανούς· ένας ιδρυτικός μύθος που δεν αντέχει στην ιστορική ανάλυση [5], πράγματι, αυτός ο λιμός έθιξε πολλές άλλες περιοχές της Σοβιετικής Ένωσης. Επιπλέον, με βάση αυτό το ψεύδος το Κίεβο κατάφερε να κάνει τον πληθυσμό του να πιστέψει ότι ο ρωσικός στρατός ήθελε να εισβάλει στην Ουκρανία. Σήμερα, μερικές δεκάδες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας [6] και της Γερμανίας [7], έχουν υιοθετήσει, με συντριπτική πλειοψηφία, νόμους ή ψηφίσματα για την επικύρωση αυτής της προπαγάνδας.

Η ναζιστικοποίηση είναι πιο περίπλοκη από ό,τι πιστεύεται: με την ανάμειξη του ΝΑΤΟ σε αυτόν τον πόλεμο δια πληρεξουσίων, το Τάγμα Centuria, δηλαδή η μυστική εταιρία των Ουκρανών ακραίων εθνικιστών, έχει διεισδύσει στις δυνάμεις της Συμμαχίας. Στη Γαλλία φέρεται να είναι ήδη παρών στη Χωροφυλακή (η οποία, παρεμπιπτόντως, δεν δημοσιοποίησε ποτέ την έκθεσή της για τη σφαγή στην Boutcha).

Η σύγχρονη Δύση αντιλαμβάνεται λανθασμένα τους Ναζί ως εγκληματίες που κατά κύριο λόγο έσφαξαν Εβραίους. Αυτό είναι απολύτως ψευδές. Οι κύριοι εχθροί τους ήταν οι Σλάβοι. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Ναζί δολοφόνησαν πολλούς ανθρώπους, πρώτα με πυροβολισμούς και στη συνέχεια, από το 1942, σε στρατόπεδα. Οι άμαχοι Σλάβοι θύματα της ναζιστικής φυλετικής ιδεολογίας ήταν περισσότερα από τους Εβραίους θύματα (περίπου 6 εκατομμύρια αν προσθέσουμε αυτούς που σκοτώθηκαν από σφαίρες και αυτούς που σκοτώθηκαν στα στρατόπεδα). Επιπλέον, ορισμένα θύματα ήταν και Σλάβοι και Εβραίοι, και περιλαμβάνονται στον καθένα από τους δύο απολογισμούς. Μετά τις σφαγές του 1940 και του 1941, περίπου 18 εκατομμύρια άνθρωποι από κάθε καταγωγή φυλακίστηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, εκ των οποίων 11 εκατομμύρια συνολικά δολοφονήθηκαν εκεί (1.100.000 μόνο στο στρατόπεδο του Άουσβιτς-Μπίρκεναου) [8].

Η Σοβιετική Ένωση, η οποία αναταραζόταν κατά τη διάρκεια της Μπολσεβίκικης Επανάστασης, δεν επανενώθηκε παρά το 1941, όταν ο Ιωσήφ Στάλιν συνήψε συμμαχία με την Ορθόδοξη Εκκλησία και τερμάτισε τις μαζικές δολοφονίες και τους πολιτικούς εγκλεισμούς (τα «γκούλαγκ») για να πολεμήσει κατά της ναζιστικής εισβολής. Η νίκη επί της φυλετικής ιδεολογίας ίδρυσε τη σημερινή Ρωσία. Ο ρωσικός λαός βλέπει τον εαυτό του ως Καταστροφέας του ρατσισμού.

3 — Η αποβολή της Ρωσίας από την Ευρώπη

Το τρίτο οστό της έριδος μεταξύ της Δύσης και της Ρωσίας προέκυψε όχι πριν, αλλά κατά τη διάρκεια του ουκρανικού πολέμου. Η Δύση έχει λάβει διάφορα μέτρα εναντίον αυτού που συμβόλιζε τη Ρωσία. Λήφθηκαν μονομερή καταναγκαστικά μέτρα (λανθασμένα αποκαλούμενα «κυρώσεις») σε επίπεδο κυβερνήσεων, αλλά επίσης λήφθηκαν μέτρα διάκρισης στο επίπεδο των πολιτών. Πολλά εστιατόρια έχουν απαγορευτεί για τους Ρώσους στις Ηνωμένες Πολιτείες ή ρωσικές παραστάσεις έχουν ακυρωθεί στην Ευρώπη.

Συμβολικά, έχουμε αποδεχθεί την ιδέα ότι η Ρωσία δεν είναι ευρωπαϊκή, αλλά ασιατική (που είναι όντως εν μέρει). Θυμηθήκαμε τη διχοτόμηση του Ψυχρού Πολέμου, του ελεύθερου κόσμου (καπιταλιστικού και θρησκευτικού) έναντι του ολοκληρωτικού φάσματος (σοσιαλιστή και άθεου), που τώρα μετατράπηκε σε μια αντιπαλότητα μεταξύ των δυτικών αξιών (ατομικιστικών) και αυτών της Ασίας (κοινοτικών).

Πίσω από αυτή την διολίσθηση, επανεμφανίζονται οι φυλετικές ιδεολογίες. Είχα σημειώσει πριν από τρία χρόνια, ότι το 1619 Project των New York Times και η ρητορική γουοκ του προέδρου Joe Biden ήταν στην πραγματικότητα, ίσως άθελά τους, μια αντίστροφη αναδιατύπωση του ρατσισμού [9]. Παρατηρώ ότι σήμερα ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ μοιράζεται την ίδια ανάλυση με εμένα και έχει ανακαλέσει συστηματικά όλες τις καινοτομίες γουοκ του προκατόχου του. Αλλά η ζημιά έχει γίνει: τον περασμένο μήνα, οι Δυτικοί αντέδρασαν στην εμφάνιση του κινεζικού DeepSeek αρνούμενοι ότι οι Ασιάτες θα μπορούσαν να έχουν εφεύρει και όχι να έχουν αντιγράψει τέτοιο λογισμικό. Ορισμένες κρατικές υπηρεσίες το έχουν απαγορεύσει ακόμη και στους υπαλλήλους τους, κάτι που δεν είναι άλλο παρά μια καταγγελία του «κίτρινου κινδύνου».

Πρέπει να λογοκριθεί ο Λέων Τολστόι (1828-1910), ο συγγραφέας του «Πόλεμος και Ειρήνη», όπως κάνει η Ουκρανία, όπου καίνε τα βιβλία του επειδή ήταν Ρώσος;

4- Συμπέρασμα

Οι τρέχουσες διαπραγματεύσεις επικεντρώνονται σε αυτό που είναι άμεσα χειροπιαστό από την κοινή γνώμη: τα σύνορα. Αλλά το πιο σημαντικό είναι αλλού. Για να ζήσουμε μαζί, χρειάζεται να μην απειλούμε την ασφάλεια των άλλων και να τους αναγνωρίζουμε ως ίσους μας. Είναι πολύ πιο δύσκολο και δεν δεσμεύει μόνο τις κυβερνήσεις μας.

Από ρωσική σκοπιά, η πνευματική προέλευση των τριών προβλημάτων που εξετάστηκαν παραπάνω έγκειται στην αγγλοσαξονική απόρριψη του διεθνούς δικαίου [10]. Πράγματι, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Franklin D. Roosevelt και ο Βρετανός πρωθυπουργός Winston Churchill συμφώνησαν στη Σύνοδο Κορυφής του Ατλαντικού ότι μετά την κοινή τους νίκη, θα επέβαλαν τον νόμο τους στον υπόλοιπο κόσμο. Μόνο υπό την πίεση της ΕΣΣΔ και της Γαλλίας αποδέχθηκαν το καταστατικό του ΟΗΕ, αλλά συνέχισαν να το αψηφούν, αναγκάζοντας τη Ρωσία να μποϊκοτάρει την οργάνωση όταν αρνήθηκαν στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας το δικαίωμα να συμμετάσχει σε αυτήν. Το κραυγαλέο παράδειγμα της δυτικής διπροσωπίας δίνεται από το Κράτος του Ισραήλ, το οποίο καταπατά μια εκατοντάδα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας, της Γενικής Συνέλευσης και γνωμοδοτήσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου. Γι’ αυτό, στις 17 Δεκεμβρίου 2021, όταν ο πόλεμος στην Ουκρανία διαφαινόταν, η Μόσχα πρότεινε στην Ουάσιγκτον [11] να τον αποτρέψει υπογράφοντας μια διμερή συνθήκη που παρέχει εγγυήσεις για την ειρήνη [12].

Η ιδέα αυτού του κειμένου ήταν, τίποτα περισσότερο, τίποτε λιγότερο, ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες αποκηρύσσουν τον «κόσμο που βασίζεται σε κανόνες» και ευθυγραμμίζονται με το διεθνές Δίκαιο. Αυτό το Δίκαιο, που φαντάστηκαν οι Ρώσοι και οι Γάλλοι λίγο πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, συνίσταται αποκλειστικά στην τήρηση του λόγου του καθένα υπό το βλέμμα της κοινής γνώμης.

Τιερί Μεϊσάν

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

     

[1] «NATO Expansion: What Gorbachev Heard», National Security Archibves, November 24, 2021.

[2] «NATO Expansion: What Yeltsin Heard», National Security Archives, March 16, 2018.

[3] «NATO Expansion – The Budapest Blow Up 1994», National Security Archives, November 24, 2021.

[4] “Ποιοι είναι οι Ουκρανοί ριζοσπαστικοί εθνικιστές;”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 15 novembre 2022.

[5] « L’Holodomor, nouvel avatar de l’anticommunisme "européen" » (extrait de Le Choix de la défaite), Annie Lacroix-Riz (2010). Famine et transformation agricole en URSS, Mark Tauger, Delga (2017).

[6] «Proposition de résolution portant portant sur la reconnaissance et la condamnation de la grande famine de 1932 1933, connue sous le nom d’ » holodomor », comme génocide »», Assemblée nationale, Texte adopté, le 28 mars 2023.

[7] Ενώ το Bundestag είχε διεξαγάγει μελέτη για το θέμα αυτό το 2008. Fragen zur ukrainischen Geschichte im 20. Jahrhundert. Die Hungersnot in der Ukraine 1932/33 ("Holodomor") sowie die Folgen der Resowjetisierung nach Ende des Zweiten Welkrieges.

[8] The Great Patriotic War, The anniversary statistical handbook, Rosstat (2019).

[9] “Ο Τζο Μπάιντεν εφευρίσκει εκ νέου τον ρατσισμό”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα) , Δίκτυο Βολταίρος, 11 mai 2021.

[10] “Ποια διεθνής τάξη;”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 7 novembre 2023,.

[11] “Η Ρωσία θέλει να αναγκάσει τις ΗΠΑ να σεβαστούν τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα) , Δίκτυο Βολταίρος, 4 janvier 2022.

[12] « Projet de traité entre les États-Unis et la Russie sur les garanties de sécurité », Traduction Roman Garev, Réseau Voltaire, 17 décembre 2021. “Draft Agreement on measures to ensure the security of Russia and NATO”, Voltaire Network, 17 December 2021.

 

 voltairenet.org

 

 diodotos-k-t.blogspot.com